bendes (L&S)

oke we gaan hier gewoon verder.
ik plaats de laatste 2 berichtje van ons rpg hier.

lumenn

Mau stribbelde niet tegen toen hij zijn rug tegen de eikenhouten vloer voelde slaan. Hij bleef beangstigend stil liggen.
De lichtgrijze ogen troffen de blauwe. Zijn ledenmaten voelde slap toen Try hem vast pinde en alleen Mau's kaak was lichtelijk gespannen. Het metaal van het mes dat langs zijn keel schraapte weerklonk akelig in zijn oren, maar hij maakte geen onverwachte bewegingen. Het leek als of Mau de strijd al had opgegeven of simpel weg de dood niet vreest. Misschien beide.
De jongeman wende even zijn ogen af van de jongen en keek naar zijn felle shirt dat rimpelde onder het gewicht van Try, maar ook hier verslapte zijn aandacht voor.
Het was als of er niemand thuis was bij Mau. Het was alsof hij de knop 'gevoel' uithad gezet toen Jesse zijn herinneringen van vroeg had opgehaald.
Mau's intrigerende ogen gingen weer naar Try en hij keek diep naar binnen. Zijn gezicht was emotieloos maar een vieze grijs verscheen zwijgend.
"Dat is triest." zijn dunne lippen vormde toonloze woorden. "Maar wie weet nou werkelijk wie hij is?" Het spel der woorden was iets wat Mau als gevorderde had leren spelen. En hoewel hij fysiek schadde aan kon richten, bedeelde woorden hem vaak meer plezier toen.
"Maar ik bedoel wie je was, jongen." Mau verwachten geen antwoord te krijgen, en terwijl zijn aandacht weer weg dreef werd hij opnieuw gegrepen door Try's vraag.
Zijn gezicht veranderede plots en vuile bitterheid en vermaak name hem over.
"Weet je zeker dat je hier wilt gaan jongen? Diep diep in het verleden? Well, let me tell you a little bedtime story then, boy." begon de leider toen zonder zijn ogen ditmaal af te wenden. Zijn gezicht was een beangstigende mix van pijn en vermaak.
"Lang lang geleden waren er twee jongetjes." Mau's stem klonk pestend. Misplaatst en schor.
"Ze waren niet rijk, maar waren gelukkig en hadden een liefdevol thuis. Maar schijn bedroog. De vader was verwikkeld in het bendeleven en ging vreemd. De moeder wist het en dronk haar zorgen weg, maar bleef glimlachen naar de twee jongens en vertelde hen fijn te gaan spelen in de steeg naast het huis." Mau vervolgde zonder te knipperen. "Maar de oudste zoon was eigenwijs en betrapte zijn vader. In koude woede pleegde hij verraad wat enorme gevolgen zou hebben. De oudste leverde zijn vader uit met de Judaskus aan de rivaliserende bende." Even zweeg de jonge leider. "De nacht. Die nacht, de vader onwetend, kwamen ze. En niet alleen voor de vader. Net voor de vader zijn twee zoon het bed uitscheurde om samen te ontsnappen had de oudste zijn broertje een mes wit als het bleke ochtendlicht toe gestopt. Met de woorden 'Gebruik het voor bescherming en vrees niet. Laat het ivoor je herinneren dat er elke dag een nieuwe ochtend is.' De familie vertrok door de achterdeur, maar ook daar stond hen ongeluk te wachten. De moeder en de jongste werd door het doodgeschoten in hun poging tot ontsnappen en er werd brut op de vader ingehakt tot deze stopte met ademen. In horror keek de oudste toe, verwar door wat hij had aangericht. Schreeuwend dat hij dit niet had bedoeld, maar hij werd genegeerd, met rust gelaten en keek toe hoe vlammen het lichaam van zijn vader langzaam opslokt en deze langzaam richting de twee andere lichamen trok."
Mau zweeg en grijnsde. "Einde verhaal."


feniks vlame


Try zat boven op mau en bleef zijn knieën stevig tegen hem aan drukken ook al voelde de spieren van de jonge leider onder hem slap. Hij vertrouwde hem niet en was bang tot hij dadelijk ineens toch verzet ging plegen. hij bleef hem dodelijk rebels aan kijken en je merkte waarom dacota hem graag had want bij ieder bevel van haar zou hij de vijand gewoon gedood hebben zonder medeleven. Maar wat hem nu weer heild deze vijand was de antwoord op zijn vraag aan hem. Hij zag mau’s lippen bewegen en merkte de woorden die zijn oren vonden en hij merkte tot hij hem in de war probeerde te brengen. Hij deed zijn mond open om hem iets toe te snauwen, dacota had hem veel dingen geleerd hier rond, maar hij deed hem weer dicht als mau begon te spreken en de klanken van zijn stem deden zijn nek haren al overeind doen staan. hij luisterde gespannen terwijl hij het mes op zijn plek heild. Hij hoorde het verhaal aan en het mesje trilde lichtjes in zijn hand toen het verhaal verder was. Waarom hij trilde wist hij niet. Hij wist niet of hij het wilde horen maar hij bleef luisteren hoe deze leider zijn vader had verraden. Maar als hij hoort tot er geschoten werd in die zelfde steeg deed het hem naar adem snakken als hij denkt aan de beelden en geluiden van zijn droom. Iemand die voor hem stond maar die hij nooit kon zien doordat alles zo mistig leek door zijn ogen. Gevolgt door een oorverdovende knal en de onheilspellende pijn in zijn hoofd. Deze gedachten ging in een paar tellen door zijn hoofd. De kleer die net een beetje terug was in zijn gezicht verdween al weer. Deze woorden dat kon niet en hij schudde langzaam zijn hoofd en hij kwam snel overeind en hij wankelde bij mau vandaan en het mesje had hij zo stevig vast gepakt tot zijn knokkels er wit van waren geworden. Je zag hem twijfelen terwijl hij wat meer bij mau vandaan liep en het mesje nog steeds op hem richte. Hij wilde hem nog een vraag stellen maar voor dit antwoord was hij bang want als hij wist welke bende hun had aan gevallen. Zijn ademhaling was versnelt en hij voelde een brok in zijn keel. Zou deze jongen op de grond weten waar hij nu aan dacht of wilde hij hem gewoon van de wijs brengen.zijn hand begon lichtjes te trillen en hij schraapte de brok in zijn keel weg en hij keek de jongen met de grijzen ogen aan. hij stond zelf inmiddels dichter bij het raam.’w…welke bende viel jullie aan……. ‘vraagt hij dan schor en je zag geen rebelsheid meer in zijn ogen maar pure verwarring. Het leek te kloppen de geluiden het gevecht rond om hem de pijn op verschillende plekken en de knal. Ook had dacota hem vertelt tot de andere lichamen verbrand waren. Dat was een van de redenen waarom ze niet wisten wie hij was omdat ze niet hadden geweten wie zijn ouders waren. Hij wilde stiekem ineens niet meer weten welke bende het had gedaan want als hij de naam van zijn bende zou horen wist hij genoeg en daar was hij bang voor. Dacota was als een soort moeder voor hem geweest altijd. zijn hand waar hij het mesje in heild trilde nu erger bij die gedachten.

Seto een van de bende leden die bij dacota in de bende zat zat in de donkerblauwe mercedes terwijl hij van zijn sigaret een trekje nam bekeek hij het gebouw waar de bende ghoul in woonde. Hij had nog geen teken van tr gezien maar dacota had hem geleerdt als hij los kwam naar buiten te komen hoe dan ook dan konden zij hem dekking geven. Er ging een heletijd voorbij en hij zei geen woordt tegen rogee die naast hem zat. Dacota wilde tot hij mee ging en zich deed bewijzen. Dan ziet hij ineens iets bij een raam en hij ijkt beter en hij merkt tot dat try is en hij keek even naar rogee.’ Maak je klaar om hem dekking te geven ik denk tot hij zo naar buiten komt.’waarschuwt hij hem en hij starte zachtjes de moter en deed de ramen open en hij legde zijn eigen pistool al op zijn schoot hij zou er een stuk heen rijden en wachten tot try binnen zou zijn en hem dekking geven in de tussen tijd.

Jesse was druk bezig en had niet door wat er zich in de andere kamer afspeelde en hij was bezig met bestanden te kraken. De overlijdens akte had hij zo gevonden daar was niks moeilijks aan. maar over de toestanden van de lichamen was het wel moeilijk deze waren heel streng beveiligt, normaal waren die niet zo goed afgeschermt maar bij deze familie wel en hij beet even op zijn lip en deed zijn bril goed terwijl hij verder ging. Uiteindelijk met de nodige moeite wist hij het bestand te kraken. Hij bekeek het even om daarna de documenten uit te printen. Er stond in tot de vader goed verminkt was voordat het in de vlammen ging en de moeder op slag dood was door een kogel door het hoofd. Het jongetje tristan had ook verwondingen en een fatale hoofdwond (aan de andere kant dan try) en was daarna ook onherkenbaar verbrand geraak. Allen drie waren ze dood verklaart. Hij pakte de documenten en liep er mee naar de kamer waar hij mau zou treffen. Maar hij schrok van het tafereel. Mau lag op de grond en try kwam net recht. Hij hoorde de vraag van de jonge jongen en hij zelf trok langzaam zijn pistool terwijl hij stil in de deur opening bleef staan en hij richtte op de jonge, als die iets deed tegen mau om hem te doden zou hij hem voor zijn. Hij zou zijn leider beschermen.

Mau had de switch omgezet en zijn emoties bereken langzaam het nulpunt. Zijn ogen volgde hoe de jongen die hem nog steeds stevig in bedwang hield langzaam de verwarring betrad. Try's ruggengraat breken was lastig maar de jonge leider kwam een heel eind voor zover hij kon inschatten.
Mau's koude vingers gleden voorzichtig omhoog over het scherpe lemmet van het mes. Het metaal liet een ondiepe snee achter in zijn linker wijsvinger terwijl zijn handen zich nog verder omhoog bewogen. Mau's ogen waren leeg. Leeg, dof, grauw en afwezig. Met precisie, zonder intenties rakte zijn vingers zacht Try's wang. Waar ze gedurende korte tijd van aanraking bleven liggen. Mau's grijze ogen lekken even op te lichten door herkenning, maar dit was in het minimum van een second en amper zichtbaar.
Hij had niet door dat Jesse inmiddels was terug gekeerd en zijn niets zeggende blik dwaalde van Try's blauwe ogen naar het litteken dat het hoofd van de jongen sierde.
"Het is gek." fluisterde Mau zacht terwijl zijn vingers boven het litteken zweefde. "Het is gek hoe men vergeet. Wist je dat wanneer je iemand verliest je als eerste zijn stem vergeet?" Mau's rauwe geluid was toonloos. Maar ergens was merkbaar dat hij Try's vraag ontweek. "Maar ik herinner daar in tegen niet eens de kant waar Tristan in zijn schedel geschoten werd."
Mau's hand viel vlak op de grond. Het medeleven dat hij zo even had getoond met het niet beantwoorden van de vraag deed hij toen fataal teniet.
"Wie denk jezelf jongen?" Mau's stem geluid van hard en schor. "Denk je dat ik me zou voegen bij de bende die mijn leven heeft kapot gemaakt, of de bende die het meest rivaliseert met hen?" Een vreemde glimlach lag vaag om zijn lippen. "Ik wil je fantasieën over roze eenhoorns en kleurrijke bloemetjes niet breken, maar Black window is donkere dan ze zich voor doen. Dacoto heeft er een handje van haar mensen nog wel eens voor te liegen."

Ree had zich gevestigd op een van de daken aangrenzend aan het huis waar Ghoul zich woonachtig hield. Met zorg had de jongen een oor stuk in zijn oorschelp geduwd en zijn vingers zochten het onderste knopje van het kleine apparaatje en klikte hier zorgvuldig op. Hij probeerde contact te leggen met Dacoto terwijl hij ging verliggen. Het wapen rust op zijn schouder en zijn vinger zweefde losjes bij de trigger. Met het o-zo bekende rode lampje volgde hij de bewegende figuren die hij voor het raam zag. "Got'ya"

Over Mau's blauw bleke t-shirt kronkelde een klein rood lampje ten hoogde van zijn schouder.

