Just Like Frozen (ORPG)

oke voor mij en anniek

Er was eens een prachtig koninkrijk genaamd arendalle (weet niet of ik de naam goed schrijf) dat altijd de vier seizoenen had. Het land merd gereageerd door een goed koningspaar en hun dochters die nog jong waren. Ze groeide op tot een dag het noodlot hen trof het koningspaar kwam om het leven en de 2 dochters bleven alleen achter. Eentje de oudste met een groot geheim. Ze heeft wonderlijke krachten waar haar ouders alleen van afwisten..ijs krachten. Jaren gaan voorbij maar op een avond worden haar krachten ontdekt en ze word door vele als een monster beschouw waardoor ze vlucht. Kort daarna is het begonnen te sneeuwen en niet meer gestopt dat is nu al meer dan een jaar of 2 geleden en allenvoedselbronnen en hout beginnen op te raken. Wie kan de winter laten stoppen.

de rollen

Joshua is een jongen van 24 jaar hij woond aan de rand van het dorp hij is hier op gegroeid. Joshua is een door zetter in alles wat hij doet soms zegt hij niet veel, hij wilt iets doen tege de eeuwige winter. verder merk je wel heb niet veel zin om een uitgebreide rol te schrijven XD

mysa is een meisje van 19 ze is de dochter van een van de bediendes in het kasteel. ze helpte haar moeder vaker in het kasteel. nu met de mensen in het dorp te verzorgen.

Riven is 21 jaar en de dochter vande koningin van arrendeal. Sinds haar geboorte is haar haar spierwit en haar ogen licht grijs. Sinds de wereld haar gehiem weet woont ze in een ijskasteel in de bergen ver van de bewoonde wereld. Waar ze vrij is om zichzelf te zijn. Ze is bang voor mensen, bang om ze pijn te doen.

Noah is een knappe jongen van 23. Hij heeft bruine krullen en groene . Hij is redelijk gespierd en weet veel van de wereld. Hij is tyoe geboren held

joshua had een rugzak op de tafel staan en was er de nodige spullen aant in doen. een touw, wat te eten wat eigenlijk alleen uit een stuk droog brood bestond. ijs haken en nog meer touw. hij bekeek nog eens alles in de tas en hij maakt hem dicht. hij pakte een blaadje en een potlood en begon er een berichtje voor zijn moeder en broertje op te schrijven tot hij ging zorgen tot deze winter stopte. hij keek nog even de kamer rond en deed vervolgens zijn jas en dikken muts en handschoenen aan. zijn sneeuw laarzen had hij al aangedaan.

mysa keek uit het raam naar het Noorden licht en ze leunde op haar ellenbogen. ze vroeg zich af of de zomer ooit nog terug zou komen.
------

dit is joshua
http://www.deviantart.com/art/NAO-278082575

Noah liep door de straten van Arrendale. De stad was al zo lang bevroren dat zelfs hij er genoeg van begon te krijgen. Hij verlangde naar lente en warmte. Toch was hij hier en deed hij niets om het te stoppen. Het had waarschijnlijk ook geen zin, velen hadden het geprobeerd maar weinig met succes.

Riven was een wandeling aan het maken buiten haar kasteel. Ze speelde wat met sneeuwvlokken terwijl ze liep en nadacht. Hoelang was het geleden? Maanden? Het deed haar nog altijd pijn maar ze wist dat het beter was om ver weg van de bewoonde wereld te zijn. Het was beter dat zij alleen pijn had zonder andere pijn te doen.

Joshua had alles aangedaan en liep nu naar buiten stilletjes om zijn broertje en moeder niet wakker te maken. Hij liep stilletjes verder door arrendale bij de rand van het dorp keek hij even achter om. Ooit kwam de zomer terug. Hij trok zijn kraag omhoog en hij begon verder te lopen.

mysa keek nog naar buiten en ze ziet eerst joshua voorbij komen met een zware tas en ze keek hen na wat ging die doen. Hij zou toch niet. ... maar dan ziet ze noah lopen en ze sprong op en kleede zich vluch warm aan en ze rende naar buiten.'noah...'roept ze naar hem.

Terwijl Noah over liep hoorde hij zijn naam achter zich. Hij stopte en draaide zich om. Het was Mysa. Hij glimlachte en wachtte tot ze hem had ingehaald. "Hej Mysa, vanwaar die haast?" vroeg hij met een grijns aan haar.


Ik laat Riven even totdat ze in de buurt zijn.

Joshua liep op een stevig tempo door hij had geruchten gehoord over de plek waar de koningin zou moeten zijn. Daar zou hij heen gaan.

mysa hijgde lichtjes en trok haar jas goed.'hey...joshua liep een stuk voor je...laats wilde hij toch al gaan om de winter te stoppen. Toen wist ik hem om te praten maar nu is hij er al vandoor.' Zegt zeterwijl ze op haar lip beet.

oke

Noah vloekte. "De idioot.." mompelde hij. Hij dacht even na en keek toen Mysa veel betekend aan. "Dan moeten we hem helpen. Kom we halen wat spullen en vertrekken over een half uur."

