SANNIE & STEFF

oke we weten waar over.
alleen kijken wie wie is.

mag ik van grif zijn? meisje?

jah dan ben ik jongen zwadderaar

zijn naam is...... servio hij is 16 en ta uiterlijk het plaatje

Dahlia, 16, griffoendor, faunaat (kat van het plaatje)

http://1.bp.blogspot.com/-MbOYHXHz5-w/Tbvkz0YknAI/AAAAAAAAABA/37SKDD6IPTE/s1600/b4anime_girl_66521_display.jpg

ik moet nu echt gaan slapen moet om 6 uur weer op

ik zal ook een vriendin van dalhia spelen

is goed. dan doe ik ook nog wel een zwadderaar jongen

Dahlia lag languit op het gras bij het meertje. Ze had haar ogen gesloten en genoot van het zonnetje dat in haar gezicht scheen. Ze hadden net een les gedaanteverwisseling achter rug en zouden zo verzorging van fabeldieren hebben samen met de zwadderaars. Ze draaide zich op haar buik en keek naar het kasteel in de verte.

Tristan zat verveeld tegen een waterspuwer aangeleund op het binnenpleintje van het kasteel.

mika een vriendin van dahlia kwam aan gerent ze was net haar boek vergeten dus was ze die nog maar snel gaan halen en ze plofte neer op het gras naast haar. pfff zweinstein is geweldig maar die trappen. zucht ze met een lichte glimlach en ze bekeek dalhia, nou het weer is echt geweldig voor de les. jammer van de zwadderaars. zegt ze dan

servio kwam aan lopen en zijn kleding zat redelijk slordig maar dat stond wel bij hem en hij keek naar tristan en hij liep naar hem toe, hun ouders waren bevriend dus daarom hun 2 ook, dit was zijn eerste jaar op zweinstein maar hij had eerder op kammulfasser gezeten. dus het was wel even wennen. bedankt tot je wou wachten zegt hij tegen hem

Dahlia keek op en glimlachtte. Ze knikte. "het weer werkt zeker mee. Ik ben benieuwd wat ze vandaag in petto hebben. Ik hoop iets interresants en niet zo als de vorige keer flubberwormen ofzoiets." Ze lachtte maar die verging toen ze het woord zwadderig hoorde. "ach. Gewoon negeren als ze een opnerking maken. Doe ik ook." Ze grinnikte. "Daarbij komt, eens gaan ze tever en dan leren ze hun lesje wel."

Tristan keek op. "Tuurlijk. Alles behalve op tijd komen bij fabeldieren." Hij grijsde. "En alles om zo kort mogelijk bjj de griffoendor zijn. " zijn blik verstrakte. "kunnen we niet gewoon niet gaan. Denk niet dat de proffesor het erg zal vinden. We doen toch nooit echt ons best."

mika grinnikte en knikte instemment en keek even naar de heldere hemel. nouw zullen we dan maar gaan ik wil niet later zijn dan de zwadderaars. kunnen ze ook geen opmerkingen maken. zegt ze met een speelse glimlach en ze stond weer op en raapte haar tas op en ze deed har boek in de tas

servio keek tristan aan en schudde zijn hoofd. jij mag hier blijven als je me de weg uit legt...want ik ben niet voor niks hier heen ge komen. zucht hij en hij begon te lopen. ik moet voldoendes halen daarom ben ik bij kamuflasser weg. zegt hij en hij wist tot zijn ouders dit ook wilde ze hadden niet voor niks staan dreigen thuis tot het genoeg was geweest.

Dahlia kwam ook overeind. Ze pakte haar tas en hing die over haar schouder. Ze rekte zich nog 1 keer uit en liep daarna richting het grote weiland waar ze verzorging van fabeldieren zouden hebben. Ze was benieuwt wat hun docent voor ze had bedacht vandaag.

Tristan kwam met een lichtte grom van tegenzin overeind. "oke ik ga wel mee. Alleen zijn is toch niets aan." Mopperde hij waarna hij richting het weiland begon te lopen.

servio glimlachte kort en liep toen rustig met tristan mee naar waar ze verzorging van fabeldieren kregen en hij zag een meisje, hij wist niet waarom maar zijn hard ging meteen sneller staan en hij keek weg, en hij zag andderen griffoendors nut kijken, en hij keek e dodelijk aan.

mika stond naast dalhia en ze had het boek vast en keek er zenuwachtig naar, ze vond het boek nog altijd eng en ze wilde het open doen als ze een nieuwe leerling ziet, een nieuwe zwadderaar.

ik wil tot klaas on komt

En dat hij reageerd dan.

Tristan volgde Servio zijn blik. Hij trok zijn wenkbrauw op. "Jongen je staat naar een modderboedje te kijken en te kwijlen...." hij voelde Servio zijn voorhoofd. "Ben jij wel helemaal lekker?" Hij rolde met zijn ogen toen de docent hun aandacht probeerde te trekken en over het dier dat ze gingen bestuderen begon te vertellen.