Try had niet gereageerd op de aanraking van mau omdat zijn woorden hem helemaal in beslag namen. Dacota had hem gewaarschuwd voor de wreedheden die konden gebeuren als hij gepakt zou worden door welke benden dan ook. Dacota had hem daar dan ook zo goed mogelijk op voorbereid. Maar de woorden die deze jonge leider tegen hem gebruikte. Waren anders dan alle voorbeelden die zij had gebruikt. Niemand wist wat van zijn verleden af hoe hij ook gezocht had, en nu bleek deze vreemde leider. De leider van ghoul de bende waar hun bende de grootste ruzie mee hadden ineens meer te weten. Zijn ademhaling was nog steeds snel en hij bleef naar mau kijken, hij had ook niet eens door tot jesse in de deuropening van de kamer stond. hij hoorde mau zijn woorden die langzaam tot hem door drongen.’ik zou het niet weten want ik ben alles verloren.’antwoordt hij zachtjes en bijna fluisterend tegen hem. Try hoorde de naam tristan en hij had die naam nooit eerder gehoord maar het leek alsof hij hem kende. Zelfs de klank in de stem. Hier kreeg hij kippenvel van maar hij schudde zijn hoofd om helder te blijven al stonden zijn ogen verward. Waar je nu zelfs wat paniek in begon te zien. Dit kon allenmaal niet waar zijn, dit kon niet ging er door zijn hoofd heen. Als mau weer begon te praten kijkt try mau recht in de ogen aan. hij besefte met een schok tot dat de blik was van iemand die wraak wilde nemen op een erge gebeurtenis in zijn leven, al deed hem dat niet zo erg schrikken als de woorden uit zijn mond, die in combinatie met die blik deden hem beseffen tot hij niet loog. Langzaam liet hij het mes zakken terwiel de kamer voor hem leek te vervagen. Zijn verhaal, het mes, zijn dromen, dacota die de jongens aanviel en dacota die hem gevonden bleek te hebben toevallig in die zelfde steeg leek ineens niet meer zo toevallig te zijn. Zijn angst maakte plaats voor een blinde woede tegen de jonge voor hem. ’JE LIEGT.’ schreeuwt hij naar hem terwijl hij het mesje op hem richt verwijtend. ‘je hebt zeker roddels gehoord over mij tot ik meer wil weten van mijn verleden. DIT VERZIN JE…’snauwt hij hem kwaad toe en hij deed een dreigende stap naar voren.’dacota heeft mij gered terwijl ik voor dood ben achter gelaten.’ Volgt hij er achter aan. zijn blik stond kwaad maar je zag hem wel degelijk twijfelen. Zijn blik gaat dan naar het rode lampje en hij weet tot er bende leden van hem buiten waren. Hij draait zich om en rent binnen een paar stappen naar het raam. Om zonder te aarzelen er door heen te springen. Hij viel rollend op de grond maar kwam soepel recht en zette het op een lopen. Hij zag de donker blauwe auto al op hem af komen rijden.

Dacota zag op haar laptop tot het oordje online was gegaan. Zijzelf had er ook eentje in en ze glimlachte.’ik wil tot jullie try dekking geven, en zorgt tot er niet eentje aan probeert te denken om hem te volgen.’ Zegt ze scherp en ze bekeek haar nagels. Ze wist nog goed hoe het jaren geleden was gebeurt en hoe de vuurzee er voor had gezorgt tot zij en een paar andere trouwe leden het lichaam van try met een andere jongen hadden kunnen verwisselen. Soms had ze er aan gedacht om mau de waarheid te vertellen om hem te kwellen. Maar voor nu had ze dat nog nooit gedaan. En haar pion deed nog steeds mee in haar schaak spelletje.

Jesse bekeek het tafereel en had door tot hij door hen beide niet werd opgemerkt en hij bleef staan waar hij stond om de twee eens goed te bekijken. Hij volgde het verhaal zwijgend. Ook luisterde hij zorgvuldig naar het verhaal. Mau leek erg aangedaan, hij had hem in geen jaren zo open en tegelijk ook weer gesloten zien reageren.dan lijkt het alsof de jongen duizelig is en ieder moment kan op vallen. dat slaat in in pure boosheid. op dat moment ziet jesse het rode lampje ook op mau zijn schirt. Hij kwam op het zelfde moment als try in beweging. Hij rende naar mau toe.’MAU…kijk uit,’roept hij terwijl hij de leider aan de kant beukt voor het rode lichtje. Hij had de papieren op de grond laten vallen alleen zijn wapen niet.

seto ziet na een tijdje wachten en luisteren naar wat dacota te zeggen heeft. tot er een figur door het raam heen springt. als hij try ziet start hij de motoren en rijd er snel heen en hij gooit de deur open.

"Liegen. Ik? waar zie je me voor aan jongen. Het vertellen van de harde waarheid heeft meestal een veel groteskere invloed op mensen." Mau's gezicht was vertrokken, maar voor pijnigende gedachten had hij weinig tijd. De jongen leek op hem. Hij leek op Tristan. Zijn bewegen eerder dan zijn gezicht, hetgeen wat altijd een vage waas was geweest voor de jonge leider. Mau's nog niet geheel gepolijste gevoel vertelde hem dat dit zijn jonge broertje was, maar zijn verstand vertelde hem iets anders.
Toen de jongen opsprong bleef Mau nog even liggen. Niets hoort. Alleen op de harde, koude grond. Zijn vingertoppen maakte contact met het gladde hout toen het glas inschreven brak door Try die door het raam ontsnapte.
Mau's ogen gleden toen vermoeit naar het rode stipje dat schokkend op een plek gehouden werd. Zijn grijze ogen weerspiegelde koortsachtig de diepe kleur toen Jesse's waarschuwing bij de leider door drong.
Gehaast probeerde Mau het contact met het lampje te verbreken terwijl hij zich half struikelend omhoog probeerde te trekken en duwde Jesse in zijn poging mee van het raam weg.
Zijn gezicht was dichtbij dat van zijn oude vriend. Mau's klamme huid glom en kleine oneffenheden waren duidelijk waar te nemen. Lichte littekens die zijn huid vaag tekende. "We moeten achter hem aan." de jonge man met het donkere haar klonk schor. Aan zijn gezicht was voor het eerst te zien dat hij verscheurd werd tussen vraagstukken en in een moment van 'zwakte' probeerde Mau zijn emoties te delen. Zijn hand ging naar zijn linkerschouder waar hij over heen wreef zonder hier werkelijk enige aanleiding toe te hebben. "...Ik weet niet goed wat ik meer moet geloven Jesse." langzaam gingen zijn grijze ogen omhoog. "Ik heb nog nooit erg gedeeld wat er in me omgaat, Jesse, maar ik begin mijn breek punt te bereiken. En de laatste keer dat ik voelde alsof ik over de rand zou gaan, weet je hoe het eindigde..." Mau hield Jesse's blik vast, het klonk bijna als een dreiging. Alsof hij na zijn angst te delen met Jesse hij zijn vriend weer weg duwde. De jonge leider had met mimimaal een stuk of 3 man en afslachting in het westerkwartier verzorgt toen een van de kleinere bendes een onbekende grens had overschreden. De reden, is tot op het heden alleen bij Mau bekent. Maar de slachting op zich was niet het schokkendste... De achtergebleven scene was vele male verschrikkelijker. Misselijkmakend, en wees op marteling, maar Mau had zichzelf niet in de hand wanneer hij daadwerkelijk zijn geduld verloor. En Dacoto was in haar machtsspel hem aardig naar de afgrond aan het duwen.
"Dus gaan we ook door het raam of wil je de deur gebruiken?" Mau's emotie omslag was weerzinwekkend als altijd, maar Jesse wist hoogstwaarschijnlijk dat het een masker was.

Ree zocht met dichtgeknepen oog weer een openschot terwijl hij Dacota antwoorden. "Wil je dat ik de leider omleg? Of zijn vriend?" de jongen zwakte dieper door zijn knieën toen hij Try door het raam zag springen. Met een ruk trok hij het lange geweer van zijn standaard en wierp het over zijn schouder. De zwarte standaard trok hij mee en drukte het stevig tegen zich aan terwijl hij razendsnel van het hoge dak op een lagere sprong. In een vloeiende beweging liet hij zich op de grond zaken en zetten de achtervolging in en voegde zich bij Try die op weg was naar de auto.
Ree trok met zijn vrije hand een pistool uit zijn riem om dekking te geven. "Niet tackelen alsjeblieft, ik sta aan jou kant, hoewel vanochtend niet zo soepel was van me." Ree probeerde te grijnzen, maar hij schrok wat weg toen hij de jongen en het opgedroogde bloed zag.

Jesse wist niet hoe alles gebeurt was alleen tot het binnen een paar seconde gebeurt moest zijn. Hij had mau gewaarschuwd, mau probeerde weg te komen en hijzelf had hem daarbij geholpen. Met als resultaat tot hij en mau vlak naast de raam buiten schot natuurlijk in de glasscherven van de kapote raam lagen. Zijn hart ging als een razende te keer. Net als zijn ademhaling. Hij zag mau hem aan kijken, met een blik die hij nooit eerder had gezien. Dit deed jesse zelf nog pijn. De woorden van zijn leider drongen langzaam tot hem door als hij zich recht werkt en hij pakt mau snel bij zijn shirt vast voor hij ook maar weg kon komen. ’rustig…’zegt hij tegen mau en hij keek hem doordringend aan. hij was bang tot mau iets doms ging doen nu hij zich ging laten leiden door gevoelens die hij jaren en jaren verborgen heild voor andere, maar ook voor zich zelf. Jesse bleef mau in de ogen kijken zonder zijn blik af te wenden, luisterde hij naar zijn woorden. Hij slaakte een zucht. ‘als jij net als mij denkt tot die jonge tristan is moet je achter hem aan gaan. Maar denk goed na, als die jongen tristan is zal dacota voorbereid zijn tot jij achter hem aan zult komen. Het zal een val zijn, die gaat zij laten dichtklappen als jij binnen loopt.’ Legt jesse hem uit terwijl hij mau los laat en langzaam recht komt, zijn kleren wat uitklopt. Hij dacht even terug aan hoe die jonge try reageerde op de naam tristan en het geen wat mau hem nog meer vertelde.’mau, je moet alleen die val laten dichtklappen. Ik kan je dekking geven met andere bende leden door het gebouw van dacota met een genoeg aantal aan te vallen als jij een geruime tijd binnen bent. Ik heb een vermoede tot dacota jou niet meteen dood wilt hebben, ‘ legt hij hem uit en hij keek mau aan. hij hoopte tot zijn vriend hem begreep tot ze zo meer kans maakte, als ze nu al met meerdere leden er heen zouden gaan was de verassings aanval er af. Zijn hand ging naar zijn zak waar hij nog een paar gadgets in had zitten van voor ze op stap gingen. Hij pakte mau zijn hand en legde daar iets kleins op zijn hand dat zwart was.’het is een zendertje en microfoontje, laat me weten wat je wilt en ik sta klaar voor jou.’zegt hij tegen hem en hij rolt met zijn ogen als de laatste zin van mau klinkt. ’het raam is geloofwaardiger.’ zegt hij met een lichte glimlach, maar zijn ogen stonden bezorgt. Hij hoopte tot mau wist wat hij deed.

Dacota hoorde ree zijn vraag.’de leider mag je verwonden maar nog niet dodelijk ik heb nog een spelletje met hem te spelen. Wat je met zijn vriend doet kan me niks schelen.’zegt ze zakelijk terwijl er een glimlach rond haar lippen verscheen en ze rustig op de bank bleef zitten wachten. Ze wist dat toen try gepakt werd er een kans mogelijk was tot mau iets ging vermoeden, ze wist het niet zeker maar het kon zijn tot mau de jongens hier een zou volgen. hier had ze dan ook rekening mee gehouden. de wacht buiten was minder. maar als de jonge leider binnen was zouden ze hem in sluiten zodat hij niet weg kon of bij try kon komen.

Try rende door hij hoorde een auto starten en zag de auto van dacota slippendt en vlak bij hem in de buurt stoppen. Als hij voetstappen achter zich hoort spant hij zijn spieren klaar om aan te vallen. Als hij op zij kijkt hoort hij ook de stem van de jonge eerder vandaag. ’zal wel.’ Antwoordt try bitter, aangezien hij de jonge niet kende maar als dacota hem liet mee gaan was het oke en zou hij hem niks doen. Hij kwam bij de auto en ging achter in de auto en hij hijgde zwaar. Niet echt van de inspanning, eerder van de pijn al was deze minder door de aderaline.

Seto keek naar de twee jongens die bij de auto kwamen en hij vuurde een paar schoten naar het huis van de ghoul bende want er waren wel een paar nieuwschierige bende leden naar buiten gekomen. Als de twee in de auto zitten begint hij gas te geven en weg te rijden.’ Knap tot je bij de ghoul levend weg bent gekomen.’ Zegt hij tegen try en hij keek even naar ree en knikte goed keurend naar hem terwijl hij bleef rijden.

Try keek hijgend op naar seto en dan langzaam naar ree.’het bloed ziet er erger uit dan het is.’bluft hij tegen hem  terwijl hij begint te grijnzen en zijn handen gaan tastend onder de auto stoel bij seto. Na een tijdje haalt hij er een boosje onder uit en hij maakt hem met licht triende en bebloede handen van zijn hoofdwond open. In het doosje zaten wat spuiten en twee flesjes morfine inzaten. Hij pakte met trillende handen de spuit en het flesje en vulde de spuit met een bepaalde hoeveelheid. Hij moest wat tegen de pijn voor de aderaline weg ging en het nog erger ging worden. Maar met zijn trillende handen ging het niet. je hoorde hem vloeken in het ruschishe en hij beet op zijn lip. Dan kijkt hij ree aan en je zag hem even twijfelen.’ik hoop tot jij spuiten kan zetten.’zegt hij tegen hem. Bij die hoorden duwde hij hem de gevulde spuit met dopje er nog op in zijn handen. Hij pakte een koortje en deed die rond zijn arm en trok die aan. hij kneep zijn ogen dicht tegen de pijn.’doe het.’sist hij dan. Hij dacht ondertussen wel de heletijd aan de naam trisen en wat mau hem had gezegt. Vooral die laatste paar voordat hij uit het raam was gesprongen.

