Sanne & steffanie RPG

Een dorpje midden in de bossen vlak.bij een hoge bergtop is niet zoals de meesten dorpjes die je tegen komt in de middeleeuwen. In dit dorpje wonen mensen die een kracht bezitten een van magie de andere van natuur hun wolf kant. De mensen die deze kracht bezitten wonen heel dicht (of in een huis) bij elkaar (echt als een roedel zou ik denken.) De Alpha van dit dorpje doet dit al een aantal jaar alleen door zijn sterk karakter, maar dan ineens komt een lone wolf hun dorp binnen...iets wat alles doet veranderen. Zeker omdat die gene nog niet eens weet dat ze de kracht bezit van natuur en magie. Met andere woorden ze is nog nooit veranderd van mens naar wolf. Dit zorgt er voor dat het dorp niet zoals altijd hun gang kan gaan. Dat ze hun magie niet openbaar kunnen gebruiken of zomaar wolf kunnen worden. Dit dorpje is sinds een paarjaar vrij van een alpha die zijn roedel onderdrukte. Maar de alpha die nu hier zit heeft nog vaker last van hen. Nu er ook nog eena een vreemd meisje in hun dorp is gekomen.

Dahlia Silver Rosewood is een jonge vrouw van 23 jaar. Van jongs af aan heeft ze, samen met haar ouders altijd het hele land rond gereist. Van dorp tot dorp. Nooit bleven ze lang op een plek wat er voor zorgde dat Dahlia nooit echt andere kinderen van haar leeftijd om haar heen heeft gehad en ze erg op zichzelf is. Ze is verlegen en terughoudend maar wel doelbewust. En sinds een aantal jaar is het haar enige doel op de moordenaars van haar ouders te vinden en, als het haar lukt, wraak te nemen. Toen ze een aantal jaar geleden in het huisje kwam waar ze rond die tijd woonde, vond ze haar beide dood. Bruut vermoord door een wild beest, tenminste daar leek het op. Maar Dahlia heeft altijd het vermoeden gehad dat er een of meerdere personen achter hen aanzaten. Vooral omdat het altijd leek alsof haar ouders achter om keken, iets voor haar verborgen hielden ook toen ze ouder werd. Ze heeft dan ook nooit geweten dat haar ouders wolven waren, op de vlucht voor hun soortgenoten, om haar een zo rustig mogelijk leven te laten leiden. Dahlia haar ouders kwamen beide van een krachtige bloedlijn wat er voor zorgde dat als ze een dochter zouden krijgen de kans heel groot was dat ze geclaimd zou worden door een alpha als Luna en dat wilde ze voorkomen. Dahlia weet zelf niet wat ze is, toen ze rond leeftijd van haar eerste verwisseling kwam hebben haar ouders haar dagelijks een drankje gegeven met wolfkruid om haar innerlijke wolf te onderdrukken. "Om de hoofdpijn te verminderen" zeiden ze dan als ze er naar vroeg. Haar moeder was erg goed met kruiden, iets wat Dahlia van haar over heeft genomen en waardoor ze een genezer is geworden. Nu reist xe van stad naar stad, gebruik makend van haar genezende krachten en mogelijkheden om geld te verdienen en hopelijk ooit er achter te komen wie haar ouders heeft gedood.

Uiterlijk is plaatke maar dan zilver blond haar. Haar wolf is dan ook zilverwit

Tristan Ryan wings (try) is een jonge man van 26 jaar die vanaf zijn 10e al met zijn ouders hier in het dorp woont. Try is pas op zijn 12e voor het eerst verandert wat best laat was. Maar toch was hij er al snel net zo goed in als andere van zijn leeftijd. Verder verliep try zijn jeugd zoals iedere andere tiener, in problemen komen, vechten, dingen leren. Op zijn 19e was try zich bewust van wat er hier in het dorp en de roedel gebeurde. Ze werden onderdrukt. De Alpha en zijn hoger geplaatste aten alles op wat de jager vangde om alleen restjes over te laten voor de rest van de roedel. Wolven die te zwak waren of werden deden ze het dorp uit jagen en nog een aantal van zoon dingen. Try wist dat dit niet kon door gaan maar hield zich stil en zorgde langzaam dat hij ongezien sterker werd met andere die hij vertrouwde en hem volgde. Op zijn 21e wilde ze zijn vader het dorp uit zetten dit ging mis waardoor die de dood vond. Try daagde de Alpha daardoor uit om te winnen en diens plek in te nemen. Hij verbande hem en zijn naaste om daarna alles eerlijk te verdelen in het dorp. Niemand werd meer onderdrukt en er was een mooie balans. Maar tóch blijft er gevaar op de loer die te maken heeft met de andere Alpha die zich heeft gevestigd aan de andere kant van de berg.

Uiterlijk komt nog

Beginnen

Try was al vroeg in de ochtend wakker geworden zoals altijd om een rondje langs de bossen rond het dorp te doen.als wolf Om te kijken of alles veilig was en om eventjes wakker te worden en om zijn eigen zorgen te vergeten. Hij was nu al dik 5 jaar Alpha hier soms voelde dat nog altijd vreemd aan maar soms ook weer vertrouwd alsof hij geboren was om het voor de zwakkere op te nemen. Alles was een mooi balans. Op een ding na. Hij had geen wederhelft. Hij vond dat hij het moest voelen als hij iemand zag dat zij bij hem hoorde. Sommige hier vonden wel dat het lang duurde. Maar dat liet het links liggen. Bij de rand van het bos werd hij weer mens om rustig door het dorp heen te lopen om daarna bij het landhuis te stoppen. Zijn landhuis. Zijn moeder woonde hier. Met zijn beta en zijn beste jagers. Zijn moeder was laats gewond geraakt bij een jacht en wat ze ook deden de wond wilde maar niet genezen en sinds gisteren was die ontstoken geraakt. Hij maakte hij zich zorgen over. Hij had de jagers er op uit gestuurd om iemand te zoeken des noods wat verder weg een heler/genezer te zoeken. Want als ze geen effectieve behandeling zou krijgen was het bang dat ze het niet ging halen. Langzaam duwde hij de klink omlaag om naar binnen te lopen.

Dahlia stond bij de zoveelste kruising in het bos. Ze slaakte een diepe zucht terwijl ze op de weg wijzers keek. Twee van de pijlen hadden een naam, de derde was blanco. Geen van de twee namen kwam overeen of leek ook maar een beetje op de naam van het dorp dat ze gisteren had opgevangen in de herberg waar ze had overnacht. Toen ze daar aan tafel had gezeten en haar avondmaaltijd had genuttigd had ze een gesprek opgevangen tussen twee mannen die opzoek waren naar een genezer. Zo terughoudend als ze was had ze zich er niet mee bemoeid maar wel haar oren gespitst om de woorden op te vangen. En nu stond ze hier in het bos opzoek naar dat plekje op te kijken of ze kon helpen. Na een paar minuten dubben over waar ze heen zou gaan koos ze uiteindelijk voor de keuze die nergens naar leidde. Op een of andere manier voelde ze een zachte duw in die richting, alsof ze daar heen moest gaan, alsof ze daar iets zou vinden wat ze zocht. Dus hees ze haar tas met spullen weer op haar rug en begon ze door te lopen tot ze een uur later eindelijk een dorp in zicht kreeg. Het zag er rustig en vredig uit, opgenomen door de natuur, niet zoals veel dorpen in de omgeving. Zoekend keek ze rond of ze iemand kon vinden aan wie ze kon vragen of ze hier goed zat.

De beste jager van het zijn roedel kwam net terug en zag een onbekende mens verder op staan waar hun dorp begon. Ze was mens geworden voor ze haar kon op merken. Haar bruine haren had ze in een paarden staart. Haar gele ogen keken onderzoekend naar het jonge vrouw mens die misschien een jaar jonger was dan haar zelf. Tot haar ogen vielen op iets wat aan haar tas hing. Normaal hadden helers meestal een van die kruiden aan hun tas hangen. Amoir was gisteren vertrokken met nog een paar en op gesplitst om te zoeken naar eentje op alpha's bevel. Ze veegde haar kleren eventjes schoon om dan naar haar toe te lopen een stukje achter haar schraapt ze haar keel.' Sorry als ik onbeleefd ben.' Zegt ze wijzend naar de tas van de jonge vrouw.' Maar ben jij een genezer.' Vraagt ze recht voor de raap.

