Marriage for ...

Gaan we weer

Luna Rosewood is een jonge vrouw van 23 jaar. Ze is de enige dochter van Heer Richard Rosewood, eigenaar en geliefde werkgever van een groot stuk land en verschillende handelsroutes in binnen en buitenland. Luna is van jongs af aan altijd al bezig geweest met het werk van haar vader aangezien ze enig kind is. Haar moeder overleed toen ze 15 jaar oud was en ook haar vader is er momenteel niet best aan toe. Luna weet dat hij niet lang meer te leven heeft en daarom accepteert ze, al is het met een beetje tegenzin, zijn wens om een echtgenoot te vinden die haar kan onderhouden en zijn rol als landheer en eigenaar van de handelsroutes op zich kan nemen.
Luna is erg rustig en vriendelijk naar andere mensen toe, de mensen in dienst van haar vader zien haar graag en ze reist ook regelmatig allen of met begeleiding als haar vader haar door heeft naar de dorpen toe om de banden te onderhouden wat haar vader niet meer lukt. Ze is niet een meisje die graag verwend word, ze staat haar mannetje en is een erg goede ruiter. Wat mensen niet van haar weten is dat ze met een simpele aanraking emoties en zorgen kan aflezen uit mensen hun gedachten. Hierdoor heeft ze geleerd om erg meelevend te zijn met mensen en hun problemen wat er voor zorgt dat ook de mensen die haar kennen haar graag mogen.

Tristan aiden skywalker
25 jaar en sinds twee jaar terug een huwelijks kandidaat voor op de huwelijks markt maar hij heefd zijn ogen nog niet op een vrouw laten vallen, die in zijn ogen een waardig kandidaat is. Hij is nou ook niet het bepaal de man waar vrouwen voor in de rij zullen staan.  Zijn uiterlijk is niks aan te missen maar zijn arrogante kille persoonlijkheid die zijn vader hem van kleins af aan er in gedrukt heefd jaagt die menige vrouwen de stuipen op het lijf. Hierdoor heefd hij een voordeel dat hij niet meteen met iemand hoef te trouwen maar zijn ouders beginnen er op te drukken dus zoek hij een vrouw die niet zal bezwijken onder een bepaalde druk liefde heefd daar geen rol bij toch. Dus dit seizoen moet hij er werk van maken. Zijn vader die altijd netjes voor de dag komt maar altijd een bepaald gezag over zich heefd maar thuis niet altijd even netjes is weet dat het tijd wordt dat zijn bloedlijn verder komt. En hij wilt voor zijn zoon een goede vrouw dat zich aan regels houd. Dat zal hij laten merken ook. Tristan moeder hoopt dat hij uit liefde zou trouwen iets wat haar nooit gelukt is.
Tristan kan pijn bij mensen weg nemen gedeeltelijk als hij dat wilt en het zelf over pakken zolang hij diens hand stevig vast pak zal dat lukken.

tristan keek mokkend uit een van de rijtuigen van hun familie waar hij in zat. hij baalde ontzettend dat hij naar het gemaskerde bal ging deze avond. hij ging wel vaker naar bals en gemaskerde bals maar dan ging hij meestal zelf en had hij de nodige voorbereidingen getroffen een week van te voren. hij wist dat hij een vrouw moest vinden maar hij wilde een sterke verstandige vrouw die wist wat haar taken zouden zijn in een huwelijk. niet een of andere meid die alleen maar giechelde en om jurken gaf of zo. helaas waren er van die laatste heel erg veel. zijn lichte groenen ogen keken doelloos uit het raam. vanmorgen bij het ontbijt had zijn moeder vanachter haar theekopje gezegd dat ze had geschreven naar de eigenaar van het gemaskerde bal dat hij aanwezig zou zijn, dat was gepast zodat de mensen meestal wisten hoeveel gasten er kwamen voor de hapjes en de drankjes. voedsel verspilling was zonde. net toen hij een slok van zijn koffie had genomen had hij gehoord wat zij hem verkondig had en hij zich verslikte in zijn koffie wat de nodige hoestbui bij hem had op geleverd. maar hij wist dat hij niet meer kon weigeren. hij kon de meeste bals en dergelijke sowieso niet meer weigeren nu zijn vader had besloten dat het wel eens tijd werd voor een huwelijk na twee seizoenen hier en daar te zijn geweest voor een vrouw. als zijn vader zich ergens mee ging bemoeien dan werd het menis en dat wist hij. dus besloot hij er maar met tegen zin meer werk van te gaan maken voordat hij zich er meer mee ging bemoeien. zijn ogen gingen van buiten de koest waar de straten te zien waren naar zijn spiegelbeeld dat te zien was in het raam. zijn lichte bruine haren waren netjes naar achteren gekamd en zaten vast in een groen lintje. hij had een witte blouse aan met een groene stropdas met daar over een donker grijs (overjas die ze in die tijd dragen, strakjes wat foto,s zoeken.) het jasje was geaccentueerd met groen zodat het mooi machte met zijn ogen. verder had hij zwarte leren schoenen er op aan gedaan. in zijn handen had hij het masker liggen dat net zo grijs was als zijn pak met hier en daar met een klein beetje groen af gewerkt maar niet te veel. hij bracht het naar zijn gezicht en maakte het met twee koortjes vast omdat ze er bijna waren. bij een gemaskerd bal was de bedoeling dat niemand wist met wie hij of zij danste omdat somige mannen alleen maar rond die paar vrouwen draaiden, of de vrouwen rond een bepaalde man. of erger nog de moeder of vaders die zich er midden in de balzaal mee gingen bemoeien had je ook nog. die waren het ergste vond hij zelf. het rijtuig stopte en tistan stapte uit zoals het van hem verwacht werd. langzaam en beheerst terwijl hij al rond keek.

