After Midnight.

myra keek naar davos en ze glimlachte. 'jah ik hou deze vrijheid graag.' zegt ze en ze keerde zich naar lucas. 'heeft iemand jou al eens ooit vertelt tot jij te veel praat.' vraagt ze liefjes maar toch wijzend op het feit tot hij te veel praate. 'trouwens ga je gang maar...ik ga nog wat rond zwerven.'zegt ze en met die woorden huppelde ze de steeg weer uit.

tristan keek nog even naar het schilderij maar dan loopt hij verder door de gangen het landhuis uit en eenmaal buiten begon hij te rennen hij zag somigge even op kijken maar hijzelf bestede geen aandacht aan ze en bij het hek klom hij er soepel over heen en lande met een plof weer aan de andere kant op de grond en hij begon te rennen en ook te veranderen in zijn lycain vorm en hij stopte met rennen als hij een grote witte lycan was en hij schudde zijn hoofd even en hij maakte een jankent geluid naar de maan en vervolgens zette hij het weer op een rennen. en hij bleef rennen door het bos.

Davos keek Myra na. "Waar is onze vrolijke tijd gebleven...Ik weet nog dat ik s'nachts door de straten van Pompei rende, nog ver voor de uitbarsting. Mijn maker leefde daar." Hij glimlachte. Toen keek hij naar Lucas. "Kom, terug naar het landhuis. We moeten nog dingen regelen voor de wolfsmaan aanbreekt.

Lyra keek Griffin aan. "Ik ben opgegroeid in een Lycan familie. Het roedel leven is er bij mij met de paplepel naar binnen gegoten." Ze keek naar de witte wolf die het bos in verdween, en kreeg zoals altijd de neiging erachteraan te gaan, te laten zien dat zij beter was.

"Ah nou het is van te voren ook niet te weten, tenzij je wolfsbane bij je hebt." Hij liet een rood zakje zien dat hij om zijn nek heeft hangen. Ze besprong mij maar trok zich direct gillend terug. Haar neus en ogen bloeden. Dat zei voor mij genoeg." Hij nam nog een slok bier en keek toe Stefan aan. "Maar volle maan is niet de enige tijd dat je kan worden aangevallen door een weerachtige." Hij boog zich naar Stefan toe. "Ooit gehoord van lycans?" fluisterde hij, en hij keek vragend naar Stefan.

Lucas glimlachte "zo oud ben ik nog niet, maar ik weet wel nog dat ik het zo leuk vond om in de Eiffeltoren te klimmen toen die net gebouwd werd" zei hij met een lach." hij knikte "Goed idee, ik moet toch echt die ghouls ordenen..." zei hij en hij liep achter Davos aan.

Griffin lachte "ja dan is het anders dan bij Tristan..." zei hij, hij keek naar Lyra, en volgde haar blik naar de witte lycan. er kwam een scheve lach op zijn gezicht, en zijn ogen werden een beetje duister "Tristan is jong...nog niet zo goed met geuren van andere lycans herkennen....wat zeg je ervan als we even met hem gaan...'spelen'" zei hij en hij lachte.

Stefan lachte. Hij schudde zijn hoofd op de vraag van Gabriel "Wat zijn likeans?..." vroeg hij met een schuin hoofd "zijn t katachtigen?" vroeg hij toen.

myra dwaalde verder door de donkere straten van de nacht terwijl ze na dacht over die twee figuren. ze leken haar voor vampiers wel aardig en hadden de nodige kennis die zijzelf niet had. misschien ging ze ze nog wel eens vaker bezoeken.

tristan had een tijdje gewoon onstuimig door het bos heen gerent zodat hij even helemaal helder werd en niet meer zo geplaagt werd door zijn menselijke gedachtens. dat was het fijne aan wolf zijn soms vergat je je menselijke deel. tristan keek rond en hij snoof de bos geur weer op en dan begint hij rustig verder te lopen.

Na een tijdje lopen kwamen ze in een wat rustigere straat. Aan het uiteinde ervan kwamen ze op een straat uit die langs een rivier liep, en langs die rivier lag een landgoed met een soort klein kasteel erop. Davos keek Lucas aan. "We kunnen nu wel wat sneller gaan." Hij rende met hoge snelheid richting de rivier, en in een grote sprong, vloog hij over de rivier.

Lyra grijnsde. Toen keek ze naar Griffin, haar ogen gloeide een beetje goudachtig. "Graag." Toen begon ze richting het hek te rennen, en sprong er zonder moeite overheen. Toen ze lande was ze niet langer meer een punkermeisje, maar een grote grijze lycan. Ze keek naar de maan en huilde luid.

Gabriel bulderde het uit en sloeg Stefan op zij rug. "Nee, Lycans zijn een soort van weerwolf royalty. Waar je bij de vampiers de 'Elders' hebt, heb je bij de weerwolven 'Lycans'. Zij kunnen elk moment van de dag of de maand veranderen, en je kunt ze in menselijke vorm herkennen aan hun puntige tanden." Hij grijnsde. "Uiterst moeilijk om te vellen die Lycans, maar t is te doen." Hij zette zijn bier neer en stroopte zijn mouw op. Hij liet drie grote gleuven in zijn arm zien. "Dit is een cadeautje van de eerste Lycan die ik dode samen met mijn vader."

Lucas lachte, nam een aanloop, kwam op flits snelheid en sprong over de rivier heen. toen hij lande keek hij naar Devos "weet jij of er veel vampieren zijn op het landgoed?" vroeg hij

Griffin lachte, en Rende het hek uit, maar het moment dat hij het hek gepasseerd was, stond er niet een grote man, maar een nog grotere Zwarte Lyca, met over 1 oog een litteken, wat er voor zorgde dat dat oog een maan oog is. Hij Huilde luid naar de maan. en volgde Lyra.

Stefan, knikte en luisterde aandachtig met af en toe een "aha" ertussen, toen gabriel zijn mouw opstroopte, viel Stefans mond open, "Wow, wat een moeten dat een klauwen geweest zijn zeg" zei hij, hij keek naar gabreil "en dat was van een Elder Lycan?" vroeg hij verbaasd

Tristan lep rustig verder. Hij snapte vaker nog niet waarom hij een lycain was geworden. Maar ach nu maakte het hem niet meer uit zijn familie was dood de vrienden die hij toen had ook. Hij werd ouder zij waren ook ouder geworden en dood gegaan en voor hun was hij ooit verdwenen. Dan hoort hij een gehuil en hij spitst zijn oren. Hij kon niet plaatsen wie het was maar het leek er op tot die iets aan leek te sporen en hijzelf liep verder maar nu nog meer waakzamer. Tristan was dan nog jong maar dom was hij niet en zeker niet met vechten.

myra was wat aant zwerven door de stad en zag vanalles maar ze was in de meesten dingen niet meer geïnteresseerd want ze kende bijna alles al. Misschoen moest ze die twee andere eens bekijken van een afstand ze hadden het over een land huis en ze draaide zich om en ze begon haar eigen spoor terug te volegen.