Before the legende comes true

Jarred was iets doorgelopen maar merkte dat hij alleen liep en slaakte een klagelijke zucht. 'Kay het is niet het moment om te gaan dromen en naar meiden in een huis te gaan staren. Hij draaide zich terug om en keek naar zijn vriend die een eindje verderop naar een van de huizen keek. 'We hebben nog meer straten te gaan weetje. Hij liep een stuk terug en keek toen ook naar boven. Hij zag een meisje zitten, voor het raam met een kat op schoot. Hij hoorde zachtjes de muziek die door haar raam naar buiten kwam.

Yaïra had naar de kat gekeken en tegen het dier gepraat toen ze het gevoel had dat er iemand naar haar keek. Ze veegde het haar uit haar gezicht en keek naar buiten, naar beneden naar de straat. Daar stond een jongen in de regen en hij keek naar haar, naar haar raam. Ze voelde dat ze een lichte blos op haar wangen kreeg maar bleef kijken. Niet veel later kwam er een 2de jongen bij de eerste staan en ook hij keek naar boven. Ze wist niet wat het was. Maar ergens voelde die 2 jongens gevaarlijk aan, ondanks dat ze ze niet kende. Ze kwam overeind en sloot haar raam waarna ze het de jongens nog even aankeek en toen de gordijnen sloot. Ze keek weer zitten en keek naar het plafond. Wat was er aan de hand?

Sorry kort Oet zo trainen

Kay keek Naar het meisje bij het raam en hij bleef kijken waarom wist hij niet het leek aantrekkingskracht kracht te zijn. En hij schrok toen ze de raam dicht deed wakker en hij keek naar jarred. Dat is ze. Zegt hij zonder blikken of blozen. En zijn hart leek bezeten zo klopte die.

Jarred zag hoe het meisje het raam sloot en het gordijn dicht schoof. Hij trok haar wenkbrauw op. 'Juist..' zei hij zacht. Toen hoorde hij Kay. 'Zij? Hoe weet je dat zo zeker? Ik voel niets, ik merk niets. Ze is gewoon als ieder ander, of niet?' Hij keek Kay aan en wachtte op een verklaring. Ze kon het zijn maar hij merkte niets anders aan haar. Alleen kreeg hij het gevoel dat ze erg alleen was. Dat zou wel kunnen betekenen dat mensen haar probeerde te beschermen. Hij keek weer naar het gordijn.

Kay keel jarred aan en hij wist niet hoe hij het koest uit leggen. Hij wist het gewoon volgens hem. Iets in hem zei het. Geen idee maar zei is het volgens mij. Zegt hij schouder op halend. En hij keek nu weg van het raam naar zijn vriend. Maar als jij niks voelt of weet dan is het haar waarschijnlijk niet. Zegt hij dan en hij keerde het huis zijn rug toe en hij liep er van weg. Hij wist nu niet of hij echt iets gevoelt had of gedroomt had of tot hij gek was. Laten we de rest af gaan we hebben pas een helft gehad. Zegt hij dan maar

Jarred knikte. 'Als je er zo zeker van bent, ik zal de bende informeren dat ze haar in de gaten moeten houden. Misschien merken de andere iets wat ik niet merk.' zei hij serieus. En misschien is er iets opvallend aan haar zoals altijd op het zelfde tijdstip naar de winkels of naar de zelfde mensen, of bezoekers voor haar. Je weet het niet.' Jarred keek naar het huis en haalde een fluitje uit zijn zak. Hij vloot zacht en liep ondertussen verder, er kwam een valk op hem af gevlogen die op zijn schouder landde.

Kay knikte. Jah het valt te proberen. Maar wat als het fout is we moeten toch verder zoeken. We hebben niet veel tijd meer zoals je zei. Zegt hij tegen hem en dan ziet hij de fluit en niet veel later hoort hij hem ook en hij weet tot hij de valk roept. En hij keek naar de kerk het was al na 1 uur geweest. Ik moet om 2 uur weg mijn zusje wilt naar de kerk ik heb belooft om mee te gaan zegt jij dan tegen jarred. Hij had een sterke band met de bende maar de band met zijn broertje en zusje was net wat sterker. En hij was blijve. Staan en keek nu naar de valk

Jarred bond een briefje aan de vogel zijn poot en het dier vloog weg. Hij knikte om Kay zijn opmerking. 'Is goed, ik zoek verder en zie je dan vanavond thuis nog wel even.' zei hij rustig. Hij grijnsde en keek nog even om naar het huis waar Kay wat had gemerkt. Met wat geluk hadden ze haar gevonden. Als het waar was waren ze dichterbij hun overwinning. Alleen nog het meisje te pakken krijgen en zorgen dat niemand merkte dat zij wisten wie ze moesten hebben, om wie de legende ging.

