Mythical Liberation

mogen jullie zelf bepalen
-------------------------------------
Daenerys ging bij het vuur ''zitten'' en begon rustig aan haar eten. Het was een poos geleden dat ze zo iets had gehad, meestal deed ze het van dode dieren of voedzame kruiden. Dan was een stuk brood met wat vers fruit toch wel een welkome afwisseling voor haar. Rustig ad ze het op. Haar boog had ze in een hoek neer gelegd evenals het heuptasje die ze een paar weken geleden gestolen had. Het was een handig ding als ze wat mee moest nemen wat niet te groot was.

Rosemarie neuriede zachtjes terwijl ze met de punt van haar wijsvinger zachtjes door het water gleed. Een paar visjes waren om haar vinger heen aan het kringelen. Ze glimlachte terwijl ze ze zag. Voorzichtig ging ze met de vinger over de kop van een visje. Deze schoot eerst weg maar kwam toen terug voor meer. Ze lachte en begon toen weer zachtjes te neuriën.

tristan blokkeerde het en keek zijn leermeester aan en dan begon hij met soepel slagen na elkaar uit te halen en hij liet al zijn gevoelens die hij op gekropt had de laatste dagen vrij,

jesse rende maar door en door en zijn ademhaling was snel en oppervlakkig. uit eindelijke zag hij een grot en hij ging er heen daar zou hij wel kunnen schuilen en hij was klein genoeg om door een gaatje voor de stronk te kruipen en dat deed hij

Emma oefende haar zwaardbewegingen en hakte op een boom in. Na een tijdje stopte ze, niet uitgeput maar wel wat vermoeider. Ze keek nadenkend om zich heen, hoelang zou het nog duren voor ze hier weg was?

Gabe besloot dat dit ook niet veel zin had, hij had veel betere oren als dier en hij veranderde toch maar weer terug. Eenmaal als dier probeerde hij zich te concentreren en al snel had hij het geluid van water in de gaten. Hij begon op het water, een beekje, een meertje?, af te rennen.

florian blokkeerde alle slagen van tristan. "u stopt er teveel kracht achter hoogheid...teveel woede. je zwaard is een verlengstuk van jezelf. je moet hem onder controle houden." hij greep bij een te harde uithaal van de prins zijn zwaardarm vast en zette zijn eigen zwaard op Tristans keel. hij grinnikte. "en dan bent u een dode prins. beter opletten hoogheid...uw gedachten erbij houden."

drogo was net begonnen aan een nieuw verhaal toen hij buiten voetstappen hoorde. er kwamen een stuk of 10 soldaten de taverne binnen. "hmpf...waarschijnlijk klaar met hun ronde en gaan zich nu lam zuipen....Drogo? je houd je in begrepen? we willen geen herhaling van laatste keer." zei een dwerg met bruin haar en een grote snor tegen Drogo. hij grinnikte. "het was niet mijn fout dat die malloten een grapje maakten over mijn baard, en geen sorry wilden zeggen. maak je maar geen zorgen Thalin." hij keek vanuit zijn ooghoeken naar de soldaten.

Rosemarie draaide zich nog een keer om waardoor haar haar in het water kwam te hangen. Ze sloot haar ogen en neuriede zachtjes waarna ze haar benen naar zich toe trok en haar staart helemaal op de steen kwam te liggen. Niet veel later was de staart verdwenen en droeg ze een lange jurk die tot op haar enkels kwam. Hij had de kleurzalm roze.

Daenerys legde het bord aan de kant toen ze het eten op had en keek in de vlammen. Ze dacht na. Het had net niet veel gescheeld of ze was gevangen genomen... Wat zou de koning dan met haar gedaan hebben? Zou hij haar gevangen gehouden hebben? Gedood net als haar familie? Of verkocht aan de hoogste bieder? Ze wist zeker dat mensen wel wat munten voor haar zouden neer leggen als ze de kans kregen. Zeker rijke.