Luna keek naar zichzelf in de spiegel terwijl haar twee kamermeisjes druk bezig waren haar haar en haar jurk in orde te maken voor het bal dat die avond op het landgoed van haar vader plaats zou vinden. Elk jaar werd het eerste bal ergens anders georganiseerd en dit jaar had haar vader toegezegd om het eerste bal bij hun te organiseren aangezien hij het belangrijk vond dat mensen wisten hoe zijn dochter, dit vanaf dit jaar ook opzoek zou gaan naar een partner, leefde en hoe hij wenste dat ze zou blijven leven nadat hij er niet meer zou zijn. Luna had er eerst wat tegenstrijdig op gereageerd, ze vond zichzelf nog te jong om te trouwen en vond dat ze best zelf het bedrijf van haar vader over kon nemen, maar dat was niet hoe het hoorde. Haar aanstaande zou het bedrijf van haar vader overnemen en zei zou de rol als vrouwe op zich nemen. Ondanks dat ze het er niet mee eens was stond ze nu toch, gehesen in een jurk van goud geel fluweel bewerkt met robijnen voor de spiegel te wachten tot haar kamermeisjes klaar zouden zijn en ze haar masker op kon zetten en zich onder de gasten kon begeven. Die zelfde ochtend nog had ze geprobeerd er onder uit te komen, maar toen haar vader er achter was gekomen dat ze te paard verdwenen was voor haar dagelijkse rit alleen had hij 2 van zijn trouwste bediende achter haar aangestuurd om haar op te halen en zodra ze terug was gekomen op het landgoed hadden haar kamermeisjes haar meteen meegenomen voor een lang warm bad en het daarna klaar maken voor het bal. Tien minuten later waren de dames eindelijk klaar en deed Luna een stap naar achteren. Ze bekeekzichzelf in de spiegel en pakte daarna de bijpassende handschoenen en masker die voor haar klaar gelegd waren. De handschoenen, gemaakt om haar krachten tegen te houden, voelde glad aan op haar huid. Ze waren speciaal ontworpen zodat ze niet bij elke man met wie ze zou dansen die avond zijn emoties en gevoelens zou opmerken. Dit zou haar helpen om iets ontspannender door de avond heen zou komen. Ze bond het masker voor en verliet haar kamer, klaar om zich bij de bezoekers te voegen.

tristan keek naar het landhuis dat recht voor hem zich uit strekte. het was redelijk groot. hun eigen landhuis was niet zo groot maar ook niet klein te noemen maar deze was toch een stuk groter en alles zag er netjes en verzorgt uit. zonder de uitnodiging gezien te hebben wist hij dat dit het landgoed was van Heer Richard Rosewood. hij stond bekend om zijn groot stuk land en dat alles altijd heel goed onderhouden was . tristan trekt zijn jasje wat recht waarna hij langzaam de trap op liep terwijl hij de mensen voor zich bekeek. als hij door de grote deur naar binnen loopt ziet hij dat de nodige gasten zich al binnen verzameld hebben. dit was het aller eerste bal en dat was altijd een belangrijk bal. tristan liep rustig naar binnen met een nette nuchtere houding terwijl zijn ogen alles op namen zonder ze te veel heen en weer te bewegen. zijn oren luisterde naar wat de mensen te roddelen hadden want dat deden ze altijd en overal. of het nou goed of slecht was er viel altijd wat te vertellen. het viel hem op dat er voornamelijk veel mannen bij dit openings bal aanwezig waren normaal kwamen die pas wat later als bekend was gemaakt wie de parel van dit seizoen zou zijn, dan vlogen ze er allenmaal op af. ineens voelt tristan hoe iemand tegen hem aan loopt niet hart maar toch even subtiel, de gene in het zwarte jas wat meer blauw leek draaide zich om die gene had een zilver masker waardoor zijn blauwe ogen mooi naar voren kwamen.'pardon.'zegt de jonge met het blonde haar met een gimlach terwijl hij verder liep. tristan balde even zijn hand tot een vuist toen hij in de blauwe ogen had gekeken en knikte enkel om het excus te aanvaarden. hier kwam hij later wel op terug. als je iets deed moesten er niet te veel ogen zijn. of er moesten allen ogen zijn. dat lichte aan de situatie had zijn vader hem duidelijk gemaakt. tristan liep met afgemeten stappen tussen de mensen door naar een rustiger plekje waar hij goed zich had op de dansvloer en de hapjes tafel. dat kon hij kijken wie binnen kwam en honger kregen vele en dan kon hij kijken wat daar tussen zat. net als de dansvloer. dan vingen zijn oren op waarom hier het eerste bal van het seizoen was. de enige dochter van Heer Richard Rosewood dit seizoen haar tribuut maakte, logies dat zijn moeder hem meteen opgegeven om hier aanwezig te zijn. dit was dus de reden dat er de nodige heren hier waren. waar dan ook weer de nodige vrouwen op af waren gekomen. zijn moeder had dit natuurlijk geweten en daarom meteen werk er van gemaakt. tristan stond netjes recht met een stalen blik, hij moest hier toch echt werk van maken en hij liet zijn blik langzaam rond gaan op ziek naar iemand die hij ten dans kon vragen. hij kon zich niet heinneren dat hij ooit iemand echt ten dans gevraagd had. meestal waren moeders naar hem toe gekomen of vaders. of zijn moeder stelde hem aan iemand voor om te dansen. hier had hij dus een hekel aan. hij liet een lichte zucht uit zijn mond glijden terwijl hij de meigte af bleef gaan.

Toen Luna voetstappen achter zich op de gang hoorde bleef ze staan. Ze draaide zich om en glimlachte naar de man die op haar af kwam lopen. "Hallo vader" Ze boog lichtjes naar hem. Haar vader glimlachte naar haar. Hij bleef op een afstandje staan, leunend op zijn wandelstok die hij in zijn linkerhand hielt. Hij zag er moe uit, dat was hij al dagen, maar dat weerhield hem er niet van om dit feest te organiseren en zelf ook als gastheer aanwezig te zijn. Netjes gestoken in een pak stond hij daar, als de wandelstok er niet was geweest en de vermoeide blik in zijn ogen zou je niet weten dat de man ziek was en niet lang meer te leven had. Luna liep naar hem toe en legde haar hand op de arm die hij naar haar uitstak. Ze kneep er zachtjes in en richtte haar aandacht toen op het einde van de hal en de trap die hen naar de hal zou leiden waar de mensen stonden te wachten tot het bal geopend zou worden. Boven aan het trap bleven ze staan terwijl Luna samen met haar vader uitkeek op de mensen massa die zich onder hen had verzameld. Heel even liet Luna de arm van haar vader los terwijl hij naar voor stapte en zijn keel schraapte. De muziek stopte met spelen en Heer Rosewood spreidde zijn armen om de gasten welkom te heten. "Welkom deze avond op landgoed Rosewood. Geniet van de avond en hierbij de opening van een nieuw seizoen." Hij draaide zich om en wenkte zijn dochter naar hem toe. Luna deed een paar passen naar voor en liet haar hazelnoot kleurige ogen over de mensen massa heen gaan. De robijnen op haar masker en jurk glinsterend in het licht van de kroonluchters die branden. Richard Rosewood glimlachte en richtte zijn aandacht weer op de mensen massa. "Misschien is een van jullie jongen mannen wel de gelukkige die mijn dochter's hart wint" Luna voelde dat ze een blos op haar wangen kreeg en keek weg. Haar vader kuste haar hand en leidde haar toen de trap af, de mensenmassa in.

