Kings & Queens

Delihla stond als verbonden aan Emilio door haar hand op zijn wang. Haar haar begon te wapperen alsof de wind ermee speelde, maar in werkelijkheid was het windstil. Ze merkte niet dat Emilio haar pols los liet. Haar ogen bleven gesloten terwijl er een soort magisch krachtveld om haar en Emilio was ontstaan. Haar borst ging snel op en neer terwijl ze de kracht van Emilio in zich op nam. Het leek een eeuwigheid te duren dat ze zo stonden. Toen Emilio op de grond viel verbrak Delihla haar hand het contact met zijn wang. Ze voelde de windvlaag van Emilio zijn jongste broertje niet, nog drongen zijn woorden tot haar door. Nog een paar minuten lang bleven haar haren waaien en toen voelde je de magie in de lucht langzaam weg ebben. Ze opende haar ogen, keek naar Emilio. Toen draaide haar ogen weg zodra je alleen het wit zag (horror momentje) en viel ze slap op de grond. Ze bleef hier liggen, schokte een beetje, terwijl haar lichaam vocht tegen de duisternis van Emilio die zich nu in haar bevond. Ze had gewild alleen zijn energie over te nemen om zo haar wonden te genezen, om zo haar kracht weer wat op te krijgen. Maar nu vocht haar lieve kant die alleen maar vrede en liefde verlangde, tegen dat wat vreemd was in haar lichaam. De haat voor de familie Blackwoods. De drang om hun pijn te doen. Zijn haat voor zijn moeder en voor Alexander. En dan ineens. Alsof iemand een knop om zette. Bleef ze roerloos liggen. Als haar borst niet langzaam op en neer was gegaan had je bijna kunnen denken dat ze dood was.

Emilio voelde Hoe de energie van hem weg gezogen werd iets wat hij nog nooit had gevoelt en het was misslijkmakend het erste was nog wel tot hij er niks tegen kon doen iets wat hij totaal niet gewend was. Hij voelde pas even nadat hij op zijn knieën was gezakt tot de hand weg was op zijn wang. Hij keek suf omhoog naar delihla en zag wat er met haar gebeurde. Dit was vreemd ze bezitten dus de kracht die haar moeder had die van genezing en ze begon er meer mee te kunnen. Hij voelde een koude vlaag wint en hij keek om waarna hij helemaal tegen de grond aan viel en vermoeit zijn ogen sloot. En zag nog net zijn jongere broertje . Benjamin

Benjamin wilde wat doen maar ziet hoe delihla ineenzakken na zijn broer. Hij bekeek haar terwijl hij een tafereel zag dat hij nog nooit eerder had gezien iets dat hem zelfs bang maakte.hij bleef staan kijken met de stal knecht tot delihla stil bleef liggen en heel rustig ademde.hij dacht eventjes na en keek de stalknecht aan.' Pak jij Emilio dan pak ik het meisje.' Zegt hij en hij knielde bij delihla neer en tilde haar voorzichtig op. Hij was ook een stuk rustiger dan Emilio en alexander hij leek kwaliteit rust op zijn moeder. Terug getrokken . Hij liep naar het paard zette delihla er op en steeg op. Hij ging met toen de knecht Emilio had er van door met zijn paard.

Alexander lag op zijn rug op bed en probeerde rust te vinden door de scheurtjes in zijn plafon te tellen als hij hoef getrappel hoort en hij schoot overeind. Hij rende naar het raam en hij voelde zich niet goed worden. Daar kwamen 4 paarden waarvan 2 onbemand en de andere 2 ieder 2 mensen op zich. Op eentje van die zat delihla dat zag hij meteen door haar haren.

Delihla ademde rustig terwijl Benjamin haar optilde en op zijn paard zette. Hoewel er aan haar niet meer te zien was dat ze iemand anders zijn kracht had afgenomen vocht ze van binnen nog altijd met zichzelf. Ze mompelde allerlei verschillende dingen. 'Isaac...' Haar ogen schoten achter haar oogleden heen en weer. "Rox. Michael. Caleb" Ze bleef namen noemen. Het vreemde was dat het mensen waren die Emilio wat had aangedaan, die hij gedood had of een poging gedaan had te vermoorden. Het zweet brak haar weer uit en ze bewoog wat onrustig heen en weer. Dan schieten haar ogen wijd open. Ze keek rond en toen naar de man die haar bij zich op zijn paard had. 'Benjamin?' vroeg ze verbaast. Ze kende de jongen niet persoonlijk, had hem nooit gezien nog van gehoord. Maar toch kende ze zijn naam.

Raven had bij een raam gestaan en had daar een boek gelezen. Toen hij paarden hoorde naderen keek hij naar buiten. Hij trok zijn wenkbrauw op toen hij 2 ruiters, 4 paarden en 2 duidelijk buitenbewustzijn zijnde mensen het erf op zag komen rijden. 'Wat in gods naam...' Hij keek wat beter en zag toen dat Emilio en Delihla allebei bewusteloos bij een ruiter lagen. Hij herkende een van de stalknechten van de Wings en de jonge heer Benjamin. Met een klap deed hij zijn boek dicht en liep naar Axel zijn kamer. Hij klopte aan.

Benjamin merkte iets raas aan delihla terwijl hij naar huis reed maar wat het was kon hij niet zeggen. Hij hoorde haar mompelen Namen waar hij van gehoord had of iemand die hij zelf had gekent zoals rox. Dan ineens schrikt ze wakker en hij glimlachte gerustellend naar haar.'Jah dat ben ik.' Zegt hij rustig en wat verbaast want hij was nou niet echt de gene waar veel over gepraat werd zijn broers wel.' Ik doe je niks.' Belooft hij haar eerlijk en oprecht.' Zolang jij mij niks doet...ik heb gezien en gehoor wat Emilio met je gedaan heeft.' Fluistert hij het laatste en hij stopte zijn paard en steeg af en heild delihla en had haar nog vast in zijn armen terwijl hij naar binnen liep.

Axel voelde de storm diep in zich die hij weken stil had gehouden ineens weer oplaaien als een wakende vlam die zuurstof kreeg. Hij rende naar de deur en gooide die open nadat er geklopt werd. Hij keek raven aan die had het ook gezien.' Geen tijd.' Zegt hij en hij maakte zich langs zijn vriend de gangen door en zette het op een rennen.

Emilio werd niet veel later wakker en zag Benjamin naar binnen gaan met delihla en hij werkte zich suf uit het zadel wankelde even meer rende dan alsof hij dromen ken was naar binnen. Een maal binnen roep hij Benjamin die zich omdraaide naar zijn broertje en dreigend op hem af liep hij had het gemunt op delihla en hij zette haar neer en ging voor haar staan.' Jij had gelogen over de kerk en dat zal ik vader vertellen.' Sist hij tegen zij oudere broer en hij hoort voet stappen en keek even Om En Zag Axel De Trap Af Rennen. Hij keek weer naar Emilio die woest was omdat hij niet bij delihla kon en zijn bloed eigen broertje zich tegen hem ging keren. Zonder te aarzelen deed hij een stap naar voren pakte zijn broertje bij zijn nek en draaide die met een ruk om.
Axel bleef vesten staan en schreeuwde het uit van pure afkeer en vooral woede over wat hij zag gebeuren voor zijn ogen. De magie kwam meteen uit zijn handen terwijl hij het op een lopen zette richting g Emilio die Benjamin op de grond liet vallen.
Emilio keek vals en schreeuwt dan wanhopig de naam van Benjamin en liet zich op de knieën vallen naast zijn broertje

- ----
Hij zet het in scène zodat delihla en axel de schuld krijgen.