Dahlia keek geïrriteerd om naar Servio en Tristan. Haar blik versmalde toen ze modderbloedje hoorde en keek meteen weer om. "zwadderaars, allemaal het zelfde." Siste ze zacht tegen mika waarna ze naar het gevleugelde dier voor hen keek. Een terzieler. Toen de docent vroeg wie het dier allemaal konden zien stak ze aarzelend haar hand op.

servio hoorde de woorden va zijn vriend en rolde met zijn ogen toen hij ook nog een hand op zijn voorhoofd legde. ik heb ogen gekregen om mee te kijken, zegt hij uitdgent tegen hem en gaf hem een speelse stomp en dan ziet hij de proffesor en de terzieler, hij vond ze altijd iets vreemds hebben. en hij stak zijn hand gewoon op hij schaamde zich er niet voor en hij zag het meisje van griffoendor ook haar hand op steken.

mika keek daliha aan. zijn die dan ooit niet het zelfde geweest, zegt ze hoofd schuddent en toen ze terzielers hoorde keek ze even wat ongemakkelijk rond, ze was geen angst haas, maar ze wilde wel alles zien dan had ze er tenminste controle over.

XP

Tristan keek Service kort aan. 'Dat kan dan misschien wel zo zijn. Maar naar een modderbloedje? Denk het niet.' Hij keek kor het grasveld rond en toen naar de professor. 'Wat wilt u dat we zien dan? Ik zie niets anders dan een kale vlakte.' Zei hij verveeld.

Dahlia was naar het hek toe gelopen en stond het kleine terzielertje dat bij haar was gekomen voorzichtig over diens kopje.

De professor keek kort goedkeuren naar Dahlia en toen naar Tristan. 'Dat meneer blackwell zijn terzielers.' Hij keek de klas rond. 'Wie kan mij vertellen wat terzielers zijn? Niet spreken.'

servio liep langzaam op een terzieler af en hij vertelde de proffesor maar vooral de andere leerlingen hoe ze er uit zagen en tot de meesten mensen ze meden van wegen het feit tot ze nogal vreemd waren, en hij stopte toen hij voor een volwassen dier stond en hij aaide het rustig en hij keek even om naar tristen en hij grijnsde,en dan keek hij weer naar het dier en hij zag vanuit zijn ooghoek tot dalhi ook een kleintje aant aaien was.

mika vond het eerst vreemd en keek on zich heen maar toen ze zag tot dalhia en servio ze aant aaien waren was ze opgelucht tot de dieren niet zo dicht bij haar in de buurt stonden. en ze stak haar hand op maar wachte niet en stelde meteen haar vraag er achter aan. proffesor waren zien wij ze niet, vraagt ze

Dahlia aarde het dier. De professor keek naar haar. 'Mevrouw Dame. Vertel mij eens. Hoe komt het dat u ze wel ziet maar de meeste klasgenoten niet? Dahlia haar adem bleef in haar keel hangen. Waarom zij wel? Ze wist het wel maar ze haalde toch haar schouders op. 'Ik weet het niet meneer.' Zei ze zacht.

Tristan keek naar de docent. 'Ze weet het niet maar ik wil het wel graag weten. Dus waarom?' De docent keek naar Tristan en toen naar Mika en de rest. 'De dood. Mijn beste leerlingen. Ze hebben de dood aanschouwd.'

mika hoorde het en ze was er stil van en ze keek van tristan naar de proffesor en dan naar servio en dan naar dalhia

servio hoorde de woorden en stopte met aaien. hij vond de dieren prachtig ook al waren ze vreemd het enige na deel was er aan tot mensen dit vroegen en dan werd hij aan de dood herinnert, en hij aaide het dier nog een keer en hij liep terug naar tristan en hij zei er verder niks op maar hij hoorde de kinderen in de klas allenmaal roezenmoezen over de dood en de terzielers. blij tot je weet waarom. vraagt hij dan aan tristan

Dahlia was voor het kleine leerachtige paard geknield en aaide het zachtjes over diens zachte neus. Ze beet op haae onderlip om de tranen die in haar op kwamen te bestreiden. Het was zwak om nu te gaan huilen voor iets wat een jaar geleden was gebeurt en daarbij kwam dat er nu een hele groep zwadderaars naar haar stond te wijzenen en over haar stond te smoezen. Ze hielt haar rug naar de klas gekeerd. Ze zou later toch wel vragen krijgen over hoe en wat. Daar was ze niet blij mee. Gelukkig wist ze een aantal goede geheime gangen.