Try liep het huis binnen waar het op het moment best rustig was. Eerst ging hij naar de keuken om een kopje gember thee te maken. Ze zouden soms helpen als iemand een ontsteking had. Hij wist wel hoe ziek ze was en dat een genezer alleen die wond kon helpen. Zo iemand hadden ze niet in het dorp. De andere die er was jaren terug was met de andere mee gegaan. Als de thee klaar is loopt hij er mee naar boven naar de kamer van zijn moeder. Hij klopte niet maar liep heel zachtjes naar binnen.als zijn moeder sliep wilde hij haar niet on nodig wakker maken. Hij had zijn beta gevraagd bij haar te blijven als hij even weg ging. Zijn ogen waren al snel aan het donker gewend in de kamer. Hij zag dat zijn moeder sliep maar ook dat aar gezicht glom van het zweet. Als ze niet snel iemand vonden. Bij die gedachten beet hij eventjes op zijn lip. Dan loopt hij stilletjes naar binnen en zet de thee op het nacht kastje naast het bed.

Dahlia keek rond in het dorp. Het was rustig, ontspannen, een gemoedelijke sfeer wat haar deed ontspannen. Toen ze een stem achter zich hoorde draaide ze zich om naar de jonge vrouw achter zich. Dahlia volgde de wijzende vinger van de vrouw naar haar schoudertas. Aan een van de ogen waar de band aan bevestigd was hing een klein bosje gedroogde kruiden wat een algemeen teken was dat ze genezer was en knikte bevestigend. "Ik hoorde gister dat er een genezer nodig was. Ik wilde me niet met het gesprek bemoeien." ze had de mannen die in de herberg hadden gezeten licht intimiderend gevonden door hun uitstraling. "Ik dacht als ik het dorp vind waar ze het over hadden kon ik allicht kijken of er iets is wat ik kan betekenen." Ze keek rond. "Ik neem aan dat ik hier goed zit?" Ze keek naar de jonge vrouw. Ook deze vrouw had iets wat haar lichtelijke rillingen over haar rug gaf. Iets wat haar bekend voor kwam maar wat ze niet kon plaatsen. "Mag ik de patiënt zien?" vroeg ze iets wat onzeker. Ze kon maar al te goed begrijpen dat mensen er niet om stonden te springen en vreemde bij hun dierbare te laten, maar als het echt zo serieus was als wat ze had op gevangen moest er snel wat gedaan worden anders zou de ontsteking erger worden dan dat het al was.

Raven keek op vanuit zijn stoel in de hoek van de kamer. Hij knikte begroetend naar Try, zijn alpha, toen die de kamer binnen kwam. Rustig kwam hij overeind en liep hij naar Try toe. "Het gaat niet goed met haar." zei hij bezorgd terwijl hij naar de vrouw in het bed keek. "De situatie lijkt met de minuut te verslechteren terwijl de infectie zich door haar lichaam verspreid." Zijn blik richtte zich weer op Try. "Ik hoorde dat Amoir terug is, maar heb niet gezien dat ze iemand mee genomen heeft. De andere die op weg waren gestuurd heb ik nog niet van gehoord. Maar ik weet dat ze er alles aan zullen doen om iemand te vinden."

Amoir voelde iets vreemds toen de jonge vrouw haar aan keek maar dit verdween als sneeuw voor de zon als ze knikt om het feit dat ze een genezer is. Ze was toen straks zo teleur gesteld geweest dat ze niemand had gevonden maar nu had de genezer gewoon hun gevonden. Dit voelde zo opgelucht.Ze was een dappere vrouw vond amoir omdat ze opzoek ging naar waar ze nodig was.'ja je zit hier goed en Tuurlijk mag je dat. Ik ben blij dat je ons gevonden hebt.' Zegt amoir eerlijk want ze wist net als de andere dicht bij try dat zijn moeder van acht nog erger achter uit was gegaan. Ze maakte een volgend gebaar terwijl ze de jonge vrouw voor ging.' Trouwens mijn naam is amoir fallor. ' stelt ze zich zelf voor. Sommige in het dorp waren achter dochtig naar mensen amoir niet ze was een jager in haar ogen kon ze een mens altijd snel de baas zijn. ' wat is jouw naam' vraagt Ze terwijl ze liep op een stevig tempo door de straten heen. Hier en daar zag je sommige eventjes op kijken andere wat langer dan de andere maar daarna weer verder gaan. Amoir liep door de kleine straatjes tot ze bij een groter land huis komt dat zich onderscheid van de rest.' Eehm de patiënt is wat op leeftijd en aangevallen door een dier....De wond is gaan ontsteken ook al hielden we het schoon.' Legt ze uit terwijl ze het landhuis binnen ging. Ze liep snel door naar boven en wenkte de jonge vrouw nog wens waarna ze klopte en naar binnen ging normaal deed ze wachten maar nu niet er was geen tijd.

Try had raven niet zien zitten maar wist dat hij in de kamer was. Uiteindelijk voelde hij hoe dicht hij bij hem stond en zeggen dat het niet goed ging met zijn moeder. Van binnen voelde hij zich ineen krimpen maar van buiten liet hij niks zien. Hij keek langzaam weg van zijn moeder naar raven met zijn groene ogen waar het verdriet wel in te lezen was.' Jammer. Normaal vind amoir wat ze zoek.' Zegt hij spijtig maar niet verwijtend naar haar. Hij wist dat ze haar best had gedaan. ' Heel misschien heeft een van de andere geluk.' Zegt hij en hij kijkt raven aan.' Ander huilen we vannacht om haar.' Zegt hij terwijl hij even zijn hand op raven zijn schouder legt. Niet voor raven hij had zelf even iets nodig om zich aan vast te houden. Want hij wist als niet snel hulp kwam haalde ze de avond niet. Try keek op als er geklopt word en amoir stralend binnen komt. Snel liet hij raven los om sterker over te komen.

Dahlia volgde De vrouw toen die haar wenkte. Ze voelde blikken in baar rug boren maar probeerde die zo veel mogelijk te negeren terwijl ze doorliep. "Ik ben Dahlia Li... " haar woorden bleven hangen toen ze bijna haar achternaam uit had gesproken. De stem van haar moeder klonk waarschuwend door haar hoofd. Spreek nooit je volledige naam uit of mensen zullen je als een bedreiging zien. "Gewoon Dahlia" verbeterde ze zich. Ze volgde Amoir tot aan het landhuis. Haar ogen werden groot toen ze het zag, niet verwacht hier zo iets te zien. Maar ze focuste zich toen Amoir informatie over haar patient begon te geven. Ze sloeg alles op in haar geheugen terwijl ze de trappen opliep, naar binnen en meteen door naar de eerste verdieping waar Amoir een deur opende en naar binnen ging. Zelf bleef ze in de deur opening staat. Toen haar ogen gewend waren aan de duisternis zag ze twee mannen staan. Opnieuw ging er een tinteling over haar rug terwijl haar blik over de twee mannen ging en bleef hangen op Try. "Eehmm... Hallo" wist ze moeizaam uit te brengen.

Raven knikte bevestigend. "Ze vinden wel iemand Try. Je moeder gaat niet zonder gevecht ten onder. " probeerde hij zijn alpha gerust te stellen. Hij legde evenals Try bij hem een hand op zijn schouder. Toen hij voetstappen op de gang hoorde trok hij zijn hand terug en deed een stap naar achter. Hij nam zijn positie als beta in achter zijn alpha. Toen de deur open ging knikte hij begroettend naar Amoir. Zijn houding werd wat oplettender, wat stijver toen hij Dahlia in het oog kreeg

Amoir had de naam van de jonge vrouw op geslagen dahlia ook over hoe ze even twijfelde over haar hele naam te zeggen. Maar dit had ze niet gedaan. Misschien met een goede reden.iedereen had een eigen geschiedenis. Ze had eventjes stiekem om gekeken naar haar toen ze naar de kamer gelopen waren en ze vond het leuk om haar zo verbaast rond te zien kijken. Dat had dit huis eigenlijk wel bij iedereen die er voor het eerst door heen liep gedaan.Als amoir in de kamer is en try met raven ziet staan weet ze dat ze net op tijd is.' Ik heb een genezer gevonden.' Zegt ze opgelucht en snel waarna ze zich omdraait naar dahlia. Waarna ze zich ook wat terug trok.

