quest of Maaike en Anniek

Arianna geeuwde, ze was echt verveeld en had zin in actie. Ze kwamen aan waar ze moesten zijn en wachtte, er waren nog niet veel mensen, maar ze had hier geen zin meer in. Ze stapte uit en zorgde dat ze haar eigen paard bij zich had, snel nam ze afscheid. Ze had zin om verder te gaan met haar leven. Haar kap was over haar krullen getrokken waardoor haar gezicht ook een beetje verscholen was.

Gabe bleef rijden en was bijna in de buurt van waar hij moest zijn.

Riven keek naar het meisje. Als ze al niet eens zelf hier naar toe kon komen, hoe moest ze dan ooit van pas komen? Ze vond het maar een raar verhaal, ze hield niet zo van die rijkeluis meisjes. Ze hoopte niet dat dit meisje om alles wat ze tegenkwamen zou gaan lopen zeuren want daar had ze dus echt geen zin in. (vooroordeelxD)

Hugo bereikte het verzamelpunt en zag dat er twee meisjes waren. "Dat meen je niet." mompelde hij zacht in zichzelf. Hij ging met zijn paard erbij staan en zweeg. Er zou nog één iemand moeten komen en ze konden weg.

Haha ik zou ook zo bevooroordeeld zijn hoor.

Arianna stuurde dus iedereen weg, en rolde met haar ogen. 'Stomme idioten' mompelde ze. Ze keek ze na en keek toen om zich heen, daar stond nog een meisje. Nieuwsgierig bekeek ze haar, maar ze zei nog niks. Opeens kwam er een jongen aan, hij keek niet al teb lij.

Gabe reed, was er bijna XD

Riven bekeek het meisje schaamteloos. Ze nam haar van top tot teen in zich op maar ze zei nog niks. Daarna keek ze naar de jongen. Ze zag meteen dat hij een ridder van Arthur was. Dat leek er meer op, iemand met power. Al moest ze toegeven dat ze het ook niet geweldig vond dat hij erbij was, want hij zou ongetwijfeld graag leiding willen hebben of vinden dat ze niet goed genoeg zou zijn.

Hugo keek naar de meisjes. "Hej. Ik zal me even voorstellen. Hugo is de naam, een ridder van de ronde tafel." hij had besloten dat hij beter meteen het ijs kon breken. Ze moesten ten slot van rekening samen gaan werken.

Arianna deed haar kap af en haar rode krullen vielen over haar schouder. Ze keek met haar groene ogen onderzoekend naar Riven en Hugo. 'Ik heet Arianna Gasparini, dochter van Georgio Gasparini.' zei ze, zo stelde ze zich standaard voor.

Gabe reed de plek op en steeg af, twee meisjes en duidelijk een ridder..

Riven keek naar Arianna.. Was het nou echt nodig om met zoveel woorden te spreken. "Riven." stelde ze zich kort voor. Ze droeg geen titels en was niet gewend haar achternaam te gebruiken.

Hugo keek naar de jongen die aan kwam. "En jij zal nummer 4 zijn." zei hij. Blij dat hij niet de enige man was. Het was duidelijk wat er gedaan was. 4 jonge mensen uit andere kringen. Waarom was hem niet duidelijk.

Arianna keek naar Riven, die leek niet blij te zijn. Ze zuchtte, de vooroordelen waren hier ook al meteen duidelijk. Ze zag een nieuwe jongen komen en fronste, twee jongens en twee meiden.. Wat zou er hier van komen?

Gabe knikte naar iedereen .'Ik heet Gabriel, maar iedereen noemt me gabe' zei hij rustig..

Riven was waarschijnlijk het blijst met de vertoning van Gabe. Ze was tenminste niet de enige die niet van adel was. "Dan stel ik voor dat we beginnen. Het beloofd een lange zoektocht te worden. Ik wil niet dat de vijand succes heeft dus we moeten ze voor zijn." zei ze vastbesloten.
Hugo knikte. "Oke, allemaal op de paarden."
"Ik denk niet dat dat zin heeft." Riven gebaarde naar het bos. "We zullen nog geen kilometer vooruit komen met de paarden."
"Doe niet zo belachelijk." beet Hugo haar toe.

