Talon Dragons

Oke dus we weten ongeveer hoe de verhaallijn is. Ik zat te denken aan een dorpje zoals in het boek met strand, grotten, etc etc. Ben alleen even de naam kwijt van het drop...We beginnen met een Rebel en een Talon jong, en later komt dan eventueel nog St. Joris naar voor.

Mijn rol:
Luna Rosewood is een meisje van met 20 jaar. Ze is door Talon gestationeerd bij een wat ouder stel die moeten voordoen als haar grootouders nadat haar ouders zogenaamd zijn overleden bij een ongeluk. Luna is een rustig meisje, voorzichtig en kan makkelijk vrienden maken bij mensen. Maar ze kan soms een beetje goedgelovig zijn en naïef wat er voor kan zorgen dat ze in de problemen komt. Talon hoopt dat als ze nu nog een paar maanden rust kan nemen, ze daarna met haar opleiding kan beginnen om haar plaats in de organisatie kan innemen, maar het enige wat Luna wil is nog wat vrijheid voordat ze het gevoel heeft dat ze word opgesloten. Veranderen in haar draak en over de verlaten baai vliegen helpt haar om haar hoofd leeg te maken. Ze weet dat het niet mag en is dan ook voorzichtig.

De plaatjes zijn een indicatie van hoe ze eruit ziet als mens en als draak. Als mens heeft ze natuurlijk geen vleugels en draagt ze geen griekse kleding, maar gewone. In haar haar heeft ze zacht roze en blauwe strengen die overeenkomen met de kleur van haar draak.
Haar draak is zoals op het plaatje maar dan zonder die rare kleine flank vleugels.

Een jongen met zwart haar waar hier en daar een groene glans in leek te zitten zat in zijn zwembroek in het warme zand aan de zee. Hij was aan het genieten van de warmte die de zon uit straalde en het zand onder zijn voeten die warm aan voelde door die zelfde zonnenstralen. Zijn gele groene ogen keken naar de zee en diens golven.Hij was een jaar of 25 en viel niet echt op tussen de gewone mensen tiener die ook op dit strand kwamen. Ze kwamen om te surfen, zwemmen, Zonnen of om gewoon lekker bij elkaar te zijn. Hier tussen de jongere viel hij het minste op. Maar try kon niet ontkennen dat hij van bepaalde dingen was gaan houden die de mensen deden. Zoals van de hoge rotsen in de ruige zee er onder springen of op de golven mee rijden. Al ging niet boven vliegen met zijn eigen vleugels. Maar daar moest hij nu eenmaal voorzichtig mee zijn. Mensen mochten hem niet zien, maar vooral talon mocht hem niet zien. Hij had hun jaren geleden de rug toe gekeerd nadat hij een gebouw bijna compleet in de as had gelecht. Zijn naam was toen tristan geweest en hij was net terug gekomen van een misie bij die gedachten schudde hij zijn hoofd hij wilde aan sommige dingen niet meer denken. Al moest hij wel altijd op letten omdat hij nog gezocht werd en hij wist wel hoe hij moest op letten. Langzaam stond hij op en klopte hij het zand van zijn benen deed zijn kleren aan en pakte de tas naast zich gooide die over zijn shouder heen hij had een mouwloos grijs shirt en een korte blauwe broek aan met een stel zwart gympen. Hier naar dit strand kwam hij altijd een keer per jaar terug naar toe soms zelfs 2 keer omdat hij het hier fijn vond. Hij had zich een klein huisje wat verder op bij een klif gekocht. Dit omdat er niet veel mensen waren maar ook omdat het bij de klif was en als het donker genoeg was kon hij zijn ware vorm aan nemen die van een donker groene draak. Langzaam begon hij richting het huisje te lopen.

Luna parkeerde haar fiets bij de over volle fietsenstalling die bij het strand stond. Ze droeg een kleurig bikinitopje dat bij de zacht roze en blauwe strepen in haar haar paste en een licht blauwe short. Zodra haar voeten het zand raakte deed ze haar slippers uit en stopte die in de strand tas die ze bij zich had. Uit de oordopjes die ze in had klonken zacht de tonen van pink Floyd terwijl ze over het zand naar haar standaard plekje begon te lopen. Het was zoals altijd overdag vrij druk op het strand, maar ze wist zich zonder moeite tussen de vakantiegangers door te bewegen zonder iemand te raken. Een paar minuten later vond ze het rustige plekje langs de rand van het water. Ze ging op de grote rots zitten, zette haar tas naast zich neer en pakte haar schetsboek tevoorschijn. Ze vond het heerlijk om de natuur, maar ook de toeristen te schetsen. Het gaf haar meer inzicht op wat mensen zo deden met hun vrijetijd. Ze vond het boeiende wezens en toen ze hier werd geplaatst om zich te leren voordoen als mens had ze zich heel opgewonden gevoeld. Er was een lichte dip in dat enthousiasme gekomen toen ze de mensen bij wie ze verblijft had leren kennen, maar gelukkig kreeg ze veel vrije tijd en kon ze de kleine villa waar ze nu verbleef zoveel mogelijk vermijden.

