Kings & Queens

Oke dus het word een beetje het idee van de anime serie K, gemixt met de verboden liefde van Romeo en Juliet. Maar het speelt zich af rond de middeleeuwen. Dit zorgt ervoor dat het gewone volk ook een beetje bang is van de 2 bendes die we gaan spelen omdat die magie bezitten en dat is natuurlijk doodeng voor een gewoon iemand.

Het is het jaar 1382. Koning Richard II is aan de macht in Engeland. Maar naast de koning zijn er ook een aantal grote families die in Londen wonen die iets te zeggen hebben over de stad. De families Blackwood en Wings, beide machtig en gevaarlijk als je het gevecht met hun aangaat, zeker als je bij de andere familie hoort. Het gerucht gaat dat de families al sinds jaar en dag iets tegen elkaar hebben en elkaar dan ook het leven zo zuur mogelijk proberen te maken, maar dat niet alleen. Het schijnt dat de twee families ook over een bepaalde krachten bezitten waardoor ze zich zo ver naar boven hebben weten te werken.
Wij spelen personen van die families en we zien wel hoe het gaat lopen

Delihla Allesandra Blackwood

Delihla is 21 jaar, heeft vuur rood haar dat tot halverwege haar rug komt en aparte rood bruine ogen. Ze draagt dezelfde kleren als op het plaatje alleen iets minder bloot. Ze heeft een kortte witte broek tot net boven haar beensieraad ipv dat stukje stof dat ze op de foto heeft. De riem heeft ze er wel boven met een rode steen in het midden van het kruis. de top is ongeveer het zelfde alleen iets meer bedekt en met een v-hals zodat ook haar schouders iets bedekt zijn.  Al die zilveren sieraden in haar haar, om haar armen, hals en been draagt ze. Deze zijn allemaal met een rode steen ingezet.
Delihla is het 5de, het jongste kind van de landheer Blackwood en de enige dochter. Hierdoor mag ze eigenlijk zelden alleen op pad en is ze of met een van haar broers of iemand anders die haar kan beschermen onderweg. Dit wil niet zeggen dat ze niet zo eigenwijs is om wel eens weg te sluipen.
Terwijl al haar broers en vader voornamelijk vuur magie hebben heeft zij de krachten van haar overleden moeder overgenomen. Delihla bezit natuurlijke magie. Ze kan genezen/healen en kan ze als extra bloemen manipuleren wat soms erg handig kan zijn.
Op het kasteel van haar vader werken maar weinig vrouwen en die er werken behandelen haar als iets breekbaars, waar ze niet goed tegen kan. Hierdoor heeft ze weinig vrienden. Haar enige echte vriend en maatje Mystery. Dit is een frieze hengst met een behoorlijk temperament bij mensen. Maar als Delihla bij hem in de buurt komt is hij de rust zichzelf. Ze vertrouwd hem haar leven toe en is dan ook graag op pad met hem. Terwijl haar moeder de voorkeur gaf aan een rijtuig, zit Delihla liever in het zadel zoals haar broers ook doen. Het had een aantal jaar geduurd maar haar vader en broers hebben het van haar geaccepteerd.  


Bovenste naam is weer een linkje met uiterlijk
De naam "Mystery" is ook een linkje (uiterlijk van hem maar zijn tuig is zilver met rood zoals de kleuren van de Blackwoods)

Alexander tristan wings

Alexander wordt door zijn familie leden en vrienden meestal axel genoemd. Alleen als hij iets ongehoorzaam of ongepast heeft gedaan noemen ze hem alexander. Axel heeft de leeftijd van 23 jaar en is de middelste zoon van de 3 zonen van hun familie. Zijn oudere broer is de kalmte zelf en de jongste is de slim.  Hijzelf is de wilde bras. Axel is een jonge die heel nieuwschierig is en van de nodige feestjes houd. Axel is een persoon die graag zijn familie beschermt. Verder is hij erg vurig van geest. De magie van axel is net als hem zelf wispelturig want hij heeft zwarte magie al bezit hij ook iets van water magie zoals de rest van zijn familie. Zwarte magie gebruikt hij maar zelden daarom weet ook alleen zijn familie er van.

----

Axel zijn raven zwarte haren staken allekante op. Hij had een grijs masker met zwarte stenen en hier en daar een zilveren in verwerkt. Hij had voor zijn doen een keer eens nette kleren aan gedaan die netjes bij zijn masker paste zwart en hier en daar met grijs er in verwerkt. Hij pakte een glas push terwijl hij met zijn ogen vluchtig rond keek. Hij was ergens waar hij eigelijk niet mocht komen. Een gemaskerd bal van een of andere familie die het goed kon vinden met de blackwoods. Hij hoopte hier een of andere goede roddel te kunnen op vangen over de blackwoods. Het was namelijk al een tijdje stil rond hun en tja hij heild niet van stilte dus besloot hij om hier op onderzoek te gaan naar iets nuttigs. Hij nam een slok van de push en hij glimlachte charmant naar een jonge vrouw die langs liep.

Raven leunde tegen de muur van de balzaal aan. Hij had zijn armen over elkaar geslagen en zijn heldere ogen schoten door de zaal heen. Hij had zijn armen over elkaar geslagen. Toen een bediende langs liep pakte hij een glas met een of ander helder geel drankje. Hij keek er naar en nam toen een slok van de zoete vloeistof. Hij zag hoe de man naast hem, Alexander, naar een vrouw glimlachte en schudde zijn hoofd. 'Waarom waren we hier ookal weer?' hij gaapte verveeld. Ze waren hier een uur geleden gearriveerd, hadden zich met moeite naar binnen weten te werken en zelf stond hij nu al een klein half uur tegen de muur en verveelde hij zich kapot. Raven was normaal wel van de feestjes. Maar niet van de feestjes waar je niet teveel moest opvallen omdat het gevaarlijk was.

'Nee ik doe dit niet aan!' Een dienstmeisje schoot een kamer uit met een veel te grote, onhandige jurk in haar armen. Ze keek naar de man die buiten stond en boog kort. Haar blik zei sorry want zelf kon ze het niet over haar lippen krijgen. De man op de gang slaakte een diepe zucht. 'Delihla, liefje. Doe nou niet zo moeilijk. Het is maar een feest. Niemand ziet je gezicht want een masker is verplicht.' Een meisje met vuur rood haar stak haar hoofd door de deur opening en keek haar vader aan. 'Geef me dan tenminste iets waar ik me fatsoenlijk in kan bewegen. Niet zo iets dat zo onhandig is als dat!' Ze keek met haar ogen in de richting van het dienstmeisje dat uit angst haar kamer uit wat gevlucht en slaakte een zucht. Delihla was een meisje, werd zo nu en dan door haar vader en broers behandeld als een prinses, maar haatte het om die lompe baljurken te dragen. De man zuchtte. 'Goed, trek dan maar iets aan wat je wilt. Maar dat masker wat ik voor je heb laten komen is een must. Ik geef je 10 minuten om je om te kleden. Je broers en ik wachten beneden op je.' Met die woorden liep de man weg en trok het meisje zich terug in haar kamer. Ze slaakte een ergerlijke zucht en liep naar haar kast om een gepaste jurk te zoeken.