Tristan keek naar de meisjes in de nodige verdraaide bal jurken en masker, sommige zag je naar hem kijken en eventjes fluisteren en giechelen.  Hij rolde daarbij verveeld met zijn ogen waarna hij weg keek,  Hij hoorde geroezemoes verder op en zag mensen een beetje naar voren lopen en al snel stopte de muziek. Daarna hoorde hij een stem die de mensen welkom deed heten op zijn bal en de opening van het seizoen.  Bij deze woorden draaide Tristan zich langzaam half om hij had er bijna met zijn rug naar de grote trap aan het einde van de zaal gestaan. Daar zag hij heer Richard rozewood staan die net zijn dochter aankondigde op de markt dat iemand haar hart kon proberen te winnen. Zijn ijzige groenen ogen namen de vrouw bij diens hand zorgvuldig op. Ze had weg gekeken toen haar vader dat had gezegt. Dat deed er op wijzen dat ze goed kon vinden met hem. Ze had een mooie gele goud kleurige jurk aan wat goed bij haar haren en haar figuur paste, get rood zorgde voor de mooie geheel ervan. Haar ogen kon hij van deze afstand natuurlijk niet zien. Aan iemand zijn  ogen kon je veel aflezen. Maar hoe ze de trap af liep was met haar vader was elegant maar ook nog wat anders. Hij hoorde hier en daar iemand zachtjes fluisteren town de twee de trap af kwamen. zijn hersen werkte op vollen toeren, het liefste bleef hij gewoon in een hoekje staan maar aan de andere kant door een blik op de jonge vrouw te werpen wist hij gewoon dat ze de parel van dit seizoen ging zijn. Als hij zijn ouders en voornelijk zijn vader indruk wilde maken moest hij haar eerste dans zien te krijgen. Tristan haalde diep adem terwijl hij begon te lopen tussen de mensen massa heen, sommige dames fluisterde geschrokken dat het niet waar kon zijn dat hij zich bewoog als eerste nota benen. De mannen in de zaal hoorde je niet echt meteen maar sommige blikken waren jaloers andere weer verdrietig of boos. Maar Tristan zijn eigen kille blik die hij soms met iemand kruiste deed hen weg kijken. Hij werkte zich moeiteloos door de menigte verder tot hij onder aan de trap maar een beetje plek was zich bevond. Hij voelde vele ogen langs hem heen naar de jonge vrouw en heer rosewood kijken die dichter bij kwamen. Zonder zijn keel te schrapen wist hij heel duidelijk maar niet te hart maar toch op een bepaalde toon dat net zo ijzig was als zijn ogen te vragen ' als ik zo vrij mag zijn u ten eerste als dans te vragen.' Vroeg Tristan terwijl hij naar de warme licht bruine ogen keek die door het masker zichtbaar waren en hij stak zijn hand langzaam uit.
Dan uit de voorste kring mensen stapt de jongen met de blauw zwarte jas ,blonde haren en zilvere masker met blauwe ogen ook naar voren. Hij glimlacht warm en stralend terwijl hij op een meter afstand naast Tristan komt staan.'pardon, ik zou die eer ook graag willen.' Glimlacht hij en steekt net als Tristan zijn hand uit. Je hoorde de zaal ineens smoezen van opwinding maar niemand veroverde zich nog.

Terwijl Luna haar vader haar van de trap af begeleide liet ze zachtjes haar vrije hand over de leuning gaan. Ze voelde hoe alle ogen op haar gericht waren en hielt haar hoofd hoog, ze zou zich niet laten intimideren door het gefluister en gemompel wat van alle kanten oprees. Ze liet haar ogen over de mensenmassa glijden. Ze zag hoe sommige meisjes nerveus heen en weer schuifelde en een aantal mannen met elkaar mompelde, naar haar keken en verder praten op gedempte toon. Ergens had Luna medelijden met de jonge meiden die, net als haar, waarschijnlijk voor het eerste jaar te verkiezen waren en nu misschien al het gevoel zouden krijgen dat ze geen kans maakte. Ze hoopte maar dat ze de droom van die meisjes niet in een keer in rook had doen opgaan. Dat was niet haar bedoeling, maar ze zou ook niet makkelijk te overtuigen zijn. Haar vader wilde het beste voor haar en dat wist ze. Ze moest niet de eerste de beste die om haar hand vroeg meteen accepteren. Als ze het zo zag zouden er genoeg mannen over blijven voor de andere meiden. Dat stelde haar wel wat gerust. Het werd stil in de zaal toen een van de mannen in de richting van de trap bewoog. Luna was samen met haar vader bijna aan het einde en bleven staan terwijl ze rond keek of ze de beweging opving. Haar ogen namen de man op die zich naar de trap toe verplaatste. Hij was lang, haar netjes naar achter gebonden met een donker grijs pak en groene accenten en stropdas. Hij stopte voor haar en haar vader deed een paar stappen naar achter zodat de focus van de zaal op haar en de jonge man voor haar zou richten. De woorden van de jongeman echter gaven haar een lichte rilling over haar rug. Ze hielt haar ogen op die van hem gericht terwijl hij zijn hand uitstak en de eerste dans van haar vroeg. De woorden uit zijn mond waren beleeft maar de ijzige ondertoon, die ze ook in zijn ogen zag zag haar het idee dat hij hier eigenlijk helemaal niet wilde zijn. Toch was het onbeleefd om hem af te wijzen en dat wist ze. Ze moest iedereen een gelijke kans geven, en zeker als iemand de moed kon opbrengen de eerste dans te vragen. Ze hief haar hand op om op zijn verzoek in te gaan toen ze een andere stem hoorde. Een tweede man kwam voor de trap staan. Ook hij stak zijn hand op en vroeg haar om de eer voor de eerste dans. Haar blik liet de ijzige groene ogen van de eerste man los en verplaatste zich naar de tweede. Zijn ogen waren warmer, stralendere dan die van de eerste wat haar een prettiger gevoel gaf. Ze liet haar hand zakken. Ze merkte hoe de zaal die eerst wat rumoeriger was geworden eerst stil werd en daarna zachtjes van opwinding mensen begonnen te smoezen. Alle focus ook die van de muzikanten die eerst geen interesse toonde in de situatie waren nu op haar gericht. Ze beet op haar lip, keek van de ene man naar de andere en toen naar hun handen. Ze moest beide een gelijke kans geven, dat wist ze en hoe graag haar hoofd ook wilde dat ze de hand van de tweede man nam, omdat hij rustiger en warmer op haar overkwam, keek ze toch naar de eerste man die naar voren was gekomen en om de dans had gevraagd. "Ik voel me vereerd u de eerste dan te schenken." ze glimlachte en legde haar hand in die van hem. Ze keek hem aan met een warme blik in haar ogen, hopende dat de ijzige blik van hem iets zou oplossen door haar woord. Ze keek kort naar de tweede man. "U krijgt de tweede." zei ze zacht.

