Anniek & Maaike

"Ik weet dat ze in goede handen is, ook al is het huwelijk gearrangeerd. Ik heb er vertrouwen in dat ze gelukkig met Nate zal worden ook al was het op het begin wat ongemakkelijk. Ze mag hem graag." zei Hugo. Inmiddels waren ze op hun plek en ging hij aan de kant van de bruid staan en de ceremonie was begonnen.

De deur werd voor Winter geopend en op het tempo van de muziek liep ze langzaam richting het altaar. Ze keek naar Nate en ze glimlachte. Hij gaf haar wat meer zelfvertrouwen waardoor ze zich minder gestrest voelde of ze wel goed liep. Straks zou hij haar man zijn, ze vond het ontzettend eng. Getrouwd zijn betekende dat je los was van je gezin, ook zou ze vanaf nu veel meer verantwoordelijk krijgen, al lag de grootste druk nog op Nate. Zei zou voor de kinderen moeten zorgen. Kinderen.. Het idee alleen al, zoiets groots. Toch zou het waarschijnlijk niet lang duren.. Ze moest hier niet over nadenken. Ze had het altaar bereikt en stond nu naast Nate. één ding tegelijk.

Anna knikte naar Hugo en ging toen op haar plek staan. Ze bekeek Nate die er volkomen rustig bij leek te staan, hij straalde in elk geval kalmte en zekerheid uit. Natuurlijk kon zij zien dat hij zenuwachtig was, het was iets in zijn ogen. Hij had intussen geleerd om altijd overal de 'controle' te houden. Ze keek op toen Winter binnenkwam, ze zag er prachtig uit. Anna glimlachte en keek hoe Winter naar Nate liep en naast hem ging staan .Ze zagen er goed uit samen, dat zou het volk vast ook vinden.

Nate zag Winter aanlopen en glimlachte naar haar, waarschijnlijk was zij 100x zenuwachtiger dan hij. Hij had vroeger al geaccepteerd dat dit nou eenmaal was hoe zijn leven liep. Zij had er meer moeite mee gehad.
Hij wilde haar hand vastpakken om haar gerust te stellen, tenslotte was dat vanaf nu zijn taak. Voor haar zorgen. Toch wist hij dat dat nu niet mocht, en hij keerde zich naar de 'priester' of wie het ook was.

De priester ofzo deed zijn speech wat een eindeloos lang verhaal was. Winter kon zich niet echt concentreren op wat er gezegd werd vandaag. Daar was ze te zenuwachtig voor. Gelukkig wist ze wel in grote lijnen wat de speech inhield omdat ze vaak bij bruiloften was geweest in haar leven. Toen de priester eindelijk de vraag stelde waar het allemaal om ging duurde het een paar seconden tot Winter doorhad dat de vraag gesteld was. Ze keek naar Nate. "Ja, ik wil" zei ze. Niet dat ze veel te willen had aangezien dit huwelijk gearrangeerd was maar ze mocht Nate graag en misschien was ze onder andere omstandigheden wel echt voor hem gevallen. De ik wil was volledig gemeend.

Hugo hield zijn zusje goed in de gaten, alles leek onder controle te zijn. Hij was zo trots op haar. Ze deed het werkelijk geweldig, als een echte prinses. Hij werd bijna emotioneel toen hij realiseerde hoe groot en volwassen ze opeens was.

Nate glimlachte even naar Winter en keek naar alle mensen in de zaal, die op hun beurt weer allemaal verwachtingsvol naar hem keken. Hij knikte. 'Ik wil' zei hij. Natuurlijk maakte het helemaal niet uit wat ze zouden zeggen, het zou gebeuren. Maar hij wist dat hij het niet slecht met Winter had getroffen.

Anne keek over de hoofden van het paar naar Hugo en grijnsde, tot nu toe ging alles goed. Ze zag om haar heen allerlei mensen zachtjes juichen, het feit dat Nate ging trouwen deed veel met het volk.

Nadat Nate ik wil had gezegd was het tijd voor de ringen. Hugo en Anna werden opgedragen de ring naar voren te brengen. Hugo ging naast Winter staan en glimlachte bemoedigend naar haar. Winter glimlachte terug en pakte de ring van het kussentje waar hij op lag en ze nam Nate's hand en schoof voorzichtig de ring aan zijn vinger. Ze glimlachte naar hem.

Nate pakte de ring aan en pakte toen winters hand. Hij schoof soepel de ring om haar vinger en keek toen op naar haar. Hij glimlachte even en keek toen op. Goed, nu was het officieel. Het zag verderop zijn vader knikken, tevreden met het verband tussen de twee families.

Anna glimlachte, het ging super. Wie had ooit gedacht dat een voorbedacht huwelijk zo zou lopen? Zowel winter als Nate gedroegen zich keurig, en gelukkig kon je ook zien dat ze elkaar mochten.