Try keek weer even naar zijn moeder die de zelf de kleur haren had als hem al zat haar korte haar nu als een nat web rond haar hoofd. Hij knikte naar raven en was even bij met die hand op zijn schouder. Try was het niet gewend om nutteloos te zijn. Hij probeerde altijd en iedereen te helpen, normaal ging dat ook alleen met dit kon hij haar niet helpen. Iemand moest zich gaan verdiepen als genezer. Dat hadden ze nodig iemand zoals hun als genezer. Als de andere roedel een keer aanviel en er zouden gewonden vallen moest hij er voor zorgen dat ze goed op gevangen werden...Maar ook zo als iemand eens ziek werd. Try merkte dat raven afstand nam dan keek hij naar amoir die binnen was gekomen en knikte dankbaar om dan naar de deur te kijken wie ze had mee gebracht. Waar een jonge vrouw in verscheen die hem zijn adem deed ontnemen. Haar wit blonde haren en mooie blauwen ogen zo puur waar hij naar bleef staren. Als ze stamelend hallo zegt lijkt hij zelf weer een beetje te ontwaken. Try schraapte zijn keel even om zijn stem te hervinden.' Hoi.' Zegt hij kort en krachtig. Hij ademde diep in. Het was raar heel raar dit had hij nog nooit gevoeld bij niemand. Alsof zijn hart stil stond maar tegelijk ook weer zo hart sloeg al of iedereen het kon horen. Laat staan dat hij als een domme school jongen nog maar een woord had gezegt. Maar zij gaf hem knikkende knieën. Was dit het wat zijn vader hem ooit had verteld als he die gene vond wist je het wel. Bij de gedachten aan zijn vader kwam hij bij positieve. ' ze is hier in het bed. De ontsteking lijkt ons in haar bloed te zijn getrokken.' Legt hij dan uit waarna hij zich weer naar het bed keert en haar wenkt. Try keerde niet snel mensen de rug toe normaal maar dahlia zag hij niet als een bedreiging.'kun je haar helpen.' Vraagt hij dan hoopvol.' Kosten zijn geen probleem.' Vult hij snel aan.

Dahlia was een beetje overweldigd door de hele gebeurtenis om haar heen. Het landhuis, de mensen die een soort van kracht uitstraalde. Het was anders dan anders. Ze begon een lichtte hoofdpijn te voelen die ze wel vaker had. Normaal nam ze dan altijd het drankje waarvan haar moeder haar had geleerd hoe ze het moest maken. Dat zou later komen. Toen ze de zieke vrouw op het bed zag liggen wist ze dat ze snel moest zijn. Ze pakte zich samen en liep naar het bed toe waar ze op de rand ging zitten. Met haar ogen scande ze de situatie en knikte toen. "Ik denk het wel. Maar ik heb wat spullen nodig." zei ze rustig. Haar blik hielt ze op de vrouw gericht die haar nodig had. Ze keek totaal niet naar de 3 andere aanwezige in de kamer. Ze zou later wel uitvogelen waarom die 3 haar een bepaald gevoel gaven. "Ik heb een kom warm water nodig, niet kokend maar wel goed warm, en een paar schone doeken. Ooh en een glas water voor mezelf als jullie dat hebben." Ze knipte het nachtlampje aan waardoor de kamer in een licht warme gloed gehuld werd zodat ze beter kon zien wat ze deed. Haar tas had ze op de grond gezet en geopend. Ze rommelde erin en haalde er een aantal flesjes en potjes uit die ze op het nachtkastje zette. Inclusief een met wolfskruid die ze zelf nodig had. Ze voelde hoe de hoofdpijn een zachte constante bonk werd. Was dit door de omgeving? Normaal had ze er nooit zoveel last van.

Raven zei geen woord, maar deed ook geen stap. Hij hielt de jonge vrouw nauwlettend in het oog met elke beweging die ze maakte en elk woord dat ze zei. Toen ze vroeg om bepaalde spullen liep hij naar Amoir toe. Hij wist niet wat het was maar hij had het gevoel dat hij Try en haar niet alleen moest laten. Iets aan de vrouw vertrouwde hij niet. "Hou haar goed in de gaten." fluisterde hij in Amoir haar oor waarna hij omkeek naar Try en de genezer. "Ik ben zo terug met de spullen." zei hij rustig waarna hij de deur uit liep en richting de keuken verdween om de gevraagde spullen te halen.

Try merkte dat het even duurde voor de jonge genezer in beweging kwam. Hij keek schuin met zijn ogen naar haar terwijl ze plaats nam bij zijn moeder. Het was vreemd om een vreemde zo dicht bij een van zijn dierbare te laten. Hij hield haar nu wel goed in de gaten wat ze deed en de uitleg die ze er bij gaf. Ze twijfelde niet ze deed gewoon, dat gaf hem wel vertrouwen. Try rook eens diep in door zijn neus als de jonge genezer dichter bij hem in de beurt was. Ze rook als eerste heel schoon en naar veel kruiden. Maar er was nog iets een geur bekend maar ook weer niet. Het was vreemd en hij kreeg er eventjes kippenvel van. Try knippert even met zijn ogen als ze het licht aan doet. Hij hoorde hoe raven zich verplaatste maar gaf er geen aandacht aan hem vertrouwde hij zijn leven namelijk toe. Hij was benieuwd naar wat de jonge vrouw deed bij zijn moeder. Al was hij ook benieuwd naar de jonge vrouw zelf. Hij wilde een aantal dingen aan haar vragen maar deed het nu niet er was iets belangrijkers wat eerst moest gebeuren. Hij keek naar de kruiden maar als het wolf kruid komt deed hij een stapje achter uit maar bleef dan toch staan. ' doe je al lang dit als werk.' Vraagt hij uit eindelijk om de stilte te breken maar ook om haar niet af te lijden van waar ze mee bezig was.

Amoir was een beetje van haar stuk gebracht toen ze door had wat voorin effect dahlia op hun Alpha had terwijl het ook nog gewoon een mens was. Ze bleef boeiend naar de twee staren. Ze keek ook verbaast op als raven naast haar staat. Ze hoorde zijn woorden. ' dat doe ik al...Heb je gezien hoe try doet.' Zegt ze zo zacht dat haar lippen niet eens bewogen. Ze knikt als teken als raven zegt dat hij zo terug is met de spullen. Ze liep van waar ze stond naar de andere kant van de kamer zodat ze try en dahlia Allen bij goed kon zien. Dit zou toch geen druk zijn van de andere roedels die afkeurde hoe try deze roedel leide om hem van zijn troon te stoten of zo. Ze schudde haar hoofd.

Raven kwam niet veel later terug. Hij liep de kamer in en zette de kom met warm water en een glas water op het nachtkastje. Hij trok zijn wenkbrauw op toen hij het potje met wolfskruid zag maar zei er niets van. Nadat hij de doeken op het bed had gelegd liep hij naar Amoir. "Ik heb twee vragen fluisterde hij zacht naar haar. "Waarom doet Try zo vaag. En waarom heeft die genezer een potje met wolfskruid op het nachtkastje staan. Hij volgde de bewegingen van de genezer toen ze het potje pakte en wat blaadjes in het glas water stopte. Zijn spieren spande zich aan toen ze het pakte, als ze het aan Try's moeder zou proberen te geven zou hij haar persoonlijk verwijderen. Maar dan ziet hij hoe ze zelf een slok van het glas neemt en kijkt hij verbaast van Amoir naar Try en weer terug. "Waarom drinkt ze wolfskruid? "

Dahlia haalde haar schouders op als antwoord op Try zijn vraag. Ze had ondertussen de wond gevonden en was die aan het bekijken terwijl ze zachtjes in het wond weefsel duwde. "Mijn moeder was een genezer. Je kan zeggen dat ik er mee ben opgegroeid. Ze knikte dankbaar naar Raven toen hij haar de gevraagde spullen bracht, maar besteedde er verder geen aandacht aan. Dahlia pakte het potje met wolfskruid en liet een paar blaadjes in het water vallen waarna ze een slok nam. Bijna meteen trok de hoofdpijn weg. Ze pakte een doek, doopte hem in het water en legde die op het voorhoofd van de vrouw, dan pakt ze een tweede en begon ze met het schoonmaken van de wond. "Wat voor een dier heeft haar te pakken gehad? " vraagt ze als ze naar het geïnfecteerde vlees kijkt." Wat voor dier het ook was. Hij had duidelijk gedoeld op het doden van de vrouw.