Delihla reageerde verder niet op wat Benjamin zei. Haar gedachten was nog een te grote chaos om iets zinvols te zeggen. Ze liet zich naar binnen tillen zonder tegen te stribbelen. Ze kijkt op als ze Emilio zijn stem hoort vanuit de richting waar ze van gekomen waren. Toen ze werd neer gezet keek ze rustig naar de broers. Ze had totaal niet de neiging om weg te rennen of hulp te gaan halen. Ergens diep van binnen wist ze namelijk wat Emilio ging doen. Ze schrok dan ook totaal niet toen hij zijn bloed eigen broer de nek om draaide en het levenloze lichaam van Benjamin op de grond viel. Emotieloos keek ze naar de jongen die eerst voor haar gestaan had en had geprobeerd haar te beschermen zonder dat ze dat gevraagd had. Nu lag hij dood voor haar voeten. Ze keek kort naar Emilio en toen om naar Axel. Ze hoorde hem schreeuwen en hielt haar hoofd verbaast een beetje scheef. Als ze ziet dat hij op Emilio afstormt twijfelt ze geen moment. Ze draaide zich om en ging voor Emilio en het levenloze lichaam van Benjamin staan. Ze keek Axel ijzig aan. 'Als je hem iets wilt doen, moet je eerst door mij.' sist ze naar hem. Ze had haar armen wijd open en stond als menselijk schild voor de persoon die ze diep van binnen haatte, maar die nu de eigenaar van de gevoelens waren die door haar heen raasde. Het voelde vreemd. Maar ze gaf om hem. Ze hielt van hem en alleen hem. De jongen die tegen over haar stond, de jongen van wie ze eigenlijk moest houden. Van wie haar eigen gevoelens hielden. Nu verachtte ze alles aan hem.

Axel stormde naar voren met de zwarte magie als een wierook rond zijn handen naar voren. Hij zou Emilio laten boete voor die daad. Dit was het top punt hij zou Emilio omleggen Hoe dan ook en niks ging hem tegen houden. Hij zag zelf niet tot Emilio over Benjamin heen zat alsof hij niks gedaan had. Net voor hij daar was draait delihla zich om en doet het onmogelijke. Ze verdedigt Emilio met woorden en haar eigen lichaam. Alexander kwam schuivend tot stilstand terwijl de kleur van zijn gezicht verdween en hem de adem werd ontnomen. Axel wist niet wat hem over kwam maar het leek wel alsof er een dolk in zin hart werd gestoken.' D..delihla.' fluistert hij geluidloos.
Emilio zat bij Benjamin en hield zijn broertje vast. Hij keek ook even verbaast op toen delihla hem verdedigden. Maar hij glimlachte heel eventjes vast zeker toen hij Alexander zag. Dan liegt een deur open en kwam zij vader binnen.' V..vader... we hadden het meisje van blacwoods bij ons ze..Ze wilde praten..maar Alexander wilde dat niet.' Begon hij en liet zijn stem over slaan.hij maakte een snikkend geluid.' Ik en Benjamin wilde haar beschermen...Toen sloeg hij Door en vermoorde zijn eigen broertje.' Speelt hij Door.
Alexander keek naar delihla met tranen in zijn ogen en dan naar zij vader en schudde zijn hoofd. ' vader...alsjeblieft dat is niet waar.' Begon axel. En zag hoe zijn vader bij Benjamin neer knielde verslagen omdat zijn jongste zoon dood was.' Eerst bescherm je haar en dan wil je haar doden.' Zegt hij ademloos en hij pakte Benjamin vast.'nee dat verzon ik ik wilde haar eigelijk beschermen vader...ik was bang...maar nu niet meer...Hij wilde haar niet beschermen maar pijn doen of een onmenselijke manier. Ik wilde Alexander beschermen en hem een tweede kans geven Door te liegen over die gruwelijke daad en moeder sparen tot ze niet zoon kind heeft op gevoed.' Legt hij uit.' Vraag het haar.' Zegt Emilio tegen zijn vader die Benjamin omhelsde.
Axel voelde de grond onder zich bewegen en keek delihla wanhopig aan of er nog een kans was tot ze tegen zijn vader in ging.

Delihla bleef Alexander op dezelfde ijzige manier aan kijken als ze al deed. Ze zag hem tot stilstand komen. Ze bleef voor Emilio staan. Maakte geen elke beweging die erop leek dat ze een stap zou verzetten. 'Als je bij hem wilt komen. Moet je eerst door mij.' Herhaalde ze ijzig. Ze had geen idee dat Emilio naar haar opkeek en meteen gebruik zou maken van de situatie. Het enige wat er momenteel door haar hoofd ging was dat ze hem moest beschermen, wat het ook zou kosten. Ze keek op toen een deur open vloog en deed een stap opzij om meneer Wings binnen door te laten. Ze keek toe hoe de man bij zijn zoon neer knielde en zijn lichaam in zijn armen nam. Ze hoorde elk woord wat Emilio zijn vader voorloog maar reageerde er niet op. In haar oren was dat wat er gebeurt was. Als hij het zei, dan zou het wel kloppen. Ze keek terug naar Alexander en zag de tranen in zijn ogen. Haar ogen verstrakte. 'Stop met huilen.' beet ze hem toe. Ze luisterde rustig terwijl de vader en zoons met elkaar in discussie gingen over wat er gebeurt was. Ze keek ondertussen naar Emilio die nog altijd op de grond geknield zat en een gezicht trok alsof hij het meende. Ze zag vanuit haar ooghoeken hoe Axel naar haar keek en duidelijk wanhopig was. Ze grijnsde even naar hem en liep toen naar Emilio en zijn vader toe. Ze knielde naast Emilio neer en legde een arm om zijn schouder. Ze kijkt naar meneer Wing voordat ze begint te spreken. 'Ik wilde dat ik kon zeggen dat uw zoon geen moordenaar is.' zei ze verdrietig. 'Maar ik ben opgevoed zonder leugens.' sprak ze rustig door. Ze keek naar Emilio. 'Als ik niet voor uw andere zoon was gaan staan om zo Alexander tegen te houden. Zou u twee zoons verloren hebben.' Ze keek de man aan. 'Het spijt me van uw verlies.' Technisch gezien had Delihla geen woord gelogen. Een van de broers was een moordenaar en als ze niet voor Emilio was gesprongen waren er echt twee dood geweest. Maar haar liefde voor Axel had de woorden zo verdraaid dat er geen namen genoemd waren. Ze had niet gezegd dat Emilio Benjamin gedood had. Alleen dat Benjamin door iemand gedood was. Ze had ook niet gezegd dat Axel Emilio had willen doodden. Al was het geen leugen geweest als ze het wel had verteld. De tweestrijd in haar hoofd begon haar te duizelen. Ze legde haar hand tegen haar voorhoofd en sloot haar ogen. 'Hoofdpijn.' kreunde ze zachtjes terwijl ze het probeerde te negeren.