Mysa beet op haar lip en knikte.'we kunnen mijn vaders slee pakken dan zijn we sneller.' Zegt ze dan en ze keek even door xe straat. 'Tot o e r een half uurtje.' Zegt ze en loopt terug

joshua liep door en het leek wel op hier de sneeuw ineens erger begon net als de wind hij deed zijn capuchon nog eens over de muts op zijn hoofd. Hij bleef lopen. Tot hij helemaal niks meer kon zien door de sneeuw.....

Noah knikte en liep terug naar zijn huis. Daar begon hij zo snel mogelijk zich om te kleden en spullen in een tas te gooien waarvan hij dacht dat hij ze nodig had. Binnen een half uur was hij klaar en hij haastte zich weer naar buiten en wachtte op de plek die hij had afgesproken. Joshua was een idioot, maar hij was zijn vriend dus hij kon hem moeilijk laten gaan.

mysa was thuis gekomen. als eerste trok ze een stuk warmere kleding aan. vervolgens pakte ze een tas waar ze wat eten in deed en nog wat warme kleding en ze liep naar de scheur waar ze de slee klaar maakte en hun paard voor de slee vast en ze ging er mee naar buiten om naar de afgesproken plek te lopen. ze zag noah al staan en ze glimlachte naar hem. 'ik ben klaar.' zegt ze.

joshua liep moeizaam door en vroeg zich stiekem af waarom hij gegaan was. hij kon zo niks zien en dat hielp niet echt als je iemand zocht. hij raapt zijn wilskracht bij een en hij begon sneller te lopen. dan lijkt het of hij iemand ziet lopen.'HEY..' roept hij naar de schaduw maar die reageerde niet. die zou hem wel niet kunnen horen door de hare koude wind. 'HEY..WACHT, kun je me helpen ik zoek iemand.' roept hij en hij loopt achter de schaduw aan die kleiner wordt. maar dan ziet hij tot het geen mens was maar een wolf. hij vloekte zachtjes. de wolf had hem ook gehoord en maakte een jankend geluid. joshua begon te rennen toen de wolf huilde. zo snel hij kon door de sneeuw.

"Ik ook, laten we gaan" zei Noah en hij gooide zijn tas in de slee en ging vervolgens zelf in de slee zitten en wachtte tot Mysa ook zo ver was. "Ik stel voor richting het noorden te gaan. Daar is de koningin heen gevlucht en daar zal Joshua haar als eerste zoeken." zei hij vervolgens.

mysa knikte en ging goed zitten en pakte de teugels beet. ze gaf er een lichte zwiep mee en het paard begon te rijden en ze stuurde hem richting het noorden.'zouden we hem eerder vinden dan hij de koningin. 'vraagt ze aan noah wat onzeker.

joshua bleef door rennen. waarom moest hij een wolf tegen komen. hij wilde alleen deze stommen winter stoppen. hij bleef rennen tot hij merkt tot de sneeuw storm minder lijkt te worden en hij keek achter om en hij ziet de grijze wolf die stil is blijven staan en een jankend angstig geluid maakt. joshua keek de wolf na en keert zich om en door de lichte sneeuw heen ziet hij iets wat hij nog nooit had gezien een paleis een groot paleis uit ijs gemaakt. daar moest ze zijn.

Riven stond op haar balkon en keek naar het landschap wat zich uitstrekte vanaf de berg waar ze haar paleis gebouwd had. Ze was alleen maar dat was ze altijd al geweest, het was een opluchting niet bang te hoeven zijn iemand pijn te doen. Het maakte niet uit, het was beter zo en dat wist ze. Ze zou niet meer terug gaan.

"We hebben een slee, als we nu goed onze route gokken moeten we snel zijn." zei Noah tegen haar. Hij wist echter niet waar ze precies een moesten en het zou dagen kunnen duren om Joshua te vinden als ze pech hadden. Maar hij moest vertrouwen hebben.

Joshua keek even achter om en dan weer naar het kasteel. Daar moest ze zijn. Hij begon er heen te lopen eerst de trappen op en hij moest voorzichtig lopen ze waren glad. Als hij boven .s keek hij even naar beneden en dan naar de grote deur en hij klopte op de deur en hij ging vanzelf open.' Hallo is er...' begon hij maar viel stil door wat hij zag het was schitterend en hij liep naar binnen.

Mysa knikte.' De noorderpas lijkt mij het beste die is het minst gevaarlijk op de wolven na.' Stelt ze voor en ze keek voor zich naar het landschap.

Riven had de aanwezigheid van iemand gehoord. Ze wist niet van wie en dat wilde ze ook niet weten. Het was beter dat diegene haar niet zou vinden. Ze verliet de kamer en verplaatste zich stilletjes door het kasteel. Zo was ze vrij alle kanten op te gaan en kon ze haar bezoek misschien ontlopen.