Amoir bleef op letten of dahlia iets vreemds deed maar het leek er niet op. Het leek alsof ze haar werk deed. Ze bleef ook kijken hoe try op haar reageerde. Normaal was zijn houding bij vreemde gespannen en waakzaam maar nu niet. Hij was wel opletten richting zijn moeder maar verder. Dan ziet hij hem even een stap achter uit gaan maar wel niet verder. Ze kon niet zien waarom. Met de wond kon het niks te maken hebben. Amoir keek naar raven die met de spullen kwam en die bij het bed af te geven om zich daarna bij haar te voegen. Ze luisterde naar hem. ' hoe moet ik dat weten ik ben geen man, kan dat beter aan jou vragen wanneer doet een man zo raar.' Sist ze tegen hem. Ze wilt weer weg kijken tot ze wolfskruid hoort.' Wat.' Flapt ze er uit en keek benauwd om naar een try die haar een boze blik gaf omdat ze te veel geluid maakte. Dan ziet ze net als raven wat dahlia doet, ze voelde haar eigen maag draaien bij het zien dat ze het op dronk. Ze keek raven aan. ' weet ik veel. Maar ik wordt er niet goed van.' Zegt ze terwijl ze wat witjes was weg getrokken. Wolfskruid was gevaarlijk voor hun. Ze wist tot kinderen die niet verandert waren er beter tegen konden maar toch hielden ze hem er uit de beurt.' Voor mensen zou het helende krachten bezitten heb ik ergens ooit gelezen.' Zegt ze terwijl ze een vinger opsteekt. Amoir was absoluut geen lezer meer een doener.

Try keek hoe dahlia te werk ging en luisterde naar haar uitleg.' Moeders hebben onbewust vaker invloed op wat we doen.' Zegt hij terwijl hij naar zijn moeder keek.als raven komt met de spullen bedankt hij hem vlug en kort met wat woorden en had hem zien kijken naar het kruid.hij hoorde wat geroezemoes van raven en amoir. Tot amoir heel hard wat riep. Nu draaide hij zich om en gaf zijn jager een boze blik. Dan richt hij zich weer op dahlia die het wolfskruid pakte. Nu spande hij zijn spieren wel aan om iets te doen als het naar zijn moeder zou gaan. Maar ze dronk zelf van het glas. Dit gaf try eventjes de rillingen bij het idee wat dat bij een wolf deed als je had dronk. Waarschijnlijk in deze ligte vorm uren misselijk zijn. Try keek bezorgt naar zijn moeder bij het zien van de wond. Hij hoort de vraag.' Een wild zwijn heeft haar geraakt zei ze me...maar ik denk dat het een dolle wolf was' Zegt hij zachtjes. Hij wist dat zijn moeder nu niet meer mee kon met de jagt ze zou een andere Rol krijgen in de roedel als ze beter was. Zijn moeder had gezegt dat het een wilt zwijn was maar hij had het gevoel dat ze er over had gelogen om hem te beschermen.

Dahlia keek op van haar werk toen ze Amoir hoorde. Ze keek haar verbaast aan. "Is er iets?" vroeg ze. Maar ze zag dat Try al naar haar keek dus ging ze verder met het schoonmaken van de wond. Ze schudde haar hoofd. "Het was geen zwijn. Die laten niet zulke afdrukken achter." Ze pakte een potje met een zalfje en smeerde het erop. Dan begint ze in haar tas te graaien en haalt er verschillende flesjes uit. "Deze." mompelt ze zacht waarna ze overeind komt. Ze keek Try spijtig aan. "Het word moeilijk maar ze kan het redden. Het is maar net of ze zelf de kracht er nog voor vind om te overleven of dat ze het genoeg vind." Dahlia draaide zich om naar de vrouw en hielt dienst hoofd een beetje omhoog. "Ik heb een helend kruid op de wond gesmeerd. Het dekt het af en zorgt er voor dat er niet nog meer bacteriën in kunnen komen." Zegt ze terwijl ze de kussens op stopt en het dopje van het flesje in haar hand haalt. "Dit..." ze laat het flesje zien. "Is een antibiotica. Het zou de infectie tegen moeten gaan maar vergt ook veel energie van het lichaam." Ze zette het flesje dicht terug op het nachtkastje nadat ze een paar druppels in de mond van de vrouw had gedaan en begon haar spullen in te pakken. "Ze moet elk uur een schone lap op haar voorhoofd om het zweten tegen te gaan. Daarnaast wil ik dat ze elke 3 uur een paar druppels van de antibiotica toegediend krijgt." Dahlia hees haar tas over haar schouder en keek Try aan. "Als ze de nacht door komt, heeft ze een grote kans om het te halen. Maar ze is uitgeput. Haar lichaam is op door het vechten tegen de infectie." Ze beet zachtjes op haar lip. "Het zal moeilijk worden."

Raven rolde met zijn ogen. Ja hij was een man. Zo wat. Hij wist toch ook niet waarom Try ineens zo vaag deed. Hij had hem dit nog nooit zien doen, hij kon geen gedachten lezen. Als reactie op Amoir haar flapuit geeft hij haar een stomp tegen haar arm. "Stil." sist hij terwijl zijn ogen naar Try schieten. Hij ziet de blik. "Die ga je te horen krijgen." fluistert hij in haar oor. Hij hoorde haar aan over haar uitleg van wolfskruid en genezen bij mensen. Minachtend snoof Raven. Dat was de grootste onzin die hij ooit gehoord had. Genezende werking bij mensen. Hij geloofde het niet. En hoe langer die genezer hier was des te meer twijfels kreeg hij bij haar.
Raven luisterde geduldig terwijl Dahlia haar spullen bij elkaar pakte en Try vertelde hoe groot de kansen waren en wat er nu verder moest gebeuren. "Ik zal er persoonlijk op toe zien dat er iemand is die haar in de gaten houd en verzorgd zoals gevraagd. Als er veranderingen zijn zullen we het meteen weten." Het liefste wist hij dat Try zou willen dat hij het zelf zou doen, of Amoir. Maar hij wilde zijn alpha ook niet alleen laten met deze mensen vrouw. Zonder dat ze wisten wat haar doelen verder waren.

Try keek hoe dahlia te werk ging bij zijn moeder. Hij probeerde alles zo goed mogelijk te volgen en op te slaan. Gelukkig waren amoir en raven er nog wetend dat die mee luisterde om van later er nog aan te helpen herinneren als dat nodig mocht zijn. Hij knikte naar haar als ze zegt dat het de infectie tegen moet gaan maar veel vraagt van het lichaam. Hij keek even naar het flesje op het kastje.' Komt in orde.' Zegt hij. Dan kijkt hij naar dahlia en ze kijkt hem recht in de ogen aan. Heel eventjes hield hij weer Zijn adem in. Maar als ze over zijn moeder begint zie je zijn blik eventjes van vurig naar droevig veranderen.' We zullen naast de zorg voor haar bidden.' Zegt hij op het feit dat hij hoopte dat ze de nacht zou halen.hij zag hoe dalhia haar tas over haar schouder heen gooide. Haar werk zat er op Try keek op toen raven tot hem sprak. Het verbaasde hem dat hij iemand anders voor stelde maar het was zijn beta die zou het met een reden voor hebben. Hij keek instinctief even om naar zijn moeder.