tristan keek naar de jonge mooie vrouw die door haar vader werd los gelaten zodat ze zelf een keuze kon maken ze stond op het punt om zijn hand te pakken. dat had hij gezien omdat ze haar hand wat op tilde, maar daarna mengde de andere jonge man zich in het spel. tristan zijn nek haren gingen overeind staan toen hij de jonge man ook vroeg of hij de eerste dans mocht hebben van haar. hij wist dat zijn vader zo iets nooit zou hebben toegestaan bij zijn dochter zelf zou mogen kiezen zoals nu gebeurde. tristan zag hoe ze haar hand liet zakken, zijn groene ogen keken naar haar gezicht dat niet heel goed te zien was omdat het verborgen ging achter het masker en ze beet op haar lip. iets wat een vrouw niet hoorde te doen in het open baar, dat was niet echt netjes. hij zag zijn kansen aan zich voor bij vliegen hij wist als geen ander dat de dames hem liever meden door zijn houding en gedrag. niet dat het hem wat kon schelen. maar het feit dat hij iemand ten dans had gevraagd zelf om dan af gewezen te worden voor een overvolle zaal, daarvoor zou hij nog wel eens met de jonge heer een woordje wisselen. hij hoorde de zaal nog steeds smoezen. maar dan kijkt ze hem recht aan. veel vrouwen zouden zich hierdoor ongemakkelijk voelen om hem aan te kijken maar zij deed het toch. hij hoorde hoe ze zei dat ze vereerd was hem de eerste dans te schenken en wierp hem een glimlach toe. hij bleef haar met zijn vaste blik aan kijken en knikte als teken dat hij haar gehoord had. hij voelde haar warme gehandschoende in de zijnen en hij pakte haar lichtjes vast terwijl hij de andere jonge man de rug toe keerde. hij hoorde hoe ze hem verzekerde dat hij de tweede dans mocht hebben. tristan keek even over zijn schouder naar de andere jongen met zijn ijzige blik en nog wat anders misschien wat jaloezie. dan keek hij even naar de vrouw en begeleid haar dan naar de dans vloer. hij liep even rustig een rondje om de menigte te laten smullen vn de schoonheid van deze jonge vrouw. toch het was zij taak om een vrouw te laten stralen of naar beneden te halen. hij bleef stil staan en legde zijn hand achter haar middel en nam zijn houding aan en wachte tot de muziek begon. hij hoorde de eerste tonen en hij begon de dans te lijden. terwijl hij recht in haar ogen keek.

de andere jonge man had met een glimlacht dankbaar geknikt.'tot de volgende dans dan maar vrouwe.'zei hij charmant terwijl hij toe keek,

Luna had haar hand in die vand e eman gelegd en liet zich door hen naar de dansvloer leiden. Ze had een ligte flikkering in zijn ogen gezien toen ze haar hand terug had getrokken omdat de andere man zich ook had aangeboden voor de eerste dans. Ze wist nit precies of het irritatie of iets was en liet het voor nu ook maar zo. Geen rede om zonder zekerheid onrust op te wekken. Maar toch was er iets wat ze niet helemaal kon plaatsen en waardoor ze het gevoel had dat deze man die haar nu begleide hier helemaal niet wilde zijn. Dat hij het tegen zijn zin in deed. Het liefste wilde ze har handschoen afnemen en kijken wat voor een gedachten en emoties er schuil gingen in zijn hoofd. Maar ze kon het niet. Het zou te veel vraagtekenes op doen reizen. Niet alleen bij de man met wie ze nu op de dansvloer stond, maar ook bij de mensen om hun heen. De aandacht was al op haar gericht, dan zou ze helemaal geen rust meer krijgen. Ze ging tegenover hem staan, liet haar ene hand in die van hem en legde de andere op zijn schouder terwijl ze voelde hoe hij zijn hand om haar middel legde. ze keek hem aan toen ze voelde dat hij zijn blik op haar gericht hielt en liet hem ook niet meer los terwijl de muziek langzaam begon te spelen en hij haar ver de dansvloer leidde. Ze bleef een tijdje stil terwijl ze over de dansvloer heen bewogen tot ze op en geven moment toch te nieuwsgierig werd. "Je wilt dit helemaal niet he? Ik kan het aan je zien." Haar stem was duidelijk, maar zacht genoeg zodat allen de man met wie z aan het dansen was haar kon horen.

