The Wheel Of Time

"Insgelijks," zei Kyara met een glimlach. Ze fronste haar wenkbrauwen, in gedachten verzonken. "Dus wat nu?" vroeg ze toen.

fucking awesome haha


Gaberial reed door, lonerd. Arianna wachtte op klaas.

Hope keek hem met grote ogen aan. Soldaten.. Dat klonk eng. Ze was ze gelukkig nog nooit tegen het lijf gelopen, ze wilde niet vechten als het niet nodig was. Veel tijd om hem geschrokken aan te kijken had ze echter niet want er kwam een wezentje tevoorschijn wat ze nog nooit eerder had gezien. "Wat is ie leuk" glimlachte ze. De witte duif kwam van haar tak op de boom aanvliegen en daalde neer op Hope's schouder. "Dit is June, mijn duif." verklaarde ze. De duif keek uitdagend naar Timcanpy en Allen, ze hield niet van vreemde.

"bedankt, ik word niet graag bedreigd met puntige dingen." hij keek haar even aan...een vreemde spanning leek van haar af te komen. iets vreemds...en toch vertrouwd. toen zag hij met zijn magische oog iets...het zwaard dat ze bij zich had....het was een sterk magisch voorwerp voelde hij. hij richtte zich weer tot haar, maar zijn magische oog was nog altijd op het zwaard gericht. hij stak zijn hand uit. "aangenaam, David Greenstone."

oh en btw....waarom weet iederen dat hij of zij een geleider is...en hoe weten we dat....en kan david het ook 'niet' weten

rat keek naar kyara en hij keek even rond en dan blijft zijn blik weer hangen op haar, we meten hier weg en snel...er zijn soldaten in de buurt die zijn hier niet om het bos te bewonderen, zegt hij tegen haar en je zag een rebelse twinkeling in zijn ogen en hij liep een stukje, stijg op je paard we moeten de andere vinden...dat is niet zo makkelijk aangezien ik al maanden andere probeer te vinden. zegt hij dan en hij begon verder te lopen.

Arianna pakte zijn hand niet aan, want of ze hem kon vertrouwen wist ze niet. 'Arianna' zei ze kort, en ze had nu haar zwaard vast maar nog niet getrokken.


Ik weet niet..

Allen glimlachte toen hij de duif zag. Wat een leuk dier, hij was dol op vogels, daarom had hij Tim ook. Ookal was hij niet bepaald een vogwl te noemen maar hij vloog en had vleugels! Dat kwam al aardig in de buurt. Tim was van... hem geweest. Het,was zijn geliefde huisdier, het beest waarmee hij altijd op pad was, het beest dat fungereerde als zijn gids wanneer hij op reis was samen met Allen omdat hij altijd verdwaalde. Allen hief zijn arm, aaide Tim liefdevol. 'Leuk dier, ik ben dol op vogelachtigen.' zei hij ookal keek de duif nogal achterdochtig naar hem. 'Heb je de andere geleiders al gezien of nog niet?'

Dahlia was door gerent toen ze doorkreeg dat Kirye haar niet meer volgde. Ze stopte acuut en keek om zich heen. 'Waar is die uit de kluiten gewassen kat nu weer naar toe.' mompelde ze geïrriteerd terwijl ze om zich heen bleef kijken. Toen ze poot afdrukken zag begon ze die bedachtzaam te volgen. Kirye daar in tegen was helemaal niet op haar hoede of oplettend. Het enige wat hij had geroken was voedsel, of in iedergeval een geur die zijn aandacht had getrokken. Met grote passen vervolgde de kat zijn weg tot hij in de verte 2 mensen en een duif zag. Ze ging in de aanval houding liggen en kroop langzaam dichterbij, klaar om toe te slaan.

Kyara knikte en liep naar Topthorn toe. Ze steeg op en reed stapvoets achter rat aan. "Hoe heb je me eigenlijk gevonden?" vroeg ze. Even draaide ze zich om in het zadel en keek naar het pad achter hun. Gelijk werden hun sporen uitgewist.

Gabe reed rustig door maar hoorde stemmen, ze klonken fluisterend. Hij hield halt en luisterde, mensen liepen, overlegde. Soldaten misschien?

"Ik heb nog niemand gezien, geen geleiders en geen vijanden." zei Hope zacht en ze keek hem aan. "Er is me altijd verteld voorzichtig te zijn, en ik let twee minuten niet op en daar ben je, de eerste die ik zie in maanden. En jij? Heb jij al andere ontmoet?" Ze dacht eigenlijk van niet, anders zou hij niet alleen zijn toch? Het was de bedoeling dat de geleiders elkaar zouden vinden tot ze compleet zouden zijn. Maar vragen kon geen kwaad, hij had waarschijnlijk een stuk meer meegemaakt dat zijzelf.

david trok een wenkbrouw op. "goed...dan niet. heel fijn je ontmoet te hebben." hij trok zijn hand terug en draaide zich om om weg te lopen. toen herinnerde hij dat zij de ketting had gezien. "oh...en als er naar mij gevraagd word...or naar iemand genaamd 'emerald eyes' dan heb je mij niet gezien...ok?"

rat liep naast kyara en keek even omhoog en hij tikte op zijn hoofd, ik voel het sterker aan dan welke geleider ook ik heb namelijk het rad van de geest, zegt hij en hij haalde zijn schouder op en hij kantelde zijn hoofd lichtjes, welke heb jij vraagt hij dan, maar dan bleef hij even staan hij voelde niet alleen kyara naast zich besefte hij maar ook andere geleiders, en hij keekt kyara aan, het is onze geluks dag ik voel er nog meer zegt hij dan met een grijsn


whaaa ruuz met ineens aan dat rpg denken die jij ooit gemaakt had met die 5 kinderen van een koning en koningin die koning werd gedood en die koningin werd gevangen genomen. kennen meer hem nog

ja die broers en zussen met elementen! ik weet precies welke je bedoelt

"Aarde," zei Kyara. Toen keek ze verbaasd op. Ze sloot haar ogen en voelde het toen ook, er waren inderdaad andere geleiders. "Kom, laten we er heen gaan!"