Axel wist niet wat er gebeurt was maar dit was zijn delihla niet ze beschermde Emilio maar waarom. Axel keek verbood toe hoe zijn vader binnen kwam en zich om verder over het levenloze lichaam van zijn broertje. Hij wilde wat zeggen tegen zijn vader terwijl de tranen over zijn wangen heen liepen maar Emilio begon weer eerder met vertellen. Weer een leugen. Hij wilde er tegen in gaan als delihla zegt tot hij moet stoppen met huilen en hij keek haar verbaast aan. Dan vraagt Emilio aan delihla wat er gebeurt was en axel heild zijn adem in. Hij zag delihla grijnzen voor ze bij zijn vader neer knielt. Hij hoort de woorden in een waterval vol met verdraaiingen en leugens er uit komen. Dit deed hem meer pijn dan welke wond dan ook die hij ooit gehad had en hij voelde de onstuimige magie van binnen weer kolken. Niet van woede maar van pure verdriet. Hij was zijn broertje kwijt en zijn geliefde op een dag.
Meneer wings luisterde naar de verhalen van zijn zoon en daarna van zijn vijand je zag hem eerst wat bleek worden maar daarna rood worden van woede en hij kwam langzaam recht en je zag blauwe vonken uit zijn hand komen van zijn ijs magie.' Het is niet te geloven. Ik heb me geweerd tegen de blackwoods terwijl ik me had moeten weren tegen mijn eigen zoon die een gevaar blijk te zijn voor zijn eigen familie.' Begon hij woedend hij keek naar alexander die zijn mond open deed.' Zwijg jij hebt geen recht meer van spreken...JIJ BENT MIJN ZOON NIET MEER.' Schreeuwt hij buiten zinnen. Na die woorden stuurt hij een ijsstraal op alexander af.
Axel wist niet meer wat hij dacht toen zijn vader hem het zwijgen op lag alles leek stil te staan na zijn harden woorden. Dan voelt hij een koude bijtende pijn en hij raakte de grond. Dit bracht hem weer bij het heden en hij kwam snel overeind het ijs had zijn arm geraakt dus de schade viel nog wel mee.hij keek om en zag Emilio naar delihla toe buigen die haar hoofd vast had en een arm troostend om haar een slaan.' Ik verban je uit de familie.' Schreeuwt zijn vader naar hem. Axel keek hem even aan en rende naar de raam en sprong er door heen gelukkig bevond hij zich op de begane grond. Hij hoorde zijn vader bevelen schreeuwen over tot ze hem moesten pakken. Hij rende sneller naar de stallen zadelde zijn paard nog niet eens en reed er van door. Zo snel hij kon en hij voelde de tranen stromen over zijn g3zicht terwijl hij zijn magie voelde stuiken.  Hij bleef rijden en wist niet voor Hoe lang tot hij op de plek kwam waar hij wilde zijn de poort van huize blackwoods. Hij sprong van het paard af en viel bijna en hij bleef staan alsof hij dronken was.'Daniel......' schreeuwt hij uit en hij wachten even en daarna riep hij nog eens zijn naam.

Emilio had zich omver om delihla.' Gaat het.' Vraagt hij en hij zag wat er tussen zijn vader en axel gebeurde.

Delihla bleef bij Emilio en zijn vader zitten. Haar hand bleef op de rug van Emilio liggen terwijl ze vertelde en niet veel later zag ze hoe de vader van de twee jongens eerst alle kleur uit zijn gezicht verloor en daarna rood werd van woede. Iets in haar grijnsde. Maar ze hielt haar blik bezorgd zodat ze niet zou laten blijken dat dit allemaal een leugen was om Emilio bij te staan. Ze wist namelijk donders goed dat hij degene was die Benjamin gedood had. Ze keek op naar Axel toen diens vader de woorden uitsprak en daarmee zijn jongste zoon verbande van de familie. Ze zag hoe de ijs straal op Axel afschoot en diens arm raakte. Delihla draaide haar blik van Axel weg toen ze Emilio zijn wang op haar wang voelde. Ze glimlachte waterig naar hem en omhelsde hem. Ze hoorde het gerinkel van glas toen Axel erdoor heen sprong maar negeerde het. Net goed. Hij was weg. Precies wat zijn broer gewild had. Ze keek Emilio aan en knikte toen hij vroeg of het ging. 'Een beetje geschrokken maar het gaat goed met me.' zei ze zachtjes. Ze legde op haar beurt haar hand op zijn wang en bekeek hem eens goed of hij niets had. 'Hoe voel jij je?' Haar stem klonk warm. Zoals hij eerst had geklonken als ze met Axel had gesproken.

Daniel gooide de voordeuren open. Toen hij Axel zag staan sloeg hij zijn armen over elkaar heen. Hij keek geërgerd naar Axel die voor hem stond. 'Had ik je niet gezegd hier niet meer te komen?' vroeg hij rustig. Je merkte aan hem dat hij genoeg aan zijn hoofd had. 'Vier weken lang ging het goed, vier weken lang was er niets aan de hand en nu is Delihla weer weg en duik jij op.' gromde hij. 'Geef me een rede om je niet meteen van de aardbol te doen verdwijnen. Dan is meteen alle zorg weg en kunnen we Delihla gaan zoeken.' Hij deed een paar stappen naar voor zodat hij op gelijke hoogte stond met Axel. 'Als ze jou niet had ontmoet op dat feest dan was dit alles nooit gebeurt.'

Emilio was verbaast toen delihla hem knuffelde en wist niet wat er gebeurt was maar dit was zijn ultiem voordeel. Een voordeel die hij kon gebruiken in zijn oorlog. Hij kon haar laten liegen over axel dan kon dat ook met haar broers en hij omhelsde haar nu ook.' Gelukkig maar.' Zegt Emilio en liet haar los en bekeek haar.' Ik ben alleen wat moe en geschrokken.' Stelt hij haar en zijn vader gerust die zich weer bjj hun had gevoegd.zijn vader pakte Benjamin op.' Ik...ik moet mijn vrouw informeren. Emilio Let op het meisje ik kom straks bij jullie.' Zegt hij verslagen en hij liep langzaam weg. Emilio stond op en keek delihla aan.' We gaan naar mijn kamer.' Z3gt hij kort.

Axel zag Daniel en ook tot die niet blij was mooi.' Het maakt me niet uit wat jij gezegt heb.' Snauwt axel die nog tranen in zijn ogen had en er uitzag alsof hij gedronken had en wat krassen door het glas.' Ik heb gezien waar en bij wie ze was...en ik geef je geen reden dus VAAG ME VAN DEZE AARDBOL AF.' Schreeuwt axel wanhopig naar Daniel. Hij hoorde zijn laatste woorden.' Dat ben ik met je eens dus...MAAK ME AF.' Sist hij tegen hem en hij liet zich op zien knieën vallen J3 zag de zwarte magie onrustig uit zijn handen komen en hij heild h3t nog net bij zich. Arya had het gezien en kwam naar buiten rennen.'DANIEL NEE WACHT.' Roept ze naar haar neef en pakte zijn arm....Ze keek hem smekend aan en gaf hem delihla haar briefje.

Delihla knikte begrijpend toen Emilio zei dat hij geschrokken en moe was. Dat snapte ze best na het gevecht dat ze hadden gehad. Ze was ook nog wat moe, maar door de energie die ze van Emilio had genomen was het goed te doen. Ze liet hem los en keek naar haar handen. Ze wilde de vader van Emilio zo min mogelijk aankijken. Ze was nog een beetje bang van hem. Dat was dan weer haar eigen gevoel die door drong. Ze kwam overeind toen Emilionxe Io dat ze naar xijn kamer zouden gaan. Ze knikte en liep achter hem aan. Ze volgde hem naar binnen en sloot de deur achter zich.