tristan leiden haar elegant over de dans vloer heen op het ritme van de muziek. hij wist nog dat hij vaak had moeten oefenen vroeger tot hij het perfect beheerste allen dansstijlen die er toe deden. een ding fout en dat was weer helemaal vooraan beginnen. alles moest perfect zijn. dus nu deed hij het ook zo net als hij geleerd had n ze liet zich mooi mee voeren dat moest hij haar na geven. hij had met sommige dames gedanst. als hij er aan dacht begonnen zijn tenen alweer te kloppen. ze hadden inmiddels gezelschap gekregen op de dans vloer van andere dans paren. als hij ineens zacht maar ook weer heel duidelijk een vraag hoorde die bestemt was voor hem.'vrouwen horen meestal pas te spreken als hun wat gevraagd word .'zegt hij op een koele afstandelijke toon. zijn moeder zou hem nu een standje hebben gegeven als zijn vader haar niet zou kunnen horen, dat hij aardiger moest zijn tegen vrouwen. 'maar aangezien u het lef hebt dingen gewoon te vragen zal ik hem eerlijk beantwoord. 'begon hij en je zag zijn mond hoeken een beetje omhoog gaan maar de vreugde bereikte zijn ogen niet. ze bleven kil staan.'u heefd gelijk, ik wil dit niet en ik wilde hier niet zijn. maar er worden soms dingen verwacht dat zou u als vrouw toch zeker moeten weten.'zegt hij zakelijk tegen haar. hij bedoeld op het feit dat vrouwen vaak niet de keuzen hadden om te trouwen maar gedwongen werden door hun familie om te trouwen. ' ik vraag me af of u hier graag wilt zijn met al die mannen die hopen met u te kunnen dansen.' zegt hij meer tegen haar dan dat het een vraag was en hij liet haar even elegant rond zich heen draaien omdat hij hoorde dat het liet bijna ten einde was.'sorry voor mijn onbeleefdheid, mijn naam is tristan skywalker.'zegt hij om zich zelf voor te stellen en hij blijft stil staan als de dans ten einde is en hij brengt de hand naar zijn mond om op het zachte stof van de hand schoen een lichte kus er op te drukken vluchtig. hij stond er zelf toch een beetje versteld van dat hij onder deze dans met de jonge damen had gepraat misschien omdat ze zich niet aan de regels heild of was het haar uit straling niet de schoonheid maar iets anders wat hem toch een beetje nieuwschierig maakte.

de andere jonge man had de twee de hele tijd in de gaten gehouden terwijl hij zich zelf van een glas rode wijn liet dringen en als hij merkt dat het liet ten einde loopt werkt hij zich de dans vloer op. zo gauw de dans was af gelopen en de twee stil stonden zag hij skywalker haar een kus geven op haar gehandschoende hand. hij schudde even zijn hoofd en liep tot bij hun en tikte hem op zijn schouder om dan zo vriendelijk mogelijk te glimlachen naar hem.' sorry meneer skywalker, de tweede dans gaat zo beginnen dus zou ik haar van u over mogen nemen.' vraagt hij zoetjes en speels. tristan keek met zijn groen kille ogen in de helder blauwe ogen. 'tuurlijk.' zegt hij met een korte knikt en overhandig de Damen haar hand aan hem. hij keek haar nog een keer aan met zijn groene kille ogen draaide zich om en liep de dans vloer af.
de jonge draaide zich naar haar om. 'mijn naam is lex Dior, ik hoop dat je het niet te koud heb ge kregen van meneer skywalker zijn doen en laten.' vraagt hij haar beleefd terwijl hij zijn hand voorzichtig om haar middel legt en de dans begin te leiden als de muziek de klanken begin te spelen.'ik heb gehoord dat de meeste vrouwen hem uit de weg daar voor.' zegt hij omdat hij het niet zo erg vond om te roddelen. hij was daar als een van de beste in moest hij zelf toe geven. de roddels verzamelen of zelfs verspreiden in zekere zin.

"Gelukkig ben ik niet zoals andere vrouwen zijn en als ik een vraag heb of iets wil weten stel ik die vraag ook." zegt Luna rustig. Ze hielt de blik van de man met wie ze danste vast terwijl ze de woorden uitsprak, zonder afgeleid te worden of te struikelen over haar voeten danste ze elegant door terwijl hij haar leidde. "Het enige wat van mij verwacht word is dat ik voordat mijn vader uit mijn leven verdwijnt iemand heb om mijn lief en leed mee te delen. Ik doe dit niet omdat ik gedwongen word of omdat het van mij word verwacht als vrouw. Ik doe het omdat ik mijn vader de pijn en het verdriet wil besparen wat hij houd zolang hij er niet zeker van is of ik alleen achterblijf wanneer hij heen gaat." Je hoorde minachting in haar stem toen ze het had over dwingen en verwachtingen bij vrouwen. Haar vader zou haar dit nooit aandoen, hij wilde het beste voor haar en dat was ook de rede dat ze nu op de markt kwam. Zodat ze zeker wist dat hij rust en vrede zou vinden en zonder pijn en zorgen in zijn hart heen kon gaan als zijn tijd gekomen was. Ze draaide rond toen de man haar liet draaien. Ze komen tot stilstand en Luna knikt lichtjes naar Tristan als hij zich voorstelt en haar hand kust. Het nummer stopte en het bleef even stil terwijl de muzikanten zich voorbereidde om het volgende nummer in te zetten. In die tijd dat dat duurde verscheen de andere jonge man die om haar eerste dans had gevraagd naast hen en nam haar over van Tristan. Ze legde ook hier haar hand op zijn schouder en keek hem rustig aan in de ogen. Toen de dans begon en Lex zich voorstelde aan haar glimlachte ze lichtjes. Ze hoorde zijn woorden over haar vorige danspartner aan en glimlachte lief naar hem. "Volgens mij is het nog de plaats nog de tijd om het over andere huwbare mannen te hebben. Het zou nog kunnen lijken of u hem aan de kant probeert te schuiven en zo enige pogingen van hem om mij het hof te maken zwart zou willen maken." Ze danste rustig door. "Wat andere vrouwen van bepaalde personen vinden laat me koud. Het gaat er hier immers om wat ik vind of niet dan?"