Raven gebruikt ijs magie en dit is zijn uiterlijk:
https://www.google.nl/url?sa=i&rct=j&q=&esrc=s&source=images&cd=&cad=rja&uact=8&ved=0CAcQjRxqFQoTCKPYgInAmskCFUnbGgodlTcAlg&url=http%3A%2F%2Feve13.pinger.pl%2Fm%2F18716471&psig=AFQjCNFViKvT7is1-Eat_--KfITrRIgV8Q&ust=1447954237778741

Axel keek het meisje even na. Ze zag er heel netjes uit maar hij verloor zijn intresse als hij zich op haar haren richt die waren blond. Dat waren meestal krengen of van die ongelovelijke tuten in zijn ogen. Langzaam gaan zijn ogen van haar af naar raven zijn beste vriend die hij mee hier naar toe had gesleurd. Als eerste omdat hij hierdoor zelf minder in de problemen kwam als zijn ouders er achter kwamen. Daarbij was het altijd leuker met zijn tweetjes. Hij grijnst met die gedachten naar zijn vriend.' Kom op dat weet je best.' Begon hij tegen hem terwijl hij om hem heen liep en aan de andere kant van raven ging staan. Zijn ogen gingen weer zoekend rond naar iets wat zijn aandacht waard was en heild zijn oren open.' Bruikbare informatie. ' Zegt Hij zonder zijn lippen te bewegen.

Arya een jonge vrouw met sneeuw wit haar en een donker groene jurk liep door de gangen van het huis waar ze eens in de zo veel tijd logeerde. Dit was verre familie van haar heel ver tot ze niet de zelfde naam hadden maar wel degelijk een bloed band. De blackwoods. Ze liep een trap op net als ze het hoofd van de familie ziet komen in haar ogen haar oom en ze knikte kort als begroeting.' Goede dag oom. Ze wilde die jurk zeker niet aan.' Zegt ze met een speels lachje. 'Arya.' Zegt de man begroeten en hij schudde zijn hoofd langzaam.' Ik zal een kijkje nemen. Ze weet trouwens nog niet tot ik er ben en ik heb haar te lang niet gezien.' Zegt ze tegen hem. ' Ga je gang. Maar achter 10 minuten moeten jullie onder zijn.' Zegt hij waarna hij verder liep. Arya knikte en liep daarna snel verder om na een paar minuten op de deur van delihla te kloppen.

Raven volgde met zijn ogen een groepje mannen die blijkbaar druk in gesprek waren met elkaar. Een van de mannen wenkte een bediende en mompelde iets in diens oor waarna de bediende zich weg haastte. Raven trok zijn wenkbrauw op. Dat was interessant. Wat zou er zijn waardoor die bediende zich ineens gedroeg alsof hij werd achterna gezeten door een zwerm wespen die hem elk moment konden steken. Hij zette zijn legen glas op het tafeltje naast hem neer. 'Ja want als we zo blijven staan de hele avond krijgen we zeker informatie.' mopperde Raven geërgerd. Hij volgde een jonge hofdame die hem kort aan keek en toen bloosde als een gek. Hij grinnikte en keek naar Axel. 'Als je informatie wil, moet je wel actie ondernemen.' Hij kwam van de muur af en liep naar de hofdame toe waarna hij een praatje begon met het meisje dat duidelijk met de minuut dat hij voor haar stond zenuwachtiger werd.

Delihla had haar alledaagse kleren uitgetrokken en stond nu in haar korset voor de kast waar ze een witte jurk uit haalde. Ze keek op toen er op de deur werd geklopt. 'Als je terug bent gekomen met dat verschrikkelijke ding kun je het wel vergeten.' riep ze terwijl ze naar de spiegel liep, haar korset uit trok en zich in de witte jurk begon te wurmen. Ze vloekte luid toen ze de ritssluiting van de jurk niet helemaal dicht kreeg en zuchtte. 'Als je daar toch staat kan je beter binnenkomen. Heb hulp nodig.' Delihla was helemaal in de veronderstelling dat of haar vader of het dienstmeisje dat haar al de hele dag achter de fodde aan zat voor de deur stond. Het begon haar op haar zenuwen te werken. Wat was er nou zo belangrijk aan dat gemaskerd bal waar ze naar toe ging, ze kon er maar niet uit. Terwijl ze wachtte bekeek ze zichzelf in de spiegel. De jurk was slank, niet zo groot als de meeste en lieten haar slanke figuur goed uit komen. Het bovenlijfje was ook van een marmer witte stof gemaakt, met een rood korset versiert met rozen. Het was de jurk van haar moeder geweest en eigenlijk een van de enige jurken die ze droeg. Op de vuur rode jurk-broek combinatie die ze normaal altijd droeg.


Die jurk-broek combi is die van uiterlijk.
http://thumbs.dreamstime.com/z/medieval-girl-2-13758423.jpg De jurk maar dan met rozen versiert op het korset

Axel rolde met zijn ogen als raven hem de les leest. Raven was de enige bij wie hij het toe liet de anderen gaf hij allenmaal een weer woord maar hem niet, misschien waren ze daarom juist wel vrienden. Hij keek raven na die duidelijk over ging in actie. Nou dan kon hij niet achter blijven en hij dronk zijn glas leeg en zette het op een dienblad van een ober die langs liep. Hij begon door de menigte heen te lopen en sprak hier en daar een meisje even aan maar kwam nou niet echt verder met hun en hij slaakte een ergerlijke zucht uit.' Vrouwen.' Mompelde hij en hij pakte een nieuw glas en hij hoorde een jongen lachen om zijn woorden.' Nou dan heb je mijn zusje nog nooit ontmoet.' Grapt die.

