Dragonflight [Freek en Anniek]

James lachte "Inderdaad...maar nu moeten we eerst een dorp vinden die word 'vastgehouden'...we moeten een begin punt zien te vinden" zei hij, hij liep naar een zadel tas en rommelde daar wat in en pakte er een kaart uit, hij ging op de grond zitten tussen de draken en legde de kaart neer, hij wees naar een klein stipje op de kaart, " als ik het goed heb zijn we nu hier" zei hij, "teminste in de buurt van dat dorp...mijn idee is dat we wel gewoon naar een herberg of een kroeg gaan...even informatie krijgen" zei hij tenslotte

Eileen tegenover hem gaan zitten en keek met hem mee naar de kaart. Ze bestudeerde de omgeving en knikte. "Ja, we kunnen ons daar mengen. Voor hetzelfde geld beginnen er mensen zelf over. En anders kunnen we zelf altijd een klein balletje opgooien." ze kwam weer overeind. "Laten we dan maar lopen. Misschien kunnen Gildarts en Ruby ondertussen jagen."

James knikte, pakte de kaart en stond op. Hij liep naar gildarts en stopte de kaart terug in de zadel tas. wat vind jij van dit idee maatje? vroeg hij
ik vind het een goed idee hij draaide zijn kop naar ruby en gromde zagtjes wat als teken had of hij het er mee eens was. Ondertussem had james een kleinde schoudertas ingepakt en gooide die om zijn schouder, "zullen we" zei hij

Eileen streek Ruby over zijn hals. [i]Wees voorzichtig, als er iets is ben ik in de buurt.[/i] zei Ruby tegen haar. Eileen knikte en liep naar James. "Ja, laten we maar gaan." zei ze en ze begon te lopen. Ze hoorde hoe Ruby achter haar zijn vleugels uitstreek en wegvloog. "Ik ben best lang niet meer in een dorpje geweest, ik ben benieuwt hoe het zal zijn dit keer." zei ze tegen James.

James lachte en keek haar aan "ik snap wat je bedoeld, het is voor mij alweer 2 jaar geleden dat ik voor het laatst in een dorp of stad ben geweest, hoewel ik wel een paar keer in schuren van boeren gehuchtjes met 1 of 2 huizen heb geslapen... maar toen was gilly nog jong en klein...voor een draak" zei hij lachend.

Eileen glimlachte. In de verte zag de eerste huizen al. Ze vond het spannend. Wat zou hen allemaal te wachten staan? Want nu pas was het werkelijk begonnen. Plotseling bekroop haar het akelige gevoel dat mensen niet per definitie blij zouden zijn met hun komst. Wat als ze niet waren wat er van ze verwacht werd? Wat als mensen ze niet leuk vonden en besloten zich tegen te keren? Wat als er geen rebellen waren en ze door de mand vielen? Ze slikte en stopte met lopen. Er kon zoveel fout gaan.

James liep naast Eileen, toen ze stopte liep hij even een stukje door, maar toen hij merkte dat ze niet verder liep draaide hij zich om. "is er iets?..." vroeg hij en hij liep terug en keek haar aan

Eileen realiseerde nu pas dat ze stil was gaan staan en ze keek naar James. "Sorry." zei ze. "Het is stom." ze begon weer te lopen. Ze moest zich niet zo aanstellen. Niemand zat te wachten op onzekere tics van haar. Ze moesten het aangaan hoe dan ook.

James keek verbaasd "iemand die opeens stil staat met zo'n blik in dr ogen dacht niet aan iets stoms...je kan het gewoon zeggen he, misschien dacht ik wel aan het zelfde." zei hij, hij liep half rennend naar haar toe. "dat meen ik he" zei hij toen

Eileen keek onzeker naar James. Hij was goed in doorvragen, en ergens vond ze het ook wel heel fijn dat hij zo liet zien dat hij geïnteresseerd was in wat er in haar omging. Zijn betrokkenheid gaf haar een veilig en vertrouwd gevoel. "Ik werd overspoelt door scenario's. Dat mensen ons misschien niet leuk zouden vinden of niet in ons zouden geloven of dat er geen rebellen zijn en dat we dan door de mand vallen.." zei ze zacht tegen hem.

James glimlachte, "en wat dan nog... het gaat om het uiteindelijke doel...en anders richten we gewoon ons eigen rebellen leger op" zei hij met een glimlach, en hij klopte haar zachtjes op haar schouder en zei toen vriendelijk "maak je nou maar geen zorgen, ik hen die gevoelens ook wel is gehad" zei hij toen

"Ik zei toch dat het stom was." zei Eileen in een zwakke poging om er een grapje van te maken. "Bedankt. Laten we maar verder gaan. We verdoen onze tijd." vervolgde ze. Ze vond het best lastig dat hij zo vriendelijk voor haar was. Dat was ze helemaal niet gewend van mensen.