Daniel nam elke reactie van Axel in zich op. Hij snapte het niet zo. Een paar weken geleden had hij zich totaal anders gedragen dan nu. Hij was geschrokken toen Axel dan ook zei dat hij hem moest doden. Hij maakte een vuurbal in zijn hand en was vanplan hem op de jongen af te sturen, om hem uit zijn leiden te verlossen wat de jongen blijkbaar graag wilde. Zijn hand stopte halverwege de lucht toen hij Arya haar stem achter zich hoorde. Verbaast draaide hij zich om naar haar. Hij voelde haar hand om zijn pols en keek haar vragend aan. Dan pakt hij het briefje door. Hij keek Axel aan. "Spreek knul. Wat heeft dit te betekenen. Waarom zou mijn zusje Emilio opzoeken?"

emilio liep rustig door de gangen heen en ging zijn eigen kamr in die veel anderster was dan axel zijn kamer. hij plofte neer op zijn bed en bekeek delihla en hij snapte het nog niet waarom ze nu ineens zo meegaand met hem was. hij wilde daar achter komen en hij wenkte haar naar hem toe.'kom eens hier schoonheid.'zegt hij langzaam en met de zelfde ijzig toon als normaal. hij wilde kijken hoe ver hij kon gaan bij aar.

axel zat op zijn knieen en zag hoe daniel een vuur bal maakte en hij liet zijn hoofd hangen, hij was niet bang voor de dood zoals hij vaak gezegt had, maar de pijn die hij nu voelde in kombinatie met zijn magie deed hem meer pijn dan hij snapte.hij keek verbaast op als hij ineens arya hoort.'bemoei je er niet mee.'zegt hij schor tegen haar. hij keek verbaast naar het briefje. dan hoort hij daniel vragen gaan stellen en hij beet even op zijn lip. tot hij hoort tot delihla emilio is gaan zoeken en hij kwam wat onhandig recht.'ze heeft wat...is ze gek geworden ze weet hoe gevaarlijk mijn broer is.'bast hij los en er kwamen vonken uit zijn handen.hij dacht na oe hij dit ging brengen.'emilio heef jou moeder en broertje vermoordt, toen...delihla in de kerk was was dat omdat ze was aan het wachten op mij emilio was er eerder dan ik en viel haar aan niet alleen met magie, hij betaste haar terwijl ze het niet wilde, toen kwam ik en we hebben gevochten. daarna bracht ik haar naar jou.'legt hij uit, hij wist niet van het feit tot emilio rox had vermoord dat had hij nog niet gehoord.'alsjeblieft geloof me, ik maak geen list...ik hou van je zusje ik zal mijn leven geven om dat van haar te redden. maar de delihla die net in mijn huis was is niet mijn delihla...ze...ze beschermde emilio...ze nam het voor hem op terwijl ze zag hoe hij benjamin vermoorde....hij gaf mij de schud, en zij heilp hem.'legt hij uit en je zag hem langzaam naar de grond kijken hij snapte het niet.
arya luisterde gespannen mee en keek naar daniel en naar Alexander om beurten.

Delihla had rond gekeken in de kamer. Ze wist niet helemaal hoe ze zich moest houden nu ze hier zo met Emilio was. De ene kant van haar zei ze dat moest vluchten, wel nu. Dat wilde ook. Maar iets hielt haar tegen. Ze ging met haar hand langs een sierlijk versierde spiegel en keek op toen ze Emilio zijn stem hoorde. Opnieuw twijfelde ze, maar toch liep ze naar hem toe. Ze ging naast hem op het bed zitten en keek hem toen met een lichte glimlach aan. 'Wat is er?' vroeg ze nieuwsgierig. De ijzige toon die hij in zijn stem had leek helemaal niet tot haar door te dringen.

Daniel keek Axel even dodelijk aan toen die zei dat Arya zich er niet mee moest bemoeien. Zo praat je niet tegen zijn familie. Hij keek hem dreigend aan. 'Nou waar is ze?' Herhaalde hij toen hij zag dat Axel op zijn lip beet en niet helemaal wist wat hij moest zeggen. Hij trok zijn wenkbrauw verbaast op. 'Mijn zusje gek geworden? Hoe durf je zoiets te zeggen?' snauwde hij naar hem. Niemand kon zijn zusje gek noemen zonder daar voor gestraft te worden. Delihla was de liefste persoon die hij kende. Daniel knikte toen Axel zei dat Emilio zijn moeder en broertje gedood had. Iedereen wist dat, zelfs Delihla had het geweten ondanks dat ze het haar nooit hadden verteld. Dat zou die Emilio dan wel gedaan hebben. Hij balde zijn hand tot een vuist. Daarom was ze zo overstuur geweest en wilde ze niet vertellen wat er gebeurt was. Ze had gevochten maar was door hem betast. Hij keek even opzij naar Arya die blijkbaar stond te luisteren. Hij keek weer naar Axel toen hij verder ging. Hij keek Axel kil aan. 'Waarom zou mijn zusje zo een schoft als jou broer beschermen? Ze veracht hem als ik de woorden van Caleb mag geloven.' Hij dacht na. Dit was totaal niet logisch. Hij keek nog eens naar het briefje en toen geschrokken naar Arya. 'Ze is naar hem toe gegaan om hem te doden.' zei hij ineens. De puzzelstukjes begonnen langzaam op zijn plek te vallen. 'Waarom zou ze anders de laatste weken uren in de tuin geweest en mama haar boeken gelezen?' Hij keek Axel niet meer aan alsof hij niet meer bestond. 'Ze is hem gaan zoeken om wraak te nemen voor mama en Isaac. Maar waarom nu? Wanneer is dit begonnen?' Hij dacht diep na. 'Arya. Wil jij Caleb voor me halen? Ik moet iets weten.'

emilio wist niet wat hij aan delihla zag maar ze had wat vreemds over zich heen. hij wachte geduldig af voor her eerst. hij hoorde haar vraag en hij grijnst naar haar.'vertel me eens waarom jij mijn ineens helpt.'vraagt hij. het kon hem niet schelen wat ze dacht of zo. ze had Alexander al kwaad gedaan en zijn vader overtuigd.

Alexander bleef rustig staan al zag je zo nu en dan bij woorden van daniel vonden van magie uit zijn handen komen.'ze is in mijn huis.'antwoordt hij rustig.hij keek hem met samen geknepen ogen aan.'ik weet meer dan je denkt wie delihla is en het meisje in mijn huis zag er uit als haar en maar was haar niet.'sist hij tegen daniel. het was waar. hij keek daniel aan en wachte af tot hij diens woorden om zijn broer hoorde.'dat is ook zo, ik weet ook niet wat ze deed bij mij thuis maar mijn vader heeft me verbannen.'legt verder uit.hij keek nu naar de grond en hij dacht aan delihla hij heild van haar en het was zo onwerkelijk wat er net was gebeurt hij was er totaal van slag van. hij keek naar daniel.'alleen, dat is het gevaarlijkste wat je kan doen bij emilio.'zegt hij tegen daniel hij luisterde naar daniel en hij bleeft zwijgend staan en het klopte iedereen wilde graag eens wraak op iets hij had die drang ook zo vaak gevoelt.

arya luisterde gespannen naar de twee jongens en kon niet geloven tot delihla het had opgenomen voor emilio. ze knikte naar daniel.'ze heeft heel hart geoefend, ik dacht tot ze zich wilde verdedigen tot ik vanmorgen het briefje vond.'legt ze uit. ze knikt en rent dan op een drafje weg om caleb te gaan halen. na een 15 minuten kwam arya met caleb aan gelopen die weer liep maar nog niet geheel soepel hij zag er beter uit dan weken geleden.'arya heeft het me vertelt...wat wil je weten.'vraagt hij recht voor de raap. het enige wat op viel waren de wallen onder caleb zijn ogen.

