Gypsy's in France

Oke een rpg tussen stef en mij.

Het gaat over een groepje Gypsy's, zigeuners, die net buiten Parijs wonen in het jaar 1480. Jaren ging het goed. Tot er een nieuwe rechter kwam. De man verafschuwde de zigeuners met hun optredens op straat om geld te verdienen. Elke kleine mis stap die een zigeuner maakt in zijn ogen is groter en word ook gestraft. De zigeuners echter willen in Parijs blijven en proberen de rechter en diens soldaten dan ook zo veel mogelijk te ontwijken, al gaat dat niet altijd even makkelijk.


Dimitri Blackwell
Dimitri is de rechterhand van de rechter en daarmee staat hij aan het hoofd van de soldaten die in en rondom de stad op wacht staan en de orde bewaken. Hij heeft niets, maar dan ook echt niets met zigeuners en verafschuwd ze. Dimitri zal er dan ook alles aan doen om  hen het leven zo zuur mogelijk te maken. Hijzelf rijd meestal door de stad samen me 1 of 2 andere om zigeuners die op straat aan het optreden zijn te betrappen en te straffen. Dimitri is 25 jaar. Uiterlijk is het plaatje hieronder (het gezicht zeg maar) maar dan natuurlijk zonder dat masker en andere kleren, makkelijkere en een zwaard.
Uiterlijk Dimitri

Delilah Rosewalk
Delilah, of Deli zoals iedereen haar noemt, is een zigeunerin van 19 jaar. Ze is toen ze 5 was samen met haar ouders en een reizend gezelschap naar Parijs gekomen om daar op te treden en te wonen. Ze woont net buiten de stad maar is veel in de stad te vinden waar ze op kleine pleintjes dans op de muziek die een vriend van haar maakt. Dansen is haar lust en haar leven, daarom vind ze het ook zo verschrikkelijk dat het eigenlijk verboden is in de stad. Maar als ze de gezichten van kinderen en mensen ziet die naar haar kijken kan ze het niet laten, dan moet ze de gevolgen maar accepteren. Ze draagt veel sieraden als enkel en armbanden. Daarnaast heeft ze een zilveren ketting door haar haar en een grote witte bloem links. Haar haar draagt ze altijd los.
Uiterlijk Delilah De linker maar dan in het lichtblauw met wit

Rox de marre
Rox is een jonge die veel met een paar andere sigeuners rond trekt van stad naar stad wachtent tot hij ergens zich thuis voelt en wilt blijven wonen. Hij houd erg van spelen op zijn pan fluit die zijn moeder ooit voor hem heeft gemaakt deze draagt hij ook altijd bij zich. Hier verdient hij ook voornamelijk de kost mee. Al probeert hij ook op een ander manieren geld te verdienen door verhalen te vertellen. Verder is hij graag onder andere sigeuners komt net aan in parijs. Hij is 23 jaar.
Uiterlijk komt

Mia cortes
Mia is een erg net meisje die niks moet hebben van sigeuners. Ze vind het maar vies volk. Die rond reizen en doen en laten wat ze maar willen. Ze wilt van dit gespuis af zijn maar weet nog niet echt hoe ze kan helpen al is ze wel iets aant bedenken. Want ze wilt ze uit hun mooie stat parijs hebben. Ze is een meisje dat alles over heeft om te krijgen wat ze wilt. Ze is 20 jaar
Uiterlijk komt

Als jou uiterlijke er zijn beginnen? Of wil jij al beginnen?

is goed

mia maar dan met rood haar
http://stuffpoint.com/anime-paradise/image/22043-anime-paradise-white-hair-anime-girl.jpg

rox vind ik nog geen leuke voor die komt nog hij heeft zwart of bruin haar tot aan zijn schouders.

Delilah zat buiten bij het zigeunerkamp aan een beekje dat rond Parijs lag. Ze neuriede zachtjes een liedje terwijl ze de kleren van haar en haar ouders aan het schoonmaken was. Ze had beloofd haar ouders te helpen waar ze kon, dat betekende ook met het schoonhouden van hun wagen en spullen. Later die dag zou ze wel weer de stad in te gaan om op te treden en een beetje geld te verdienen waarmee ze dan weer brood en drinken konden halen voor een paar dagen. Ze baalde ervan dat het zo moeilijk was in de stad. Zeker nu de Parijse stadswachters hen continu in het oog hielden en hun het leven zuur probeerde te maken. Stomme rechter ook. Ze slaakte een diepe zucht en kwam overeind met de stapel kleren in een rieten mand. Ze liep rustig terug naar hun woonwagen.

