Kings and Queens ♔♕ // Sannie & Steff & Ruuz

Jeeeeej <3
---

Het is het jaar 2162. Door de vele technologische vooruitgangen en de mogelijkheid om vrijwel alles met elkaar te verbinden, is de stad New York aanzienlijk vermoderniseerd. Het is een futuristische stad geworden, maar de problemen die je in normale steden hebt, zijn er ook nog. Zo zijn er natuurlijk ook bendes en die bendes mogen elkaar vaak niet zo. In New York zijn er twee dominante bendes. Je hebt de bende Homra en de bende Scepter. Deze twee bendes staan onder leiding van twee sterke leiders, die hun eigen bendeleden hebben uitgekozen. De twee leiders hebben beiden bijzondere en uitmuntende gaven en wanneer ze een bendelid hebben gekozen, geven ze een deel van hun krachten aan het nieuwe bendelid, waardoor die er ook gebruik van kan maken. De leiders van Homra en Scepter worden ''Kings'' genoemd, omdat zij de sterksten zijn in heel New York en de hele stad zouden kunnen verpletteren als ze dat zouden willen. Daarom heeft de bevolking ook respect voor ze, omdat ze over zulke krachten bezitten. De leider van de bende Homra heeft als bijnaam ''The Red King'' en de leider van Scepter heeft als bijnaam ''The Blue King''.

In de laatste paar jaren is er onenigheid gekomen tussen de bendes door een moord op een bendelid van Homra. Homra is woedend en verdenken Scepter van de moord, doordat er een broche van hen op de plaats van de misdaad lag. Scepter ontkent dit, maar het heeft tot nu toe weinig geholpen. Homra en Scepter zijn hierdoor al jarenlang elkaars vijanden en vechten constant met elkaar. Zal hier ooit een einde aan komen?

---
Omdat de leiders, de Kings, een stuk van hun krachten afgeven aan hun bendeleden, verliezen ze steeds meer kracht. Nog steeds bezitten ze wel over immense krachten, maar hoe meer bendeleden, hoe meer kracht ze moeten afgeven. Dit is verplicht want elk lid van Homra of Scepter bezit over magie en je kunt niet bepaald achterlopen.
Houd er dus rekening mee dat Kings eigenlijk helemaal geen stad meer kunnen verpletteren, hoewel niemand dat weet, natuurlijk. Iedereen is nog even bang voor de Kings.

De leden van Homra of Scepter hebben ongeveer dezelfde krachten als hun King. Minder sterk dan hun King natuurlijk. Hier een klein schema'tje:
Homra -> Vuurmagie, rode energiegolven als je een energiestoot geeft.
Scepter -> Luchtmagie, blauwe energiegolven als je een energiestoot geeft.

---
Lijstjeee:

Naam:
Leeftijd:
Bende:
Innerlijk:
Uiterlijk:
Wapens/Wapengebruik:
Extra:
Door:


Naam: Christopher "Gray" Levin
Roepnaam: Gray
Leeftijd: 21
Bende: Scepter
Innerlijk: Gray is kalm en rationeel. Hij is niet echt het typje om iets te doen voor hij na denkt. Hij zal eerst altijd de opties met elkaar afwegen om daarna pas te handelen. Hij is niet bepaald het levende zonnetje van de bende. Hij zit eerder ergens in een hoekje te schilderen in zijn schilderblok. Hij is artiestiek en creatief, mensen vinden hem vaak een rare kwast daardoor. Kwast, snap je hem? xP
Uiterlijk: http://www.zerochan.net/1137262
http://i2.pixiv.net/img60/img/shimo25/27057661_p4.png?1336236004
Wapens/Wapengebruik: Gray gebruikt geen messen of pistolen of dergelijke. Hij gebruikt de blauwe magie vooral en gebruikt ook vaak zijn lichaam. Hij versterkt zijn trappen of stoten met energie, waardoor die tien keer harder zullen aan komen. Meestal wel. Als hij moe is, zullen zijn klappen niet zo heel hard meer zijn, maar als hij juist helemaal energiek is, dan kan hij bij wijze van spreken zelfs een boom doorboren. Niet dat hij dat doet, maar goed.
Extra: Gray was eerst een zwever. Hij was wezen studeren op de kunstacademie, waar hij zijn ouders echt voor moest overhalen. Hij redde het uiteindelijk niet qua geld en teruggaan naar zijn ouders in Seattle wou hij niet, omdat zijn ouders hem vaak hadden onderdrukt. Ze hadden hem vaker gevraagd waarom hij niet normaal was, waarom hij zichzelf voor paal zette op school. Ze probeerden hem in nette normale kleding te stoppen en pakten zijn kwasten en verf af. Daarom is Gray niet terug gegaan. Eigenlijk heette hij geen Gray, maar Christopher. Nu stelt hij zich altijd voor als Gray, zijn artiestennaam. Toen hij over straat zwierf, probeerde hij een inkomen bijeen te rapen door te schilderen. Hij had geen werk, omdat hij nooit echt werd uitgekozen om op sollicitatiegesprek te komen en als dat gebeurde, dan wezen ze hem vaak niet al te subtiel af. Het was tot de King van Scepter kwam en hem uit zijn zwerversleventje redde.
Door: Ruuz

