Dragon Riders (F&F)

Nyla zag de trap aankomen maar was niet snel genoeg om hem te ontwijken. Ze viel naar de grond maar handelde snel en rolde zo, met een koprol over de grond, weg van haar aanvaller. Ze zat op haar hurken en veegde wat zat van haar gezicht. "Poppen zijn niets voor mij, toen ik klein was, joeg dagen achter elkaar met mijn vader in het bos, waarbij ik het leven van de herten en zwijnen nam. Maar ik moordde niet voor mijn lol, ik moordde omdat het voedsel opleverde." zei ze en ze keek de jongen aan. Plotseling sprong ze met 1 zwaard richting de jongen op naar voren, toen ze valk bij de jongen was trok ze haar zwaard terug en haalde tegelijkertijd met haar andere hand uit richting de jongen.

Rhoanr glimlachte "Dankje, Alleen uitrusten zal ik niet, rustiger aandoen misschien, maar uitrusten, dat nog zeker niet" zei hij tegen Axel, hij glimlachte weer. Hij wilde opstaan maar zakte toen in, hij keek schaapachtig naar Axel "Oke ik rust misschien heel even uit" zie hij tegen hem met een schaapachtige lach op zijn gezicht. Rhoanr schrok op toen hij Axel hoorde. Hij keek met grote ogen van de wond naar Axel en knikte. "Dat was ik ook zeker niet van plan" zei hij een beetje geschrokken. "Wat voor een magie is dat?" Vroeg hij aan de leider. Hij zag het kleine meisje (Kaya is nu in mens vorm toch) aan komen lopen en keek haar aandachtig aan. "Ik denk niet dat wij elkaar al ontmoet hebben" zei hij schaapachtig. Hij hijgde nog steeds van de uitputting "Ik ben bang dat ik nu niet echt in staat ben om hem te dragen." Zei hij tegen haar.

Dzongkha gromde instemmend, en maakte contact met Mysa "Waar wil je dat ik land, Bij de leider en de jongen?" Vroeg hij.

Aegnor grimaste, "Ik heb het helemaal gehad met jou weet je dat, jij bent een kwaadaardig iemand... Ik hou niet van kwaadaardige mensen" zei hij kil. Hij hield zijn handen laag. In zijn handen liet hij de de witte magie komen. Hij richtte zijn handen op Ermac Oke, kijken of deze combinatie van elven magie, oude magie en Witte magie een beetje sterk is dacht hij. Hij keek Ermac dringend aan en zei "ninque istalri karka"*. Uit zijn handen schoot een grote witte gebogen (als een slagtand) vlam richting Ermac. Aegnor schrok van de grote en de snelheid van de witte vlam. Er kwam een glimlach op zijn gezicht. "wow" zei hij zacht. hij zocht vluchtig naar Dzongkha en Mysa. Maar kon ze zo snel vinden, hij richtte zijn aandacht snel weer op Ermac. Hij keek naar hoe zijn aanval op hem af stormde.

Ermac keek geschrokken naar de witte vlam. Hij Verhoogde drastisch zijn magische energie. Hij spreidde zijn armen en er ontstond een grote muur van groene magie. Er klonk een enorme knal en een schokgolf toen de witte magie de groene raakte. De groen muur van Ermac verdween meteen en wat van de witte magie schoot door de verdediging van Ermac heen. Het raakte Ermac net voordat hij nog een verdediging kon doen. Hij deed zijn handen voor zijn gezicht om nog een beetje bescherming te hebben. Hij voelde hoe hij een beetje naar achter geduwd werd en voelde een branderig gevoel tegen zijn armen. Dit kan ik nog niet dacht hij. Het was ook stom van mij om een gevecht aan te gaan terwijl ik nog niet helemaal 100% bent dacht hij. Hij sloot zijn ogen en voelde hoe de soldaten aan beide kanten het leven gaven. Hij voelde hun zielen, Hij glimlachte (wat niet gezien kan worden door zijn masker). Hij opende zijn ogen en keek de drakenrijder aan. "We kunnen blijven vechten, maar we weten allebei dat dit nog eeuwen kan duren. Laten we dit zinloze gevecht stoppen en later verder gaan" stelde hij voor Ik moet die zielen hebben voordat ik verder kan dacht hij.

Aegnor keek achterdochtig naar Ermac "Volgens mij ben je gewoon bang, omdat je iemand gevonden hebt, die je niet kan verslaan met jou freaky magie" zei hij tegen hem. Hij zocht contact met Axel "Axel!, Ermac stelt voor het gevecht te staken...wat moet ik doen" Vroeg hij aan hem.

Ermac gromde even "Bang" riep hij. "BANG, Nooit. ik geef jou alleen een redelijk voorstel" zei hij tegen hem.



*(Ninque en karka is elfs voor witte slagtand, en isaltri betekent vlam in de oude taal, dus er staat, witte vlamende slagtand: white Flamming Fang )

Lucas rolde met zijn ogen.’ Goed wat jij wilt het maakt me niks uit wat jij deed. En ik blijf doen wat ik graag doe en daar heb jij niks mee te maken…al was je de koningin.’ Zegt hij lachend tegen haar en hij zag haar aanval aan komen. Hij wilde hem blokkeren maar dan ineens van de zwaard aanval kreeg hij een stoot in zijn gezicht en hij viel van verbazing op de grond.’intressant mompelt hij en met die woorden trapte hij hart richting de binnen kant van haar knei en haalt dan uit met een van zijn zwaarden.

Mysa knikte.’jah land zo dicht mogenlijk er bij ik moet kijken of ik kan helpen die jongen demoon weet zeker veel over de koningin.’zegt ze en ze heild zich goed vast.

Axel keek naar rhoanr en hij grinnikte een beetje.’ Dacht je tot magie niks kost…elke magie heeft een prijs. Met andere woorden met magie moet je voorzichtig zijn.’antwoord hij en hij keek even naar zijn hand met namen zijn vingers die nog wat na branden en hij keek op als hij kaya hoort.’jah ik zal hem wel dragen…kun jij rhoanr helpen.’vraagt hij aan kaya hij kende haar namelijk wel en dan.’rhoanr dit is kaya een weerkat.’ Legt hij uit.’kaya…’begon hij.

‘ik weet wie hij is axel.’ Zegt kaya feller dan ze bedoelde en ze wenkte met haar hand.’breng hem naar binnen ik help rhoanr wel’egt ze e ze liep naar rhoanr toe en glimlachte naar hem waardoor haar scherpe hoektanden zichtbaar werden.’grote jongens willen geen hulp maar ik ga je nu toch helpen.’zegt ze en ze ondersteunde rhoanr

Axel keek kaya even waarschuwwend aan maar dan pakt hij de jongen in zijn ogen een demoon op en hij zorgde tot hij diens wond niet aanraakt en hij liep op een stevig tempo naar zijn tent toe die stond gelukkig ook het dichtste bij. Net als hij de tent in loopt blijft hij staan als hij iemand in zijn geest voelt maar hij kende die geest wat was aegnor.’staak het maar….je kan meter een andere keer als je meer weet over zijn magie met hem vechte.’ Antwoord hij hem terug.’kom meteen naar mijn tent dadelijk.’ Zegt hij nog en dan sluit hij zich verder af. Hij liep verder e stopte bij zijn bed en legde de jongen er op en bekeek de wond weer. Dit was werk voor magiers voor aegnor en mysa.’kaya…’vraagt hij

Kaya had rhoarn mee naar binnen ondersteund aangezien ze niet zo heel groot was en ze stopte er abrupt mee. Ze bekeek de jongen op het bed aan dachtig en je zag haar diep nadenken. Ze keek een beetje vaag op als ze haar naam hoort.’ Witte magie zal deze magie denk ik tegen werken…maar aegnor moet voorzichtig zijn hij heeft zwarte magie ik weet niet welke schadelijker voor hem is.’zegt ze eerlijk.

