The wrath of the Half God

axel zat hijgent op de grond en had een hand op zijn hoofd gelecht.

beta had niet verwacht tot lyra zo snel reageerde en kreeg een krats in haar gezicht van haar klawen, en ze krijste het even uit van afschuw. dan voelt ze hoe ze werd beet gepakt en verdween en verschenen dan een duwe en die bol en ze verdween het meer in. even was het water stil maar dan spat het water omhooog. niet veel later komt beta ook boven met een boze blik. 'genoeg gespeelt' zegt ze duister. met die woorden maat ze een paar witten bollen in haar hand en ze gooit er een paar op lyra af dan naar chrathion en naar axel.
axel hoorde wat en keek op en rolt weg voor de aanval en hij komt recht en rent op beta af.

Lyra's hand schoot omhoog en bracht een boomwortel tussen haar en de witte bol. Toen beschermde ze haar gezicht tegen de explosie met haar arm. Toen zag ze Axel op Beta afrennen. 'Die kan wel wat hulp gebruiken..' Ze concerteerde haar magie op Axel. Ze nam pijn weg en gaf hem extra kracht in zijn spieren en een sterkere huid. Een goudachtige gloed gleed over zijn huid heen.

Chrathion, stopte de witte bollen, met een tegen aan val, er ontstond een klein zwart gat bij zijn hand, die de witte bollen opzoog, hij zach hoe lyra axel tehulp schoot, richte de wijsvinger van zijn rechter hand op Axel, en er scoot een klein zwart balletje op axel af, het bleef boven zijn rug hangen, toen kwamen er kleine tentakels uit aan 1 kan van de bal, doe wikkelde zich om axels rug, aan de andere kant, kwamen 2 zwarte vleugels, op deze manier gaf chrathion axel snel heid en de mogelijkheid om te vliegen.

Axel voelde meet energie en hij versnelde zijn pas richting beta die haar handen op hefte en klaar ging staan. Axel voelde iets rond zijn rug maar hij lette er niet op hij had maar een doel beta.. hij had niet door tot hij gewoon over het water heen rende. Axel maakte rond beide handen vuur en haalde met beide uit naar beta maar die vind ze vloeiend op. Beta beet op haar tanden tegen de pijn en begon haar eigen magie in te zetten en je zag wit uit haar handen komen. Nu was het axel zijn beurt om op zijn tanden te bijten maar niet veel later schreeuwt hij van woede en pijn en er laaien vlammen rond hem en beta op en je zag nog heel even een schim van iets beta schrok er aanzienlijk van liet axel los en stuurde op allen drie een witten straal af en verdween dan. Hierbij had ze hulp nodig. Axel zag beta niet meer en zijn woede en kracht vloeide weg die hij net had gehad. En werd achter uitgeblazen door de straal tegen de grond maar had niet veel schader er door door de hulp van lyra.

---

wilt nog iemand een slechterik spelen

Lyra had niet de tijd om een wortel uit de grond tevoorschijn te toveren en de straal raakte haar schouder. ze werd naar achter gelanceerd. "Shit!!" Ze wreef over haar schouder en kwam overeind. Ze voelde geen bloed, ook al voelde het alsof er een wond zat. "Goed gedaan Axel!!" Riep ze bemoedigend.

---------------

Moet die nu komen of later denk dat we alledrie wel een badguy kunnen maken XD

Chrathion zag de witte straal op hem afkomen, hij sprong omhoog maar de straal raakte zijn scheen been waardoor hij een salto maakte en vol op zijn gezicht landen, snel zakte hij de grond in, en kwam hij majestueus een boom uit lopen , hij keek naar axel en zei met een lach "goed gedaan Axel, als we jou toch niet hadden...alleen moet je wel leren je magie te beheersen zonder kwaad hij dus zet dat de volgende keer maar op een lager pitje"

axel zat net aan de rand van het meer zwaar te hijgen en hij rilde het vuur was weg en de schim ook. hij keek op als hij een stem hoort en hij zag tot het lyra was en hij glimlachte enkel en probeert op te staan wat niet ukte want hij viel gelijk weer op de grond en hij hijgde nog steeds en dan hoort hij chrathion.'bedankt....en me laten pakken...mooi niet maat.'zegt hij tussen het ademhalen door en hij besloot te blijven zitten.

mag je zelf weten, 

Lyra zag dat Axel moeite had met staan. Ze liep naar hem toe. "Hier, laat me je helpen." Zei ze vriendelijk. Ze legde haar ene hand op Axels borst, en de andere op de stam van een boom. De gouden gloed kwam terug, deze keer op haar handen. Langzaam zag je hoe de boom droger en ouder leek. Langzaam werden de blaadjes bruin. Lyra stuurde de energie van de boom naar Axel. Net voordat er onherstelbare schade was gedaan aan de boom haalde ze haar handen weg. "Beter?"