Naam: Luwanda (Luna) Cross
Leeftijd: 19
Bende: Homra
Innerlijk: Luwanda is een rustig meisje die het liefste niet in een gevecht verzeild raakt tenzij het echt moet, dan gaat ze het niet uit de weg. Ze is eigenwijs en koppig en luistert eigenlijk alleen maar naar The Red King. Ze is zorgzaam en goed in het verzorgen van verwondingen. Verder kan ze soms wat bot uit de hoek komen, maar meestal bedoelt ze daar verder niets mee. Ze kan best boos worden als je haar volle naam gebruikt, omdat ze die niet echt mooi vind. Ze heeft zichzelf omgedoopt tot Luna. Ze is een ware verleidster als het gaat om informatie verschaffen en doet er alles aan om de informatie die ze wilt te bemachtigen.
Uiterlijk: http://shuangwen.deviantart.com/gallery/25718012#/d2n9aq2 alleen zijn de kleren die ze draagt niet blauw maar bordeaux rood.
Wapens/Wapengebruik: Luwanda maakt gebruik van 2 dolken. Die heeft ze aan haar riem vast, elke kant een. Verder gebruikt ze alles wat maar los en vast zich in combinatie met haar energie stoten en met vuur magie. In haar haar heeft Luwanda 2 haarspelden (van die lange). Deze zijn vlijm scherp en kan ze ook als wapen gebruiken, om mee te steken enzo en iemand vast te pinnen aan een muur,
Extra: Luwanda werkt in een lokale kroeg in New York. Ze woont hier zo ongeveer en komt daardoor veel te weten over hoe of wat er met de andere bende gaande is omdat veel mensen dat toch wel het gespreksonderwerp van de dag vinden. Ze is daarom een goede informatie bron voor de Homra's en daarom heeft The Red King haar ook bij de bende gehaald. In de kroeg is ze dan ook het onschuldige serveerstertje die graag een babbeltje met je komt maken om zo meer informatie los te peuteren. Haar baas weet gelukkig niet dat ze bij de Homra werk anders was ze meteen ontslagen. Ze kijkt dan ook erg goed uit dat ze niet gevolgd word of in het oog gehouden word als ze met een bende lid praat. Dit zodat ze informatie kan blijven verschaffen en ongestoord met leden van de Scepter kan praten, zonder dat die weten wie ze is.
Door: Sanne

Naam:day moore
Leeftijd:19
Bende:morda (of ziets was het kopier het ddadelijk wel even)
Innerlijk:day is een jonge die houd van feestjes en uitslapen. Slapen kan hij overal. Hij is een vorlijke jongen die graag kattenkwaad uit haalt. In dat op zicht is hij nog net een klein kind. voor zijn bende is hij aardig soms wel op een plagende manier maar hij heeft ze heel graag hij ziet ze als zijn familie. Over het algemeen is day heel nieuwschierig. Hij is ook altijd wel wat aant doen of aant slapen. Hij is wel makkelijk kwaad te krijgen. Dan denkt hij niet meer na en doet hij gewoon maar wat het eerste dat in hem op komt dit is een groot negatief punt van hem
Uiterlijk:komt
Wapens/Wapengebruik:day gebruikt nooit een echt wapen meestal iets zelf gemaakt en hij verstopt het ook altijd op verschillend plekken en heeft nooit maar een wapen bij. Ook gebruik bij graag de omgevinf als een wapen. Het is raar maar met een pistool kan hij niet overweg.
Extra:
Door:feniks

ik maak mijn andere rol, een jongen genaamd Daniël dadelijk als mijn vriendin weer weg is. Dan kunnen we vanavond of morgen beginnen

Ik maak mijn rol strakjes van recht op in slaap namelijk was ook laat geworden gister en te veoeg op vandaag Xp
Dus als ik me mijn honden ga maak ik een meisjes rol nog

Naam: Dean Irwin
Roepnaam: Dean
Leeftijd: 27
Bende: Homra
Innerlijk: Dean is ondanks dat hij de King van Homra is een erg druk persoon. Hij kan.nooit stilzitten en loopt altijd rondjes door het hele huis. Hij is niet de meest rationele, hoewel hij vaak wel goede beslissingen neemt. Hij is aardig, maar kan ook erg fel en hard zijn, omdat je dat als.leider nou eenmaal moet zijn.
Uiterlijk: Komt nog ;P
Wapens/Wapengebruik: Dean vecht bijna altijd met zijn magie. Hij heeft vaak messen bij de hand, maar dat is voor wanneer de vijand ook messen heeft, want het liefst vecht hij met magie. Vechten doet hij niet heel vaak en als hij het doet, dan doet hij het ook goed. Hij is echter niet zo sterk als vroeger en zijn kracht neemt ook steeds af.
Extra: Zijn vader was eerst de King van Homra, tot hij het loodje legde en de titel overging op Dean. Dean is al 10 jaar The Red King en zal zijn positie afgeven wanneer hij het niet meer aan kan. Tot nu toe kan hij het echter prima aan.
Door: Ruuz

