Demons Vs Elfs

Lucifer deed zijn handen omhoog, "hey, bevelen zijn bevelen en ik kan niet tegen een bevel ingaan, zonder dat ik daarvoor de doodstraf krijg" zei hij verontschuldigend. Hij liep achter hem aan en hoorde wat Tristan zei, hij wist niet of Tristan het in het algemeen zei, of dat het gericht was naar hem, maar om maar niet beledigend te zijn gaf hij toch voorzichtig antwoord "het zal niet lang duren, dat beloof ik je" zei hij.

Alucard zat rustig in zijn tent toen Tristan naarbinnen stormde, hij keek zijn zoon (als jij dat goed vind ) aan. "Ook hallo Tristan" zei hij "wees maar gerust na dit kan je weer in de bossen rennen...op 4 poten...ik weet dat je dat kan...maar goed, je vraagt je waarschijnlijk af waarom he hier bent?" Zei hij, hij bekeek Tristan "ik heb een voorstel voor je, zoals je weet zijn wij niet het enige demonen dorp dat er is, en zoals je weet is dat ook bij de elven zo...wat je misschien niet weet is dat ik deze oorlog een beetje zat begin te worden, ik zie niet meer waarom die begonnen is...en ik heb geruchten gehoord over een nieuwe gezamenlijke vijand uit het oosten (als jij dat ook goed vind ;D)...daarom ben je hier, ik wil het liefst een vredes verdrag sluiten met een paar dichtbijzijne elven dorpen, maar dat gaat waarschijnlijk niet, dus ik wil een wapenstilstand, zodat we gezamenlijk tegen deze bedreiging kunnen strijden...en dat is waar jij in beeld komt, ik wil dat jij, ze deze amuletten brengt,(hij hield een elven amulet vast dat gemaakt was van diamant, en een demonen amulet gemaakt van zwart goud) als teken van een wapen stilstand" zei hij, "en ik wil dat lucifer met je mee gaat, hij ziet er misschienot niet zo uit, maar naast jou is hij een van de meest vredelievende demonen die er is, die ook nog kan vechten...hij is in de tijd dat je weg bent gepromoveerd tot generaal van zowel de magische als de normale strijdkrachten" voegde hij daaraan toe.

Auror lachte vriendelijk "Dacota, dat zou ik zeer op prijs stellen" zei hij, en hij pakte zijn staf en deed zijn lange jas aan

Tristan negeerde lucifer zijn opmerkingen verder en hij keek zijn vader met samengeknepen ogen aan en je hoorde hem nog steeds lichtjes grommen.'mooi dan weet je ook wat voorn schade ik kan maken.' Zegt hij dreigend en hij begon onrustig heen en weer te lopen. Maar hij blijft meteen staan bij vredes verdrag.'met geen haar op mijn hoofd ga ik er naar toe.' Snauwt hij nog bozer wn hij kwam dreige t dichter bij. En sloeg de amuleten aan de kent.'vrede laat me niet nodig lachen bijna een eeuw geleden vermoorde je eente waar ik van heild je wilde niet luisteren toen...nou nu ben ik de gene die niet luistert.'schreeuwt hij bijna.'ga er maar zelf heen. Zegt hij en dan wordt hij een zwarte wolf en zijn haren staan overeind en hij liet dreigent zijn tanden zie en liep naar de deur. Waar haalde zijn vader het lef vandaan om hem dit te vragen en hij ging naar buiten en zag lucifer en rende op hem af sprong boven op hem en liet zijn tanden zien.' Hef die vloek nu onmiddellijk op of ik doe het zelf. Dreigt hij in zijn geest e hij habt even dicht bij zijn nieuwe keel in de buurt als extra dreiging.

Dacota glimlachte. Geen dank. Zegt zij dan en pakt haar witte mantel en trekt hem aan en volt auror.

Alucard stond op en liep rustig achter zijn zoon aan "Tristan ik denk dat je iets nog niet helemaal begrijpt" zei hij.

Lucifer zag hoe de wolf naar hem toe sprong, wilde zich verdedigen maar bedacht zich, en liet zich omvallen. hij had een scheve glimlach op zijn gezicht en luisterde naar Tristan, "misschien moet je maar eens gaan luisteren, zoals ik net ook al zei, je hebt geen zelf beheersing, je weet niet eens de situatie...je Denkt, dat je die weet, maar de echte situatie weet je niet" zei hij, en hij knikte naar alucard "luister nou maar naar je vader, voordat je domme dingen doet" voegde hij eraan toe.

