Try stond nog altijd van een gepaste afstand van mau, die langzaam bewoog om tegen het houten leuning van de brug te gaan staan. Try zag iets aan de jonge leider dat anders was dan toen hij bij hem opgesloten had gezeten. Toen was hij kinderlijk en meedogenloos, nu was hij kinderlijk om zijn zenuwen in bedwang te houden. Zo kwam het voor hem over. Dit maakte try onbewust toch wat onzeker. Hij luisterde naar mau zijn opmerking die er plagend uit kwam, hierdoor deed hij de spieren in zijn armen aanspannen. Wat dacht hij wel niet dat hij was. dat hij uit bed was gekomen om naar zijn plagerijen te gaan lopen luisteren. Snapte hij dan totaal niet dat dacota hem hier voor kon vermoorden omdat hij in het geheim en tegen haar bevel in met de vijand op een brug stond te praten in plaats van te vechten. Maar in die plagerij zag hij wel dat het zijn ogen niet berijkte. Niet dat hij ze goed kon zien want mau weigerde hem aan te kijken.’als je denkt dat ik uit mijn bed ben gek…bgon hij verhit over mau zijn plagerijen als mau hem ineens aankijkt terwijl die begint te spreken. De blik die zijn ogen uit straalden lieten hem meteen zwijgen. Hij begon natuurlijk ook over dacota en hij beet even onbewust op zijn lip als hij na denkt of ze al wakker zou zijn geworden of dat ze nog gewoon sliep. Want als hij schreeuwend wakke werd kam ze 8 van de 10 keer bij hem kijken om hem gerust te stellen hem door die lange nacht te helpen. Het pistool lag nog altijd levenloos in try zijn hand die langs zijn lichaam hing.
Als trij hed woord verleden hoort merk je dat zijn ademhaling iets versnelt, dit was een onderwerp waar ij menige bendes voor was af gegaan om er over te beginnen, maar nieman leek het er met hem over te willen hebben. Hierdoor was try toch ook wel behoedzaam rond mau, stel dat het echt zoon woord spelletje wa. Al verklaarde dat niet waarom hij 2 keer ha getwijfeld om mau de leider van de ghouls te doden. Iets wat hij normaal al lang ha gedaan. Hij vroeg zich af of mau dit wist. Try merkte hou hij hem anders wilde noemen en hij vernauwde eventjes zijn ogen, waarna hij weer even snel een blik in de rondte wierp om te zien of hij niet door iets of iemand benadert werd. Zijn blik richte zich weer op mau die hem waarschuwt voor dacota, hierdoor maakt hij een minachtend snuivend geluid. Hiervoor was hij niet op gestaan en je merkte zijn rebelse houding steeds duidelijker werd, het liefste wilde hij nu weg lopen terug naar huis maar iets binnen in hem bleef zorgen dat hij toch hier bleef staan. Als hij eer verleden hoort krijgt mau pas weer echt zijn aandacht en hij kantelt zijn hoofd lichtjes terwijl hij luistert naar de jonge leider, dan versnelt try even zijn ademhaling als er een pijn scheut door zijn hoofd trekt maar deze was snel voorbij en richt zich weer goed op mau zijn stem. Hij had zijn aandacht nu, dit onderwerp probeerde dacota altijd te vermijden. Maar try wilde het hebben over het verleden. Try voelde zijn mond droog worden als mau zegt dat alleen hij de waarheid weet. Lichtjes schud hij zijn hoofd. hij hoort hou mau hem een vraag steld waardoor het zijn beurt was om weg te kijken, hij probeerde de droogheid in zijn mond weg te slikken maar dat heilp niet echt. Eventjes beet hij op zijn lip.’ik…ik heb niet echt een duidelijke herinnering.’begint hij wat onzeker te vertellen. De rebelse jonge die er net nog had gestaan zag je weg smelten en je zag een kwetsbaar iemand die in het niets keek.’alleen nacht merrie’s met schimmen, geluiden…en pijn.’zegt hij zachtjes en hij draait zich naar de houten leuning van de brug toe en pakt met zijn vrije hand hem vast. Hij denkt aan wat hem bijna iedere week op zijn minst een keer schreeuwend wakker laat worden. Na dagen als vandaag werd het erger.’soms als ik slaap zie ik oranje, kiezelsteentjes op de grond met wat bloed. Het was veel bloed want dat lijk ik te ruiken…of ik proef mijn eigen bloed in mijn mond.’begint try zijn droom te herhalen. Het geen wat hij er meestal in ziet. Je merkt dat hij alles om zich heen vergeet en lichtjes begint t trillen van topt tot teen. ‘ik hoor voet stappen op de steentjes terwijl mensen schreeuwen woorden die ik niet kan verstaan waardoor ik bang wordt,soms hoor ik ook mezelf om mijn moeder of vader schreeuwen.’vertelt try langzaam door.’dan stoppen een stel schoenen voor mijn gezichts veld die ik heel wazig kan zien. Iemand draait me om…..en zegt dat ik ze de groeten moet doen en…..’zegt try die het pistool uit zijn hand laat vallen. Zijn handen gaan trillend omhoog. Als het pistool de grond raakt gaat hij af en raakt enkel de lucht maar de knal was genoeg. Try hoort de knal en grijpt schreeuwend naar zijn hoofd terwijl hij ineen duikt. het was net als zijn droom net alsof diegene die hij niet kon zijn op hem schoot en zijn hoofd weer deed open splijten van de pijn. Try zat inmiddels op de grond met zijn handen stevig tegen zijn hoofd gedrukt en bijna tussen zijn knieen in. try stopt pas met schreeuwen als hij naar adam moest snakken. Hij keek verwildert rond en zijn blik blijft hangen op mau. ‘het eindigt altijd met een schot door mijn hoofd.’zegt hij schor terwijl hij van hem weg kijkt naar zijn handen die hij trillend laat zakken.’d…daar kan ik niet veel m..mee…j..jij zeker ook n..net.’zegt hij dan nog zachter en bijna on hoorbaar tegen mau.