Try liep rustig door over het strand als het langzaam ruistiger werd als hij bij de rotsen komt die het einde van het strand aan geven. Als je voorbij de rotsen was kwam je bij de de klif maar dan moest je wel nog een stuk lopen om daar te komen. Als try op de rotsen klimt ziet hij verder op bij het water een meisje zitten. Niet dat hij dat zo vreemd vond maar hij vond wat ze aan het doen was interessant. Ze was aan het tekenen, de meesten kwamen hier vissen. Hij vond het knap dat iemand daar de rust voor kun vinden om te tekenen . Hij had nooit rust gekend. Hij was altijd bezig geweest met zijn opleiding en nu was er een andere bezigheid. Hij sprong van rots naar rots tot hij aan de overkant was dan keek hij toch nog even nieuwschierig om naar het meisje. Heel even kreeg hij een naar voor gevoel alsof er gevaar op de loer lag en je zag hem eventjes rond kijken maar hij zag niks vreemds. Hij keek weer naar het meisje. Zou ze.....nee als het zo was zou het geen viper zijn. Die fout zouden ze bij hem niet meer maken. Langzaam liep hij over het gras heen dat gemengd was met zand. Het was nog een stukje lopen naar het huisje.

Een jonge met wit blonde haren en grijze ogen stond op de pier door zijn verre kijker te kijken. Naar de jongen die zich richting de klif verplaatste. Hij had interessante informatie gevonden, waardoor hij hem op het spoor was gekomen. Maar dan gaat zijn verre kijker naar het meisje bij de rots blokken die jonge had er net lang bij staan kijken.

Luna hief haar hoofd op een keek kort naar de golven die zachtjes tegen de oever aan sloegen. Ze zette haar potlood op het papier en begon de zachte lijnen van het water op het papier te tekenen. Ze voelde hoe de wind zachtjes met haar haren speelde een bedacht zich hoe doe eind tegen haar vleugels zou voelen. Hoe het zou zijn om zich langzaam over het water, door de lucht mee te laten voeren. Maar ze wist dat het niet kon. Haar verzorgers hadden er op gehamerd dat het veel te gevaarlijk zou zijn om te transformeren. Als ook maar een persoon haar zag, een mens, zou het catastrofale gevolgen kunnen hebben voor haar. Maar nog belangrijker voor Talon. Ze duwde haar draak zachtjes naar de achtergrond om het verlangen de kop in te drukken. Luna begon aan het schetsen van de mensen in het water toen er een licht schokje door haar lichaam heen ging. Verbaast keek ze op toen ze het gevoel had dat ze in de gaten gehouden werd. Maar ze kon niets vinden wat haar zintuigen had aangewakkerd. Haar helder blauwe ogen speurde het strand af, bleven even zoekend op de pier en eindje verderop hangen en schoten toen door naar de mensen dichterbij. Ze kon niets vinden wat leek op iets waar ze voor moest oppassen.

Try liep een stukje door zonder achter om te kijken tot hij zeker wist dat hij ver genoeg was zodat het meisje het niet zou op merken keek hij langzaam weer achter om. Hij kon het meisje nog zien zitten op de rotsen maar niet heel goed. Hij had een vreemd soort gevoel bij haar dat hij niet meteen kon plaatsen. Morgen zou hij hier weer komen kijken of ze er qas voor de zeker heid. Met die gedachten begon hij weer verder te lopen. Als hij het kleine huis ziet glimlacht hij langzaam. Hij loopt naar de deur toe maar blijft dan staan hij rook een andere geur dan die van hem. Iets waardoor hij onbewust begon te grommen. Hij wist niet dat er bezoek kwam en van onaangekondigde bezoek hield try niet van. Hij maakt de deur open loopt snel naar binnen en op de bank in de woonkamer ziet hij een van zijn informanten zitten." Had ik jou niet gezegd niet zo maar binnen te vallen bij mij of was de vorige keer die klap niet genoeg geweest.' Zegt try nog wat boos tegen haar maar ze leek niet onder de indruk van hem. Ze wist namelijk wanneer hij wel of niet boos was dus ook waneer ze wel of niet moest uit kijken voor try. Try keek met zijn gele groene ogen naar het meisje op zijn bank hij sloeg zijn armen over elkaar en keek haar afwachtend aan.' Rustig aan ik kom je vertellen dat talon een draken jong hier heeft geplaatst. Ze moet kostbaar zijn want ze is wat ouder.' Legt ze rustig uit aan try . Try keek nu wat minder boos naar haar en hij luisterde aandachtig.

De jonge met de blonde haren en grijze ogen had nog eventjes door de verre kijker op de pier gekeken alsof hij een van die dood normale toeristen was. De jonge man was door gelopen op wie hij het eigenlijk gemunt had. Maar dat meisje die daar zo rustig zat had zijn aandacht getrokken. Langzaam liep axel van de pier af. Hij had een rode zwembroek aan en een grijs t shirt. Nu hij hier tussen de mensen door liep leek hij totaal niet op zijn gemak. Hij was het liefste op zich zelf. Hij kende wel een paar bij st.joris maar hij hield zich op een afstand zoals bij alles eigenlijk. Di gen waar je te dicht bij kwam of gehecht aan raakte kon je pijn doen was hem hard handig geleerd. Hij liep over het strand heen naar de rots blokken toe om er op te klimmen. Als hij het meisje van een afstand ziet blijft hij staan. Nu wist hij wel waarom zijn doelwit had gekeken ze was mooi. Axel keek naar het meisje als hij nog een stap zet waardoor zijn voet uit geleid. Hij hoort zich zelf nog een verbaasd geluidje uit brengen voor hij in de zee valt. Hoe gad hem zo iets stoms kunnen gebeurden zoiets soms was hem nog nooit gebeurd. Al snel kwam axel boven water en schudde het water uit zijn natte haren en hij keek naar het meisje.

