The wrath of the Half God

Axel keek naar devlin hij had het weer over zijn geest en hij keek naar de vos dan. Hij snapte er niks van. Dan pakt devlin de vos beet en axel voelde een pijn in zijn nek. Hij keek geschrokken naar hem wat was dit waarom voelde hij dit maar dan wordt de vos door de kamer gegooit in een hoek. Axel voelde weer een pijn en habte naar adem en hij sloeg zijn armen om zijn middel heen. Je zag paniek in zijn ogen hij hoorde nog niet meer tot devlin weg ging en hij zag de vos op lossen en zich weer naar hem toe begeven en hij voelde zich weer heel zijn ziel dan. Maar hij voelde dan de pijn wel nog. Dit verwarde hem heel erg. Hij stuurde alleen maar voor zich uit. Waarom had niema d hem dit ooit vertelt. Dan hoort hij de tent vlap en hij springt overeind en hij keek devlin onzeker aan. Maar hij hoord zijn woorden dit werd zijn dood dat wist hij zeker en dan de straal en hij kneep zijn ogen dicht weer een vreemd gevoel en dan staat hij ineens bij de ingang van een dorp.

Lyra had met de mensen in de tempel het plan doorgenomen. Nu liep ze door het dorp, en praatte ze met een paar mensen. 'Kom op Chrathion...waar blijf je...' Dacht ze bij zichzelf. Toen kwam er een jonge man op haar af gerend, die niet veel ouder kon zijn dan 20. "Lyra, we hebben spionnen gesignaleerd en ze zijn ontkomen. Ze weten van onze schuilplaats!!" Ze keek geschokt. "SHIT." Ze rende naar een centraal plein van het dorp. "MENSEN!!" Riep ze. "Iedereen klaarmaken om aanvallen af te slaan, WE ZIJN ONDEKT." Direct begonnen mensen door elkaar heen te rennen, terwijl ze bediscussieerden wat de beste positie was om te gaan staan. De ruines van huizen werden in gebruik genomen, en mensen met aard magie begonnen de muur te repareren. De leider die de onzichtbaarheid verzorgde liep naar Lyra toe. "Dat krijg je als er de hele tijd mensen in en uit lopen...dat valt op." Zei hij geïrriteerd. Lyra rolde met haar ogen. "Zorg er nou maar voor dat ze in ieder geval niet zien dat we de verdedigingen aan het aanscherpen zijn..." Ze rende naar een stuk muur en liep er in een paar stappen op, toen sprong ze en veranderde in een havik. Ze vloog boven het dorp om de omgeving in de gaten te houden. Maar toen zag ze een figuurtje voor de poort verschijnen. 'Axel?...'

Voor het oog uit ziende jonge elven vrouw vwn rond de 25 jaar was eigelijk veel ouder en ze keek op toen ze een bekende stem hoorde en ze toverde ee stralende glimlach op haar gezicht. Dan draai ze zich om en keek naar haar jongere broertje en ze liep op hem af.' De klank van een pri s maar de woorden van een kind. ' zegt ze tegen hwm wn als ze bij hem komt pakt ze met haar handen zijn hoofd vast en drukt een kus op zijn voorhoofs. ' ik ben blij tot je hier heel verschijnt ik hoorde tot je weer weg was namelijke...vertel...er is iets. Zegt ze dan tegen hem.

Axel keek voor zich uot naar het dorp. Dit was het dorp waar devlin over sprak. Hij trilde van tot tot teen al had hij het totaal niet door en staarde voor zich uit. Hij snapte het allenmaal niet meer wat devlin had gezegt en wat er net was gebeurt en hij zakte door zij k niet ieen en hij rilde nog steeds.

Chrathion keek zijn zus lachend aan, "1 van mijn reisgenoten is gevangen door de half god, ik kwam even tegen jr zeggen dat ik mijn diviesie meeneem en iedereen die mee wilt, om samen met een andere groep krijgers en magiërs een aanval op de half god te doen" zei hij, hij keek haar even aan en zei toen zachter "en Lyra maakt het goed, ik heb eindelijk mijn nichtje ontmoet en ze is een sterke magier geworden " hij keek rond "zus ik hou heel veel van je...maar ik kan niet lang blijven, ik moet weer terug...ik denk dat er nu wel genoeg elfen staan bij de poort" hij boog nog een keer, gaf haar een zoen op haar wang en ging toen weer opweg naar de poort, toen hij daar aankwam zag hij dat er al aardig veel elfen stonden, en de stroom bleef komen, van magiers tot krijgers en van boogschutters tot verkenners. Chrathion moest lachen, bijna de hele stad was uitgelopen,  en daar moest ook nog chrathions strijdmacht bij komen. Hij ging op de poort staan en zei in het elfs "mannen en vrouwen van het machtige elfenras, uw koningin heeft uw prins (hij gebaarde naar zichzelf ) toestemming gegeven om ten strijde te trekken tegen de half god. Bij de stad aan de grens van het vijandelijke kamp zitten de troepen van een goede vriendin van mij en het elfen volk." Hij keek over de meenigte heen, hij deed zijn arm omhog en riep "Laten we zien dat de elfen nogsteeds het sterkste ras zijn", hij sprong van de poort af en stoof in de richting van de verlaten stad, gevolgd door meer dan duizende elfen. Chrathion liet zijn gedachten naar de stad gaan, op zoek naar die van Lyra, toen hij die gevonden had zei hij Ik ben klaar om Axel te redden, ik en een paar elfen komen nu in de richting van de stad.