Chrathion keek naar lyra en axel "ik denk dat het maar beter is als we naar het dorp verder op gaan, en daar gaan slapen , het is daar veiliger dan in het bos, nu was het een meisje maar straks is het een sterkere tegenstander die wat minder makkelijk te verslaan is" zei hij, terwijl hij rond keek "ik denk dat het musschien slimmer is als we via de lucht gaan" zei hij tenslttw

Lyra knikte toen Chratihion zei dat ze weg moesten maar keek hem raar aan toen hij zei dat ze moesten vliegen. "En hoe wil je de paarden meenemen...ik kan vliegen en jij misschien, en een van ons kan Axel meenemen....maar ik laat mijn paard echt niet achter."

axel keek naar lyra wat ging ze doen, hij wilde net protesteren maar het was te laat hij voelde haar hand op zijn borst en dan de energie die hij nodig had en hij knipperde een paar keer verbaast en keek lyra aan. ‘dankje.’ zegt hij wat ongemakkelijk. Hij keek even rond beta was weg, ‘hebben jullie niks’ vraagt hij dan bezorgt ineens en zijn ogen bekijken ombeurten lyra en chrathion. Maar hij zag niet iets dat levensbedreigend was. ‘als of een dorp zo veilig is daar werd ik vanmorgen ook in aangevallen.’zegt axel dan en hij werdt meteen weer verhit. ‘en ik vlieg liever niet denk er aan ik ga niet door de lucht.’zegt hij koppig en hij stond op. Chrathion mocht dan gelijk hebben tot er een sterkere tegenstander kon komen maar hij was nauw niet echt blij met zijn voorstellen. En hij snapte nog steeds niet hoe ze hen konden vinden zo makkelijk. hij luisterde zwijgend naar wat lyra zei

Chrathion lachte "maak je maar geen zorgen, ik heb al een idee" zei hij, vervolgens liep hij naar het paard van lyra, legde zijn hand op de schouders,  sloot zijn ogen en concentreerde zich, toen kwamen er 2 vleugels uit de rug van het paard  "ik kan dit bij 3 dingen in totaal doen, dus ik kan het bij de paarden en mijzelf doen...maar dan zouden jullie in feite op jullie paarden kunnn rijden...1 probleem, omdat de paarden zo groot zijn kan ik ze niet in 1 keer naar het dorp vliegen" hij keek lyra en axel aan en zei toen tegen axel dan is het alsof je gewoon paard rijd maar dan in de lucjt.

Lyra was sprakeloos. "Chration...wat kan jou magie niet?"

chrathion keek naar lyra "het leven stelen van een boom die hier al meer dan 200 jaar stond...kijk, ik zal mijn magie een beetje uitleggen, ik heb zwarte magie, wat betekend dat ik, zwarte energie kan gebruiken, van die energie, die ik uit schaduwen en de nacht kan halen, kan ik onderandere vleugels maken...wat ondersteundende magie is...daarnaast kan ik ook een beetje arcana magie, maar dat is een ander verhaal" zei hij, waarop hij volgde met "en jij dan, wat kan jou magie allemaal?"

Axel zuchte. Oke dan. Zegt hij en jij liep al naar zij. Paard toe als hij lyra hoort en daar moet hij om lachen. Ik geef lyra gelijk wat kan jij niet. Zegt hij en keek met een grij s even achterom voordat hij op zijn paard steeg. Hij voeg zich meerdere di gen af maar hij stelde nog gewn vragen dat waren dingen voor later.

Mensen ik gq slapen. Speel rustig verder

Lyra rolde haar ogen en liep naar haar paard. "Ik heb een gave voor natuur magie....daarmee kan ik van vorm veranderen, mijn eigen en een ander lichaam krachtiger maken, levende wezens genezen...daarnaast ben ik erg goed met telemagie....en in combinatie met mijn natuurmagie kan ik mijn brein versterken met de zintuigen van planten en dieren om mij heen." ze steeg op en keek hem aan. "Verder niet veel bijzonders."

------------------------------

ik ga ook slapen truste everybody

Slaap lekker allebei
-----------------------
Chrathion knikte, liep naar het paard van Axel en gaf het vleugels, hij sprong op en gaf zichzelf ook vleugels, "ik kan jammer genoeg niet meer zeggen over wat ik kan, het word niet echt geapprecieerd als een elf iets anders beoefend dan witte magie of natuur magie, en er zijn een paar elfen die maar al tegraag willen weten wat ik kan, want op die manier kunnen ze mijn zwakke plek vinden, zeggen ze, dus excuseer me als ik het pas verder uitleg, als we niet meer in elfen gebied zitten" zie hij en hij vloog voorop

axel luisterde naar lyra wat die allenmaal kon en was verbaast eerst, maar dan realiseert hij zich tot ze een elf was en die sowieso al magie hebben maar tot zij waarschijnlijk wel meer in huis heeft dan een gewone elf, dan ziet hij tot zijn paard ook vleugels krijgt hij wilde er niet bij na denken tot hij dadelijk vloog. dan hoort hij de woorden van chrathion. iedereen wist wat hij of zij kon maar hij niet en hij beet op zijn lip. 'laten we gaan voor ik me bedenk tot ik liever niet vlieg' zegt hij eerlijk.