Gabe voelde een vreemd soort aantrekkingskracht richting het water maar hij bedacht zich dat dat gewoon met zijn dorst te maken zou hebben. Het was niet zo enorm sterk. Hij rende verder en kwam tot stilstand bij een klein meertje.

tristan hoorde de woorden maar half wat florian tegen hem sprak en hij voelde hoe die hem beet pakte en dan het zwaardt op zijn keel, en hij keek de oudere man aan en hoorde de laatste woorden wel duidelijk. en hij wist tot hij dat niet kon...zeker niet nu. en hij trok zich los en keek florian aan met een duistere blik. genoeg getraint zegt hij en hij stak zijn zwaard weg en zonder verder iets te zeggen. zoals hij de afgelopen 2 dagen al deed liep ij op een hoge draf weg richting zijn kamer

jesse keek nog even door de boom richting het bos maar dan hoort hij geluiden en hij keek op en toen rook hij ook iets eten....een stuk fruit en hij liep heel voorzichtig dieper de grot in en hij zag een centauer

Rosemarie ging van neuriën over naar zacht zingen. Ze kwam overeind en bleef op het steen zitten. Ze trok haar jurk wat omhoog en deed haar voeten in het water. Je zag dat die lichtjes schubben kregen. Dat had ze als ze opdroogde. Dan werd ze een mens. Zodra ze in contact kwam met water kreeg ze een staart en vinnen. Ze keek ernaar en glimlachte. Het was raar dat ze anders was, geen normaal mens. Maar ze vond het geweldig.

Daenerys sloot haar ogen en slaakte een diepe zucht waarna ze overeind kwam en de spullen in de kleine geïmproviseerde kastjes begon weg te ruimen. De tas met overgebleven eten legde ze naast de grote steen die ze als tafel gebruikte. Ze rekte zich uit en liep terug naar het vuur waar ze weer bij ging zitten.

Gabe keek om zich heen en zag toen verderop een wezen zitten (mag dat sannee (A)?) hij kneep zijn ogen tot spleetjes en zakte een beetje door zijn poten heen, als een beschermende houding. Hij wou alleen wat drinken en zou dan weer weggaan, langzaam liep hij richting het water.

florian keek even verbaast naar tristan, maar vermande zich snel weer. "zoals u wenst hoogheid. u weet mij te vinden als u iets nodig heeft." hij stopte zijn zwaard terug in de schede.

drogo zag hoe een van de soldaten naar hun tafel kwam lopen. "hey, kleintjes...zijn jullie niet die opdonders die een groep soldaten hebben neergehaald een paar dagen terug?" zei deze met een dubbele tong. Drogo keek even naar de man. "sorry je hebt de verkeerde mannen tepakken badyface."

Rosemarie hoorde zachtjes een geluid. Ze kreeg het gevoel dat er naar haar gekeken werd en keek zelf op. Ze viel acuut stil maar toen ze iets zag aan de oever van het meer dook ze in het water en bleef ze onder. Langzaam en bijna geruisloos zwom ze richting de oever van het meer. Ze verliet de gedaante geen seconde uit het oog.




sure

jesse zag hoe de centauer de tas waar hij het eten in rook op een steen legde en hij bekeek haar erst even en dan begon hij zo voorzichtig mogelijk langs de kant naar de tas te kruipen en hij bleef in de schaduw en toen hij er was pakte hij de tas en verstopte zich achter de steen en hij deed de tas nieuwschierig open en bekeek het fruit, hij heild daar niet echt van, maar als je honger had at je alles.

tristan beende stevig door tot hij weer bij zijn kamer was hij klede zich vluch om en dan pakt hij de tas een zadeltas weg onder zijn bed en hij pakte zijn mantel en sloeg die er rond en hij liep weer zijnnkamer uit richting de stallen

(maaike, loop hem tegen het lief anders gaat hij zonder je weg. hij zal niet weigeren je mee te nemen je bent zijn zusje)
uiterlijk tristan die met bruin haar (die van jesse komt dadelijk)

Citaat :

ojaa


Emma kwam terug op de plek waar Tristan net geweest was, alleen hij was er nu niet meer. Ze fronste, zijn trainingen duurde meestal langer. Ze besloot naar hem opzoek te gaan. Ze liep richting het kasteel maar zag hem toen al, of nouja ze zag iemand in een mantel. Maar ze herkende zijn manier van lopen uit duizenden. Ze liep naar hem toe. "He.. waar ga je heen?