Luna voelde hoe de tinteling door haar lichaam langzaam verdween. Ze had geen idee hoe het kwam, ze had nog nooit zoiets gevoeld. Maar het was alsof haar draak wakker was geworden door de aanwezigheid van iets en ze kon niet uitmaken wat. Ze legde het schetsboek weg, op een of andere manier was ze haar concentratie kwijt door het rare gevoel in haar lichaam, ze zou morgen wel weer verdergaan. Ze vlocht haar haar lichtjes in en knoopte er een elastiekje om heen. Ze wilde net opstaan om weg te lopen toen ze een stukje verderop een geluidje hoorde, gevolgd door een luide plons. Verbaast keek ze om en zag hoe een doorweekte jongeman naar haar keek. Ze voelde hoe zijn ogen zich in die van haar boorde en merkte dat ze een lichtte blos op haar wangen kreeg. Dan schiet ze zonder dat ze er erg in had in een giegelbui. Snel slaat ze haar handen voor haar mond. "Sorry, het ziet er heel grappig uit hoe je daar zo staat." ze had een mens nog nooit zo raar naar haar zien staren en ze merkte dat haar draak een beetje ongemakkelijk werd van de blik van de jongeman maar dat negeerde ze voor nu. "Is er iets, kan ik je helpen?" ze liep voorzichtig wat dichterbij.

Axel keek recht in de ogen van het meisje. Hoe voelde hoe hij langzaam.rood begon te kleuren. Waarom gebeurde hem dit nou hier bij dat meisje in de buurt. Als hij het meisje ziet blozen ward hij zelf nog roder. Hij hoort het meisje een soort van lachen als hij zich naar de kant begeeft tussen de kleine golven door. Hij hoort hoe het meisje haar excuses maakt om het lachen maar dat ze zich niet kon in houden omdat het zo grappig uit zag. Axel glimlacht qat verlegen er om.' Ik geloof best dat dat er grappig uit zag.' Zegt hij zachtjes. Axel was best verlegen en soms wat terug houdend maar als hij op missie ging dan leek iets in hem te ontwaken...soms ook als gevaar dreigde dan was hij even iemand anders. Hij zag hoe ze dichter bij kwam ze had haar haren niet meer los maar gevlochten en de kleuren er in ga en haar iets speciaals. ' nee het lukt wel...kijk maar uit dat je er zelf niet in valt.' Zegt hij snel als hij uit het water klimt. Alles was doorweekt, maar met de temperatuur zo hoog zou het toch snel op drogen. Hij zag dat hij zijn knie een beetje open had gehaald. Dat moest hij strakjes maar even verzorgen.' Sorry als ik je liet schrikken. Maar denk niet dat dat het geval was.' Zegt hij zachtjes als hij eventjes om kijkt. Hij was hier nu pas een weekje dus alles was nieuw.' Ik woon hier nog niet zo lang.' Bekend hij dan.

Luna glimlachte naar hem. "Ik ben de afgelopen dagen wel vaker kopje onder geweest maar dat was expres en niet per ongeluk." Sinds dat ze hier geplaatst was door Talon was ze elke dag naar het strand geweest om uit de benauwde omgeving van de mini villa weg te zijn waar ze tijdelijk woonde. Haar oppassers, zoals ze ze noemde, vonden het maar wat best dat ze niet veel tijd thuis doorbracht, zolang ze maar vertelde waar ze heen ging en met wie ze was als ze later dan 11 uur s'nachts nog dingen aan het doen was. De eerste paar dagen had ze er met rollende ogen naar geluisterd, maar nu vertelde ze altijd braaf waar ze was om geen gezeur te krijgen. Luna haar ogen vielen op de schaafwond op Axel zijn knie. "Gaat het? Moet ik het schoonmaken voor je?" Ze draaide zich om en liep terug naar haar tas om er een schoonmaak doekje uit te halen. Haar draak siste van binnen zachtjes naar de jongeman die tegenover haar stond. Luna begreep het niet. Waarom was haar draak zo van slag? Ze hoorde de jongen zeggen dat hij hier nog niet zo lang woonde. "Ben je hier voor vakantie? De meeste mensen komen tijdens de zomer, voor ontspanning en rust, om daarna weer te verdwijnen. Ze dacht even aan zich zelf. Ze had hier nu nog 2 maanden, dan zou ze terug gaan naar Talon om haar opleiding te voltooien en haar plaats in de organisatie in te nemen. Ze draaide zich om naar de jongen en veegde de somberheid van haar gezicht af. Triomfantelijk hielt ze het pakje alcoholdoekjes omhoog. 'Gevonden"