Arya hoorde delihla en moest er om grinniken. Dat was haar altijd charmante delihla. Al kon zij haar goed begrijpen ze werd behandeld als een prinses iets dat ze totaal niet was dat zag ieder meisje alleen jongens zouden dat nooit begrijpen. Ze ging naar binnen toen dat mocht.' Jou help ik altijd schat. ' Zegt ze dan tegen haar nadat ze binnen was gekomen. Ze liep snel naar delihla toe en omhelsde haar eerst even.' Oh je wordt steeds mooier. Logies tot je vader zich steeds meer zorgen maakt.' Zegt ze tegen haar nichtje met twinkelen de ogen. Ze maakte de rits dicht en bekeek haar en knikte goed keurend.' Dit is veel mooier en meer jou.' Zegt ze tegen delihla.' Heb je me ook gemist.' Vraagt ze dan

Raven bleef de rust zelve. Hij praatte rustig met het meisje dat zich iets meer op haar gemak begon te voelen en minder begon te stotteren terwijl ze met hem praatte. Niet veel later pakte hij haar hand, gaf er een kus op en liep toen weg. Hij keek rond of hij Axel ergens zag. Hij moest grinniken toen hij zag hoe zijn vriend het nu ook probeerde, maar weinig succes had. Zijn ogen vielen op de jongeman die achter Axel stond en blijkbaar iets tegen hem zei. De jongen viel op in zijn zwart rode pak met bij passend masker. Zijn hersenen begonnen te werken. Dan haalt hij iets terug voor de geest wat het meisje tegen hem had gezegd. Hij snelde zich soepel door de mensen massa heen naar Axel en de jongen, zich excuserend als hij tegen iemand aan stootte, en begroette de 2 met een knikte. 'Vind u het heel erg als ik deze jongeman even van u leen?' vroeg hij aan de vreemde waarvan hij het vermoede had dat het gevaarlijk zou worden als Axel met hem zou gaan praten.

Delihla een glimlach verscheen op haar gezicht toen ze de stem van haar nicht hoorde. Ook werd ze een beetje rood van schaamte. 'Sorry.' mompelde ze terwijl ze haar korset dicht liet doen door Arya. 'Ik dacht dat je dat dienstmeisje weer was die mijn vader gestuurd had. Ze loopt de hele dag al op te dringen dat ik een jurk aan moet en naar het feest. Word er gek van.' Ze omhelsde Arya terug en keek haar toen aan. 'Eindelijk iemand hier die begrijpt wat ik voel.' Ze liep naar haar kaptafel waar de ze haar haar behendig samenbond in een sierlijke knot en een plukje over haar schouder naar beneden liep lopen. Het kwam tot net over haar schouder. Ze stak de zilveren speld in haar haar en maakte de doos open die haar vader voor haar had klaar gelegd. 'Ga je ook mee naar het feest? Of moet ik me alleen zien te redden met mijn vader en broers?' Ze lachte en haalde het zilver-rode masker uit de doos. Ze moest toegeven die was niet lelijk. Hij was, net als haar jurk, versierd met roosjes. 'Blijkbaar weet hij toch dat ik van rozen houd.' Ze lachte en keek naar Arya. 'Kan je me nog een keer helpen?' ze stak het masker naar haar uit.

Axel hoorde een jonge mannen stem een grap maken over meisjes of eigelijk zijn zusje die anders zou zijn. Hij keek om naar een jonge man die waarschijnlijk ietjes ouder was dan hem zelf. Het eerste wat axel op viel was het rode wat in zijn kleding was verwerkt en hij deed zijn mond open om iets te zeggen maar dan was raven er ineens weer. Axel kreeg geen kans om nog wat te zeggen omdat raven het woord nam en hem wilde spreken. De jonge man glimlachte naar de twee en keek raven aan en knikte beleefd. ' Ga u gang.' Zegt hij tegen hem en hij keerde zich van hen af. Axel keek raven aan er moest wat zijn als hij dit soort acties deed dus liep hij met hem mee Tot buiten gehoor af stand.' Wat is er.' Vraagt hij dan.

Arya grinnikte.' Het geeft niet. Ik hou er van om in de watten gelegd te worden maar ik begrijp wel waarom sommige dat niet willen.' Stelt ze haar gerust. Ze bekeek Hoe delihla te werk ging en vond het leuk km te zien hoe ze haar eigen stijl na ging. Dan bekeek ze zich zelf ook in de spiegel haar witten blonde haren waren gekruld en opgestoken overal kwamen plukjes los en haar haar leek er door nog voller.' Beoordeel je vader niet te hart. Hij houd van je heel erg veel en hij weet waar je van houd echt waar maar soms vergeet hij tot jij volwassen begint te worden.' Zegt ze tegen haar en ze pakte het was er aan en deed hem bij delilha op.' Tuurlijk ga ik ook als de jongens tegen vallen is er dan in ieder geval nog altijd drank.' Zegt ze met een knip ook en ze haalde haar eigen masker te voor zijn die een helft van haar gezicht ging bedekken.

Raven knikte nogmaals naar de jongen man en liep met Axel tot buiten gehoorafstand. Hij keek achter zich maar zag tot zijn opluchting dat de jongen zich alweer had omgedraaid en met iemand anders in gesprek was. 'Als die man wist wie je was, was je dood geweest.'siste hij Axel toe. 'Je stond net te praten met de een na jongste zoon van de Blackwoods.' Hij keek even op of ze niet in de gaten gehouden werden maar dat was gelukkig niet het geval en richtte zich toen weer op Axel. Toen jij bezig was jezelf bijna de dood in te werken-' hij stopte midden in zijn zin toen een bediende langsliep. Hij pakte 2 glazen van het dienblad en hielt Axel er eentje voor. '-ben ik er achter gekomen dat dit feestje is ter ere van de verjaardag van de dochter van Blackwood. Blijkbaar probeert de persoon die dit alles hier georganiseerd heeft in goede lichten te staan bij de landheer in de hoop dat hij iets voor hem kan betekenen en misschien zijn dochter bij een van Blackwood zijn zoons kan koppelen.' Hij nam een slok van zijn drankje. 'Blijkbaar is het moeilijk om voor dit prinsesje van Blackwood een geschikte huwelijkskandidaat te vinden. Dus die hoop is allang op gegeven. Maar een van zijn dochters zou toch mooi zijn denken ze.' Hij keek om zich heen en merkte dat er bij de deur waar ze binnen kwamen ineens 2 soldaten stonden. 'Als ik dat dienstmeisje mag geloven is Blackwood onderweg hier naar toe met zijn andere kinderen.' hij kreeg een grijns op zijn gezicht en keek naar Axel. 'En jij wilde alleen maar informatie.' grapte hij.

