Grimm (Sanne en Stef)

Oke we weten waar het over gaat, jij bent de agent en ik de dochter van de Royals, blablabla, lijstje (ookal weet ik niet echt wat ik erin moet zetten enzo dus doe de standaard) en go!

Oohja was nog vergeten te zeggen als een Grimm een zonnebril op heeft kunnen de wezens zijn ogen niet zien en denken ze dat het een gewoon mens is, tenzij ze anders weten.

Naam:
Leeftijd:
Wat ben je: (grimm/wezen)
Uiterlijk: (bij wezen ook hoe als wezen)
Innerlijk:
Extra:
Door:

Mijn rol:

Naam: Delihla
Leeftijd: 24
Wat ben je: Wezen
Uiterlijk: Linkje Maar dan knal gele ogen (die ze ook heeft als Wezen) en zwart haar. Linkje 2 Uiterlijk als wezen maar eleganter en haar gezichttrekken en haar zijn als uiterlijk van Delihla zelf. (is dat je een beetje een idee krijgt)
Innerlijk: Delihla is in tegenstelling tot haar vader, wie arrogant en egoïstisch is, een schat van een meid. Ze staat graag voor andere klaar en helpt daar waar ze kan. Wel houd ze ervan om haar neus daar te steken waar die eigenlijk niet hoort en brengt zichzelf daarmee nog wel eens in de problemen. Ze wilde vroeger altijd agent worden en waar ze kan snuffelt ze dan ook wel eens rond in het politiegebouw (zogenaamd om bestellingen te brengen voor agenten) of op een crime scene waar ze dan "toevallig" langsliep.
Extra: Delihla is de dochter van de Royals en de enige die de bloedlijn van haar ouders kan voortzetten omdat haar moeder dood is en ze geen broers of zussen heeft. Haar vader heeft dan ook het liefste dat ze onder begeleiding is van 2 bodyguards, maar ze heeft hem zover weten te krijgen dat ze toch een beetje een normaal leven kan leiden. Ze werkt in een klein cafeetje net naast het politie gebouw. De mensen die daar werken weten wie ze is, maar verder houd ze haar identiteit het liefste geheim. De wezens over de hele wereld denken dan ook dat de Royals een dochter hadden die bij de geboorte, samen met Delihla haar moeder, is overleden. Maar in het echt heeft zij het dus gered en is haar moeder gestorven. Haar vader ziet haar het liefste aan de zij van iemand met een hoge status in het wezen rijk. Maar zelf ziet ze daar niets in.
Delihla is goed in portret schetsen. Ze schetst dan ook vaak portretten van andere Wezens of van mensen die ze mag/leuk vind.
Door: Sanne

Naam: alexander tristan wings (axel)
Leeftijd:25
Wat ben je: grimm, zijn zicht begint zich langzaam te ontwikkelen.
Uiterlijk: http://www.deviantart.com/art/Snow-Boy-Portrait-453137867
Maar dan licht groene/bruine ogen.
Innerlijk: axel is een aardige jongen die iedereen een helpende hand wilt beiden en het maakt hem niet veel uit of hij daar zelf onder zal leiden. Hij komt vaker eerst wat onzeker over al weet hij eigenlijk wel degelijk waar hij mee bezig is. hij is slim al laat hij dat meestal niet meteen merken. Axel leest en tekent graag in zijn vrije tijd. Als hij daar tijd voor heeft tussen het nadenken over de incidenten op het bureau. hij is erg vastberaden.
Extra: axel is net over geplaats naar deze stad. Hij heeft een heel oplettend inzicht als hij op de plaats delict komt en vind dus dingen die andere agenten over het hoofd zien. Dit is een van de redenen waarom hij is overgeplaatst. Hij heeft een appartementje gevonden dat zoon 10 minuten met de fiets van het politie bureau is. verder is hij nog een normale jongen die alleen een zusje heeft dat aan de universiteit studeerd
Door:steffanie

Oke beginnen dan maar Heb er eigenlijk meer zin in dan dat ik in eersteninstantie dacht.
We doen dat Axel eerst nog geen Wezens kan zien he, maar pas na een paar dagen als hij Delihla al een keer gezien heeft. Dat word schrikken