Alucard keek naar zijn zoon, "Ze is niet dood...nooit dood gegaan ook...ze is zelfs nog spring levend" zei hij, hij keek naar zijn zoon terwijl hij het in liet werken. Hij wenkte hem mee te komen en liep weer de tent in.

Auror liep de straat uit "Welk niveau alchemie zit je nu eigenlijk al? ik weet dat je al voorbij de leerling status bent, maar hoever moet je nog voor je meesters diploma?" vroeg hij vriendelijk

Tristan gromde. Waarom zou ik luisteren...en daarbij zelf beheersing heb je niet nodig als je als een dier leeft daar telt alleen instinct. Gromt hij en hij duwde harder tegen de schouders van lucifer.' Jij was zo dom toen je me vervloekte. Sist hij zachtjes en hij wilde bijten als hij zijn vader hoorde en hij kwam van lucifer af. 'Wat...zegt hij en hij werd een mens en draaide zich om en hij zag lijkbleek en zij handen teilde. Waar is ze. Vraagt hij trillend

Dacota liep rustig door. Ik ben voorbij leerling maar nog net geen meester maar dat zal niet lang meer duren. Zegt ze en ze keek hem aan. Wat ben jij nu nog aa t leren vraagt ze

Lucifer lachte en stond op, hij volgde tristan en ging buiten de tent staan wachten.

Alucard keek zijn zoon aan "zij is gewoon in haar dorp, al sinds ze hier verbrand is, de laatste keer dat jij haar zag voor haar verbranding, is ook echt de laatste keer dat jij haar zag, daarna ben ik benaderd door haar ouders...we hadden afgesproken op het neutrale stuk bos, en daar hadden haar ouders verteld dat ze het niet langer wilde dat hun dochter en jij elkaar zouden zien...ik probeer het nog tegen te gaan, maar ze waren te zeker van hun standpunt, en waren bang dat hun dochter later niet meer een goed leven zou krijgen wanneer jullie langer om waren gegaan, ze hebben toen hun dochter verbied om met jou om te gaan, met ernstige consequenties, en vroegen of ik hetzelfde wilde doen...maar, wetende dat jij dat niet zo toestaan, heb ik Lucifer BeVOlen om de ilussie die jij gezien hebt te creëren...je moet niet zo hard zijn tegen hem want hij heeft jou de hele tijd verdedigt en vond het belachelijk dat hij dit moest doen...hij voelt zich al sinds hij het gedaan heeft schuldig, maar de man dat hij is durfde hij dat niet toe te geven" zei hij, en in zijn stem klonk veel spijt.

Auror knikte "ik ben laatst meester alchemist geworden en ben het nu aan het verbeteren, want het kan altijd beter" zei hij.

Tristan stond voor zich uit te staren en hoorde de woorden. Hij wist niet wat meer pijn deed denke tot ze dood was of weten tot ze bestond en hij haar nooit meer mocht zien. Alles was gewoon een leugen alles zijn pijn was voor niks geweest en hij was in de war dat zag je duidelijk. Langzaam begon alles tot hem door te dringen wat het nu precies in heild en hij had tranen in zijn ogen staan. Hij keek weg zodat zijn vader het niet zag. ' waarom zegt hij meer tegen zich zelf dan tegen zijn vader. Ik heb tijd nodig. Volgt er meteen achter aan en hij liep weer de tent uit hij was totaal van slag er door. En lucifer had hem verdedigt. Hij keek naar lucifer. Bedankt. Zegt hij tegen hemennhij ging er van uit tot hij wel wist wat hij bedoelde en hij liep door en zijn handen trilde en de tranen begonnen te lopen. Voor niks fluistert hij en dan zakt hij ineen door de mentale druk die hij had gehad die ongeloof en alles was hem even te veel geworden.

Dacota knkkte. Netjes zegt ze en ze liep door en ze keek naar de lucht. De demonen zijn erg rustig de laaste tijd. Zegt ze en ze liep dichter bij auror ze voelde zich nooit zo fijn het savonds.

Alucard knikte en liet zijn zoon gaan.
Buiten stond Lucifer, hij had alles gehoord, hij knikte "Geen dank jongen" zei hij, hij maakte een klein gebaar met zijn hand en er kwam weer een klein lichtje bij Tristans hoofd, de spreuk was opgeheven. Hij liep naar tristan toe en legde een hand op zijn schouder "het komt wel goed tristan, wees blij dat ze nog leeft" zei hij vriendelijk.

