[rpg] The Ocean

Nicee:) Heb zin te beginnen:)

Jah ik heb ook zin om te beginnen.

ik ook

Misschien gewoon beginnen? We zijn wss nooit helemaal compleet dus..

true that. Waar beginnen we?

We kunnen gewoon een zonnige dag op zee pakken. Of we beginnen in de haven, net voor vertrek.

Jah is goed
-----

Rox zat helemaal vooraan op de boeg van het schip met zijn panfluit in zij. Hand en hij was rustig een deuntje aant spelen. Dit deed hij vaker als tijdverdrijf of om rustig te worden. Ze lagen nu aan in de haven een. Gewone haven en daar moest hij niks va n hebben net als de land rotten die daar leefde. Het enige waar hij wel aan land ging was singapore alleen daar. En hij stopte even met fluiten en keek naar de loopplank. Hij hoopte ook tot de rest snel terug zou zijn.

Alana liep in haar eentje door de stad. Ze waardeerde het als ze aan land konden gaan zoals nu omdat het de ultieme kans bood om haar zakken te vullen, zowel met geld als eten. Ook nu maakte ze er volop gebruik van door in de drukte van de markt zoveel mogelijk geld uit zakken te jatten en in de rustigere straten onbeschaamd met mannen te flirten om hun vervolgens ook te beroven en er gelijk weer vandoor te gaan.

Eugene zat in de haven tegen een kist aan, uitgeput en radeloos. Hij had een mantel strak om zich heen geslagen en de kap over zijn hoofd wat een schaduw over zijn gezicht wierp. Het verborg het opgedroogde bloed en de grote paarsblauwe plekken die hij aan zijn vader dankte. Het feit dat hij nooit meer een ander pak slaag hoefde te ondergaan was weinig gerutstelling omdat hij er nu alleen voor stond en geen flauw idee had wat hij met zijn leven moest. Hij had geen geld, onderdak of eten.

rox keek nog even naar de loop plank en vervolgens gaat hij liggen op de boeg en dan begin hij weer even vrolijk verder te spelen terwijl hij met zijn blauwe ogen naar de zee kijkt. hij heild er van de zee met haar golven, de zoute lucht, het onvoorspelbare wat kan gebeuren.

kaya liep over de markt met 2 zakken vol fruit die ze had moeten halen voor op het schip. het zou snel op zijn maar toch ook zei hadden af en toe eens fruit nodig en dit was een kans, maar velen dachten maar aan een ding. rum. dat was voor vele een schat. en ze grinnikte bij de gedachten terwijl ze rustig verder liep richting het schip. ze lette ook goed op rond zich zodat niemand iets zou stelen van haar geld of fruit.

kent iedereen elkaar al? zitten ze samen op een schip?...ik ben namelijk nog aan het bedenken hoe lira bij de groep komt (dat ze gehuurd word ofzo...weet je wel door het geld), maar als ze er al bij zit dan is dat misschien makkelijker XD

Lira keek verleidelijk over hun handen heen naar de man tegenover haar. Met haar voet ging ze langs zijn been. Ze zag in zijn ogen dat hij even zijn concentratie verloor en ook zijn arm verslapte lichtelijk. Een klein beetje...maar net genoeg. BAM!!. Met een klap sloeg zij de hand van de man op tafel, en het publiek om hen heen begonnen te juichen en te joelen. Geërgerd keek de man haar aan. "Je speelde vals!! je..." Zijn verdediging werd overstemd door het gejoel van de mannen achter hem. Lira trok een grijns. "Je kent de regels....Verloren is betalen." Ze hield haar hand op. Het vuur spoot bijna uit de neusgaten van de man. Zijn hand ging naar zijn riem waar zijn geldbuidel hing...ogenschijnlijk...maar Lira wist wel beter. In de fractie van een seconde dat het duurde om langs zijn geldbuidel te glijden en zijn pistool te pakken, had Lira hem al in zijn gezicht geslagen...

Dario zat op het dek van het schip. Door een vergrootglas, dat aan een soort tuigje op zijn hoofd zat, keek hij naar een apparaat dat in zijn handen zat. Met een klein ijzeren staafje verzette hij een aantal spiegels die erop zaten, hield hij het voorwerp vast alsof het een pistool was en richte ermee op de mast. Na een tijdje te wachten schudde hij zijn hoofd en mompelde: "Nee, nogsteeds niet..." en ging hij weer met het ijzeren staafje de spiegels verzetten.