Delihla schoot overeind toen ze hoorde dat haar wekker ging. Ze wist dat het een drukke dag zou worden in het cafeetje vandaag. Er was een of andere overplaatsing geweest in het politie bureau vlak naast hun en het corps had een bestelling van donuts gedaan om dit te vieren. Niet alleen omdat er een jongen nieuwe agent zou komen maar ook omdat ze van een oude zak af waren. Ze kon er wel om lachen als ze er zo aan dacht. Ze schoot zich in haar kleren, kamde haar haar en stak het op in een nette knot met een paar strengen haar langs haar gezicht. In de knot stak ze een spelt met een sierlijke rode bloem die paste bij haar werk kleren. Toen ze klaar was verliet ze haar kamer en begroette de norse Duitse bewaker, die in de gang stond om haar kamer in de gaten te houden, met een voor zijn doen waarschijnlijk veel te vrolijke "Goeie morgen". Ze verliet de hal, liep regelrecht naar de eetzaal waar haar vader, in het gezelschap van 2 bewakers aan het ontbijten was, kuste hem gedag en verliet de villa die haar gevangenis was. Buiten snoof ze de frisse ochtend lucht op en deed de oortjes van haar iPod in voordat ze in de richting van het café begon te lopen. Wind of change van de scorpions schalde door haar oren. Maar op dit moment wist ze nog niet dat deze dag heel veel zou gaan veranderen.

is goed.
axel gaat zich dood schrikken.

Axel stond onder de douce en liet het lauwe water over zich heen stromen. Hij pakte wat shampo en waste zijn haren even snel waarna hij het uit spoelde. Daarna draait hij snel de kraan uit en kwam hij onder de douce uit. Hij had een belangrijke dag vandaag. Het was zijn eerste dag op een nieuw politie bureau. Zoiets was altijd wel spannend net een eerste schooldag maar toch weer spannender dan dat. Hij droogde zich af met een handdoek en als hij helemaal droog is en zijn haar alleen nog vochtig is gaat hij naar zijn kamer en doet een effen spijkerbroek een grijs t-shirt en een zwart vest aan.deze had hij gisteren uit een verhuis doos gevist. Bijna alles zat nog in dozen, en een paar meubels zoals het bed, de bank en de tv stonden al op hun plek. De rest moest hij nog uitpakken. hij pakte zijn laptop deed die in zijn tas en wat papieren die op de bank lagen. Vervolgens de sleutels en zijn fiets die in de gang staat. Hij gaat een beetje onhandig uit de deur, gooit de deur met een klap dicht en hij neemt de fiets mee die hij handig optilt en daarmee de trap af gaat. Gelukkig woonde hij op de 2e verdieping en niet helemaal boven aan. als hij ander is doet hij de tas goed op zijn rug stapt op de fiets en hij begon te fietsen richting zijn werk. De straten hier waren een stuk drukker dan in zijn vorige stad. Na 10 minuten kwam hij voor het bureau tot stilstand. Hij ademde diep in en uit terwijl hij afstapte en de fiets aan het fietsenrek voor het bureau vast maakt met een slot.

Delihla loopt zachtjes mee zingend met de muziek richting het centrum van de stad. "Take me to the magic of the moment. On a glory night. Where the children of tomorrow dream away.
In the wind of change" ze glimlacht naar een ouder stel dat ze passeert en haar vrolijk aan keek. Als ze gewoon zo over straat loopt kon ze dat hele royal gedoe tenminste los laten. Een kleine 20 minuten later ziet ze het cafeetje waar ze werkt al opdoemen naast het grote politie gebouw. Raar maar waar, ze voelde zich in dat café beter thuis dan in de grote villa aan de rand van de stad. Ze zette haar ipod uit en borg hem op waarna ze zwaaide naar een van de agenten die ze al wat langer kende terwijl ze een jonge man passeerde die zijn fiets op slot zette. Ze bleef even staan toen de agent naar haar riep en antwoordde zijn vraag met een glimlach. "Ik ga nu aan de donuts beginnen. Met een half uurtje kom ik ze langs brengen.' Ze schud lachend haar hoofd. Sommige van die agenten en ook mannen waren het zelfde. De liefde ging door de maag. Maar van de agenten kon ze het begrijpen. Snel liep ze door naar het café om daar aan de donuts te gaan beginnen, zoals gewoonlijk was ze de eerste.