Delihla keek om naar Arya. Soms was ze jaloers op haar nicht. Die had tenminste niet de problemen die zij had. Haar vader verwachtte niet van haar dat ze een rijke man zou trouwen om hun familie aan de top te houden. Zij werd niet steeds meegesleurd naar feestjes waar ze aan verschillende huwelijkskandidaten werd voorgesteld. Ze slaakte een diepe zucht. 'Ik denk dat hij heel goed weet dat ik volwassen aan het worden ben. Een paar jaar geleden was het een stuk rustiger. Maar elke kans die hij heeft om mij voor te stellen aan mensen van goede afkomst grijpt hij. Elke keer wanneer er een feestje is neemt hij me mee in de hoop dat iemand wiens familie bij mijn vader op zijn lijstje staat interesse in me toont.' Ze keek weg van Arya, naar haar spiegelbeeld. 'Soms wilde ik dat ik niet was wie ik ben.' zei ze zacht. 'Dat ik gewoon een avond lol kon maken zonder in de gaten gehouden te worden door mijn broers of door een beveiliger die niet van mijn zijde wijkt.' Haar gezicht klaarde een beetje op toen ze hoorde dat Arya mee zou gaan naar het bal. Ze giechelde. 'Jij denkt ook maar aan 2 dingen. Jongens en drank.' grapte ze waarna ze diep adem haalde en naar de deur liep. 'Tijd om te gaan.' sprak ze zichzelf toe waarna ze de deur van haar kamer opende en in de richting van de binnenplaats liep waar haar vader en 2 van haar broers op hun stonden te wachten. Haar andere 2 broers zouden al op het feest aanwezig zijn. Ze knikte haar vader en broers toe en liep naar Mystery die iets wat onrustig heen en weer drentelde op het zand. Een van haar broers pakte haar hand en hielp haar toen behendig in het zadel. 'Je ziet er beeldschoon uit.' zei hij met een trots gezicht tegen haar.

Axel keek raven nieuwschierig aan aangezien hij hem midden in een gesprek onderbroken had moest het wel iets belangrijks zijn. Axel luisterde en hoorde wat raven zei. Langzaam kreeg hij een ondeugende lach op zijn gezicht.' De dood is een groot avontuur. Zullen we even terug gaan.' Zegt hij waarna hij het glas van raven aan nam. Axel was nooit echt bang bij raven kon hij er grapjes over maken. Die wist toch van hem tot hij alleen iets gedaan zou hebben als hij alleen was geweest. Hij nam een slokje van het glas. Verder luisterde axel naar raven terwijl hij rond keek en netjes knikte bij sommige dingen.' Oh aar dat is gezellig.' Zegt hij dan op het geen tot die dochter jarig is.' Elke vrouw is kieskeurig. Of het zijn krengen.' Legt hij simpel en schouder op halend uit. Axel verleiden wel eens vaker meisjes maar verloor altijd snel zijn intresse de meesten waren gewoon niet zijn type en je moest het gevoel hebben alsof je door de bliksem getroffen werd. Hij keek naar de deur. Hij kreeg weer een grijns op zijn mond.' Ja daarom zijn mijn ideeën ook goed. We komen altijd precies waar we zijn moeten.' Zegt hij en H8j nam weer een slok.

Arya glimlachte gerustellend naar delihla.' Dat doet mijn vader ook alleen jij bent de enige dochter van dit gezin je vader wilt tot je het allerbeste krijgt. Daarom doet hij nog meer zijn best. Sta er een beetje voor open. ' Zegt ze en gaf een kneepjes in haar hand. ' 8edereen wilt ooit wel eens iemand anders zijn maar geloof me ooit vallen allen stukjes van de puzzel op zijn plek.' Verzekerd ze delilha en ze volgde haar toen het tijd was om te gaan. Arya grinnikte om dat delihla haar betrapt had op haar 2 gedachten. Arya begroete haar neven en ging daarna naar het rijtuig om daar met haar oom in plaats te nemen.

Delihla keek even achterom of Arya in het rijtuig was gestapt. Toen ze zag dat ze zat gaven haar broers, die voorop zouden rijden, hun rijdieren de sporen en draafde weg. Delihla leidde Mystery naast het rijtuig en toen deze weg reed klakte ze met haar tong om ook Mystery aan te sporen. Eenmaal op de weg spoorde ze haar rijdier tot aan tot een soepele galop. De wind speelde met haar haar terwijl ze door de nacht reden, op weg naar het bal waar ze eigenlijk tegen op keek. Niet veel later zag ze de lichten die hun naar het huis leidde langzaam dichterbij komen. Haar broers hielden hun paarden in en ook Delihla hielt Mystery in totdat de hengst rustig het erf op stapte. Ze hielt het dier, dat wild brieste toen een bediende te dichtbij kwam, in en keek naar het huis. Haar oudste broer liet zich uit het zadel glijden en liep naar haar toe. Hij legde zijn handen op haar heupen waarna Delihla haar handen op zijn schouders legde. Hij hielp haar uit het zadel en zette haar zachtjes op de grond. Delihla glimlachte naar hem en keek toen haar het huis. Haar oudste broer stak zijn arm naar haar uit en ze legde haar hand erop waarna hij haar naar binnen leidde. Toen ze de hoeveelheid mensen zag keek Delihla om naar haar nicht, met een blik die om hulp smeekte.

Raven schudde zijn hoofd. 'En jij vind het vreemd dat de meiden die jij ziet zitten je laten stikken.' mompelde hij waarna hij Axel een plagerige duw gaf. 'Niet elk meisje is kieskeurig. Jij kan gewoon niet met ze overweg. Je bent te onvoorzichtig. Je moet met vrouwen omgaan alsof ze breekbaar zijn.' zegt hij plagend. Rustig nam Raven nog een slok van zijn drankje en keek hoe de vloeistof in zijn glas rond draaide toen hij het bewoog. Hij wilde net een slok nemen toen Axel iets zij wat hem bijna deed stikken. Hij proestte het uit. 'Ja want jij wist ook heel goed dat de heer Blackwood hier aanwezig zou zijn deze avond. En je wist ook heel goed waarom dit feestje was.' Hij schudde zijn hoofd. 'Leugenaar.' Hij keek op toen de muziek stopte en iedereen in de richting van de voordeur keek. In de deur opening waren een 2 mannen verschenen. Een van hen was van middelbare leeftijd. De andere was een jaar of 28-30 schatte Raven zo in. Achter het tweetal verscheen een 3de jongeman die een jonge vrouw met vuurrood haar de hal in begeleide. Raven schatte haar rond de 20-21. De rij werd afgesloten door een 2de vrouw. 'Ik denk dat het feest kan beginnen.' mompelde hij zachtjes terwijl hij de 6 mensen in zich op nam.