Kay keek de valk na toen die weg vloog. Is goed tot vanavond en loop niet in 7 sloten te gelijk. Grapt hij naar jarred en hij begon te lopen richting de kerk hij had daar met haar af gesproken hij deed redelijk veel dingen met zijn broertje en zusje als ze hem vroegen ergens mee heen te gaan zei hij bijna nooit nee. En hij liep naar de kerk hij was nogal vroeg daar maar toch ging hij naar binnen en al op een bankje zitten achter aan in de kerk en hij dacht aan het verleden maar ook aan de toekomst. Zondes die hij had gepleegt of dingen die hij nog moest na komen

Jarred liep rustig de straat verder uit. Hij bleef zo nu en dan even staan maar geen van de huizen trok hem aan. Nergens had hij het gevoel dat er in een van die huizen iemand zat die hun het leven zuur zou maken. Hij grinnikte. Die Kay. Nooit was hij ergens blijven staan en had hij zo gebiologeerd naar een raam gestaard, hij had uit het veld geslagen gekeken toen het meisje het raam had dicht gedaan en de gordijnen ervoor had geschoven. Hij zou ervoor zorgen dat ze in de gaten gehouden werd en dat 24 uur per dag. Zou zij echt het meisje zijn dat ze zochten?

Kay zat op de bank en staarde doelloos voor zich ut terwijl hij terug dacht aan net aan het huis en dat meisje bij de raam met haar kat. Maar dan hoort hij een deur die open en dicht gaat en hij kijkt achter dom en hij ziet zijn zusje binnen was gekomen. Ze had een witte jurk aan die deed ze altijd aan als ze naar de kerk ging. En hij glimlachte naar haar en hij wachte tot ze naast hem kwam zitten. Dag schoonheid. Zegt hij tegen haar. Het meisje glimlacht. Slijmbal. Zgt ze speels tegen hem. En dan gaat ze op haar knieën zitten net als Kay en bidden ze fluisterend samen en dan als ze klaar zijn gaan ze zamen een kaars op steken.

Jarred liep na nog een half uur door de straten gelopen te hebben terug naar het huis waar de bende leefde. Hij liep naar binnen en liep naar de drankbar waar hij een glas half vol schonk en daarna op de bank plofte. Hij keek in de vlammen en grijnsde. 'We hebben je.' zei hij zachtjes waarna hij een slok nam. Dat voelde goed.

Yaïra was het huis uit geslopen, zoals ze vaker deed. Ze droeg een lange zwarte mantel en liep over straat. Ze was op weg naar de kerk. Ze wist niet wat er aan de hand was maar ze hoopte door de bidden wat antwoorden te krijgen. Waarom mocht ze niet zo vaak naar buiten? Waarom werd ze in huis gehouden en moesten er anders mensen met haar mee die haar in de gaten hielden? Ze slaakte een zucht. In de verte zag ze de kerk al.

Kay en zijn zusje fluisterde voor wie ze de kaars haden op gestoken en tot ze dankbaar waren met tot ze elkaar nog hadden. En tot ze een thuis hadden. Daarna gingen ze weer achter aan in de kerk zitten. Het meisje keek Kay aan. Ik heb gedaan wat ik moest doen. Ik ga zo wel terug. Ik en becky gaan koken. Zegt ze zachtjes. En ze keek haar broer even aan en liep toen weg. Kay keek haar na en hij bleef zitten het was hier rustig maar hij zou dadelijk ook terug moeten

Yaïra opende de grote deur van de kerk en sloop naar binnen waarna ze hem zachtjes achter zich sloot. Ze hielt haar kap op omdat ze bang was dat iemand uit de buurt haar zou herkennen en haar direct terug naar huis zou brengen. Dat wilde ze niet. Dus ze hielt hem op. Ze liep naar voor en knielde neer voor het beeld van Maria en maakte een kruis tegen op haar borst waarna ze boog en begon te bidden.

Kay hoorde weer de deur open en dicht gaan en iets in hem zei tot hij moest blijven zitten en dat deet hij dan ook en hij ziet niet veel later tot iemand neer knielt links voor het beeld van Maria en ze begin te bidden en hij bleef naar haar kijken. Hij wilde er heen lopen maar hij dEet het niet dat hoorde zich nut in een kerk. En hij bleef enkel naar haar staren waarom hij staarde wist hij ook niet maar ton hij zich er op bedachte schudde hij zijn hoofd en stond op om weg te lopen. Maar in het gang pad keek hij nog even om waardoor hij een kandelaar met karsen om ver liep. Hij vloekte niet maar klierde neer om het snel op te ruimen. Dit hat hij weer. Dacht hij wel bij zich zelf