Auror knikte, "de westelijke en zuidelijke stammen zijn inderdaad rustig, de noordelijke en oostelijke zijn alleen minder agressief, ik heb in mijn reis toch nog een paar demonen bevochten" zei hij.

Tristan zat op zijn knieen op de grond en staarde alleen maar voor zich uit. Maar hij wordt uit zijn gedachten gehaald door een hand op zijn schouder en daarna nog wat troostende woorden al wist hij zelf niet of ze werkte. 'Ik weet niet wat ik erger vind denken tor ze dood was of weten tor ze leeft...en ze me..me gewoon heeft laten gaan. Zegt hij eerlijk en zachtjes tegwn lucifer en hij kwam recht. 'Waarom verdedigden jij mij toen. Vraagt hij niet begrijpent. Tristan snapte niet alles meer hij was contact met andere demonwn niet meer gewend dat merkte je aan zijn praten en doen. Hij was fewend om vaker als en dier rond te lopen.

Dacota luisterde naar auror.' Ik vind het nier erg als ze rustig doen ze hoeven van mij eigelijk niks te doen. Zegt ze als tekwn tot ze geen ruzie wilt. En ze liep een tijdje zwijgend door. Trouwens ik heb verhalen gehoort over een dier dat hier rond loopt met vel geel groene ofen..heel vreemd. Zegt ze twgen auror.

Lucifer keek naar tristan "ik verdedigde je omdat ik het in eerste instantie niet eerlijk vond wat de ouders van jou elfen meisje deden...dat wij daarin mee moesten gaan vond ik al helemaal niet leuk...en ik zag de band die jullie 2 hadden, iedereen hier zag die...maar we kennen jou, en als ik niet die illusie had gedaan dan was je er waarschijnlijk achteraan gegaan...en ze heeft je niet gewoon laten gaan, ze had geen andere keus dan dat" zei hij.
Alucard kwam de tent uit, "het was zelfs haar idee om de illusie voor je op te zetten, ze wilde liever dat jij dacht dat ze dood was, dan dat je wist dat ze leefde maar er niet bij kon" zei hij.

Auror knikte "ik vind het ook niet zo erg dat ze niks doen, en dat beest heb ik wel is gezien, het is zeker een raar gezicht om te zien, en het gedraagt zich minder dierlijk dan normale bos dieren...minder schuw enzo" zei hij

Tristan keek lucifer aan en probeerde de woorden een plekje te geven hij snapte het een beetje. Hij snapte alleen niet waarom dat beter geweest was voor hem. Hij keek achter om naar zijn vader. ' zal wel. ' antwoordt hij kortweg en hij keek weer naar lucifer. Ik zie je wel weer. Zegt hij en met die woorden rende hij weg van hem hij snapte zo veel niet. Waarom had zij dit voor gestelt die illusie. Waarom hadden ze dat gedaan. Waarom mocht hij niet weten tot ze leefde en hij rende ondertussen al in het bos. Toen hij verder was werdt hij een zwarte linx met velle groene ogen en hij bleef door rennen als een bezettenen. Hij liet allen emotie door zich heen gaan en hij bleef rennen. Hij snapte het nog niet waarom mocht hij het nu ween omdat er een nieuwe vijand was was die zo gevaarlijk en hij bleef door rennen hij had niet door tot hij al over de grens was van het demonen bos en tot hij nu in het wlven bos rende.

Dacota keek auror met twinkelende ogen aan. Heb jij hem ook gezien..ik heb hem nog nooit gezien maar het lijk me zeer fascinerend zeker als hij nier schuw is. Zegt ze.

Alucard keek zijn zoon na "volg hem en breng hem terug" zei hij en hij keek lucifer aan.
Lucifer keek naar alucare "met alle respect, maar die jongen is net achter een voor hem schokkende ontdekking gekomen en u wilt dat ik hem terug haal. Ik vind dat u hem zijn rust moet geven en tijd om alles op een rijtje te zetten" zei hij
Alucard zuchte en zei "en ik wil dat je hem nu onmiddellijk terug haalt, hij kan niet goed denken en is een gevaar voor zichzelf en..." verder kwam hij niet want lucifer onderbrak hem "een gevaar voor zichzelf!?, die jongen is hier in geen tijden geweest en nu oppeens maakt u zich zorgen om zijn gezondheid!?" Zei hij boos "ik ga hem volgen, maar alleen om te kijken wat hij gaat doen en niet voor u, en terug komen doet hij wabneer hij er klaar voor is" voegde hij er boos aan toe. Hij draaide zich om en stormde weg. Toen hij een eindje verder was sprijde hij zijn vleermuis achtige vleugels en schoot als een kogel uit een pistool weg, richting het bos.