Arya had een druk gesprek met haar oom over de vrouwen die op het feest aanwezig gingen zijn. Zeker omdat ze wist tot delihla zich niet liet dwingen te trouwen met een man die haar voor geschoteld werd. Haar broers hadden minder druk van hun vader en die stonden er wel voor open dus kun ze fijn rodelen over de huwbare meiden. Ze had al de nodige meisjes aan gehaald als het rijtuig stopt. Haar oom stapte uit en help haar uit het rijtuig. Daarna liep ze naast haar oom mee richting het feest de heer van dit huis had zijn best gedaan. Arya volgde de rest en zag iedereen op kijken. Ze liep daarna een beetje de menigte en keek naar delihla.' Dat viel nog mee.' Z3gt ze tegen haar terwijl de mensen in de zaal weer verder gingen met hun gesprekken.

Axel rolde met zijn ogen en keek naar raven die hem een plagerige duw gaf.' Kom op z3 zijn niet van porselein.' Begon hij verdedigend. Axel wilde een meisje die iets vurig had niet iemand die klakkeloos alles zou slikkende wat haar voor geschoteld werd zoals vele mannen dat graag zagen. Hij nam weer een slok van het glas en vond het niet verkeerd smaken. Axel kreeg een valse lach op zijn lippen.' Tuurlijk ik heb aantrekkingskracht kracht om op plaatsen te komen waar blijkbaar altijd de hel los barst volgens mijn vader.' Zegt hij tegen zijn vriend en klopte hem even op de rug toen hij bijna stikte.' Daarbij tegen jou lieg ik nooit.' Liegt hij totaal niet overtuigend wat ook niet de bedoeling was. Axel keek ook op en dronk het glas leeg en zette hem weg. Hij bekeek de jongens nouwlettend en hij had waarschijnlijk al eens eerder met 2 van die 3 gevochten. Net als hij naar de dochter wilde kijken stond de andere vrouw er voor en liepen ze de menigte in.' We splitsen en gaan pols hoogte nemen van dichter bij.' Zegt hij tegen raven en zonder antwoord af te wachten ging hij de menigte in.

Nadat ze 20 minuten met allemaal mensen had gepraat en door haar vader en broers was voorgesteld aan vreemde. Met moeite wist ze zich te excuseren met de smoes dat ze frisse lucht nodig had. Wat eigenlijk niet echt een smoes was, ze had dringend behoefde aan wat frisse lucht. Ze keek rond of ze Arya zag en liep naar haar toe. 'Ik ga even naar buiten. Als mijn broers of vader me zoeken ben ik zo terug oke?' ze keek haar nicht aan. Ze wist zeker dat die haar zou coveren als dat nodig was. Ze kneep zachtjes in Arya haar hand en liep toen in de richting van de deuren die naar het balkon leidde. Eenmaal buiten haalde ze diep adem. Ze liep naar de rand van het balkon en keek uit over de tuinen die vol in bloei stonden. Ze glimlachte bij het uitzicht dat ze nu had. Heel even keek ze achterom of niemand haar gevolgd had. Dan kijkt ze naar haar hand en laat er een roos verschijnen. Ze hielt de bloem vast in haar hand en liet hem rond draaien. 'Waarom ik.' verzuchtte ze. Ze liet de roos los en met een zachte pof viel deze een paar meter onder haar in het zand. Hoewel Delihla wist dat het eigenlijk niet mocht knoopte ze het masker los en liet het in haar handen rusten. Ze keek ernaar, haar rug nog altijd naar de deur gericht, afgesloten van het feest.

Raven zuchtte. 'Als je niet iemand had die je zo nu en dan tegen kon houden leefde jij allang niet meer. Dat kan ik je wel vertellen.' Hij keek Axel aan. 'Jij en niet liegen? Volgens mij komt dat niet voor. Daar ben je te koppig voor.' zegt hij argwanend. Toen hij zijn aandacht op de groep mensen richtte merkte hij dat Axel dat ook deed. Niet alleen zij 2, maar alle mensen in de zaal hadden hun aandacht op de groep gericht. Gesprekken waren gestaakt en mensen die aan het dansen waren geweest waren gestopt. Ja dit was duidelijk de Blackwood familie. Geen andere familie kon hier zoveel aandacht trekken. Hij keek naar Axel en wilde vragen wat hij nu van plan was. Maar op het punt dat Raven zijn mond open had getrokken om antwoord te geven op wat zijn vriend zei, was die al verdwenen in de menigte. 'Die sukkel loopt echt in zeven sloten tegelijk.' mopperde hij waarna hij ook de menigte in liep, iets dichter naar de familie toe.

Arya praten met de nodige mensen maar heild toch zo hier en daar een oog gericht op delihla. Ze was natuurlijk het middelpunt omdat ze een huwbare leeftijd had dachten veel jonge mannen het nog bij haar te kunnen maken. Ze wisten alleen niet tot delihla er nou niet op zat te wachten. Ze keek ook even naar haar neven die zich duidelijk deden vermaken met de jonge dames al lette de oudste wel op delihla. Die nu naar haar kwam.' Tuurlijk doe ik dat schat. Als je maar niet te lang buiten blijft.' Zegt ze met een lachje en een knipoog. Ze voelde de kneep en kneep even terug en als ze weg is liep zij op haar oudste neef af. Die naar delihla wilde gaan.' Je had me beloofd te dansen.' Zegt ze dan. Haar neef glimlachte en maakte een buiging terwijl hij haar hand pakte en haar begon te leiden.

Axel had gegrijsd.' Daarom ben jij mijn beste vriend.' Zegt hij tegen raven zijn uitspraak tot hij anders niet meer in leven zou zijn geweest. Axel was weg gelopen tussen de menigte door en probeerde een glimp op te vangen van de dochter van the blackwoods maar hij kan het steeds niet zien. De meesten leken wel een stelletje aasgieren die om een stokje vlees zaten bij haar. Hij sprak zo hier en daar met iemand tot hij het meisje naar buiten zag lopen en hij wist zich ongezien door de menigte te werken. Hij had tot nu toe alleen haar vurige rode haren en toch wel mooie jurk gezien. Axel wurmde zich door een deur heen waar het meisje ook door was verdwenen en hij bleef staan als hij haar woorden hoort die stem gaf hem kippen vel en hij snakt onbewust naar adem als E haar masker los maakt hij kon geen woord meer uit brengen.