Toen Gabe klaar was met drinken keek hij op, hij wist dat er iets op hem af kam maar hij zou nog niet reageren, niet vijandig in elk geval. Bovendien kon hij niet eens wat zien aankomen. Hij vroeg zich af of hij moest terugveranderen, maar iets in hem zei van niet.

tristan hoorde voet stappen en niet veel later de stem van zijn zusje en hij keek haar aan. ik ga weg ik heb er genoeg van. sist hij eerlijk tegen zijn zusje, tegen haar kon hij niet liegen en als hij het deed had ze het altijd door en hij liep de stallen in en hij keek naar de knechten die er waren. er uit...nu. zegt hij dan zodat hij alleen was met zijn zusje

met langzame passen wandelde florian langs de stallen. dit was altijd al een van zijn favoriete plekken geweest om tot rust te komen. de geur van de paarde, de drukte van de stalknechten....hij ademde diep in en haalde een appel uit zijn zak tevoorschijn, die hij aan zijn paard voerde. de zwarte merrie knabbelde rustig aan de appel terwijl hij haar over haar nek aaide.

het gezicht van de man verdraaide. "wat noemde je me nu?" Drogo grijnsde. "babyface...jullie mensen lijken allemaal op jonge varkentjes...jij vooral op de achterkant." hij hoorde Thalin aan de overkant van de tafel geërgerd zuchten. de soldaat ging recht staan en trok zijn zwaard, waarna hij even wankelde. "dat laat ik mij niet zeggen, dwerg! ik maak je nog een kopje kleiner." drogo stond zuchtend op en keek de man aan. "...nee." zei hij verveeld en sloeg de man tegen het hoofd met zijn bier pul waardoor het uit de beker klotste. "hmmm...verspilling van prachtig goed bier." de soldaat viel bewusteloos achterover.

Emma keek hem vastbesloten aan. 'Ok ik ga mee' zei ze rustig. Ze wist niet eens of haar broer een idee had, een plaats om heen te gaan. Maar het kon haar niet schelen. Ze wou hier weg, haar vader's plannen stonden hem niet aan ."Maar we moeten het zo doen dat ze denken dat we een stukje gaan rijden.' zei ze. "Ze mogen niet vermoeden dat we weg gaan.' Dit alles had ze gezegd tot opeens Florian binnenkwam, die kon het dus onmogelijk gehoord hebben. 'Hmm.' zei ze alleen maar, ze moesten van hem afkomen.

tristan is cute :O
wat is Gabe eigenlijk?? Een wolf ofzo??
-----------------------
Daenerys keek op. Ze hoorde geschuivel op de stenen vloer. Ze keek onderzoekend om zich heen en kwam toen overeind. Door haar hoeven kon ze onmogelijk zachtjes over de grond heen lopen. Toch probeerde ze het toen ze zag dat haar tas met eten verdwenen was. 'Ik weet dat je hier zit.' zei ze rustig terwijl ze ongeduldig met een hoef over de grond schraapte keek ze rond.

Rosemarie kwam vlak voor Gabe omhoog uit het water. Ze legde haar handen op de oever en keek naar het dier dat voor haar stond. 'Hallo daar.' zei ze zachtjes. 'Wat doe jij hier alleen?' Ze stak haar hand uit naar de neus van het dier.

Ja, maar niet zo'n enorme debiel grote ofzo. XD!


Gabe schrok en trok zich terug, toch kon hij niet wegrennen. Die vreemde aantrekkingskracht hield hem hier. Hij maakte een bromgeluidje en deed een stap naar achteren, aarzelend..

tristans oog viel ook op florian en hij keek zijn zusje aan en zijn ogen vernouwde zich waarschuwwend. heb je zin om een blokje mee te gaan rijden...ik raad je wel aan om een mantel binnen te gaan halen er komt een frisse wind op zetten zegt hij tegen haar, dan zadel ik je paard wel zegt hij als teken tot ze mee mocht en hij begon er aan

jesse hoorde de woorden van de centauer en hij gooide de tas terug op de tafel en de stukjes fruit vielen op de grond en hij verstopte zich tegen de muur in de schaduw hij zei niks maar zijn adem haling ging snel en oppervlakkig weer, hij was bang...

Rosemarie trok haar hand lichtjes terug en giechelde zacht. 'Rustig maar. Ik zal je niets doen, kom maar.' Rosemarie haar stem klonk warm, kalmerend en ook merkte je een lichte zangerige ondertoon terwijl ze praatte. 'Ik beloof het je.' Ze maakte geen on verwachtte beweging. Voor het zelfde geld was het echt en wolf en stond die op het punt haar aan te vallen. Maar ergens merkte ze dat dat niet zo was. Het was geen dier. Of toch wel?

Toen de tas werd weg gegooid kwamen de voorhoeven van Daenerys een klein stukje van de grond. Ze schrok. Geen idee wat voor iets zich in de duisternis van grot zich verscholen hielt. 'Als je rustig weg gaat doe ik je niets.' Ze keek zoekend rond maar kon niemand ontdekken. Je hoorde dat haar stem lichtjes trilde. Ze was bang. Dadelijk was het een ridder of een stroper. Als die haar te pakken kregen was het gedaan.

