SANNIE & STEFF

Tristan raakte de tassen van service en zichzelf op, knikt naar de professor en rende toen achter Servio aan. 'Heeft! Je vergeet je tas!' Riep hij terwijl hij hem inhaalbeweging en naast hem bleef lopen.' Hij liep naar het kasteel en keek ondertussen rond.

Dahlia haar schouder schokte terwijl ze snikte. 'Het is gewoon. Ik was er over heen maar dan krijg je dit en het was wel mijn broertje. Ze wist zich met moeite uit Mikado haar armen te bevrijden en veegde haar ogen af.

servio merkte tot tristan naast hem kwam lopen en toen hij hem hoorde nam hij de tas over en sloeg hem over zijn schouder heen, dankje, zegt hij kort maar krachtig en hij keek niet achterom want als hij de griffondors zag zou hij terug zijn gegaan., en toen hij dichter bij het kasteel kwam zag hij het meisje van toenstraks staan en haar vriendin.

mika keek haar aan en veegde een traan weg, het geeft niet echt niet, het is nog niet zo lang geleden en niemand neemt je het walijk iedereen is bang of nou bedoel verdrietig als een dierbaren sterft, laat zien als je het zelf ziet gebeuren, zegt ze troostent tegen haar, kom...dan gaan we binnen wat thee drinken, zegt ze dan tegen haar

Dahlia knikt lichtjes. Ze veegde de laatste traan die over haar wang gleed weg met haar mouw. Ze begon langzaam naar het kasteel terug te lopen maar halve weger, ze wist niet waarom, keek ze nog even achterom en daarbij recht naar de 2 jongens van Zwadderig.

Tristan volgde Service zijn blik. 'Zagen die terzieler dingen er echt normaal uit of passen ze wel een beetje bij zwadderig.' Vroeg hij toen voorzichtig. Hij keek naar Servio.

mika liep met haar vriendin mee, en ze stelde een paar dingen voor die ze misschien vanavond konden doen aangezien de laaste les voorbij was. van vandaag maar die ziet ze dalhia ergens naar kijken en ze volgde haar blik en zag de zwadderaars. en dan kijkt ze weer voor zich en ze loopt door. zonder nogmals om te kijken.

servio zag tot het modderbloedje zoals tristan haar noemde zich omdraaien en naar hun kijken, en het leek wel alsof zijn binnenste in vuur en vlam werd gezet nu hij haar gezicht en ogen kon zijn niet heel goed op deze afstand maar toch, en hij keek tristan weer aan toen hij zijn vraag hoorde en hij had even tijd nodig om antwoord te geven. ze...zijn...gewoon anderster. en de mensheid veracht dingen die anders zijn, dus bepaal zelf maar een oordeel. zegt hij tegen tristan maar zijn ogen stonden somber hij wist tot zwadderich altijd een vooroordeel bleef van zwarte magiers.