Avatar - The last * bender

'Doe ik!' zei Gren met een hoofdknik. Met een paar bewegingen van zijn handen en armen stuurde hij een stel vuurstoten af op de soldaten die achter hen aan zaten. Hij richtte niet op de paarden, maar op de mensen die erop zaten in een poging om ze van hun paarden te werpen. Hij keek even naar zijn zus die achterbleef en beet licht op zijn lip. Daarna schudde hij zijn hoofd echter en bleef vuurstoten op de soldaten afschieten.

rox ging net terug zitten op het paard als hij getroffen word door een krachtige windvlaag waardoor hij van het paard dreigde te vallen meer net als hij er naast hangt grijpt hij het zadel beet waardoor hij er naast hangt. dat ging nog maar net goed. en hij kwam met wat moeite overeind waardoor hij weer recht in het zadel zal en hij keek voor zich en zag een vuur stoot terug komen die 2 keer zo groot was dan de gene die hij stuurde en hij trok aan de teugels zodat het dier naar rechts ging en hij de vuurstraal onweek. en hij spoorde het dier sneller aan en stuurde weer naar de jongen een vuur aanval nu een vuur straal eerst een links en dan rechts. als hij ineens mana hoort roepen. SORRY....roept hij naar haar. maar ze wilde hem toch pakken. hij zuchte en zette de achtervolging gewoon verder in hij viel nu niet meer aan.

In de verte kon hij de brug al zien. 'Nog even Bai-jo...nog even'

Mana reageerde snel. Net had ze de wind niet zien aankomen omdat ze geobsedeerd was met de achtervolging...maar nu. Ze draaide zich vliegensvlug om en bukte, zodat de windvlaag haar niet raakte. toen draaide ze zich weer naar de luchtmeester.
"Iedereen die van een afstandje mensen van hun paard blaast." ze rende op het meisje af.

Mai glimlachte minachtend. 'En mensen die anderen in de rug aanvallen noem je niet laf?' vroeg ze, en ze sprong een aantal meter omhoog, terwijl ze overal lucht met allerlei zanddeeltjes erin om hen heen liet zweven, zodat het haar zicht zou benemen.

rox bleef op zijn paard zitten en achtervolgde de 2 op hun ijs surfplank verderop zag hij de brug die moest hij over als hij ze wilde volgen. en hij spoorde het dier meer aan en hij reed nu over de brug heen.

Gren zag nog twee vuurstoten op hen af komen. Hij richtte zijn hand naar voren en een vuurstoot vloog tegen de ene stoot aan om het af te weren. De tweede vuurstoot kon hij niet afweren. Het raakte zijn schouder en verbrandde zijn shirt en huid. 'AUW, VERVLOEKTE--' Hij klopte het vuur uit dat hem nog verder wou verbranden. Hij keek even naar zijn schouder, die vuurrood was en keek kwaad naar Rox. Hij stuurde nog wat vuurstralen op hem af en keek even achterom naar waar ze waren, sinds hij met zijn rug naar Bai-Jo toe stond. Hij zag de brug al. Nog een kleeeein stukje...

rox keek naar de jongen hij had hem geraakt en danals hij bij het begin van de brug is komt een vuurstraal op hem af waardoor hij van zijn paard word gelanseert en dan onder aan de brug in het water viel. en niet veel later kwam hij happend naar adem boven. water hij had een hekel er aan alleen even snel wassen ging nog. de vuurstraal had niet veel schade gemaakt omdat hij het water in gevallen was. misschien alleen een vlinke blauwe plek. en zijn ogen zochten naar de jongen en de oude man.

"Ok zet je schrap!" Bai-jo hief zijn armen weer. deze keer kwam het water aan weers zijden omhoog, en vormde een bubbel om hen heen. toen doken ze naar beneden en schoten ze onder de lage brug door.

