Grimm (Sanne en Stef)

I just love internet problems... >.>
Ander halve dag zonder internet is niet prettig als je dingen voor school moet doen..
-----------------------------------------------

Delihla haalde haar schouders op. 'Ik kom in de problemen als m'n pa erachter komt. Maar wie zegt dat hij erachter gaat komen? Maar dat maakt niet uit want mijn vader is te voorzichtig. Ik wil een leven weet je. Ik wil wat actie. Zo zit ik tenminste niet vast in ons huis.' Ze liep naar haar tas en hing die over haar schouder. 'Is goed dan. Denk rustig na, het is veel dat begrijp ik. Maar alle vragen die in je op komen, schrijf ze op. Ik zal kijken of ik ze kan beantwoorden morgen. Ze nam het briefje aan en stopte het zorgvuldig in haar tas zodat ze het kon terug vinden als ze het moest hebben. Ze grinnikte. 'Veel plezier met het dragen van een zonnebril in de winter of als het sneeuwt. 'Ik heb morgen weer een shift in het café dus als je iets nodig hebt kun je altijd langskomen.'

Axel keek delihla aan. Hij moest glimlachen om haar woorden.'oke, ik ben blij tot je me helpt echt en ik zal alle vragen opschrijven die ik bedenk.' Zegt hij en hij ging met een hand Door zijn haren wat wel een beetje een tik van hem was als hij na dacht.' Ik kan zeggen tot het een mode icoon is.' Grijnst hij ineens.hij liep naar de deur en hij maakte hem open.' Oke tot morgen vroeg dan.' Zegt hij tegen haar en hij was aan denken over wat voorn vragen hij allemaal had.

Delihla schudde lachend haar hoofd. 'Ik zie je morgen.' zei ze en met die woorden verliet ze het huis. Ze pakte haar telefoon en zag de gemiste oproep van haar vader. Ze vloekte zacht. Ze zou problemen krijgen als ze niet snel maakte dat ze thuis kwam. Zo snel mogelijk als ze kon maakte ze dat ze thuis kwam. Daar aangekomen werd ze meteen vergezeld door haar bewaker die haar naar haar vader leidde. 'Kan je alsjeblieft wat minder bezorgd zijn?' Ze keek haar vader aan die zoals altijd in zijn stoel zat bij het haardvuur. 'Er is niets aan de hand, er is geen wezen die me aanviel.' Haar vader bleef naar het vuur kijken. 'Je was lang weg, ik wilde weten waar je was.' Delihla rolde met haar ogen. 'Ik ben niet als mam, dat weetje. Ik loop niet weg zonder rede en word lastig gevallen. Ik heb nergens om naar toe te gaan. Ik word niet aangevallen want mensen weten niet wie ik ben. Dat mama stierf tijdens mijn geboorde wil niet zeggen dat je mij ook gaat verliezen dat weet je.' ze dumpte haar tas op de sofa en plofte ernaast op de kussens.

axel knikte langzaam. 'tot morgen.' zegt hij terug en hij glimlacht naar haar en hij sluit de deur als delihla weg gaat. hij slaakte een zucht. dan loopt hij naar de keuken en bekijkt het eten wat klein op stond. hij had niet meer veel honger maar schepte toch het nodige op en plofte neer op de bank terwijl hij begon te eten. soms stopte hij even om op zijn laptop op te tikken wat een van zijn vragen was. uiteindelijk had hij genoeg gegeten en ruimde hij het servies en bestek op en ruimde hij de keuken op en hij plofte er na weer nadenkend op de bank. delihla vond het leuk om hem te helpen en hij mocht haar ook graag. hij had eindelijk een echte vriend en niet iemand die een collega was of zo.

'Ik heb een huwelijkskandidaat voor je gevonden.' zei Delihla haar vader rustig terwijl hij in het vuur bleef kijken. 'Hij is van goede afkomst, rijk, een panter-achtige net als wij.' Delihla haar ogen werden groot van verbazing. 'Je hebt wat?!' riep ze kwaad uit. 'Ik heb je gezegd dat ik daar nog niet aan toe ben! Ik wil vrij zijn, de wereld verkennen! Er is geen grimm in de buurt die me wat zal aandoen nog wezen. Ze zijn bang van ons en blijven uit mijn buurt omdat niemand weet wie ik ben.' Ze schoot overeind en schreeuwde kwaad tegen haar vader. 'Je had belooft het niet te doen! Ik zou zelf mijn man mogen kiezen omdat ik van hem hou niet omdat het een geregeld huwelijk is.' Tranen vulden zich in Delihla haar ogen.