Dimitri reed stapvoets op zijn paard door Parijs. Van elk steegje en straatje in de stad wist hij of de zigeuners er wel of niet optraden. Momenteel was het nog vrij rustig met dat vieze zigeunervolk, maar de zon was ook maar net op en de meeste mensen die naar de optredens van de zigeuners gingen kijken kwamen pas net uit bed. Hij slaakte een diepe zucht en ging met een hand door zijn haar. Een geeuw ontsnapte uit zijn mond. Het was veel te vroeg, maar de plicht riep altijd hier in het nu nog oh zo rustige Parijs.

moet er even in komen

Mia lag nog heerlijk in haar bed terwijl de eerste zonnenstralen bij haar door het raam naar binnen vallen. Ze was vergeten het luik voor haar ramen dicht te doen gister avond. Ze gaapte lichtjes terwijl ze zich op haar andere zij draaide. Het was nog vroeg ze had nog wel eventjes voor ze naar de markt zou gaan.

Rox had afscheid genomen van een paar vrienden en af gesproken tot ze zich rond de middag zouden verzamelen buiten de stad waar ook een paar sigeuner families woonden een van de andere gazellen was familie van een van de families die er woonde. Rox liep door de stad waar het nog vrij rustig was omdat het nog vroeg was. Dat maakte hem niks uit nu kon hij tenminsten nog wat brood en kaas kopen van zijn verdiende geld en hij liep de markt op en ging op zoek naar een broodkraam.

dit is rox maar dan zonder elven oren en licht bruine ogen en wat kralen in zijn haren
http://omupied.deviantart.com/art/FENWYN-293743851

Doen we dat Deli en Rox elkaar nog niet kennen?
True, ik ook maar dat komt wel
-------------------------------------------------------
Delilah zette de mand met was voor de wagen neer en hing het touw tussen de 2 bomen waar ze naast stonden. Ze begon rustig de was op te hangen. Toen ze klaar was zette ze de mand binnen neer. 'Ik ga ervandoor!' riep ze naar haar ouders terwijl ze haar armbanden en enkelbanden goed deed. Ze verliet de wagen en liep, op blote voeten zoals ze altijd deed, rustig naar de poorten van de stad. Het was markt vandaag wat betekende dat de wachters het druk genoeg hadden om daar de boel in de gaten te houden en zij rustig op een van de kleinere pleintjes kon optreden voor de inwoner van Parijs. Ze had nu dan wel is waar haar vriend met muziek instrument niet bij zich maar ze kon ook prima alleen de mensen entertainen. Oefening baard kunst.

Dimitri reed door de verlaten en rustig drukker wordende straten in de richting van het plein voor de Notre Dame. Het was markt vandaag wat betekende dat het hele plein vol stond met kraampjes en dat betekende weer diefstallen. Hij slaakte een diepe zucht. Elke week weer merkte hij hoeveel er gestolen werd waar hij niets aan kon doen. Elke week weer zag hij zigeuners met koopwaren er vandoor gaan waar ze niet voor betaald hadden. Of wel, maar dat wilde hij dan niet geloven omdat hij ze haatte. Deze keer ging hem dat niet gebeuren.

Jah ze kennen elkaar nog niet.

Rox liep over de makt heen en vond het zoals altijd geweldig als hij in een nieuwe stad was en hij vond al snel een broodkraam waar hij een brood bestelde en netjes betaalde. Vervolgens liep hij verder over de mart soms stopte hij ergens nieuwschierig maar hij liep ook al snel weer verder tot hij iemand vond die kaas deed verkopen hij betaalde een kleine homp en kreeg die. Dit ging beide een paar dagen mee en dat moest hij altijd hebben, en hij egon zich verder door de markt te wanen tot hij bij de laatste kraampjes was en van de markt af ging. Hij keek rond en zag tot hij vlak bij de seine was daar besloot hij heen te gaan om te eten.

Mia besloot tot het tijd werd om op te staan en ze kwam langzaam haar bed uit en deed haar haren uit de flecht en borstelde ze. Vervolgens deed ze een nette jurk aan en een bijpassende strik in haar haren. Ze ging naar onder pakte een appel en een mand en ging al etent naar buiten om naar de markt te gaan.