Jesse's klemmende vingers dwongen Mau krampachtig op dezelfde plek te blijven, gehurkt en oncomfortabel. De ogen van zijn oude vriend aanvaarde geen ongehoorzaamheid. Mau's doffe grijze irissen flikkerde tussen blinde paniek en bizarre kalmte met neigingen naar een vleugje waanzin. De jonge leider forceerde zichzelf om Jesse recht aan te blijven kijken. Hij was momenteel onstabiel en hij wist het dondersgoed. Ook zijn vriend pikte het feilloos op. En in al zijn onvolmaaktheden was Mau het kwetsbaarst in onzekerheid en wanneer hij zich bevond op de rand van zijn, omheinde, maar toch hoe tegenstrijdig ook, fragile geest. Jesse prikte hier doorheen, maar wist duidelijk ook dat de jongeman niet te stoppen was.
'Misschien is het Tristan.' zijn stem klonk te onverschillig dat hij zijn doel om nonchalant te zijn voorbij schoot. Maar die in zijn grauwe hart wist Mau dat Dacota in beide gevallen met hem speelde.
Mau was langzaam overeind gekomen toen Jesse hem los liet. Jesse had gelijk. De kleur was iets terug gekeerd op zijn gezicht terwijl hij knikte en het zendertje aan nam. Maar zijn klamme vingers kon hij niet verbergen.
De jonge leider trok zijn zwarte trui van een van de overvolle hakken die meer dan eens als kleerhangers functioneerde in plaats werkelijke kapstok. Mau bleef even staan in de deuropening. Met rug naar Jesse gekeerd, alsof hij nadacht. Het leek er op dat hij nog een laatste opmerking zou gaan maken over de aanval of mogelijk een gepast gedag dat zijn vriend recht toe deed. 'Ik neem toch maar de trap, want met verwondingen maak ik het Dacota wel heel makkelijk.' een groteske lach lag om zijn smallen lippen, waarna hij vertrok.

Mau's gezicht had bijna iets dierlijks toen zijn strakke kaak met veel moeite in een onveranderlijke grijns trok. De spierspanning in zijn schouders was enorme hoog en liet zijn schouderbladen aftekenen tegen het doffe gewassen zwart. Zijn linkerhand greep in de zak van de versleten hoodie ,die hij zojuist had aangetrokken, terwijl hij met zijn andere hand de capuchon over zijn warrige haar gooide. Met alleen zijn duim en wijsvinger maakte Mau een stukje kauwgom los uit de verpakking die zich in zijn zak bevond. Dit propte hij onsmakelijk in zijn mond waarna zijn hand doorgleed naar zijn onderrug. Met een spoelen beweging trok de jonge leider zijn korte revolver. Met glimmende ogen richten hij het pistool boven zijn hoofd. 'Oren dicht maatje.' klonken Mau's rauwe klanken bedoeld voor Jesse in het zendertje.
De jonge man loste een tweetal shoten in de lucht terwijl hij al grijzend en kauwend met geheven kin het omheinde gebied van de Ghouls verliet.



Ree trok het dopje van de spuit en plaatste de naald zonder waarschuwing in Try's arm. De vloeistof verdween langzaam in zijn arm, geleidelijk en soepel. 'Wat is er daarbinnen gebeurd?' vroeg de jongeman zonder op te kijken waarna hij even oog contact maakte me Seto.

Jesse kwam na mau rustig maar vooral behoudzaam overeind en hij heild zijn leider goed in de gaten. Het was heel vreemd voor jesse om dit ineens bij mau te zien. De gene die normaal grapjes over alles maakte, en heel hart tegen zijn vijand kon zijn op wat voorn manier dan ook was ineens onzeker. Hij kon zich niet meer herinneren wanner hij dat bij hem had gezien. Waarschijnlijk nog nooit. Hij hoorde hem zeggen dat het misschien echt tristan was. jesse wist niet echt wat hij moest denken maar hij wist dat try geheugen verlies was en zocht naar zijn verleden. Maar ondangs dat bleef hij altijd braaf doen wat dacota van hem wilde.’ben er op voorbereid dat het misschien een spelletje is van dacota om je op stang te jagen.’zegt hij tegen zijn vriend. Al kwam dit ook bij hem er onzeker uit. hij had gezien hoe die jonge hond van dacota reageerde. Hij hoorde dat hij toch de trap zou nemen waardoor jesse weer kon glimlachen hij was tenminste niet zijn hele verstand verloren dat was een goed teken. Hij pakte zijn mobieltje om de nodige mensen te bellen dat hij hulp nodig ging hebben om mau straks een handje te helpen. Hij ging onder tussen achter de computer zitten en deed zijn oortje in.

De black widows waren al in bepaalde gebeiden op straat omdat dacota daar opdracht voor had gegeven om te voorkomen dat de auto waar seto , try en ree in zaten weer geschept zou worden door de ghouls dat wilde ze natuurlijk niet het was in haar ogen al slecht dat try bij mau vast had gezeten. Als er een paar schoten klinken kijken een 3 tal leden op die daarbij in de buurt waren en ze gaan als bijen op de honing af en niet veel later zien ze een jonge gehuld in een zwarte trui met een capphachon op. ze lopen er koeltjes op af en zien het pistool van hem.’en en…waarom maak jij zo veel lawaai op dit tijdstip in onze buurt.’vraagt een jonge man van in de dertig terwijl hij zijn pistool lichtjes vast heeft. Een van zijn maten liep naar de linker kant van de jonge in de zwarte tru. Hij zou niet zomaar weg komen maari ze konden zijn gezicht niet zien dus ze waren extra waakzaam je wist ht hier maar nooit.

Try heild het koortje vast en keek hoe ree zonder twijfelen de spuit in zijn arm zette. Hij keek hoe de vloeistof langzaam verdween. Hij wachte eventjes waarna hij het koortje langzaam los liet rond zijn arm zodat de vloeistof zijn werk kon gaan doen. Hij voelde zich heel eventjes duizelig en hij slaakte een verlichte zucht. Hij was in de auto bij seto en dat betekende naar huis. Hij hoorde de vraag en keek ree aan en hij kantelde zijn hoofd eventjes. Hij wist niet of hij wel wilde antwoorden op zijn vraag. Maar hij had hem wel die spuit gezet dus hij kon op zijn minst aardig zijn en antwoorden.’ Een pijnlijk spelletje, als je begrijpt wat ik bedoel.’zegt hij bitter terwijl hij terug dacht aan wat net allenmaal was gebeurt. Hij dacht aan het verhaal en aan hoe de jongen er bij keek. maar als laatste dacht hij aan dacota. Wat zou ze wel niet zeggen over het feit dat ze hem te pakken hadden gehad. Moest hij wel zeggen wat hij net allenmaal had gehoort. Hij wist het eventjes niet en hij legde zijn hoofd met zijn pijnlijke wond tegen de koele raam en hij kreunde eventjes.

Seto keek vanuit zijn spiegel eventjes zo nu en dan onder het rijden naar de twee jongens op de achter bank hij vond het knap tot ree zo rustig bleef bij try. try had nogal een naam in de buurten rond om en de meesten van hun bende lieten hem ook vaker metrust er waren maar een paar die niet bang waren voor try zijn houding of wat hij allenmaal deed, ree leek hem ook zoon eentje dat zou dacota ook wel merken.’we zullen er zo zijn.’zegt hij dan tegen de jongens waarna hij op de zelfde harde toer blijft door rijden. Try voelde dat het spul meer begon te werken en hij keek rustig op als hij seto hoort spreken.’wat denk je maakt ze me af of kom ik er goed mee weg.’zegt hij rebels en hij keek ree eventjes aan. hij vroeg zich af waarom dacota hem mee had gestuurd. Dan knijpt hij zij ogen dicht als en een lichte pijn scheut door zijn hoofd heen trekt.


dacota zat op de bank met een been over het andere hen en ze wijbelde er mee heen en weer terwijl ze aan het wachten was. ze ging met een hand door haar rode haren heen terwijl haar blik gewoon doelloos voor zich uit was. ze dacht over veel dinge tegelijk na. ze moest na denken over het geen wat bij ghouls was gebeurt wat zou try gehoord hebben en wat zou mau gemerkt hebben, ze wist wel dat ree goed te hulp was geschoten dat zou ze niet snel vergeten.

Mau's tanden blinkte, scherp en hoekig in de schaduw van zijn vale hoodie. Een walm pepermunt verspreiden zich door de koele avondlucht die als een klap in zijn gezicht was geweest toen hij zijn eerste stappen buiten zetten. De schemering had ingezet en schilderde een waterige paarse hemel die afstak tegen Mau's gestalte. Met rechte rug, maar vertrokken schouders stond hij daar ten midden van het drietal. En hoewel de Black Widows met z'n drieën waren was het onduidelijk wie de prooi en wie het roofdier was. De jongeman straalde passieve dreiging uit terwijl hij zijn tegenstanders observeerde.  
Langzaam zakte zijn pistool tot dij hoogde waar de arm van de donkerharige jongen slapjes langs zijn lichaam bleef hangen. Mau's voeten maakte een slepend geluid toen hij richting de man met het pistool liep. Bijna zelfverzekerd dat Dacota haar leden had opgevoed. Wetend dat het schieten van een burger uiterst onplezierig contact met de politie opleverde en doding van een bendelid oorlog betekende.
'Eeny,... meeny,... miny,.. moe,...' begon Mau met kinderlijke stem. Zijn bleke vingers vormde een denkbeeldig pistool, waarmee hij om de beurt naar het drietal wees.
'Catch a tiger by the toe. If he wiggles, let him go,...' kraakte zijn schorre stem ill verder. Zijn lippen vormde een starre streep in het midden van zijn gezicht. 'Ik heb vanochtend op Dacota's tijger gepast. Maar ik ben hem kwijt geraakt. Ik dacht dat jullie me wel zouden kunnen helpen met zoeken.' Het was onduidelijk of Mau een grootse entree probeerde te maken of de jongens puur als verzetje zag, een manier om stoom af te blazen.



Ree mompelde knikkend toen de jongen hem antwoorden. Try was afstandelijk maar het leek Ree weinig te deren. Een hoop was schijn, een buitenkantje. Want hij had wel dergelijk gehoord van de jongen. Ree betasten zijn lange geweer dat tegen zijn schouder ruste alsof hij het nog nooit had vast gehouden. Hij had weinig kunnen zien van wat er binnen was gebeurd, maar de jonge man kon op zijn vingers na tellen dat het niet makkelijk moet zijn geweest om te ontsnappen. Een stukje respect voor Try had zich gevormd dat een nog groter gat tussen hen vormde.
'Ik ben bang dat ze verder gaat waar Ghoul is gestopt. Ze was niet echt enthousiast.' antwoorden hij op de vraag die duidelijk voor Seto was bedoelt. Het was uit Ree's mond voordat hij er erg in had. Hij kon zichzelf wel voor zijn hoofd slaan. De jonge jongen vloekte op zijn loslippigheid en probeerde Try beschaamd niet aan te kijken. Althans niet direct. Ree spiede door de achteruitkijk spiegel van Seto om Try's gezicht te zien.

Het drietal had zich rond het donkere figuur op gedeeld maar ze hadden nog niet in de gaten met wie ze te maken hadden. De gene die het pistool al vast had keek toe hoe de jonge man hem langzaam liet zakken en hij wat dichter bij kwam. Hij bleef waakzaam staan terwijl hij voorbereid was op het onverwacht want de jonge voor hem leek meer dan een beetje de weg kwijt te zijn. Als hij begint te spreken dacht hij even echt dat hij gek was tot het punt waarop hij over de tijger van dacht begon. Het was niet moeilijk te raden dat dit over te ging. Dan was dit een bende lid van de ghouls. De man richten snel zijn pistool dreigender naar het figuur.' Sorry maatje maar die is alweer onder weg naar zijn baasje.' Zegt hij tegen hem terwijl hij het figuur beter bekeek. Hij zag dat hij ergens op kauwde. Als een donderslag bij hemel kwam het bij hem binnen.' Maar zeg me eens waarom de leider van de ghouls ineens zo veel interesse toont voor dacota haar hond.' Vraagt hij scherp. Zijn twee mede bende leden trokken nu ook hun pistool. Dit was raar dat de leider van de ghouls hier alleen was. Laat staan dat hij die hond zocht. Maar dit was wel in hun ogen hun kans om hem te pakken, iedereen wist dat dacht hem levend wilde hebben.

Try keek naar buiten terwijl het koele glas tegen zijn wond aan drukte. Hij was blij dat hij de pijnstillers gepakt had want het zou niet lang gaan duren voordat het zou gaan op komen. Dan zou het misschien niet zo erg zijn als wanneer hij geen pijnstiller had gepakt. Dan hoort hij hoe de stilte naast het geluid van de rijdende auto verbroken word door ree zijn stem. Hij was bang dat dacota verder ging. Hij keerde zijn blik naar de jongen die zijn geweer vast hield.  Hij wijst niet wat hij over hem moest denken op het moment. Hij wist niet of hij respect had voor dacota of dat hij echt bang was voor haar.' Als je er niet tegen kunt moet je misschien niet mee naar binnen gaan. ' begon hij eerst koeltjes. ' als je indruk wilt maken ga je mee naar binnen verrek je geen spier en hou je wijs je mond terwijl ze me de les leest.' Zegt try met een grijns terwijl hij weer van de raam af kwam.