Axel keek naar het meisje met het gekleurde haar die zegt dat ze ook vaak kopje onder is gegaan maar dan zegt ze dat ze het bewust deed. Hier wist axel eventjes niks op te zeggen. Bij de basis had hij al niet ze veel woorden en dan ging het meestal over training of missies. Het meisje hier voor hem maakte duidelijk een grapje dus hij grinnikte lichtjes. Dan begon ze over de schaafwond. Hij wilde net zeggen dat ze het niet hoefde schoon te maken maar als hij zijn mond open doet had ze zich al in gedraaid. Axel beet eventjes op zijn lip hier had hij dus altijd Kon hekel aan in zijn missies contact met andere daar was hij zo slecht in daar speelde zijn verleden wel een grote rol in. Hij moest zich proberen wat opener te zetten had zijn mentor tegen hem gezegd. Oke hij moest proberen wat mondiger te zijn. Hij hoorde haar vraag en zijn missie kwam in zijn hoofd. Hij kon haar niet zeggen dat hij hier een draak zocht die hier waarschijnlijk volgens hun informatie steeds terug keerde.' Ik ben hier om van bepaalde dingen te herstellen dus ja om te ontspannen. ' Zegt hij langzaam dit klopte ook wel aan een kant dit was zijn eerste missie weer na een ongeluk van een paar maanden geleden. En andere dingen uit zijn verleden die hij maar niet kon begrijpen waarom soms dingen terug bleven komen in dromen het begon nu op zijn missies in te werken eerder niet zo.hij keek op als ze de doekjes gevonden heeft en hij glimlacht terwijl hij gaat zitten zodat ze er makkelijker bij kon komen.' Het is niet zo erg.' Verzekerd hij haar. Zijn ogen keken naar die van luna." En jij waarom kom jij naar deze zonnige plek.' Vraagt hij haar en hij gaat met een hand door zijn haren heen.

Luna liep terug naar de jongeman en knielde voor hem neer zodat ze de wond kon schoonmaken. "Het ziet er niet erg uit, maar het kan flink ontsteken als je het niet schoonhoud. De stranden en het water hier zijn niet bepaald schoon." Ze keek naar het bloed dat lichtjes over zijn knie heen liep en slikte even waarna ze de wond voorzichtig begon af te deppen. "Ontspannen zou hier wel moeten lukken. Er zijn genoeg mogelijkheden om je hoofd leeg te maken. Ik hoop dat het je lukt voordat je weer weg gaat." Ze wist niet zeker of ze het tegen hem zei of dat het meer een geruststelling voor zichzelf was. Ze had de laatste paar weken dat ze bij Talon was geweest lopen zwoegen en haar leraren waren nou niet bepaald makkelijk voor haar geweest. Ze keek niet op toen hij weer tegen haar begon te spreken. Ze hoorde zijn vraag wel en moest deze even verwerken. Ze kon moeilijk tegen hem zeggen dat ze een draak was en dat ze hier geplaatst was om er voor te zorgen dat ze beter werd in het opgaan tussen de mensen. Het was gevaarlijk als ook maar iemand er achter zou komen wie ze was. Talon had haar meer dan eens erop gewezen dat er een Orde was die hun opjoegen en als ze er achter zouden komen dat zij hier onder de mensen was zou haar leven in gevaar zijn. Deze Orde zou niet twijfelen om een geweer op haar te richten en ervoor te zorgen dat ze het daglicht nooit meer zou zien. "Ik..." haar draak siste naar haar in haar hoofd. Waarschuwde haar dat het gevaarlijk was wat ze aan het doen was. Maar waarom? Waarom nu ineens? "Ik verblijf bij mijn grootouders. Mijn familie vond dat ik wat rust nodig had voordat ik verder zou gaan met mijn opleiding." Ze forceerde een glimlach. "En waar kan je nou beter ontspannen dan aan het strand met de wind in je haar en het ruizen van de zee." Ze keek op toen ze klaar was met de wond schoon te maken en kwam overeind. Heel even keek ze naar de horizon. De zon begon al onder te gaan en het strand was langzaam aan het leeglopen. "Het word al laat..." zei ze zachtjes. Haar draak begon er meer en meer op te pushen dat ze weg zou gaan bij deze mens en het begon vermoeiend te worden. "Ik denk dat ik maar eens naar huis moet anders mis ik het eten nog." Ze draaide zich om en liep terug naar haar tas.

Axel keek toe hoe luna te werk ging. Ze depte voorzichtig alsof hij geen pijn gewend was en hij gaf ook geen kik.' Ik hoop ook dat het me lukt.maar ik moet even wennen .' Zegt Axel zachtjes hij was blij dat luna hem niet aan keek maar naar de wond en haar werk. Hij keek namelijk wat bezorgd. Hij was hier heen gekomen om zich te bewijzen dat hij deze missie alleen aan kon ook al had hij soms last van zijn verleden hij moest zich zelf bewijzen ook in deze massa mensen. Na de vraag die axel luna had gesteld bleef het lang stil te lang naar axel zijn mening. Dan komt er toch nog een uitleg over haar grootouders en een opleiding. Hij hoorde dat opleidingen van mensen in sommige gevallen zwaar konden zijn dus het klopte waarschijnlijk wel wat ze hem vertelde. Axel hoorde het zelfde dat je hier het beste kon ontspannen.' Je hebt gelijk.' zegt hij instemmend. Hij keek hoe ze recht kwam en naar de horizon keek die onder begon te gaan. Ze begon zachtjes te praten over dat het laat werd en daarna dat ze moest gaan voor het eten. Zonder zijn antwoordt te wachten draaide ze zich al om.' Ja tijd vliegt soms. Ehmm nog bedankt voor mijn knie.' Begon axel waarna hij ook recht kwam en naar het meisje keek dat naar haar tas liep.hij vond het ineens erg dat ze weg ging en hij twijfelde eventjes terwijl hij over zijn elleboog wreef.' Mijn naam is axel wie weet zie ik je nog eens.' Flapt hij er uit voor hij er erg in had en zijn wangen kleurde meteen weer wat rood. Hij was blij dat het donker begon te worden waardoor het niet zo goed te zien was.