Delihla bleef zichtloos in het masker staren. Ze slaakte een diepe zucht en kneep in het stevige metaal totdat het pijn begon te doen. Ze vloekte zachtjes en liet het masker op het balkon vallen. Ze keek naar haar hand en zag dat er een sneetje was verschenen in de palm. Ze zuchtte diep. 'Sukkel.' mompelde ze tegen zichzelf. Ze had niet door dat er iemand achter haar stond. Ze had zich volledig in haar eigen wereldje terug getrokken. Heel even bleef Delihla naar de snee staren die zich in haar hand vormde en waar druppels bloed zich op haar hand verzamelde. Ze legde haar andere hand erop en sloot haar ogen. Toen ze haar hand weer weg haalde was de snee verdwenen en was de plek van de wond alleen nog een beetje rood. Ze bukte, raapte het masker op en draaide zich om om terug naar binnen te lopen. Ze verwachtte dat haar nicht het wel druk zou hebben om haar broers in toom te houden. Ze verstijfde toen ze een jongen achter zich zag staan. Snel deed ze een paar stappen naar achter en zette ze haar masker weer op. 'Kan.. Kan ik je helpen?' vroeg ze onzeker.

Na een poosje de broers en de heer Blackwood in de gaten gehouden te hebben, en Axel nog altijd kwijt te zijn liep Raven in de richting van de ramen. Toen hij naar buiten keek ving hij een glimp op van Axel. Die stond op een afstandje van een meisje met rood haar. Hij grinnikte. 'Waaghals.' mompelde hij waarna hij zich van het raam af wende en de zaal rond keek. Hij was opzoek naar de andere jonge vrouw die samen met de familie binnen was gekomen. Hij wilde kijken of hij bij haar wat informatie over de jongens en de prinses van de Blackwood familie los kon krijgen. Hij had het gevoel dat ze behoorlijk dicht bij de familie stond dus als hij haar zover kon krijgen, kon hij misschien wel wat handige informatie krijgen. Hij zag hoe ze met een jonge man danste, die hij herkende als een van de jongens van Blackwood. Hij ging bij een tafeltje staan en hielt het tweetal in de gaten als een havik zijn prooi.

Axel keek naar het meisje voor zich dat het masker had af gedaan. Nog steeds kon hij haar niet helemaal zien maar hij wilde meer zien haar stem had hem kippenvel bezorgt. Hij zag hoe ze haar masker liet vallen, normaal zou hij hem hebben opgeraapt maar hij leek wel versteend waardoor hij het niet deed. Hij keek en beetje ademloos toe hoe het meisje te werk ging met haar genezend krachten iets wat wonderbaarlijk was, niet veel mensen hadden deze krachten. Hij zag hoe z haar masker zelf van de grond op raapt. Hij had niet door hoe erg hij naar haar zat te staren en dan draait ze zich om. Hij zag haar gezicht en het leek wel alsof hij door de bliksem werd getroffen. Ze was zo mooi maar haar ogen hadden iets, iets dat hij bij andere meisjes niet zag. Het vurige net als haar rode haren leken door haar ogen te komen alsof ze wilde zeggen tot ze niet zomaar een meisje was. De woorden van haar dringde wat laat tot axel door en hij kuchte even zoals een heer zou doen. ‘ehm…i…ik vroeg me af of je me de eer zou willen geven om met me te dansen. ’begon hij een beetje wat onzeker maar daarna grijnst hij zijn ondeugende grijns.’ maar ik begrijp wel als je me afwijst met die vele mannen hier waar jij de keuze uit hebt.’ grapt hij een beetje. Zijn ogen beleven op haar gezicht hangen en gingen even naar beneden en wer terug het was niet alsof hij naar een prooi keek zoals hij normaal zou hebben gedaan. Nee hij keek met bewondering naar haar.

Arya danste met haar neef. ’waar is delihla, arya.’ Vraagt hij na een poosje te hebben gedanst. Arya lacht zoals een meisje dat kon doen een tikkeltje vals. ’kom kom waar zie je me voor aan.’ zegt ze koeltjes en draait een keer soepel in het rond om daarna weer in haar neefs armen te worden genomen. ’ik ken je te goed je helpt mijn zusje altijd om bij bepaalde dingen weg te komen al is het maar voor even.’ zegt hij nu toch wel met een klein lachje. Arya moest wel een beetje lachen hier om .’helemaal juist, daarom ga ik je ook niet zeggen waar ze is. Jullie verstikken haar nog met jullie gedrag geef haar eens wat meer ruimte.’ zegt arya tegen hem. Haar neef stopte met dansen en boog kortjes.’er is een rede waarom ik dit doe. Excuseer me.’ zegt hij en gaf delihla en kus op der hand en liep weg. ze keek haar neef na wetend tot hij delihla ging zoeken.

Delihla bond het masker vast en keek de jongen toen recht aan. Ze wist dat hij haar gezicht had gezien en dat dat eigenlijk niet mocht. Maar iedereen hier wist toch wie ze was dus het maakte haar eigenlijk niet zo heel veel meer uit. Ze voelde hoe zijn blik over haar heen ging, hoe de jongen haar in zich op nam. Het voelde aan de ene kan bedreigend als een wolf die zijn prooi in de gaten houd. Maar aan de andere kant was het iets wat ze eigenlijk niet erg vond terwijl ze het normaal vreselijk vond als mensen dat bij haar deden. Ze was iets wat verbaast toen hij haar ten dans vroeg. De meeste mannen hier op het feest hadden het wel geprobeerd te vragen, maar dat was waar haar vader of broer bij was die voor haar had geantwoord met ja of nee. Ze had zelf de keuze niet gehad met wie ze gepraat had, wie ze leerde kennen en met wie ze gedanst had. Er verscheen een lichte glimlach op haar gezicht. Het had wel iets, een keuze maken zonder dat haar broers of vader haar vertelde wat ze wel of niet mocht doen. Ze deed een stap naar voor en stak haar hand naar de jongen uit. 'De vele mannen hier die naar me toe komen zijn jonge mannen die mijn vader of broers voor me uit gekozen hebben. Als ze zien dat ik met u praat en dans, ze zullen woedend worden.'

Raven keek toe hoe het tweetal door de zaal heen danste. Dan merkt hij dat de sfeer omsloeg. Hij zag hoe het tweetal met elkaar begon te praten terwijl ze aan het dansen waren. Zo spontaan als de dans begonnen was, zo plotseling hielt hij ook weer op. De jongeman gaf het meisje een kus op haar hand en liep toen weg. Hij merkte iets van bezorgdheid bij haar op en besloot poolshoogte te gaan nemen. Rustig liep hij naar het meisje toe. 'Hij heeft je toch niets gedaan he?' vroeg hij bezorgd, gespeeld. 'Ik zag hoe er een spanning tussen jullie verscheen, hoe uw blik veranderde.' Hij keek haar aan. 'Ik wil me nergens mee bemoeien, maar ik kan het niet aan zien hoe bezorgd een mooie jonge dame als u kijkt. Dat hoort niet.'