lex glimlachte naar de haar een beetje beschaamd.' mijn excuses ik wilde hem niet echt beledigen en vooral niet in u bijzijn. maar ik moet toegeven dat jullie wel goed dansten.' geeft hij toe terwijl hij rustig verder maar een stukje losser danst. hij keek met zijn blauwe ogen in haar lichte bruine ogen.' ik weet dat u het waarschijnlijk vaker heeft gehoord maar ik wil het u toch zeggen dat u mooie ogen heeft. 'zegt hij tegen haar terwijl ze over de dans vloer heen dansen en hij keek heel even naar een paar ander die waren aant dansen. 'daar hou ik van een vrouw die niet bang is om haar mening te geven .'zegt lex en je hoorde bewondering in zijn stem die oprecht was. hij kende genoeg vrouwen die het niet durfde of het af geleerd hadden gekregen van hun nieuwe man. hij liep een rondje rond haar om vervolgens weer haar hand te pakken en verder te dansen zoals de andere mannen ook deden. de dans kwam ten einde en hij buigt voor haar om daarna een kus op haar hand te drukken door ze met zijn beide handen vast te pakken.'dankjewel voor deze dans, ik hoop dat we elkaar nog eens treffen op de dans vloer op een ander bal.'zegt hij hoopvol tegen haar waarna hij langzaam haar hand los laat.

tristan had zich door de menigte heen gewerkt om zich weer wat terug getrokken te houden met een glas champagne in zijn hand. hij dacht na over de woorden die ze hem zonder blikken of blozen terug had gekaatst, dat ze niet als andere vrouwen was en dat ze haar mond open deed ze het ook zou doen. hij schudde even lichtjes zijn hoofd en nam een slok van de champagne. de manier hoe ze had gereageerd de min achting van dat ze het niet deed omdat ze gedwongen werd of omdat het verwacht werd. ze deed het zodat haar vader geen pijn of verdriet had als zij achter bleef. die woorden hadden hem een beetje van de kaart gebracht. daardoor had hij na de dans ook snel de dans vloer verlaten zonder lex nog iets te zeggen. nu stond hij met een glas champagne rustig toe te kijken hoe die twee hun dans eindigde. hij ziet ineens iemand voor hem verschijnen een meisje met blonde pijpen lokken en een flinke laag poeder over haar gezicht heen. hij onderdrukte een kreun en knikte met tegen zin een begroeting.' ik neem aan dat u nog niet uit gedanst bent.'probeerde ze hem te verleiden en knipperde overdreven met haar ogen. 'pardon maar dan moet ik u teleur stellen. ik heb net fijn gedanst en geniet nu van een verfrissing.' veegt hij zonder enig medelijdend haar subtiele aanbond voor een dans aan de kant. de jonge damen wist even niet wat ze moest zeggen meer knikte toen.' later misschien.'probeerd ze nog stilletjes. maar tristan zijn blik die hij haar toewerpt zegt genoeg en ze loopt daarna rustig weg. tristan keek de balzaal weer rond en zijn blik bleef op heer richard rosewood hangen. hij bekeek de man aandachtig. hij was heel anders kwa houding als hij met mensen sprak dan zijn eigen vader. merkte hij meteen op.

Luna knikte als teken van acceptatie voor de excuses die Lex haar gaf na aanleiding van de woorden die hij had uitgesproken om een andere kandidaat zwart te maken. Ze snapte heel goed dat er rivaliteit zou ontstaan tussen verschillende kandidaten die naar haar hand zouden vechten, maar dat betekende niet dat ze er naar zou luisteren of zich erdoor zou laten beïnvloeden. Ze wilde dat de mening die ze over bepaalde mannen had door haar eigen emoties en gevoel geleid zou worden, en niet door kleinerende woorden van andere mannen die er alles aan zouden doen om haar hand te winnen. Als ze het compliment hoorde over het dansen met Tristan is ze dan ook licht verbaast al hoorde ze wel enige jaloezie in zijn ondertoon. Ze wist dat het niet fijn voor Lex moest zijn dat ze hem niet de eerste dans had geschonken, maar mm Luna stond achter haar keuze, Tristan was eerst geweest met zijn vraag, hij had het recht. Ze mocht nog geen favoriet kiezen, niet zo snel in het seizoen. Dat was niet netjes. Ze glimlacht lichtjes bij zijn compliment over haar ogen. "Een blik alleen zegt meer dan duizennd woorden meneer Dior. Ik vraag me af watu af kunt lezen met die gefocuste blik van u. Ze liet zich verder door hem over de dansvloer heen leiden terwijl ze een opmerking in slikte die ze eigenlijk had wil lken maken over haar mening uiten. Hij moest eens weten. Ze was heel rustig en begripvol, mensen hielden om die reden van haar. Maar als ze er achter kwam dat iemand tegen haar loog of waarheden en bedoelingen achter hielden dan zou ze het laten merken ook. Ze bleef staan terwijl hij een rondje om haar heen liep waarna ze hoorde hoe het nummer langzaam afgerond werd. Ze keek naar hem terwijl hij haar hand pakte en er een zachte kus op drukte. "Het was me een genoegen u de dans te schenken" zei ze rustig waarna ze naar hem knikte en bijna direct gevraagd werd door een nieuwe kandidaat die een poging bij haar wilde wagen. Ze accepteerd ook de derde dans zonder twijfel en liet zich voor de derde maal die avond over de vloer heen leiden. Haar gedachten waren echter niet bij de man die haar nu over de dansvloer begeleidde maar bij de twee jonge mannen die haar de dansen daarvoor geleid hadden. Ze had het gevoel dat er nog een aardig gevecht tussen die twee zouden kunnen ontstaan. De een rustig, ingetrokken en koud en de andere warm, uitbundig en duidelijk met een doel voor ogen. Ze was zo in gedachten verzonken dat ze niet eens door had dat de muziek geëindigd was. Ze nam afscheid van de man en liep naar de zijkant van de dansvloer waar ze een glas champagne van een dienblad nam en en slok nam van de sparkelende vloeistof. Haar ogen scande de ruimte af en bleven hangen op Tristan. Ze volgde zijn blik en kwam tot de ontdekking dat hij naar haar vader keek. Wat zou er in zijn hoofd omgaan op dat moment?