Arianan keek naar David. Ze ging goed rechtop staan en dacht na. 'Kan jij magie?' vroeg ze toen maar gewoon.

Gabe reed verder, maar wist dat als het soldaten waren en ze hem gehoord hadden hij ze snel tegen zou komen, hij had niet echt wat gedaan. Maar in zijn dorp wisten ze aan wiens kant hijs tond.

Dahlia sloop dichter naar Kirye toe terwijl deze dichter en dichter naar de mensen en de duif heen kroop. Net op het moment dat Dalihi in de richting van Kirye spong om de kitten in haar nekvel te grijpen schoot het dier naar voor, recht op de duif af. Met open gesperde kaken en een grom. Dahlia vloekte, krabbelde overeind en klom met wat geritsel wat door Kirye's grom niet te horen was de dichtst bijzijnde boom in. Ze vloekte zachtjes maar hielt zich voor de zekerheid verscholen in tussen het bladerdek. Ze kon niets meer doen, het kwaad was al geschiet, Kirye was zijn jacht instinct achteraan gegaan en zichzelf verraden.

Hij luisterde naar haar verhaal, had ergens al verwacht dat ze niemand tegengekomen was want ze was alleen. 'Je moet altijd alert blijven. We worden van alle kanten bedreigd. Ik ben zelf wezen vluchten, heb verder niemand gevonden behalve hier en daar wat soldaten. Ze zijn sterker dan je verwacht, dus je moet echt oppassen.' zei hij en voelde op dat moment iemand in de buurt. Zijn ogen rolden naar de zijkant van zijn kassen, probeerde uit te vinden waar de persoon zich bevond maar dat lukte hem nog niet goed genoeg, dus probeerde hij te voelen of het een soldaat of geleider was. 'Er is daar iemand.' fluisterde hij nog veel zachter. Hij voelde nog iemand in de buurt. Shit, het moesten wel soldaten zijn en ze waren blijkbaar al gevonden, gezien het feit dat een van hen dichterbij was dan de ander. Met een ruk draaide hij zich om, had hij zijn busterzwaard getrokken. 'Wie daar ook is, kom eruit!' zei hij kil. Opeens schoot er een luipaard uit de struiken. Allen schrok zich een ongeluk, had echt geen dier verwacht. Hij ging voor Hope staan, hief zijn hand en vormde een schild van het licht wat hij uit de omgeving extraheerde.

david bleef staan. hoe kon zij dat weten? hij had het nooit iemand verteld en zeker nooit aan iemand laten zien....maar op de een of andere manier voelde hij dat hij haar het moest vertellen..."erhm....ja....hoezo?" zijn hand ging naar zijn zwaard en zijn magische oog scande de omgeving af...dit kon wel eens een val zijn van die verdomde soldaten die achter hem aan zaten zonder dat hij wist waarom...ja hij was een dief, maar niemand had hem ooit gezien...

'Ik voel het.' zei Arianna en ze leunde nonchalant tegen een boom aan en keek naar hem. Hij leek zich ongemakkelijk te voelen.

Hope was even geschrokken. Hoe was dat mogelijk? Normaal had ze altijd alles in de buurt door en wist ze precies waar ze heen moest om alleen te blijven. Hij komt in beeld en vervolgens ook nog soldaten. Ze nam gespannen de vechthouding die haar geleerd was aan en wachtte af. Ze had geen wapens, ze wilde voor zo ver mogelijk niet verder gaan dan zich verdedigen en dat kon prima met haar kracht.

rat knikte toen zij aarde zei en hij liep door en keek haar aan toen ze zei tot ze beter konden gaan en hij liep stevig door recht op zijn gevoel af, maar er knaagde iets aan hem...er waren zeker soldaten in de buurt en hij bleef staan, ga jij maar vast....ik haal jullie dadelijk in, zeg tegen de andere tot er soldaten aan komen en jullie snel door moeten reizen. zegt hij dan hij wilde niet bevelend klinken maar dit was het beste en ook tot ze niet zagen wat hij deed, het was namelijk wreed.

jah heb. was om te huilen toen echt

even voor de notice Kirye valt June aan

"je....voelt het?...." hij voelde weer die spanning die van haar af leek te komen. "heb jij ook magie? ik dacht dat ik de enige was..."

Kyara fronste haar wenkbrauwen. Ze wilde er tegen in gaan maar iets aan rat's blik hield haar tegen. "Oke dan, maar wees voorzichtig!" zei ze. Ze dreef Topthorn aan en reed richting de andere geleiders. Heel even keek ze over haar schouder naar rat.