Amoir voelde de stoot waardoor ze eventjes er overheen wreef en beledigend auw zei niet omdat raven haar pijn had gedaan of zo. Ze hoorde hem zeggen dat ze hier iets over zou horen van try. Dat geloofde ze ook wel raven kon try beter dan wie dan ook. Nu werd amoir weer serieus om het gesprek en de behandeling die verder op plaats vond. Ze hoorde de behandeling aan en wat er gedaan moest worden maar ook dat het een spannende nacht zou worden. Ze hoorde na try ook raven spreken waardoor ze met haar ogen eventjes op zij naar hem keek. Maar ze hield de twee ook in de gaten waar haar blik naar toe ging als try naar zijn moeder om keek. Dan draait ze zich naar raven toe en knikt als feit dat hij try beter in de gaten kon houden nu hij zo vreemd Deed. 'Ik blijf wel bij haar als er iets is hoor je het meteen.' Zegt ze en ze loopt naar try toe keek hem eventjes bemoedigend aan.' Ga maar.' Stelt zij hem gerust.

Try hoort dan amoir zeggen dat ze wel bij zijn moeder blijft. Dit deed hem meer gerustellen dan dat hij hier iemand anders dan raven of haar hier moest laten nu.' Dankjewel. Dit vergeet ik niet.' Zegt hij met die woorden keek hij ook even naar raven. Try was altijd even dankbaar voor de mensen die hem steunde. Dan loopt hij langzaam de kamer uit hij keek dan naar dahlia.' Wat wil je als betaling hebben voor je diensten.' Vraagt hij aan haar terwijl hij door de gang heen liep.' Sorry we hadden toenstraks wat tijd nood waardoor ik me niet heb voor gesteld mijn naam is tristan wings, maar ze spreken me hier aan met try.'begon hij te praten tegen haar.' Wat is jou naam en hoe kwam je hier in dit dorp. Amoir zei dat je haar vond.' Vraagt hij dan. De eerste branden al een hele tijd op zijn lippen. Zijn ogen bekeken dahlia eventjes.

Dahlia haalde haar schouders op toen ze de kamer verliet. "Laat die betaling nog maar even zitten. Ik ga niet meteen weg. Als je moeder de avond haalt zal ze vervolg zorg moeten hebben. Die betaling komt wel." Ze glimlachte iets wat terughoudend maar wel gemeend."De naam is Dahlia." zei ze rustig haar ogen gleden over de omgeving toen ze door de gangen liepen. Ze giechelde zachtjes om de vragen reeks die Tristan op haar afvoerde. "Ja klopt. Ik had gisterenavond een gesprek opgevangen van twee mannen die het erover hadden dat het lastig was een geschikte genezer te vinden in de omgeving. Ik was toch onderweg deze kant op dus ik dacht ik kan allicht kijken of ik kan helpen." Ze bleef staan op de stoep van het huis en genoot van het zonlicht op haar gezicht. Het was binnen in het huis, en in de kamer, nog al donker geweest. De zon pakte haar beter. "Toen ik hier aankwam liep ik Amoir tegen het lijf. Ze herkende mijn beroep aan mijn tas en vroeg of ik kon helpen." Weer voelde ze nieuwsgierige blikken van de mensen op de straat. "Er komen hier niet vaak vreemde of wel?" probeerde ze zo luchtig mogelijk te vragen. Maar de blikken gaven haar kriebels.

Raven wachtte tot Try en Dahlia de kamer uit waren. Zachtjes sloot hij de deur achter het tweetal om nog even alleen met Amoir te kunnen zijn. Zolang Tristan in de buurt bleef van het huis zou hij het snel genoeg merken als er iets met hem gebeurde. Zoiezo zou hij hem later toch volgen. Eerst wilde Raven wat dingen recht hebben, dan pas zou hij Tristan apart nemen. "Ik vertrouw haar niet." zei hij rustig. Hij leunde tegen de muur aan en keek naar Amoir. "Jij kwam met haar binnen. Waar heb je iemand gevonden die wolfskruid drinkt in het bij zijn van een pack?" Hij schudde zijn hoofd. "Er is iets met dat meisje wat Try zijn aandacht trekt, maar ondertussen weet ik niet of we haar wel in de buurt van de pack moeten laten. Ze kan gevaarlijk zijn."

Try was een beetje verbaast dat ze niet meteen een betaling of een aanbetaling wilde. De meeste mensen wilde toch wat zekerheid hebben. Hij hoorde dat ze nog eventjes hier zo blijven omdat zijn moeder vervolg behandeling nodig zou hebben. Hij vond het fijn dat ze langer bleef dat kon hij niet ontkennen.' Laat me in ieder geval dan de kosten van je nachten in de herberg betalen. En nee in de buitenlucht slapen is geen optie...Ik denk dat die dolle wolf nog in de buurt is.' Zegt hij tegen haar als teken dat hij er echt op stond dat ze in de herberg zou slapen. Zo kon ze het minste schade op lopen als de andere roedel aan zou vallen. Niet dat hij er meteen vanuit ging maar hij moest als Alpha op alles voorbereid zijn. Try hoort haar zich voor stellen als dahlia. Die naam zij hij niet meer vergeten en hij voelt zich warm worden als hij de jonge vrouw hoort giechelen. Dit gevoel wat deze jonge vrouw hem gaf had he nog nooit gehad. Zo vertrouw maar ook weer zo vreemd. Hij luisterde naar haar verhaal hoe ze hier was gekomen. 'Ik ben blij dat je dat hebt gedaan.' Zegt hij eerlijk en zijn ogen stonden even wat seowvig als hij aan zijn moeder denkt maar daarna kijkt hij haar weer aan met zijn vurige groene ogen. Ze stonden bij de deur en in het licht was ze nog mooier met haar blonde haren en blauwe ogen.' Amoir is een van de jagers hier in het dorp. Ze reist soms wat verder voor een betere vangst. Dan komt ze genezers vaker tegen....Nu had ze eentje nodig en kon ze geen vinden. Gelukkig vond jij haar.' Zegt hij en schenkt haar voorzichtig een glimlach.try stelde zich niet graag open maar bij haar wilde hij het proberen. Hij hoort hoe ze over vreemden begint. Langzaam knikt hij. Dit dorp licht nogal afgelegen.' Weet hij alleen als excuus te verzinnen.' Als er iets is weten we je te vinden en als er iets is waarmee ik je kan helpen hoor ik het ook graag.' Zegt hij tegen haar.

Amoir merkte al dat raven iets wilde bespreken aan de manier op hoe hij de deur achter tristan zich deed. Hierdoor schudde ze eventjes lachend met haar hoofd. Ze keek van de moeder van tristan naar raven. Ze luisterde naar zijn samenvatting over hoe hij over alles dacht.' Ik heb geen genezer gevonden zij vond ons. We kunnen blij zijn nu maakt ze nog een kans.' Zegt ze tegen raven en keek weer even naar de vrouw in het bed.' Ik vind het ook niks van het wolfs kruid en ik kon het van te voren niet weten. Je klaagt over haar terwijl we alleen de genezende kant hebben gezien.nog niet wie ze is' Begon ze de punten op te noemen. Ze dacht eventjes na.' Bij tristan vind ik het moeilijk. Hij os normaal altijd zo beheerst. Nu is hij net een verlie..... verliefde puppy.....' Zegt ze en ze stond op. ' hij vind haar denk ik leuk....nog niet echt verliefd....Maar hij ziet haar volgens mij wel zitten.' Zegt ze met een grijns en kijkt raven aan wat hij er van vond.' Ik kan wel even met haar gaan praten als try zo terug is. En kijken of ze echt zo schadelijk is als jij beweerd. ' stelt ze voor

Toen Try aanbood de kosten van de herberg te betalen was Dahlia verbaast maar toch ook wel dankbaar. Ze had nog helemaal niet na gedacht over een plek om te overnachten. Desnoods had ze buiten onder de sterrenhemel geslapen, het zou niet de eerste keer geweest zijn dat ze dat zou doen. "Dankjewel. Dat zou fijn zijn. Ik had nog niet nagedacht over een slaapplek." bekende ze dan ook aan hem. Een dolle wolf was wel het laatste wat ze tegen wilde komen. Dahlia schudde haar hoofd. "Geen dank hoor ik doe het graag. " Ze vertelde hem maar niet dat het deels ook uit eigen belang was. Dat dit dorp een van de laatste linken naar haar ouders was die ze had weten te vinden. Ze wilde weten wat dit dorp voor haar ouders had betekend en of zij misschien iets wisten over wie hen gedood had. Maar ze vond het lastig om er zo snel al over te beginnen en dus slikte ze de vragen weg die in haar hoofd op kwamen. Dat was nog te gevaarlijk. "Er is wel een ding wat je voor me kunt doen. " zei ze toen langzaam. "Hebben jullie een bibliotheek hier?" ze zou hem niet vertellen waarom ze echt graag door de boeken wilde snuffelen maar zei tegen hem als verklaring "ik ben benieuwd of jullie mensen nog dingen over genezen hebben opgeschreven die ik niet weet. Vaak hebben de verschillende dorpen in de omgeving andere kennis over zaken. " ze hoopte dat hij die verklaring voor nu zou slikken. Zo niet dan zou ze een andere manier moeten vinden om informatie over de geschiedenis en het doen en laten van het dorp op te zoeken.