Delihla keek Emilio verbaast aan. 'Vind je dat niet fijn dan?' Je hoorde een beetje wanhoop in de stem van Delihla. Ze keek Emilio aan en beet zachtjes op haar lip. 'Ik dacht dat je dat wilde.' Bekende ze op fluistertoon. Ze kwam overeind en liep naar het raam waardoor ze naar buiten kijkt. ze haalde haar schouders op. 'Ik weet het niet.' bekende ze eerlijk. Ze draaide zich om naar Emilio. Het zonlicht scheen over haar rug en kleurde haar haar vurig rood. 'Als je het niet wilt dan wil ik best weg gaan, verdwijnen uit je leven. Maar ik zou niet weten wat ik zou moeten doen. Het voel...' ze stopte midden in haar zin en bedacht de juiste woorden om dit te brengen. 'Het voelt alsof ik het juiste doe.' Ze keek naar de grond. 'Ik weet niet wat er is gebeurt.' bekende ze. 'Ons gevecht daarnet. Ik wilde je doden.' Ze keek hem met een kalme, eerlijke blik aan. 'Ik was gekomen om je te doden. Maar toen ik mij voedde met jou kracht om te genezen. Ik denk dat ik er niet klaar voor was.' Je merkte aan haar dat ze een gevecht met zichzelf had. Haar ene kant wilde hier zijn, bij Emilio. Hem helpen, de rest van haar leven bij hem zijn. Maar haar andere helft wilde vluchten. Ze vond het raar dat de helft die om Emilio gaf zo sterk naar boven kwam. Ze keek naar haar handen en friemelde aan een stukje stof van haar rok.

Daniel snoof. 'Je kent mijn zusje net een half jaar.' Beet hij hem toe. 'In dat half jaar is ze voor ons een vreemde geworden met haar gedrag. Hoezo zou jij haar dan wel kunnen kennen?' Hij rolde met zijn ogen. 'Ik wist dat het mis zou gaan als haar eigen liefde de overhand nam. Het word haar dood nog.' siste hij zacht. Hij keek Axel aan en kon niets anders dan grijnzen. 'Je zal wel iets gedaan hebben wat hij net leuk vond.' Zei hij ijzig. 'Waarom zou jou dierbare vader anders zijn eigen zoon verbannen?' Hij keek naar Arya. 'Blijkbaar wilde ze meer dan alleen maar zichzelf kunnen verdedigen. Ik vraag me af waarom.' Hij keek haar na toen ze weg draafde om zijn broertje te halen. De 15 minuten dat hij en Axel alleen waren leek een eeuwigheid te duren. Er viel een ijzige stilte terwijl hij de jongen tegenover hem zo nu en dan aan keek. Kon hij er zeker van zijn dat dit niet een truc was? Hij begroette zijn broer toen die aan kwam lopen en knikte dankbaar naar Arya. Dan word zijn blik angstaanjagend serieus. 'Caleb. Ik heb gehoord dat je een paar weken geleden gevraagd hebt of Delihla naar je kamers kon komen.' Woorden spreidde snel in zo een groot huis met veel bedienende die hun mond niet konden houden. 'Vertel me alles wat je kan bedenken. Haar houding, wat je haar verteld hebt, hoe ze erop reageerde. Alles. Ik wil erachter komen waarom ze in haar eentje erop uit is gegaan om Emilio te zoeken.'

emilio bleef op delihla letten na zijn vraag aan haar en wilde haar reactie zien. ze was verbaast en hoorde haar vraag op zijn beurt dat hem deed glimlachen.'tuurlijk vond ik dat fijn, en ik zou zo weer willen tot je het deed.'stelt hij haar lichtjes gerust met een scherpe ondertoon er aan, hij keek haar na terwijl ze naar het raam liep en zich deed omdraaien. emilio hoorde haar woorden en liet deze tot zich door dringen.emilio merkte het de onzekerheid in delihla en die kwam waarschijnlijk doordat ze zich gevoed had met zijn krachten. het was vreemd hij had nog nooit iemand zo iets zien doen. gelukkig was dit ongeluk zich in zijn voordeel gekeert en hij stond op en liep naar delihla toe en pakte haar bij haar schouders.'je mag blijven zolang als je wilt schoonheid.zolang je me niet dood.'grapt hij vals tegen haar.

Alexander was stil terwijl hij de preek kreeg van daniel ovr zijn geliefde. hij liet het niet merken maar de woorden deden hem wel degelijk wat. hij bleef voor zich uit staren en ging niet op daniel in, hij wilde hem niet boos maken.hij balde zijn handen tot vuisten en ademde scherp in toen daniel hem de les las over zijn vader. hij voelde de magie branden maar hij wist tot hij niks stoms moest doen en hij haalde diep in en uit adem terwijl hij de kolkende magi van binnen tegen heild en hij had het zweet op zijn voorhoofd staan er van. hij bleef op zijnademhaling letten tot hij voetstappen hoorden en arya met caleb terug kwam.

caleb keek zijn broer aan en dan even naar Alexander. als hij de vraag hoort keek hij zijn broer al snel weer aan.'oke....' zegt hij met een knikje en hi begon te vertellen wat zich weken geleden had afgespeeld in zijn kamer en waarom hij delihla had gevraagt en wat hij gezien had. over emilio,rox,micheal en hemzelf die dag.alles wat hij nog wist. je zag tot hij wat witter was geworden in het gezicht omdat hij zich de dag herinnerde die hij liever vergat.

axel wist niet wat hij hoorde emilio had zijn neef vermoord, zijn eigen neef eigelijk had hij dit kunnen weten zeker na het gebeuren met zijn broertje.

Delihla liet haar rok los toen ze hoorde hoe Emilio haar naderde. Ze voelde zijn handen op haar schouders, een zachte druk die op haar viel. Ze glimlachte toen hij zei dat ze hier zo lang mocht blijven zolang als ze wilde. Haar ogen werden groot toen hij grapte dat ze hem alleen niet moest doden. Ze voelde een rode blos op haar wangen en keek beschaamd weg. Ze had echt op het punt gestaan hem te doden. Ze had niets liever gewild. Tot de omslag in haar hoofd haar had tegen gehouden en ze niet meer wist wat ze moest doen. Ze knikte. 'Ik beloof niets. Ik heb geen idee in wat voor een staat ik momenteel verkeer.' gaf ze eerlijk toe. De gedachten om hem een mep te verkopen met de eerste de beste kandelaar kwamen in haar naar boven en heel even keek ze om zich heen of ze ergens een kandelaar zag. Gelukkig voor hem zag ze die niet. Ze keek op naar Emilio, nog altijd met de blos op haar wangen. 'Ik zal alles voor je doen. Alles was je wilt.' fluisterde ze zacht toen de gedachten, de gevoelens voor Emilio de overhand weer namen. Ze bracht haar hand iets naar zijn wang toe, twijfelde even maar legde toen toch zachtjes haar hand er tegen aan zoals ze ook had gedaan toen ze zijn energie had willen aftappen. Ze boog zich naar voor en streek met haar lippen zachtjes over de zijne. 'Alles.' fluisterde ze even later in zijn oor.