Axel tipte een heletijd dingen in op de computer. Hij had een heel deel vragen op geschreven. Nu lag hij op de bank te slapen met de laptop boven op zijn schoot.

er klonk geklop op de deur en voor binnen werd gezegt kwam een jongen binnen met sneeuw witten krullen. ' Sorry tot ik stoor maar het is erg belangrijk.' Zegt hij formeel. Hij was een jongere neef van delihla maar leek soms ouder.

Delihla keek kwaad op terwijl haar vader zijn neef rustig wenkte toen die binnen kwam.'Wat is er zo belangrijk dat het mijn gesprek met m'n dochter stoort?' vroeg hij ijzig kalm. Zijn ogen aandacht was gericht op de jongen maar zijn ogen hielden Delihla vast die nog altijd kwaad op de bank zat. Ze keek op naar haar neef. Waarom had ze hier een slecht gevoel over?' Ze kwam overeind en pakte haar tas. Ze wilde hier weg, wilde het niet eens horen maar ze hoorde haar vader 'zit' snauwen en ze ging met tegenzin weer zitten op de bank.

De neef van delihla(mika) kwam dichter bij staan . Mika keek de vader van delihla aan.' Er is een nieuwe grim. Geloof het of niet hij is hier in de stad. ' zegt hij en hij keek even naar delihla en dan naar zijn oom. 'Ik weet nog niet wie het is. Iemand tipte me tot hij hem gezien heeft hier in de stad en hij schrok.' Legt hij uit.

Axel lag te slapen als hij ineens wakker schrikt en de laptop net op tijd recht op zijn schoot trekt anders was hij kapot op de grond gevallen. Hij keek even naar de vragen. Hij deed de laptop dicht die waren voor morgen. Hij kon beter naar bed gaan hij had veel te doen morgen.

Delihla volgde Mika met haar blik toen hij dichterbij kwam. Kon haar dag nog erger eindigen? Wat voor een bericht zou hij doorgeven. Ze keek naar hem, net als haar vader. Haar ogen werden groot toen ze hoorde wat hij zei terwijl haar vader overeind schoot en de stoel met een harde bam op de grond viel. "Er is een wat?!" brulde hij uit. "Waar is hij gezien?!" Hij keek Delihla kort aan. Toen ze de blik van haar vader zag wist ze meteen wat het volgende zou zijn wat hij zou zeggen. Ze beet op haar lip om haar woede in te houden. Hij zou haar verbinden om alleen het huis te verlaten, hij zou haar verbieden met mensen om te gaan die hij niet kende. Dat is hoe het altijd ging. Ze schudde haar hoofd maar haar vader keek alweer naar Mika. "Wat heb je te doen de komende dagen?" vroeg hij rustig. Maar je hoorde hem denken. In alles wat hij zei hoorde je hem denken."
"Nee papa je gaat toch niet..." Delihla wilde tegen hem ingaan maar ze werd afgekapt door zijn kwade blik. "Ik laat je niet alleen over straat gaan met een grim in de buurt. Misschien zijn ze er wel achter, willen ze je van me afnemen, doden en er voor zorgen dat we de macht verliezen. Ik kan jou niet ook kwijt." zei hij rustig.

Mika keek even naar delihla maar toen de stoel om viel al snel weer terug naar zijn oom. Hij had wel verwacht dat hij zo ging reageren. Mika schraapte zijn keel lichtjes en noemde de straat waar axel woonde. Hij snapte best waarom hij zo reageerde er werden namelijk best veel van hun vermoord Door grim. Hij keek even verbaast maar dan weer kalm.' Naast mijn baantje niks. Wat wil je dat ik doe?' Vraagt hij dan. Mika kreeg meestal niet grote klussen misschien omdat hij eerst nog te jong was er voor maar nu ouder en verstandiger was geworden. Hij keek delihla even met een frons aan. Waarom ging ze tegen haar vader in en hij keek naar zijn oom als die beginnen te preken .' Oom ik denk niet tot deze grim veel weet. Als het klopt van mijn bron schrok de jongen toen hij naar hem keek. Een ervaren grim zou achter hem aan zijn gegaan inlaat van zijn hol in vluchten.' Legt hij uit. Hij wist tot delihla een hekel had aan thuis blijven en hij keek haar even aan.

