Twisted mind fuck hunt

Rox bleef hangen tot hij op de plek vlak bij max zij. Huis was en hij liet zich los toen de bus stopte e. Hij rolde er onder uit en hij krabbelde recht zij. Adrenaline was hoog en hij had het flesje van emilo stevig beet en hij kwam bij het huis van max en hij klopte aan. Hij was in zij. Rug geraakt maar je zag het niet door zijn vest die zwart was.

Kay ging de brief af geven bij de proeven lab. Welke proeven ze mochten doen op axel als die terug kwam naar hier morgen vroeg.

May opende de deur, zag Axel en vloog hem om de hals. "Je bent vrij. Wat ongelofelijk! Ik was zo bang dat je iets zou overkomen. Gaat het met je? Ben je gewond?" Ratelde ze terwijl ze hem naar binnen trok en de deur achter hem sloot zodat niemand hem verder kon zien.

Julia was uiteindelijk klaar met de pers en liet zich vallen op haar eigen bureaustoel. Ze zuchtte diep. Wat een lange dag was dit zeg.

Rox knuffelde may terug en hield het flesje stevig vast. En hij werd naar binnen getrokken onder een stormvloed van vragen. Jah ik ben vrij. Zegt hij zachtjes en hij keek haar aan en gaf haar het medicijn. Voor emilo en nee ik heb niks zegt hij al was dat helemaal gelogen want hij was wel gewond van buiten en van binnen en hij liep de kamer in en plofte op de bank neer.

May keek Rox bezorgd aan. Maar het medicijn moest eerst, voor het te laat was. Later zou ze met hem praten. Ze nam het medicijn aan en haastte zich naar de kamer van Emilio. Ze opende voorzichtig zijn mond en gooide het naar binnen. Ze zorgde ervoor dat hij alles doorslikte. Dit moest helpen. Ze mochten niet te laat zijn.

axel keek may na met zijn ogen en toen ze weg was kreunde hij zachtjes en ademde hij een paar keer diep in en uit. en hij voelde tranen op komen toen hij aan julia dacht, waarom deed ze dit waarom bracht ze hem zo door de war. en hij ging liggen op de bank en rolde zich op tot een bal.

emilio was zwak en gloeide helemaal maar hij dronk het medicijn wel met beetjes op.

kay had telefoon gekregen tot axel was ontsnapt en hij reed terug naar het baau waar hij uitstapte en naar binnen ging meteen naar julia haar kantoor. en hij ging naar binnen. hijn os weer weg. sist hij woedent

"Slaap maar zacht. Als je wakker wordt is het stukken beter." zei May tegen Emilio. Ze gaf hem een kus en ging terug naar de woonkamer. Ze zag Axel op de bank en slikte. Ze ging bij hem zitten en legde haar hand op zijn rug. "Waarom vertel je me niet precies hoe je je voelt?" vroeg ze zachtjes aan hem. "Je hoeft je echt niet groot te houden voor mij. Ik begrijp het."

Julia sprong overeind en keek Kay aan. "Onmogelijk." zei ze met grote ogen.

emilio knikte en voelde nog de kus en hij was al weer vertrokken.

axel hoorde voet stappen en kromp ineen toen hij de hand op zijn rug voelde vlak bij het schot wond.en dan hoort hij may haar stem en woorden. daardoor brak hij en hij kwam overeind en hij knuffelde may en begroef zijn gezicht in haar nek terwijl hij begon te snikken. ik vertrouwde haar. ze bedroog me en ...net...net hielp ze me weer. snikt hij zachtjes en verwart en hij rilde er van en hij heild may vast.

kay keek julia aan. toch is het waar. zegt hij dringent en hij slikte. ze denken tot hij hulp kreeg van jou...is dat waar. vraagt hij langzaam en doordringend.

"Natuurlijk is dat niet waar. Waarom zou ik iemand vangen om hem vervolgens weer te bevrijden? Dat is echt het stomste wat ik ooit gehoord hebt." zei Julia beledigt.

May sloot haar armen troostend om Axel heen. Dit soort bedrog was het pijnlijkst van allemaal. "Het lijkt haast of ze niet weet wie ze is." zei ze tegen Axel. "Maar maak je geen zorgen. Je hoeft haar niet meer te zien, het is voorbij nu." suste ze.

kay keek julia aan. ik moest het zeker weten. zegt hij verdedigent terug en hij keek julia aan. wat heb je tegen hem gezegt toen je daar was. vraagt hij door en hij sloeg zijn armen over elkaar. ze mogen dadelijk ieder huis doorzoeken in de stad. als mensen hem helpen of verbergen worden ze opgepakt. zegt hij vervolgens en hij keek julia aan.

axel snikte door en bleef may vast houden. ze schreef tot ze het leuk vond maar tot ze dat niet kon zijn ze was een agente zo getraint. zegt hij zachtjes tussen het snikken door. en hij keek dan langzaam may aan en hij knikte en hij liet haar langzaam los.