Rox kreunde zachtjes als hij op het bed werd gelecht de pijn ws daardoor even erger geworden. Maar nu sliep hij weer door en hij wilde wel uit het zwarte gat komen maar iets weerheild hem er van maar wat wist hij nog niet. misschien de erge pijn wardoor hij wel verlamt leek.
------

oke XD

Nyla zakte door haar knie heen door de trap van de soldaat. Maar in plaats van te blijven zitten, gebruikte ze haar val om een koprol langs haar vijand te maken. ze sprong achter hem op en haalde snel uit met haar zwaarden. "De gene die het meest praat tijdens een gevecht is vaak oververzekerd van zichzelf...onderschat nooit je vijand" zei ze streng tegen hem.

Dzongkha lande bij Axel, Rhoanr, de weerkat en de jonge demoon. "breng de demoon snel uit levensgevaar, ik ga kijken of ik Aegnor kan helpen" zei hij tegen Mysa.

Rhoanr had een schuin lachje "Nee dat niet zo zeer, ik dacht alleen dat ikzelf meer energie had" zei hij lachend, waarna hij even kreunde en zijn hand op zijn zij legde. Rhoanr knikte dankbaar toen de weerkat hem naar binnen hielp.

Aegnor keek naar Ermac "Oke, je hebt een deal. We staken nu het gevecht. geef ons tijd om onze gewonden te verzorgen en wij laten jullie hetzelfde doen" zei hij. Hij strekte zijn hand en er begon een bol fel wit licht in te groeien "nu, maak dat je weg komt" voegde hij eraan toe. De bol in Aegnors hand was nu erg gegroeid, Aegnor deed zijn hand omhoog en de witte bol vloog snel de lucht in, in de lucht ontplofte die als teken dat het gevecht over was.

Ermac knikte. Hij tilde beide armen op tot heuphoogte. in zijn handen kwamen 2 bollen groene magie. rond hem, en elke krijger van het rijk op de grond, ontstond een cirkel van groene mist. Ermac klapte 1 keer in zijn handen en Ermac en de soldaten van het rijk verdwenen in de mist. Ze verschenen weer op de plek waar ze voor de aanval waren. Ermac keek naar de verbaasde gezichten van de krijgers. "De strijd is gestaakt. we gaan binnenkort weer verder. Verzorg je wonden en eet goed" zei hij. Hij draaide zich om en verdween. hij ging, als iedereen sliep, naar het slachtveld om de zielen te verzamelen.

Lucas zag haar weg draaien en wilde zich ook om draaien maar hij was te laa hij voelde een snijdende oijn over zijn rug en hij schreeuwde kort maar hij bleef wel staan.’helaas ben ik niet te overzeker.’grijnst hij naar nyla en hij draaide zich langzaam om naar haar. Hij wilde net uit halen naar haar uithalen als ineens een groene mist om hem heen trek en een beent gevoel bekroop hem en ineens stonden ze op de plek waar de aanval was begonnen en hij mompelde boos tegen zich zelf en hij ging zitten.

‘doe ik.’zegt mysa en ze springt van Dzongkha af en ze stormde de tent binnen en hoorde nog net wat kaya zei en ze knielde neer naast het bed.ze bekeek de wond van rox en liet haar hand er even boven zweven en ze beet op haar lip. Dit was krachtige magie maar ze moest iets doen ze voelde de levensenergie weg ebben uit de demon.’ik kan niet op aegron wachten.’zegt ze spijtig en ze keek naar axel.’ Als je wilt tot hij blijf leven ga ik magie toe passen, eentje die ik eigenlijk niet mag gebruiken.’zegt ze en ze keek hem afwachend aan maar ze zou het toch gaan doen.

Axel keek mysa aan toen die de tent in kwam gerent en hij bekeek haar en hij hoorde haar het zeggen hij negeerde rhoarn voor nu dit was belangrijk.’doe het niemand hier in de tent zal er iets over zeggen.’belooft hij en hij keek de rest aan en dan naar mysa en knikte.

Kaya keek mysa aan.’ik zal niks zeggen maar ik ga de tent uit ik weet wat je gaat doen.’zegt ze afkeurend en ze loopt de tent uit zonder verder ook maar iets te zeggen. ze ging buiten de tent staan en sloeg haar armen over elkaar.

Mysa keek axel even aan en hoorde wat die zei maar ze keek dan naar kaya en dan naar rox.’iedereen die weg wilt gaan gaat maar ik begin nu. En zeg niks alsjeblieft.’zegt ze vervolgens en ze pakte een dolk en maakte een diepe snee in haar handpalm, het bloed droop er uit en ze heild het boven de wond en ze begon snel woorden te zeggen in de elventaal zo snel tot een tong er normaal overstruikelde. Ze bewooghaar handen lichtjes en maar systeem gewijst. Je zag de wond van rox wat roodachtige gloed weer geven en mysa ging door met haar woorden en bewegingen. Ze voelde hoe ze veel energie was aant gebruiken maar ze kon niet anders anders ging hij dood en dan hadden ze nog geen informatie. Met nog wat woorden bracht ze haar handen omhoog en je zagt een groene mist uit de wond trekken en er bleef een gewonde wond over wel een ernstige. Mysa sprak weer verder. En pakte een fles en liet de mist er langzaam in zweven met haar magie bloed magie dat niet veel elven beheerste omdat het gevaarlijk was. maar zei kon het wel en gebruikte het alleen in pure nood zoals dit. Ze deed de dop op de fles.’klaar.’zucht ze en ze valt van uitputting ineen ze had iets gedaan wat ze normaal nooit deed en naast dat deze magie was al gevaarlijk je gebruikte bloed iets waarmee je nooit zomaar mocht knoeien,

Axel knielde naast mysa neer en controleerde haar snel.’ze is alleen maar uitgeput.’zegt hij gerustellend tegen de rest en hij pakte de fles vast. deze zou hij aan aegron geven. hij maakte zich zorgen en hij aaide mysa over haar hoofd heen het was gevaarlijk wat ze had gedaan maar het was haar wel gelukt.

Rox voelde zijn levens energie langzaam weg trekken maar dan iets vreemd iets wat de pijn deed minderen dit leek een hele lange tijd te duren maar dan lijkt het alsof er een ijsklontje op zijn borst word gedrukt en hij snakt naar adem alsof hij een tijdje geen lucht had gekregen op het moment tot de groene mist uit hem was. hij ademde even een par keer diep in en uit als hij zijn ogen half open doet. En hij herinnerde zich het gevecht en hij wilt recht komen. Maar hij voelt de pijn en hij kreunt hard als hij zich weer terug laat vallen op het bed.