Mana vloekte. Nu zag ze niks...maar ook hier had ze voor getraind....Ze sloot haar ogen en gebruikte haar oren. Toen ze mai gelokaliseerd had sloeg ze toe. Ze mikte met twee vingers naar haar borst.

ik ga eten jongens dus kan even niks zeggen

Mai had het al zien aankomen, en gelukkig kon de wind voelen veranderen toen het er aan kwam. Ze dook net optijd opzij, en zuchtte. Ze keek achterom en zag dat de jongen en de man onder de brug doorwaren. Vanaf daar konden ze het zelf wel oplossen. Ze lachte naar Mana en stuurde een soort wervelstorm van zanddeeltje om haar heen, en ze sprong weer een boom in. 'Fijne dag nog aangebrande vuurnatie heks' riep ze. Ze bewoog zich vlug door de lucht en de bomen heen, een héél stuk verder, gelukkig kon ze zo snel ontsnappen.

Gren zette zich opnieuw schrap toen Bai-Jo dat van hem vroeg. Hij draaide zich om en keek naar de watermuren die omhoog kwamen en hen in een bel sloten. Hij was verbijsterd door Bai-Jo's kracht. Hij was echt een goede stuurder. 'Je bent echt goed.' zei Gren onder de indruk van zijn kracht en zag hoe ze onder de brug door gingen. Mooi, ze waren weg van de vuurnatie. Hij was niet gevangen genomen, allemaal dankzij Bai-Jo. Hij vond dat hij recht had op de waarheid na wat Bai-Jo voor hem had gedaan. 'Bedankt, Bai-Jo. Dankzij jou hebben ze me niet weten te pakken... Ik moet je iets bekennen... Ik ben de avatar.'

Bai-jo was niet klaar voor die waarheid. Heel even verloor hij zijn concentratie, en er viel een plons water naar beneden. Snel riep hij zichzelf tot de orde en maakte de bubbel weer heel.
"Wil je verdrinken jongen? Had dit niet kunnen wachten tot nadat we veilig waren?"

Mana vloekte weer, en ademde per ongeluk wat zand in.
"Ik -ugh- krijg je nog wel!! -ugh-"

ik ga zo slapen peoples

Slaaplekker Kalasu!

Mai sprong de lucht in, en vloog nu met haar vliegerstokding, die zij ook heeft natuurlijk, door de lucht. Ze vloog wat hoger zodat ze haar niet zouden zien, opzoek naar de jongen en de man, ze was erg nieuwsgierig naar waarom zij samen waren, een water en een vuur stuurder, achtervolgt door de vuurnatie..

Gren had het inderdaad beter kunnen vertellen als ze veilig waren, bleek net. Bai-Jo verloor in een fractie van een seconde zijn concentratie. De bubbel viel bijna uiteen, maar hij kon hem nog intact houden. 'Eigenlijk zou dat inderdaad beter zijn geweest. Sorry.' zei hij en zuchtte diep. Hij keek terug naar zijn pijnlijke schouder, die vuurrood was door de verbranding en pijnlijk klopte. Hij beet even op zijn lip en keek weer weg van zijn schouder.

Trusten Klaasje

Bai-jo zuchte, maar zei verder niks....Hij had veel om over na te denken...De avatar, was zomaar door het lot in zijn schoot geworpen. Dit was duidelijk een teken van de geesten. Een teken dat hij de avatar moest helpen. Hij hield hen nog even onder water nadat ze de brug gepasseerd hadden, om er zeker van te zijn dat ze de vuurnatie kwijt waren.

Mana rende woest voor zich uit. Keek in elke boomtop en achter elke struik.
"Waar zit je!! Ik ben nog niet klaar met jou!!" ze voelde zich witheet vanbinnen. 'als ik een vuurmeester was geweest had ik dit bos afgebrand' dacht ze woedend.

Rox klom uit het water hij was helemaal nat zijn haar zijn kleren. En dat vo d hij maar niks eenmaal uit het water gebruikte hij vuur om zich snel even op te drogen. Dan kijkt hij rond de jonge. En de man waren echt weg en dan ziet hij mana en hij liopt op een drafje naar haar toe. Volgns mij zijn we die 2 kwijt. Zegt hij langzaam als hij merkt tot ze nogal boos is.

Mana keek de nieuwe jongen aan...ze had heel erg de neiging om hem kei hard in het gezicht te slaan...en daarna de rest van haar mannen. Ze ademde in en uit en liet het van zich af glijden.
"Goed....verder naar Ba-sing-se....als we ze niet inhalen, dan wachten we ze wel op binnen de stad." Ze liep naar haar paard en steeg op. Ze keek nog een keer om naar haar mannen.
"En geen alcohol vanavond. Omdat jullie hebben gefaald de avatar te vangen." Ze draaide zich weer naar voren en bracht haar paard in gallop.