lex had even de hoop gehad als de muziek begon voor de volgende dans hij nog een dans met haar kon doen. maar helaas voor hem melde zich al weer de volgende aan voor een dans. hierdoor had hij nog geen kans gekregen om haar antwoord te geven op de vraag die ze hem gesteld had. hij keek hoe ze de dans begon en hij wende zich beleefd tot een andere damen die alleen stond en schonk haar een dans. het was niet verboden om met iemand anders te dansen. maar zo hield hij de dochter van Richard Rosewood nog even in de gaten op de dans vloer niet te opvallend natuurlijk dat zou een beledeging zijn geweest voor de dame waar hij nu mee was aant dansen. later of ergens anders zou hij haar vraag nog wel eens beantwoorden. daarna ging zijn volledige aandacht naar de dame waar hij mee danste.

tristan keek naar Richard Rosewood hij zag er niet heel erg fit uit moest hij toe geven maar wat hij vanuit zijn positie kon zien deed hij zijn best om vandaag een goede gast heer te zijn, en een aardige ook. zijn gezicht voor hij zo ver kon zien had de zelfde warme uitstraling als die van zijn dochter, hij wist dat zijn vrouw jaren geleden gestorven was. zijn vader had het na een jaar een schande gevonden dat de man nog niet opnieuw getrouwd was zodat die zijn dochter verder kon opvoeden in een vrouw haar moeilijke periode. had hij vol afkeur verteld toen der tijd. zijn moeder had het mooi gevonden omdat richard blijkbaar echt van zijn vrouw had gehouden. het zij hem weer verteld toen ze een keer alleen waren. tristan wilde net weer van het glas champagne drinken maar net voor het zijn lippen raakte zag hij de dochter van Rosewood staan en naar hem kijken hij goot het laatste van het glas in zijn mond om daarna het glas bij een ober op het dienblad te zetten. hij bleef even staan om na te denken over het feit wat hij ging doen. het was niet echt iets voor hem om een gesprek aan te gaan. maar hij was wellis waar toch nieuwsgierig naar haar geworden. hij liep met doel bewuste stappen op haar af tot hij op een gepaste afstand van haar stond hij schraapte lichtjes zijn keel. 'u vader lijkt er echt van te genieten als hij andere mensen blij en gelukkig ziet.' begon hij rustig en afgemeten zijn gesprek ook om niet meteen te persoonlijk te worden. zijn groene ogen keken van haar naar haar vader en weer terug naar haar. hij hield niet zo van persoonlijke gesprekken maar als hij iets wilde weten van haar omdat hij zo nieuwsgierig was geworden. iets wat hij van zichzelf verbaasde. moest hij wel een gesprek aan gaan met haar. iets dat hij zo goed als nooit deed. alleen al om zijn vader een beetje dwars te zitten op zijn manier. je zag een paar dames achter hun waaiers druk met elkaar in gesprek waren en hun kant op keken.

Toen Luna haar ogen terug liet dwalen naar Tristan staarde hij tot haar verbazing en lichtelijke paniek terug naar haar. Het was onbeschoft als een vrouw om te staren, het was nog erger als je ook nog betrapt werd op het staren. Ze keek toe hoe hij zijn laatste slok champagne opdronk, het glas bij een ober op het dienblad neerzette en haar kant op kwam gelopen. Van binnen vloekte ze, maar dat kon ze natuurlijk niet hardop doen dus verborg ze het onder een licht kuchje en nam daarna nog een slok van haar eigen glas. Ze volgde zijn stappen tot hij op een kleine afstand van haar bleef staan. Zou ze nu nog zo een uitvoeter van hem krijgen dat het als dame niet netjes was om te staren of zou hij totaal wat anders zeggen? Ze was compleet verbaast toen hij over haar vader begon. Hij had dus echt met interesse en nieuwsgierigheid naar hem gekeken, ze het het zich niet ingebeeld. Ze volgde zijn blik naar haar vader en bleef daar hangen terwijl ze voelde dat hij zijn blik weer terug op haar gericht had. Ze glimlachte. "Ja, dat klopt." zei ze liefdevol. Ze keek toe hoe haar vader de perfecte gastheer was voor zijn gasten, hoe hij vrolijk en sociaal praatjes maakte met verschillende mensen en hoe hij zijn best deed om zijn pijn en vermoeidheid te verbergen. Zonder die wandelstok bij hem zou ze even vergeten dat hij ziek was. "Ik zou bijna vergeten dat hij ziek is...." zei ze zachtjes. Niet in de gaten dat ze haar gedachten had verwoord. Een eenzame traan rolde onder haar masker door over haar wang en duppelde zachtjes in haar champagne glas die ze nog altijd vast had. De gedachte waarom dit bal bij hun was, waarom haar vader er ondanks zijn situatie op had aangedrongen dat ze dit jaar mee zou doen aan de feesten en partijen om een geschikte man voor haar te vinden overrompelde haar. "Hij.... hij ziet er zo levend uit......"

tristan hield zijn blik op op de jonge damen gericht wiens blik naar heer richard was gegaan. ze had hem nog niet haar naam verteld maar dat was eventjes niet belangrijk want hij zag een pijn in haar ogen van iet wat hij niet kon plaatsen. hij hoorde haar meer tegen zich zelf zeggen dat ze zou vergeten dat hij ziek was, nu viel bij hem pas het kwartje. ook wat ze eerder op de avond tegen hem had gezegdt dat hij met een gerust hart kon gaan zonder zorgen of angst om haar. hij zag het omdat hij dicht genoeg bij haar stond dat er een traan onder haar masker voorbij rolde. heer richard rosewood was stervende en wenste zijn dochter een goed huwelijk zodat hij haar niet alleen achter liet. tristan liet zich eigenlijk alleen van zijn arrogante norse kille kant zien maar hij was niet iemand zonder enige gevoel, het gevoel had hij van zijn moeder en liet hij zelden toe want als hij dit normaal deed was hij of alleen of in het bijzijn van zijn moeder. zo on op vallende mogelijk pakte hij de zakdoek uit zijn zak en ging naast de damen staan om haar zijn arm aan te bieden waarna hij met de andere hand snel haar hand omhoog bracht en daar de zakdoen in legde en hem onder zijn arm deed. zo snel en behoedzaam zodat het niemand in de zaal echt op gevallen kon zijn, ook om haar zwakte niet te laten zien in de hele zaal .'we gaan even een frisse neus halen.'verklaart hij haar met een toon die geen tegen spraak dulden omdat ze het blijkbaar echt even nodig had. hij begeleide haar rustig de zaal uit richting de tuin waar een paar mensen waren maar waar het bij lange na niet zo druk en warm was zoals binnen in de bal zaal. de mensen die hier buiten waren waren voornamelijk heel druk in gesprek met elkaar. 'ik moet u mijn excuses maken vrouwe, ik wilde u niet verdrietig maken door over u vader te beginnen. het spijt me dat hij ziek is.'zegt hij zachtjes gemeend maar hij bleef toch nog wat afstandelijk. maar het was heel wat m deze woorden zelf over zijn mond te horen komen en dat hij ze ook nog meende tegen over haar. terwijl hij rustig over het terras liep maar netjes in het zicht bleef van de ramen. hij wist verder niet zo goed wat hij nog tegen haar kon zeggen dus wachte hij rustig af en hoopte dat de frisse lucht haar goed zou doen. van binnen was hij blij dat zijn vader een paar dagen de stad uit was en zijn moeder zich niet zo goed had gevoelt om naar het bal te komen zodat ze beide zijn handelingen niet gezien hadden. zijn moeder zou dol gelukkig zijn geweest , maar zijn vader daar moest hij niet bij na denken als hij had gezien wat hij net had gedaan. hij kreeg er een koude rilling van over zijn rug terwijl hij stil bleef staan. hij keek met zijn groene ogen naar de jonge vrouw,