Eileen zat op een muurtje bij de haven en staarde in gedachten verzonken de straten in. Het deed haar niet goed om hier te zijn. Dit was de plek waar ze was opgegroeid, de plek waar alles waar ze van hield kapot was gegaan. Ze begreep niet goed waarom ze met alle geweld in deze stad aan moesten leggen. Natuurlijk wist ze dat de voorraad moest worden aangevuld en dat dit de meest logische plek was. Maar ze wilde hier gewoon niet zijn. Het verpeste haar stemming en als ze ergens een hekel aan had was het wel negativiteit.

Raven controleerde de voedselvoorraad die inmiddels behoorlijk was aangevuld. De mannen hadden de hele dag gehandeld en de vaten waren grotendeels weer gevuld. Er was in ieder geval genoeg te eten om tot de volgende havenplaats vooruit te kunnen. Dat was een hele opluchting want ze hadden de laatste dagen een zwaar rantsoen moeten invoeren. Hij had alles ondertussen genoteerd en sloot de vaten.

rox lag nog steeds op de boeg en speelde zijn duuntje maar stopte meteen toen hij door had tot hij niet alleen was op het dek wanneer was dario daar gaan zitten hij had hem blijkaar niet gehoort maar dat maakte hem niks uit en hij stond op liep terug klimde over de reling heen het dek zelf weer op. en hij liep naar dario toe. en luk het een beetje. vraagt hij te nieuwschierig en hij kijkt naar het...tja wat was het het leek op een pistool of was het meer een geweer. rox was goed in nieuwschierig zijn en overal aan komen. en hij wees met zijn vinger naar het pistool. waar is dat voor. vraagt hij en hij kwam er bijna aan.

kaya liep nog steeds verder maar nu de kade op en daar was ze blij om het bleef toch anders om tussen die landrotten te lopen of hier tussen de mensen met zout tussen hun aderen door haden storomen. en verder op zag ze hun schip ook al liggen en ze versnelde haar pas met de zakken fruit.

Zodra Alana van mijn mening was dat ze genoeg had om weer even vooruit te gaan slenterde ze terug naar het schip en liep met een sprongetje in haar stap de loopplank op. Ze keek om zich heen om te zien of er misschien al andere bemanningsleden waren.

Eugene hief zijn hoofd half op en keek naar de kooplieden die voorbij liepen en vervolgens naar de vele schepen die in de haven lagen. Plotseling besefte hij dat de oplossing recht voor zijn neus lag. Hij kon zich aanmelden bij de bemanning van een schip. Gelijk krabbelde hij overeind en liep naar de dichtsbijzijnde eerste stuurman van een indrukwekkend handelsschip en stelde hem stamelend de vraag om vervolgens afgewezen te worden.

Lucas zat rustig te eten...."*BUUURRP* NOG MEER", zei hij. "N..no..nog m..meer, maar u heeft al zo veel op" Zei de serveerster. Ugh hier irriteerde hij zich zo aan "Ja NOG meer ja, dat zei ik toch....En schiet een beetje op". de serveerster liep snel weg. pfff al zo veel, dacht hij, ik heb pas 6 borden op en dan gaat zei zeggen dat ik al zo veel op heb. In de tijd dat de serveerster zijn eten ging halen, nam Lucas de tijd om rond te kijken, hij zat in een hoek achter in een bar in de haven, een aantal tafels voor hem brak een gevecht uit. *zucht* "KAN T WAT ZACHTER, Ik PROBEER HIER RUSTIG TE ETEN JA!" Waarom moest er altijd een gevecht uitbreken als hij aan het eten was.

De man strompelde achteruit en sloeg zijn hand voor zijn gezicht. Vliegensvlug rende Lira op hem af en ontdeed hem van zijn goud en pistool. "Je moet geen spelletjes met mij spelen...dan breek je je neus." daarmee draaide ze zich om en liep naar de bar, waar ze een met stomheid geslagen barman vroeg om een nieuwe fles rum. Achter haar krabbelde de man overeind en verdween de taverne uit. Lira lette er niet op. Ze nam de rum van de barman over en liet een paar goudstukken achter op de bar. daarna draaide ze zich om en keek de bar rond. iemand had net geroepen dat het wat stiller moest...ze had er neit echt aandacht aan besteed.