"Ze is verbitterd, hard. Dat is de schuld van dezelfde mensen als die de proeven doen." zei May en ze keek hem aan. "Ik begrijp dat het pijn doet, maar dat slijt wel weer. Je moet je concentreren nu. Ze zullen je gaan zoeken."

Julia was verontwaardigd. "Ik heb hem gezegd dat hij een misdadiger is en dat het mijn taak was hem van de straat te halen. Dat dit het spel was wat hij verloren had en dat hij dat moest accepteren. En dat hij het niet moest proberen te ontsnappen omdat ik hem binnen de korste keren weer de bak ik zou krijgen."

axel keek may aan en hij voelde zich meteen misselijk worden toen hij er aan dacht. dan hoort hij tot de pijn slijt en tot ze hem zouden gaan zoeken en hij knikte. hij moest hier weg. en hij zag de afstand bediening en hij zette het nieuws op misschien tot daar wat op was over zijn ontsnapping. en hij verborg zijn pijn zijn ichamelijke. en hij zag het nieuws net beginnen en een foto van hem meteen tot hij ontsnapt was en tot hij gezogt werd en tot er een beloning op zijn hoofd stond voor wie hem uit leverde en een straf voor iedereen die hem hielp...en hij liet de afstandbediening vallen.

kay keek julia aan.dan zou ik maar snel beginnen want mijn baas zei tot als jij hem niet binnen 24 uur vangt je zelf de bak in gaat als medeplichtigen. zegt kay ernstig en hij keek julia hart aan. hij wist tot dit niet leuk en eerlijk was maar het was protocol.

"Dat is gewoon oneerlijk." gromde Julia. "Maar maak je maar geen zorgen. Ik krijg hem te pakken. Zeg maar tegen je baas dat hij er twaalf van maakt." ze keek Kay nog even kwaad aan en liep toen weg naar de kleedkamer. Ze trok haar leren pak aan en liep naar de garage. Ze haalde de grote motor tevoorschijn en reed de straat op. Ze moest nadenken over een nieuw plan.

May keek Axel aan. "Het maakt niet uit wat er gebeurt. Ik help je. We gaan een manier zoeken zodat ze je nooit zullen vinden."

Kay keek Julia aan n glimlachte lichtjes. Zo magie het horen. Zegt hij en hij keek Julia na toen deze weg liep

Axel hoorde may wel maar het drong pas later tot hem door en hij sprong overeind. Nee niemand mag me helpen...niet nu er een straf boven hangt. Zegt hij trillerig en hij liep wat achter uitweg bij may . Hij voelde zijn rug branden maar hij moest snel weg hier bij may emilo en max hij wilde hun niet tot last zijn n hij liet hen niet gestraft worden voor zijn daden en hij liep naar de deur en je zag tot zijn zwarte vest van achteren nat was. En max kwam binnen door de deur.

May rende achter Axel aan. "Axel je bent niet alleen. Als je dit alleen doet wordt het misschien wel je dood!" riep ze wanhopig.

Julia reed op een belachelijk hoog tempo door de stad. Ze was FBI dus ze mocht dat doen. Ze hoopte dat ze hem niet zou vinden. Maar ze was 'geprogameerd' dat wel te doen. Ze had hem laten gaan en zou verder in haar rol blijven. Misschien als ze het goed speelde zou ze niet binnen 24 uur opgesloten zitten. Dat zou fijn zijn. Maar anders was het maar zo. Wat voor levensdoel had ze nou nog? Geen.

Beter mijn dood dan die van jullie. Zegt axel die achter uit ging toen may op hem af rende. Niet doen. Zegt hij smekend tegen haar. In zijn ogen. Stonden nog steeds tranen. Max keek axel aan maar die zag hem niet. Zeg je daarom niet tegen may tot je gewond bent. Zegt hij kalm en hij liep naar hem toe en greep hem vast. Je gaat nergens heen eerst verzorgt worden en opknappen. Zegt hij met een toon die geen tegenspraak duldt. Axel keek max aan. Laat me los nu. Sist hij en hij probeer los te komen maar hij was verzwakt door de wond en hij wilde hemggeen pij. Doen.

Kay was dingen aant regelen. En ook mensen opdracht aant geven Julia in de gaten te houden.

"We houden van je Axel. Blijf hier." zei May met smekende ogen. Ze wilde niet dat hij ging.

Julia reed rond op haar motor. Soms stopte ze even en vroeg ze mensen of ze Axel toevallig gezien hadden. Maar hij was verdwenen in de nacht. Ze reed naar het huis van May en Emilio en ging daar binnen. Doorzocht alles. Maar hun spullen waren weg. Zo reed ze nog naar een aantal kraakpanden en doorzocht alles. Nergens was hij te vinden.

