The Wheel Of Time

hehe, eindelijk een avondje rust:)

Hope zat tegen een boom aan na te denken. Rudolf had haar altijd verteld dat ze ontzettend goed met mensen zou zijn. Maar waarom had ze dan het gevoel dat ze maar weinig contact met de andere had? Wat was er mis met haar?

Hugo was ergens. Weet nog niet war.

mijn rol kan nu niks anders was die wel even gekomen naar hope of hugo

Gabe was opzoek naar Rat.

Arianna keek om zich heen, verdorie waar moest ze nou heen? Ze keek naar meneer Augurk maar die wist uiteraard ook niet waar ze heen moeste en was alleen maar vrolijk aan het knetteren. Ze keek chagrijnig voor zich uit terwijl ze bedacht hoe ze terug moest komen.



ja ik ook eindelijk rust !

Dahlia bleef in de vlammen kijken. Ze maakte zich zorgen om de rest en ze maakte zich zorgen om zichzelf. Wat als ze er wel achter kwamen dat ze James wilde helpen? Ze schudde koppig haar hoofd. Ze dacht te veel.

James liet zwijgend zijn wonden insmeren en verbinden door de heler/dokter. Nu alles verzorgd was voelde hij zich al wat beter, maar hij wist dat het nog wel een tijd zou duren voordat alles genezen was, vooral de wond in zijn zij en schouder. Niet dat hij daar enige aandacht aan zou besteden. Hij had nu het voordeel dat hij goed wist hoe de geleiders in elkaar zaten en had al een doelwit uitgekozen om als eerste aan hun kant te krijgen. Erg moeilijk zou het waarschijnlijk niet eens worden.

Kyara keek Dahlia onderzoekend aan. "Gaat het? Je ziet er verontrust uit," zei ze.

Dahlia keek op naar Kyara. 'Dit hele gedoe zorgt er voor dat ik een beetje gespannen word. Je weet wel met gevechten en doden enzo.' Dahlia keek naar Kyara. 'Heb jij dat niet dan?'

Kyara zweeg even en keek naar de vlammen. "Jawel," zei ze uiteindelijk. "Ik stoor me er ontzettend aan, het achtervolgt me. Maar ik druk het weg en verberg mijn angst door altijd moedig te zijn en te glimlachen. Mijn glimlach is een soort masker geworden," zei ze na een lange stilte.

Dahlia glimlachte moeizaam. 'Weetje normaal zou ik nu lekker buiten genieten van de zon die onder ging, een duik nemen in het eerste de beste meertje zonder dat ik bang hoefde te zijn dat een groep enge soldaten met om singelde. Ze keek rond. 'En nu dit. Binnen een dag zijn er al bijna 2 doden gevallen en is er een vermist. Ze schudde haar hoofd. 'Ik weet niet of ik het wel kan.'

Kyara glimlachte lichtjes. "Ik weet ook niet of het kan. Ik betwijfel het zelfs omdat ik van mezelf weet dat ik het niet in me heb. Maar dat weerhoud me er niet van om het te proberen. Omdat ik de mensen waar ik van hou het recht op een eerlijk en gelukkig leven gun, wat ze niet hebben met Shai'tan aan de macht," zei ze bedachtzaam.

wil een 2e rol maken maar twijfel over wat voor eentje

Hope luisterde mee met Kyara en Dahlia. Ze dacht na over wat er gezegd werd.

Hugo ging er zwijgend bij zitten. Hope moest misschien wennen aan zijn aanwezigheid.



Sief kom je rpg?

@feniks: IK HEB EEN IDEE. Wacht, ik mail je c:

ik ben nu bezig met mijn rol

anniek jij bent toch helemaal verlieft op shakespear films???
------------------------------
Dahlia keek naar Kyara. Daar had ze een punt. 'Maar waarom wij? Honderden soldaten hebben het tegen hem op genomen en konden niet van hem winnen. Waarom zouden een stel tieners die hun hele leven hebben moeten vluchten dat wel kunnen?' Dahlia keek kort naar David. 'Kijk waar het ons tot nu toe naar heeft geleid Kyara. Als we zo blijven vechten lukt het niet. En die vervloekte soldaten leren elke seconde meer over ons.' Ze keek op naar Hugo en glimlachte. 'Je komt er toch bij zitten?'