Try liep naar de bank toe en bleef voor zijn informante staan. Zijn draak was erg dominant en hij was niet meer bang om dat te verbergen. Vroeger toen hij voor talon werkte de meeste binnen talon wisten wie hij was voordat hij vogel vrij was verklaard. Hij was een goede viper geweest. Eerst had talon geprobeerd om hem.met die zelfde soort om te laten leggen maar dat had niet gewerkt tot 3 keer toe. Nu probeerde talon zich via de mensen hem klein te krijgen met nog weinig succes. ' ze hebben een jonge vrouw hier bij een ouder stel geplaatst. Volgens de geruchten was de opleiding wat zwaar maar ze gaven haar wat rust. We weten beide dat ze dat alleen in zeer bijzondere gevallen doen.' Begon ze te vertellen. ' dus het lijkt me goed voor jou dat je je er weer eens mee bemoeit. ' geeft ze hem de pap in de mond.try maakte een grommend geluid.' Zegt me niet wat ik moet doen .' Snauwt hij terug bellen dan hij eigenlijk wilde maar dat herinnerde hem aan de tijden van talon. Hij was eventjes stil.' Sorry.' Zegt hij kort en hij liep van jaar weg en keek door het grote raam naar de zons onder gang.' Morgen zal ik voor je kijken wat ik lan doen. Vanavond heb ik andere zaken.' Zegt hij dan. Hij wilde door de nacht vliegen want de maan was bijna helemaal weg vannacht dat was maar zelden. Dus hier moest hij van gaan genieten. De informant stond op en liep naar try toe. " je moet niet iedereen als vijand zien.' Zegt ze waarna ze weg liep. Try maakte een snuifend geluid. Hij had het niet over het verleden tegen bijna niemand had hij het ooit gezegd waarom hij zo ineens talon had verlaten.

Luna keek even achterom toen de jongeman haar bedankte voor het verzorgen van zijn knie. Ze knikte naar hem. “Geen dank hoor, het was maar een kleinigheidje.” Ze legde de spullen terug in haar tas en hing die over haar schouder heen terwijl ze naar haar fietssleuteltje zocht. Ze keek op naar hem toen hij haar vertelde hoe hij heette en glimlachtte. “Aangenaam Axel, ik ben Luna.” haar vel blauwe ogen keken even diep in die van hem waarna ze haar blik weer afwende. Ze voelde hoe de schemering over haar heen begon te slaan. Ze keek verlangend naar de lucht waarna ze richting haar fiets begon te lopen. Daar keek ze nog even om naar Axel waarna ze opstapte en weg fietste. Het eten was gelogen, ze wist dat haar oppassers niet op haar zouden wachten en waarschijnlijk al gegeten hadden. Daarnaast had ze tegen hen gezegd dat ze die avond bij iemand zou blijven overnachten die ze een paar dagen eerder had ontmoet en de oppassers waren daar schoorvoetend mee akkoord gegaan. Ze wilde vanavond gebruik maken van de nachtelijke duisternis en het feit dat er geen maan was. De weg naar het verlaten strandje waar ze normaal gesproken naar toe ging was vanaf hier nog best lang en ze wilde er zo snel mogelijk naar toe. Ze had al meer tijd verspeeld omdat iets in haar tegen haar draak in was gegaan en met de jongeman was blijven praten. Nu fietste Luna zo snel als ze kon naar een verlaten stukje strand wat afgezet was omdat er regelmatig haaien rond zwomen in de baai. Voor haar de ideale plek om vliegen. Niemand kwam er immers ooit.

Axel keek naar het meisje dat zich als luna had voor gesteld en daarna haar spullen bij elkaar gad geraapt en was vertrokken op haar fiets. Hij kon er niks aan doen maar hij keek haar eventjes na. Ze was heel aardig voor hem geweest zonder dat hij er om had gevraagd. Dit was hij niet gewend. Hij keek even naar zijn knie om daarna voorzichtig van rots naar rots te lopen en dan naar zijn verblijf adres te gaan. Diep in gedachten verzonken.

Try hoorde de voetstappen met hakken verdwijnen en dan de deur die open en dicht gaat ze was weg. Hij bleef bij het raam staan naar buiten kijkend.hij bleef daar even staan om tot rust te komen van gedachtens die op hol sloegen om daarna langzaam in beweging te komen en zijn kleren uit te trekken tot er een zwart pak over bleef. Het was een van zijn oude viper pakken. Die had hij nooit weg kunnen doen. Gewoon omdat ze handig waren. Langzaam liep hij naar buiten toe als het donker genoeg is hij wilde alles van deze nacht gebruiken.hij liep een stukje door tot hij bij de klif was hij keek rond of er niemand was en zoals verwacht was er niemand rond dit tijdstip bij de klif. Hij wakkerde de draak al wat aan in zich en dan springt hij het diepe in. Onder de duik naar beneden wakkert zijn draak helemaal aan door de adrenaline alleen al en voelt hij hoe alles verandert. Dan op het laatste moment klapt hij zijn vleugels uit waardoor hij net boven de zee blijft en hij vliegt er rakelings over heen. Dit voelde zo goed aan. Dit ging meestal maar twee nachten per maamd hier. Hij kon wel brullen van plezier maar deed dit niet hij wilde geen aandacht trekken.misschien de volgende keer met een storm ging dat we. Hij maakte een salto en raakte met zijn vleugels even een paar golven aan om daarna weer te versnellen boven het water. Hij vergat even zijn zorgen en genoot van de vrijheid. Hij had hier nooit spijt van gehad.