Yaïra schoot overeind toen ze gekletter hoorde. Ze keek op en zag diezelfde jongen die eerder die dag bij haar huis had gestaan samen met iemand en naar haar had gekeken. Die jongen die naar haar had gestaard en haar een gevoel had gegeven alsof ze in gevaar was geweest. En nu stond hij daar, in de kerk, en had hij een kandelaar omgegooid. Ze twijfelde. Moest ze naar hem toe en hem helpen? Of moest ze het zo laten en doen alsof hij er niet was en zij er niet was. Ze koos voor het 2de en knielde weer neer bij het beeld. Ze was dan wel in de kerk maar ze voelde zich niet op haar gemak.

kay voelde zich stom en hij wist na veel geknungel had hij alles weer zo goed als rechtstaan, hij bekeek beschaamd even naar de kandelaar en heel even snel rond, en daarna liep hij weg met zijn handen in zijn zakken en hij keek weer naar het meisje die bij het maria beeld. maarom bleef hij kijken en hij keek weer voor zich net op tijd andes was hij tegen de deur aan gelopen. en hij maakte de deur open en ging er door en bleef staan toen hij de deur had gesloten en zijn hand trilde lichtjes, hij was in de war....wat was dat wat deed ze.

Jarred zat in de woonkamer en wachtte geduldig op de rest van de verzetters. Ze moesten overleggen wat ze gingen doen. Gingen ze de gok nemen en achter het meisje aan als ze de kans kregen of wisten ze zeker dat dat niet de persoon was en gingen ze verder kijken? Hij draaide zijn glas rond in zijn hand en keek naar de vloeistof die een kleine draaikolk vormde in het glas. Hij slaakte een diepe zucht.

Yaïra draaide zich langzaam om toen ze hoorde dat de deur zich achter iemand sloot. Ze zag de jongen niet meer en slaakte een diepe zucht van verluchting. Wat gebeurde er? Waarom voelde ze zich zo bedreigd toen hij in de beurt was en ook toen die andere jongen erbij was. Ze schudde haar hoofd. Wat gebeurde er allemaal de laatste tijd. Ze keek naar het Maria beeld. 'Waarom? Wat gebeurt er allemaal?'

Kay bleef nog even staan maar dan begint hij weg te rennen zo hart hij maar kon en er spookte van alles door zijn gedachten heen hij wilde niet na denken nu dus bleef hij de straten voorbij razen en hij haalde snel adem Om zijn longen met genoeg zuurstof te vullen om doo te kunnen blijven rennen en uit eindelijk maakte hij de deur open van hun huis ging naar binnen gooide de deur dicht en rende naar boven toe naar zijn kamer. En hij gooide die deur ook dicht en hij plofte neer op de bank. Het was de drank Jah het was de drank daarom had jarred het niet gevoelt. Probeerde hij zich te overtuigen.

Yaïra slikte. Ze stak een kaarsje aan en zette het voor het Maria beeld. Ze sloot haar ogen en bad nog een keer tot God. Ze hoopte dat alles goed zou komen en dat de gevoelens die ze had gehad bij die jongen weg gingen en haar met rust lieten. Ze draaide zich om en liep terug naar de grote deuren die naar het koude regenachtige weer buiten leidde. Ze liep naar buiten en deed haar kap weer op. Ze hoopte niet dat iemand anders dan die jongen van net haar had gezien of had herkent. Als dat wel zo was zat ze zwaar in de problemen. De ze haastte zich terug naar huis, maar hopend thuis te zijn voor haar ouders thuis zouden kunnen komen.

arya een dienst meisje van yaira was thee aant zetten in het huis ze wist tot de ouders van yaira dadelijk thuis zouden komen. ze wist ook tot yaira soms weg sloop maar daaar over zweeg ze als het graf dat meisje had oook vrijheid nodig, iedereen had dat nodig.

kay lag op hed bed terwijl hij langzaam weer rustiger werd en hij staarde naar het plafon. hij moest misschien beter weg daar blijven. alleen als hij befel kreeg daar heen te gaan zou hij ook gaan dat nam hij zich voor. en toen hij weer helemaal kalm was stond hij op en liep hij naar onder en ging op de bank zitten en zei hoi tegen een paar die er waren

Jarred keek Kay met een opgetrokken wenkbrauw aan toen die de kamer binnen kwam. Hij hoorde dat hij eerst naar boven was gegaan. Vragend keek hij hem aan. 'Sinds wanneer is naar de kerk gaan vermoeiend en-' hij keek naar de broek van Kay '-krijg je kaarsvet op je broek? Was het zo spannend?' Hij grinnikte maar keek serieus toen de 2 jongens die opdracht hadden gekregen de kamer binnen kwamen en knikte. 'Zij is het.' zei een van hen. 'Geen twijfel mogelijk.' zei de andere kalm. Jarred grijnsde. 'Ik denk dat we een doel hebben dan of niet?'