Auror keek naar dacota "het is inderdaad fascinerend om te zien, alleen heb ik niet heel dichtbij kunnnen komen " zei hij.

tristan bleef nog een tijdje door rennen tot hij zelf wat rustig was geworden en hij liep op een drafje rond en hij keek rond hij wist eerst even niet waar hij was. maar dan herrinnert hij zich het weer waar hij is hij was in een elven bos een stukje dat hij kende. en hij verranderde wat van richting en liep een tijdje door. maar hij blijft staan als hij het huisje ziet van een elf die dieper in het bos woont een beetje verder weg van de rest. hier was hij vaker gaan kijken. uit nieuwschierig heid hij vroeg zich af waarom hij zo ver weg woonde van zijn soort. hij heild zijn hoofdje schuin en liep dan naar het huis zelf de elf was al een tijdje weg. tristan dacht terug aan het elven meisje en voelde een brok in zijn keel komen en hij zette zich aan om weer verder te rennen als hij voelt tot hij op iets gaat staan en een klik hoort. op dat zelfde moment klapt een beren klem dicht bij zijn achterpoot. zijn dierlijk instinkt neemt meteen de overhand en hij blaast en maakt een katachtig geluid en gaat als een razende te keer.

dacota grinnikte. dat geloof ik dan rent hij of zij weg.'zegt ze en ze liep door tot ze iets hoort en bleef even staan en begint dan te rennen tot ze bij het huis kwam van auror. ze zag een zwarte linxs die vast zat maar ze zag tot het geen val van auror was die zette altijd vallen waar een dier niet in zou leiden.
----

ik had gisteren ineens een bevalling van een hond

Auror lachte "ja dan rent hij of zij zeker wel weg" zei hij, hij hoorde ook het geluid en rende achter Dacota aan "dat is niet een van mijn vallen, maar dat is wel het beest waar wij het net over hadden" zei hij, hij liep voorzichtig naar de val toe en ging wat geheurkter lopen om zo het dier niet te laten schrikken, hij maakte sussende geluidjes en wenkte Dacota om hem te volgen en het zelfde te doen.

Lucifer vloog over het demonen bos en volgde het spoor van Tristan, hij had een spreuk gebruikt die Tristans reuk spoor liet oplichten voor hem, en nu volgde hij de geel-zwarte lijn door het bos, hij kwam steeds meer in de buurt van het elven bos, hij hield er niet van maar was misschien toch gedwongen het bos in te gaan. Hij lande bij de grens, het spoor werd hier dikker, wat betekende dat hij dichtbij was. Hij toverde een mantel tevoorschijn en deed die om, hij deed de kap op en achter het spoor aan. Het spoor werd dikker en hij zag een huisje, toen zag hij 2 elven, meteen stond hij stil en zag hij een zwarte lynx die in een val zat. "Tristan" zei hij zacht tegen zichzelf, hij ging achter een boom staan en hield de situatie in de gaten.

Auror was dicht bij het dier en hoorde een geluid, hij keek naar het bos "wie is daar?" zei hij, luid genoeg om gehoord te worden maar rustig genoeg om het dier niet te laten schrikken. Hij keek naar Dacota "Hoorde jij dat ook, of word ik nou gek?" zei hij zacht tegen haar.

dacota keek naar auror en knikte als teken tot ze dat wist. en toen hij haar wenkte aarzelde ze wist niet wat voorn dier dit was. maar dan gaat ze toch op haar hurken zitten en komt ze ook voorzichtig dichter bij.

tristan beet in de val met zijn tanden als hij ineens iets hoort en hij keek op met gespitste oren en als hij dacota en auror ziet blaast hij vijandig en hij legt zijn oren plat in de nek en hij ging een beetje achter uit. zijn staart zwijpte gevaarlijk heen en weer. dan ziet hij auror om kijken naar het bos en tristan had ook iets gehoort en hij ruikte even met zijn neus in de wind en hij rook lucifer en zijn haren gingen nog meer overeind staan. dus hij was hem gevolgt weer zeker door zijn vader.

dacota keek op toen auror keek en ze keek naar het bos zij hoorde niks maar ze kijk naar de linxs die had het wel gehoort. auror...zegt ze voorzichtig.

tristan keek even nog naar het bos en hij blies. hij was niet om mee te sollen dat zou hij laten zien hij was geen klein kind dat zich niet kon verdedigen hij had al die jaren eeuw bijna in het bos overleeft dus dit kreeg hem ook niet. klein en hij begon te veranderen. de linx die op 4 poten stond werd groter kreeg meer haar een dikkere kop en gaat dan op 2 poten staan en laat een harde brul horen en een paar helder witten tanden worden zichtbaar. er stond nu een grote zwarte beer op twee poten die wel nog in de klem vast zat. en hij sloeg naar auror en dacota.

dacota keek naar de linxs die ineens begone te veranderen. 'AUROR'schreeuwt ze net voor de beer brult om hem te waarschuwwen en ze bukte voor de uithaal. dit was geen normaal dier maar wat was het dan.