Axel heeft net zijn fiets op slot gedaan en kijkt op als hij iemand hoort roept al was het niet tegen hem hij ziet een meisje en hij glimlacht en keek even tegen wie ze het had en hij ziet een andere agent. Het bleef overal het zelfde allen agenten hielden van donut of koffie. Hij moest altijd koffie hebben. hij keek het meisje nog even na en zag tot ze een cafetje in ging daar kon ij na het werk wellicht nog een kop koffie halen voor mee naar huis te nemen. Dan keert hij zich naar de agend en hij loopt op hem af en steekt een hand uit.’ aan genaamd ik ben alexander tristan wings. Ik ben over geplaats en vandaag is mijn kennis making’s dag.’ Begon hij formeel. Hij had zijn tas nog over zijn schouder en hij stond sterk in zijn schoenen.’zou u zo vriendelijk willen zijn en me wegwijs te maken binnen en bij het hoofd van het bureau te wijzen.’ vraagt hij dan wat schaap achtig maar ook weer zakelijk.

Delihla zette de machine's aan en had net de kassa klaar gemaakt toen haar bazin binnen kwam. Ze begroetten elkaar en Delihla ging verder met het maken van de donuts voorde agenten. Toen ze klaar waren stopte ze de donuts in 3 dozen en deed er een lint met strik om. 'Ik ga deze naar het politie bureau brengen.' riep ze naar achter in de winkel om haar baas te laten weten waar ze was. Ze stopte de dozen in een tas en hing haar schort weg. Delihla verliet het cafe en liep naar het politie bureau. Aan de balie zette ze de tas neer. "Ik kom de donuts brengen voor door het welkoms feestje."

De agent pakte axel zijn hand aan en schudde die kort. ’aan genaamd agent wings. Mijn naam is daniel dior.’stekd hij zich zelf voor.’dat zal ik doen volg me maar.’zegt hij tegen axel terwijl hij door de schuifdeuren naar binnen liep.’dit is june onze sicataresse.’ Vertelt hij als hij naar haar wijst. ’maar ze ka van alles met een computer.’ Zegt hij. Axel volgde daniel mee naar binnen en hij observeerde meteen alles om zich heen.’aangenaamd.’ zegt hij kort en krachtig tegen june en hij volgt daniel verder mee door de gang die hem nog meer dingen over het gebouw vertelt en hij slaat alles op van vergader ruimtes tot overhoor kamers. Maiko stopt voor een deur.’ ik hoop tot ik je wegwijs heb gemaakt.’ Glimlacht hij en hij klopt op de deur en hij maakt hem open als een norse stem binnen zegt.’meneer wezz. De agent die overgeplaatst is is hier voor u.’zegt hij formeel en hij gebaard naar axel tot die binnen mag komen. Meneer wezz nikt naar daniel en kijkt naar axel.
Axel loopt naar binnen.’ Aangenaamd meneer mijn naam is alexander wings.’ Stelt hij zich alweer voor al verwacht hij tot hij dat wel vaker moest doen vandaag.’aangenaamd alexander wings, ik ben maiko wezz, voor jou zal het meneer wezz zijn of commissaris oke.’ Zegt meneer wezz. Axel knikt.’ja meneer wezz.’zegt hij. Meneer wezz beid hem een stoel aan terwijl hij uitleg begint te geven over wat hun werk hier precies is en wat hij van axel verwacht.

Daniel komt bij de balie en grijnst naar delihla.’hey schat en weer lekkere donuts gemaakt zegt hij terwijl hij naast haar staat en zijn blauwe ogen naar de doos kijken.’meneer wezz is denk ik het dolst op die dingen van jou en als er ook maar een kleine gelegenheid er voor is tja.’zegt hij speels en hij wilde de strik al los maken maar hij bedenkte zich.’kom naar de kantine daar komt meneer wezz zo heen kan je ze zelf geven.’stelt hij har voor en hij keek nu wel delihla aan. june zuchte.’hey delihla en bedankt voor de donuts alweer. En ik hoef verder niks meer te zeggen daniel was me weer eens voor je weet waar eten is is hij ook.’zegt ze grinnikent om daniel.’alleen de rekening mag je me geven.’volgt ze er snel achter aan.