Gabe keek haar aan, hij knikte en pakte zijn paard, maar het meisje protesteerde. Hij bleef rustig staan en bekeek alles.

Arianna rolde met haar ogen. 'luister, we weten niet 100% zeker waar de weg ons heen brengt. En we kunnen beter te paard gaan, dan zijn we een stuk sneller. Zoals jij zei: de vijand moeten we voor zijn.. '

Riven keek geïrriteerd naar Arianna en Hugo. "Jullie paarden zullen gek worden van alles wat daar binnen is. Dan zijn we nog veel verder van huis. Geloof me nou maar, we kunnen beter te voet. Ik neem mijn paard echt niet mee de duisternis in. Ze liep naar haar paard toe. "Ga maar lekker naar huis." zei ze zacht tegen het dier. Het paard brieste kort en galoppeerde toen weg. Ze keek uitdagend naar de andere.

"Als je maar niet denkt dat je bij mij achterop mag." beet Hugo haar toe. "Kom, we gaan."

Arianna keek naar Riven. 'Mijn paard is beter opgevoed dan jij denkt, duidelijk' zei ze rustig. ze steeg op en glimlachte. 'Nou laten we dan maar gaan. We hebben allemaal gekozen geloof ik..'

Gabe keek naar Hugo en Riven er was nu al gedoe tussen de twee. 'Ik reis zo lang het kan met een paard, omdat ik dat het prettigste vind denk ik.' zei hij. Hij keek naar Riven en vroeg zich af hoe het zou gaan.

"Ik zie wel dat jullie veel geven om jullie dier." mompelde Riven en ze besloot er verder niet op in te gaan en ze begon te lopen. Het bos werd steeds dichter begroeit. De grond was bedekt met een dikke laag groen mos en er lagen veel afgebroken takken. Dit kwam waarschijnlijk door de storm van afgelopen week. Riven nam zich voor om niks meer tegen de andere te zeggen. Ze hadden geen idee, dit was niet de eerste keer dat ze hier kwam. Ze wist hoe het bos eruit zag.

Hugo zuchtte. Hij mocht dit meisje niet. Hij glimlachte kort naar Arianna en Gabe en spoorde zijn paard aan. Deze begon op een redelijk stapvoet tempo te lopen.

Gabe bekeek rustig, zwijgend, het bos. Hij reed stapvoets verder. Zijn ogen gleden langs alle bomen, planten en struiken. Hij hield van het bos, kwam er vaak. Maar hij wist ook dat er duistere dingen in het bos verscholen lagen.

Arianna reed achter de jongens aan. ze keek weer voor zich uit en zei verder niks. Ze zou alleen opmerkingen maken over de dingen waar ze het echt niet mee eens was.

Zodra er veel takken en bladeren op het pad kwamen nam Riven haar mes en ze begon de takken weg te kappen en het pad zo vrij te maken.

Hugo merkte dat het minder toegankelijk was voor zijn paard maar hij was niet van plan nu al af te stappen. Hij haalde takken die in de weg zaten weg en reed door. Hij merkte dat de sfeer niet goed was. Hij wist niet zo goed wat hij moest zeggen om het ijs te breken. Misschien zou het later wel komen, als iedereen een beetje gewend was.

Arianna sprong behendig van het paard af en glimlachte, ze liep met haar paard aan de teugels en hakte met haar dolk (verstopt in haar laarsje) wat takken weg. Ze was misschien niet heel snel, maar zo had ze ook haar paard bij zich.


Gabe reed rustig door, de anderen haalde takken weg en hij reed toevallig achteraan.

Riven besefte dat er bijna geen licht tussen de bomen scheen. Het bos was zo dicht begroeit dat de bomen met elkaar een gigantisch dak vormde. De lucht was warm en vochtig.

Hugo keek zo nu en dan achterom of iedereen het bijhield. Omdat hij niet zo snel ging was er niemand achterop geraakt. Riven liep alleen een flink stuk vooruit. Hij vroeg zich af hoe hij ooit met haar moest samenwerken. De andere leken hem wel sympathiek. Hij hoopte dat de samenwerking sterk zou worden.