Auror stopte met lopen en ging dieper op zijn hurken zitten, en bekeek het schouwspel, maar toen de lynx veranderde, en de beer naar hen uithaalde, sprong hij achteruit, en hij keek naar dacota, "dankje" zei hij.

Lucas keek naar de lynx die in de beer veranderde en uithaalde, hij sloeg zichzelf met platte hand op zijn hoofd waarom valt hij ze nou aan, kan hij niet zien dat ze willen helpen dacht hij. Hij zei een spreuk en riep de illusie op zichzelf op, hij had nu geen rode huid en horens meer, maar een blanke huid en blond haar ook was hij korter, tenminste voor de elven en Tristan, want Lucifer zelf was niet verandert en voor ieder ander was hij nog steeds dezelfde grote demoon met rode huid en zwarte horens. Hij liep zo dichter naar de elven toe, hij deed zijn handen omhoog naar de beer en begon sussende geluiden te maken, om Tristan te laten weten dat hij niets slechts in de zin had.

Mon'kra Liep door het land, hij rook de geur van het nieuwe nog onbekende land. Het stonk er, Het stonk naar (wat hij uit boeken heeft weten te lezen) Demonen, Elven en de ergste van allen...Mensen, mensen waren klein qua lengte en niet zo sterk als de demonen of zo slim als de elven, maar ze zijn in de meerderheid waardoor ze beide rassen onder de duim kunnen houden...tenminste dat heeft hij gelezen. Hij stopte en keek rond, hij haalde een ronde diamant uit zijn zak en liet er wat magie door stromen, er verscheen een gezicht, "De stank word erger, ik denk dat ik in de buurt van de grens kom" zei hij, in een voor ons onbekende taal ()

Geen dank. Zegt dacota die naar de beer bleef kijken ze snapte het niet maar ook weer wel. Dan ziet ze een onbekende jongen aan komen lopen maar ze richte zich al snel weer op de beer. En ze kreeg een idee en haalde uit haar mantel een pan fluit. Ieder dier werd rustig van muziek met ewn beetje geluk deze ook en ze begon te spelen.

Tristan was dan een demoon maar hij was deels ook een dier in zijn karakter dit omdat hij zolang als verschillende dieren heeft geleeft. En hun instinct was hem eigen geworden en hij voelde zich in het nauw gedreven daarom reqgeerde hij zo heftig ook al had hij lucifer geroken. Hij snapte niet wat die wilde doen en dan ziet hij de jongen was dat lucifer en hij draaide zich weer om naar de elven ze waren nog op afstand mooi en hij brulde als teken tot ze weg moesten blijven en hij teok weer aan de klem maar dan hoort hij een melodie en hij kijkt op naar dacota eerst met een zacht gegrom. Dat stierf wel al snel weg en hij werd er rustiger door en hij luisterde alleen er heen en niet veel later zat er een vos waar de beer stond. Zijn staart danste mee op het ritme en zijn onrust was weg.

Auror keek van Dacota naar de (nu) een vos en glimlachte "zo te zien houd de vos wel van je muziek " zei hij tegen Dacota
Hij ging naar de vos en keek naar de val, hij hielt de vreemde jongen in de gaten.

Lucas kwam dichterbij en ging naast de elf op zijn hurken zitten. "Dit is een mensen val, bedoelt voor groot wild...weet jij mensen die hier komen?" Vroeg hij.

Auror keek de jongen aan, "naast jou bedoel je...niemand, voor zo ver ik weet ik ben een tijdje niet thuis geweest." Zei hij,
Opeens kwam er brekend geluid uit aurors huis, hij kwam snel omhoog " wie is daar " zei hij terwijl hij zijn staf op de deur richte.