Naam: Daniël Gregori
Leeftijd: 25
Bende: Scepter
Innerlijk: Daniël is een eigenwijs stuk vreten. Hij luistert naar niets of niemand en eigenlijk wil hij ook niet het advies van andere aannemen al is dat vaak wel slim omdat hij anders soms een beetje doordraaft. Als hij je niet mag en je komt hem niet tegen kun je eigenlijk maar beter rennen want dan houd hij zich ook echt niet in. Hij kan soms heel rustig zijn maar dat komt eigenlijk amper voor. Als Daniël niets beters te doen heeft is hij de laatste tijd bezig om zijn bende te zuiveren en daar gaat hij dan ook volop voor.
Uiterlijk: linkje
Wapens/Wapengebruik: Daniël gebruikt soms een geweer, hij draagt die altijd bij zich aan zijn riem. Maar dat is echt maar soms. Hij gebruikt veel liever zijn magie. Ondanks dat die niet meer zo krachtig is als dat die geweest was, vertrouwd hij er meer op dan op enig ander wapen omdat zijn magie hem nooit in de steek heeft gelaten
Extra: Daniël wilde eigenlijk geen king worden. Hij had altijd afgezworen dat hij er een was. Tot hij het niet meer kon ontkennen. Op zijn 15de merkte hij al wel dat hij anders was, maar hij dacht dat het zo hoorde en dat hij er niets aan kon doen. Tot hij er 2 jaar later achter kwam dat hij magie kon gebruiken. Eerst vond hij het een beetje eng, maar naar mate hij de magie onder controle kreeg deste meer accepteerde hij zijn lot. Hij is op zijn 5de wees geraakt en opgegroeid in een weeshuis. Vandaar ook dat hij geen idee had wie hij was of dat hij een king zou worden als de andere zou sterven. Nu, 10 jaar later heeft hij een bende bij elkaar waar hij volledig achterstaat. De bende is zijn familie geworden en hij zou hen nooit kunnen verlaten. Hij gaat voor hen door het vuur en offert zich liever op dan dat hen wat ernstigs zou overkomen.
Door: Sanne

Naam:kaya cisto
Laaftijd:22
Innerlijk: kaya is een aardige spontane meid die graag iedereen helpt. Soms kan ze nogal over komen als een moeder figuur maar aan de a dere kant kan ze ook weer net zo streng zijn als een moeder. Ze is erg koppig en kan goed door drijven over bepaalde dingen tot een zekere hoogte wel. Ze is best slim en kan best goed mensen in schatten. Ze word niet zo snel boos maar als ze het is zit er wel een goede reden achter.
Uiterlijk:komt
Bende:scepter
Wapens/Wapengebruik:zei gebruikt voornamelijk een pistool als wapen. Ze is beter als een sluip schutter dan iemand dienop een doelwit van dichter bij moet schietwn die veel beweegt.
Extra.......
Door:feniks

http://browse.deviantart.com/?q=girl#/d2u19ma

Dit is kaya

Volgens mij kunnen we dan beginnen of niet

Is mij goed

Dit is day alleen je moet wel een normaal bovenstuk bij hem bedenken en licbt blauwe ogen
http://hiliuyun.deviantart.com/gallery/?offset=96#/d3791ux

Jep. Mijn mobiel is trouwens te sloom voor woorden, dus plaatjes zoeken lukt niet. Zoek Dean's uiterlijk maar op: Dante van Devil May Cry xD
---

Dean was een uitslaper. Altijd geweest en hij zou het ook altijd zijn. Rond elf uur was hij nog niet uit zijn bed geklommen en rond twaalf uur begon hij meestal wakker te worden. Het was niet precies het soort iets wat een leider zou doen, maar Dean was een aparte leider, één die het op zijn eigen manier deed. Hij vertrouwde Homra en hij wist dat ze veel dingen konden regelen zonder hem. Vooral 's morgens, want dan gebeurde er amper wat. Dean kwam rond half één naar beneden en ging met een hand door zijn witblonde haren. 'Goedemorgen.' mompelde hij en knoopte zijn overhemd dicht, waar hij vervolgens een gilet over aan trok. Hij gaapte en liep naar de keuken toe om vlug wat cornflakes naar binnen te werken.