Axel keek may aan. Tot ik beter ben dan ben ik weg. Zegt hij na een lange stilte. Max hield hem nog even vast en liet hem daarna los. Dat is je geraden. Zegt hij en hij keek may aan. Ik pak water en verband heb je nog wat nodig. Vraagt hij aan haar. Axel keek zuur maar ging naar de bank en ging er op zitten en hij hield ze goed in de gaten may mocht hem vaker verzorgen zolang ze met geen spuit aan kwam. En je zag hem denken hij hield ook van hun daarom wilde hij weg.

Kay ging met andere agenten ook huizen af maar z vonden niks en ze zette alles op de kop daarna vertroost Kay naar het lab waar de proeven werden gedaan op de kinderen die niet slaagde voor de test. Hij had het met hen over axel tot die niet kwam maar tot ze anders iemand anders zouden krijgen om op te testen eentje die net zo oud was als hem maar wel een meisje. Dat zou Julia worden.

"Een handdoek en wat jodium." zei May tegen Max en ze trok de bovenkleding van Axel aan en ze bekeek de wond op zijn rug. "Waarom zeg je dan ook niks?" vroeg ze zacht aan hem. "Je weet dat je zo niet rond kan lopen."

Julia keek op haar klok. De twaalf uur waren voorbij. Ze baalde dat ze haar eigen target niet gehaald had. Al was het nogal onrealistisch. Als ze een beetje geluk had kreeg ze de overige twaalf uur nog. Al verwachtte ze niet dat het haar zou lukken. Gelukkig maar, het was beter zo. Bedacht ze. Zonder haar zouden ze Axel zeker niet te pakken krijgen. Daar waren ze niet slim genoeg voor.

Axel beet op zijn tanden toen zijn bovenkleding uit ging. Je weet hoe ik over alles met dokters te maken heeft denk may. Zegt hij langzaam. En hij keek voor zich uit may was de enige door wie hij zich liet aanraken als hij gewond was alleen als er een spuit kwam dan niet. Axel keek may even aan en ging dan liggen op zijn buik zodat ze beter bij de wond kon. De kogel zit er ook nog. Zegt hij dan droog

Max kwam net met de verbanddoos water jodium en eenha doek terug gelopen en legde het op de tafel neer en hij ging i. De stoel zitten. En bekeek het tafereel.

Kay belde Julia op. Hey Julia heb je al iets gevonden van het straat joch. Vroeg hij en hij zat op zijn eigen kantoor.

Julia nam haar telefoon op. "Het spijt me Kay, hij is nergens te vinden. Maar ik rust niet voor hij weer veilig achter grot en grendel zit. Zou ik misschien een huiszoekingsbevel kunnen krijgen? Dan kan ik in de arme wijken wat huizen doorzoeken."

May begon de wond met het water schoon te spoelen. Ze droogde zijn rug weer af en pakte en tanketje. Ze zocht de kogel die nog in zijn rug zat. "Dit kan even pijn doen." waarschuwde ze en ze begon hem voorzichitg los te wrikken.

Oké ga langs he dichtbij zij de bureau en haal daar het bewijs op ik stuur het naast je mail dan kan je hem enkel ui sprinten. Zegt hij.

Axel voelde het water en zuchten van de verkoeling er van. En dan hoort hij may en hij greep d bank vast en dan voelt hij hoe ze de kogel los begint te wrikken en hij kreunt een beetje maar verder niet. Maar dan als pijnloos komt slaakt hij een pijnlijke kreet en hij begroef zijn gezicht in de bank. Max keek toe.

Julia haastte zicht terug en ging het kantoor in. Ze ging zitten achter haar computer en logde in.

May kreeg de kogel los en legde die weg. Ze drupte wat Jodium in de wond en begon het te verbinden.

Kay had het huiszoekingsbevel gestuurd en ging verder met het regelen wat ze met Julia zouden doen als die axel niet te pakken kreeg.

Axel zuchten toen de kogel er uit was en maakte een sissend geluid toen hij de jodium voelde prikken. Toen may de wond begon te verbinden was hij recht gaan zitten. Dankje. Zegt hij dan en hij keek naar de tv maar max had die uitgezet.

Ken jij de serie game of thrones.

Genoeg over gehoord maar ik moet nog de tijd nemen het te kijken.
-----------

Julia printte het document uit en ging weer op weg. Naar de armere wijken van de stad. Ze wist dat ze lang niet genoeg tijd had om alle woningen te doorzoeken. Maar ze begon gewoon. Ze was vriendelijk voor de mensen maar sloeg geen plekje over. Kasten kelders. Helaas mocht het niet baten. Haar tijd zat er bijna op.

"Geen dank. Ik denk dat als het goed gaat over het week het verband niet meer nodig is." zei May tegen hem. "Het zag er nog wel goed uit, het had stukken erger gekund."

Kay telde de uren af

Axel zuchten. Oké over een week. Zegt hij en hij keek may aan. Ze stonden ver weg toen ze schoten. Legt hij uit en hij leuk de langzaam achteruit.
---

Vind hem echt geweldig.