Nyla keek verbaasd naar de plek waar haar vijand had gestaan "ben ik nou zo goed dat hij in rook is opgegaan" zei ze grappend tegen zichzelf (hopend dat niemand het hoorde)

Dzongkha vloog naar Aegnor. "Aegnor, ze hebben je hulp nodig" zei hij tegen hem.

Aegnor knikte "is goed, ik kom naar ze toe." zei hij tegen hem. Hij vloog naar Dzongkha en liet zich door hem naar de tent gaan. Toen hij bijna bij de tent was voelde hij een bepaald soort magie die hij in lange tijd niet had gevoeld. ”Bloedmagie” zei Dzongkha tegen Aegnor. Aegnor knikte, ”Ik merkte het ook…je denkt toch niet dat Mysa…” zei hij, hij stopte zijn zin, hij was bij de tent aangekomen en zag Mysa op de grond zitten. Hij sprong stilletjes van Dzongkha. Hij tilde zijn hand op en liet energie naar Mysa stromen. Hij liep met gestrekte arm de tent in en legde die op Mysa’s schouder. Hij keek haar niet aan, maar liet de stroom energie toenemen. “Je moet oppassen wat voor een magie je gebruikt Mysa” zei hij met een strenge toon. Met zijn gedachte voegde hij er op lieve toon aan toe ”Straks raak ik je nog kwijt…en ik weet niet wat ik moet doen als ik je kwijt raak”. Hij keek haar aan, zijn wat strenge gezicht veranderde in een vriendelijke glimlach, hij knip oogde en keek toen naar Rox. “Dus…zo te zien ben je wakker…ik moet zeggen, je kiest je vrienden slecht uit jongeman. En als ik jou was zou ik maar niet bewegen…als je ook maar 1 beweging maakt die ik als aanvallend beschouw. Is het de laatste beweging die je maakt.” Zei hij gevaarlijk tegen hem. Zijn ogen lichtte op met wit licht.

Rhoanr kreeg een raar gevoel, alsof er iets in de buurt was, iets heel groots. Het kwam zijn kant op, toen het (voor hem) grote ding de tent in liep, zag hij dat het een elf was, en zo te voelen een machtige elf. Rhoanr bekeek hem goed en merkte toen dat het de drakenrijder was. Zijn ogen werden groot. Dus dit is Aegnor. Rhoanr knielde neer en boog zijn hoofd. “Het is me een eer u te ontmoeten Aegnor” zei hij.

Aegnor richtte zijn aandacht op de jongen die net wat zei. Hij kneep zijn ogen een beetje bij elkaar, toen werd zijn gezicht vrolijk en kreeg hij een lach op zijn gezicht. “oow jij bent zeker Rhoanr…Dankje dat je deze dude hier opgevangen hebt” zei hij, wijzend naar Rox. “Maar je hoeft niet zo voormeel te doen hoor” zei hij. Hij onderzocht hem even. Hij tilde zijn andere arm op en stuurde ook energie naar Rhoanr (die zich meteen beter voelde). Hij liet zijn hand weer zakken. “ik zag dat je magie kan gebruiken, ik heb alleen het gevoel dat je het nog niet helemaal begrijpt. Als je wilt, kunnen Mysa en ik je wel wat dingen leren” zei hij met een vriendelijk gezicht. “tenminste…Als Mysa dat goed vind” voegde hij eraan toe, terwijl hij even naar Mysa keek.

Rhoanr knikte dankbaar en stond weer op. “Dank u wel” zei hij. Hij keek naar de leider. “Wat zijn we nu van plan te doen, nu hij hier zo wakker ligt?” vroeg hij.

Ermac wachtte nog steeds, tot het wat rustiger werd.

Mysa lag op de grond en axel zat nog bij haar ze voelde ineens een stroom energie en haar krachten namen weer toe. Ze hoefde niet te raden wie het was en ze knipperde wat met haar ogen. Ze zag tot ze op de grond lag en keek als eerste naar axel die bemoedigend glimlachte naar haar maar dan hoort ze de stem van aegnor en ze draaide haar hoofd naar hem toe en ze glimlachte naar hem.’alsof jij het niet gedaan zou hebben.’zegt ze koppig maar speels tegen hem en ze hoorde zijn gedachten en bloosde lichtjes.’ik dacht vandaag tot ik jou kwijt was.’zegt ze terug in zijn geest en ze kwam langzaam wat recht en axel hielp haar een beetje. Dan gaat haar blik naar rox als ze zijn gekreun hoord en ze wachte af ze had gedaan wat ze moest doen en hij was buiten levens gevaar zolang hij hen niks aandeed.

Rox lag op het bed en zijn ademhaling ging nog een beetje snel omdat hij nog wat pijn had maar verder bleef hij neutraal. Hij hoort aegnor zijn woorden en hij stoot een vreugdeloze lach uit.’vrienden…ik heb geen vrienden punt oor.’ zegt hij tegen hem en zijn ogen stonden kil en hij keek even naar de wond hij was nog te uitgeput om magie te gebruiken anders had hij dat al gedaan eerst om die wond te dichten en dan om hier weg te komen. Zijn blik ging weer naar aegnor.’dat vriendinnetje van je heeft net mijn leven gered en jij bedreigt me al met de dood…dan had je me maar dood moeten laten gaan drakenrijder.’ snauwt hij naar hem. Hij was opgegroeid bij de koningin die had hem geleerd wat zwijgen was als je gevangen werd genomen en dat ging hij ook doen zwijgen tot in het graf. Dan gaat zijn blik naar de jongen die hij een tijdje terug ook bij het dorp had gezien.

Axel had mysa op een stoel neer gezet en was naar een kast toe gelopen en had er een flesje uit gepakt maar ondertussen luisterde hij naar wat er verteld werd. Hij was een klein beetje afwezig maar als hij er bij betrokken wordt kijkt hij rhoarn aan.’ondervragen hij is een van de trouwste dienaren van de koningin, hij weet veel over haar misschien wel iets zodat we kunnen winnen.’zegt hij besluitend en hij liep op rox af die hem koppig aan keek. Axel keek even naar aegnor van dit moet even en dan duwt hij met een vinger op de wond en rox snackt naar adem maar schreeuwt niet vn de pijn. Op dat moment goot axel een deel van de in houd van het flesje bij rox naar binnen die begon te hoesten en vervolgens te vloeken en hij probeerde axel te slaan die snel weg sprong zodat hij niet aan hem kon komen.’bedwelmings middel.’legt hij aan iedereen uit in de tent en hij keek rhoarn aan.’ hiermee met zoon middel schakel je de magie uit van iemand zo kan die een tijdje geen magie gebruiken.. heelbelangrijk als je iemand gevangen hebt die magie heeft.’wijst hij hen er op.

Mysa zat op de stoel en voelde zich een stuk beter en ze had zwijgend een tijdje alles gevolgd maar wel goed opgeled.’ik wil ook wel helpen de jongen magie te leren.’ zegt ze tegen aegnor en ze keek naar wat de leider deed bij rox en er knaagde iets aan haar. ’hoe denk je tot de jongen gaat praten… ik denk tot hij niet praat heb je die littekens gezien.’ zegt ze en ze wees naar rox zijn armen.