"We zijn er bijna. Straks moeten we nog een stukje te voet, maar ik denk dat we ze ver voor zijn." hij liet zonder antwoord af te wachten de ijs plank weer boven komen. De zon was al aan het dalen. 'Het zal niet lang duren voor de schemering invalt....' dacht hij.

bestaat de orde van de witte lotus eigenlijk in onze versie?

Rox keek naar mana en verborg zijn grijns in een glimlach. Dan hoort hij tot ze naar ba-sing-se gaan. En daar was de grijns weer terug. Geweldig vlapt hij er meteen uit en hij klom terug op zijn paard als hij ineens hoort tot ze achter de avatar aan zaten. Wat...was dat joch de avatar. Zegt hij dan een beetje ongelovig en hij zette de galop in achter haar aan en niet veel later reed hij al naast haar. Nu weet ik waarom we niet mochten aanvallen. Hij is je broertje is het niet. Zegt hij en hij teok zijn wenkbrauw vragend op.

Mana schonk de jongen geen blik waardig.
"Jullie mochten hem niet doden omdat hij de avatar is. De vuurnatie kan hem nog gebruiken. En als hij sterft word hij weer herboren bij de luchtnomaden, wat ons nog verder van huis brengt. Mijn persoonlijke relatie tot hem heeft hier niks mee te maken." Zei ze kortaf.
'En vader heeft me laten beloven dat hem niks zou overkomen.' Dacht ze bij zichzelf.

Rox keek mana aan. Oke dat dode snap ik nog wel en als ik hem had willen dode. Had ik niet zoon aanval gedaan die ik tot nu toe heb gedaan. Legt hij uit e. Hij bleef naast haar rijden. Maar hoe wil je hem anders te pakken krijgen door te vragen geef je alsjeblieft over. Vraagt hij een beetje brutaal weg en je zag hem denken. Sorry zo moest het niet uit mijn mond komen. Zegt hij dan en verder heild hij zijn mond en hij keek even naar mana

Mai vervolgde haar weg naar Ba Sing-Sei. Ze hoopte dat ze die jongen en de man daar even kon volgen. Ze landde weer op haar voeten en keek om zich heen, het uitzicht hier was echt prachtig.

Mana grijnsde.
"Oh ik heb zo mijn manieren...." Ze liep niet te koop met het feit dat zij een chi-blocker was. Alleen haar vader en belangrijke vuurnatie soldaten wisten dit....Haar mannen dachten alleen dat zij een getalenteerd martial artist was.

Rox luisterde naar haar woorden hij deed zijn mond open om iets te zeggen maar deed hem snel dicht. Hij was al ongehoorzaam en bot geweest. En hij reed gewoon zwijgzaam door.

Ze was alweer wat gekalmeerd. En het uitzicht hier langs de weg was adembenemend. Ze keek naar de jongen.
"Wie ben jij eigenlijk en wat doe je hier?" vroeg ze.

Rox reed rustig door en was na aant denkw. Als hij ineens een vraag hoort. Mijn naam is kaine. Rox kaine. En ik zit bij patroeien van de soldaten. Zegt hij en je hoorde tot hij daar niks aan vond. Hij wilde iets opwindeners.

Gren was rustig op het stuk ijs blijven staan terwijl Bai-Jo ze verder weg bracht. Hij zei niks en keek slechts in gedachten naar de waterwand naast zich. Wat moest hij nu? Gewoon verder reizen alsof hij Bai-Jo nooit had ontmoet? Dat leek hem eigenlijk het beste. Hij was wel dankbaar voor dat Bai-Jo hem uit de klauwen van de vuurnatie had gered, maar vanzelfsprekend moest hij weer verder, alleen. Hij wou niemand in zijn problemen betrekken en had in eerste instantie ook niet gewild dat Bai-Jo hem hielp. Nu zat hij ook in de problemen en dat kwam dus door hem. Hij zuchtte en knikte toen hij zei dat ze nog een stukje moesten lopen. Hij keek omhoog toen ze stegen en uiteindelijk waren ze het water uit. Het begon al te schemeren. De soldaten zouden nu vast wel gaan rusten. In het donker rijden was geen pretje.