Seto  luisterde naar de jongens terwijl hij wel op de weg bleef Letten.  Na nog geen 5 minuten kwam hij de oprit bij dacota haar villa op gereden. Hij stapte uit en keek niet eens of de jongens uit stapte en liep naar binnen toe.
Try voelde hoe de auto stopte en hij stapte langzaam uit. Niet omdat hij niet naar binnen wilde maar omdat hij niet ten gronde wilde gaan. Hij gooide de deur dicht en liep achter seto aan en hij keek even naar ree.' Je gaat een boze dacota zien.' Zegt hij met een knipoog oog tegen hem. Try was niet bang hij wist dat dacota hem pijn zou doen maar nooit zou doden. Anders had ze hem 11 jaar geleden ook dood laten gaan toen ze hem vonden.hij liep achter seto naar binnen

Dacota zat nog steeds te wachten als ze een auto de oprit hoort op komen die haar bekent in de oren klinkt en ze stond op om even uit de raam te kijken en ze herkende de auto en zag seto luisterde,  try en ree uitstappen. Meer hoefde ze niet te zien. Ze draaide zich om en haar rode haren golfde sierlijk achter haar aan terwijl ze met stevige passen door de kamer heen liep richting de gang. Ze hoorde de deur open gaan en seto de auto sleutels op het kastje neer gooien. Als ze de gang ziet ziet ze try net binnen komen als hij haar ziet zie je zijn houding van rebels veranderen naar een bepaalde onderdanigheid.'JIJ...' begint woedend terwijl ze op hem af beende en ze negeerde seto en ree even voor nu. Ze greep try bij zijn schouder en duwde hem hard handig tegen de muur van de gang aan. ' ben jij helemaal gek geworden om in een kroeg de leider van de ghouls uit te dagen. Hoe vaak heb ik jou niet gewaarschuwd om uit de buurt van de leider te blijven.' Snauwt ze er op los. Om haar woorden kracht bij te zetten gaf ze hem zonder pardon een vuist tegen zijn schouder aan waar een wond zat. Try gaf geen enkele kik en knipperde alleen even met zijn ogen toen dacota de wond raakte.' JIJ vergeet soms na te denken over de gevolgen van jou daden...weet je wat hij had kunnen doen...Als jij was gaan praten...' gaat ze ongestoord en nog even boos verder ze greep hem bij de keel.' Denk je dat ik dom ben...ik weet wat zwijgen is dat heb je me geleerd als de beste en ik heb gezwegen zelfs met dat woord spelletje over mijn verleden.' Sist try zachtjes terug. Maar niet vijandig. Dacota was helemaal niet gediend van antwoord op het moment greep hem bij de haren beet en begon te lopen terwijl ze try mee trok. Try striphelden niet tegen en liep zo goed mogelijk mee wat eigelijk heel moeilijk was. Dacota liep met hem de keuken in richting de was bak die al vol was met water. Als ze er voor staat met ter stopt ze en duwt hem kopje onder water. Ze houd hem daar. Het was best bewonderend en eng hoe sterk en harteloos dacota ineens kon zijn. Ze hield hield hem net zo lang onder water tot ze voelde dat try niet lang meer vol hield. Als try boven komt hoest hij en het water loopt van zijn gezicht met wat opgedroogd bloed dat het water mee nam.' Sorry schat zei je wat....' Vraagt ze aan hem als teken dat ze niet gediend was van zijn uitleg omdat ze nog niet uit vertelt was geweest.

Mau's kaken maalde door. De kauwgom kleefde stroperig tussen de diepe groeven in zijn achterste kiezen. Ritmisch. Eentonig, maar ritmisch knarste zijn tanden op en neer. Zijn lach verbreden. Tergend langzaam, tot zijn droge lippen bijna barste. Hebbes.
Zijn vrije hand duwde zijn capuchon zachtjes iets naar achter zodat er geen enkele twijfel meer bestond over zijn identiteit. Het zwakke licht deed zijn hoge jukbeenderen oplichten. Zijn klamme voorhoofd glom, maar Mau's donkere piekende haar verborg de glans die wees op verstopte, weggedrukte vermoeiing en stress. Een goed oog zou kunnen vertellen dat de leider niet in beste conditie was en tot zijn grote spijt leek het drietal hier ook van op de hoogde te zijn.
Het heldere deel van Mau's geest waande spokend door zijn hoofd. Hij hoopte dat hij er een goed aan deed om de jongen bijna roekeloos te volgen. Was het het lot dat een wreed spel speelde? Tristan... Zijn ogen bewogen onwillekeurig van links naar rechts in zijn kassen. Of droeg zijn lot een andere naam? De waanzin nam het stuur net zo snel weer over als dat het het had af gegeven en Mau echode Dacota's naam nadat het middelste bende lid hem een vraag stelde.
'Dacota... Dacota. Dacota. Dacota.' Mau's rauwe stem weerkaatste tegen de muur. Spieren gespannen, stijf maar stil. 'De tijger en Dacota.' de blik van de jonge leider gleed langs de drie pistolen die losjes op hem gericht waren. Zijn rechter hand borg zijn eigen revolver achter de riem van zijn broek op. Bedeesd, bijna kalm. Maar zijn schouders verraden Mau genadeloos. Maar de spanning wees niet op angst. De spanning wees op onderhuidse woede. Mau keek naar de grond en schudden zijn hoofd.
Hij verplaatste zijn gewicht op de rechter bal van zijn voet terwijl zijn gezicht veranderde. 'Dacota en de jongen hebben onafgegronde zaken met mij.' klonk Mau plots serieus alsof hij uit een trans ontsnapte. Zijn bekende cynisme mengde zich binnen in oogwenk in zijn stem. 'Ik was net op weg naar Dacota, om onder het genot van een bakje koffie eens fijn over vanmorgen te spreken. Maar toen bedacht ik me dat Dacota me nooit haar laatste aders heeft gegeven. Dom. Alsof ze niet wil dat ik langs kom. Niet eens haar nummer. Ook Try, of wat was zijn naam ook alweer, vloog door het raam voor ik hem kon toevoegen op instagram. Als ik niet beter wist zou ik denken dat ze me ontwijken. Wat denken jullie?' Mau spreiden zijn armen lachend.
'Maar waar was ik? Eeny,... meeny,... miny,..'  zijn gezichtsuitdrukking sloeg razend snel om. De kaak van de jonge leider trok strak, zijn ogen verharde en er trok een schaduw over zijn gelaat. Hij had de eerste paar minuten van de conversatie gebruikt om op ideale afstand van zijn belagers te staan. Hij kon hen niet raken vanuit de positie waar in hij nu stond, maar Mau draaide zijn postuur een kwartslag zodat zijn rechterarm in verlenging van het bende lid achter hem lag. Hij hoefde alleen uit te stappen en...
Het was Mau's intensie niet om de leden te bevechten. Zijn 'slecht geplaatste vuist' dienend als startsein. Een uitnodiging. Met als tekst; kom maar, slaan maar terug, ik weet dat je het wil.
Alles leek een paar seconde trager te verlopen voor de jongeman. Treiterend. Zijn gedachte dwaalde weer even af. Mau kende geen grijs buiten de reflexie van zijn eigen doffe ogen. Zijn wereld was altijd vol van contrast geweest. Maar zonder tussen tonen. Hopeloos, hol zwart of licht, marmer wit.
Was hij slecht? Rot en beurs, verkleurd en geblakerd zwart van binnen? Verdiende hij het wat hem was toegekomen in deze wereld?
Vast wel. En met die gedachte sloot hij zijn ogen wachtend op een klap tegen de tempel van zijn slaap.

Ree's knipperde een paar keer. Zijn adem stokte en hij vroeg zich razend snel af of Dacota Try werkelijk pijn zou doen. Zijn opmerking was deels een grap, deels angst geweest, en de aanblik van Try stelde hem niet gerust.
Ree was vrij nieuw in het harde leven, hoewel zijn deel hem al in kleine brokjes was toebedeeld. Ree hobbelde achter Seto en Try aan in dubio over wat hij moest doen. De knipoog van de jongen woog zwaar op de jonge scherpschutter. Wat ging er in hem om?
Lichtelijk geschrokken keek Ree naar het tafereel. Zijn blik ging omhoog naar het gezicht van Seto. Toen Try werd mee gesleurd knapte er iets in Ree's hoofd. 'We moeten hem help! Hij gaat...'Zijn lichaam bewoog voor hij zijn zin af kom maken. Ree snelde achter de twee gestalte aan. Maar toen hij aan  kwam in de keuken brak zijn stem. Ree's stembanden scheurde langs elkaar, maar geluid leken zijn niet te produceren. In de deuropening staarde hij naar Dacota's koude gestalte. Try's natte haar en haar ijzeren greep. Ree was als verlamt.

De drie benden leden van de Black Widows bleven de jonge in de gaten houden. Die weer ietsjes dichter bij kwam maar wel zo dat het nog niet te dreigend was voor het drietal. Ze zagen hem de capuchon van zijn hoofd af halen zodat het zichtbaar was dat het inderdaad om de leider van de ghouls bende ging. Als hij begon te spreken op zijn gebruikelijke kinderlijke manier waar mau om bekend stond spande ze hun spieren lichtjes. Het was duidelijk dat ze hem niet vertrouwde. Als hij verder spreekt merk je dat de leden wat gespannender en waakzaam er worden. Meer door zijn gedrag dan de woorden. Hij wilde met dacota praten. Hierdoor moest eentje van de drie grinniken.' Volgens mij is het suiker je naar het hoofd gestegen. Je doet gekker dan normaal.' Zegt  een van de drie tegen hem. ' of je moet het vanmorgen  zeer interessant hebben gevonden met de hond en wil je nog een rondje stoeien met hem.' Zegt de gene die voor mau stond. Ze moesten allen drie even lachen omdat ze wisten hoe try was bij hem overleefde vaak niemand het. Hij bleef door gaan dus het was eigelijk knap dat mau hier stond maar daar was hij de leider voor. Ze stopte met lachen als hij weer begon te spreken. Oke deze vent spoorde echt niet. Maar dan gebeurt alles zo snel mau draait zich en haalt uit de jongen achter hem springt met een lichte kreet weg. Een van de andere twee ziet zijn kans hij staat docht bij genoeg heft zijn pistool op niet om te schieten maar met de achter kant er van haalt hij zo hart als hij kan uit naar de leider zijn slaap dit was een kans die hij moest grijpen.

Seto zag de jongen ree niet wist wat hij aanmoet met het tafereel wat er voor hem af speelde. Maar dan ineens leek iets in de jongen te ontwaken toen dacota try mee sleepte naar de keuken.' Ik zou niet...' Maar verder kwam hij niet want de jongen rende weg hij liep er rustig achter aan. Eenmaal ook in de keuken zag hij de jongen versteend toe kijken. Het was beter dit dan dat jij tegen dacota in ging. Ander zou ze hem ook de les lezen wel rustig nog. Hij ging wat naast de jongen staan.

Try hijgde lichtjes en keek vanuit zijn ooghoek naar dacota.' Nee niks.' Zegt hij zachtjes tegen haar. dacota keek naar try die op adem kwam. Ze deed haar mond open om wat te zeggen maar sluit hem als ze water rood ziet kleuren dat langs try zijn gezicht liep. Ze pakte met haar hand wat haren en keek naar de plek waar het litteken zat die open was en wat blauw aan de zijkant. Ze maakte even een sissend geluid en liet try los.' Ik denk dat je er bij mij met geluk vanaf komt aangezien de leider van ghouls je al te grazen heeft gehad op jou fatale plek...zal je vanacht wel piepen.' Zegt ze langzaam. Dacota wist dat het nu een hele lange nacht ging worden met hem.' Ik haf je niet voor niks gewaarschuwd hij lijkt stom en dom als een klein kind maar hij weet donders goed wat hij doet.' Leest ze try nog een keer de les. Ze bekeek try nu ze weer wat meer beheersing had en zag dat hij er niet uit zag.' Ga je opfrissen. We praten dadelijk nog wel als ik weer rustig ben.' Zegt ze en ze ging met een hand door haar haren heen. Ze had niet gehoord dat ree hen achter na was gekomen en had geroepen. Haar blik viel op hem als ze zich van try af wende en ze glimlachte weer naar hem. ' ben je nu bang voor het leven in een bende...je mag nog weg hoor als je het niet aan durft. Zegt ze als of ze tegen een kind sprak ze wilde weten hoe hij zou reageren dit was het harde leven en daar moest je maar mee leren leven. Het was duidelijk waarom veel andere bendes haar vreesde.

Try veegde de natte haren uit zijn gezicht en keek hoe dacota zich van hem af wende hij moest zich gaan op frissen dat kon hij beter meteen doen zonder iets te zeggen voor dacota hem de hoeken in de kamer liet zien. Ze was tolerant geweest en try wist heel goed waarom. Zijn hand ging heel even onbewust naar zijn slaap waarna hij de keuken uit liep al was het niet helemaal recht. Zijn blik was alles behalve bang voor dacota toen hij eventjes om keek. Een normaal mens had doodsangst voor haar uitgestaan.