James glimlachte "geen probleem hoor" zei hij, en hij liep verder en keek haar aan "echt tijd verdoen is het niet...zie het als...tactiek bespreking" zei hij met een glimlach

"Misschien is het een soort teambuilding." zei Eileen toen en ze liep ook door. Het zou vast wel meevallen. Eenmaal in het hart van het dorpje zag ze de mensen. Ze liepen er armoedig bij met grauwe versleten kleding. Gezichten waren vermoeit en somber. Alsof dit dorpje alle hoop had opgegeven. Eileen liep dicht naast James terwijl ze de mensen in zich op nam. Het maakte haar verdrietig mensen zo te zien. Hopelijk konden ze iets voor deze mensen betekenen. Hen hun hoop terug geven.

James lachte "inderdaad, team building is precies het goede woord" zei hij, hij merkte hoe Eileen dichterbij ging lopen, "vind je het niet zo fijn hier?" fluisterde hij. hij keek rond, en vroeg aan iemand die langsliep "goedendag meneer weet u misschien waar de herberg is", maar de man reageerde niet en liep zo snel mogelijk verder "waar zouden ze zo bang voor zijn?" vroeg hij aan eileen

"Ik weet het niet." mompelde Eileen zacht tegen James. "Maar het is duidelijk dat hier iets vreselijks gebeurt is.. Moet je ze nou zien.. Echt hart verscheurend." zou dit dorp overgenomen zijn? Waren de mannen en zonen van veel mensen bij hun familie gegesleept? Was dat het?

James knikte "Ze willen niet eens tegen me praten....hoewel ik dat ook wel kan begrijpen, ben nou niet echt de kleinste, en mijn zwaard mag er ook wel wezen" zei hij met een glimlach tewijl hij op het enorme zwaard op zijn rug tikte. James tuurde in de verte en zag een bordje met het woord 'he..erg' erop, hij wees ernaar "ik denk dat dat de herberg is..het ziet er nogal vervallen uit maar we moeten het er maar mee doen, we hoeven er iig niet in de slapen" zei hij tegen eileen

"Misschien komen we daar meteen te weten wat er hier aan de hand is." zei Winter die met stevige stappen richting de herberg liep. Ze voelde zich niet volledig op haar gemak hier. Ze had veel hoop op de herbergier. Ze wist dat veel herbergiers veel te vertellen hadden en dat ook graag deden. Al was dat natuurlijk erg bevooroordeeld. Het gaf haar wel hoop. Ze klopte aan en wachtte tot er open gedaan werd.

wat is nou de naam van jou karakter, is het riven, eileen of winter?
----------------------------
James knikte, "laten we dat hopen" terwijl hij zijn pas versnelde om haar bij te houden, hij stond achter Winter (of eileen of riven) terwijl zij op de deur klopte en wachtte ook tot er werd open gedaan.

Aaaah chaos! Het is Riven. Maar dacht echt al een tijdje dat het Eileen was hahaxD
-----------

Eindelijk werd er open gedaan. Riven bekeek de man die voor haar stond. Duidelijk een herbergier. Hij was tussen de vijftig en zestig, gokte ze. Hij had een baard met grijzen haren erin. "Wat kan ik voor jullie betekenen?" vroeg hij aan ze.
"Een maaltijd zou prettig zijn." zei Riven tegen de man.
De man knikte en wees ze een tafel. "Neem hier maar plaats"

Haha xD oke is niet erg
------------------
James knikte, en liep achter de herbergier naar de aangewezen tafel, trok een stoel naar achter en wees met z'n hand naar de stoel "gaat u zitten mijn vrouwe" zei james met een lach

Riven glimlachte gevleid en ging zitten. "Ik wist niet dat je zo'n gentleman was." zei ze tegen hem. De herbergier ging weg naar de keuken. Riven keek naar James. "Misschien kunnen we wat later op de avond hem vragen stellen. Met een beetje hoop heeft hij dan al een biertje op en praat hij makkelijker." ze had nu niet echt het gevoel dat ze een ingang bij de man had.

James lachte "maar je kent me dan ook nog niet zo lang he" zei hij tegen haar, hij ging tegen over haar zitten en knikte toen,"ja dat is een goed idee...hij ziet er op dit moment niet echt uit om onze vragen met eerlijkheid te kunnen beantwoorden" zei hij toen, en hij keek Riven aan, merkte dat hij te lang keek, en keek toen blozend weg.

Riven keek James in de ogen en toen hij zijn ogen wende deed zij dat ook. Ze voelde zich warm worden. Ze keek weer op. "Misschien kunnen we hem anders een handje helpen met dat biertje." zei ze in een zwakke poging het gesprek weer als normaal te hervatten.

James glimlachte, "ja inderdaad...goed idee...maar hoe krijg je een waard zo ver om zo veel te drinken?" vroeg hij voorzichtig, omdat hij zich nog een beetje schaamde.