Luna bleef afwezig naar haar vader staren terwijl ze alle geluiden om haar heen van haar afsloot. Ze werd pas uit haar bubbel getrokken toen ze merkte dat iemand dichterbij was komen staan en er een arm aangeboden werd. Ze keek op naar Tristan. Ze voelde hoe hij de zakdoek in baar hand stopte en toen zei dat ze even een frisse neus gingen halen. Was ze zo afgeleid geweest dat ze niet eens door gehad had dat ze niet meer op reageerde of dat de traan over haar wang was gelopen. Ze voelde zachtjes aan haar wang en merkte inderdaad dat die naast was van war de traan naar beneden gerold was. Ze knikte dankbaar en legde haar hand op Tristan zijn arm. Ze liet zich door hem het terras op leiden. De koele wind speelde met haar losse lokken terwijl de broers haar gezicht begin te koelen. Ze bleven op en afstandje van de rest staan en ze keek omhoog naar de sterren die zachtjes twinkelde tegen de zwarte hemel. Ze keek op toen Tristan tegen haar begon te praten en zijn excuses naar haar maakte. Ze schudde haar hoofd. "Dat hoeft niet. U kon het niet weten." Ze keek hem kort en waarna ze de tuin in staarde, de duisternis in. "Het is al langere tijd bekend dat hij ziek is, we weten het, maar op dit soort avonden valt het nu eenmaal minder op omdat hij zijn gasten niet alleen wilt laten. " Ze liet zich over het terras leiden en knikte zo nu en dan naar passerende gasten. "Niemand zou het merken als u weg zou gaan. " zei ze ineens rustig. "Ik heb er op gelet, na de eerste dans heeft u niet met nog een andere vrouw gedanst."

tristan was verbaasd de dame bedankte hem niet omdat hij zich excuseerde dat hij het niet wist. ze zei simpel dat hij het niet kon weten en dat hij er geen spijt voor hoefde te hebben. hij had nog nooit een dame zo horen praten in het open baar ook al kon niemand hen horen van deze afstand, normaal deden ze dat niet. hij keek haar recht in haar ogen waarna ze weg kijkt en uitleg gaf over haar vader zijn situatie. hij liep rustig door en hij voelde zich een beetje gespannen als ze het over haar vader hebben. hij was stiekem een beetje jaloers over wat hij hoorde was haar vader aardig voor haar. iets wat je van de zijne niet kon zeggen en hij balde zijn hand even tot vuisten als hij aan hem denkt maar hij ontspant ze een beetje geschrokken als ze tot hem sprak. deze dame wat het juweel van dit seizoen waarschijnlijk ging zijn. had hem in de gaten gehouden en ook nog eens het lef om hem dat gewoon te zeggen. hij begon een vreugdeloos spottend lachje terwijl hij zijn hoofd schudde.' u heeft lef.' mompelt hij zonder zijn lippen te bewegen maar hij wist niet of hij dit bewonderde of af keurde en dit hoorde je ook terug komen in zijn stem. langzaam keek hij haar aan en zijn ogen waren weer kil en afstandelijk geworden.' de edele dames zullen misschien niet op merken dat ik ineens afwezig ben vrouwe, maar er zijn hier genoeg ogen, monden en oren om het te doen verspreiden dat ik ineens weg ben. 'begon hij zonder dat hij er ook maar erg in had zijn uitleg op een afgemeten toon tegen deze vrouw. niemand het hem dit ooit gezegd. een andere heer ja maar een andere dame nog nooit tot nu toe.' daarbij is dit d opening van het seizoen en te vroeg weg gaan zou niet netjes zijn.'zegt hij weer rustig terwijl hij haar koeltjes aan keek. hij dacht al aan de gevolgen als die rodel zijn vaders oren bereikte dat hij was weg gegaan te vroeg.' daarbij wijs ik bijna iedere dans zo goed mogelijk af als ik zo eerlijk mag zijn.' geeft hij een beetje toe. dan begint hij weer een beetje te lopen en hij bleef dichter bij de raam staan als hij blik op de gasten binnen werpt. daar binnen werd hij constant in de gaten gehouden door vrienden van zijn vader of mensen die zijn vader geld schuldig waren of een van zijn minnaressen. thuis kon hij veel meer dingen doen die hij liever wilde doen want het huis en diens geluiden kende hij en hij wist welke bediende echt voor zijn vader werkte of anders om.' ik wil geen tuttige jonge dame als je me begrijpt.' flapt hij ineens er uit terwijl hij binnen naar de dansende paren kijkt of meisjes die overdreven aan het flirten waren. hij schraapte zijn keel en liet de dame los als hij door heeft dat hij dat laatste hard op had ge zet.' voel u zich al beter na die frisse neus vrouwe.'vraagt hij kort en zijn ogen weer even kil als bij de dans er voor.