Rox had dat goedje binnen gekregen en voelde meteen de blokkering in magie en hij hoorde wat mysa zei en hij grinnikte.’goed op gemerkt kleine meid, ik zeg niks.’ Zegt hij koppig en met die woorden keek hij aegnor weer aan en zijn blik was rebels.

‘we zullen zien, mysa, aegnor haal allen wapens uit deze tent. Daarna moet rhaorn je spreken aegnor het is heel belangrijk daarna kan je…’ze begon hij maar hij viel stil als hij iets hoord. Het leek een beetje op gedonder dat snel na elkaar volgde en hij ging met zijn blik naar de tent vlap maar Dzongkha stond daar.

Elsa had een hele tijd gevlogen en zag nu het kamp van de varden en ze zette een duikvlucht in en lande tussen een stel tenten in. ze wist tot rox hier moest zijn hier was hij ook toen ze hem het laatst voelde. Ze liet een oorverdovend gebrul horen en sloeg met haar staard een stel tenten weg. Ze zou haar rijder vinden en niks zou haar in de weg staan. geen koningin geen leider van de varden niks.

Aegnor grijnsde naar Mysa "je weet toch dat ik het gedaan zou hebben" zei hij, waarna hij in gedachte erbij zei "Alleen ik kan er mijn leven er niet door in gevaar brengen, doordat Dzongkha mij erbij zou helpen...en over mij hoef je je geen zorgen te maken hoor, ik over leeft het wel..." dat laatste zei hij met minder zekerheid dat hij dat wilde. Hij keek naar Rox "Maar hoe kan iemand een oorlog vechten zonder iets te hebben om voor te vechten" vroeg hij. Hij keek in de ogen van de demoon. Iets klopte niet, niemand vecht een oorlog zonder reden, ook een demoon niet. dacht hij. Toen hij hoorde wat Rox naar hem snauwde begon Aegnor te lachen "Ik bedreig je niet" zei hij met een lach, toen werd zijn gezicht kil "Ik maak een belofte, juist om 'dat vriendinnetje van mij' te beschermen" voegde hij eraan toe. Aegnors ogen lichtte op, hij keek Axel aan. "Niemand kan ons nu aanvallen noch afluisteren, ga je gang." zei hij. Buiten de tent zou je nu (voor een sterveling te klein) rimpels in de lucht zien door het gebruik van magie. "En al zou hij magie gebruiken, in deze staat is hij te zwak om tegen een magiër, een magische krijger en een drakenrijder te strijden." zei hij, gebarend naar Mysa, Rhoanr en hemzelf. Hij luisterde naar Mysa toen ook hij het gedonder hoorde. Hij zuchtte "dat meen je niet" zei hij. "Dzongkha is het wat ik denk dat het is?" vroeg hij aan hem.

Rhoanr had de hele tijd geluisterd. Toen Aegnor hem een 'Magische krijger' noemde, bloosde hij een beetje. zo had hij nooit over zichzelf gedacht, als een magische krijger. Hij schrok uit zijn kleine dag droom toen hij een gedonder hoorde. Hij keek verschrikt naar buiten. "Wat is dat" vroeg hij aan niemand in het bijzonder.

Dzongkha stuurde beelden van een draak naar Aegnor "Ik ben bang dat je gedachten kloppen kleintje, volgens mij is die jongen helemaal geen demoon, maar een drakenrijder" zei hij tegen Aegnor.

Aegnor zuchtte nog een keer, hij keek naar Rhoanr "Het is een Draak Rhoanr" zei hij. Hij wees naar Rox "En ik kan het nog niet met zekerheid zeggen. ik heb zo een vermoeden dat het Zíjn draak is" zei hij. Hij liep langs Mysa en legde een hand op haar schouder, "Blijf bij Rhoanr en Axel, ik ga kijken of ik misschien wat kan doen" zei hij. Hij keek naar Dzongkha, die klaar stond om op te stijgen "Blijf hier en bescherm de mensen in de tent, ik red me wel" Zei hij tegen hem. Dzongkha gromde laag "Oke, maar ik hou je in de gaten" antwoordde die.
Aegnor spreidde zijn armen en zei "Telemna Varya Sarkuva" (elfs voor, zilver beschermd lichaam). Zijn pantser lichte op, en veranderde ( hier in http://2.bp.blogspot.com/_SsZ83nDBh04/S-yUPypwoII/AAAAAAAAAaQ/_4SPd-yuV9U/s1600/champion_armor_set_male.jpg en dan de middelste en in het wit met goud) Hij liep richting het lawaai, in afwachting wat hij tegen zou komen. Waarom nou nu een draak...net nu dit slachtveld voorbij is dacht hij.

Mysa keek aegnor aan vanuit de stoel met een strenge blik.” Ik weet meer dan je denkt. Ook wat ik wel en niet kan en daarbij ik was daar toen straks niet zo zeker van.” Zegt ze in gedachten tegen hem en het was waar zij had echt gedacht tot hij dood was voor een paar minuten. Ze was dan vaker speels en kinderachtig maar ze wist toch wel veel meer dan ze liet merken. Haar blik gaat naar rox als aegnor tegen hem begint te spreken. Ze bleef goed op rox letten hoe die deed reageren bij diens woorden. En toen ze vriendinnetje hoorde moest ze toch wel lichtjes blozen.

Rox zijn ogen gingen even naar mysa maar dan weer naar eagnor en zijn blik was aan de enne kant kil en aan de andere kant rebels. Rox ging wat rechter zitten niet veel want hij had nog steeds pijn al liet hij er natuurlijk niks van merken.’iemand die zijn ziel al heeft verspilt.’zegt hij spottend tegen aegnor en het kon hem niet echt veel schelen het was de waarheid. Hij had jaren geleden een eed moeten zweren en daarmee was hij alles kwijt geraakt. Zijn vrijheid, zijn wil. Zijn eigenleven. Hij keek aegnor vel aan.’doe het dan hier en nu die belofte van je…wie weet krijg je anders spijt.’sist hij naar hem en hij keek aegnor aan zonder angst hij was op moment maar voor een paar dingen bang emrac en om elsa e verliezen de enige om wie hij echt gaf. Hij kon geen contact met haar maken hij zou willen zeggen tot alles goed was maar hij kon niks met zijn geest of magie. Dan hoort hij iets dat hij kent en je zag voor een enkele seconde paniek in zijn ogen maar dan is het weer weg. Hij hoort eagnor en hij lacht hem hard uit en hij doet zijn handschoen af en hij laat zijn handen zien. ’geen zilvere schijn rijder, het spijt me maar ik ben de rijder niet, maar een demon.’zegt hij kleinerend tegen hem wetend tot allen rijders dat hadden alleen hij had zijn handplmen geverft (zoals brom) en het was een regelrechte leugen in de hoop tot elsa niks ging gebeuren.