Emma knikte en liep op een rustig tempo richting het kasteel, niks mocht argwaan wekken. Eenmaal binnen begon ze te rennen, niemand kon haar toch zien. Ze rende naar haar kamer en pakte daar haar mantel, ook pakte ze een buideltje, hierin deed ze belangrijke dingen. Spullen die haar aan haar moeder deden herinneren, een speciale scherpe dolk en wat andere spullen. Ze had van haar moeder wat dingen over genezing geleerd en dat soort spullen nam ze nu dus ook mee. Zo snel als ze kon haastte ze zich weer terug. Op het terrein aangekomen sloeg ze rustig de mantel om, niks leek er op dat ze weg zou gaan. Ze liep terug de stallen in en zag dat de knecht die ze ondertussen geroepen had ook aankwam met een tas met eten. 'Voor hare hoogheid onderweg' zei hij en hij gaf het aan haar zodat ze het in haar zadeltas zou doen. Het leek normaal dat ze eten en drinken mee wou hebben als ze een stukje ging rijden. Bovendien, wie kon haar weigeren?

Gabe's ogen versmalde zich, hij wou zich graag terug veranderen. Maar iets in hem zei dat hij dat nog niet moest doen, bovendien had hij geen zin om zonder kleding aan haar te verschijnen. Toch deed hij een stapje dichterbij haar, als teken dat hij niet bang voor haar was. Al was het misschien niet slim haar te vertrouwen.

tristan had de 2 paarden na een tijdje gezadelt gewoon invoudig zoals altijd als hij en emma samen gingen rijden en hij nam de 2 dieren mee naar buiten en hij ging daar staan wachten op zijn zusje en de vele gedachten tuurde weer door zijn hoofd nu hij moest wachten.

jesse hoorde het dreigement en hij was versteent door angst niet verder durven te gaan ook al had ze gezegt tot hij weg mocht en hij begon te hyper ventileren, een van de vele dingen die hij niet in de hand had

jesse maar dan zonder litteken en hij heeft dierlijkere trekjes in zijn uiterlijk en gedrag.

het viel florian op hoe still het was...normaal gesproken was het een drukte van belang hier met al de knechten die in de stallen werkten. hij keek rond en zag tristan....snel richtte hij zich weer tot zijn paard. de prins had zijn reiskleding aan...dat kon maar 1 ding betekenen. hij liep nonchalant langs zijn paard en begon haar te zadelen, zonder al te veel aandacht op zich te laten vestigen.

de andere soldaten hadden met open mond toegekeken, maar hadden hun gedachten weer bij elkaar en hadden hun zwaarden getrokken. langzaam liepen ze op drogo af. hij hoorde dat thalin naast hem was gaan staan. "goed gedaan broeder." zei deze sarcastisch. "oh...nu heb IK het gedaan." grijnzend pakte drogo zijn bijl van zijn rug. "laten we dit buiten uitvechten heren...het zou sonde zijn als we hier niet meer in mogen door wangedrag..." toen sprintte hij naar de deur en liep de straat in....mooi, het was nog rustig...

Emma liep rustig naar haar broer en knikte, ze was klaar om te gaan. Ze pakte de teugels van haar eigen paard en glimlachte. Haar paard was altijd iets wat haar deed glimlachen, het was iets vertrouwds. Ze vroeg zich opeens af hoe ze haar zwaard nu nou nog bij zich kon hebben? Het was logisch dat hij een zwaard had, dat hoorde niet alleen bij zijn kostuum ook moest een prins zich kunnen verdedigen. Ze zuchtte en wou zelf dat ze een zwaard of een pijl en boog had. Voorlopig moest ze zich maar redden met haar dolk.

Rosemarie glimlachte toen ze zag dat het dier dichterbij kwam. Voorzichtig en vooral rustig klom ze op de over. Haar staart bungelde nog in het water. Ze stak haar hand uit naar het dier zodat hij eraan kon rijken. 'Kijk maar, ik doe je echt helemaal niets.' zei ze zacht. Ze keek rond, meestal dwaalde wolven in roedels rond, maar hier was geen spoor van een andere te bekennen. 'Waar zijn je vrienden? Of leef je alleen?'

Daenerys begon angstig heen en weer te bewegen. 'Ik geef je nog een kans.' haar stem haperde nu echt. 'Ik meen het.' Alles wat ze zei meende ze wel, maar door de angst die bezit van haar nam klonk het niet echt overtuigend.