Arianna reed verder en fronste, ze vroeg zich af of ze meer moest vragen, meer te weten moest komen over de anderen. Ze keek verderop naar Riven en de jongens die achter haar reden.
Ze mompelde heel zachtjes iets terwijl ze door reed op haat paard.

Gabe reed en keek naar Riven die nog dingen weghakte. Hij keek aar Hugo die niet erg blij leek, maar RIven al helemaal niet. Dat andere meisje zei helemaal niks.

Riven liep stevig door.

Hugo hield zijn paard in. "Stop." zei hij. "Volgens mij gaan we verkeerd. Zouden we niet meer richting noord moeten gaan?"

Arianna keek op naar Hugo, ze bekeek hem even schattend en keek toen om zich heen. 'Volgens mij gaan we nog de goede kant op.' zei ze.

Gabe keek om zich heen. 'Ik weet niet precies.' zei hij. Hij keek naar het pad achter zich. 'Zou kunnen ja..' mompelde hij toen.

Riven besloot niet te luisteren en ze liep gewoon koppig door. Ze wist zelf heus wel iets van de weg vinden af.

Hugo keek naar de andere. "Nou, zeggen jullie het maar, rechtdoor of rechts." zei hij toen. Stom gezeur.

Arianna keek naar Hugo en toen naar voren. 'Rechtdoor' zei ze. Ze bleef nog even staan, wachtend tot dit besluit was genomen.

Gabe fronste, hij keek rond. 'Ik zeg rechts' zei hij. Fijn, dit werd dus 2 tegen 2.

Riven trok zich niks van de verdeling van meningen aan. Ze had geen zin in dit gedoe want ze wist zelf dondersgoed waar ze heen moesten. Daarom werkte ze meestal alleen. Ze werkte voor het eerst samen en ze had er nu al een hekel aan. Ze liep rustig rechtdoor.

"Kan iemand haar alsjeblieft even terughalen? Zo kunnen we niet overleggen." zei Hugo geïrriteerd. Het leek hem beter als hij dat niet zou doen want ze zou niet naar hem luisteren. Hij keek Daan vragend aan. Bang dat als hij Arianna zou sturen ze er samen vandoor zouden gaan.

Gabe keek naar Hugo, en knikte. Hij liep naar Riven toe en glimlachte 'He Riven' zei hij (Ze hadden zich toch voorgesteld?). 'Wil je eventjes overleggen met ons? Kennelijk ben je er van overtuigd dat het deze kant op is, dus het zou fijn zijn als je ons verteld waarom. Dan weten we waarom we een iemand een bepaalde kant opvolgen..'

Arianna stond ongeduldig te wachten, ze bekeek Hugo een tijdje, zonder zich te schamen dat ze hem gewoon aan het bekijken was. Ze dacht na.

Hugo volgde met zijn blik Gabe en toen deze eenmaal Riven aan had gesproken wende hij zijn blik af. Hij zag dat Arianna hem aan het bekijken was. "Kan je het een beetje zien?" vroeg hij aan haar. Hij vond het niet erg, hij kon brutaliteit wel waarderen. Maar hij kon het ook niet laten zijn grote mond te houden.

Riven keek Gabe aan. "Ik weet niet of je het door hebt, maar we hebben niet eeuwig de tijd. Ik weet dat je dit van die narcist(hugo) moest doen maar geloof me ik weet meer van dit woud dan hij weet. Ik heb hier namelijk jaren rond lopen zwerven. Er bestaat hier geen noorden of zuiden. Het woud veranderd en de enige manier om de weg te vinden is door te luisteren naar de natuur." zei ze tegen hem.

Gabe keek een tijdje zwijgend naar haar. 'ik vertrouw jou kennis van het bos.' zei hij. 'ik zal met je meelopen, maar we moeten dit eerst rustig aan de anderen uitleggen' hij glimlachte 'ik zorg wel dat hij naar je luistert.'

Arianna keek rustig 'ja ik zie genoeg' zei ze kalm, het klonk niet perse beledigend. Langzaam keerde ze zich richting Gabriel en Riven. 'denk je nog dat ze terugkomen?'