'Ik ben weg, bye!' riep Gray door het huis terwijl hij zijn mini tekenblok met een potlood in zijn jas stak en zijn voeten in zijn laarzen propte. Hij liep de frisse middaglucht in en keek even op naar het zonnetje. Het was de eerste keer dat de zon scheen door de grijze wolken van de winter. Het had niet gesneeuwd, maar wel geregend, waardoor er overal plassen lagen. Het was een andere omgeving dan hij gewend was, maar de zon leek niet lang te willen schijnen want het verdween weer achter een grauwe wolk. Gray keek weg van de lucht en liep kalm verder, kwam aan bij een café, waar hij naar binnen ging en aan een hoge tafel ging zitten.

Kaya was het huis op aant ruimen dat deed ze altijd een keer in de week dan zorgde ze tot alles netjes was tenzij iemand bloed mee nam naar binnen dan zorgde ze er voor als die gene verzorgt was dan ging ze dat nog wel even op ruimen. Ze was net de gant aant dweilen als gray er door heen loopt en zegt tot hij weg gaat. Ze ginnikt en als hij buitennis gaat ze nog een keer langs de plek waar hij met zijn voeten had gelopen. Daarna was eigelijk alles gedaan. Dadelijk nog de afwas alleen nog maar eerst pakte ze zich wat koffie en ze ging op de bank zitten en genoot er van.

Day lag half onderuit gezakt en meer op de leuning van de eenpersoonbank met ook nog een been over de andere leuning heen hij was pas rond 5 uur thuis gekomen als het niet al later was want de klok kunnen lezen i. Het donker met de nodige alchol was bij hem niet gelukt vanmorgen. Hii had een fijne droom iets dat ging over een feeste waarbij hij de enige jongwn was en daar vond hj niks mis mee. Maa dan hoort hij iema d goede morge. Zeggen en hij kreund luid. Gee. Goed teken als hij dat hoorde da. Was iema d wakker en als die goede morge. Zei had hij jog niet lang genoeg geslapwn.

Luna liep verveeld naar de oude jukebox die in de hoek van de kroeg stond. Ze stopte er een muntje in en zette een lekker swing nummer op. Het was nog vroeg in de ochtend dus veel mensen waren net aan het werk of waren net wakker en waren aan het eten. Het zou nog wel even duren voordat het druk zou worden en de eerste mensen voor een lunch zouden komen. Heupwiegend liep ze terug naar de bar waar ze glazen begon schoon te maken. Ze had die avond een middag met een ander meisje, maar die zou pas over 2 uur komen. Het was vaak zo dat ze in de middag alleen was, niet dat het erg vond ofzo. Zo nu en dan was het wel lekker om even alleen in het café te zijn. Zeker omdat de andere leden van de clan dan wel eens langs kwamen om te kijken hoe het ging. Ze durft na al die jaar dat ze bij de clan zat nog steeds niet teveel contact met ze te hebben in het openbaar, bang dat haar dekmantel als simpel serveerstertje verloren ging en ze haar baan ook zou verliezen. Als dat zo was verloor ze daarbij een enig inkomen om zo nu en dan wat te ontspannen en eens niet aan het conflict te moeten denken. Het was ondertussen al weken geleden, maar het voelde als gisteren dat ze hem op het dak van een gebouw vonden. Dood geschoten. Zette het glas waar ze mee bezig was neer op de bar en balde hand waarmee ze de handdoek vast had tot een vuist. Waarom moest de Scepter clan hem doden? Wat heeft hij hen aan gedaan? Ze wist het nog steeds niet. Maar als ze wist wie het gedaan had en ze zou hem tegen komen, dan zou ze niet twijfelen om hem te vermoorden met haar eigen blote handen. Ze werd uit haar gedachten wakker geschud door de bel die ging. Ze keek op de klok. Een klant? Nu al? Ze pakte haar blokje en een pen en liep naar de jongen man toe. "Goeie morgen, kan ik iets voor je inschenken?'

Daniël zat op het dak van een winkel. Zijn linkerbeen bungelde over de dakrand terwijl zijn andere op de rand stond. Hij leunde met zijn arm erop en keek uit over de stad. Het was opmerkelijk rustig als je ervan uit ging dat de andere clan uit waren op wraak. Wraak op een gebeurtenis waar zij helemaal niets mee te maken hadden gehad. Ze hadden geen lid van de andere vermoord. Een gevecht, oke, een gewonde, kon nog, een zwaar gewonde, tot daar aan toe... Maar een dode? Dat nooit. Zo laag zouden ze nooit zakken. Dat zou hij ook nooit toelaten te gebeuren. Tenzij het echt niet anders kon wisten zijn volgelingen donders goed dat ze niemand mochten doden. Als er een andere uitweg is koos je voor die. Zo vaak had hij dat geroepen tijdens de gezamenlijke trainingen. Hij had het bijna in hun hersens gestampt en ze wisten ook heel goed wat er zou gebeuren mochten ze iemand doden. Hij haatte de Homra dan wel, maar hij zou nooit zo laag zinken en iemand vermoorden. Dat nooit.