Luna fietste zo snel als dat ze kon in de richting van de baai. Toen ze op loop afstand was stapte ze af en verborg haar fiets zorgvuldig in het struikgewas. Ze legde haar tas ernaast, deed haar schoenen uit een stopte deze ook weg. Als een verdwaalde toerist langs zou lopen zou het hem of haar niet opvallen dat er hier ergens een persoon zou zijn. Ze had een keer gehad dat ze op het punt stond het strand op te lopen en dat er toen een verdwaalde mens ten tonele was verschenen, daar ging haar avondje vliegen. Maar ze had er wel van geleerd. Op blote voeten liep ze richting het verlaten stukje baai. Even ging ze aan de rand van het water staan. Ze luisterde naar haar omgeving terwijl de golven tegen haar voeten aan tikte. Toen ze er zeker van was dat er geen mensen in de buurt waren begon ze zich langzaam uit te kleden. Haar kleren legde ze op keurig stapeltje, weg van de waterlijn. Toen ze helemaal naakt was liet ze haar draak haar gang gaan. Ze voelde hoe haar lichaam langzaam diens eigen vorm aan nam. Niet veel later spreidde de blauw roze draak haar vleugels. De wind streelde haar vleugel vliezen en ze steeg op, een maanloze nacht in.

Try voelde al zijn zorgen van zich af glijden als hij door de zwarte nacht heen vliegt. De maan was in duister gehuld. Try maakte zich los van de zee oppervlakte en begon een stuk omhoog te vliegen zijn vleugels de ruimte te geven om zich uit te strekken. Het voelde goed om ze te kunnen gebruiken. Als hij hoog genoeg is blijft hij eventjes zweven om zich klaar te maken voor een duikvlucht maar voor hij het wilt doen zien zijn gele groene ogen iets bij het water. Dan beseft hij dat het een andere draak was en zijn verstand gaat op nul als hij een duikvlucht in zet er heen. Zijn vleugels dicht op elkaar terwijl hij steeds sneller afdaalt in die richting klaar om aan te vallen. Maar dan als hij dichter bij is en de roze blauwe draak goed ziet gaat er een vreemd gevoel door hem heen waardoor hij zijn vleugels uit slaat. Dit gevoel was vreemd het leek op die van eerder op de dag maar dan sterker. Hij sloeg nog een keer met zijn vleugels als hij naar de vrouwelijke draak kijkt als het tot hem door dringt dat deze niet was gekomen om hem lastig te vallen of aan tw vallen maar om te vliegen. Dan moest zij het draken jong zijn waar hij voor gewaarschuwd was eerder op de dag. Hij sloeg nog een paar keer met zijn vleugels nu wat harder om haar aandacht te trekken want hij had wel geleerd wat geluidloos vliegen was en daarna draaide hij om en vloog weg van haar. Weer een stuk boven de zee langs naar een stukje verder bij de kliffen waar hij zich vast pakte aan de rotsen en zijn vleugels in klapte hij keek om in de richting van de jonge draak.

Luna klom sneller en sneller richting de in duisternis gehulde maan, haar vleugels dicht tegen haar lijf aan gedrukt. Toen ze op een prettige hoogte was klapte ze haar vleugels uit en liet zich door de wind begeleiden. Het warme zomer briesje speelde met haar vleugelvliezen terwijl ze langzaam weer daalde, terug naar het water. Ze voelde hoe de topjes van haar vleugels het water zachtjes raakte terwijl ze over de nacht blauwe golven vloog helaas was haar gevoel van vrijheid van korte duur. Ze voelde een tinteling door haar ruggegraat gaan. Alert speurde haar blauwe ogen de duisternis af tot ze haar target gevonden had. Ze zag hoe een donkere gedaante steeds dichter en dichter bij haar kwam. Zijn vleugels dicht tegen zijn lichaam gevouwen, klaar voor de aanval. Ze voelde hoe een angst scheut door haar heen gaan had Talon haar in de gaten gehouden? Werd xe gestraft omdat ze van wat verboden vrijheid genoten had? Ze bleef roerloos in de lucht hangen, klaar voor een inpact, die niet kwam. Verbaast keek ze naar de groene draak die voor haar in de lucht roerloos stil bleef hangen terwijl hij haar observeerde. Luna ontblootte licht haar tanden terwijl ze naar hem siste dat hij op afstand moest blijven. Ze kende hem niet en dus vertrouwde ze de situatie niet, ondanks het veilige gevoel dat haar draak voelde. Het was opnieuw nogal tegenstrijdig. Ze hielt haar kop schuin toen hij met zijn vleugels klapte en de daling in zetten. Vloog langzaam over het water heen richting de kliffen, haar nieuwschierigheid overwon het van haar angst en ze volgde hem geruisloos. Ze landde op veilige afstand van hem op de klif. Ze maakte zich zo klein mogelijk, klaar om weg te schieten als hij haar toch zou aanvallen. Haar staart zwiepte waarschuwend heen en weer en ze ontblootte haar tanden als een kat die in het nauw gedreven was en bij elke beweging die ze niet vertrouwde aan zou vallen. Vanaf deze afstand zag ze pas goed dat de draak tegenover haar een stuk groter was.