Koude metaal kwam in contact met zijn bleke huid toen het bendelid naar hem uithaalde. De wereld duizelde onder Mau's voeten. Wankeling, zakkende oogleden en droge keel. De loutere 3 seconde de zijn lichaam uitgebreid uittrok tot het moment van werkelijk pijnbesef was altijd een van de vreemdste sensaties voor hem geweest. Een moment waarop de jonge leider zich het menselijkst voelde en basale emoties, die hij liever ontkende, als oppervlakkige angst, pijnigende onwetendheid en zelfs lichte berouw zijn hersenen binnen drongen als een hardnekkig virus. In een flits van een seconde borrelde altijd vragen bij hem op zoals; Zou het pijn doen? Of; was er hard genoeg geslagen om zijn geest meteen te laten wegebben in een zee van duisternis maar oh-zo zoete slaap.
Mau's plan om binnen te komen in Dacota's fort rolde, maar of zijn plan überhaupt een plan te noemen was geweest leek een vraagstuk te zijn dat alleen de jonge leider kon beantwoorden.
Een scherpe pijn duwde tegen de zijkant van zijn oogkassen en verspreide zich als weeïge pijn naar zijn voorhoofd. Mau's stemgeluid brak en bracht alleen nog maar een doffe raspende ademhaling te wegen. Zijn masker gleed af. Geen grijns of lach sierde zijn gezicht nog. Alleen lelijke uitputting en afzichtelijke twijfel gemixt met woede. Met stompe nagels klampte hij zich vast aan zijn bewustzijn. Zijn slaap bonkte, melodisch dit keer, afwijkend van zijn zacht kloppende hart dat zich naar de achtergrond verplaatste. Zoemend vormde de steken, tonnen in Mau's suizende oren. Maar de woede had zijn zware hart al bereikt en liet de jongeman met de glansloze grijze ogen zijn bewustzijn nog iets langer bewaren. Hij twijfelde geen seconde. Ook al was het zijn plan geweest om zich mee te laten voeren met zijn belagers, Mau wist dat hij hoe dan ook strijdend ten onder zou gaan.
Mau probeerde zich naar zijn tegenstander te draaien terwijl hij de kracht van zijn omkeren gebruikte om met zijn elleboog de arm van het bendelid weg te duwen en zo een opening te making in zijn verdediging. Maar toen Mau een vuist vormde met zijn vrije linkerhand om de kaak van het bendelid te raken voelde hij zijn spieren trillen. Zijn ogen draaide langzaam weg in zijn kassen terwijl de jongeman zijn lichaam voelde weg zakken.


Ree's lippen waren droog. Zijn kaken klemde en spieren verzette zich. Haar dansende rode haar. Zo misleidend en toch zo passend bij het kalme gezicht van Dacota. De jongen voelde een vreemde dreiging bezit van hem nemen. Hypnotiserend, beangstigend. Ree vroeg zich zachtjes af wat hij eigenlijk had verwacht van zijn nieuwe leven. Had hij gehoopt op nieuwe inzichten, op hoop dit keer? Geluk, veiligheid, tevredenheid? Een spier in zijn wenkbrauw trok en vormde een frons. Buiten zijn licht aangespannen voorhoofd was er niets af te lezen van het gezicht van de jongen. Ree kende pijn. Hij wist hoe het was om tot de laagst van de laagste in de voedsel kring te behoren. Dat was eens maar nooit meer. En een kans op een mogelijk nieuw thuis liet hij zich niet zomaar afnemen. En hoewel de angst door zijn aderen gierde gleden zijn kalm bruine ogen richting die van Dacota. De scherpschutter keek haar niet direct aan. Zijn blik cirkelde van haar haarlijn tot haar jukbeenderen en weer terug. Hij voelde Seto’s gestalte naast zich en herpakt zichzelf iets. Ree’s lippen weken. ‘Met voorbehoud wist ik waar ik me in zou verzeilen.’ zijn stem klonk standvastiger in zijn oren dan hij van zichzelf had verwacht. Ree’s borst groeide iets. Maar zelfvertrouwen had niet altijd de beste invloed op de jongeman. En achteraf gezien had hij na dit antwoord beter zijn mond kunnen houden.
‘Je vroeg me Try dekking te geven. Maar wanneer ik dekking geef, stopt dat na een missie.’ Ree’s hart bonsde in zijn keel. De laatste woorden van zijn zin dreven weg in de oneindigheid. Nog steeds met strak gezicht maar met gespannen handen die tijdens het plukken aan zijn kleding zijn vrees liet doorschemeren. Hoe zou Dacota zijn opmerking opvatten?

De man die mau had geslagen met de achterkant van zijn pistool zag niet meteen het effect wat zijn uithaal had gehad en hij maakte zich klaar om eventueel nog een keer naar de leider van de ghouls uit te halen. De andere twee hadden gezin dat de klap wel duidelijk doel had getroffen maar of het genoeg geweest twijfelde ze wel aan want de jonge leider zakte niet ineen. Zijn speelse gezicht leek plaats te maken voor woede en uitputting, maar woede had de overhand. De man die weer wilde uithalen zag mau zich omdraaien en met zijn ellenboog zijn arm weg duwen zodat er een opening was. de leider wilde uit halen maar op dat moment dat hij een vuist vormde zag hij diens ogen weg draaien en zijn lichaam slap worden alsof iemand de touwtjes van een marionet had door geknipt. De leider van de ghouls lag in hun midden op de grond het drietal keek elkaar eventjes zwijgend aan. twee knielen neet om de jongen ieder bij een arm te pakken en die over hun schouders heen te slaan en vervolgens op te staan met hem tussen zich in. ze konden wel bellen voor een auto maar dat zou te lang duren. Ze waren al in hun eigen gebeid dus als ze nu te voet gingen waren ze binnen 5 a 10 minuten. Zo liepen ze ook een voorsprong op de andere bende als die er achter kwamen dat z hun leider over straat heen sleurde of nog erger waren aant wachten waren ze een snelle prooi. De derde man haalde snel en vloeiend zijn handen over de jongen leider heen en als hij een wapen voelde verwijderde hij die snel. Na een knik van hem begon het drietal te lopen. Eentje lette vooral goed op de omgeving. De gene die zijn handen vrij had pakte zijn gsm en belde vlug het nummer van dacota die wilde dit zeker graag horen.

Try was de gang op verdwenen waar zich ook de trap naar boven bevond. Hij pakte de leuning vast en liep langzaam naar boven toe. Hij hoorde nog wat stemmen in de keuken maar wat ze zeiden wist hij niet dat was onverstaanbaar. Een maal boven liep hij naar zijn kamer di er ordelijk gerommeld uit zag. Try heild van een bepaalde rommel, misschien omdat het hem aan zichzelf deed denken. Hij pakte nieuwe kleren waar geen bloed op zat om daarna zijn weg te vinden naar de badkamer. Daar bleef hij eventjes stil staan. Waarna hij langzaam in de spiegel keek. dacota had gelijk hij zag er niet uit. naast het bloed dat hem al enger uit liet zien was zijn kleur witter dan normaal, waarschijnlijk door zijn hoofd die de nodige klappen had gehad. Hij keerde zijn eigen spiegelbeeld de rug toe waarna hij zich snel ontdeed van zijn kleding en onder een warme douce ging staan. Hij wist dat een koude veel gezonder voor je was maar dat kon hem weinig schelen. De warmte leek de lichte pijn die hij op het moment voelde nog wat minder te maken. Achter een uurtje moest hij waarschijnlijk weer wat tegen de pijn hebben. Hij waste voorzichtig zijn haren en de wond schoon. Ondertussen dacht hij aan ree die hem was komen helpen terwijl hij hem helemaal niet kon. Hij had de jongen gezien hoe die in de deur opening stond toen dacota hem boven trok. Hij was hen achter na gerend. Maar waarom. Daarna dwaalde zijn gedachten nog verder af naar wat er bij de ghouls was gebeurt en wat die jonge leider mau hem had vertelt. Het leek heel erg echt wat hij vertelde alsof hij het zelf had mee gemaakt. Maar waarschijnlijk was het een spelletje geweest omdat hij van de roddels had gehoordt dat hij niks meer wist.

Dacota vond het grappig hoe de jongen naar hem keek alsof er een muis naar de gevaarlijke kat staarde en overwoog of hij moest blijven staan of weg rennen in haar ogen. Maar hij bleef staan en ze liet haar ogen even over de jongen heen geleiden. Hij fronste even zijn voorhoofd een teken dat hij na dacht over iets misschien wel zijn woorden, dacota vond het altijd een goede eigenschap als mensen na dachten over woordkeuzes of daden. Het was haar dan ook een doorn in het oog dat ze try juist dat gedrag die rebelsheid van hem niet de kop in gedrukt kreeg. Ze kantelde haar hoofd even vragen als de jongen zijn stem gevonden leek te hebben.’ dat geloof ik graag aangezien je hier binnen kon komen zonder dat een van mijn wachten je had op gemerkt. ’wijst ze hem er op. het was waar dat hem dat gelukt was dus slim moest deze jongen wel zijn. Hij moest alleen slimmer worden en hier zijn plek vinden in haar ogen. Een scherp schutter was nooit verkeert in haar ogen.’hmmm dat klopt jah. Dat was je missie jah. Het is goed dat je er niet mee door ging na de missie. Niet verkeerd bedoeld maar je moet nooit tussen mij en mijn prooi in gaan staan al is die prooi je nog zo lief, mijn wil hier binnen deze benden is de wet…’legt ze de jongen voor zich uit en ze liep even een rondje rond hem om hem te bekijken waarna ze weer voor hem bleef staan. Dacota sloeg haar armen over elkaar heen.’ wil je binnen deze bende horen, denk je mijn wet aan te kunnen. Je hebt geluisterd naar wat ik zei dus ik beid je een plekje hier aan.’zegt ze tegen hem en ze hoorde haar gsm af gaan maar negeerde die voor nu ze wilde het antwoord weten van ree. Als het echt belangrijk was belde die gene haar zo wel terug,

Jesse had de nodige mensen bij hun bende verzameld en was uitleg aan het geven van wat voorn plan hij had en hij ze het moesten aan pakken. Ondertussen luisterde hij heletijd mee met het oortje in zijn oor en keek hij zo nu en dam naar zijn mobieltje.

(Mau is zeer knock-out dus sorry voor mijn korte post c; )

Ree's ogen bestudeerde Dacota's lichaamshouding aandachtig. Een gewoonte die hij had overgehouden door het soms lang moeten observeren van zijn doelwitten. Gedrag van mensen was vaak hetzelfde en onderwierp zich aan vele series kermerkende handelingen in bepaalde situaties. Ree die in ieder andere geval zichzelf met veel overtuiging een mensenkenner kon noemen, had de grootste moeite Dacota in te delen in een bepaalde subgroep.
Ree was bepaald geen provoceerder en besloot dat hij zijn geluk al genoeg had getest deze dag. Hij knikte zachtjes. 'Ik begrijp het mevrouw.'
Hij voelde zich terecht gewezen en was bang dat hij het zichzelf moeilijk had gemaakt hoewel hij voelde dat de vrouw een intensie had met iedere daad of ieder woord dat zij sprak. Ree was zeker niet dom maar wel lichtelijk naïef en zich nog niet compleet bewust van Dacota's machtsspel. Door het voorval met Try en het uitspellen van haar regels, had ze psychologisch een zekere macht over hem. Ze had hem bij wijzen van spreken als een hond meteen getoond wie het baasje was. En toch was het niet alleen angst dat de roodharige vrouw bij de jongen teweegbracht. Een beter woord was misschien respect, hopende dat dit ooit wederzijds mocht worden antwoorden hij instemmend. 'U heeft mijn woord.'
Zijn bruine ogen lichtten op toen Dacota bevestigde dat hij een plek had verdiend. Met moeite probeerde Ree zijn enthousiasme te verstoppen. Zijn zwakke achterdocht was al lang op de achtergrond verdwenen.

Dacota keek met haar ogen die een mix waren van bruin en groen naar de jonge voor haar terwijl ze haar armen nog over elkaar had geslagen. Ze vond het bijna schattig als ree haar mevrouw noemt en een kleine glimlachje verschijnt op haar lippen. Deze jongen kon ze misschien inderdaad veel leren. Hij gaf zelfs zijn woord aan haar. Hij zag hoe blij de jongen op keek als ze hem een plek aan bood. Dit was zeer interessant en ging misschien nog interessanter worden. Z3 hoorde haar mobile voor de 2e keer over gaan.' Oke dat is geregeld..ik heb denk ik nog wel een kamer vrij maar dat regelen we zo wel schat.' Zegt ze terwijl ze haar GSM tevoorschijn haalde en op nam. Ze luisterde naar het nieuws dat haar b3nde lid haar vertelde. Dacota haar ogen leken even te gloeien van opwinding en je zag haar breed glimlachen.' Mooi werk ik zie jullie zo wel.' Zegt ze met een zeer tevreden toon in haar stem en hangt op.Haar blik ging naar seto.' Try zijn rebelse gedrag heeft nog voor iets goeds gezorgd we hebben de leider van de ghouls te pakken.' Zegt ze tegen hem. Dan gaat haar blik naar ree. Je zag haar weer even na denken.' Je mag kiezen durf je het er aan om zo er bij te zijn als hij er is of trek je je voor nu liever terug.' Stelt ze hem de keuzen. Ze had al maanden een plan voor mau de leiders van de ghouls bende. Nu ging ze het eindelijk doen en wat zou hij wel niet denken dadelijk...Haar hart ging er sneller van kloppen.