Devlin liep naar de rand van het kamp "Ik heb minstens 100 strijders nodig, wie zich niet opgeeft krijgt met mij te maken" zei jij kwaadaardig. Meteen snelden er verschillende strijders, zowel magisch als niet magisch, van alle verschillende rassen.

Lyra Hoorde de stem van Chrathion in haar hoofd. Ze dacht terug. 'Denk niet dat Axel redden nog nodig is...'. Ze anm een duikvlucht en lande in haar menselijke gedaante voor Axel op de grond. Direct greep ze hem beet en omarmde hem. "Goden zij dank, je bent ok.." Toen hield ze zijn gezicht in haar handen. "Je bent toch ok? Wat hebben ze met je gedaan?"

Chrathion was verbaasd Zou je zo vriendelijk willen zijn dat uit te leggen...en heb je mijn hulp en dat van de ongeveer 2000 andere elfen wel nodig! Vroeg hij aan Lyra

Axel voelde ineens hoe iemand hem om armde en hij trok zich wat schrik achtig los en hij keek lyra met grote ogen aan. Hij hoorde haar vraag. ' hij deed me pijn. Hij zqg me niet als en gevaar hij speelde maar wat.' Kwam langzaam uit axel zijn mond en niet echt duidelijk. ' waarom ben ik niet zo sterk...zeg hij tegen lyra en je zag tranen i zijn ogen. Hij kon zichzelf en niemand anders beschermen. Hij wist niet of hij gewond was daar stond hij niet bij stil de wond bij zij niet buik was er wel nog.

Lyra keek Axel in zijn ogen. "Nee, je bent hardstikke sterk. Wie overleeft nou een marteling door een demon?" Ze veegde zijn tranen weg, en glimlachte. Ze concentreerde zich op haar magie, en liet genezende energie door Axels lichaam heen stromen. Ze genas de wond, en nam pijn weg. Toen tilde ze hem op met een arm achter zijn hoofd en een andere in zijn knieholte. Toen zocht ze contact met Chrathion. 'Haal die elven hier heen....ze komen hier niet mee weg. Dit is de laatste keer dat ze een vriend van mij hebben pijn gedaan. Ik maak ze met de grond gelijk.' Haar woorden klonken woedend en verhit. Ze nam Axel mee naar binnen en legde hem op een hoop stro. "Rust wat. Je zal je energie nodig hebben."

Axel keek lyra aan. ' zal wel...' zegt axel nog altijd wat afwezig. En hij voelde de magie door zich heen stromen. Dan voelt hij hoe lyra hem op tilt en hij liet het gewoon toe. Hij wist het even allenmaal niet meer. ' lyra...zelfs mijn geest was niet sterk..al vond hij het knap tot ik hem op riep...zegt hij zachtjes en na denkent. ' ik heb hem niks verteld...niks..

Chrathion lachte komt goed lyra zei hij , toen haalde hij diep adem en bliez op een hoor, het mooie geluid van de elfen hoor schalde door de lucht, en een leger van elfen liep op de stad af met chrathion voor op. Toen ze de stad in waren contacteerde hij lyra voor t geval je t niet gemerkt hebt, ik ben dr en heb een paar vrienden meegenomen zei hij vriendlijk hoe is axel voegde hij eraan toe

Lyra keek om en zag hoe een horde elven het dorp in kwam. Ze grijnsde. 'Had je er niet meer kunnen nemen? ben een beetje teleurgesteld.' Toen keek ze naar Axel en glimlachte. "Goed gedaan Axel. Ik ben trots op je. Je bent nog jong, en je kan sterker worden. zolang je de hoop niet opgeeft." Ze aaide hem over zijn hoofd. 'Hij maakt het goed....alleen wat versuft...ik wil niet weten wat Devlin hem heeft aangedaan.'

Axel keek lyra weer even aan en dan al weer weg en je merkte tot hij diep na aant denken was en hij dacht aan de dingen die devlin tegen hem had gezegt. Dan voelt hij een aai over zijn hoofd en hij keek weer op. ' hij weet tot julie hier zijn...hij verwacht de aanval, daarom liet hij me gaan. Zegt hij en hij kwam recht van het stro. Hij wilde helpen hij moest iets doen latwn zie tot hij meer kon.