Delihla rolde met haar ogen toen ze Daniel hoorde. 'Pas op jij, ik bijt je vingers nog eens af.' grapte ze. Wetend dat hij niet weet wat ze echt is. Ze eigenlijk moest ze voor de grap een keer haar ware aard laten zien en dan zijn gezicht vast leggen op foto. Het zou geniaal zijn. Ze haalt het bonnetje uit haar broekzak en geeft die aan June. 'Zoals je weet, cash of op de rekening. Doe rustig aan, ik weet dat jullie het druk hebben rond deze tijd van het jaar.' Ze zette een schijnheilige blik op. Met June kon ze het altijd goed vinden, Daniel was een wat ander verhaal. Ze trekt de tas weg voordat Daniel de strik rond de doos los kon maken. 'Een beetje geduld jij.' zegt ze streng. Ze knikt nog een keer naar June en loopt dan naar de deur die richting kantine lijd. 'Na jou slome, je weet dat ik er niet in kan zonder pas.' roept ze naar Daniel.

June knipoogde naar delihla.' Komt voor elkaar meid.' Zegt ze en ze begon verder te werken achter de computer.

Daniel grinnikte.' Kom kom ik heb honger.' Zegt hij lachend maar hij liep ook Door naar de kantine. ' zo sloom ben ik ook weer niet hè. ' zegt hij tegen haar en hij speelde wat met zijn pasje en hij maakte de kantine open en liet haar naar binnen en ging dan zelf er waren nog wat collega's daar.

Wezziep axel voor en wees hem een kantoortje voor hem aan en dan gaat hij naar de kantine.' Dit is gebruikelijk voor nieuwelingen. ' zegt hij en de deur gaat open met Wezz zijn pasje. Axel gaat naar binnen en schrikt van het aantal mensen binnen. Dan kleurt hij rood.' Zoon welkom ..had ik niet verwacht.' Een hij en hij keek naar het meisje

'Soms wel, geef toe.' mompelde Delihla bijna onhoorbaar. Ze passeerde Daniel en liep naar binnen. Rustig keek ze rond of ze Wezz ergens zag. Ze negeerde Daniel toen ze de commissaris zag en liep naar hem toe. 'Morgen chef. Ik heb je bestelling mee genomen van de donuts. Ze overhandigde hem de donuts in de tas en keek toen naar Axel. 'He, heb ik jou niet net voor het gebouw gezien? Jij bent de nieuwe hier of niet?' Ze stak haar hand naar hem uit. 'Ik ben Delihla, je zult me wel vaker tegen komen, ik werk in het café hiernaast en op een of andere manier komen de agenten daar altijd koffie halen voordat ze op een opdracht gaan.' Ze grinnikte.

Daniel grimassen naar delihla en ging dan naar een andere collega om een gesprek te beginnen.

Goede morgen delihla.' Zegt Wezz en hij nam de tas aan en keek naar de dozen.' Heel erg bedankt meid. Ze zullen vast weer lekker zijn.' Zegt hij en hij zette de dozen op tafel en de meesten gingen er meteen op af. Axel grinnikte en wastafel blij tot de meesten meer aandacht hadden voor de donut dan voor hem. Hij keek delihla aan en glimlachte.'jah dat was ik. En weer jah ik ben de nieuwe.' Zegt hij met nadruk op nieuwe. Hij bekeek haar aandachtig zoals hij wel bij iedereen hier deed.' Ik kan je dan grarenderen tot we elkaar vaker zien. Want ik drink veel koffie op een dag.' Zegt hij met een knipoog.' Dus tot na het werk wel.' Zegt hij en hij keek naar de donut. ' al hou ik niet echt van donut. ' bekent hij zachtjes.

Delihla haalt haar schouders op. 'Ik doe gewoon m'n werk chief.' Ze knikte naar hem toen hij weg liep en richtte toen haar aandacht op Axel. Delihla trok haar wenkbrauw op. 'Loop je nou met me te flirten?' ze grinnikte. Ze hielt er wel van om sommige jongens te stangen, Daniel was het grote bewijs, maar hij beet altijd dus op een gegeven moment word dat saai. Ze keek naar de agenten die aanvielen op de donuts. 'Ik denk dat het wel apart is, een agent die niet van donuts houd. Het is zo standaard.' Ze voelde zijn opnemende blik en trok haar wenkbrauw op. 'Is er iets mis?' Ze wist niet wat het was maar op een of andere manier maakte hij haar een beetje bang. Alsof er een dreigende aura boven hem hing. Iets onbekends.