"Zij vond ons.... " herhaalde Tristan langzaam. "Vind je het niet een beetje raar, dat iemand niet uit de omgeving toevallig een verhaal op vangt in een herberg in de buurt en hier naar toe komt." Raven schudde zijn hoofd. "Het is niet dat ik niet wil dat ze onschuldig is, zeker omdat Try nogal over haar in zit. Maar ik weet het niet Amoir. Ik vertrouw het gewoon niet. " hij knikte instemmend toen ze over Tristan zijn manier van laten en doen rondom het meisje begon. Daar was hij het compleet mee eens. Tristan gedroeg zich als een verliefd tiener. Niet als de Alpha doe hij kende. Hij keek op naar Amoir toen die voorstelde om polshoogte te nemen bij het meisje. "Je bent daar beter in dan ik. Ik blijf wel bij Tristan zijn moeder. Als jij kant proberen uit te vinden wat haar doel is zal ik later polshoogte nemen bij Tristan. Of hem in iedergeval proberen te laten inzien dat hij zich niet zo non charlant moet gedragen en op zijn hoede moet zijn tot we meer weten. "

Amoir bleef raven aan kijken terwijl hij uitlegde waarom hij het niet vertrouwde. Bij die woorden beet ze eventjes op de binnen kant van haar wang. Hij had gelijk .' Je hebt gelijk ' Zegt ze want amoir had nog niet zo ver er over na gedacht alleen dat ze die genezer zo snel nodig hadden. Ze had er niet bij stil gestaan dat het verdacht over kwam dat een genezer hun vond toen ze het nodig hadden. Raven was goed in denken en bij dingen stil staan en een goede vriend van tristan het was heel logies dat hij hem had uit gekozen als zijn beta. Ze keek stralend op toen raven zei dat ze er beter in was. Amoir was goed in gewoon veel vragen stellen over van alles en nog wat en dingen observeren zoals een jager deed.' Komt in orde.' Zegt ze krachtig en knikt nog even dat raven try op zijn manier op de hoogte zou stellen. Daarna liep ze de kamer uit om door de gangen heen te lopen. Als ze bij de trap is hoort ze stemmen die van try en dahlia. Ze liep de trap langzaam af en luisterde mee.

Try bleef op de bewegingen letten die dahlia maakte.' Dat is het minste wat ik terug kan doen." Zegt hij als antwoord op haar dank en ook op dat ze het graag gedaan had. Dan was het eventjes stil try merkte dat ze ergens mee worstelde. Hij dacht even dat ze niks meer ging zeggen tot ze over een bibliotheek begon. Ze hadden geen echte bibliotheek maar bij de handelaar waar eens in de maand een paar mensen langs kwamen om dingen te verkopen zodat ze zelf ook wat voorraad hadden van spullen en altijd een vaste dag. Stond toch wel een of twee rekken vol. ' niet echt....Maar wel een stel boeken. ' Zegt hij tegen haar.' Ik....'begon try en wilde een stap naar voren doen maar amoir kwam langs hem door. 'Sorry ik breng haar wel raven heeft je nodig.' Zegt amoir heel beleefd want ze was er niet zo op om haar alpha te obder breken wn ze wende haar blik naar de grond. Tristan was eventjes verbaast en keek van amoir naar dahlia.' Excuseer me. Amoir brengt je wel naar de boeken en de herberg. Tot ziens.' Zegt hij beleefd om dahlia nog eventjes aan te kijken en daarna terug het huis in te lopen.
Amoir bleef staan en draaide zich om naar dahlia.' Oké ik breng je naar de boeken. We hebben er niet heel veel meer alleen bij de handelspost. ' begint ze vrolijk te vertellen en sloot de deur om vervolgens te beginnen met lopen. Ze keek even naar de mensen die keken maar hun bezig heden vervolgens ook weer oppakte.

Try keek naar de deur die dicht ging. Hij wilde meer weten over haar. Hij zuchte diep als hij de trap op loopt naar zijn moeders kamer. Hij deed de deur zachtjes open en dicht.' Weet jij waarom amoir ineens zo vreemd Deed terwijl ik met die genezer sprak beneden.' Vraagt hij langzaam aan raven want ze was hier van de kamer af gekomen. Try was altijd wel direct alleen bij die genezer lukte het hem niet zo goed.

Dahlia keek naar Tristan toen die haar wat wilde vertellen maar haar blik schoot naar Amoir toen die hem afkapte. Ze zag hoe ze haar blik van Tristan afwendde toen die haar had onderbroken als een soort onderdanig gebaar, als excuses dat ze hem zo had onderbroken. Ze keek op naar Tristan en knikte. "Dankje voor de overnachting in de herberg. Dat scheelt veel." zegt ze. Dahlia was niet helemaal blij dat Amoir mee zou gaan naar de handelaar en naar de herberg. Dat zou betekenen dat ze in de gaten gehouden werd terwijl ze boeken zou doorspitten en dan kon ze niet echt dingen over het dorp onderzoeken. Maar toch geglimlacht ze. "Dat zou fijn zijn. Ik ben benieuwd of jullie kennis in de boeken hebben staan waar ik wat mee kan." Dat was niet gelogen, maar toch voelde ze een kleine tweestrijd in haar hoofd. Waarom werd ze zo in de gaten gehouden, waarom deden de mensen in dit dorp zo vreemd? Was het echt zo apart om als vreemde deze plek te betreden? Ze beet zachtjes op haar lip terwijl ze Amoir volgde naar de handelaar. Uiteindelijk opende ze haar mond, ze kon het niet laten om het te vragen. "Jullie zijn niet op vreemde gesteld...." zei ze langzaam. "Ik denk niet dat dat alleen maar komt omdat het dorp afgelegen licht. Ik kan niet anders dan denken dat de mensen buiten jou en Tristan om me hier liever kwijt willen. Ik heb het gevoel dat ze denken dat ik een bedreiging ben ondanks dat ik hier gekomen ben om iemand te genezen...." ze liep de winkel in en knikte vriendelijk naar de man achter de balie.

Raven keek Amoir na en slaakte een diepe zucht. Hij liep naar het raam toe en ging weer in de stoel zitten. Hoe kon hij dit het beste aan zijn alpha, zijn beste vriend vertellen zonder dat Try door het lint zou gaan. Hij kon hem niet simpel weg vertellen dat ze het meisje misschien beter moesten laten vertrekken. Dat ze een bedreiging zou kunnen zijn zonder dat ze echt wisten wie ze daadwerkelijk was. Hij keek op toen Try binnen kwam en slaakte een diepe zucht toen die hem meteen recht voor zn raap vroeg wat er aan de hand was. Het beste was om er niet eens om heen te draaien. Dus keek hij Try rustig aan en begon. "Amoir en ik denken dat dat meisje hier niet zomaar is. Dat ze een gesprek heeft opgevangen en hier naar toe is gekomen om je moeder te helpen kan best waar zijn, maar we denken dat het een bij zaak is." Hij kwam overeind naar de stoel en liep naar het raam. Met zijn hand deed hij het gordijn een beetje open zodat een kleine lichtstraal de kamer in glipte, hij keek naar buiten, naar het plein. "Het feit dat ze wolfskruid drinkt maakt het er niet beter op. We denken dat het misschien slim is om een beetje afstand van haar te houden totdat we weten wie ze is en er zeker van zijn dat ze niet is gestuurd door een andere roedel. Je weet hoe ze kunnen zijn. Je moeder is er bewijs van dat er roedels zijn die je leiderschap over proberen te nemen."