Try keek vanaf zijn plek hoe de jonge draak hem toch volgde. Ze was waarschijnlijk nieuwschierig geworden dat waren de meeste jonge draken als hij ze tegen kwam. Hij zag haar houding tegen over hem. Try zwiept eventjes net zijn staart tegen de rotsen onder hem waardoor wat stenen af brokkelde.' Als ik je had willen aanvallen had ik dat net gedaan.' Zegt hij simpel en kort weg als antwoord op haar dreigende houding. Hij bekeek haar eventjes zo goed als dat ging in het donker." Geniet je nog even lekker van je vrijheid jonge draak. Dat zou ik in ieder geval goed doen want als je dit gehad hebt maakt talon de dienst uit.' Zegt hij bij zijn laatste zin hoorde je duidelijk een afkeer en haat in zijn stem tegen talon.

Luna snoof geïrriteerd . "Je viel me aan. Je schoot op me af net. Ik kan er niets aan doen dat je uiteindelijk besluit niet tegen met aan te knallen en me uit de lucht te werpen." beet ze hem toe. Ze hielt haar kop een beetje scheef. "Is dat de enige rede waarom je wilde dat ik je volgde? Om me af te snauwen?" Ze blies een rook wolkje uit. "En hier dacht ik dat je iemand van Talon was en me de les ging lezen over wat ik wel en niet mag doen. Ik weet dat ze me in de gaten houden weet je. Ik weet dat ze wat van me verwachten wat ik nog niet kan waarmaken totdat mijn opleiding klaar is. En als je het niet erg vind en verder niets van me wilt is dat ook inderdaad wat ik zal doen. Genieten van mijn vrijheid." Ze draaide zich van hem af en liep rustig aan de rand van de klif. Ze zette haar klauwen in de grond voor stevigheid en keek nog even achterom. Waarom had ze zo gereageerd op zijn aanwezigheid? Waarom ging er een schok door haar lichaam heen op het punt dat ze zijn aanwezigheid onbewust had opgemerkt. Ze weerstond de neiging om naar hem te grommen. Het irriteerde haar dat ze nieuwsgierig naar hem was, ze wist dat het gevaarlijk was om met andere draken in contact te komen zonder dat ze haar van te voren hadden laten weten dat ze contact met haar zouden zoeken of dat ze haar zouden opzoeken bij haar oppassers zoals ze ze noemde. Met een zachte grom draaide ze zich om naar hem. "Wie ben je? Wat wil je echt van mij?" Ze keek hem doordringend aan.

'Ik was van plan je aan te vallen ja. maar deed het niet omdat je nog jong bent'begon try zorg vuldig. Het was ook waar maar dat vreemde gevoel had hem ook tegen gehouden maar dat ging hij haar niet vertellen. Zijn ogen twijfelde toen ze vroeg of hij gekomen was haar af te snauwen en hij keek naar de rookwolkjes die ze uitblies maar daar was hij niet van onder de indruk. Wel dat ze behoorlijk haar mannetje wist te staan andere jonge draken vluchte vaak de eerste keer weg.'ik ben hier niet om je enkel af te snauwen.' Zegt hij als hij haar blijft aan kijken om te luisteren wat ze nog meer vertelt en hoe ze zich omhoog beleefd hij volgde haar een stukje maar try bleef ook op een afstand om zich te kunnen verdedigen moest dat nodig zijn want het kon een val zijn van talon.hij wilde zeggen dat hij ooit van talon was maar dat leek hem niet slim voor nu hij kende haar totaal niet." Je bent wat aan de late kant met onder de mensen komen kwa afronding richting je opleiding normaal zijn ze 16 hoogstens 18' Begon hij op te sommen.hij zag hoe ze naar hem keek.' Ik zou zeker van je vrijheid genieten meid. Eenmaal binnen talon krijg je die niet meer.' Verzekerd hij haar. ' of je moet voor vrijheid kiezen zoals ik ooit deed maar dat heeft gevolgen die jij liever niet wilt .' Zegt hij lichtjes uitdagend hij kon er niks aan doen zo was try nu eenmaal. Hij zag haar naar hwm toe draaien en hij hoorde haar grommen. Try maakte zich groter en hij gromde dreigend naar haar terug.' Wie ik ben zeg ik je niet want als je een bang draken jong bent verklap jij je oppasser meteen met wie je hebt gesproken. Als je het durft moet je maar een zoeken naar wat je kan vinden over draken sie talon hebben verlaten ' zegt hij en hij zwiept vel met zijn staart heen en weer maar raakte haar niet.' Ik wil dat je goed overweegt wat het in houd als je bij talon blijft en een marionet wordt of dat je vrij wilt zijn want dat kan.'zegt hij nu rustiger tegen haar maar hij bleef groot terwijl hij ook omhoog komt.' Ik stel voor om te vliegen de nacht duurt niet eeuwig en ik ben bereid op dit gebied te delen voor nu omdat je nog gwen kant kiest.' Zegt hij speels en dan springt hij in de lucht daalt naar onder en stijgr weer op om weer omhoog te vliegen. Hij keek even of de meid ook zag vliegen.