Axel keek wat verbaast en zijn wangen kleurde rood.' Hem. .eh...ik ben op het werk en flirten mag niet onder het werk.' Stamelt hij en hij ging wat onzeker met een hand Door zijn haren heen en hij keek weg.'ik ben geen grote snoeper je conditie komt er niet ten goede van.' Zegt hij tegen haar en hij keek haar weer aan.' Sorry het is een tik van me ik bekijk alles uitvoerig. Dit gebouw heeft heeft een hoofd ingang maar 3 nood uitgangen. Er zijn 4 verhoor kamers en 9 kantoren.' Legt hij zakelijk uit en hij glimlacht.'jij bent nieuwsgierig. ' zegt hij dan.

"Ik word gewoon niet graag aangestaard zonder rede, het geeft me de rillingen.' bekende Delihla. Ze haalde haar schouders op. 'Niet te veel op letten, ik heb er mijn redens voor.' Ze keek op de klok. En was iets wat verbaast toen Axel opsomde wat er zich allemaal in het gebouw bevond. Hij was hier net een uur en wist nu al meer van haar en ze kwam hier toch best vaak. 'Oke dat zet me even met een mond vol tanden. Goed gevoel voor inzicht merk ik.' Ze keek hem aan en glimlachte. 'Maar goed, ik moet gaan, de plicht roept.' Ze zwaaide nog even naar Wez en draaide zich toen om. Delihla verliet het gebouw en liep terug naar het café.

'Gewoon terug staren helpt want dan stoppen de meesten met staren.' Tipt axel haar en hij keek haar normaal aan.' Ow trouwens ik ben Alexander wings.' Stelt hij zich voor dat had hij bij haar nog niet gedaan.dan glimlacht hij warm.' Dat hoor ik graag.' Zegt hij. Axel keek haar na.'tot vanmiddag na het werk ik drink espresso. ' roept hij haar na. Hij zag haar weg gaan en als ze helemaal weg is loopt hij naar Daniel en hij begint met hem wat dingen Door te nemen.

Axel had vandaag voornamelijk kennis gemaakt en zij kantoortje inorde gemaakt en papieren Door gelezen. Hij was klaar en het was net na 4 uur hij keek naar het caf etje en hij ging naar binnen en hij keek even aandachtig rond als hij naar de kassa loopt en hij schenkt zijn scheve glimlach als hij delihla ziet.

Delihla is druk bezig met een klant te helpen aan de kassa. Ze geeft de persoon het wisselgeld terug en begint met het schoonmaken van de balie. Als ze opkijkt ziet ze Alexander staan. Ze schud lachend haar hoofd. 'Een espresso neem ik aan?' Ze liep naar de machine en zonder op antwoord te wachten drukte ze op het knopje en begon de machine een espresso te maken.' Ze leunde tegen de balie en keek naar Alexander. 'Dus, hoe was je eerste dag in dit saaie stadje?' Bij het piepje van de machine pakte ze de beker en zette die voor Axel op de balie neer. Ze ging verder met schoonmaken maar hielt hem wel in de gaten.

'Goed onthouden.' Beantwoord axel delihla op haar vraag en hij bleef aan de balie staan.'vandaag was wel saai te noemen. Maar wel leerzaam dat is iedere dag.' Zegt hij en hij leuk de met zijn onder armen op de balie. Hij keek naar de espresso en haalde geld uit zijn portomonee en legde dat op de balie.' Hoe het wisselgeld maar.' Zegt hij tegen haar. En hij pakte de beker en nam een slokje er van.hij zag tot ze hem in de gaten hield. ' zoek ik woon hier pas...weet jij nog een leuke winkel in de buurt waar ik spullen voor het huis in te kleden kan kopen. En waar het niet zo heel duur is.' Vraagt hij aan haar.