Try kwam uit de douche en begon zich af te drongen om daarna zijn schone kleren aan te trekken. Hij droogde de spiegel af en keek naar dit beeld die zag er ietsjes beter uit dan net maar toch nog even bleek als net.

De drie mannen kwamen 5 minuten later het huis van dacota binnen met mau tussen hun in hangend slap als een pop. Ze gingen de kamer in die meestal gebruikt werd voor als dacota iemand mee nam voor een spelletje. Ze zette hem op een stoel neer en maakte hem goed vast.

Ree bevond zich in een soort roze roes die hem onvoorzichtig maakte. De glimlach van de zestienjarige jongen leek met zijn gezicht versmolten te zijn. Blind voor gevaar keek hij naar Dacota. Haar gevaarlijke lippen in een lach vertrokken. En toch bespeurde de scherpschutter toch enige sluwheid die niet compleet tot hem door leek te dringen. Hij kon het niet direct plaatsen. Maar Ree was dan ook erg blij met een dak boven zijn hoofd en iemand om tegen op te kijken, een valkuil die hm al meerdere malen de nek had om gedaan. Alleen voelde dit anders. Een kamer! Als hij zich alleen maar nog meer zou kunnen bewijzen! Want hij vroeg zich af of alleen dekking te hebben geven hem een langdurige plek zou op leveren.
Ree hapte dan ook gretige naar haar nieuwe uitnodiging. Maar ten midden van zijn zin klonk zijn stem opeens een octaaf hoger. 'Natuurlijk ga ik mee naar binnen!' Ree's stembanden schuurde waarna hij zijn onzekerheid snel probeerde weg te slikken. Net als de reputatie van de Black Widows, snelde die van de Ghouls zichzelf ook vooruit. Hij wist niet goed wat hij moest ver wachten en iets aan Dacota's aanblik zinde hem niet. Ging Dacota zelf naar de gevangenen? Was dat niet een taak voor een van haar leden? Ree brak zijn hoofd over wat er precies gaande was. 'Dacota..'Begon hij maar besloot zijn zin niet af te maken. Misschien was hij beter om minder vragen te stellen. Zachtjes knikte hij nogmaals naar haar. Waarna hij Seto stilletjes aan zijn mouw trok. 'Wat is er precies gaande?' mompelde hij stilletje tegen de langere man.


Angstige pupillen stonden wazig, kaken waren op elkaar geklemd en de iets langere plukken van zijn asymmetrische donkere haar viel slap langs zijn jukbeenderen. Mau probeerde met wat moeite zijn zware oogleden op te tillen. Meest vanzelfsprekende motorische handelingen leken nog nooit zo inspannend. Hij trok hard aan zijn wilskracht om zichzelf te bevrijden uit abstracte dromen die verdacht veel op herinneringen uit het verleden leken. De stem van de jonge leider uiten zicht in een laag gebrom. Frustratie, vermoeidheid. Het leven kerende langzaam terug in Mau's vingertoppen. Waar kwam die hoofdpijn toch vandaan? Stekkend, prikkend en zeurend voelde de jonge leider zijn slaap bonken. Zijn hand kwam in beweging en was klaar zich om richting zijn voorhoofd te bewegen toen Mau merkte dat zijn pols niet omhoog kwam.
Met stomheid geslagen zat de jongeman stil en enigszins ademloos in de stoel die ten midden van de donkere kamer. Hij zat vast. Muurvast.
Langzaam kwam zijn geheugen terug vloeien. Mau's beet op zijn lip om zijn lachen te onderdrukken. Geen twijfel mogelijk. Dit was Dacota's speelkamer.

Dacota haar ogen fonkelende gevaarlijk terwijl ze het antwoord van ree af was aan het wachten gingen er verschillende dingen door haar hoofd heen. Ze keek naar ree de jonge jongen van tja ze wist eigelijk nog niet hoe oud hij was...misschien net 17 of zo schatte ze hem.ze hoort zijn antwoord terwijl zijn stem ietsjes omhooggevallen ging het leek van opwinding al wist ze dat het van onzekerheid was. Ze glimlachte om het antwoord.' Mooi zo.' Zegt ze tevreden tegen hem. Dit antwoord wilde ze eindelijk ook horen.ze hoorde een deur dicht gaan en je zag haar op kijken even luisteren en weer ontspannen. Ze hoorde haar naam en keek ree even aan maar ze hadden geen zin in vragen die konden wachten voor later er waren belangrijkere zaken. Ze liep met haar hoge hakken weg van ree en seto Die in de keuken stonden. Als ze de gang in loopt ziet ze net de 3 mannen uit de kamer komen waar haar gasten altijd verbleven ze beende op hun af om verhaal te gaan halen.

Seto had stilletjes toe gekeken hoe dacota haar klauwen om haar muisje heen sloeg. Zo ging het vaker bij leden hier. Maar het lichte aan hun daden en wat ze voor haar deden hoe ver ze konden groeien. Deze jongen kon al schieten dat was een plus punt.seto keek ree aan.' Je kan beter even geen vragen stellen en het beste observeren. Maar vooral je mond houden als je zo dingen hoort over try. ' Zegt hij het laatste zelfs een beetje dreigend. Wetend dat dacota hier lang op gewacht had. Na deze woorden gebaarde hij de jongen hen te volgen achter dacota aan.

Dacota was net klaar met luisteren en zag de twee jongens aan komen waarna ze haar blik af wende en door de deur heen ging wetend dat seto haar overal zou volgen. Ze klikte het licht aan terwijl ze met haar kat achtig houding rond keek naar haar prooi die midden in de kamer op de stoel zat en zo te zijn wakker was. Z3 kreeg een speelse grijns op haar lippen.' Kijk eens aan een onverwachte Maar aangename gast.' Z3gt ze als eerste tegen hem terwijl ze haar haren in een staart deed.

Ree knikte heftig naar Seto toen de waarschuwing langzaam tot hem doordrong. Met droge lippen besloot hij dat dat nog wel een uitdaging voor hem zou worden. 'Hoezo...' opnieuw brak de jongen zijn woorden af. Hij knikte weer naar Seto. Uit de woorden van de lange man maakte hij tussen de regels door op dat hij waarschijnlijk genoeg te horen ging krijgen. 'Dank je.' zei Ree zacht en oprecht dankbaar voor het advies om te doen alsof zijn neus bloeden. Hij volgde de man in zijn voetstappen toch er naar hem gebaard werd.


Mau knipperde heftig tegen het felle licht dat plots al de duisternis als een spons opzoog. Zijn kaak spande zich aan toen Dacota's silhouet in de deuropening verscheen. Haar aanblik liet een extra beetje haat ontpoppen in de jongeman. Mau lachte zijn nette rij witte tanden bloot toen hij breed grijnsde. Hartelijk, licht ondeugend en bijna flirtend, maar iets klopte niet aan zijn gezichtsuitdrukking. De lege diep serieuze grijze ogen leken niet te passen in het plaatje. Met absentie van glans en ook maar enige compassie of emotie staarde ze recht vooruit. Mau was een excellente acteur maar hoe hard hij ook zijn best deed, gespeelde vriendelijkheid bereikte nooit zijn ogen.
'Dacota! Dat is langgeleden.' De handen van de jonge leider maakte een uitnodigende gebaar voor zover dit mogelijk was. Mau had zijn handen tot voorheen gebalde in vuisten die hij zo strak had aangespannen dat zijn knokkels wit waren gekleurd. 'Afgevallen?' vroeg de vastgebonden jongen met een uitgestreken gezicht. Het verraderlijkste compliment dat men aan een vrouw kan geven. Plagend, aftastend. Mau's kinderachtige gekakel was dit keer met reden. Hij polste in wat voor een bui ze was. Hij volgde iedere beweging van de vrouw met de dansende rode lokken nauwkeurig. Ze was onvoorspelbaar als vuur.

Seto had even waarschuwend naar de jongen jonge gekeken omdat hij tot hem door wilde laten dringen dat dit niet het goede moment voor vragen was. Hij zag dat de jonge ree hem volgde mee naar binnen hij liet de deur op een kier staan zodat hij naar buiten kon kijken. Zo naar de trap. Hij zou in de gaten houden of try niet naar beneden zou komen hij mocht niks horen hier van.

Dacota had haar haren in een hoge staart gedaan zodat ze dadelijk niet in de weg zouden zitten. Maar ook omdat ze mau niet vertrouwde. Zo kon hij namelijk niet aan haar haren trekken.ze keek naar de leider in de stoel die vast g3bonden zat zodat hij eigelijk toch niks kon. Ze zag hoe zijn houding deed veranderen maar de houding die zo gespeeld leuk was niet zijn ogen bekijken de vriendelijk heide en vrolijkheid die hij uit straalde zo donker en duister stonden zijn ogen nu.' Jah dat vond ik nauw ook.' Zegt ze terwijl ze even haar vinger op der Haar kin plaatste. Ze zag het uitnodigende gebaar en besloot ietsjes dichter bij hem te gaan staan terwijl ze met een duivels zoet lachje naar hem bleef kijken en heel even kijkt ze op als de andere binnen komen. Ze zag seto bij de deur staan die een stukje open stond. Dacota kijkt meteen naar mau als ze zijn compliment hoort al wist ze niet zeker of ze het ook zo moest opvatten. Ze plaatst haar handen op haar kond en draaide zich half naar mau en bracht haar handen wat omhooggevallen naar haar buik.' Vind je.niet bij stil gestaan.' Zegt ze koeltjes en haalt haar schouders eventjes op. Dan kijkt ze mau aan.' Hoe vond je het om mijn hond te ontmoeten.' Zegt ze dan tegen hem ze beet eventjes op haar lippen terwijl ze stil was.' Je hebt hem vink van slag gebracht...Maar hij weet dat het een stom dom spelletje is wat je speel. Of dat heb ik hem vertelt dat iemand daar gebruik van zou maken. Omdat iedereen geruchten hoort over zijn onb3kende geheugen...dat ik hem heb gered toen hij voor dood werd achter gelaten...alleen een ketting met de naam try heeft hij nog. ' Zegt ze met een zielig stemmetje en ze liep een langzaam rondje rond hem. Ze pakte mau bij zijn schouder en bracht haar lippen tot bij zijn oor.' Of dat is wat de jongen denkt.' Fluistert ze. Dacota ging dichter tegen mau aan staan.' Hij weet niet dat mijn grote broer toen hij zijn ouders dode hem een kogel door zijn hoofd heen schoot precies op de plek waar een menselijk geheugen zit..met de hoop dat de kleine jonge zijn geheugen zou verliezen.' Zegt ze langzaam en zacht ze keek even naar seto en ze liep om mau heen ze wilde hem aan kijken en ze leunde op zijn armen terwijl ze in zijn donkere ogen keek met haar kat achtig ogen.' De jonge had een zware week en was bijna echt dood, maar hij overleefde het met het geluk dat hij zijn geheugen zo goed als weg is alleen de schiet partij herinnert hij zich vaag. Was dat niet geweest had mijn broer hem als nog vermoord. Hij hoorde mijn verhaal ik verzorgde hem waakt over hem was zijn grote zus die zorgde dat die enge dromen soms niet zo eng waren. Toen mijn broer stierf nam ik de bende over en ruimde iedereen op die van het geheim van de jonge hond wist alleen mijn trouwste leden wisten er nog van.' Legt ze haar aartsrivaal uit en ze ging met een hand over mau zijn wang heen.' Jammer genoeg blijft de jongen zoeken...al zal snel alles uit gewist zijn...' Zegt ze langzamer en zoeter je zag aan haar dat ze hier gewoon van genoot om hem dit eindelijk te vertellen. Ze liep naar een kast en haalde een stuk tape er uit en scheurde met haar tanden er wat af. Ze liep langzaam terug naar mau en keek hem aan.' De jonge die de hond word genoemd mijn loyaliste dienaar die voor mijn zou sterven omdat hij denkt dat ik hem gered heb weet niet dat hij eigelijk tristan (achternaam) is het broertje van mau leider van de ghouls. ' Zegt ze zachtjes en duwde het stukje plakband over mau zijn mond heen. Ze had het hem vertelt en ze wilde niet dat hij roet in het eten ging stoppen. Ze duwde het goed aan en bracht haar hand naar zijn nek terwijl ze dichter bij hem kwam.' Ik laat hem jou dood schieten...' Zegt ze tegen hem waarna ze wat achter uit liep.' TRY....KOM EENS.' galmt haar stem door de hele kamer mier zoet. Ze keek mau onheilspellend aan.

Try was aangedaan en wel en had alles netjes in de was gedaan dacota hield van net heid hij totaal niet. Hij hoort ineens een stem van onderen hem roepen het leek op een dacota die niet boos was maar in haar nopjes. Hij liep op zijn gemak naar onder snelheid zou hem niet zo veel goed doen op het moment hij zag de deur bij de kamer voor de zogenaamde gasten van dacota op een kier staan. Wie hadden ze gepakt ging er nieuws hierin door zijn hoofd heen en hij liep naar binnen seto en de jonge ree stonden dicht bij de deur maar dacota stond midden in de kamer een paar meter voor een stoel hij moest zich wat verplaatsen om te zien wie het was...mau die leider van de ghouls. Je zag try zijn blik van nieuwsgierig naar rebels en dodelijk gaan. Hij kwam naar voren om de jongen leider in die stoel wat aan te doen hij was diens spelletje nog niet vergeten. Maar dacota verscheen voor hem.' Ik heb je niks bevolen dus terug.' Zegt ze tegen hem op een toon die geen tegen spraak dulden try ging wat terug maar hield mau scherp in de gaten.