Axel bekeek het meisje en voelde Hoe hij zijn adem in heild waarom hij dit deed wist hij niet. Maar hij dwong zichzelf om weer te ademen. Dit lukte met de nodige moeite. Dit kwam omdat hij hoopte tot dit meisje voor hem zijn aanbod tot een dans zou aan nemen. Hij zag haar twijfelen en hij werd bang tot ze het ging af slaan. Dit was zoon vreemd gevoel hij was nooit snel bang voor iets. Zijn glimlach verdween een beetje. Maar dan als ze een stap dichter bij doet en haar hand uit steekt komt die glimlach weer terug en was warmer dan daar voor. Hij bood zijn arm aan. Hij hoorde haar woorden en hij lachte.' Voor iedereen jonge dame zou dat een hele goede reden zijn om niet met mij te dansen. Mar u doet het gewoon daar is veel moed en lef voor nodig. Dat bevalt me wel.' Zegt hij eerlijk tegen haar. ' Zullen we kijken hoe ze reageren.' Fluistert hij en daarna liep hij terug naar binnen en begeleide delihla naar de dans vloer.

Delihla legde haar hand op zijn arm. Op het punt dat haar hand de zijne aanraakte kreeg ze een raar tintelend gevoel in haar maag wat ze nog niet eerder gehad had. Het voelde raar maar op een of andere manier toch fijn. Ze werd er nieuwsgierig naar. Heel even keek Delihla open glimlachte. Was hij de oorzaak van dat gevoel? Ze luisterde naar wat hij zei. Dat ze moed en lef nodig had om met hem te dansen. Ze begreep niet waarom. Hij was net als ieder ander hier op dit feest. Tenminste daar ging ze vanuit. Ze besloot om het maar even zo te laten en er niet verder op in te gaan. Als het echt belangrijk was zou ze het later nog wel vragen, of misschien zou hij haar wel vertellen waarom. Het maakte haar niet uit. Het enige wat momenteel uit maakte was dat, de jongen die haar momenteel terug de hal in begeleide haar een fijn en veilig gevoel bezorgde. Iets wat ze lang niet had gevoeld. Zelfs niet bij haar broers en vader. Op de dansvloer aangekomen merkte ze hoe sommige mensen naar hun twee keken en begonnen te mompelen. Ze sloot het van zich af. Langzaam draaide ze zich naar de jongen toe en legde haar vrije hand op zijn schouder. 'Ik vraag me toch af. Waarom zou het zo gevaarlijk zijn om met u te dansen mijnheer.' Ze glimlachte terwijl ze in zijn donkere ogen keek, dat was alles wat ze van zijn gezicht kon zien. Ze liet zich door hem leiden en begon te dansen. 'U bent niet iemand die mijn broers en vader voor mij hebben gekozen om te leren kennen. Maar dat maakt me niet uit. U maakt me nieuwsgierig.'

Axel ging met delihla de dansvloer op en merkte de blikken op hun wel degelijk. Maar hij negeerde ze zoals een echte heer dat kon doen. Hij draaide zich naar delihla om en boog even eervol voor haar waarna delihla een hand op zijn schouder legde en hij zijn hand op haar heup legde en haar hand in de zijne nam. Hij hoorde haar vraag en hij grijnsde omdat hij wist tot het op zijn zin was die hij eerder had gezegt.' Sorry mijn vrouwe ik bedoelde het anders. Ik bedoelde tot niet veel dames tegen de wil van hun vader of broers in zouden gaan. Want dat zei u toch. Maar soms kan ik gevaarlijk zijn maar niet voor jonge dames zoals u.' Zegt hij fluisterend en hij trok delihla dichter bij en hij begon haar te begeleiden op de muziek. Terwijl hij danste had hij al een maar aandacht voor haar.' Waarom zei u jah op mijn vraag om te dansen....alleen om je vader en broers jn de weg te lopen of omdat u echt wilde dansen.' Vraagt hij aan haar oprecht nieuwschierig.

Delihla giechelde. 'Dat klopt. Niet veel vrouwen doen dat. Maar mijn familie moet leren dat ik mijn eigen leven wil leiden en niet altijd blijf luisteren naar wat hun me zeggen dat ik moet doen. Sinds 5 jaar zijn ze opzoek naar een geschikte huwelijkskandidaat die hun aan staat. Er word daarbij totaal geen moment stil gestaan met wat ik wil. Zolang de zaken maar goed blijven gaan.' Ze had geen idee waarom ze dit tegen hem zei, hij moest het vast oersaai vinden. Maar toch ging ze door. 'Maar u. U bent niet naar mij toe gekomen omdat mijn vader of een van mijn broers dat aan u vroeg. De blik die u in uw ogen had toen u naar me keek op het balkon.' Delihla voelde hoe de jongen haar wat dichter naar zich toe trok. Ze voelde een blos opkomen op haar wangen en was momenteel erg blij dat die door de kleuren van haar haar en haar masker amper opvielen. 'Die blik die liet me iets anders zien dan de blik van alle andere.' Ze boog zich iets naar hem toe. 'Die blik sprak boekdelen. Daarbij komt. Geen man heeft het eerder gewaagt mij tot een dans te vragen tenzij ze de goedkeuring van mijn broers of vader kunnen krijgen. Dat gebeurt dus alleen als ik bij hun ben.' Ze schudde somber haar hoofd. 'De meeste denken dat ik geen eigen wil heb. Ik moet alles doen wat zij van me verwachten. Het is net of ik gevangen ben in mijn eigen huis, in mijn eigen lichaam. Ik kan niet vrij zijn' zei ze zachtjes. Ze keek hem weer aan toen hij haar vroeg waarom ze ja had gezegd. Haar blik werd zacht, teder. 'Wie zegt nou geen ja tegen iemand als u?' vroeg ze plagerig.