De swingende muziek viel hem pas op toen de deur van de café dicht viel en er heel even een stilte was in de ruimte. Hij wist dat hij hier vroeg was, maar hij stond ook altijd vroeg op en was ook altijd vroeg klaar met alle werkzaamheden. Nou was hij er nog niet aan begonnen, hij moest eerst koffie. Koffie was zijn guilty pleasure. Elke ochtend dronk hij wel een kop koffie, niet alleen om wakker te houden, maar ook omdat hij het lekker vond. Hij moest nu alleen wel wakker worden, want hij was redelijk laat gaan slapen gisteren en zijn mentale wekker stond helaas nog altijd op een vroeg tijdstip. Uitslapen kon hij niet, wist niet waarom het hem niet lukte. Hij gaapte even terwijl hij daar zat en keek op toen er een serveerster aan kwam lopen. Zoals hij altijd deed, bekeek hij haar vluchtig en schonk haar toen een lichte glimlach, zoals hij vaak wel deed. 'Een kop koffie, alstublieft. Zonder melk of suiker.' zei hij en moest moeite doen om een gaap tussen zijn woorden door te onderdrukken. Hij moest echt vroeger slapen en niet blijven hangen op een schilderij dat per sé af moest. Uiteindelijk was hij wel erg mooi geworden, dus daar was hij dan wel blij mee.

Dean merkte Day op in de woonkamer toen hij terugliep met een kom cornflakes en moest licht grijnzen. 'Weer te laat thuisgekomen, D?' vroeg hij en nam plaats op de armleuning, waar hij zijn cornflakes naar binnen werkte. Hij keek naar Day en wist dat hij van het uitgaan was en nog steeds jong was, maar het was niet zo heel goed voor hem. Nu lag hij er halfdood bij en kon hij waarschijnlijk niet veel. Toch kon hij de komische kant er nog van in zien.

Luna glimlachte naar de jongen toen die dat ook deed. Ze merkte aan hem dat hij haar bekeek. Net als zij bij al haar klanten deed. Ze wist niet waarom, maar hij kwam haar ergens bekent van voor. Ze zou er later wel achter komen. Ze moet lichtjes giechelen toen ze merkte dat je jongen moeite moest doen om niet te gapen tussen zijn bestelling door. Ze krabbelde de bestelling op het bloknootje en knikte. 'Komt er aan meneer.' Ze liep terug naar de bar waar ze begon koffie te zetten. Terwijl het apparaat zachtjes pruttelde en de lucht vulde met de sterke geur van koffiebonen, ging Luna rustig door met het schoonmaken van de glazen van de avond ervoor. Meestal waren ze aan het einde van de dag zo gesloopt dat ze de dag daarna de laatste vieze glazen schoonmaakte. Het boeide Luna niet zo veel. Nu had ze tenminste wat te doen. Ze keek naar de zwarte vloeistof die in de kan drupte. Toen de koffie klaar was maakte de machine een zacht plingend geluid. Luna pakte de kan en schonk het kopje vol. Ze legde er een koekje bij en bracht het terug naar de jongen. 'Kijk eens aan meneer. Een kopje koffie om wakker te worden.' Ze glimlachte naar hem. Het was nog te vroeg om informatie te verkrijgen. Dat lukte niet in de ochtend. Dan waren de meeste mensen te oplettend, ondanks dat ze vaak moe waren en hier kwamen om wakker te worden. Ze draaide zich om en liep terug naar de bar waar ze ook een kop voor zichzelf inschonk.

Daniël slaakte een diepe zucht en sprong toen soepeltjes van het dak af. Het was niet zo hoog gelukkig. Behendig landde hij op beide benen. Hij kwam overeind en stak zijn handen in zijn zakken waarna hij rustig aan terug begon te lopen naar hun huis. Meestal was Daniël s'avonds buiten. Wel kwam hij altijd terug om thuis gewoon te slapen. Nu was het er echter bij in geschoten. Hij was op het dak van een gebouw in slaap gevallen. Wat een gevaarlijke situatie met zich mee kon brengen, maar hij had geluk gehad. Er was niets gebeurt. Toen hij wakker was geworden had hij zijn plaats veranderd en diep nagedacht. Nu echter, snakte hij naar een sterke kop koffie om wakker te worden en een goed stevig ontbijt. En nergens kon je dat beter krijgen dan thuis waar Kaya goed voor hen zorgde. Dus Daniël slenterde door de straten, rustig terug naar hun huis.