Luna knipperde een keer met haar ogen. Ze geloofde hem niet. Ze geloofde niet dat hij haar niet aanviel omdat ze een jong was. Hij was zo vast besloten geweest toen hij haar had gezien, hij had aan haar afmeting kunnen raden dat ze een jonge draak was. Ze vernauwde haar ogen tot spleetjes toen hij begon over het feit dat ze laat was met het geplaatst worden tussen de mensen. Ze wist dat hij gelijk had, maar ze wist niet waarom Talon het zo had gedaan. De andere 3 met wie ze in het voortraject had gezeten, met wie ze les had gehad over het menselijk wezen waren van de ene op de andere dag verdwenen en zij was achtergebleven zonder antwoorden. De redenering van Talon achter deze verlate plaatsing wist ze niet en de kans was klein dat ze antwoorden kreeg als ze het zou vragen. Dus dat had ze maar niet gedaan. "Hoe weet jij nou wat ik wil of niet? Je kent me niet, je weet niet wie ik ben, wat ik denk of hoe ik mijn leven lijd." Ze hielt haar kop schuin. Hij was dus inderdaad een draak van Talon geweest, maar blijkbaar was hij weg gegaan bij de organisatie. Ze had hier wel eens wat over gehoord in de wandelgangen. Ze werden Rebellen genoemd en er was haar altijd gezegd zo ver mogelijk bij een uit de buurt te blijven als ze er ooit een tegen zou komen. Maar hier stond ze dan. Oog in oog met een, te praten. Haar leraren zouden woest worden als ze er ooit achter kwamen dat ze er met een gepraat had. Ze zou worden teruggehaald en aan een heropvoedingstraject beginnen tot ze weer zou worden geplaatst. "Je bent een Rebel." zei Luna dan ook rustig naar zijn gepraat over hem verraden aan Talon. "En als ik het zo hoor weet jij net zo goed als ik dat als ik ooit maar met een woord zou reppen over dat ik jou hier gezien heb, ik zelf terug gehaald word. Ik hoef niets over jullie op te zoeken. Ik ken de verhalen. Ik weet wie jullie zijn en wat jullie doen." Ze wipte even van de ene poot op de andere en keek naar de aantrekkelijke golven die zachtjes tegen de klif aan beukte. "Echt vrij zijn van Talon is niet mogelijk." zei ze toen zacht. "Als ik besluit me tegen Talon te keren, zullen ze me opjagen, me terughalen en dwingen naar hen te luisteren." Ze slaakte een diepe zucht. Ze slaakte een soort van lach toen de Rebel haar vertelde dat hij bereid was het gebied te delen. Waarschijnlijk omdat hij niet verwachtte dat ze een gevaar voor hem zou vormen. "De laatste keer dat ik het controleerde, was dit gebied van niemand. Ik kan hier doen wat ik wil, zelfs al wilde je niet dat ik hier was kan je met niet tegenhouden." Ze keek naar zijn opschepperige stunt toen hij de lucht in sprong en rolde met haar ogen. "Opschepper." mompelde ze waarna ze hem volgde, de lucht in.

Try luisterde naar de jonge draak. ' Ik ken je niet nee en is weet niet echt wat je wilt maar ik ben opgegroeid op de zelfde manier als jij en ik weet als geen andere wat je mist. Vrijheid. De openlucht.' Begon hij. Zijn ogen deden groen oplichten als ze hem een rebel noemt. Iets waar hij nu trots op was. Vroeger walgde hij van het woord en joeg hij die regelen zelf op. Hij was een van de beste viper van zijn tijd. Maar dat was nu verleden tijd. Hij zou talon neer halen waar hij kon. Maar eerst wilde hij meer weten over dit meisje waarom ze zo laat tussen de mensen was gezet en niet opgeruimd.' Je denkt dat te weten,' sist try wat vijandig tegen haar terug. Hij wist hoe talon over hun sprak ze moest eens weten.' Maar je hebt gelijk een woord over mij en talon haalt je weg bij dit kleine stukje vrijheid. En probeert mij op te jagen.' Zegt hij instemmend met haar.hij hoorde over hoe ze dacht over het echt vrij zijn. Daar zat wat in maar toch.' Beter wat vrijheid dan mijn hele leven een marionet te zijn.' Zegt hij nog feller de gedachten alleen al om terug te moeten gaan naar talon dat zou hij niet kunnen.hij hoorde haar woorden over het gebied maar ging daar nu niet over in. Hij vloog nu door de lucht heen en hij keek naar de jonge draak. Hij vroeg zich af wat voorn trilling het was geweest hij had een pittige opleiding gehad maar had daar nooit iets over gehoord.' Weetje dat ik mijn leven zelf beslis nu. Ik hoef niet naar een land omdat talon me dat zegt. Ik ga omdat ik er heen wíl. Niet met een vliegtuig maar als draak. Ze zeggen me niet wanneer ik mag of moet veranderen.' Zegt hij en hij klimt nog wat omhoog als hij weer een duikvlucht neemt naar het water waar hij door een golf heen vliegt.