Lucas was bezig de val lost te maken, terwijl hij in gedachten tegen Tristan zei "het zou handig zijn als je straks in een wat sterker beest verandert"

dacota knikte enkel en bleef door spelen en ze keek toe hoe de jongens dichter bij de vos kwamen. ze vroeg zich af wie die nieuwe jongen was maar dat kon ze nu nog niet vragen en ze speelde door.

tristan was nog steeds een vos en zijn staart ging op en neer en hij lette niet echt meer op de in zijn ogen twee mensen.

dacota stopt met muziek spelen als ze ook het lawaai hoort en ze draait zich om net als auror richting de deur en ze ging dichter bij hem staan ze was klaar om hem te helpen...want blijkbaar was er iemand in zijn huis..die ook waarschijnlijk de val had gezet.

tristan hoorde hoe de muziek stopte en voelde tot iemand met de val bezig was en hij maakte een grommend geluid klaar om aan te vallen als hij lucas zijn stem in zijn hoofd hoort en op dat moment ruikt hij ook zijn geur die komt van de mens voor hem. hij had blijkbaar ook een mensen gedaante.'waarom...'vraagt hij en hij voelt hoe zijn poot los komt en hij beweegt hem even vluchtig. maar dan ruikt hij iets vreemds en het waren niet die 2 elven maar iets anders en hij draait zich om naar het huisje.

Auror liep voorzichtig richting de deur, nog steeds met zijn staf geheven, er kwam een bol met magie vanuit het kristal op de staf, "Wie is daar!" zei hij nu harder.

Lucifer "omdat er in dat huisje het gevaar zit waar je vader het over had" zei hij.

Mank'ro zat rustig in de stoel van het huisje, toen hij plotseling geluiden hoorde buiten, een luide 'Klang' van zijn beren val "Mooi, ik heb iets gevangen" zei hij tegen zich zelf. hij wilde opstaan om te gaan kijken, maar hoorde toen stemmen buiten, hij kon het niet heel goed verstaan, maar het klonk als..."Elven!" zei hij met afkeer in zijn stem. hij kon elfs wel verstaan, naar was er niet de beste in, dat was meer Mon'kra's gebied hij was namelijk de demonen versie. Toen hoorde hij nog een stem, dat klonk als "Mens!" zei hij met nog meer afkeer dan bij het woord elven. hij stond op uit de stoel, maar stootte zijn hoofd tegen het voor hem lage plafon, het maakte wat lawaai, want er vielen spullen van planken naar beneden wat kapot viel op de grond, er kwam een geur vrij van verschillende kruiden. Hij hoorde de elf roepen. hij liep richting de deur en hoorde hem nog een keer roepen, dit keer meer dwingend. Mank'ro balde zijn vuist, deed zijn arm naar achter en haalde uit.

Lucifer hoorde geluid uit het huisje en keek er weer naar, "pas op, ow elf, u weet niet wat er in zit" zei hij tegen de mannelijke elf.
Auror knikte "ik zal oppassen"

Er kwam een grote klap vanuit het huisje, de deur brak doormidden en een grote gespierde en geschubde onderarm stak naar buiten, het was rood zwart van kleur. De vuist die aan de onderarm zat had grote scherpe nagels.

Mank'ro haalde zijn ene arm terug en deed die naar zijn borst, zijn andere arm volgde, hij concentreerde zijn magie, en lied een grote ontploffing van energie uit, toen hij zijn armen spreidde samen met een enorm hard gebrul, het huisje knalde met een enorm geweld uit elkaar.

Lucifer en Auror werden achterover gesmeten door de klap van de pure magische energie. Auror's staf vloog uit zijn handen.
Lucifer knalde tegen een boom op en keek met moeite naar het schepsel wat net het huisje met zo veel gemak kapot had gemaakt, een vlaag van angst overkwam hem, waar hij naar keek was erg angstaanjagend, het was ontzettend groot (3,10 meter) had een rood zwart geschubde huid, grote gele slangachtige ogen,toen hij brulde zag lucifer grote scherpe tanden, het had grote zwarte horens op zijn hoofd en grote rood met zwarte leerachtige vleugels, zijn staart zwiepte heen en weer, de enige reden dat Lucifer weet dat het geen draak is, is (naast dat hij er te klein voor is) een broek en schoenen droeg, de kleding op zijn boven lichaam was gescheurd door de energie van de magie.
Auror knalde door de klap tegen een grote steen, hij zag nog net het schepsel dat zijn huis gesloopt had maar meer kreeg hij niet mee want zijn ogen vielen dicht.

