elf's and demon's

"Hoe voelt het nou? Om een slaafje van de grote baas te zijn?" vroeg ze aan hem terwijl ze zich opnieuw liet vastmaken.

toen try katherina vast gemaakt had greep hij erna bij de haren vast en trok haar wat dichter bij zich en fluisterde in haar oor. ik ben niemand zijn slaafje. en daarna liet hij haar los en beende de kamer woedent uit en gooide de deur met een harde klap dicht.

Katherina keek hem na. Hij was makkelijk te paaien, dat merkte ze wel. Zo snel op zijn teentjes getrapt.

een uur later kwam morzan binnen en hij grijnsde vals. ash mijn gast sorry tot ik u zo lang heb laten wachten ik moest nog wat dingen regelen en hij knipte met zijn vingers en de touwen verdwenen en hij zag de lege kom staan en hij schudde zijn hoofd. ik heb u vader een bericht gestuurt tot u eeen tijdje hier verblijft. ik hoop tot u het wat naar u zin hebt. zegt hij met een scharmante kille stem die je kippen vel bezorgde.

Katherina keek Morzan op een milde manier maar toch vernietigend aan. "Ik zou het prettiger vinden als ik niet een uur vastgebonden gezeten had en als uw slaafje geen bak water over me heen gegooid had." zei ze kalm en ze ging rechtop zitten.

morzan grijnsde vals. sorry voor dat vast gebonden heid, en dat slaafje van mij. en hij kantelde zijn hoofd wat naar op zei en hij keek haar aan. je zult wel begrijpen zegt hij dan en hij liep naaar haar toe en hij pakte een ketting tevoorschijn en deed het heel snel om haar hals heen en maakte hem dicht. kijk nu kan ik je gewoon los laten nu kun je geen magie gebruiken, zegt hij zoetjes en hij legde een hand op de wond en mompelde iets en de wond verdween. je mag niet ziek worden...je vader wilt je graag levend denk ik zo....wil je wat eten trouwens vraagtr hij dan

Katherina keek hem achterdochtig aan. Ze had een vermoeden dat hij iets meer in zijn schild voerde dan hij liet blijken. "Ik heb geen honger." zei ze toen. "Ik wil geen eten." ze vertrouwde het niet.

morzan glimlachte en keek katherina aan, jammer tot je geen honger hebt maar ik laat je toch wat brengen voor het geval dat, zegt hij en hij ging met zijn hand langs haar wang en vervolgens naar de deur, en bleef daar staan. gedraag je wel anders word ik minder gast vrij zegt hij waarschuwent en hij ging door de deur naar buiten.

niet veel laterder ging de deur open en kwam het kleine jongetje van een jaar of 9 naar binnen hij had de zelfde kleur ogen als try en korte zwarte haren en hij had een dienblad met brood kaas water en wat fruit. en hij kwam schuchter naar binnenn richting de tafel

Katherina zat aan de tafel en keek naar het jongetje wat binnen kwam. "Hej, jij hoeft niet bang voor me te zijn." zei ze kalm. "Ik zal je heus niks doen, ik heb namelijk deze mooie ketting van jou baas gekregen die ervoor zorgt dat ik mijn krachten niet kan gebruiken." ze probeerde dat laatste zo nuchter mogelijk te zeggen maar ze vond het heel erg vervelend.

jesse keek katherina aan en ondangs haar woorden merkte je aan hem tot hij zich niet op zijn gemak voelt en hij kwam langzaam dichter en dichter bij de tafel en hij zete het er op zo ver mogelijk van katherina af.

"Bedankt." zei Katherina en ze keek de geduldig jongen aan. Ze wilde geen kinderen bang maken.

jesse keek katherina aan en ging toen zo snel hij konn weer naar de deur en hij bonkte er op een paar keer met zijn vuisten maar niemand deed open, en je hoorde mensen lachen aan de andere kant.

Katherina hoorde het het ook en ze zuchtte. Die arme jongen werd gewoon gepest door volwassenen. "Als je er niet op reageert gaat de lol er vanzelf af." zei ze op een vriendelijke toon tegen hem. "Hier, je mag wel wat fruit van me hebben terwijl we wachten tot ze je eruit laten."

jesse keek katherinna aan en heild op met kloppen en ging weg bij de deur en hij hoorde de woorden van haar en hoorde tot er iets van vriendelijkheid in zat. en hij ging naar de tafel en je zag tranen blinken in zijn ogen en hij nam de peer er van af en nam vluchtig een hap er van.

try had te horen gekregen tot ze jesse helemaal alleen er heen haden laten gaan en hij kwam op een draf aan lopen en sloeg de 2 wachters met een magie stoot neer en opende de deur en zag jesse bij de tafel staan en wat eten. jesse, zegt hij dan kort en emotie loos

Katherina glimlachte geruststellend naar Jesse toen hij de peer at. Ze had iets beseft. Misschien kon hij als hij wat ouder was het verschil maken. Doordat hij zag dat Elfen zo slecht nog niet zijn.

jesse keek katherina aan maar toen hij zijn naam hoorde keek hij op en hij zag try en liet zijn peer vallen. try riept hij en hij rende naar hem toe en sloeg zijn armen om zijn middel heen en heild hem stevig vast en je hoorde hem zachtjes snikken. try keek naar zijn broertje en aaide hem even over zijn hoofd en hij keek katherina aan en daarna verdween hij uit de kamer,

maar een half uurtje later kwam hij weer terug nu met een beker waar warme melk in zat en hij zette het op de tafel neer

Katherina keek naar Try. "Het was lief van je dat je het voor de jongen opnam net." zei ze kalm. Ze wist hoe moeilijk het was om tegen de rest in te gaan.

try keek katherina aan en hij vond het vreemd om te horen maar hij ging er niet verder op in en hij raapte de peer op en gooide die in de prullenbak. eet je eten op anders neem ik het gewoon weg, zegt hij dan emotieloos tegen haar en zijn ogen waren weer rebels

Katherina zuchtte. Ze was even vergeten hoe kil Try was. Ze pakte de melk en dronk wat. "Bedankt." zei ze koeltjes.

try ging tegen de muur aan staan en hij leek net een standbeeld hij zei geen woord tegen haar maar hij observeerde haar gedrag wel.. en hij wachte geduldig tot ze klaar zou zijn

Katherina besloot ook maar te doen alsof hij er niet was en begon wat te eten van het bord. Na een half uurtje was ze klaar. Ze was namelijk niet van plan zich te haasten voor hem. Ze genoot altijd van haar eten, ook nu ze gevangen was.

toen katherina klaar was kwam hij weer in beweging en liep naar het dienblad en nam het weg, luister die jonge brengt je eten, als ze hem weer niet door laten, dreig je maar tot ik weer kom dan laten ze hem er uit. antwoord hij kortweg want hij had van jesse gehoort tot ze aardig voor hem was geweest, en hij liep toen weg de deur uit.

"Waarom doen ze dat?" vroeg Katherina toen hij bijna bij de deur was. "Waarom lieten ze hem niet door de deur?"

try bleef bij de deur staan en keek katherina aan. ze plagen hem graag. zegt hij dat was ook de waarheid, maar hij zei er niet bij tot jesse zijn broertje was. en dan verdwijnt hij door de deur.

de volgende morgen kwam jesse in allenvroegte binnen met een dienblad.

Katherina keek op en zag Jesse. "Goedemorgen." zei ze glimlachend. Ze had meer sympathie voor deze jongen dan voor de andere. Hij kon er niks aan doen dat hij hier was.