Gray keek weer weg toen de serveerster wegliep om zijn koffie te halen. Voor een momentje keek hij opnieuw naar haar en haalde toen zijn mini-tekenblok uit zijn jaszak, samen met zijn potlood. Veel inspiratie had hij niet in de ochtend, maar mensen inspireerden hem altijd als ze een beetje interessant waren. Ook portretten vond hij leuk om te maken, dus veel fantasie hoefde hij niet te gebruiken. Hij zette zijn potlood op het papier en begon een paar lijnen te zetten, sommigen gebogen en anderen wat rechter. Zijn potlood ging heen en weer en er klonk wat zacht gekrabbel. Zo langzamerhand verscheen er een gezicht op het papier, vergezeld door vlugge stroken die het haar moesten vormen. Toen hij de serveerster vanuit zijn ooghoeken weer zag komen, sloeg hij zijn tekenboekje dicht en keek haar met een glimlach aan. Hij lachtte zacht om haar opmerking. 'Bedankt.' zei hij vriendelijk en nam een slok van de koffie, om daarna weer verder te tekenen.

Day lag voor hem nog altijd heerlijk op de eenpersoons bank maar hij hoorde lawaai uit de keuken komen gerommel van iemand die ontbijt voor zich zelf was aant pakken en niet veel later hoort hij voeten dichter bij komen. En dan ook nog tot iemand op de leunng gaat zitten. Jah die klokken tikken niet langzaam wanneer dat moe. Zegt hj langzaam en hij blesf nog even liggen maar dan hoort hij gesmek van imand die dicht bij is aant eten. Zo kon hij dus helemaal niet slapen. En hij deed zijn ogen en keek dean aan. En hjj ging recht zitten vervolgens gaat hij mesr tegen de andere leuning aan zitten dan waar dean nu op zit en keek hem aan. Day gaapte even uitgebrejd en gjng met een hand door zijn haren heen. Eerst koffie en daarna kan je zeggen wat ik moet doen vandaag. Grijnst hij en hjj knipoogde naar dean en voor die nog wat ki. Zeggen was hjj al in de keuken koffie aant pakken met veel melk en suiker er in en hij liep tot de deur opening e. Nam een slokje terwjjl hij dean aan keek en wachte tot die weer begon te spreken

Kaya was aant genieten van haar koffie tot ze hem uit had toennliep ze naar de keuken waar de vloer al droog was na het dweilen van net. Ze zette het wster aan en deed allesnin de af was bak en niet veel later begon te af te wassen. En vervolgens alles af te drogen en in te ruimen. Ze wist tot daniel niet thuis was gekomen dus die oon nu dsdelijk wel komen. En ze ging zittenaan de keukentafel

Luna stond achter de balie. Ze nam een slok van haar kop koffie en hielt ondertussen de jongen aan de hoge tafel goed in de gaten. Ze wist niet waarom maar om een of andere reden vertrouwde ze hem niet echt. Hij zag er dan wel onschuldig uit, maar iets in Luna zei dat ze moest oppassen bij hem. Ze nam nog een slokje van haar koffie. Jakkers geen suiker. Ze liep naar de andere kant van de balie en deed een schepje suiker in haar kopje. Ze keek op de klok. 9 uur in de ochtend. Meestal kreeg ze geen klanten tot een uurtje of 10. Dan pas werd het druk op straat en hadden mensen trek in een kopje koffie. Ze leunde op haar ellebogen en keek naar de jongen. Ze gokte dat hij net iets ouder zou zijn dan zij. 'Zeg, even een vraagje uit nieuwsgierigheid. Wat brengt jou zo vroeg op straat? Meestal krijg ik geen klanten tot een uurtje of 10.' Ze keek nieuwsgierig naar de jongen. Ze zag dat hij een blok voor zich had neer gelegd en aan het tekenen was. Maar ze kon niet zien wat hij aan het tekenen was.

Daniël liep in de richting van hun huis. Het was een best groot en sierlijk huis, met een hek erom en een grote tuin. Het huis was eerst een bouwval geweest. Ze hadden het voor weinig geld weten te kopen en opgeknapt tot wat het nu is. Hij was best trots op wat de clan ervan had weten te maken. Daniël had een poos voor het huis staan kijken en dromen. Toen liep hij door het hek nadat hij de toegangscode had ingevoerd en liep hij richting het huis. Hij graaide in zijn zak en haalde de sleutel tevoorschijn. Hij opende de deur en liep naar binnen. "Ben thuis!" riep hij terwijl hij zijn jas aan de kapstok hing. Hij liep door naar de keuken waar hij Kaya aantrof. "Goeiemorgen schoonheid." Hij liep naar de tafel en plofte neer op een stoel.

Kaya keek op toen ze daniel hoorde hij was thuis riep hij en toen die binnen kwam e. Schoonheid zei moest ze toch een klein beetje blozen. Ze keek op toen hij op de stoel plofte en grinnikte. En zware nacht gehad buiten. Vraagt ze aan hem en ze staat op en loopt naar het aanrecht ze keek hem even nog vragend aan maar dan pak ze een pan die ze op het fornuis zet en ze haalt uit de ijskast. Boter. Eieren en spek. Ze wist tot daniel ng niet ontbeten had en soms maakte ze een onbijt voor hem of voor andere leden. En ze deed boter in de pan en toe. Die gesmolten was de spek tot die redeljjk gaar was toen deed ze de eieren er bij.