Tristan keek van lucifer naar het huisje. Hij rook de vreemde geur e hij gromde lichtjes. Dan ziet h in j de geschubde arm uit het huisje komen en hij wist meteen al wat het was en hij ging wat achter uit niet omdat hij bang was hij wist tot hij te dicht bij stond en dan een energie uit barsting van magie en hij werdt net als de andere achter uit geblazen. Hij kwam in de struiken terecht maar niet veel later kwam hj er al weer uit en keek hij naar de draak die nu bij het kappote huisje stond. Tristan begon zelf ook weer te veranderen het koste hem nu langer de tijd want hij was aant groeien.hij bleef zwart maar zijn poten werden dikker zijn staard werd langer en minder hariger dan die van de vos zijn schoft hoogte was 2 meter en hij kreeg 3 koppen. 3 honden koppen die vlijm scherpen tanden lieten zien. Ook hoorde je ze allen drie grommen. Ze hadden wel aledrie de geel groene ogen van tristan. Hij schraapte zijn poot over de grond heen en keek naar de draak die wel nog wat groter was. ( het is de hond van hades die de poort bij de onderwereld bewaakt snappie)

Dacota was blijven staan en keek toe. Maar schreeuwde toen er die klauw van de draak uit kwam en voor ze het wist werdt ze weg geblazen en lag ze op de grond alles deed haar pijn en ze kon maar vaagjes zien.

Tristan is net als pluisje uit harry potter , ik weet wie je bedoeld. ow en het zijn niet echt draken, die in dat huisje mank'ro is half draak half demoon en mon'kra is half draak half elf dus die ziet er minder afzichtelijk uit.
-------------------------------------------------

Lucifer stond langzaam op en keek naar de grote 3 koppige hond Tristan is sterker dan ik dacht...zo ziet hij er in ieder geval uit. dacht hij. Hij deed zijn armen op gelijke afstand naast zijn lichaam , in 1 hand kwam een vlam tevoorschijn, in de ander zag je eerst vaag de vorm van een staf tevoorschijn komen. De staf vergroeide langzaam tot een zeis, en werd van hard staal, Lucas ging met zijn hand waar de vlam in zat over het mes gedeelte van de zeis heen, die gloeide op en vatte vlam. hij pakte de zeis met 2 handen vast, sprong op en viel aan.

Mank'ro keek rond 1tje was in ieder geval bewusteloos, maar nu stond er een grote 3 koppige hond niets gevaarlijks dacht hij. Hij keek naar de mens, Hij zag er tenminste zo uit, hij rook niet zo, ook rook deze gevaarlijker 1 van de dingen die ik geleerd heb is dat schijn bedriegt dacht hij. Hij zag de jongen aan vallen en sprong naar achter, en lied een bol met pure magische energie in zijn handen opkomen.

tristan maakte een blaffen maar ook jankend, blaffend en grommend geluid. hij zag veel meer door de drie koppen en hij zag tot lucifer aan viel maar hij ging niet langer wachten tot die nieuwe vijand zou aanvallen. en hij rende naar voren hij zag de magie maar hij beukte toch op volle kracht tegen hem aan en hij beet naar hem en een van de andere koppen volgde zijn voorbeeld. zijn helder groen gele katachtige oken bekeken deze nieuwe vijand waar zijn vader het over gehad had. wat wilde deze, wat bracht ze hier, waarom verstoorde ze zijn rust.

dacota was recht gekomen en er kwam wat bloed uit haar mond ze was op haar lip gevallen en die was gaan bloeden. ze rende naar auror toe en knielde bij hem neer en ze bekeek hem hij had niks gebroken waarschijnlijk was hij op zijn hoofd terecht gekomen en ze legde haar handen op zijn hoofd en begon moeilijke woorden in de oude elven taal te zeggen en haar hand lichte groen op en ze keek naar auror of hij wakker werd en ze keek naar het gevecht vervolgens.
-----

goed geraden

Mank'ro werd een beetje achteruit geduwd door de brute kracht van het grote beest, hier moest hij voor oppassen.

Lucifer zag Tristan aanvallen, en zag hoe zijn aanval het monster naar achter duwde. Hij glimlachte, hier ga ik dankbaar gebruik van maken, dacht hij. Hij liet de illusie spreuk varen, nu vloog er een grote gespierde rode demoon door de lucht, Hij Spreidde zijn vleugels en zetten met behulp van vuur dat hij uit zijn voeten liet komen, af en vloog nog sneller richting het monster, hij maakte een salto en gebruikte de kracht van de draai, om zo zijn slag nog krachtiger te maken, vlammen vlogen van de zeis af. Hij haalde uit, op het moment van de inslag ontstond er een explosie van vuurmagie en kracht. Lucifer verdween in een vlammen zee.