Daniel luisterde aandachtig terwijl hij begon te vertellen. 'Dus Delihla weet alle over hem'.' mompelde hij bedenkelijk. Hij krabde aan zijn kin terwijl hij bedenkelijk naar de grond keek. Hij ijsbeerde een paar stappen heen en weer. Kort keek hij naar Axel en merkte dat die iets gehoord had wat hij niet nog wist. Was er dus toch nog genoeg wat de familie Wings niet over hun oudste zoon wist. Hij ging verder met ijsberen en stopte toen abrupt. Hij had de afgelopen weken voor de geest gehaald. Delihla was naar de tuin geweest om te trainen met haar planten magie. Maar was ook in de bibliotheek geweest en had in de boeken van hun moeder gelezen. Hij stopte abrupt en kreunde kort. Dan kijkt hij Arya en Caleb een voor een aan. 'Vertel me alsjeblieft niet dat een van jullie haar aan gespoord heeft mama haar magie beter onder de knie te krijgen. Dat duurt jaren zonder de juiste hulp. Als ze het verkeerd gebruikt, kunnen we haar voor altijd verliezen.' Je zag wanhoop in zijn ogen. 'Als ze probeert Emilio zijn krachten uit hem te zuigen, zou het kunnen dat ze zijn gevoel mee neemt. Zijn emoties. Alles wat in hem heerst.' Hij keek naar Axel. 'Vertel me Alexander!' Hij beende naar hem toe. 'Gedroeg ze zich alsof hij de enige was die er nog toe deed? Gedroeg ze zich zoals hij zich zou gedragen als hij zichzelf tegen zou komen? Was Emilio alles waar ze aandacht voor had?!' Hij moest zich inhouden niet te schreeuwen. 'Zeg me dat het niet waar is.' smeekte hij de jongen bijna terwijl hij hem wanhopig bij zijn schouders pakte.

emilio heild delihla bij haar schouders vast en zag haar lichtjes blozen en daarom moest hij toch even grijnzen. hij wist niet wat er allenmaal in haar hoofd om ging maar hij moest het voorlopig gebruiken in zijn eigen voordeel want wie wist hoelang dit ging duren, uren, dagen of weken. ze gaf to niet te weten wat ze deed dat baarde hem een beetje zorgen maar gen zorgen die hij nog niet aan kon. na een korte stilte hoorde hij delihla hem toe fluisteren tot ze alles voor hem wilde doen, hij keek haar recht aan en hij zag tot ze het meende en hij glimlachte vals. hij zag haar hand dichter bij komen tot bij zijn wang en hij ademde diep in en hoorde haar weer fluisteren alles. en dan de lippen bij die van hem er over heen strijken dit was genoeg voor hem om haar even toe zoenen en speels in haar onderlip te bijten.'ik weet wat je voor mij kan doen, mijn broertje doden.'begon hij zachtjes en hij keek deliha aan en pakte haar bij der kin vast.'wil je dat doen voor mijn.'vraagt hij dan.

caleb keek naar zijn oudere broer die zich zorgen maakte om hun zusje iets wat hij nu ook deed. hij wilde niet tot haar iets zou gebeuren op wat voorn manier dan ook. arya beet op haar lip.'ze was bang bang tot hij haar weer zou...je weet wel, dus ik zi tegen haar tot ze zich ook kon verdedigen met haar magie.'zegt ze zachtjes n keek beschaamd naar d grond en sloeg haar armen om zich heen.
axel luisterde naar de gesprekken voor hem. het drong tot axel door tot het laatste wat daniel had gezegt waarschijnlijk gebeurt was. hij hoort zijn naam en kijkt meteen naar daniel die op hem af kwam. hij hoorde zijn woorden n je zag zijn ogen waterig worden. hij voelde hoe hij hem bij de schouders beet pake en er kwam evn wat magie uit zijn handen die gelukkig voor daniel de grond raakte.'ik wou tot ik je kon vertellen tot ze zich zelf was. ht meisje op het bal, het meisje op wie ik verlieft ben het meisje dat andere heel graag helpt. maar het meisje wat ik vandaag zag ging voor mijn broer staan die ik wilde vermoorden omdat hij benjamin heeft vrmoord...ze...ze nam het voor hem op en zoals z me aan keek, was alsof ze de blik van mijn broer had in haar ogen...het spijt me.'zegt Alexander eerlijk tegen hem.'zeg me wat ik kan doen om haar te helpen...en ík doe het.' zegt hij tegen hem hij pakte hem niet vast om willen van zijn magie.

Emilio moest eens weten hoe gek ze word van zichzelf XD
-------------------------------------------------------------------------

Delihla voelde hoe hij zachtjes zijn lippen tegen de hare drukte en op haar onderlip beet. Een huivering ging door haar heen toen haar gedachten terug flitste naar het moment dat hij haar aangerand had. Maar die schoof ze snel weer terug naar de achtergrond doen. Dat zou hij nu niet doen. Hij zou nu niets met haar doen wat ze niet wilde dat wist ze zeker. Zijn woorden drongen langzaam bij haar naar binnen. Ze moest Alexander voor hem doden. Ze voelde een twijfeling. Kon ze hem wel doden? 'Ik weet niet of ik sterk genoeg ben. Ik kon jou ook niet doden toen ik het wilde.' mompelde ze teleurgesteld. Ze had gefaald toen ze iets wilde volbrengen. Waarom zou het nu anders zijn? Ze moest nu ook iemand doden. Waarom zou ze het nu wel kunnen? Als hij haar kin vast pakt en haar hoofd iets op heft kijkt ze hem, wel eens waar gedwongen, recht in de ogen aan. Iets in die blik nam haar twijfels weg. Voor hem zou ze alles doen, waarschijnlijk zichzelf nog doden als hij het vroeg. 'Ik zal mijn best voor je doen Emilio.' zei ze zonder twijfels.

Daniel lost een woeste schreeuw en schoot een vuurbal in de richting van een bosje een stukje van hun af. Bij de gedachten dat Emilio zijn zusje wat aan deed wat ze niet wilde maakte hem woest. Maar als hij Alexander zo mocht geloven was ze nu vrijwillig bij hem. Hij keek naar Arya en schudde zijn hoofd. 'Het is niet jou schuld Arya, vroeg of laat was ze achter haar krachten gekomen. We hadden het niet kunnen voorkomen. Niemand van ons weer hoe mama haar magie in elkaar stak. Delihla moest het zelf uitzoeken.' zei hij om zijn nichtje wat gerust te stellen. Hij keek naar de grond waar een rookwolkje kringelde nadat Alexander magie voor zijn neus erin schoot. Het had niet veel gescheeld of het had hem geraakt. Hij luisterde naar wat de jongen te zeggen had en liet hem toen los. Hij liep naar de bewaker die een stukje verder op stond en gaf hem opdracht de paarden te zadelen. 'Ik denk niet dat er iets is wat wij kunnen doen.' zei hij eerlijk tegen de hele groep die er was. 'We kunnen hooguit proberen. Maar deze strijd moet Delihla alleen voeren. Ze moet er alleen voor zorgen dat ze de tweede gedachte in haar hoofd naar buiten drijft en zichzelf weer word.' zei hij rustig.

Emilio ziet alleen het voordeel.
------

Emilio bekeek delihla en zag voor het eerst even een echte twijfeling al kwam deze niet door haar gedrag. Ze twijfelde of zij zijn broedse wel kon doden. Emilio grinnikte om haar.'ik geloof tot het jou gaat lukken.' Z3gt hij tegen haar en hij liet haat kin weer los nadat ze beloofd tot ze haar best zou doen voor hem.' Mijn broertje is verlieft op jou...Misschien is dit een voordeel voor jou.' Z3gt hij nog tegen haar. Hij wist tot axel haar niks wilde doen.