Axel luisterde aandachtig naar wat delihla hem was aan het vertellen over haar familie. Dit terwjjl hij op de maat van de muziek haar deed begeleiden hieraan merkte je Tot hij een heer was want een gewone jonge man zou niet zo goed kunnen dansen als hem. ' gebruik je mond dan die heb je niet voor niks.' Flapt hij er dan uit tegen haar met een glimlach.' Je mag dan wel een dame zijn. Maar ik vind tot een dame net zo veel mag zeggen als een heer.' Geeft hij aan haar toe. Alexander hoorde de woorden van delihla over zijn blik en hij sloeg verlegen zijn ogen eventjes neer maar al vlug keek hij haar al weer aan.axel luisterde verder en je hoorde hem diep in ademen toen delihla dichter bij kwam en door haar woorden. Toen ze verder ging kalmeerde axel al weer en glimlachte hij warm. Dit gesprek voelde gewoon goed zo vertrouwd. ' er is niemand zoals mij en niemand zoals u. Er zal ook niemand zo zijn als jou broers of vader of anderen mensen. Iedereen is uniek gelukkig ook maar anders was het wel erg saai.' Glimlacht hij naar haar en hij grinnikt als ze over haar broers en vader begint.' Ik vraag niemand om toestemming.' Zegt hij met een grijns tegen haar. Hij tilde haar om en draaide in het rond.hij hoorde haar woorden en hij kwam nu zelf dichter bij haar oor.' Je kan vrij zijn en je hebt een eigen wil je moet alleen je stem gebruiken en zeggen wat je wilt.' Fluistert hij in haar oor. Axel leider haar over de dans vloer verder heen en hoorde haar woorden over hem en hij voelde een lichte blos bij hem op.' Je...je....m..maakt me sprakeloos. ' Zegt hij ademloos tegen haar.

Je merkte dat Delihla haar gezicht onzekerder werd toen de jonge het over haar broers en vader had, dat ze voor zichzelf moest opkomen. 'Het zit iets ingewikkelder in de steel.' zei ze zachtjes. 'Ze willen het beste voor me. Maar omdat mijn moeder er niet meer is, zijn ze te bang mij ook te verliezen.' Ze voelde hoe hij kracht zette, haar optilde en een rondje met haar draaide. Om haar evenwicht te bewaren had ze haar handen op zijn schouders gezet. Ze keek even op hem neer toen ze in de lucht was. Weer op de grond voelde ze zijn ademhaling bij haar oor. Het kietelde en opnieuw verscheen er een blos op haar wangen, maar deze bleef aanhouden. Verdrietig schudde Delihla haar hoofd. 'Zo makkelijk is het niet. U weet niet hoe het is om in een huis te leven waar iedereen je altijd verteld wat je moet doen.' Ze keek hem aan en beet zachtjes op haar lip. 'Ik zou nooit tegen mijn broers en vader in kunnen gaan. Dat ligt niet in mijn aard. Zo ben ik niet.' Ze keek even om zich heen en had al lang door dat haar broers naar haar keken. Ze zou problemen gaan krijgen. Dat wist ze nu al. 'Ik denk dat het beter is, voor ons beiden, als ik u nu gedag zeg en bedank voor de dans.' ze hielt stil en boog lichtjes voor hem. 'Ik heb genoten mijnheer.' ze ze waarna ze haar ene hand terug trok. Haar linker hand lag nog in de zijne. Ze wilde hem wel terug trekken, maar kon het niet.

Arya keek haar neef na. Ze snapte aan de enne kant hun bezorgdheid wel maar aan de andere kant kon ze delihla beter begrijpen omdat er de heletijd op haar gelet werd ze mocht niet alles wat haar broers mochten. Maar het ergste was nog ze gaven haar heel vaak geen keuze voor iets, hun maakte haar keuzes en dat kon fout gaan. Ze keek wat bezorgt en als ze zich om draait kijkt ze recht in het masker van een jonge met blonde haren. Ze toverde een glimlach op haar gezicht.’nee hij heeft me niks gedaan en dat zou hij ook nooit doen.’stelt ze de jonge man gerust die zich nogal bezorgt gedroeg tegen over haar. Ze luisterde verder naar de jonge.’ Dat gebeurt wel eens vaker bij familie’s als je begrijpt wat ik bedoel.’zegt ze tegen hem ook een beetje als teken tot ze hem niet ging zeggen wat er speelde. Heel even was arya verbaast door de laatste zin van deze jonge man maar toverde al snel weer een glimlach rond haar lippen.’doe dan maar alsof je dat niet gezin hebt, dan hoef jij je ook geen zorgen te maken over mij.’zegt ze tegen hem en ze keek weer als voorheen zorgenloos. ‘wat is u naam mijn heer als ik vragen mag.’zegt ze dan tegen hem omdat ze hem niet herkende en ze wist ook even niet of ze deze jongen al eens eerder had gezien en ze was al op de nodige festjes geweest. Dan hoort ze geroezemoes en ze keek om. Ze zag delihla met een jongenman de dans vloer op komen, haar mond zakte open van verbaasheid voor enkele secondes en haar blik zocht snel die van haat neef op. hij zag tot die net zo verbaast was en daarna naar zijn vader liep. Blijkbaar had geen van hun delihla deze man voor geschoteld gegeven en daar moest ze toch wel even om lachten toen ze weer naar het tweetal keek.

Axel luisterde weer naar delihla en beet krot op de binnenkant van zijn wang.’het spijt me voor je moeders verlies.’zegt hij dan zoals het zou horen.’ik snap best tot ze bang zijn om je te verliezen, maar als ze je niet laten leven verliezen ze jou ook.’legt hij haar zachtjes en begripvol uit. Hij keek haar recht aan en zag een blos op komen en hij glimlachte warm naar haar.’ik begrijp het wel, ik heb ook regels al heb ik er lak aan. en laten we eerlijk zijn, mannn kunnen ze sneller breken.’ Grapt hij tegen haar om haar een beetje op te vrolijken. Axel zag delihla op kijken en hij keek ook langzaam op en merkte tot wel veel mensen naar hun staarde en toen hij de blik kruiste van de oudste broer wist tot deze dans gedaan was. Maar dat niet alleen hij wist nu ook iets dat hij de heletijd was aan het ontkennen in zijn hoofd waar was. Dit was de princess van de blackwoods de gene die hem een warm gevoel gaf een gevoel dat hij nooit eerder had.’ U hebt gelijk en het was me een waargenoegen om met u te dansen mijn vrouwe.’ Zegt hij tegen haar en had de hand nog vast. Hij wilde haar nog eens zien maar hoe.’kent u de bloemen markt een dorpje verder op die is iederen woensdag dus achter 3 dagen als u me nog eens de eer wilt doen u te mogen zien kom daar dan heen om klokslag 12 uur bij de fontijn.’zegt hij tegen haar hoopvol en hij drukte een kus op haar hand een lange en liet haar hand los n maakte een korte buiging.

De broer van delihla liep op een snelle draf op zijn zusje af, en nam haar bij haar hand vast en knikte begroetend naar de jongenman maar zijn ogen waren koud.'delhla lieverd heb je even.'vraagt hij aan haar.

arya zag het gebeuren en bekeek het tafereel.'o jee.'brengt ze zachtjes uit als ze het zag gebeuren ze zag tot haar oudste neef zich tot delhila richte maar tot de andere de jongen in de gaten heilden.