Amoir liep met dahlia mee en keek soms naar haar maar ook naar de andere mensen. Ze wilde kennis over meer genezende methodes hebben. Nu vroeg amoir zich zelf af of ze dat überhaupt in een of ander boek daar hadden staan. Vast niet. Of dat hoopte ze dan maar. niet dat dahlia dadelijk een boek vond met dingen als wat als een wolf zich heeft gebrand aan zilver. Of wat als je wolfskruid hebt in geademd. Ze glimlachte naar dahlia. ' Ik hoop dat je iets bruikbaars vind. Ik moest de eigenaar van de handel winkel nog wat zeggen.' Zegt ze met een knipoog als teken dat ze daarom mee was gegaan. Ze hoopte dat het zo minder verdacht over kwam dan dat ze haar in de gaten hield omdat raven en zijzelf nu wat twijfels over haar hadden. Ze ging een hoek om als ze dahlia haar vraag hoort. eentje die ze liever niet had gehoord maar ze waren met hun tweetjes dus ze kon ook niet doen als of. Ze keek de jonge vrouw eventjes aan.' Het valt op hè.' Zucht ze diep terwijl ze door liep en ze liep mee naar binnen en zwaaide even naar de eigenaar.' De meeste mensen hier in het dorp kunnen niet zo goed om gaan met het leed dat ze is over komen.' Begon ze fluisterend naar waarheid. ' een paar mensen ...rovers en verkeerde handelaren hebben wal eens misbruik gemaakt van dit dorp.' Liegt ze vervolgens. Ze kon niet zeggen dat een Alpha hun slecht had behandel...laat staan tot zij mens was en het hele dorp deels wolf deels mens dat ze verbonden waren aan de natuur.' Ik ben blij dat je gekomen ben en tristan zijn moeder zo goed helpt.' Zegt ze dan want dat was ook waar. Ze ging richting de de hoek waar de boeken stonden Vele hadden stof gevangen op de kinderboeken en een paar andere na in de twee rekken.' Hier kijk maar even. Ik praat even met de eigenaar.' Zegt amoir en ze liep weg om naar de man te gaan achter de balie. Ze begon hem te vertellen dat vannacht niemand mocht veranderen en dat hij het moest door geven aan de mensen die in de winkel kwamen.

Toen try raven hoorde zuchten wist hij dat zijn vriend hem iets moest zeggen wat hij niet leuk zou gaan vinden. Het was waar hij begon over dahlia de genezer. Hij wilde het niet toe geven maar hier had hij niet goed bij stil gestaan dat zij ook een gevaar had kunnen vormen.Zijn ogen die net best vrolijk stonden werden weer wat droeviger. Hij schudde zijn hoofd.' Het spijt me...hier had ik niet bij stil gestaan maar als Alpha had ik dat wel moeten doen.' Zegt hij resolut en hij liep naar zijn vriend toe die bij het raam stond en het gordijn wat open had gedaan. 'Even dacht ik dat ze misschien zoals ons was.maar toen ze wolfskruid dronk wist ik dat ik het verbeeld had.' Zegt hij zachtjes om eventjes mee naar buiten te kijken. Als hij begint over de andere roedels kijkt try weg, als dat waar was had het heel fout kunnen af lopen. Hij had dan waarschijnlijk de dood gevonden maar zijn roedel kwam er dan niet zo makkelijk vanaf. Raven had gelijk hij moest voorzichtig zijn. Hij slikte de brok in zijn keel weg.' Ik vond haar leuk. Ze gaf me een gevoel wat ik bij nog geen enkele vrouw heb gehad.het spijt me dat ik daardoor afgeleid was.' Legt hij hem eerlijk uit.' Waarschuw me als ik weer eens niet goed op let. voor nu we houden haar in de gaten en gaan kijken waarvoor ze hier is...Of ze iets doet voor een andere roedel of dat er wat anders is.' Zegt hij tegen raven. Try hoopte dat ze niet bij een roedel hoorde en diwp van binnen hoopte hij eigwlijk ook wel dat ze geen mens was. Maar ze deonk dat wolfskruid dus. Dat was maar een vage droom. ' Ik ga vanavond nog een rondje doen rond het dorp, ' Zegt hij vast besloten dat deed hij altijd wel. Dan loopt hij naar zijn moeder om nog eens te doen wat dahlia Deed.

Dahlia speelde wat ongemakkelijk met het amulet om haar nek. Ze vond het maar niets dat mensen haar zo aan zaten te staren en aan het fluisteren waren als ze voorbij liep. Ze was vaak vreemde in een dorp omdat ze nooit echt lang op een plek had gewoond, ze was niet anders gewend dan van dorp naar dorp te trekken, maar dit was wel heel erg. Ze knikte naar Amoir. "We gaan het zien. Zo niet dan niet. Ik heb veel kennis van mijn moeder overgenomen, notities en alles. Maar elk klein beetje is altijd fijn." Ze keek even naar de zon die langzaam onder ging terwijl ze luisterde naar wat Amoir haar vertelde over het dorp en de rovers en handelaren waar ze problemen mee gehad hadden. Ze kon het dan wel begrijpen dat de mensen voorzichtig waren met vreemde. Amoir wees haar de weg naar een hoek waar 2 rekken met boeken stonden. Toen ze zich verontschuldigde en weg liep haalde Dahlia een notitie blok en pen uit haar tas. Ze legde het halver wegen open. Als iemand op haar af zou komen zou ze het snel terug kunnen slaan naar een pagina met notities over kruiden en genezen zodat het niet opviel waar ze naar opzoek was. Haastig begon ze door het eerste boek te bladeren wat over de omgeving en dorpen in de buurt ging en krabbelde alles in het notitie boek wat handig zou kunnen zijn. Namen, datum's, gebeurtenissen. Alles noteerde ze. Zo nu en dan keek ze over haar schouder of niemand haar toevallig besloop. Heel even trok ze een wenkbrauw op toen ze door een boek bladerde. Haar achternaam stond erin. De naam van haar ouders. Het was een lange lijst met namen van families. Ze zag Tristan zijn achternaam staan in de lijst, even als die Amoir. Waarom haar achternaam erin stond vond ze maar vaag.

Raven had wel verwacht dat Tristan zich er schuldig over zou voelen dat hij hem dit vertelde. Maar hij voelde het als zijn taak om hem toch op de feiten te wijzen. Het ging de afgelopen jaren zo goed met de pack, hij wilde niet dat dat zou veranderen om een meisje. Hij haalde zijn schouders op. "Je hebt veel aan je hoofd, het is niet dat je het expres deed. Je dacht gewoon dat omdat je iets voelde het misschien kon zijn dat je iemand had gevonden. Het is niet niets om als Alpha zonder Luna te leven. Er zijn dingen die je niet alleen kan die je nu wel allen moet doen." Hij knikte als bevestiging. De volgende keer dat Try raar zou doen zou hij hem erop attenderen. "Amoir is expres bij haar. En om door te geven aan de pack dat ze niet kunnen veranderen zolang ze in het dorp verblijft. Daarnaast om te kijken of ze iets kan opvangen over het meisje. Je weet hoe sneaky Amoir kan zijn met haar vragen. Als er iets is weet zij het vast wel te achterhalen. Raven keek toe terwijl Tristan zijn moeder verzorgde zoals de genezer had gevraagd te doen. "Ik blijf hier als wolf. Ik zal je moeder in de gaten houden en doen wat moet. Als er wat is of er valt iets op neem de contact op met me via de band." Het fijne van wolf zijn was dat ze door de Alpha - Beta band een sterke geestelijke connectie hadden. Ze konden er via met elkaar communiceren. Met de andere ging het ook wel, maar maar alleen praten. Als Try's Beta kon hij het ook voelen als Try in gevaar was.