Arya keek Daniel aan en knikte lichtjes hij had waarschijnlijk gelijk.' Ik had gewild tot iemand haar kon helpen.' Zegt ze tegen haar neef.
Axel keek Daniel aan die duidelijk woest was en er ook naar handelde. H8j gaf toe tot ze niks konden doen naast proberen maar het was vooral delihla die keuzes moest maken en daar aan zou wat veranderen.' Ik ga mee. En je houd me niet tegen...we moeten haar helpen herinneren waar ze voor staat en niet tot ze voor de dingen staat die Emilio doet.' Zegt hij tegen Daniel.
Caleb keek Daniel aan.' Mag ik ook mee....het is door mijn verhaal tot ze zich is gaan verdedigen.' Zegt hij.

Delihla dacht na toen Emilio haar los gelaten had. 'Wat nou als..' ze had een paar passen heen en weer gedaan toen ze na dacht. Nu keek ze Emilio weer aan. 'Verwond me.' zei ze alsof het de normaalste zaak van de wereld was. 'Zodra ik er gewond uit zie, kan ik net doen alsof ik gevlucht ben. Dat ik mezelf weer ben. Ik heb Mystery hier dus die kan me terug naar huis brengen. Ze zullen zonder twijfel me weer in huis nemen en ik kan mijn slag slaan.' Een vals grijnsje speelde op rond haar lippen. 'Ik weet zeker dat jou lieve kleine broertje de hulp heeft gezocht van mijn broers. Hij is verbannen, heeft hier geen mensen meer op wie die kan vertrouwen.' Ze haalde haar schouders op. 'Het enige wat hij wilt is dat ik weer mezelf word. En wie kunnen daar beter voor zorgen dan de mensen die daad werkelijk het kleine beetje dat vreemde weten over mijn magie weten.' Ze ging weer voor Emilio staan. Streek met haar hand langzaam en plagend over zijn wang en met een vinger over zijn lippen. 'Ik daag je uit. Verwond me.' Haar stem klonk koud en kil. De uitdagende ondertoon en de speelse klank die er te horen waren leken veel op die van Emilio zelf.

Daniel knikte. 'Jij blijft hier voor het geval ze thuis komt Arya. Laat papa niets weten. Die zal gek worden als hij erachter komt wat er met zijn dochter aan de hand is. Breng daarnaast Tristan op de hoogte waar we zijn en dat ze het huis goed moeten verdedigen. Als ze terug komt, trap niet in een val. Ze is zichzelf niet en ik ga er niet vanuit dat ze binnen een dag weet hoe ze zichzelf hieruit moet werken. Zeker niet als alleen Emilio om haar heen is.' Hij keek geërgerd naar Axel. 'Goed, je mag mee. Maar ik vertrouw je niet, onthoud dat goed. Een verkeerde beweging en je bent dood.' beet hij hem toe. 'Daarnaast luister je naar wat ik zeg en ga je zelf geen domme dingen doen. Je hebt geen idee met wat voor een magie we hier te maken hebben als Delihla haar krachten ontwaken zijn.' Dan kijkt hij betwijfeld naar zijn broertje. Hij wist niet zeker of het slim was om hem mee te nemen voor zoiets. Hij kon hem daarnaast wel goed gebruiken. 'Goed, maar pas op. Ik ben niet vanplan je nog eens bijna dood te zien. Daarbij komt als we Delihla en jou verliezen zou ik niet weten hoe het verder zal lopen in dit huis.' zei ze bezorgd. Hij legde zijn hand even op Caleb zijn schouder. Als hij de stalknecht aan ziet komen lopen met 2 gezadelde paarden loopt hij erheen en stijgt op zijn rijdier. 'Ik ga ervan uit dat ze bij het huis van de Wings is. Laten we daar eerst naartoe gaan.'

emilio keek delihla even verbaast aan, maar deze verdween bij de uitleg waarom ze wilde tot hij dat deed. tuurlijk waarom had hij daar niet aan gedacht.zijn ogen vernauwde zich even toen ze zei tot zijn broertje de hulp in zou hebben geroepen van haar broers.'laat je niet misleiden door hun shoonheid.'waarschuwt hij haar. hij bleef haar aan kijken en lette o iedere beweging die het meisje voor hm maakte tot ze weer voor hem stond en hem uit daagde. dit zou hij niet voorbij laten gaan.'vat het niet persoonlijk o schoonehid.'sist hij dicht bij haar oor. daarna pakte hij jurk vast en scheurde hem wat open. hij pakte haar pols vast en kne er zo hart in zodat er dadelijk blauwe lekken zouden verschjnen. bij de andere kant deed hij dat bij haar boven arm. daarna haalde hij een mesje uit zijn mouw en draaide hem eventjes in het rond. 'dit prik even,'zegt hij met een lichte grijns. en hij haalde het mes snel en licht over haar hals en stukje van haar sleutelbeen heen. niet zo die maar toch tot het zou bloeden. 'nu moet jij nog goed acteren.'zegt hij tegen haar.

arya keek naar daniel en hoorde hoe hij uitlg gaf over wat ze wel of niet moest doen, normaal had ze dat niet leuk gevonden maar nu. dit was noodzaak dan deed ze alles wat hij wou. 'zal ik doen, doe jij voorzichtig.' zegt ze gen hem waarna ze weg liep op een drafje om tristan waar te schuwen.
axel was blij tot hij mee mocht de rest wat daniel zei deed hem niks.'ik heb niet gevraagt of je me vertrouwt ik heb je gevraagt of je me wilt doden.'begon hij langzaam en hij keek even naar de grond maar daarna daniel bewust aan.'ik doe alles wat je zegt zolang het haar zal helpen...ik hou van haar meer dan je denkt.' zegt hij tegen hem, zijn ogen stonden bezorgt en duister terwijl hij aan emilio docht bij delihla. hij wilde nog wat zeggen maar hij heild zijn mond maar.
caleb zag zijn broer twijfelen en was even bang tot hij net mee mocht. maar gelukkig hij mocht mee.'dankje broer ik zal voorzichtig zijn.'beloofd hij hem eerlijk, hij was nog niet helemaal de oude maar hij was op de goede weg.hij zag de stal knecht aan komen en daniel op stijgen op een van de paarden. caleb liep naar een andere en steeg op en hij keek naar axel die naar zijn paard liep en steeg op zijn paard. hij keek nu naar daniel,
axel keek ook naar daniel wachtend op instructies omdat hij niks fout wilde doen.