---
doorspoelen naar tot ze in het dorp zin

chrathion keek tijdens het vliegen naar Axel, hij keek onderzoekend, toen zei oppeens hij "Wees maar niet bang hoor, we gaan jou magiesche krachten ook ontwikkelen...jij hebt vuur, dat is 1 van de 4 primitive vormen, en heel erg sterk, als het goed beheerst word...misschien als je mijn leeftijd hebt, kan je zelfs een van de sterkste magiers zijn...ik lijk 20 maar even voor de duidelijk heid, ik ben 68 " zei hij vriendelijk

axel keek chrathion aan en knipperde verbaast hij zag er niet zo oud uit maar dat was weer zoon elvending. ' ik wil het nu niet over magie hebben...of wat ik moet leren. het enige wat ik nu wil is slapen.' zegt hij en hij keek weer voorzich. hij wilde niet toe geven maar hij was toch wel geschrokken van het gevecht van daarnet met beta. wie wist als zij nog niet zo sterk was hoe sterk die andere dan wel niet waren en hij klemde zijn handen sterker rond de teugels. hij mocht niet bang zijn. 'trouwens je lijkt niet zo oud...al ben je wel zo spraakzaam als iemand van die leeftijd'zegt hij ineens plagent om te verbergen tot hij met dingen zat te piekeren.

Chrathion lachte "ik weet niet of ik dat als compliment moet zien, maar je hebt wel gelijk." hij keek Axel onderzoekend aan, "je ziet er moe uit, hou nog even vol, we moeten zo landen...als ik dat niet doe storten we uit de lucht" zei hij glimlachend

axel grinnikte en keek weer voor zich hij hoorde zijn woorden maar ging daar niet op in. niet veel later trok hij aan de teugels en zijn paard zette de landing in richting een klein openveldje in het bos. axel deed zijn ogendicht net voor de landing. als hij voeld tot ze de grond raken doet hij ze weer open en als zijn paard stil staat stijgt hij snel af. 'grond.'zucht hij dan.

beta was terug op de basis van de half god. ze baalde inorm tot ze zich had moeten terug trekken. maar ze had nog niet op gegeven ze had gewoon hulp nodig. ze zat op een rots in meditheer houding terwjl ze na dacht.

Chrathion lande rustig op de grond, lied zijn vleugels en die van de paarden verdwijnen, hij lachte om de reactie van Axel "jij houd echt niet van vliegen he" zei hij, terwijl hij ging liggen," ik moet even op krachten komen voordat we verder gaan...gelukkig is het donker" voegde hij eraan toe
--------
2e bad guy in the making whoe
------
Devlin liep rond de basis, het was zo saai hier, hij mocht nooit iets doen. Devlin was een grote gespierde man, hij had 2 hoorns op zijn voor hoofd en een stekelige staart, zijn mantel leek uit zijn rug gegroeit te zijn. hij zag de witte flits van beta, ik hoop maar voor haar dat het haar gelukt is dacht hij met een duister lachje, hij liep naar de oorsprong van het licht toe, het kamp was groot, maar Devlin hield wel van lopen, zo voelde hij zich meer hetzelfde met de wezens die hier woonde, Devlin is een Half Demon, half mens, zijn vader was verlijd door zijn moeder, waarna zijn moeder zijn vader op had gegeten, devlin lachte bij de gedachte, hij was bij beta aan gekomen, ze zat te mediteren, hij haalde die adem "En is het gelukt!" riep hij hard.

Axel glimlachte waterig bij de eerste opmerking maar toen de tweede kwam knikte hij. en hij liep weer naar een boom toe en hij ging er tegen aan staan zo kon hij weer op de omgeving letten. hij wist tot chrathion moest rusten dan zou hij voor nu de wacht houden.

beta zat rustig op de rots en lette op aar ademhaling maar ondertussen hoorde ze ook al voetstappen naderen. dan een harde stem die de ruimte vult en ze deed haar ogen open en keek geiriteerd. 'Tuurlijk is het niet gelukt anders zat ik hier nu niet.' zegt ze als een kind dat boos is. dan gaat ze recht staan en keek devlin aan ze springt van de rots af en verdwijnt en verschient in een lichtflits voor hem.' misschien kun je me helpen. ze waren namelijk met hen drieen.' zegt ze. beta stond er om bekent tot ze kinderlijk was maar wel gevaarlijk

Chrathion lag vredig te slapen...

Devlin lachte, een zware donderende lach, hij keek het kleine meisje aan, ging op zijn hurken zitten en klopte haar op het hoofd, "het waren er maar 3, en jij wil dat ik je ga helpen nu, wanneer is de laatste keer dat jij mij had geholpen toen ik het je vroeg" hij kantelde zijn hoofd "ow wacht, dat heb ik nog nooit gedaan" hij bulderde van het lachen, stond op en draaide zich om, hij liep weg, "ik had gehoord dat er nog een paar gassies waren, die magiers aan kunnen, vraag het hun maar eerst, als het dan nog niet lukt, dan vraag je het maar weer aan mij...ik bedoel, de meester wil ze levend, niet tot moes geslagen" hij bulderde van het lachen ,en liep weer verder