Amoir stond met de handels man te praten over wanneer andere mensen kwam en om de voorraden van het dorp aan te vullen die ze zelf niet konden. Dat duurde nog zoon 3 weken dan hadden ze nog wel eventjes de tijd om uit te vogelen wie dahlia was. Want als die andere mensen kwamen hadden ze het druk zat met die in de gaten te houden. Maar die gingen altijd na een nachtje weg. Zou dahlia dat ook doen vroeg ze zich af en keek eventjes over haar schouder heen naar haar. Ze moest toch even aan tristan denken. Zou raven het hem al gezegt hebben. Ze keek weer voor zich en bedankte de eigenaar die weer spullen ging in ruimen. Ze liep naar dahlia toe.' En iets kunnen vinden.' Vraagt ze nieuwsgierig al wachten ze niet op een antwoord.' Geloof het of niet ja mag twee boeken lenen van de eigenaar als je ze morgen vroeg maar terug brengt.' Glimlacht ze naar haar terwijl ze zelf ook naar de boeken keek. Ze pakte een kinder boek en glimlachte bij de herinneringen die ze er aan had.' Nu wil ik wel eens weten waarom je dat wolfskruid dronk...wat heeft het voor werking.' Vraagt ze terwijl ze van het kinderboek op keek.

Try legde zijn moeder voorzichtig terug met een nieuwe doek op haar hoofd. Ze keek al minder te zweten dan een paar uur geleden. Hij keek dan naar raven. Zijn uitleg dat hij veel aan zijn hoofd had klopte wel. Hij wilde het zo goed mogelijk doen voor de pack die jaren onderdrukt was geweest. Try glimlacht bij de uitleg over dat hij nog geen maatje had gevonden met wie hij deze last en verantwoordelijkheid kon dragen.' Wat was ik toch zonder jou soms.' Grapt hij half tegen raven. Hij moet lachen als hij over amoir begint.' Die durft straks niet te komen ze onderbrak me in een zin. Ze deed daarna onderdanig je had dahlia moeten zien kijken.' Schud hij zijn hoofd.' Amoir maak haar wel gek met haar vraagjes of verhaaltjes. ' Zegt hij als hij op staat. Hij liep naar zijn beta toe en keek hem recht aan als hij zegt dat hij bij zijn moeder bleef.' Dat waardeer ik, als me iets opvalt hoor je het meteen.' Beloofd hij hem. Hij wist nog dat raven kwam aan rennen zo veel jaren terug toen die Alpha met zijn vader aant vechten was. Try was er heen gerend om te zien hoe die zijn vaders nek brak. Op dat moment stond het halve dorp er bij en had hij hem uitgedaagd om het Alpha schap. Ze hadden hevig gevochten maar try won...Hij had hem niet gedood. Maar gezegt dat hij niet was zoals hij en dat hij het dorp moest verlaten. Zijn eerste en aller stomste fout ooit. Daarna ontstond de band tussen hem en zijn beta en het communiceren communiceren was ook alleen met de gene die dicht bij hem stonden. ' dan ga ik mijn ronde maken tot straks.' Zegt hij waarna hij van raven weg liep de kamer uit.

Dahlia hoorde voetstappen en sloeg de bladzijde van haar notitieboekje om naar iets veiligs. Ze keek op toen ze Amoir hoorde en keek verbaast op. Ze mocht twee boeken meenemen. Heel kort keek ze naar de kaften van de boeken die er waren. Ze nam er twee van de plank af en stak ze even op naar de handelaar die knikte, een notitie maakte op een vel papier en toen verder ging met zijn werk. Ze stopte de twee boeken in haar tas. Het ene boek was het boek over gewoontes en gebruiken in de omgeving, een veilig iets om mee te nemen. Het zou geen nieuwsgierigheid scheppen. Het andere boek was het boek waar ze de lijst met achternamen in had gevonden. Het had haar aangetrokken als een magneet toen ze naar de kaft had gekeken ondanks dat er geen tekst of tekeningen op had gestaan. Het was simpel een donkerblauwe kaft met een heldere witte cirkel op de voorkant. Ze keek op naar Amoir toen die haar vroeg waarom ze wolfskruid dronk. Haar hand ging bijna als automatisch haar tas in en omklemde het potje met de kruiden. "Het helpt tegen mijn hoofdpijnen." zei ze rustig. Ze liep naar de deur van de winkel en opende die. Het laatste beetje zonlicht viel over haar gezicht terwijl ze naar buiten liep. "Sinds mijn 13de heb ik last van hoofdpijnen, soms pijn in mijn botten, alsof er iets is wat naar buiten wil maar word tegen gehouden. Mijn moeder heeft me toen voor het eerst een thee met die kruiden gegeven, het onderdrukt de pijn en verzacht het bonkende gevoel op mijn lichaam." Ze keek rond en begon in de richting van de herberg te lopen die ze eerder die dag waren gepasseerd. "Zolang ik geen permanente oplossing vind om het te onderdrukken neem ik drie keer per dag een drankje en is het te doen. Maar ik hoop ooit te vinden wat het echt is." Ze keek Amoir aan. "Misschien is het wel gewoon niets maar blijf ik het doen om mijn moeder bij me te voelen." Haar ogen stonden droevig. "Het valt niet mee je ouders op de zelfde dag te verliezen."

Try luep het huis uit en keek eventjes zo ver hij kon door het dorp. Dan draait hij zich om en verdwijnt in het bos wat al aardig donker begon te worden. Als hij verg genoeg is begon hij een wolf te worden. Eenmaal met 4 poten op de grond begon hij op een drafje de omgeving af te speuren.

Amoir keek een beetje op naar welke boeken dahlia mee had gepakt maar kon het niet zo goed zien en ze wilde niet op vallen. Dat deed ze waarschijnlijk toch al omdat ze nu zo lang bij dahlia was maar als ze het goed gezien had was het een boek met witte cirkel tristan had die wel eens gepakt. Daar stonden hun namen allemaal in. Wat zou ze daar aan hebben. Ze had hem misschien onbewust gepakt. Amoir bladerde even door het boek en sloeg het dicht om terug op de plank te zetten. Ze zag dahlia haar hand verdwijnen in de tas als ze over het wolfs kruid begon. Dus het was tegen de hoofdpijn. Dit kon amoir zich heel slecht voor stellen als wolf zijnde. Ze volgde dahlia naar buiten toe. Ze luistert met gespitste oren als dahlia meer uitleg begint te geven over haar pijntjes en vermoedelijke ziekte. Wat haar moeder deed er tegen.hoe meer dahlia vertelde hoe Bleker amoir werd. In haar beleving had amoir het idee dat deze jonge vrouw geen idee had dat ze een weerwolf zoals hun kon zijn. Dat ze nog nooit verandert was. Haar moeder had haar dat gegeven...moest een remedie zijn..misschien was het dat wel niet...misschien was ze zo iemand als hun. En als ze veranderden was het misschien weg. Dit kan ze niet tegen haar zeggen ze moest zo snel mogelijk dit met raven praten. Zijzelf wist niet goed wat ze hier mee moest. Raven moest haar helpen met deze gedachten en theorie. Ze legde haar trillende hand eventjes op dahlia haar schouder als ze het van haar ouders hoort.' Het spijt me dat te horen...dat is nooit fijn. Ik hoop dat je een remedie voor die hoofd pijn en zo vind.' Zegt ze zachtjes en ze trek haar hand terug als ze door heeft dat die trilt.' Tot morgen ik moet nog wat doen en als er iets is weet je waar tristan woont.' Zegt ze terwijl amoir nog even bleek zag als net. Dahlia en zij stonden nu voor de herberg dus ze kon haar hier veilig achter laten. Ze draaide zich om en begon te lopen zo gauw ze zeker wist dat dahlia haar niet meer kon zien begon ze te rennen naar het huis van tristan. Raven moest dit horen.' Raven....ben je bij tristan binnen.' Vraagt ze terwijl ze door rent.