Noah knikte. "Dat is goed, we hebben vuur om de wolven weg te houden." zei hij tegen haar. Hij tuurde waakzaam door de sneeuw. Zolang ze goed op zouden letten zou alles goed zijn. Het zou stom zijn van Joshua de koningin te spreken. Ze wisten allemaal dat Riven niet terug kon keren naar Arrendale. Het was niet veilig, de mannen die de macht hadden genomen zouden dat niet toestaan.

jochua liep voorzichtig rond en bekeek alles met een open mond dit was zo mooi gemaakt.' hallo.' roept hij nog eens en hij begon voorzichtig een trap op te lopen en als hij daar net boven aan is ziet hij iets bewegen. het was ver weg en nog meer boven en hij begon sneller te lopen.' wacht ik wil alleen praten.' zegt hij en hij rende door een gang maar hij zag haar niet meer en hij gleed uit en viel op de grond. het bleef ijs waar hij op liep. hij keek rond het was hier enorm.

mysa glimlachte.'anders zou ik die weg ook niet gekozen hebben.' grinnikt ze en ze spoorde het paard aan en bleef de omgeving bekijken.

Riven hoorde hem vallen en keek vanachter de pilaar waar ze inmiddels stond of het met hem ging. Hij leek niet al te veel schade te hebben. "Het is beter als je gaat." zei ze vanaf haar plek en direct daarna sloop ze verder op zoek naar een volgende schuilplaats.

Noah grijnsde. "Slimme meid" zei hij met een enigzins plagende ondertoon. "Nu maar hopen dat die idioot ook zo slim was die weg te kiezen en vuur mee te brengen."

mysa grimaste wat.'sorry maar hij had geen vuur bij zich toen hij vertrok.' zegt ze dan.

joshua stond op en keek rond maar dan hoort hij een stem en hij keek in de richting en hij zag een schaduw verdwijnen en hij rende het achter na.'nee wacht...ik ga niet terug.' zegt hij en hij zag haar niet meer en hij rende door en zag haar weer ergens anders.' alsjeblieft je moet deze winter stoppen.'zegt hij smekend tegen haar.

Riven liet zich tegen de muur zakken en slikte. Dat wist ze, ze had zo veel schade aangericht dat ze het overzicht verloren had. De angst had ervoor gezorgd dat ze controle over haar gave had verloren. Ze slikte. "Dat kan ik niet." zei ze zacht.

"Idioot." mompelde Noah. "Laten we dan maar hopen dat we hem eerder vinden dan de wolven. Kom, we moeten harder." hij kon zo gek worden van de impulsiviteit van Joshua, het was gevaarlijk en dom. Dit was niet de eerste keer dat hij halsoverkop besloot in zijn eentje de wereld te redden en waarschijnlijk ook niet de laatste.

joshua hoorde riven en hij keek even verslagen voor zich uit en hij liep op de deur af waar het geluid vandaan van was gekomen hij wilde hem open duwen maar het ging niet.'wat je kunt het niet...je hebt het ook gemaakt...je kunt het wel.' zegt hij tegen haar en hij bonkte hart op de deur.

mysa grinnikte bij het woord idioot en ze keek even naar noah en ze spoorde het paard aan.'snellet jochie.'zegt ze bemoedigent en ze voelde hoe ze een stuk harder gingen en ze merkt tot de sneeuw storm dikker word.'de storm word hier erger.'zegt ze tegen noah.

Riven slikte. "Ik weet niet hoe. Het spijt me maar ik kan je echt niet helpen. De vloek heeft het van me gewonnen." zei ze tegen hem. Ze voelde zich verslagen en door zijn aanwezigheid werd dat alleen maar erger. "Het is echt beter dat je gaat, ik heb er geen controle over, ik wil jou niet ook nog pijn doen."

Noah knikte. "We moeten er doorheen, het zal vanzelf wel weer beter worden. Even volhouden." hij trok zijn kraag omhoog en begroef zijn nek er in. Het was onmenselijk koud op deze plek.

joshua slaakte een ergerlijke zucht.'omdat jij toegeeft aan het feit tot de vloek gewonnen heeft. maar er is een weg altijd.'houd joshua vol en hij ramt nu tegen de deur aan maar hij was van ijs en er kwam geen beweging in.'kom op maak de deur open. ik wil jou en arendalle helpen.'zegt hij zachtjes

mysa rillde van de kou en spoorde het paard nog meer aan en ze keek rond ze begon steeds minder te zien.' ik hoop tot je gelijk hebt.'zegt ze.

Riven begon nerveus te worden van het gebonk. "Je kan niet helpen, geef op." zei ze met iets meer kracht door haar stem. 'We zullen moeten wachten tot het dooit."

"Maak je nou maar geen zorgen. Ik heb nog extra dekens in mijn tas zitten voor als je het echt te koud krijgt." zei Noah tegen haar.

'Ik geef niet op ik weet tot je het kunt.' Zegt joshua en hij bonkte nog een paar keer hart tege n de deur en je hoorde een hart gekraak en h II j ging open. Joshua viel op de grond en schoof over de ijsvloer heen op zijn buik

' jij denkt echt overal bij na is het niet.' Zegt mysa en ze keek hem aan.