Axel knikte hij had gehoord wat mysa zei en eek naar rox zijn littekens niet wetend of die wel ging praten op pijn.’ik zal kijken wat ik kan doen.’ zegt hij tegen aegnor en zijn blik ging naar rox. Maar bij het gedonder en de woorden tot het een draak is, keek rhoarn aan aangezien hij had gezegt tot hij een draak eerder had gezien en hij vloekte zachtjes. Een draak was gevaarlijk een woedende draak nog meer en hij maakte zich toch wat zorgen, ook al was aegnor zelf een rijder.’doe voorzichtig aegnor je weet niet waartoe deze in staat is.’ waarschuwt hij hem en hij keek dan naar rox.

Mysa was rox blijven aankijken en ze keek pas van hem weg als ze de hand van aegnor voelde en ze pakte die even vast en knikte gehoorzaam ze had gezien tot rox zijn handen had laten zien.”aegnor het is een magie’s wezen doe het zo min mogelijk kwaad probeer het slim te spelen.” Zegt ze in zijn gedachten en ze keek weer naar rox.”als je echt wilt weten of deze jongen de rijder is…laat het me weten dan nemen we hem mee naar buiten” zegt ze als laatste wat somber in zijn gedachten en ze stond op en ging bij de tent flap staan en sloeg haar armen over elkaar.
Rox keek aegnor na en zijn blik was dodelijk geweest en hij zwaaide zijn benen van het bed af en zijn gezicht vertrok van de pijn en axel had dit verwacht en duwde hem gelijk neer tegen het bed aan en duwde hem wat harder er tegen aan. ’laat ik makkelijk beginnen. Hoe kun je het kasteel ongezien binnen komen.’ zegt axel hart. Rox schreeuwde lichtjes van de pijn en frustratie. Hij was toch bezorgt over elsa.

Elsa had al een paar van de varden weg geslagen met haar staart. Ze spuugde geen vuur niet wetend in welke tent haar rijder zat. Ze ruikte een andere sterke geur die op die van haar leek. Maar dan voelt ze een magische bron op komen en ze keert zich er tegen en ze ziet verder op een elf die had magische krachten maar niet zo groot als die van haar en ze sprong als een grote kat een paar keer heen en weer en lande als een leeuwin voor de elf en ze liet grommend haar scherpe tanden zijn en sloeg met haar klauwen een paar soldaten van de varden weg.”zeg op elvengespuis WAAR IS MIJN RIJDER.”brult ze woedend in zijn gedachten en was gewoon ruw weg zijn geest binnen gedrongen. Bij hem kon ze dat doen een gewoon eenvoudig mens niet die had dat waarschijnlijk niet aangekund. Haar houding was duidelijk vijandig als een moederleeuwin die haar welp wilde beschermen en haar staart zwiepte gevaarlijk heen en weer. Ze was bijna net zo groot als Dzongkha ook al was ze ouder ze bleef een vrouwtje

Aegnor hoorde wat rox zei voordat hij de tent uit was gelopen en riep terug, "als jij echt een demoon bent, vind je het vast niet erg als ik deze draak even een kopje kleiner maak" hij grijnsde, in zijn gedachten zei hij knikte naar Mysa en zei tegen haar "ik heb een voorgevoel dat het inderdaad zijn draak is. En ik zal proberen de draak zo min mogelijk kwaad te doen, alleen ik wil wel blijven leven" hij knip oogde naar haar en liep naar de draak. Hij hield zijn magie op een laag pitje zodat hij niet gevaarlijk overkwam op de draak. Hij hoorde haar schreeuwen in zijn hoofd en glimlachte naar haar. "Ik weet niet waar jou rijder is, vrouwe draak, ik weet namelijk niet wie jou rijder is...ik heb hier een mogelijke kandidaat in dit kamp, maar hij zegt dat hij geen rijder is maar een demoon, dus of hij is echt geen rijder, of hij schaamt zich voor zijn draak, wat ik niet zou begrijpen want als jij inderdaad zijn draak bent, ben je een erg mooie draak" zei hij. Hij meende wat hij zei, maar liet een paar dingen achterwegen, Aegnor was niet dom, en wist heus wel dat Rox ook als reden kon gebruiken dat hij bang was zijn draak te verliezen en daarom niks zei. Aegnor keek de draak vriendelijk aan. " zou jij misschien je rijder voor mij kunnen omschrijven. zodat ik weet hoe hij eruit ziet en dan kan zeggen of de persoon die wij in dit kamp hebben inderdaad uw rijder is" voegde hij eraan toe.

Rhoanr liep naar Mysa en kwam naast haar bij de tent flap staan. Hij bekeek de draak goed. Hij draaide zijn hoofd naar Axel "Dit is dezelfde draak die ik gezien heb...alleen ziet ze er nu wat bozer uit dan toen wij haar tegen kwamen" zei hij tegen hem.

Ermac voelde hoe er weer zielen uit hun lichaam gingen, hij keek op naar het kamp en zag de draak van Rox hij grinnikte. "die draak komt toch nog van pas" zei hij tegen zichzelf.

Khagra was bij het kamp van hem en zijn volk toen hij de draak aan zag komen vliegen. Hij keek verschrikt op. Hij wilde ernaar toe rennen, en werd meteen gevolgd door 2 andere kull. hij hield ze halt houden "Jullie gaan niet mee. ik ga dit alleen doen" zei hij streng tegen ze. de 2 keken elkaar aan en liepen toen met gebogen hoofd naar hun tent terug, teleur gesteld dat ze niet mochten vechten.
Khagra rende zo snel als hij kon naar de tent van Axel, (met een grote boog om de draak heen) ik moet weten wat er aan de hand is, dacht hij

Rox had aegnor na gekeken en had nog wat dingen naar zijn hoofd willen slinger maar het liefste had hij hem willen wurgen aangezien hij op weg was naar elsa. Bij de woorden tot hij de draak een kopje kleiner ging maken leek een stomp in zijn maag te geven. Je zag de verandering in houding bijna niet maar hij werd ietjes bleker dan hij was en hij probeerde onder axel uit te komen maar hij had er geen kracht voor nu hij was gewoon nog te verzwakt om ook maar iets te doen er tegen.

Mysa had eagnor gehoort en was er wel om gerust gesteld. En bleef bij de tent vlap staan en ze keek rhoarn aan als die spreekt en ze grijpt hem bij de arm vast.’je hebt haar eerder gezien.’vraagt ze verbaast aan hem.

Elsa keek neer op de elf die een stuk kleiner was dan haar maar in haar ogen nog niet minder gevaarlijk. Ze voelde zijn magie gewoon en die was sterker dan voor een normale elf. Ze begon wat zenuwachtig rond hem te lopen en ze maakte nog steeds een grommend geluid en ze heild andere op afstand door met haar staart tegen de grond te slaan. Ze liet hem zijn woorden doen eerst kalmeerde ze wat bij zijn woorden. Maar dan als hij zegt tot rox zich voor haar zou schamen laaide er een intense woede bij haar op en ze duwde met haar klauw de elf tegen de grond aan en oefende net genoeg druk uit om hem daar te houden en vooral niet te pletten en ze brulde woest naar hem.’hoe durf je te spreken over iemand die je niet kent.” Snauwt ze in zijn gedachten.”zeg nooit meer tot hij zich voor mij zou schamen jochie of moet ik rijder zeggen, je weet net zo goed als ik wat zoon band met iemand doet. je zou serven om de ander te beschermen” Zegt ze weer in zijn geest ze wist tot het waar was dat kon niet anders. Ze liet hem nog niet los ze wist tot het over rox ging en het kon haar niks schelen wat er gebeurde ze wilde hem terug. Dan stuurt ze hem een beeld van rox door via de geest als een soort visioen van een slapende rox.’dit is hem.’sist ze weer iets rustiger maar je hoorde voornamelijk bezorgdheid want ze kon rox niet meer horen wat normaal wel ging. Dan voelt ze een scherpe pijn bij haar achter poot en brult pijnlijk.een van de varden had haar aangevallen met zijn zwaard en een diepe snee gemaakt. Ze ging van eagnor af en keerde zich naar de man.