Daniël haalde zijn schouders op. 'Niet echt anders dan anders.' zei hij terwijl hij even nadacht. Hij had geen last gehad van de andere clan dus dat was al een pluspunt geweest. Daarnaast was het niet gaan regenen en was het een mooie heldere nacht geweest. 'Het was heerlijk om een avondje buiten te blijven. Er is niets gebeurt en ik heb lekker kunnen slapen onder de blote hemel dus ik mag niet klagen.' Zijn maag begon te knorren toen hij de spek en eieren rook die Kaya aan het klaar maken was. Hij keek om. 'Oeeh Kaya. Dat had je niet hoeven doen.' zei hij toen hij naar de pan keek waar de heerlijke lucht uit kwam. Hij grijnsde schijnheilig maar hoopte echt dat ze die eieren voor hem maakte. Hij rammelde.

Kaya stond bij de pan de eiere. Mrt spek klaar te maken e. Ze keek even over haar schouder naar daniel ze luisterde naar zjjn woorden. Ze vond het niks als iemand buiten sliep maar daar zei ze niks meer over het heilp toch niet. Dan ziet ze hem denken. Wie zegt tot die eieren voor jou zijn. Zegt ze dan terwijl ze de eieren met spek oo een bord deed hrt fornuis uit zette en bestek pakte. Ze keek daniel nog even plagend aan maar dan loopt ze met het bord nasr hem toe en zet het voor hem neer. Smakkeljk. Zegt z en ze loopt naar het aanrecht en ze pakt zich zelf nog wat koffie

Dit was dus precies Dean's manier om een persoon niet weer in te laten dutten. Zoveel mogelijk lawaai maken, maar dan met het excuus dat hij gewoon wou ontbijten en de bankleuning toevallig erg fijn vond zitten. Niet dat mensen hem dan ook echt serieus namen. Het was in ieder geval een subtiele manier, want hij was niet het soort persoon dat zou gaan schreeuwen. Zelf was hij namelijk ook een uitslaper. Hij nam een hap van zijn cornflakes en grinnikte toen Day uiteindelijk opstond en koffie ging halen. Hij nam plaats op een fauteuil en lepelde nog wat cornflakes naar binnen, voor hij zijn kom neer zette en ter zake ging. 'Ik wil dat je vandaag deze kogels,' Hij haalde een paar lege kogelhulzen uit zijn zak en legde ze op de tafel. 'Deze naar het politiebureau brengt. Zoek de agent Morrison op en zeg wel eerst dat je dit in opdracht voor mij doet. Morrison zal de kogelhulzen onderzoeken en bepalen bij welk pistool ze horen. En dan zal hij in de database kijken welke persoon van de Scepter zo'n pistool bij zich draagt. Zo kunnen we mogelijk achter de boosdoener komen. Ook wil ik dat je een Scepter-lid meeneemt. En dan wel deze jongen.' Hij legde nu een foto neer op de tafel, waar in de verte een jongen op stond.

Gray nam nog een slok van zijn koffie, beet een hoekje van het koekje af en ging verder met tekenen. Zijn blauwe ogen gingen af en toe vlug naar Luna, maar schoten dan weer weg. Dat probeerde hij zo onopvallend mogelijk te doen, want het zou nogal vreemd zijn. Hij keek naar zijn tekenblok en zette nog wat lijntjes neer, begon nu het haar te vormen. Zijn potlood stopte echter met heen en weer gaan toen het meisje hem een vraag stelde. Gray keek op naar haar, legde zijn potlood neer en leunde zijn kin op zijn hand. 'Wat mij zo vroeg op straat brengt? ... Mooie meiden zoals jij.' zei hij charmant, maar grijnsde toen schaapachtig. 'Nee, grapje... Gewoon. Ik heb veel werk te doen. De tijd wacht niet en mijn klanten wachten liever ook niet.' Zijn kunstenaars-werk was altijd een goede manier om zijn echte werkzaamheden te verbergen. Hij had wel klanten, maar niet zo heel veel en hij stak meer tijd in het werk als Scepter-lid.

Day sto d i. De deur opening koffie te drinken maar kwam dichter bij en plofte neer op de bank en hij zette het kopje neer op de tafel en hij bekeek de hulsjes en hij pakte een in zijn handen en legde hem al snel neer. Oke ik zoek dus die agent morrison n geef hem deze en laat s onderzoeken. Zegt hij meer tegen zich zelf dan wat anders. En dan word er een foto neer gelegt en hij pakte hem op en bekeek de foto en je zag hem denken maar dan de foto in zijn zak duwen. Oke hoe mag ik hm bij je brengen dood of levend. Vraag hij met een schuin hoofd dat deed hij altijd. Hij gebruikte nooit een pistool of een ander mechanich wapen hij kon er niet mee ovr weg eerste keer met een pistool had hij zich zelf neer geschoten.