Oke top

Delilah liep rustig door de poorten de stad binnen. Ze keek de bewakers die daar stonden nijdig aan toen die haar volgde met hun blik en begonnen te mompelen. Dat was dus iets wat ze haatte. Die mensen deden altijd alsof ze grof vuil waren, maar ze waren ook maar mensen die in Parijs probeerde te overleven. Ze rolde met haar ogen en liep toen rustig door tot ze bij een pleintje net naast de markt uitkwam. Rustig knoopte ze de doek die om haar middel zat los en legde die op de grond neer zoals ze altijd deed. Mensen die haar geld wilde geven lwgde hwt altijd daarop. Ze begon te dansen. De sieraden om haar enkel en polsen maakte een zacht geluid wat kracht zetten bij haar dans. Langzaam maar zeker bleven er mensen, op weg naar en van de markt staan kijken.

Dimitri stond aan de kopse kant van de markt. Maar gaapte opnieuw uit verveling. Het was nog veel te vroeg er gebeurde nog niet zo veel. Maar dat zou zo wel komen. Hij zag hoe de markt rustig drukker worden en minder overzichtelijk. Hij stuurde de twee soldaten die achter hem waren gaan staan weg om tussen de kraampjes door te gaan onderzoeken. Als er dan wat was dan zou hij het wel horen via die twee. Zijn ogen bleven hangen op een jongen bij de kaas kraam. Hij zag hem vaker, wist dat het een zigeuner was. Maar de jongen betaalde zijn kaas netjes en daardoor kon Dimitri hem helaas niets maken. Dus wende hij zijn blik maar weer af en keek hij weer uit over de markt.

Kort berichtje wat zit op de mobiele.

Rox wilde naar de seine lopen als hij mensen hoort klappen. Hij keek zoekend rond en vond al snl waar het vandaan kwam. Een paar mensen hadden zich ro d een sigeunerin verzameld en waren aant klappen km hoe ze danste. ze kon goed dansen beter dan een andere sigeunerin. En als vanzelf liep hij er heen hij hoorde geen muziek dat vond hij wel jammer en hij ging wat dichter bij staan legde het brood en de kaas aan de kant pakte zijn pan fluit en begon te spelen.

Mia had haar appel op als ze bij de markt aan komt. Ze liep rustig door wn kocht wat fruit en brood en melk. Tussen door keek ze vol afschuw als er een sigeu er voorbij kwam. Ze ging de markt weer af en hoorde een fluit en geklap. Ze keek rond tot ze het vond sigeuners die weer geld waren aant verdienen zoals ze het zeiden stelletje oplichters. Dacht ze.

Delilah zweefde als het waren over de koude straatstenen van het pleintje. Ze merkte wel dat er voorbijgangers bleven staan en ook dat die zo nu en dan wat geld op het doek gooide, maar ze lette er verder weinig op. Delilah was het ondertussen wel gewend dat mensen bleven staan, dat vond ze juist leuk. Ze had dan ook een glimlach op haar gezicht terwijl ze danste en haar armbanden rinkelden als ze tegen elkaar aan kwamen. Zomaar uit het niets hoort ze ineens het geluid van een muziek instrument, niet zo heel ver bij haar vandaan. Ze stopte kort en keek rond naar waar het geluid vandaan kwam. Toen ze het vond glimlachte ze naar de jongen. Ze zag meteen aan alles van hem dat hij ook een zigeuner was. Ze begon op de maat van zijn muziek te dansen. De mensen om hen heen klapten met de maat mee.

Dimitri merkte dat er ergens een groepje ontstond, net naast de markt, maar kon niet zien wat het was. Nog horen door de herrie van de markt. Hij gaf zijn paard de sporen en draafde ernaartoe. Terwijl hij dichterbij kwam zag hij al dat er een groepje op een plein stond, midden in het groepje stond een jonge vrouw te dansen en net ernaast zat de jongen die hij eerder had gezien een panfluit te bespelen. Hij draafde erheen en hielt zijn paard halt vlak voor het 2tal. Mensen drongen uiteen toen hij aankwam waardoor hij er makkelijk bij kon. vol afschuw keek hij naar de jongen vrouw en de muziekspeler. 'Straatartiesten zijn verboden in Parijs. Zeker als het zigeuners zijn.' siste hij kwaad. Hij keek naar de doek waar de munten op lagen en stak zijn hand uit. 'Lever dat maar in.'