Mau's ogen die nog steeds lichtjes scheel leken te staan vanwege de klap die hij had geïncasseerd, fixeerde met veel moeite op Dacota. Hij grijsde ongeloofwaardig toen ze abrupt over Try begon. Pijnlijk. Hij probeerde zijn emoties te maskeren. Maar de laatste paar uur op de koffie bij een geest van het verleden hadden fysieke en mentale tol van Mau geëist. Hij merkte dat hij de overmacht van het gesprek al had verloren in de eerste twee minuten van de conversatie. Iets wat hem nooit gebeurde. Het gezicht van de jonge leider stond bloed serieus. Kaken op elkaar geklemd en met een diepe onder klank, klonk Mau's stem nog nooit zo laag en toonloos. Hij had niet verwacht dat Dacota zo snel over de jongen zou beginnen, en ergens in hem bevestigde dit de mogelijkheid van Try's werkelijke identiteit. De waanzin vloog hem aan, in golven, ruisend, overspoelend. Mau hield vast aan zijn wankele geest.
'Het was een interessante ontmoeting. Nostalgisch misschien.' verklaarde zijn droge lippen zacht toen de roodharige vrouw van de hond sprak. Een naar gevoel bekoop de jongeman, dat eveneens werd bevestigd toen Dacota's stem als een rilling langs zijn rug liep. De waarheid deed daadwerkelijk meer pijn dan welke leugen ook.
‘Je hond is geen hond Dacota.’ wees Mau’s stem haar schor. Op. Leeg. Het klonk vaag als een dreigement maar sloeg om in iets wat verdacht veel op ijlen leek. Zijn lippen krulde. ‘Wat een mooie metafoor. De tijger en de draak. De tijger. Pas op voor de tijger Dacota.’ klonk het bijna plagerig, maar je zag de leider gruwelen de aanraking van zijn wang en hij brak zijn zin af toen Dacota verkondigde was er zou gaan gebeuren.
Krankzinnigheid vulde Mau's ogen. Hij wilde schreeuwen, roepen, haar beschaafd gezegd door elkaar schudden en vragen waarom.Tegenstribbelend voelde hij hoe zijn lippen werden af gedekt.
Was dit wat God hem toebedeelde? Was dit zijn ironie. Was dit de prijs die hij moest betalen voor zijn daden. Hij had immers zijn familie eigenhandig gedood. In ieder geval indirect. Maar was Dacota daadwerkelijk zo kil, dat ze Try in onwetendheid zijn enige connectie met het verleden liet vermoorden?
Zijn spieren trokken allemaal te gelijk strak. Met een schok kwamen zijn ketens onderspanning te staan, maar het haalde weinig uit. Touwen sneden diep in zijn huid. Mau’s pupillen schoten naar Try. Agressief, of eerder een minder negatieve zin. Hij zakte terug in de stoel. Hij had er nog nooit zo hulpeloos uitgezien. Mau schaamde zich. Hij vloekte op zijn eigen zwaktes.
Try,…Tristan. Mau's ogen stonden wazig. De aanschouwing van de gestalte van zijn bloedverwant leek hun hij het besefte, meer pijn te doen dan een duizendtal schoten. Maar machteloos zonder woorden kon Mau louter weinig.

Dacota keek met een bepaald genot op mau neer, het was jaren geleden dat ze hem een keer in het nauw hadden gedreven maar toen kwam zijn bende al snel ter plekken en verder als het al een keer op een gevecht uitgelopen was dan waren haar en zijn bendeleden van de partij geweest nog nooit hadden ze zo tegen over elkaar gestaan. Ze wist dat haar broer wel een keer tegenover heb had gestaan. Eigenlijk twee keer. Ze bleef mau eventjes aan kijken terwijl hij zo hulpeloos in de stoel zat, dit zou ze zich altijd blijven herinneren. ‘aangezien jullie twee vandaag al kennis met elkaar hebben gemaakt hoef ik jullie niet aan elkaar voor te stellen. Zegt dacota en ze liep naar try toe. Try zag er nu wat netter uit omdat hij gewassen was was het bloed en vuil weg al zag hij duidelijk wel bleker dan toen straks. Zijn ogen bleven op mau gericht die er anders uit zag dan toen straks in zijn ogen de speelse en energieke dodelijke leider was weg, die had plaats gemaakt voor iemand die iets gedaan had zonder te denken maar waarom zou hij zoiets stoms doen zich laten pakken. Ging er door try zijn hoofd heen. Dan schiet zijn hand naar dacota en grijpt haar pols vast als ze aan zijn haren bij zijn litteken zit. Dacota schrok niet er van en had dit verwacht ondanks dat try naar mau keek. try keek langzaam naar dacota die hem uit zijn gedachten stroom had gehaald.’ik weet dat hij je pijn heeft gedaan en wat hij heeft los gemaakt in je, een wond open halen is zo gemeen.’zegt dacota tegen try als die haar pols weer los liet en ze pakt hem bij zijn schouders.’weet je wat…we delen het pistool.’zegt ze dan ze had dan wel tegen mau gezegt dat zijn broertje hem ging dood schieten maar ze was vergeten wat ze ooit tegen try had gezegt tot leiders onder elkaar meestal uit vechten dus ze moest het slim spelen als ze haar hond niet kwijt wilde.’wat.’brengt try uit en keek achter om naar dacota. Dacota glimlachte naar hem.’je hoorde me wel we doen het samen omdat hij je zo te grazen heeft gehad. We weten allenbij wat jou vanacht weer te wachten staat.’het laatste fluistert dacota in zijn oor. Try sloot zijn ogen even pijnlijk aan het idee van zijn nachtmerrie. ‘als jij dat wilt.’zegt hij dan doel bewust en hij keek weer naar mau zijn blik was weer net zo dodelijk als in het begin. Dacota haalt uit haar jas zak een wit zilver pistool ze maakt hem open en vult hem met drie kogels en klikt hem dicht ze ging goed voor mau staan en wenkte try die naar haar toe liep ze sloeg haar armen over hem heen en richte het pistool. try nam het pistool bijna helemaal gedeelte lijk van haar over.’eerst zijn arm.’zegt ze net zo hart genoeg om het mau ook te laten horen. Zonder enige twijfel richte try op de arm van mau en haalde de trekker over, maar als de kogel mau raakt zie je in zijn ogen hem heel eventjes schrikken en zijn spieren zich spannen.

Jesse was met nog 4 andere dicht bij de ingang van dacota haar villa, overal rond het huis hadden zich mensen verzameld van hun bende. Ze zouden hun leider echt niet zomaar wilde weg aan die heks uitleveren. Jesse luisterde nog altijd aandachtig mee in zijn oortje en keek op zijn mobile waar een lampje knipperde en hij bekeek het huis nog eventjes aandachtig.’oke mau moet in een van de eerste kamers meteen bij de voordeur zijn,’zegt hij tegen de andere vier. Hij had afgesproken dat de rest het huis zou aanvallen en iedereen bezig zou houden terwijl hun mau weg haalde. Jesse luisterde naar wat dacota zei zo goed hij kon verstaan maar mau hoorde hij niet meer…dan ineens hoort hij een schot…oke nu moesten ze actie onder nemen want dit werd link.hij floot op zijn twee vingers en hij kwam zelf meteen in bewging. Hij hoorde hoe glas brak hier en daar en eentje van hun bende ging voor op en ramde met zijn grote lijf zo de deur in. jesse deed de zakdoek voor zijn mand net als de andere. Hij gooide een rook bom door de gang heen. Dan valt zijn oog op de eerste dur links hij pakte een van zijn zelfgemaakte kleine bommetjes en gooide die vlak voor de deur en je hoorde voornamelijk een harde knal en de deur ging met een flinke zwaai open. Jesse gooide bij die kamer ook meteen een rookbom naar binnen. Jesse had allenmaal van die gadjets om mensen het leven zuur mee te maken. Hij stormde de kamer in en keek snel rond zijn ogen bleven alsnel hangen op zijn leider en vriend die vast zat gebonden op een stoel. Hij rent er heen en lit zich op de grond vallen terwijl hij een mesje trekt en de touwen door snijd.’hem vriend…nog alles heel.’vraagt hij bezorgt.

Try had het pistool met dacota vast en hij vroeg zich af wat voor naar gevoel hem ineens bekropen was nu hij op mau leiders van de ghouls had geschoten. Dit had hij nog nooit eerder gevoelt.’we richten nu op zijn buik daarna het hoofd.’hoort hij dacota tegen hem zeggen en hij gaf geen antwoord maar knikte lichtjes twijfelend….zelfs bij de trekker over halen twijfelde hij dit merkte dacota ze deed haar mond open om try de les te lezen als try zijn spieren weer spant.’seto de deur.’ Roept try daarna draait hij zich om en slaat zijn armen om dacota heen en er klinkt een harde knal en een klap van de deur. Hij keek als eerste of dacota niks heeft zoals verwacht heeft ze niks als hij zich omdraait zit hij dat de kamer zich snel vult met rook om zich er tegen te beschermen slaat hij een arm voor zijn mond zijn ogen kijken zoekend rond.

Seto hoorde de waarschuwing van try en hij trok ree met hem mee weg van de deur maar het voorkwam niet dat seto op de grond viel hij stond namelijk te dicht bij de deur.

Jesse had zeo snel hij kon de touwen door gesneden en 2 andere leden stonden al bij hem om te helpen met mau. Jesse pakte zijn pistool waar hij eigenlijk helemaal niet mee over weg kon naast zijn gadjets maar toch had hij er altijd eentje zoals ieder lid. Óke jongens weg wezen en snel.’zegt hij sisend tegen de rest.

Mau voelde zich slap en hulpeloos. In zijn hoofd had dit scenario zich anders afgespeeld. Met meer flair voor zijn rol, hoewel er aan drama meer dan genoeg was. In een moment van geestelijke helderheid besloot hij dat hij te onvoorzichtig was geweest. Dat was een stap voor Mau want zelfreflectie was niet zijn sterkste punt.
Zweet parelde op zijn voorhoofd. De jonge leider vloekte binnensmonds, niet dat hij veel meer kon, want zijn lippen kleefde plagerig aan elkaar door het tap. Hij wenste dat hij Try kon duidelijk maken dat er met hem gespeeld werd. Deels omdat Mau uit het eerdere gesprek had ondervonden dat wanneer de jongen twijfelde, hij onverwachte dingen begon te doen. Zijn leven zou dan misschien gespaard worden. En toch was het niet alleen egoïsme dat Mau's gedachtegang dreef. Daarnaast was er een vreemd niet te plaatsen gevoel in Mau ontwaakt. De jongen man benoemde zijn gevoelens gewoonlijk niet. Maar dit was een bizarre prikkeling die hem nog nooit was overvallen. Iets tussen schuldgevoel en bezorgdheid in. Een lach borrelde op van uit zijn tenen. Werd hij week? Zwak en sentimenteel of voelde zelf de sterkste mannen zich zo wanneer ze oog in oog met de dood stonden? Nee. Het was iets anders. Geen zwakte.
Try vuurde zijn eerste schot.
Mau gezicht stond waanzinwekkend en zijn ogen wild, verward. Een gesmoorde kreet klonk gedempt van achter het tap. Trillend, rommelend als luid gekuch.
Maar Mau besefte dat het niet zijn eigen leven was waar hij zich zorgen om maakte. Het was het leven van Tristan. De pijn in zijn onderarm kwam opeens hevig opzetten. De man met het donkere haar beet hard op zijn wang. Zijn arm begon al stijf te worden terwijl hij het bloed uit de wond voelde opwellen. Maar de reactie van Try was hem niet ontgaan ondanks zijn pijn.
Mau voelde hoe zijn bewustzijn wankelde, nog steeds zwak na de klap, maar zijn aandacht was weer scherp als altijd toen de sfeer in de kamer opeens omsloeg. Rook vulde de kamer, kreten klonken en de deur sloeg met veel geweld open.

Ree voelde hoe Seto hem met zijn volle lichaamsgewicht weg duwde. Hij onderdrukte een kreet. Zijn ogen zochten naar Dacota, Try en gleden langs de Ghouls leider. Het kosten hem weinig moeite te ontdekken wat er aan de hand was. Ze werden aangevallen. Zijn vingers gleden naar zijn vuurwapen, beseffend dat hij het meest van zijn wapens af had gedaan bij binnen komst. Hij kon zichzelf wel voor zijn hoofd slaan. Ree trok een korte revolver, maar de rook prikte in zijn ogen en belemmerde zijn zicht. 'Seto? Gaat het?' zijn stem klonk ietwat gespannen, zoekend naar de lange man.