Arianna keek ongerust om zich heen, ze liep een willekeurige kant uit, maar liep nu eigenlijk alleen maar verder weg. Ik ga haar zometeen random soldaatjes laten tegen komen, niet heule gevaarlijke, maar wel gweoon soldaatjes. Want dan kan ze haar water trainen.

Allen liep samen met Gabe het bos in. 'Enig idee waar we moeten beginnen met zoeken?'

"Ja, het is allemaal erg oneerlijk," zei Kyara met een zucht. Ze gaf het liever niet toe maar Dahlia raakte een gevoelige snaar. Ze wilde helemaal niet nadenken over dit soort dingen, maar nu werden haar gedachten ermee overspoeld.

Hugo glimlachte naar Dahlia en knikte. "Ja, dat werd wel eens tijd lijkt me." zei hij. "Ik denk dat jullie meer hebben dan elk doorsnede mens. Bepaalde inzichten, wilskracht, moed, controle over een element, liefde. Ik denk dat jullie geleiders wel degelijk het verschil kunnen maken. Geloof me maar gewoon."

Hope wierp een korte blik naar Hugo. Zijn woorden waren wijs. Maar ze vond het toch maar irritant dat hij makkelijker aansluiting vond dan haar. Bovendien wilde ze hem gewoon geen kans geven.

Ergens die in zich wilde Dahlia Hugo zijn woorden uitlachen maar ze hielt wijselijk haar mond. Misschien had hij wel gelijk. Maar moed. Dat was niet een woord dat bij Dahlia haar persoonlijkheid paste. Momenteel kon je dat doorkrassen en er heel groot lafaard neer kalken. Met van die dikke hoofdletters. Ze moest er om lachen wat over ging in een sarcastische kuch. 'Moedig kent mijn woorden boek momenteel niet. Enkel woede en dan laat ik me een beetje gaan. Ze doelde op James wie ze nou al 2 keer in brand had gestoken en het dolk dat zijn oor op een millimeter na had gemist toen hij haar had uitgedaagd.

Gabe keek rond.' Ik weet niet,' zei hij. 'Ging hij niet bij het water zitten vorig keer ofzo?' vroeg hij zich hardop af. 'e kunnen bij een meertje beginnen met kijken.'

Arianna hoorde verderop opeens geritsel en ze stond stil, misschien waren het dieren ofzo?

oke ik had geen zin in een lange lijst hooop tot dit even goed is
mijn 2e rol heet neah hij hoort bij shaitan maar hij is een oom van allen ook al is hij maar een paar jaar ouder dan hem

kan nog niet verder met rat DX

"Ik denk dat het wel goedkomt." zei Hugo vol overtuiging. "Misschien zie je het zo nog niet maar ik geloof dat jullie stuk voor stuk moed bezitten. Jullie zijn niet zomaar de geleiders. Het moet alleen nog naar bovenkomen."

Hope kwam overeind en keek Hugo nu een beetje vernietigend aan. "Je bent hier nog maar net, je hebt geen idee van ons!" beet ze hem toe.

vind Raven hem eng net als zijn vader of :P
--------------------------------------------------------

Raven dwaalde door de bosjes. 'Waar zijn die vervloekte kleuters?!' riep hij kwaad toen hij voor de zoveelste keer dacht iets gevonden te hebben maar het weer een wild dier of een van zijn luie soldaten was.

Dahlia keek naar Hope. 'Ik weet dat jullie elkaar niet zo liggen nog.' begon ze langzaam. 'Maar zouden jullie willen proberen elkaar niet af te maken...'

Allen knikte instemmend, veranderde van richting en liep naar het meertje. 'Gabe,' begon hij rustig en keek hem aan. 'Ik zal er maar niet omheen draaien maar Dahlia denkt dat je haar ergens van verdenkt en daar voelt ze zich niet prettig bij.'

'Ik vroeg me inderdaad af hoe James aan haar dolk kwam, maar ik ben er expres niet over begonnen omdat het me niet eerlijk leek.' zei Gabe toen. 'Sorry het was niet mijn bedoeling haar ongemakkelijk te laten voelen' hij liep richting het meertje.

Arianna keek om zich heen, opeens kwamen er een paar soldaatjes uit de bosjes, twee om precies te zijn en ze grijnsde vals naar haar. Arianna ging direct in een aanvallende houding staan.