Rox keek tussen het spelen door soms naar de sigeunerin die was aant danste maar ze stopte even om te kijken wie er voor muziek zorgde. Hij knikte even naar haar toen ze oogcontact kregen. Waarna zij al snel weer verder ging dansen. Rox speelde en luchtig op los en keek soms ook naar de mensen die zich rond hen verzameld hadden. Maar dan wijken er een paar angstig uit een en komt er een jonge man te paard aan die stopt voor hun. De waarden van hem deden de mond van rox open vallen. Wie was deze gek. Dacht hij. Hij keek even naar de sigeunerin en dan weer naar de man die nu het geld wilde pakken. Maar hij was hem voor en graaide het voor hem weg. Sorry mijn heer we hebben dit eerlijk verdiend. Zegt hij. Het deed hem pijn tot ze hier niet mochten doen wat ze altijd deden. Ze steelde toch niet waarom werden ze dan zo behandelt.

Mia liep rustig door tot ze een groep ziet staan waar nu ook de hoofd van de wacht bij komt staan. Ze hoorde hem praten en ze liep nieuwschierig dichter bij tot ze de sigeuners kon zien. Ze wilde weten wat er ging gebeuren. Misschien kon ze helpen…op een of andere manier ooit.

Delilah had eerste niet door dat er iemand aankwam voor wie ze bang moest zijn. Maar toen de omstanders begonnen te fluisteren en uiteen weken keek ze op. Ze stopte toen ze de soldaat zag en stopte meteen met dansen. Je zag de angst in haar ogen. Ze kende de man heel goed, het was niet de eerste keer de hun wegen zich kruisten. Ze maakte een duik naar het geld zag dat de andere zigeuner het al gepakt had en ontspande wat. Ze stond er nu niet alleen voor. "Het spijt me maar we hebben dit geld eerlijk verdient. Niemand hier kan dat ontkennen. We hebben niets gestolen." Langzaam maar zeker deed ze een paar stapjes in de richting van de andere zigeuner.

Dimitri keek de jongen dodelijk aan toen hij het geld oppakte en duidelijk niet van plan was om het aan hem te geven. Hij trok zijn wemkbrauw op toen de jonge vrouw tegen hem begon te praten. Hij snoof minachtend. "Je weet de regels hier zigeunerin. En je moet gaan oppassen. Vandaag of morgen ben ik in niet een goede bui en laat ik je arresteren. Je gaat me net iets te vaak te ver. En maak nu dat je weg komt, allebei. Voordat ik me bedenk." Hij draaide zijn paard om en liet het dier naar een van zijn soldaten stappen. "Volg ze en neem het geld af waar niemand het ziet." Siste hij voordat hij weg draafde.

Delilah liet zich dat geen twee keer zegen. Ze pakte de jongen bij zijn pols vast en trok hem mee van het pleintje terwijl ze langzaam maar zeker begon te rennen, naar de poorten van de stad. Ze wist dat Dimitri wat hun volk nooit in een goede bui was en hij ze altijd meteen liet achtervolgen.

Rox keek naar de sigeunerin wat had dit allenmaal te betekenen iedereen wist toch tot ze hun geld verdiende met dansen muziek maken en zoon dingen. Dan kijkt hij de man rebels aan. Arresteren. Fluistert hij vol on geloof. Dit kon toch niet waar zijn ze mochten hier in parijs niet zijn wie ze altijd waren en zullen zijn. Hij wilde net zijn mond open trekken tegen deze man om hem eens wat duidelijk te maken als hij aan zijn pols mee getrokken word. He…zegt hij verontwaardigt maar hij rent wel mee. Na een tijdje begon hij zijn vragen te stellen. Wat is hier aan de hand…waarom mogen jullie hier niet doen wat we altijd doen…en wie is die gek te paard. sist hij en dan blijft hij staan vlak bij de stads poorten en hij gaf het meisje het geld dat hij net voor de man had op geraapt. Hij kijkt op als hij voetstappen hoort die snel naderen en hij kijkt vragend op.

Mia grinnikte toen ze het had zien gebeuren en ze liep naar demitri toe. Goed werk kapitein. Zegt ze tegen hem en bekeek hem van top tot teen en dan weer naar zijn gezicht. Ik vind het spijtig tot u niet meteen dat schorum mag op pakken, misschien moet u eens met de rechter gaan praten over een regel waarbij dat wel mag. Zegt ze vlijend.