Mank'ro was zo druk bezig met de 3 koppen dat hij het mensje telaat zag, geen probleem, mensen zijn toch zwak, ookal kunnen ze magie gebruiken dacht hij, maar die gedachte veranderde toen hij in plaats van een mens een demoon die bijna 3x zo groot als dat de mens was geweest op hem af kwam vliegen Demonen zijn een ander verhaal dacht hij verschrikt. Hij deed snel zijn arm omhoog en voelde de inslag van de zeis op zijn arm, die helemaal opging in een zee van vlammen, hij voelde de immense hitten op zijn gezicht, gelukkig had hij schubben, en optijd een magisch laagje kunnen aan brengen anders was zijn arm er nu afgebrand geweest.

Auror werd langzaam wakker door Dacota's helende magie. hij deed langzaam zijn ogen open, zag dacota's bezorgde maar vriendelijke gezicht. maar zijn ogen sperde open toen hij het schouwspel voor hem zag. Hij haalde snel adem en bracht geschrokken uit "een demoon, er is een Demoon!" Hij wees naar het grote rode gedaante dat net in vlammen op was gegaan (en dus niet meer te zien was voor dacota )

tristan probeerde nog steeds mank'ro te bijten maar hij ziet in zijn ooghoek het vuur komen en net op het allerlaatste moment liet hij hem los en ontweek hij zelf het vuur. hij keek naar het vuur voor een seconde en dan zonder verder na denken vliegt hij mank'ro weer aan nu richting zijn keel. tristan zijn dierlijk intstinkt nam het nu totaal over.

dacota keek auror aan.'doe rustig je hebt net een flinke klap gehad.'zegt ze wijzend tegen hem en draaide zich om naar het gevecht maar zag enkel de driekoppige hond en dar andere vreemde wezen maar de mens was weg. ze keek naar auror mee. 'ik denk tot het dier ook een demoon is heb je die ogen gezien.'zegt ze tegen hem en ze heilp hem voorzichtig overeind. ze wist niet of die mens van net een demoon was maar er hing hier op het moment veel duistere magie.

Lucifer (die nog steeds omgeven was door de vlammenzee, deed zijn handen uit elkaar, en begon snel en met lange teugen in te ademen, de vlammenzee werd steeds kleiner, totdat het helemaal weg was. Lucifer stond nu op de grond, en maakte een slik beweging "Nu ik gegeten heb, ben ik er helemaal klaar voor" zei hij en hij begon hard te lachen, er kwamen tijdens het lachen kleine vlammetjes uit zijn mond. Hij keek naar de elven, "Sorry dat jullie mij zo moeten zien" zei hij lachend "owja, lang niet gezien Auror, hoe is het ermee" voegde hij eraan toe en hij lachte weer. Hij draaide zich om naar De half draak en half demoon, "wat kom jij hier doen, en waarom" vroeg hij op serieuze toon. Hij liet grote vlammen in zijn handen komen die langzaam door groeiden, totdat zijn hele onderarmen bedekt waren met grote blauw rode vlammen.

Auror knikte, "ja maar dat is niet de demoon die ik bedoelde" zei hij, "De demoon die ik bedoel, die in die vlammenzee, die is qua magie en kracht een klasse apart, ik hoop alleen dat het hem niet is, want dan is niet alleen die halve draak een probleem" zei hij.
Hij stond met behulp van Dacota op, toen zag hij hoe de vlammenzee steeds minder werd, hij voelde een koude rilling over zijn rug trekken Het zal toch niet waar zijn. dacht hij Laat het alsjeblieft niet zo zijn. Zijn ogen werden groot en hij verstijfde een beetje toen hij zag wie er stond toen de vlammen zee weg was "J-Jij, Waarom nu, waarom op dit moment!" zei hij wanhopig, Hij keek met wanhopige ogen naar Dacota.

Mank'ro lette niet meer op de demoon en richtte zijn aandacht nu op de duivelse hond. Hij reageerde snel op de aanval van de hond, Pakte hem met zijn klauw bij de keel die aanviel, maakte met zijn andere hand een vuist, liet er wat magie in opkomen en Haalde hard uit naar 1 van de 3 hoofden.
Hij hoorde wat de demoon zei "Wat ik hier kom doen en waarom gaat jou helemaal niks aan" zei hij boos, en hij haalde nog een keer uit naar 1 van de 3 hoofden.