Axel keek naar rhoarn terwijl hij rox nog altijd tegen het bed aan duwde.’dat dacht ik wel al er zouden niet ineens drie draken zijn.’zegt hij wat amusant. Axel wilde net wat zeggen als hij een brul hoort.

Rox hijgde lichtjes en was zijn verzet gestopt en probeerde niet aan elsa te denken en hoorde haar woest brullen en daar ging zijn hart al sneller van kloppen maar van buiten zag je nog niks maar als hij de pijnlijke brul hoort knapt er iets bij hem en hij wist zijn hand onopgemerkt weg te draaien en hij pakte de dolk uit axel zijn eigen schoen en hij stak die recht bij zijn knie en je hoorde een knak. Axel schreeuwde het uit van de pijn terwijl die naar zijn knie grijpt en op de grond valt. Op dat moment komt rox recht uit het bed en zijn gezicht vervrongen van de pijn maar zijn wil om naar elsa te gaan was sterker en hij wankelde een paar passen vooruit.

Kaya zat als een kat voor de tent en keek naar de draak verder op en dan naar Dzongkha.’zou jij alles doen voor aegnor.’vraagt ze in zijn geest nieuwschierig al dringt ze niet helemaal door daar was kaya te bang voor bij een draak ze was zeer eerbiedig tegen hun en ze kijkt op als ze de khaga ziet aan komen en miauwt hart.

Lucas kwam bij ermac staan zijn wond was verzorgt.’ik weet tot toen straks, rox in de weg stond maar waarom viel u hem aan als hij dood was gegaan had de koningin dat niet leuk gevonden.’vraagt hij nieuwschierig aan hem.

Rhoanr keek naar Mysa "Ja, mijn mensen en ik zagen haar toen we bij de heuvel verderop waren...Alleen was ze toen niet zo boos als nu.." zei hij. Hij keek Mysa schaapachtig aan.

Het maakt niet uit hoe sterk je fysiek bent. het is nooit wijs om je tegen een boze draak te verzetten Dacht Aegnor. Ook al heeft hij zijn lichaam in al die jaren zoveel getraind dat hij het wel zou kunnen, hield Aegnor de poot van de draak niet tegen en werkte hij mee toen ze hem op de grond drukte, hij bleef vriendelijk naar haar glimlachen. Zijn magische schilden hielden stand. Toen ze hoorde wat ze zijn werd zijn grijns breder. "Ik weet ook wel dat iemand zich niet zou schamen voor een draak en dat je je leven voor elkaar zou geven...alleen wat jij net zei, en het beeld dat je mij hebt gegeven, heeft voor mij mijn vraag beantwoord, nu weet ik dus zeker dat die jongen die wij vasthouden een rijder is." zei hij op rustige toon tegen haar. Aegnor kijkt haar verschrikt aan wanneer de draak begint te brullen. Hij keek langs haar en zag een soldaat staan "IDIOOT" schreeuwde hij boos tegen hem. "Wat denk je wel niet dat je aan het doen bent jij eikel!" zei hij. terwijl hij nog bozer werd. Dit hoorde niet bij m'n plan, hoe kan ik deze draak nou rustig krijgen als ze aan word gevallen. Aegnor stond snel op en rende langs de draak naar de man toe, omdat hij een elf was stak hij hoog boven hem uit, door zijn magische pantser zag hij er erg gevaarlijk uit. Hij ging dicht voor hem staan "ben jij wel goed bij je hoofd...waarom denk je dat je een draak, in je eentje aan zou kunnen." zei hij boos. Hij keek de man streng aan. ondanks dat hij er pas 20 uitzag liep hij al 105 jaar op deze aarde rond. In die 105 jaar heeft hij gemerkt dat de mensheid nooit zo slim is (uitzonderingen daar gelaten) en altijd te over zelfverzekerd. "Als je wilt blijven leven jonge man. Dan ren je nu voor je leven tot dat ik deze draak hier haar gang op je laat gaan...want ondanks dat ik voor de varden strijd, ben ik niet voor zinloos geweld" zei hij streng tegen hem. Hij strekte zijn arm om de jongen weg te sturen. Hij draaide zich om naar de Draak "als je het toe staat, wil ik graag je been genezen" zei hij vriendelijk tegen haar.

Rhoanr rende naar Axel toe en ving hem op. hij liet axel op hem leunen. Hij keek boos naar de jongen "wat denk jij wel niet" zei hij boos.

Khagra zag Rhoanr de tent in rennen Wat is er gebeurd dacht hij. Hij pakte zijn grote strijdhamer en rende langs een elvin de tent in. voordat hij de tent in liep, zag hij een kat, ze miauwde naar hem. Wat khagra grappig vond, want meestal rennen zulke dieren voor hem weg als hij aan komt stormen. Hij zag de Rhoanr Axel ondersteunen, en 1 van de magiers van net naar de uitgang proberen te wankelen. "Waar denk jij dat je heen gaat" zei hij gevaarlijk. Met zijn 2 meter 80 torende Hij boven iedereen in de tent uit en met zijn brede lichaam blokkeerde hij het weinige licht dat de tent in scheen.

Dzongkha hoorde wat de kat zei en keek haar verschikt aan "Je kan praten?!" Vroeg hij verbaasd. Hij keek haar aan "maar om je vraag te beantwoorden. Ja, natuurlijk zou ik alles voor hem doen. Hij zou ook alles voor mij doen. Antwoordde hij.

Ermac draaide zich langzaam richting Lucas. "Als hij dood was gegaan was hij het niet waard geweest om voor de koningin te vechten. Daarnaast staat zijn houding mij niet aan. Hij vind zichzelf veel te krachtig, terwijl het toch duidelijk is dat de elf sterker is...wat logisch is...hij is veel ouder dan hij eruit ziet. Vergeleken met hem heeft Rox nog aardig wat te leren" zei hij rustig. "En eerlijk gezegd maakt het mij niet uit wat de koningin zegt, ze is niet de baas over mij. Ik ben niet zoals Rox dat ik haar moet gehoorzamen...niet dat Rox er wat aan kan doen" zei hij. Hij keek Lucas aan met zijn groene soort vlammende ogen. "Waarom vecht jij eigenlijk voor de koningin als ik vragen mag" vroeg hij.

Mysa keek verbaast naar rhoarn. Ze wist tot toen ze hem voor het eerst zag ze al in gevecht waren met het leger van het rijk. Dus hij had hun niks kunnen zeggen en ze liet hem los.’ vind je het gek…als het waar is hebben we haar ziels verwand hier gevangen.’sist ze zachtjes en ze keek op toen ze de brul horden en dan de schreeuw en ze wist het zeker tot rox een rijder was en ze draaide zich om naar rox. En ziet tot rhoarn axel en te hulp schoot.