Delilah schudde haar hoofd toen de jongen haar vragend aan keek. Ze zou het hem later wel uitleggen. Hij was duidelijk nieuw hier in Parijs.Ze trok hem mee naar de poort. Daar bleef ze staan om op adem te komen. Ze nam de boek van de jongen over, stopte het geld in een buidel aan haar rok en bond de doek weer vast om haar middel. Ze keek de jongen aan. "Jij bent zeker nieuw in Parijs of niet?" Ze grinnikte om zijn opmerking. "Die gek op dat paard is de kapitein van de garde. Met andere woorden als je goed ruzie met iemand wilt moet je hem uit gaan dagen." Ze maakte haar haar los waardoor het over haar schouders viel. Je merkte aan haar manier van doen dat ze gespannen en op lettend was. Zelf hoorde ze de voetstappen ook. Meteen was ze alert. "Oke we moeten hier weg. Jij heeft zijn slaafjes achter ons aan gestuurd." Zei ze zacht toen er mensen langs liepen. "Anders word je dadelijk alsnog klein gemaakt en nemen ze alles wat je nu bij je hebt ingenomen" Maar toen Delilah het gezegd had en weg wilde waren de bewakers al veel te dichtbij.

Dimitri keek het tweetal na en toen naar Mia. Hij begroette haar met een knik. Dan snoof hij. "Ze moeten dat uitschot gewoon toegang tot de stad weigeren. Maar de priester heeft daar een stokje voor gestoken. De oude gek."

Rox keek het meisje aan en zag haar haar hoofd schudden een teken tot dit later van pas zou komen. Toen ze bicht bij de poort waren kwamen stopte ze en nam ze de doek aan. Hij grinnikte lichtjes om haar opmerking. ‘jah daar heb je gelijk in.’ zegt hij en hij heild zijn hoofd schuin. ‘naah ik ben geen ruzie zoeker.’ Zegt hij tegen haar en hij bleef haar in de gaten houden en hij merkte tot ze gespannen was. Hij wilde vragen waarom maar daar kreeg hij al het antwoord op. ’wat een achterbakse rat.’ sist rox en hij keek rond nu ook op lettender. Hij luisterde met een oor naar de sigeunerin en nu pakte hij haar pols al vast.’dan zullen we maar gaan’ zegt hij en hij wilde met haar mee gaan maar blijft staan ze had gelijk ze waren hun gevolgt de kapitein niet maar zijn slaafjes wel. Rox trok de sigeunerin mee achter uit tot ze bijna tegen een huis aan stonden.’het dak.’fluistert hij en met die woorden maakte hij van zijn handen een opstapje. ‘met jou hulp kom ik ook op het dak. Verzekert hij haar.

'jammer tot dat niet gelukt is.' zegt mia en ze keek demitri aan. 'wat als je met een beetje hulp hen nu gewoon etrapt met dingen die ze van mensen gestolen hebben. 'zegt ze sluw tegen hem. met die woorden bedoelde ze tot de schuld in de schoenen van de sigeuners geschoven werd en ze als nog op gepakt werden.

Langzaam maar zeker liep Delilah met de jongen mee naar achter tot ze tegen de muur van het huis aan stond. Delilah liet zich dat geen twee keer zeggen toen ze de bewakers zag naderen. Ze ging met haar voet in het gemaakte kuiltje van de jongen staan en hees zich lenig op aan de dakrand. Ze ging plat op haar buik liggen en stak haar armen uit naar de jongen. Gelukkig was ze wel wat acrobatische dingen gewend en zigeuners onder elkaar moest dit geen probleem zijn. Ze pakte zijn polsen en hielp hem zo omhoog.

Dimitri keek het meisje nieuwsgierig aan. "En waarom wil jij zo graag van de zigeuners af? Zo te horen ben je ze liever kwijt dan rijk." Hij grinnikte om haar voorstel. "Ik zou zeggen ga naar de rechter en ga klagen"

Rox was blij tot het meisje niet verder na dacht of vroeg maar het gewoon deed en hij greep haar polsen en klom behendig met haar hulp het dak op en hij zag de soldaten raar kijken en hij zwaaide naar ze. Terwijl hij recht komt en het op een lopen zet.’zag je die gezichten.’zegt hij lachent en hij sprong van hun dak naar het andere dak en hij keek het meisje aan. ‘mijn naam is trouwens rox. En de jouwe.’ vraagt hij terwijl hij haar gebaarde voor te gaan aangezien hij niet wist waar ze nu heen moesten om veilig uit de stad te komen.