Chrathion lachte "dat is mooi" hij was ondertussen bij de andere 2 aangekomen," dan hoeven we niks te verstoppen" hij keek axel aan "axel..je hebt goed je best gedaan...en je word echt wel sterker...wij zijn er ook nog he, toen ik zo jong was als jij was ik ook nog niet zo sterk" hij klopte op axels schouder "sorry ik had wat uit je gedachten gevist, devlin had gelijk het is speciaal dat jij nu al je geest op kan roepen. ..en even voor de duidelijkheid. .. je geest is je toppunt van je kracht ..een deel van je ziel..ik vind t knap van je" zei hij. Hij keek naar lyra "Lyra ontmoet je volk, deze elfen komen deels uit mijn persoonlijke verzameling en deels uit de stad...t zijn er zo'n. .5000 misschien meer ...zeker niet minder...en die willen wel helpen " zei hij met een lach

Axel keek chrathion aan. ' goed is niet goed genoeg. ' zegt hij dan e hij was recht gaan staan. Zijn blik veranderde eve toen chrathion zei tot hij en lyra er ook nog waren en dat deed hem denken aan wat devlin zei. Tot hij niks kon zonder zjjn beschermers. Hij hoorde wat hij verder vertelde en axel lachte vreugdeloos. ' ik word nooit zo oud als jullie dat weet jij ook...en blij...' begon axel en hkj hoorde nog een paar woorden en hij deed zijn mond open om nog wat te zegge maar dan heild hij zijn mond. Devlin had de vos aan geraakt met een rode gloed hij had zijn ziel aan geraakt en hjj ging wat achter uit.

Chrathion lachte "door magie word je zowiezo ouder dan normaal dus maak je daar maar geen zorgen over, en je bent net begonnen met magie, vind je het gek dat je magie nog niet zo sterk is" hij keek axel aan "en blij wat?...axel wat is er " vroeg hik bezorgd, hij keek even maar lyra, "kan jij misschien zorgen dat mijn soldaten een slaapplaats krijgen...en wie heeft hier de leiding want ik wil even met hem of haar spreken" zei hij, hij keek weer naar axel "axel leg uit wat devlin deed" vroeg hij

Axel keek chrathion aan ten die het uitlegde maar zijn gezicht was serieus. ' hij raakte hem aan..niet zomaar met een rode hand daarna gooide hij haar op de grond. Legt hij uit en hij keek chrathion aan het voelde en voelt nog niet goed. Hij zei ook tot hij mij niet meer nodig had. ' zegt hij toen hij die woorden uit sprak voede hii iets en hij gr een wp naar zijn borst en schreeuwde het uit en dan ko.t de vos met negen staarte weer te voorschijn. Deze gromt en zijn ogen zijn zwart in plaats van rood hij kijkt zoekend rond en vi d chrathion en hij valt hem aan.

Chrathion knikte "als het goed is moet dat gevoel binnekort weer weg zijn...devlin heeft waarschijnlijk met magie je geest vast gepakt" Zei chrathion, Toen kwam de vos, hij was niet zo heel groot voor een geest, maar iedereen kon zien dat dit geen vos was van deze wereld. oppeens sprong de vos op chrathion af, Chrathion verwachte de aanval niet dus schrok, maar hij herstelde zich snel. chrathion bleef zo lang mogelijk stil staan, toen de vos bijna bij chrathion was, stak chrathion zijn hand uit, en duwde die lichtjes tegen de neus van de vos aan, op de aanraaking kwam er een vel wit licht tevoorschijn, het ontnam de vos van het oog en verblinde iedereen die er recht in keek. De nu witte cocon viel op de aarde, "rustig maar" zei chrathion in het elfs, hij keek naar Axel "je moet hem beter onder controle zien te krijgen...Hij viel mij aan omdat het in zijn woede niet geen onderscheid maakt tussen vriend of vijand...maar het zit nu in een cocon van heilig licht, dat er voor zorgt dat het rustig word, als het rustig is moet het als het goed is vanzelf verdwijnen, samen met je geest" zei hij

Axel keek naar de vos hij was nog steeds verbaast over het geen tot die er was. Het was hem allenmaal nog wat vreemd. Hij wist van magie en alles maar dit tot het z ook veel verder ging had hij niet bij stil gestaan. Hij voelde zich vreemd toen de vos in de cocon werd gestopt en hij keek chrathion aan en hoorde zijn woorden dan zou het wel goed zijn. Axel hoorde wat hij zei. ' dat is het hem juist. Ik weet niet hoe cheza kwam alleen tot ze me beschermde tegen devlin. Zegt hij en hijschudde zijn hoofd. H in j wilde gaan slapen hij was zo in de war van alles.

Chrathion grijnsde "cheza voelde dat jij in gevaar was en daarom kwam ze om je te redden van devlin...maar maak je geen zorgen als je getraind hebt, kan je haar begrijpen en 'besturen'" zei hij.

axel knikte en keek naar de cocon. kan ik ergens gaan slapen...met cheza. ik ben nogal moe. geeft hij zachtjes toe.

Chrathion knikte "ik snap wat je bedoeld, maar dat moet je even aan Lyra vragen, ik ken dit dorp niet" zei hij met een vriendelijke glimlach