Elsa keek aegron aan terwijl zijn woorden tot haar door drongen hij begreep tot ze elkaars leven zouden geven en ze verminderde druk en gromde zachtje maar niet vijandig. Dan hoort ze tot ze rox hebben en ze begon een neuriet geluid te maken ze wilde naar hem toe heel graag. Maar toen kwam die pijn in haar achterpoot en ze keerde zich naar de man ze hoorde de elf wat schreeuwen maar het kon haar niks schelen ze liep om de man af alsof hij een muis was en zij zelf was de kat. Ze was duidelijk boos, omdat die in haar weg stond om bij rox te komen deze had het gesprek onderbroken. Dan ziet ze aegnor naar de man toe gaan en ze maakte een zacht brullend geluid en zwiepte boos met haar staart. Hij stuurde de man weg die weg rende, wat een watje eerst haar in de rug aanvallen en dan niks doen als ze voor hem staat. Weg rennen met zijn staart tussen zijn benen als een bangen jonge hond. Nou zij zou hem wel eens leren en ze maakte zich klaar om met haar klauw uit te halen als ze aegnor hoort in haar gedachten en ze kijkt naar hem en ze laat haar scherpe tanden zien. “niemand komt aan mij dan mijn eigen rijder…rijder, bedankt voor het aanbod.” Zegt ze argwanend tegen hem en ze liet de man voor wat het was. ze vertrouwde hem nog niet geheel en ze wist tot veel mensen niet te vertrouwen waren daarom luisterde ze ook bijna alleen naar rox.” Breng me naar mijn rijder, dan laat ik dit kamp heel anders verwoest ik alles tot ik hem terug heb.”zegt ze plechtig en ze meende het dat merkte je aan haar houding.

Rox luisterde goed naar wat hij buiten de tent hoorde en of hij elsa hoorde maar hij hoorde een keer nog een woedende brul. Hij wankelde nog steeds naar voren het was best opmerkelijk tot hij naast zijn verwondingen toch recht stond en kon lopen. Hij zag rhoarn die naar axel ging, maar dan komt een kull binnen komen en van binnen zakte hem de moed wat in de schoenen maar van buiten zag je niks. Zijn houding was rebels en roekeloos hij was nu in tot alles in staat want hij wilde en zou naar elsa gaan. hij moest haar helpen, ze had pijn dat had hij gehoort en hij wilde haar gerustellen ze was vast en zeker bezorgt. Hij keek omhoog naar de kull.’ik ga naar buiten.’ Snauwt hij naar de kull. Als hij buiten was kon hij elsa roepen want door de blokkering in magie kon hij geen geestelijk contact met haar maken. Na die woorden spande hij zijn spieren aan en maakte een schijnbeweging naar rechts maar hij ging naar links richting de uitgang en hij negeerde de pijn en de uitputting van zijn lichaam volkomen.
Axel heild zijn knei vast en kreunde pijnlijk maar hij keek met geknepen ogen wat er voor hem gebeurde.’khagra en mysa laat hem niet buiten de tent komen.’ Sist hij tussen zijn tanden door van de pijn.

Mysa keek naar rox en hoorde axel en ze ging klaar staan om rox tegen te houden mocht die langs haar passeren en ze zocht contakt met aegron.”aegron…hij is de rijder hij hoorde de draak brullen van pijn toen kwam hij in beweging.”andwoord ze tegen hem.

Kaya keek Dzongkha niet aan.’tuurlijk in ben een weerkat.’zegt ze zingerig en ze zwiepte speels met haar staart heen en weer.’dacht ik al…zij ook.’zegt ze en heild haar kop schuin terwiel ze naar elsa keek die de nodige tenten met haar staart al had om gestoten.

Lucas staarde in de verte naar het kamp van de varden. Hij grinnikte om zijn woorden en hij keek ermac aan.’daar heb je een punt, en wat zijn houding betreft ben ik het met je eens. Als de koningin die eed niet met hem had afgelegd was hij haar vijand.’ Zegt hij. Vervolgens keek hij verbaast en schudde zijn hoofd. ‘ik weet iets wat vele niet weten. Rox is krachtiger dan je denkt de koningin wist dat en met zijn houding is dat gevaarlijk voor haar zelf ook al heeft dat joch een eed. Ze heeft een blokkade in zijn magie aan gelecht jaren geleden daar weet hij niks van af. En ik heb dat gehoord van een vogeltje.’ Grinnikte hij en hij draaide zich nu ook om naar ermac en hij fronste zijn wenkbrouwen toen ermac het laatste zei.’laat de koningin het niet horen ze zal dat niet fijn vinden.’zucht hij en hij sloeg zijn armen over elkaar en hij keek weer weg van ermac.’ik hou van vechten om bloed te zien. Dan moet je aan de kant staan die bloed wilt vergieten niet.’grijnst hij helspellend

Aegnor kuchte "ik zou heel graag jou en je rijder herenigen, alleen jou rijder probeerde mij en mijn mensen dood te maken, ik weet niet of dat de wil is van jou rijder, of van de gene die hem zijn opdrachten geeft, alleen ik vind het niet zo fijn..." zei hij. Hij keek haar aan en keek naar haar poot [i]"Ik kan hem wel naar jou toe laten brengen, en dat jullie dan samen weggaan uit ons kamp." zei hij. "Weet je zeker dat ik je been niet hoef te genezen?" vroeg hij.

Khagra liet niet met zich sollen en haalde snel en hard met zijn hamer uit naar de buik van de jongen. "Denk niet dat je langs me komt jongen" zei hij.

Aegnor hoorde mysa in zijn hoofd "hou hem in de tent. Ik heb zijn draak eindelijk rustig." zei hij tegen haar.


Ermac lachte "het maakt mij niet uit wat de koningin hoort. Ze heeft mij niet in haar macht, ik werk alleen voor haar." zei hij tegen Lucas...en over dat bloed vergieten, ik heb dat allang achter me gelaten, als ik jou was zou ik hetzelfde doen, het kost je meer dan je lief hebt" zei hij tegen Lucas. Hij keek naar het slachtveld. Hoeveel langer zou het nog duren voordat hij aan het werk kon dacht hij bij zichzelf.

sorry tot deze langer duurde wat druk gehad met werk.

------

elsa maakte een grommend geluid." denk je tot ik dom ben rijder, mijn rijder heeft jou beschermd. als hij jou dood had willen laten gaan had hij die aanval van ermac niet voor je gestopt...die was ook door al jou schilden heen gegaan." zegt ze vel tegen aegron en ze keek hem met samen geknepen ogen aan. "waar wacht je nog op, laat mijn rijder komen of anders." zegt ze ongeduldig tegen hem en ze sloeg met haar staart een aantal tenten neer en je hoorden mensen een beetje van schrik en verbazing schreeuwen. het was duidelijk tot elsa haar rijder nu wilde hebben en haar geduld begon op te raken. "ik hoef je hulp niet, alleen mijn rijder. "sist ze en je zag haar ogen rond zoeken.