Mia keek demitri aan. ‘Mijn vader is een jaar geleden zijn baan kwijt geraakt door dat schorum.’ Zegt ze en keek hem nog even aan en dan weg. ‘nouw ik zal dat zeker gaan doen. ‘zegt ze dan met een sluwe glimlach en ze knikte naar hem waarna ze door liep

zat de hele dag op mn mobiel met reacties vandaar de korte berichtjes.
----------------------------
Delilah kwam recht en klopte het stof van haar rokken af. Ze deed alles goed en keek toen naar de soldaten die beneden hun te stonden overleggen van hoe en wat. Ze keek naar de jongen toen hij de soldaten belachelijk maakte. 'Oke jij komt duidelijk niet van hier.' zei ze hoofdschuddend. 'Ik zou maar oppassen met dat schorem in de buurt, die doen er alles aan om je aan de galg of op de brandstapel te krijgen. In de ernstigste gevallen dan, anders zou een cel ookal snel op het lijstje komen.' ze volgde hem naar het andere dak, ze sprong behendig naar de overkant. Het was niet iets wat ze elke dag deed, maar vaak genoeg om niet bang te zijn en niet te vallen. Ze keek naar de jongen terwijl ze hem voorbij liep en naar een volgend dak sprong. 'De naam is Delilah, maar noem me maar Deli, dat doet iedereen.' Ze wende haar blik van de jongen af terwijl ze naar benden keek. Ze moest even kijken waar ze waren maar toen ze zich had georiënteerd ging het heel snel. 'Kom, ik laat je de straten van Parijs zien. Hier boven zijn we toch wel veilig.' Ze nam een aanloop en sprong toen verder, weg van Rox. Ze wist hoe gevaarlijk het hier kon zijn voor een zigeuner en zeker als je de weg niet kende, dan werd je snel in het nauw gedreven. Dat wilde ze hem niet laten overkomen dus voelde ze zich een beetje verplicht hem de weg te laten zien. Je kon duidelijk aan haar merken dat ze de stad uit haar hoofd kende en elk klein weggetje herkende als haar achtertuin.

Dimitri trok zijn wenkbrauw op. Je hoorde niet vaak dat mensen hun baan kwijt raakte door de zigeuners. Dat maakte hem nieuwsgierig, maar het was raar om iemand die hij eigenlijk amper kende dat te gaan vragen. Hij kwam er nog wel achter, ooit. Hij keek naar haar toen ze weg liep. 'De naam is trouwens Dimitri, mocht je ooit hulp nodig hebben met zigeuners!" riep hij haar nog na.

Rox keek delilah aan en toen doe ook op het dak was gesprongen . ‘ik laat hen mij ook niet belachelijk maken.’ zegt hij als teken tot hij gerechtigheid wilde. ‘en ik zorg wel tot ik uit hun beurt blijf en tot ik niet gepakt wordt.’ belooft hij haar met een glimlach. Hij luisterde naar haar en volgde haar mee naar het volgende dak. ‘aan genaamd’ zegt hij als volgt op haar naam. Hij volgde delilah overal waar ze ging en hij keek ook vaak omlaag hij was niet bang voor hoogtes of zo. En hij moest de weg goed kunnen die zij hem nu liet zien dus probeerde hij alles te onthouden. Rox leef haar volgen en keek haar aan. ‘jij bent hier zeker opgegroeid. Je kent de wegen heel goed.’zegt hij tegen haar en hij sprong weer over naar het andere dak en hij zag de notre dam en hij bleef stil staan om er heen te kijken.

Mia keek achter om naar dimitri. ‘dat zal ik onthouden heer dimitri’zegt ze tegen hem waarna ze door liep. Ze zou eerst haar spullen thuis af leveren en dan naar de rechter gaan en net als of doen of er dingen van haar gestolen waren. Nu moest ze alleen nog zorgen tot het bij een sigeuner terecht kwam.