Tristan keek naar Servio. 'wist ik veel dat die dieren alleen maar zichtbaar zijn als je de dood hebt gezien. Ik kan ze nieteens zien laat staan dat ik ze met de dood in contact breng zeg maar.' Hij keek naar Servio. 'Ik denk dat dat maar beter is ook.'

mika keek naar de rug van haar vriendin en vroeg zich af wat er gebeurt was ze wist tot dalhia vorig jaar een tijdje niet haar zelf was geweest zou dat hiermee te maken hebben dacht mika ze zou later proberen te vragen maar niet op dringen

servio keek tristan aan en hij fronste zijn wenkbrauwen. kom op zeg zo erg zijn ze niet ze zien er vreemd uit maar geloof me het zijn aardige dieren, zegt hij. en hij keek weer naar de terzielers en hij glimlachte.

de proffesor zorgde tot iedereen ophoorde met smoezen. oke oke. eehm zou een van jullie 2 een ritje willen maken op de terzielers, vraagt hij met een glimlach en hij liep naar een volwassen dier toe

Dahlia keek om naar de professor en toen naar de terzielers. Ze schudde haar hoofd. 'Ik vind ze prachtig maar vliegen nee bedankt.' zei ze zachtjes. Ze keek kort naar Servio. En zeker niet met een zwadderaar. Maar dat zei ze niet erachteraan.

Tristan keek naar Servio. 'He ik kan ze niet zien dus ik weet niet hoe ze eruitzien of wat.' zei hij onbeholpen.

servio grijnsde naar tristan, en had de vraag niet gehoort, de proffesor keek van dalhia die het niet wilde naar servio, meneer almeda zou u willen, vraagt hij en srvio keek verbaast op en haalde zijn schouders op en liep naar de proffesor toe en die gaf de hele klas een uitleg hoe je op een terzieler moest vliegen, servio hoorde vliegen en had daar niet aan gedacht niet tot hij bang was maar hij had het nog nooit gedaan. daarna liep hij naar de terzieler toe en hij aaide het dier en steeg toen op het dier en hij zag vele leerlingen verbaast kijken.

mika stond naast dalhia. nou dit is pas een raar schowspel weetje, zegt ze tegen haar, maar niet voor jou jij kunt het dier zien, zegt ze en ze keek naar servio en ze hoorde een paar andere griffoendors grinniken om en ze hoorde daarna de woorden echt iets voor een zwadderaar zoon dier.

Dahlia keek kwaad naar de griffoendors. "jullie kunnen ze niet eens zien. Als ik erop had gezeten hadden jullie wat anders gezegt. Als jullie ze konden zien hadden jullie wat anders gedacht." Snauwde ze waarna ze zich omdraaide en weg beende. Halver wege begon ze te rennen terwijl de tranen over haar wangen rolden. Ze rende het kasteel in.

Tristan stond met open mond te kijken naar Servio die op niets vloog en toch weer wel. Dan kijkt hij verbaast naar de griffoendors. Wat was daar aan de hand.

Mika keek dalhia eerst verbaast aan en dan naar de andere griffoendors en dan rent ze bezorgt achter haar vriendin aan. Ze vroeg zich af waarom ze ineens zo van streek was. En na een eindje lopen haalde ze haar in. Dalhia. Wat is er..... Vraagt ze bezorgt en ze greep haar vriendin vast toen ze bijna bij het kasteel waren

Servio merkte tot er iets aan de hand was toen hij even op de terzieler vloog en hij ging weer naar de grond en lande. En hij voelde zich wat ongemakkelijk en zag de griffoendors. Net had hij het meisje en nog een zien weg gaan. Had je wat. Snauwt hij ineens naar ze als ze hen aan kijken en hij steeg vluch af en nam ineens een dreigende houding aan

De proffesor keek op en keek nu redelijk kwaad 5 punten aftrek voor bijde afdelingen. Ik wil geen geruzie denk er aan de volgende les verdragen jullie je onder elkaar anders 10 punten af trek dreigt hij. En hij keek iedereen kort aan. Les is voorbij

Dahlia klampte zich vast aan Mika. "Je begrijpt het niet." Zei ze tussen snikken door. "Je kan terzielers alleen maar zien als je iemand dood hebt zien gaan. Als je iemand voor je ogen dood hebt zien gaan door magie." Ze snikte zacht. Dahlia had niemand ooit verteld wat er gebeurt was. Ze had niemand verteld dat ze een broertje heeft gehad.

Tristan duwde Servio zachtjes naar achter. "Serv, laat ze." Siste hij zachtjes. "Die griffoendors zijn het niet waard." Hij keek naar de professor. "Het is nog 10 minuten, we gaan toch niets doen. Mogen we weg?"

mika pakte dalhia stevig vast toen ze merkte hoe van streek ze er door was en ze liet langzaam de woorden tot zich door dringen. je...je hebt iemand v...vermoord zien worden voor je ogen... zegt ze meer tegen zich zelf dan tegen dalhia, en ze sloeg dan haar armen om dalhia heen. had me het gezegt...hed je hart gelucht ik ben er voor je altijd, zegt ze dan zachtjes

servio keek de griffoendors dodelijk aan en het was tot tristan hem achter uit duwde want anders was hij tegen die gene wel in gegaan en hij liet een snuifent geluid horen en hij mompelde verwijzingen zachtjes zodat bijna niemand het hoorde. de proffesor keek de leerlingen aan en maakte een hand gebaar en servio beende meteen weg boos,