"NIET aankomen!!" riep Dario streng. "Ik ben al een half uur bezig met het verstellen van deze spiegels." Hij mikte weer op de mast. Geen seconde later kringelde er een sliert rook van een kleine steeds zwarter wordende stip op de mast. Dario grijnsde. Hij legde het apparaat neer. "Dit is een Solgeweer...of een zonnebundelaar...ik weet nog niet hoe ik het ga noemen. Het bundelt de stralen van de zon samen tot 1 straal, waarmee je op verre afstand iets kan aansteken....kunnen we misschien het buskruit van een vijandig schip mee opblazen." Trots keek hij naar Rox.

rox trok zijn vinger terug en sloeg zijn armen tenleur gesteld over elkaar. wat ik raakte niks aan. zegt hij maar je zag wel een speelse ondeugende grijns op zijn gezicht. en hij luisterde naar wat dario hem vertelde. naam een is het makkelijkste en wel leuk, iets waarmee je buskruid mee kan op blazen zegt hij en hij klopte hem op de schouder. hij kon zich zo er mee voorstellen hoe bepaalde vijanden de lucht in gingen als zei hun buskruid op deden blazen. weetje ik blijf het geweldig vinden hoe je dit steed klaar krijgt zegt hij. hij vond alleen jammer tot hij bijna aan nooit iets mocht komen, hij ontkende het altijd als er iets stuk was gegaan door zijn toedoen.

kaya liep de loop plank van hem schip op en keek rond ze zah rox bij dario rond was aant neuzen die weer een nieuw speeltje had gemaakt, maar die speeltjes deden het wel altijd geweldig dat moest ze na geven. maar zei moest raven hebben om hem het fruit te over handigen hij had gevraagt of zei het ging halen en dat had ze met allen plezier gedaan.

Een man viel op de grond en uit de massa kwam een vrouw lopen, ze liep richting de bar en kocht rum, RUM ugh dat drinken die nare lui altijd, dacht lucas en die mensen die minder naar waren, maar ja dat doet er nu niet toe, ze negeert me gewoon dacht hij , dit pik ik niet
"HEY... HEY JIJ, VIEZE RUM DRINKER IK PRAAT TEGEN JE" Hij pakte z'n zwaarden op en liep in haar richting.

Raven ging aan dek om te kijken of de laatste dingen al aangekomen waren. Zijn zwarte haar hing voor zijn ogen. Hij zag door de pieken haar dat Kaya aan boord stond. Hij liep op zijn dooie gemak naar haar toe. "Dankjewel Kaya." zei hij tegen haar en hij nam de zakken van haar over. Fruit was in zijn ogen een van de belangrijkste dingen van de voorraad. Hij was dol op de zoete smaak van de meeste vruchten.

Eileen besloot terug te lopen naar het schip. Ze zag een jongen die een stuurman iets leek te vragen maar weer weggestuurd werd. Ze besloot hem een tijdje in de gaten te houden. Als hij op zoek was naar een schip kon zij hem misschien wel verder helpen. Iedere man was welkom. Als hij maar hart voor de zaak had, dan zat het goed.

Lira keek naar de blonde vent die net uit een hoek was opgestaan en haar een vieze rumdrinker noemde. Ze nam een slok. "Wat? heb ik iets van je aan? Wat moet je met die sateprikkers die je daar bij je hebt?" ze wees naar de vreemd gevormde dunne zwaarden die hij bij zich had...die zagen er duur uit...misschien dat ze die voor een goede prijs kon verkopen...

Dario knikte. "Solgeweer dus." hij pakte een doos en zette het geweer er voorzichtig in. Hij zag Kaya et een zak fruit het schip op komen. "Mooi, hoeven we in ieder geval niet meer te Ratsoeneren....Dat was vreselijk.."

Alana spotte Rox en Dario en ging bij ze zitten. "Hallo jongens, is er nog iets interessants gebeurd toen ik weg was?" vroeg ze. Ze haalde haar zakken leeg en begon zorgvuldig de munten te tellen terwijl ze het tweetal even vragend aankeek.