Luna voelde hoe een blos op haar wangen kwam toen hij zei wat hem zo vroeg op straat bracht. Grapjas dat je der bent. Dacht ze maar toen hoorde ze dat het ook inderdaad een grapje was. Hoewel veel mannen voor haar charme en verleidelijke woorden zwichten en haar daardoor de informatie gaven die ze wilde horen, was ze zelf ook snel ingepakt door de verleidende en complimenterende woorden van een jongen man. Ze nam nog een slok koffie en luisterde naar wat hij te zeggen had. Stiekem probeerde ze van de afstand die tussen hen in at, te kijken wat er op het papier stond wat de jongen voor zijn neus had. Het was een tekening, zag ze. Een tekening van een vrouw. Meer kon ze niet opmaken van de afstand. Ze bleef hem in de gaten houden maar had niet door dat, wanneer ze weg keek of even haar aandacht richtte op haar werk, dat ze door hem werd aangekeken. Ze keek op toen de bel ging wn een andere klant binnen kwam. Ze pakte haar blok en pen en liep naar de oudere mevrouw om haar bestelling op te nemen.

Daniël keek dankbaar naar Kaya toen die het bord met eieren en spek voor hem neer zette. 'Serieus, Kaya, ik weet niet wat we zonder jou goede hulp en zorg zouden moeten.' Hij begon dankbaar te eten. Dat deed hem goed, als je ervan uit ging dat hij sinds de middag van de vorige dag niets gegeten had, deed dit hem echt goed. Het viel hem op dat Kaya weer met de bezorde blik in haar ogen naar hem gekeken had. Hij wist dat ze het maar niets vond als iemand een nacht buiten bleef slapen, maar soms kon het niet anders. Dan lipen dingen anders dan gepland. Hij keek rond. Het viel he op dat Gray niet aanwezig was in het huis. Hij keek naar Kaya fie een slok van haar koffie nam. 'Waar is Gray heen?' Vroeg hij verbaast. Hij had gehoopt dat ze samen konden overleggen over hoe het de afgelopen week was gelopen. Hoe de Horma zich gedroegen gens hem. Maar blijkbaar was Gray weer eens gevlucht voodrat hij iets van hem kon vragen of verwachten. Hij slaakte ewn zucht van lichte ergering.

Dit is Dean -> http://www.zerochan.net/1020074
http://www.zerochan.net/726577
---

Dean knikte. 'Ja. Zeg dat het van mij moet. Voor de rest hoef je hem niks te zeggen, want hij zal het wel begrijpen wat ik hiermee wil.' zei hij en leunde achterover in zijn stoel, zijn ijsblauwe ogen op Day gericht terwijl hij de foto van de jongen bekeek. Toen kwam zijn vraag en Dean moest er even kort om grijnzen. 'Levend, alsjeblieft. Voor de rest mag je met hem doen wat je wilt.' zei hij en pakte zijn bord weer op, begon rustig te eten.

Gray voelde zich best creepy dat hij de hele tijd naar haar keek om haar beter na te kunnen tekenen, maar het was oké, want hij was een artiest. Artiesten mochten naar mensen staren, vond hij. Bovendien kon hij zijn portret anders niet afmaken. Uiteindelijk was zijn portret wel een keer klaar en was zijn koffie ook op. Hij schoof het kopje van zich weg, haalde toen wat geld uit zijn zak - inmiddels wist hij wel hoeveel de koffie hier kostte - en scheurde het portret uit zijn tekenblok. Hij legde het portret op de tafel, zette er nog even zijn handtekening bij en legde het geld erbovenop. Zonder nog verder wat te zeggen liep hij het caféetje uit.

Luna was terug gelopen naar de bar om koffie te zetten en een tosti voor de oude vrouw te maken. Ze neuriëde zachtjes met de muziek mee en had niet door dat de jongen het cafeetje verliet. Pas toen ze terug liep om de vrouw haar bestelling te brengen bleef ze kort staan en merkte ze op dat de jongen weg was gelopen. Ze keek rond, maar hij was er echt niet meer. Ze bracht de mevrouw haar bestelling en liep naar de tafel van de jonge man. Verbaast zag ze dat er een tekening en geld lag. Ze stopte het geld in de portemonnee aan haar riem en pakte dan de tekening. Toen ze hem goed bekeek van zo dicht bij zag ze meteen dat de jonge man haar getekend had. Ze keek naar de handtekening en toen weer naar de tekening. Die leek echt sprekend op haar. Uiteindelijk stopte ze de tekening in haar zak en ging ze weer aan het werk.