Yaïra sloop naar haar huis en opende zachtjes de deur. Ze sloot hem zo zacht ze kon achter zich. Zachtjes deed ze haar schoenen uit en hing ze haar mantel aan het haakje van de kapstok. Ze sloop op haar tenen de trap op naar haar kamer waar ze begroet werd door een zacht mauwende kat die spinnend langs haar benen liep. Ze lachte en tilde het beestje op. 'Hallo dametje, heb je me gemist?' ze aaide het dier onder haar kin.

Kay keek jarred aan hij wilde soms tot hij niet alles zag want die jongen ontging nooit wat zeker niet als er wat te zien was. En hij zelf zuchte diep en net op het moment tot hij wat wilde zeggen. Kwamen die andere 2 jongens binnen en die zijden wat hij niet wilde horen. En hij kreunde zachtjes en hij keek jarred weer aan. Maar dan leunt hij voor over met zijn ellebogen op zijn knieën en hij legde zijn hoofd in zijn handen. Nou die kwam ik tegen. In de kerk. Zegt hij dan kijkt hij langzaam jarred aan. Daarom liep ik tegen Een kandelaar aan. Zegt hij zuur. Hij wist tor hij er nu niet onder uit kwam om het te vertellen.

Arya was klaar met de thee en toen ze de gang op kwam zag ze de jas op hangen van yaira die nat was van de regen en ze droogde hem af met haar theedoek voordat ze naar boven liep met de thee voor yaira Ze klopte beleefd aan en wachte tot ze binnen geroepen zou worden.

Jarred kwam wat overeind uit zijn stoel en leunde naar voor. Zijn ogen begonnen te twinkelen. 'Je kwam haar tegen in de kerk. Ooh echt.' Hij keek naar de jongens die net waren binnen gekomen. 'Ga terug naar haar huis, hou haar in de gaten en probeer niet op te vallen. Meld het als ze het huis verlaat en volg haar dan, ik wil haar niet kwijt raken.' Dan kijkt hij naar Kay. 'Vertel. Wat moest ze in de kerk? Is er iets geweest wat je opviel aan haar? Haar stemming, haar gedrag? Iets?' Zijn hart begon harder te kloppen. Eindelijk na al die jaren werk werd dat beloond. Ze hadden haar gevonden en hij was niet van plan haar te laten gaan en zeker niet haar te laten winnen van hun.

Yaïra had weer op de vensterbank gezeten en naar buiten gekeken, zoals ze bijna elke dag wel deed. Ze schrok op uit haar gedachten en keek naar de deur. 'Binnen!' riep ze terwijl ze de kat bleef aaien die op haar schoot in slaap was gevallen. Haar ouders waren nog niet thuis, dus die konden het niet zijn. Die was het dan?

kay keek langzaam op naar jarred en hij keek lichtelijk zuur. hij vond het maar niks die blik die twinkeling. hij was blij tot ze die gene gevonden hadden maar zoals hij eerder had gezegt hij baalde als een stekker tot het een meisje was. toen de andere weg waren en hij weer bestookt werd met vragen zuchte hij diep. nouw... ze was in de kerk en ze leek wat schuchter alsof...of ze bang was tot ze betrapt zou worden. zegt hij na denkent en hij ging rechter zitten. toen ik tegen de kandelaar aan liep en ze me aan keek zag ik angst, ze herkende me van eerder. verder weet ik het niet want ik heb niet meer om gekeken, zegt hij en hij keek jarred aan. en hij ging met een hand door zijn haren.

arya hoorde hoe yaira binnen zei en ze ging naar binnen een maal binnen glimlachte ze. goede middag. kijk eens een lekker kopje thee voor u. zegt ze opgewekt als altijd en ze zette het dienblad neer op een tafeltje en ze deed de thee van de kan in de mokje.

ik ga ook hier mijn meisje Luna noemen las je het niet erg vind.

Luna keek op naar de bediende. ' Dankje.' zei ze zacht terwijl ze weer afwezig naar buiten keek. ' Zou je het op het kastje daar willen zetten.' ze bleef naar buiten kijken, niet helemaal wetend wat ze nou moest denken of moest verwachten van de voorzichtigheid van haar ouders en het gevoel dat ze de hele dag al in de gaten werd gehouden. Ook nu weer. Ze tuurde de straat door en zag nog net hoe een vreemde een steegje uit kwam en de kant van haar huis uit keek.

Jarred keek bedenkelijk. 'Dus ze is ergens bang voor.' zei hij rustig. Hij keek op naar Kay. ' Denk je dat ze doorheeft dat mensen haar in de gaten houden? Dat ze gevolgd word.' Hij nam een slok van zijn denken en keek weer naar de vloeistof die hij liet rond draaien in zijn glas. 'We moeten snel toeslaan als we niet teveel aandacht willen trekken bij haar en in haar omgeving.' Hij bleef naar het drinken kijken.