Jesse's gezicht doemde op. Mau probeerde zijn bevrijden handen naar zijn gezicht te brengen, maar merkte dat zijn rechterarm niet mee deed. Zijn linkerhand trok aan het tap dat zijn lippen had bedekt. 'Kan niet beter.' licht cynisch spuugde hij zijn woorden uit, maar hij was oprecht blij Jesse te zien. 'Dankjewel.' mompelde Mau, serieuzer dan anders. In zijn hoofd maalde de gedachten.

Try was als een pion voor Dacota, en Mau had het laagst aantal ogen gegooid deze beurd. Maar dat betekende niet dat hij het spel had verloren.
De jonge leider had een tweede kans gekregen met zijn verloren bloedverwant. Mau was dan ook nog niet klaar hier. Terwijl hij met Jesse naar de deur vluchtten, probeerde hij een gestalte te vinden in de rook. Wensend, hopend dat hij nog niet was vertrokken. Zijn verkrampte vingers van zijn goede hand grepen zich onlosmakelijk vast om de pols van de jongen. Tristan. Mau was hier niet voor niets gekomen en met Dacota's bevestiging, kon hij Tristan niet nog eens kwijtraken. Het zou hem verwoesten. De schouders van de jonge bloedverwanten raakte elkaar bijna toen Mau Try naar zich toe trok. Zijn lippen dicht bij zijn oor.
'3.00, vannacht, de parkbrug aan de westzijde.' siste Mau vluchtig bijna onhoorbaar met gespannen kaken. Zijn gezicht glom. 'Kom alleen.'
Met die woorden verdween hij in de opening van de deur achter Jesse aan. Het was nu alleen aan Try wat hij zou doen.

Mau pakte het pistool uit Jesse's handen en keek de jongeman met op getrokken wenkbrauw aan. Pestend, bijna plagend klonk de stem van de oude Mau. 'Jesse, we weten allebei dat ik nog beter met links schiet dan jij met twee handen.' Zijn niet gewonden arm maakte een hoek van negentig graden met zijn lichaam terwijl hij zich focuste op een van de bendeleden die hen tegemoet kwam rennen. 'Bang.' zei Mau zacht toen hij het wapen afvuurden. Het schot raakte de muur en liet het gips stuivend afbrokkelen. 'Of niet..' mompelde hij fronsend. De jonge leider grijste breed naar zijn vriend. 'Kom! Rennen!' riep hij toen zijn woest achtervolgd het gebouw uit rende.

Try hoesten kort door de rook die zich irriteerde aan zijn longen. Het prikte ook aan zijn ogen waardoor zijn zicht slechter was dan normaal. Hij wist dat dit een aanval was om de leider van the ghouls te bevrijden dus zijn ogen zochten de kamer rond en door de rook zag hij wat hij zocht de leider van de ghouls die vast zat op de stoel er zat al iemand naast  hem die mau los was aan het maken. Hij herkende de jongen van vanmiddag bij de ghouls. Try maakte zich weg van dacota om zich in de richting van dat tweetal te begeven maar een van hun andere leden belemmerde zijn weg iets waar hij niet van gediend was.

Seto was overeind gekrabbeld hij zag de grote hoeveelheid rook in de kamer. Hij hoorde de nieuwe jonge ree vragen of alles goed met hem was.' Ik ben nog heel.' Zegt hij geruststellend tegen ree als hij rond kijkt ziet hij al snel de jonge en hij gaat naar hem toe terwijl hij zijn eigen pistool pakte.' Dacota alles in orde....' Vraagt hij dan luid en duidelijk aan zijn leidster. Dacota hoorde seto.' Jah ik heb niks.' Roept ze terug waarna ze weer moest hoesten ze keek met haar kat achtig ogen rond en zag hoe try op de leider af vloog en dan wordt haar zicht belemmerd door de rook.' Ree...seto hou try tegen.' Roept ze naar het tweetal.

Jesse keek toe hoe mau in beweging kwam of gedeeltelijk dan. Dit was voor hem genoeg wetend dat hij niet direct in levens gevaar was. Ook deels door zijn opmerking hierdoor kon jesse een beetje glimlachen.' JIJ zou voor mij het zelfde doen.' Zegt hij tegen hem. In zijn ooghoek zag hij hoe die jonge hond een van hun bende leden hart handig deed vloeren. Dit was het moment om te vertrekken hij begon te rennen richting de deur bij de deur bleef hij staan wachten op mau en de anderen.

Try vloerde hart handig het bende lid dat in zijn weg stond. Hij zag hoe mau en zijn leden naar de deur beleefde door de rook heen. Try zette de achter volging in maar dan ineens draait mau zich om en kijk zoekend rond. Als try bijna bij mau is ziet hij hem ook en hij pakt zijn pols vast. Dit had hij niet verwacht hij maakte zijn handen tot vuisten...Hij wilde wel uit halen maar hij kon zijn armen niet bewegen ze leken wel te zwaar. Hij voelt hoe hij aan zijn pols trek waardoor hun schouders elkaar bijna raakte. Hij had eerlijk gezegt verwacht dat hij een stomp in zij  maag zou krijgen maar dit gebeurde niet. Hij hoorde hoe mau tegen hem sprak. Het was een keuze voor hem om met de leider van de ghouls af te spreken op de brug... Maar waarom vroeg hij hem dat. Er moest een reden zijn. Het moest ook de reden zijn waarom dacota zijn mond had afgeplakt. Direct na de woorden van mau hoorde je hem snacken naar adem. Zo snel als mau hem naar zich toe had getrokken zo snel liet hij hem ook weer los en verdween door de deur heen achter zijn bende leden aan. Try bleef een paar secondes staan waarna hij er achter aan rende hij zag dat mau het pistool van jesse af pakte. Hijzelf pakte het pistool waar hij en dacota net mee op mau hadden geschoten. Hij rende een paar meter er achter aan om te blijven staan en mikte twijfelde en schoot..Maar hij schoot duidelijk mis en hij schoot nog eens om weer te missen. Hij keek door de rook mau en zijn bende leden na. Normaal zou hij ze achter na gaan. Hij ademde diep in en rende naar de deur.

Seto hoorde dacota en hij keek naar ree.' Je heb het gehoord en je weet ook waarom we hem tegen houden...geen woord tegen try.'  Fluistert hij tegen de jongen waarna hij rond kijkt en uiteindelijk try door de deur heen ziet verdwijnen.

Jesse had gewacht op mau toen hij tegen de jonge hond sprak. Daarna pakte hij zijn pistool af.' Tja ik moet toch dreigend over komen. Soms is de dreiging al genoeg.' Zegt hij met een knipoog tegen zijn vriend mau. Hij wist dat het klopte wat mau zei maar zolang andere bendes dat niet wisten was het geen probleem.hij keek zijn vriend aan.'bang bang niet....wel bang dat je het loodje zou gaan leggen.' Bekend hij zachtjes aan zijn vriend. Hij was al aan het rennen als mau met  zijn opmerking komt. Zijn vriend zou op dit gebied nooit maar dan ook nooit veranderen altijd van die opmerkingen maken op vreemde manieren en de raarste tijden.' Ree nou maar na die auto..' Sist hij tegen zijn vriend en als hij bij de auto komt trekt hij de deur open om achter het stuur te gaan zitten. Hij draaide het gas om en gaf vol gas.als de nodige bij hun in de auto. De andere in het gebouw maakte zich ook uit de voeten. Jesse begon te rijden door de straten....

Ree keek met grote ogen naar Seto. Was Try wel te stoppen? Onwillekeurig greep hij naar zijn pistool. De jongen beet op zijn wang. 'Seto...' Ree kon moeilijk uit zijn woorden komen. 'Seto, hoe doe je het? Hoe kan je zo kalm blijven?' Ree volgde Seto's blik en keek weer op naar de lange man. 'Try gaat alles uitvinden op de ene of andere manier.' een spoor in Ree's stem klonk standvastig, maar hij wist waar zijn loyaliteit lag. 'Kom weg gaan.' Riep hij toen instemmend met zijn blik strak op de opening van de deur, vingers geklemd om zijn pistool.  

Mau's kaken waren nog steeds een beetje stram. Roestig misschien, wrang omdat zijn gezicht de laatste paar uur zorgelijk anders had gestaan. Een schampere glimlach was het gevolg. 'Je was overtuigend genoeg om ons er uit te krijgen.' maar de jongeman leek bizar afstandelijker dan voorheen. Bijna niet proberende zijn lach overtuigend te maken. Maar Jesse's opmerking raakte hem diep in het gebakende hart. 'Dank je Jesse.' klonk Mau's stem klein. Een zwakke afspiegeling zijn persoonlijkheid. Als een schaduw van zijn zijn.
Niet compleet soepel stapte de leider in de auto, bijna stijf.

'We hebt iedereen toch? We laten niemand achter.' het klonk bars, maar Mau meende het om de juiste redenen. Hoe nonchalant hij zich af en toe ook voor deed, hij stelde het belang van zijn team altijd voor op.
'Het gaat nog een lange nacht worden namelijk en ik heb geen tijd te verliezen.' zijn blik stond op nul toen hij uit het raampje keek en de stad aan hem voorbij vloog.

(Een paar uur later)

Schemering had al ingezet. De jongen leider hield niet van het donker. Het maakte hem oncomfortabel. Rusteloos.
Mau's vingers gingen naar het verband om zijn arm. Een uur geleden was het nog schoon geweest, maar zelfs nu leek hij al sporen donker rood te ontdekken. Of was het zijn verbeelding. De pijn was weg getrokken door de pijnstillers, die zijn hoofd overigens niet minder leeg hadden gemaakt. Kwam hij voor niks? Zou Tristan überhaupt wel opdagen? Wat had hij zichzelf wijsgemaakt. Na vanochtend zou geen enkel mens met gezonde verstand onder normale omstandigheden er ook maar over denken om hier te komen. Maar dit waren geen gewonere omstandigheden. Toch?
Mau stond met zijn middenrif tegen de reling aan geleund van het kleine witte park bruggetje. Hij keek naar het rustig voor bij stromende water onder hem. Ook hij zou ooit mee gevoerd worden in de stroming uitmondend in het niets. In het niks. Zou hij het gewoon laten gebeuren wanneer bleek dat zijn tijd zou zijn gekomen?
Mau leegde zijn hoofd. Nee, dit was geen moment voor zwakte. Niet nu. Zijn greep werd sterker. Zijn gezicht streek glad.
'Waar ben je tijger?'

Try liep op een licht drafje door de donkere straten heen terwijl hij licht behoedzaam rond zich keek. Het was al 3 uur geweest dus hij was eigelijk al te laat voor die ontmoeting met de leider van de ghouls. Dit was door wat er een paar uur eerder was gebeurt tussen hun bendes. Hij wist nog dat hij achter mau aan had willen rennen  en toen hij bij de deur was gekomen voelde hij een dreun en was het hem zwart geworden. Iemand had hem waarschijnlijk buiten westen geslagen gehad. Dit was wel eens vaker gebeurt op bevel van dacota dus het verbaasde hem niks, dat gebeurde wel eens als bij hem de stoppen door sloegen en zijn rebelse id en roekeloosheid het wonnen van zijn gezonde verstand. Hij was wakker geworden in zijn bed een kwartiertje voor de afspraak met een barstende hoofdpijn hij had op zijn hand gebeten om het niet uit te schreeuwen van de pijn. Hij had zich daarna met de nodige moeite zelf een spuiten met pijnstillers gezet en best veel omdat hij zo weg moest en niet zwak wilde over komen.daarna kleede hij Zich vliegensvlug aan en was op pad gegaan. Nu liep hij hier richting zijn vijand en waarom.... iets in hem had hem doen twijfelen toen hij op bevel van dacota op hem moest schieten, dit had hij normaal nooit. Hij vroeg zich ook af waarom dacota er voor had gezorgt dat hij niet kon praten. Try bleef even stil staan op een keer diep in en uit te ademen en weer verder te lopen richting het parkje zijn hoofd deed nog pijn maar was dragelijk. Hier ging zijn hand de binnenkant van zijn vest in die hij aanhad. Hij vertrouwde het eigelijk ook weer een beetje niet. Het kon ook een val zijn maar toch wilde hij weten waarom die leider mau hem wilde spreken.  Na nog een paar minuten te hebben gelopen. Zag hij de brug waar een figuur op stond die naar het water was aan het kijken dat moest mau zijn. Try keek eventjes rond of er niks vreemder dan normaal was en liep zachtjes dichter bij en zo geluidloos mogelijk. Hij pakte het pistool uit de zak van zijn zak en liet het klinkend geluid horen van als hij geladen wordt. Try liet het pistool wel doelloos naast zich hangen maar iedereen die try ook maar een beetje kende of dacht te kennen wist hoe snel en onvoorspelbaar baar hij was. Hier stond hij op de brug 2 meter van mau vandaan, zijn spieren waren duidelijk gespannen en hij had wallen onder zijn ogen en zag nog altijd wat pips dat was omdat hij eigelijk niet de nodige slaap had en zijn hoofdpijn.hij had ook de zelfde kleren van een paar uur geleden aan.' Nou vertel maar eens waarom ik zo gek ben om hier met jou af te spreken.' Zegt try rebels en met een kille onder toon terwijl hij muziek bekeek en in zijn achter hoofd dacht hij na over het verhaal wat hij hem vertelt had toen hij bij hem opgesloten had gezeten en het feit dat dacota hem daarna zo makkelijk had kunnen pakken.