Delihla nam het geld aan en wilde Axel net het wisselgeld geven toen hij zei dat ze het mocht houden. Ze keek een beetje bedenkelijk naar het geld. 'Eehm, geloof me, ik werk hier niet voor het geld.' Zegt ze terwijl ze het voor hem op de toonbank neer legde. Ze wilde zijn fooi niet aannemen. Ze had geld genoeg als ze het nodig had. Ze hoefde alleen maar haar vader lief aan te kijken en ze kreeg het. Maar dat wilde ze niet vertellen anders zou hij vast weer denken dat ze een of ander verwent nest is. Toen hij haar de vraag stelde dacht ze diep na. 'Ik dacht dat er bij het parkje een paar goedkope winkels waren. Het is niet ver van hier, aan het einde van de straat naar links en dan 2 straten verderop.'

' dan is het voor je bazin of collega's. ' Stelt axel simpel vast en hij nam het wisselgeld niet aan en liet het op de toonbank liggen. Hij pakte de koffie. ' oke bedankt daar ga ik eens even kijken en tot morgen vroeg of middag wel weer denken ik.' Zegt hij aardig en hij liep weg tot de deur.'hij. ' zegt hij en hij verdwijnt al koffie drinken Door de deur en gaat naar zijn fiets

Delihla pakte het geld van de toonbank en stopte het in een potje. Ze knikte vriendelijk naar Axel toen hij weg liep. Toen ze zeker wist dat hij weg was liet ze haar ware aard voorzichtig doorschemeren. Ze was op haar hoede. Iets voelde niet fijn, niet prettig. Maar ze wist niet wat. Het rook muf in het café, naar grim. Maar ze wilde niet geloven dat die jongen die net een espresso bij haar had gehaald een grim was. Dat kon niet.

Axel haalde de fiets wat onhandig van zijn slot af omdat hij ook nog de koffie vast had. De rugtas had hij al op zijn rug. Dan stapt hij op en rijd weg op de fiets en drinkt van de koffie ondertussen. Hij had geleerd meerdere dingen tegelijk te doen. Na even fietsen komt hij bij de winkel waar hij eerst de beker weg gooit van de koffie en dan naar binnen gaat om te kijken naar wat dingen om het appartement op te vrolijke.
--

Zullen we een weekje later doen tot axel al een paar keer iedereen morgen en middag daar aan een tafeltje koffie doet drinken. Maar tot hij dan ineens delihla haar waren aard ziet.?

Oke.
-----------------------------
Het was een vaste prik geworden. Om 4.55 zette Delihla een bekertje onder de koffie machine en drukte op het knopje espresso. Ze pakte haar doek en ging verder met het schoonmaken van de balie. Ze hielt de klok in de gate wetend daar Axel ieder moment binnen zou kunnen komen. Het ging al 2 weken zo. Maar toch bleef het knagende gevoel om haar heen hangen en ze had geen idee wat er aan de hand was. Ze wilde het weten. Ze moest het weten. Was er dan toch gevaar ergens om haar heen?

axel kwam het cafetje in dit deed hij nu al iedere morgen en middag. hij kwam dan koffie drinken en wat op zijn laptop doen voordat hij naar huis ging' goede middag delihla.'zegt axel opgewekt en hij haalt de tas van zijn schouder en legt die op een stoel bij een tafeltje waar hij meestal zit. hij loopt naar de balie en legt het geld al klaar en hij wacht tot hij zijn koffie krijgt. maar ondertussen zie je hem heel even de eet tent in de gaten houden. er was alleen een oude dame met een krant.'en hoe was jou dag. ik ging vandaag de aangiften doen. morgen mag ik mee naar een delict als er wat gebeurt.'zegt hij opgewekt. in het begin was hij soms verlegen geweest maar nu was hij vrijer bij delihla geworden.

Sorry was hele dag op school. Dus kon niet reageren.
-------------------------------------

Delihla hoorde de bel bij de deur ringen en keek op. Ze zwaaide naar Alexander toen hij binnen kwam en pakte het kopje koffie. Ze zette het op de balie en stopte het geld in de kassa. Ze ging verder met haar werk maar praatte ondertussen tegen hem. 'Je blijft behoedzaam om je heen kijken.' zegt ze met een glimlach. 'Is dat gewoon politie gedrag of heb je het gevoel dat je elk moment aangevallen kan worden?' grapte ze. Ze was ontspannen bij hem. Geen greintje van bedreigingen gingen door haar heen dus haar ware ik beleef binnen. Tot nu, totdat ze een emotie wisseling zou laten zien.