Rox was bijna langs de kull heen maar dan voelt hij een harde klap in zijn buik en hij maakte een pijnlijk geluid als hij achteruit valt tegen de grond aan. maar hij krabbelt al weer recht met een arm rond zijn buik geslagen en hij hoesten lichtjes. dan kijkt hij de kull weer aan en zijn ogen leken wel te vonken terwijl hij weer naar voren wankelde.’ Dan zul je me moeten doden, dat zal alleen tussen mij en mijn draak komen.’ Sist hij tegen hem en hij deed nog een sta naar voren. Het was duidelijk dat rox op instorten stond maar zijn wilskracht was sterker.

Mysa had aegron gehoord en ze deed de tentflappen dicht en ze beet op haar li en ze keek naar rox en dan weer naar de tent die ze net had dicht gedaan en ze zei een paar woorden in de oude taal en gebaarde met haar hand naar de tent. Ze had nog een schild op geroepen die rox ook in de tent heild.’STOMME EDELIJKE PUNTOOR.’ schreeuwt rox woedend want hij had de spreuk gehoord en hij wist tot hij geen een kant meer uit kon en hij opgesloten zat nu hij geen magie meer kon geruiken. Mysa keek verschrikt op door zijn uitbarsting. Rox was woedent op haar en hij had zijn buik weer los gelaten en hij liep struikelend op mysa af.

Lucas grinnikte.’mij gelukkig ook niet.’zegt hij en hij keek naar het slagveld verder op en hij draaide zich er weg van.’ik zei tot ik het graag vergiet niet tot ik het met een kommetje wil op vangen.’zegt hij tegen ermac en hij keek hem even over zijn schouder heen aan voordat hij verder liep en ermac alleen liet.

is niet erg, bij mij duurt het ook altijd lang voordat ik reageer
---------------------------------------------------------------


Aegnor twijfelde. "Laten we het zo doen, jij blijft hier...rustig, ik zorg ervoor dat je niet aangevallen word door die domme mensen" zei hij tegen haar, terwijl hij bij het laatste stukje zijn ergernis tegen het menselijkeras uit met een zucht. "Dan ga ik jouw rijder halen, begeleid door de mensen die nu bij hem zijn...over Ermac, ik heb zo het gevoel dat hij niet zozeer voor het rijk vecht maar voor zichzelf, en ik zeg dit uit de grond van mijn hart en mijn liefde voor draken, pas alsjeblieft op...Het is dat wij een drastische genezer hebben, en ondanks dat ik er ook nog ben, als zij er niet was geweest en ik was te laat... dan had je nu geen rijder meer" zei hij met warmte in zijn stem. Hij meende het echt, ondanks dat dit een vijandelijke draak is, en Rox een vijandelijke rijder, had Aegnor het gevoel dat Rox dit niet voor zijn lol deed, en ondanks dat de rijders langzaam terug keren, zijn ze nog steeds zeldzaam en zou hij het ongelooflijk jammer vinden als er een dood ging. Hij draaide zich om en liep richting de tent "Mysa hou Rox nog even op, ik kom hem ophalen, als ik dat niet doe hebben we straks weer een gevecht, en dit keer met een erg boze, bezorgde draak. Dat kunnen we ons niet veroorloven." zei hij tegen haar.

Khagra gromde, en pakte in een snelle, behendige beweging de verzwakte rijder met 1 hand bij zijn keel, Hij tilde hem (met gemak) van de grond en hield zijn gezicht bij die van hem. "Jij gaat pas weg wanneer wij jou daar toestemming voor geven" Gromde hij gevaarlijk tegen hem. Hij legde zijn strijdhamer met zijn andere hand op zijn schouder, in de aanslag om de rijder weg te gooien en uit de lucht te slaan wanneer dat nodig zou zijn.

Rhoanr keek naar rox en Khagra. Hij schrok van de Brute kracht van de Kull die zo rustig en vriendelijk was toen ze elkaar voor het eerste ontmoet hadden. Ben ik even blij dat ik geen gevecht met hem aanging dacht hij, hij lachte een beetje schaapachtig om de gedachte. Hij keek naar Axel en begeleide hem naar het bed "Hoe gaat het?" Vroeg hij. Waarna hij zachtjes tegen hem zei "Ik kan wel zien waarom Khagra een generaal is zeg...pffoooee daar wil je geen ruzie mee" Hij glimlachte in de hoop de sfeer wat luchtiger te maken.

Elsa zwiepte nog steeds ongeduldig met haar staart. Ze luisterde naar de woorden van aegnor en ze snuift luid.”ik geef je 5 minuten als ik hem dan nog niet heb kom ik hem wel halen in de richting die je opgelopen bent.”zegt ze waarschuwend tegen hem. ’als hij dood was gegaan was ik en nu ook niet meer’ zegt ze tegen hem neutraal. ze keek hem na en dan weer rond zich en ze bleef erg waakzaam voor de mensen die niks van haar band met rox zouden snappen en ze maakte een grommend geluid. dan ze likte voorzichtig haar poot en ze keek weer in de richting die aegnor verdwenen was en haar ogen stonden droevig. Hij en zijn draak konden doen wat ze wilde zij waren vrij. Ermaac was dat ook en daar baalde ze wel van, die kon doen wat hij wilde zonder dood te gaan of pijn te leiden. Hij was gevaarlijk voor rox dat wist ze ze zou hem weg houden of proberen weg te houden van rox.

Mysa hoorde aegnor en ze zuchte.” Kom snel we kunnen je hulp wel gebruiken, deze is rebels en koppig en werkt dadelijk zich zijn dood te gemoet hij wilt langs khagra kosten wat kost.’ Legt ze hem snel uit en ze keek weer naar het tweetal.’khagra.’ zegt ze gerust stellend want ze wilde de rijder niet echt dood hebben althans zijn draak niet.

Rox zag de beweging al aan komen en hij kon niet ontwijken hij deed zelfs geen poging en hij liet zich op tillen en hij pakte met een hand de pols van de kull vast en hij keek hem aan zonder blikken of blozen.’ik ga wanneer ik WIL.’snauwt hij naar khagra en zijn ogen werden donkerder. Khagra deed iets wat hij niet wilde hem een wil op leggen bij de koningin kon hij er niet tegen in gaan maar hier wel. Op dat moment maakte hij zijn hand open en er zat zwarte bliksem in zijn hand die fonkte.

Axel liet zich langzaam begeleiden naar het bed en hij kreunde lichtjes.’het gaat zolang ik niet beweeg of sta er op.’zegt hij schor en het mesje zat er nog in net tussen het einde van het scheen been en boven been in dat de knie vormde en hij zag nog steeds bleek van de pijn. Hij kijkt even op als hij geschreeuw hoord. Axel grinnikte ook.’ Dus nooit ruzie met hem maken grapt hij maar dan valt hij stil.

Mysa voelde de magie ineens terug komen en ze hapte naar adem.’AEGNOR…Hij heeft zijn magie terug.’zegt ze geschrokken in zijn gedachten en ze rende naar voren ze bewoog vloeiend en wist onder khagra door te kruipen. Ze riep een spreuk op en bewoog haar hand omhoog en net op dat moment haalt rox naar khagra uit. Er was een harde donder slag te horen en vonken kwamen van het schild af die khagra beschermde.