Delihla haar vader keek van Mika naar zijn dochter en terug. "Ik wil dat je bij mn dochter blijft als ze buiten is. Als ik een bewaker bij haar laat blijven valt het op den duur te veel op. Ik weet dat een nieuwe Grimm vaak bang is, maar ze leren snel. Voordat je het weet heb je hem achter je aan en ben je verloren." Hij keek naar Delihla. Ze keek haar vader kwaad aan. Maar hij vervolgde met "En iemand als haar kunnen we niet verliezen. Het zou het einde van de macht betekenen." Delihla rolde met haar ogen. "Je overdrijft." gromde ze. Maar haar vader negeerde het. "Blijf op een afstand en waar nodig help haar. Daarbij wil ik dat je alles doorgeeft aan mij. Elke beweging die je niet vertrouwd. Begrijp je dat?"
Delihla pakte haar spullen. "Denk je echt dat je me altijd zo gevangen kan houden? Je moet me leren vertrouwen en loslaten! Ik kan best voor me zelf zorgen! Stop me te behandelen als ik een kind van 10!" Met die woorden verliet Delihla kwaad de kamer. Ze liep naar haar eigen kamer en smeet de deur dicht. Haastig haalde ze haar telefoon tevoorschijn en smste Alexander. Ze weten dat je een grim bent, en in welke straat je woont. Pas op xx D

Mika keek zijn oom aan en hij hoopte tot hij achter de grim aan mocht dat wilde hij graag. Maar dan hoort hij tot hij op zijn nicht moet Letten. Dit wilde hij niet.'ik kan toch beter achter die grim aan gaan voor hij te sterk wordt.' Probeert hij hem te overtuigen. Hij kijkt naar delihla die nog minder blij was dan hem en dat kon hij goed begrijpen maar ze was eenmaal belangrijk. Mika keek zijn oom aan. Hij zucht weten tot zijn oom had gesproken.' Ik zal op haar Letten en het u laten weten als er iets vreemds plaats vind.' Zegt hij toegevend.

Axel licht op bed als hij zijn gsm geluid hoort maken. Hij keek wat slaapdronken op het was zijn gsm die gaf wat licht en hij pakte hem en zag een berichtje en die was van delihla. Een waarschuwing waarvan hij het koud kreeg.

Oke. Ik zal oppassen. Maar voor wie moet ik oppassen.
Gr axel

Dit stuurde axel terug en hij keek naar het beeldscherpte. Hij was nu klaar wakker en hij stond op en hij begon Door de kamer te zoeken naar een zonnebril.

Delihla keek naar haar telefoon toen ze hem hoorde zoemen. Voor iedereen Stuurde ze haastig terug waarna ze haar telefoon weg stopte en een tekenblok pakte. Ze begon schetsen te maken van verschillende Wezens die ze kende om zo aan Alexander te tonen waar hij mee te maken had gekregen. Ze kon niet alles klaar krijgen voor de volgende dag maar ze kon het in iedergeval proberen. Ze moest alleen nog een manier vinden om ze aan hem te geven zonder dat haar neef erachter kwam. Maar dat was een zorg voor later.

Delihla haar vader keek naar Mika. 'Je kan achter de grim aan, maar zorg dat je haar ook in de gaten houd. Zodra ze hier weg wil laat ik iemand berichten zodat je kan komen. De rest is jou tijd en kan je zorgen dat je meer info vind over de grim.' zei hij rustig.

Axel vond na een tijdje een zonnebril.  Het was een zwarte pilotenbril. Hier moest hij het maar mee doen voorlopig. Hij ging terug naar de slaapkamer en ziet een lampje van zijn gsm branden delihla had weer gestuurd en haar SMS gaf hem een Nog slechter gevoel dan hij al had. Hij besloot om de wapens in zijn kast een paar andere plaatsen te leggen zoals onder het kussen eentje en eentje in de la van de keuken. Daarna gaat hij weer naar bed om verder te slapen.

Mika keek zijn oom aan en glimlachte.' Zal ik doen oom.' Zegt hij en hij knikte kort en daarna liep hij weg de kamer uit. Hij pakte zijn gsm en belde de gene waar hij de info van had.' Ik kom zo bij je langs ik wil alle details weten van de grim. ' zegt hij tegen hem en hij liep op stevige passen het huis  uit.

De volgende morgen werd axel gewekt Door zijn wekker en hij drukte hem af en kwam slaperig recht en ging de badkamer op en maakte zich klaar en trok zich in de kleren. Eerst leek alles een vagen droom tot hij zijn laptop opent en het worddocument met de vragen ziet staan. Hij poten alles in de tas en pakte de zonnebril. Hij wilde delihla zo snelmogenlijk spreken.