Delihla keek Emilio strak aan. 'Mijn broers bestaan niet meer voor me.' zei ze ijzig. 'Ze hebben de waarheid altijd voor me verborgen gehouden, ze hebben me gevangen gehouden en me mijn vrijheid ontnomen. Die heb ik nu gevonden. Echt niet dat ik die zomaar ga opgeven omdat zij denken dat ze me kunnen helpen.' Ze vernauwde haar blik en je zag duidelijk de haat in haar ogen. 'Ik heb geen hulp nodig.' Ze voelde zijn adem in haar nek toen hij in haar oor siste. Ze voelde hoe hij haar jurk pakte en een stuk kapot scheurde bij het lichaampje. Ze keek hem zonder blikken of blozen aan toen een deel van haar witte onder korset zichtbaar werd. 'Je had het ook ergens anders kunnen doen.' was het enige wat ze droogjes zij. Ze wist gemakkelijk de pijn door haar pols en arm te negeren maar je zag haar ogen even groot worden toen ze naar het zilveren dolk van Emilio keek. Ze zag hoe hij het ronddraaide in zijn hand en liet het niet uit haar blik verdwijnen. Ze voelde hoe het koude lemmet tegen haar half drukte en hier met een scherpe pijn een snee achterliet die tot over haar sleutelbeen liep. Ze kreunde kort van de pijn terwijl de warme druppeltjes bloed over haar hals naar beneden liepen. Ze keek hem kort aan. 'Ik weet wel dat je dat leuk vond, maar wen er maar niet aan.' Delihla rolde met haar ogen. 'Dat ik om je geef wil niet zeggen dat ik je me altijd laat pijnigen zoals je wilt. Ik ben en blijf een vrouw. Ik heb ook een eergevoel.' waarschuwde ze hem. Dan hoort ze wat hij zegt over het acteren. 'Laat dat nou maar aan mij over.' zei ze rustig. Ze ging met haar hand over de zijne en ontnam hem soepel en behendig het dolk waarmee hij haar verwond had. Ze stopte het in haar laars. Ze gaf hem een kleine speelse kus op zijn mondhoek en draaide zich toen om. Ze verliet de kamer en liep in de richting van de stallen.

Daniel keek nog even achterom naar het landhuis. Dan knikt hij kort naar de 2 jonge mannen naast hem en spoort zijn paard aan tot een rustige galop. Als de mannen aan weerszijde van hem rijden kijkt hij beide kort aan. 'We gaan naar het huis van de Wings om Delihla te halen. We zijn er niet om bloed te vergieten, nog om de situatie erger te maken dan dat het is.' Hierbij keek hij wat langer naar Axel voordat hij zich blik weer op de weg voor hem richtte. 'Het is een klein half uur rijden, verwacht niet dat we nergens iemand tegen zullen komen. Als het op een gevecht uitkomt, dan verwonden we niet, we zorgen dat ze bewusteloos geraken of iets in die richting. Het is een reddingsmissie om een oorlog te voorkomen. Meer niet.' riep hij boven het gekletter van de paardenhoeven uit. 'Zodra we Delihla hebben maken we rechtsom keert en keren we terug naar het landgoed. Alexander, je mag mee en ik beloof dat als je geen verdacht gedrag toont niemand je iets zal doen.' Hij stuurde zijn paard een zijstraat in om zo de drukke doorgaande weg te vermijden. 'Dat wil niet zeggen dat ik accepteer dat jij van mijn zusje houd en zij van jou. Daar is veel meer voor nodig. Maar momenteel willen we beide hetzelfde. Namelijk haar weg hebben bij Emilio.'

emilio lette op de woorden die delihla gebruikte, de woorden die zeiden tot haar broers niks meer voor haar betekende omdat ze haar de waarheid nooit hadden vertelt en haan vrijheid ontnomen hadden. hij vroeg zich af of die woorden wat ze nu zei die zelfde haat erger was dan de drang om hen te beschermen. want de delilha die hem had willen verwoorden uren geleden zat waarschijnlijk diep van binnen nog ergens. nu maar hopen tot deze delihla die andere verborgen heild.'soms is hulp handig.'zegt hij koeltjes terug en hij glimlacht om haar wijzende woorden over tot het ook ergens anders had gekunt.'sorry schat het moet geloofwaardig zijn.'zegt hij met een speelse grijns. emilio keek naar het bloed dat over de hals van delihla liep en op de jurk terecht kwam.'ik zou niet durven.'zegt hij zo tot het niet geloof waardig over kon komen. hij bekeek haar even en ze verekerde hem tot het goed kwam en daarna nog een kus wat hem wat verbaasde nadat ze weg liep. hij keek even een keer achter om voordat delihla verdween.

Alexander reed een beetje naast de twee broers en als ze ingelop over gaan doet hij dat ook met zijn paard. hij bleef netjes bij hun in de buurt en maakte geen verdachte bewegingen. hij wilde geen problemen veroorzaken. dan al snel begon daniel over het plan een reddings actie en geen slagveld maken. hij zag ook tot daniel langer naar hem keek en hij wende zijn blik af. hij wist zijn reputatie wel. hij kon goed vechten en door overal meestal wel op, alleen nooit bij emilio in de buurt. hij was verbaast door te horen tot daniel hem zei tot hij mee terug mocht als hij niks verdachts deed. hierdoor keek hij hem ook eventjes verbaast aan. hij volgde hem mee een zijstraad in en caleb kwam ook achter hun aan. 'laten we haar eerst maar weg halen bij emilio en veilig thuis brengen.'zegt hij zacht maar toch weer luid genoeg. hij wilde delihla niet in problemen brengen. hij keek weer voorzich en reed door.
caleb was ze al die tijd stil gevolgt. hij had geknikt op de antwoorden van zijn broer. hij was weliswaar moe maar zijn doorzettings vermogen om deliha en zijn broer rug dekking te geven was groter. hij heild axel dan ook in de gaten.

Delihla haastte zich de stallen in. Ze liet Mystery voor haar halen en zadelde het dier vlug op waarna ze op steeg en het erf op reed. Ze hielt het dier even stil, keek achterom naar het landhuis dat haar eigenlijk toch wel de kriebels gaf. Ze huiverde. 'Kom op jongen we gaan naar huis.' zei ze tegen het paard waarna ze hem de sporen gaf en Mystery aan gallopeerde. De wind zorgde ervoor dat haar haren in de war raakte en er klitten vormde. Ze had het expres los gemaakt zodat het allemaal nog wat overtuigender over kwam. Het witte onder korset was licht roze gekleurd van het bloed dat zich met de stof verwende. Ze voelde aan de wond in haar hals en keek naar het bloed op haar hand. Ze dacht terug aan de blik die Emilio had gehad toen hij haar verwond had. Hij had het leuk gevonden. Ze wist het zeker. 'Help me.' bracht ze zacht uit toen haar eigen ik een seconde naar boven wist te komen. Maar niemand zou haar smeekbeden hier horen. Ze zette een bang en gepijnigd gezicht op toen ze dichterbij het gebied van de Blackwoods kwam. Het zou niet lang duren of mensen zouden haar vinden. Toen haar nieuwe ik haar haar eigen gevoelens volledig weg geduwd had zag ze schimmen in de verte een steeg in schieten. Het waren drie paarden met ruiters waarvan ze ze allemaal herkende. 'Daniel! Alexander!' riep ze zo hard ze kon. De steeg waar de jongens in gingen was een steeg die een gedeelte om het gebied van de Wings heen leidde. Ze moest voorkomen dat ze elkaar mis zouden lopen en haar broers en Axel Emilio tegen het lijf zouden lopen.

Daniel wilde reageren op wat Alexander zei toen hij een stem hoorde roepen die hij maar al te goed kende. Hij hielt zijn paard meteen in. Het dier steigerde toen hij zo abrupt tot stilstand werd gebracht en brieste kwaad. Daniel klopte zijn rijdier op de hals en keek om. 'Hoorde jullie dat ook?' Hij stuurde zijn paard naar dat van Alexander toe en pakte dienst teugels vast. Je zag aan hem dat hij moeite had met wat hij ging zeggen maar toch deed hij het. 'Ga kijken of zij het is. Voor Caleb en mij is het hier te gevaarlijk. Als ze ons zien is het een gevecht. Laten we hopen dat het nieuws dat je verbannen bent nog niet is uitgelekt.' Hij keek even naar Caleb en wenkte hem waarna hij zijn aandacht weer op Axel richtte. 'We houden je in de gaten.' Hij kon het niet vaak genoeg zeggen.