Anniek en steffanie

draken zijn nu uitgestorven wezens in deze wereld. vroeger waren ze in overvloed en deze wezens hadden magiese krachten. bij iedere draak was dit natuurlijk verschillend. andere wezens zoals elven, dwergen, mensen en andere rassen begonnen jaloers te worden op deze wezens en hun sterke magische krachten. een iemand wist hoe je de kracht van een draak af kon pakken en ging met een groepje op jacht en zo raakte de draken een voor een hun krachten kwijt. sommige draken werden daarna gedood andere niet. op een dag waren de draken weg de andere wezens dachten tot ze hen gedood hadden, maar dit is maar schijn. de draken hadden iets nieuws geleert ze hebben geleert om een menselijke vorm of een elfen vorm aan te nemen ter bescherming van hun zelf. zo kunnen ze voort leven al een paar generaties lang.

oke er is bij iedere ras een koning of koningin die de macht heeft. de koning van de mensen is de achter kleinzoon van de gene wie wist hoe je de kracht van draken af kon nemen. die heeft een vermoeden tot er nog draken zijn maar dit weet hij niet zeker. hij is aant zoeken naar aanwijzingen.

naam:
leeftijd:
uiterlijk:
innerlijk:
extra:
door:

----------

naam:tristan wings
leeftijd:21
uiterlijk:komt
innerlijk:tristan is heel erg koppig en trots, soms wat terug houdent hij is makkelijk boos te krijgen.
extra: is een draak eigelijk maar heeft een mensen uiterlijk
door:steff

2e rol komt nog.

Naam: Katherina Cornelia Oceane Corneis
Leeftijd: 20 in mensenuiterlijk, ze leeft al enkele eeuwen.
Uiterlijk: Lang donkerbruin krullend haar. Lichtbruine ogen. Slank, bleke uit. Uiterst mooi voor een mens. dit komt doordat ze geen mens isxD
Innerlijk:Ze is wijs door de vele ervaring in haar leven. Ze kijkt alles toe en denkt erover na. Ze ziet het allemaal wel.
Extra: Ze is een draak
Door: Anniek

tristan zat op zijn hurken bij een rivier zijn ogen en oren stonden op scherp of hij niemand hoorde of zag aan komen. in zijn handen had hij een dood konijn die een verwonding had. tristan keek weer even rond en dan neemt hij een hap van het konijn. hij zou het zo nooit toe geven tegen andere mensen tot hij konijnen rauw zou eten wetent tot dat niet hoorde, maar als hij alleen was niet in een dorp en geen enkele mens in de buurt was at hij hem rauw omdat hij dat lekkerder vond. het liefst zou hij weer eens een groter dier don een konijn een vos of een ander klein dier eten. maar dat gaat niet het zou te veel op vallen. en hij at schuchter verder.

Katherina kwam haar hutje uit en liep richting de stad. Ze leefde alleen uit de buurt van de mensen, ondanks ze al een zeer lange tijd als mens over de aardbodem rondzwierf zou ze zich nooit verbonden voelen. Toch had ze gekozen voor een leven dicht bij de stad. Ze wist dat ze het beste kon mengen, het leven accepteren. Maar ze bleef onbereikbaar voor de mensen. Ze vond het niet fijn. Ze liep door de stadsmuren de markt op. Ze gedroeg zich al jaren als elk ander mens. Ook al hield ze niet van brood, toch kocht ze het.

Tristan had het konijn totaal tot aan het bot op gegeten hij liet het schelet in het water glijden en waste snel zijn handen en zijn mond even. Vervolgens staat hij op en begon hij verder te lopen. Hij had nodig nieuwe kleren nodig en hij had wat geld gespaard dus hij kon in het volgende dorp wellicht wat nieuws kopen. En hij dacht na hij had al heel lang geen andere draak gezien. En vrouwtjes draken waren al helemaal zeldzaam had eentje gezegt 11 jaar geleden was dat volgens hem. Toch hoopte hij stiekem ooit eentje te zien.

Elra een jonge magier van de nu mensen koning keek uit het raam. Hij vroeg zich meerdere dingen af. Hij had een vermoeden maar hij wilde bewijs vinden. Hij wist alleen niet waar te zoeken.

Katherina liep over het marktplein en kocht wat verschillende dingetjes. Ze glimlachte naar de mensen die ze vaker had gezien en was vriendelijk. Maar ze legde niet teveel aandacht op zichzelf. Ze wilde ontoegankelijk blijven, niemand mocht ooit weten wat ze werkelijk was. Dat zou haar dood betekenen, of erger. Het was lastig, want draken bezaten een eeuwige schoonheid waar mensen nooit aan zouden evenaren. Ze wist dat de mannenmensen voor een groot deel wisten wie ze was.

Tristan liep rustig verder en luisterde naar de geluiden van de natuur maar na een tijdje hoorde hij ook een dorpje daar kon hij wel kleren kopen en hij liep verder ennkwam al snel bij de poort van het dorpje en hij ging er door heen en hij keek rond.

Elra was na aant denken over de draken er moest iets zijn ze waren niet uitgestorven dat voelde hij.

Katherina zag in de verte Tymo aankomen lopen. Ze zuchtte, dat was zo'n typisch mannenvoorbeeld. Ze schoot snel een winkeltje in zodat hij haar niet zo zien. Het was een klein restaurantje. Ze nam achterin plaats, dit was wel een goede plek om even te blijven tot ze terug zou komen.

Tristan liep het dorp in en keek wat rond en stopte bij een winkel die er niet zo duur uit zag daar ging hij naar binnen en begon hij wat dingen bij elkaar te zoeken en hij vond uiteindelijk wel wat en hij rekende af en n klede zich i het kleed hokje om. Vervolgens ging hij de winkel uit en liwp hij verder tot een restaurant zijn aandacht trok waarom wist hij ook niet maar toch ging hij maar bi en en keek rond hij had katherina nog niet gezien.

Katherina had een kop thee besteld en was deze in alle rust aan het drinken. Thee was een van de mensendingen waar ze wel van hield. Het had een goede werking op haar. Ze blies zachtjes zodat het wat zou afkoelen. Iets wat onzin was maar wel erg menselijk, zelf kon ze natuurlijk heel goed tegen de hitte.

Tristan liep het restaurant verder in en keek rond zoekend naar iets al wist hij niet wat. Maar dan ziet hij een meisje zitten ennormaal deed hij dit nooit maar nu wel. Hij liep er heen en wees naar de andere stoel aan de tafel. Is deze bezet. Vraagt hij als teken of hij er mocht gaan zitten.