Eugene probeerde het bij nog een paar schepen maar werd vrijwel meteen afgewezen zodra de stuurmannen zagen hoe gehavend hij eruit zag. Met een diepe zucht gaf hij het op en gaan aan de kade op de grond zitten terwijl hij moedeloos naar het water staarde. Zonder zijn ogen af te wenden ging hij met zijn vingertoppen over de wonden en zwellingen op zijn gezicht, de gespleten lip en de blauwe ogen. Zijn kansen waren bekeken door zijn huidige uiterlijk.

Eileen bestudeerde de jongen nog een tijdje vanaf een afstand en ging toen naast hem zitten. Ze had zijn verwondingen gezien en ging ervan uit dat hij een vechtersbaas was, precies wat ze nodig hadden. "Hej, ik weet niet of ik het goed begrepen heb hoor. Maar ik kreeg het idee dat je een schip zoekt." begon ze heel subtiel te praten. Waarschijnlijk was het raar voor de jongen maar dat kon haar niet zoveel schelen.

rox knikte naar dario en bekeek het geweer en toen dario hem weg zette wilde hij er weer aan komen als hij dario iets hoort zeggen waar eten in voor komt en hij kijkt op en hij grijns uit dagend. oh jah zeg dat wel....ik lust wel wat, zegt hij. rox ging dan niet aan land omdat hij er niks aan vond het eten vond hij wel lekker en om dat ze laatst weken rustig aan moesten doen rommelde hij nu wel en tja wie heild er niet van fruit. en hij loopt op raven en kaya af als hij geld hoort rinkelen en hij kijkt om en zie alana. wat hadden die mensen vendaag toch ze wisten tot hij nieuwschierig was naar alles eerst kwam niemand aan booret en nu allenmaal tegelijk en hij kon zich niet in tweeen of drieen splitsen dus kon hij ook niet alles tegelijk bekijken, en hij zuchte. maar dan loopt hij naar het fruit toe.

kaya keek naar de rest en begroete ze even als raven bij haar staat en haar bedankt en vervolgens de zakken over pakt, graag gedaan hoor. zegt ze met een knipoog er bij en ze keek even rond alles begon nu binnen te stromen misschien konden ze tegen de avond weer uit varen. maar dan ziet ze rox aan komen en grinnikte. pas op raven daar komt een veelvraat aan. zegt ze en met die woorden loopt ze naar alana omdat die geld had en nog belangrijker een sappig verhaal over hoe ze iemand verleid en bestolen had. alana...zegt ze met een mierzoete stem.

Gerirriteert keek hij de vrouw aan, "Nee, maar ik vind het niet FIJN als iemand niet naar mij LUISTERT, en over die SATEPRIKKERS!! DAT VROUWTJE ZIJN FLIJM SCHERPE ONGELOOFELIJK STERKE ZWAARDEN UIT HET OOSTEN SLIMMERIK" op t moment dat hij het zijn stond hij voor haar. hij moest een beetje naar beneden kijken. Dat vond hij wel leuk.

Alana keek op toen ze haar naam hoorde en glimlachte breed naar Kaya. "Wat wil je?" vroeg ze geamuseerd.

Eugene keek met grote ogen opzij naar de jongedame die naast hem was komen zitten. Zijn ervaring hadden hem schuw gemaakt voor onverwacht gedrag. Bewust schoof hij wat opzij om afstand te creeëren. "Ja, dat klopt," zei hij aarzelend en keek haar wantrouwend aan.

Lira keek totaal niet onder de indruk naar de man die voor haar was gaan staan. Ze had wel grotere mannen bevochten...en gewonnen. "Al waren het de gouden slippers van de keizer...nuttig lijken ze me niet." Ze pakte haar eigen zwaard. De pareerstang was met goud belegd en het lemmet was lang, breed en krom. Het glansde in het schaarse licht van de kroeg. "Kijk, DIT is een wapen."

Dario keek naar Alana en greep gretig de kans om zijn nieuwe speeltje te showen. Hij pakte het uit de doos, en hield het voor zich in zijn handen. "Ik heb de laatste hand gelegd aan mijn Solgeweer. Het bundelt zonnestralen tot een hete straal die wel mijlen ver iets kan raken." Toen zag hij wat voor een buit Alana had gemaakt. "Wow, jij bent bezig geweest..."