Delilah sprong door tot ze vanaf haar positie de Notre Dame goed kon zien. Ze ging op het dak zitten en keek naar de grote kerk in de verte. Ze keek omhoog naar Rox en knikte. 'Ik heb in Parijs gekomen toen ik 6 jaar was. Ik ben nu 19.' Ze staarde naar de kerk. 'Ik ben opgegroeid op de straten van Parijs, vechtend voor mijn vrijheid tegen de overheid samen met de rest, en op de vlucht van de soldaten van de stad.' Ze slaakte een diepe zucht. 'Laat ik het zo zeggen, mijn ouders zijn oud en zwak, ik zorg voor ze zoveel ik kan.' Ze speelde met een armband om haar pols. 'Ik dans voor het beetje geld dat we bezitten. Helaas heeft de kapitein van de garde, die man van net, heeft het een beetje op me gemunt denk ik.' ze grinnikte. 'Ik trek me nou niet echt iets aan van de regels die hij en de rechter maken.' Ze keek op naar hem en zag hem naar de Notre Dame kijken. 'Mooie kerk he? De enige plek waar ze ons niet mogen doen. De enige plek waar we veilig zijn.'

Rox bleef naar de notre dam kijken maar hui luisterde wel naar wat delilah vertelde over wanneer ze in parijs is gekomen en wat ze deed voor de kost en ook hoe die kapitein van de garde het op haar gemunt had. Dan kijkt hij haar aan. ‘het is goed om je ouders te helpen…ik wil hier een tijdje blijven en als je het goed vind wil ik je wel helpen met verdienen. ‘zegt hij tegen haar. Rox heilp graag mensen dat straalde hij ook wel een beetje uit. Dan kijkt hij terug naar de grote kerk en hij knikt gretig. ‘jah hij is heel erg mooi. En ik weet het…in geen een kerk mogen ze ons of wie dan ook wat aan doen’zegt hij tegen haar en hij keek haar weer aan.

Delilah keek naar Rox en glimlachte dankbaar. 'Dat is lief van je. Maar ik wil niet dat je door mij in de problemen komt. Het is al lastig genoeg voor een zigeuner hier om te overleven.' Je zag aan haar dat ze bang was, maar ze wist zich heel goed groot te houden. Ze keek dromerig terug naar de kerk en knikte. 'Beveiliging van bovenaf.' zei ze zacht. Ze schudde haar hoofd en kwam overeind. 'Kom dan breng ik je naar de poort van de stad. Dan kan je naar huis.' Ze sprong naar een ander dak en vanaf daar op een garage om vervolgens op beide voeten op de straat te landen. Ze kwam overeind en keek zoekend rond of ze ergens een soldaat zag of niet. Ze hoefde ze niet tegen te komen nu met het geld wat ze net verdiend had nog in haar zak.

Rox keek delilah aan en glimlachte. Het is jouw keuze. Zegt hij tegen haar en hij volgde haar weer verder. Ik ga trouwens niet naar huis. Zeg t hij dan en hij springt ook via een garage naar beneden en land naast haar. Ik logeer een paar nachten bij een vriend en zijn familie met nog een paar vrienden waar we mee samen reizen. Legt hij uit. E. Hij ging met een hand door zijn haar. Kun je me naar het kamp waar jullie slapen brengen. Vraagt hij dan schaap achtig.

Delilah beet zachtjes op haar lip. 'Oke, maar op het punt dat er een soldaat of de kapitein op ons afkomt is het ieder voor zich. Ik red me wel alleen als ze achter me aan komen, dat heb ik altijd al gedaan. Alsjeblieft probeer dan bij ze weg te komen zodat jij niet ook in de problemen komt.' Ze keek hem dringend aan. Als er iets is wat ze niet wilde wat dat hij dankzij haar ook in de problemen zou komen. Ze keek hem verbaast aan toen hij vertelde dat hij in het kamp van hun overnachtte. Meestal werd dat wel verteld als gelijken onder elkaar zodat iedereen wist dat de vreemde wel te vertrouwen waren. Hier wist ze echter niets vanaf. Ach, het zou wel goed komen. Ze knikte en ging Rox voor richting de poort van de stad. Als ze een bewaker zag trok ze de jongen achter zich aan een donker steegje in zodat ze niet ontdekt zouden worden. Daarna liep ze rustig door alsof er niets aan de hand was. Ze moest zo min mogelijk aandacht trekken van omstanders. Al snel bereikte ze de poort en liep ze haastig naar buiten. Nog even snel keek Delilah achterom om te zien of er nog een soldaat in de buurt was. Dan ontspant ze. 'Het is een klein stukje verder lopen in de richting van het water.' zei ze vriendelijk terwijl ze naar een woonwagen kamp in de verte wees. 'Het is niet veel, maar het is ons thuis.'