Kings & Queens

Alexander reed met Daniel mee maar dan stopt hij zijn paard als hij een stem hoort die zijn maag een sprongetje doet maken. Hij zag hoe Daniel zijn paar stijgerde. Ook hoorde hij hem vragen of hij dat gehoord had.' En of ik dat gehoor heb.' Zegt axel en je zag zijn blik fonkelen. Zijn hart begon sneller te slaan en hij hoorde Daniel verder begon te spreken. Hij knikte. 'Tuurlijk. Mocht er iets gebeuren wil ik tot jullie delihla pakken en maken Tot jullie weg komen oke.' Stelt hij vast en hij keek naar Caleb en knikte.daarna stuurde hij zijn paard de steeg uit en hij bleef even stil staan hij zag verder op het meisje dat zijn hart had gestolen. Alleen er was wat mis ze zag er erger uit dan vanmorgen. Zijn ogen vonden het bloed en hij spoorde het paard aan Tot bij haar en hij sprong van zijn eigen paard soepel naar die van haar om achter haar te gaan zitten.' Gaat het mijn lief...wat heeft hij met je gedaan.' Vraagt hij als eerste bezorgt. Je zag aan hem hoeveel hij van haar heild. Hij zag tot ze ontsnapt was en zag haar wond en hij streek wat haren goed en hij bekeek de wond die waarschijnlijk lijk niet te diep was.
Caleb had alles in stilletjes gevold en nu steeg hij af 3n keek Daniel aan en gaf hem de tegels en hij keek om de hoek hen en hij zag hoe Daniel op zijn zusje af ging en hoe voorzichtig en liefdevol hij deed. Hij keek toe en bekeek de wond die bloed en hij schudde zijn hoofd en hij liep naar Daniel. ' Daniel. Delihla is daar alleen ze lijkt ontsnapt...Ze heeft een wond waar nog wat bloed uit komt...had ze die niet allang wat geheilt.' Vraagt hij zacht en langzaam aan zijn oudere broer.

Delihla hielt haar paard in en keek in de richting van de steeg. Eventjes bleef het stil en bewoog er niets. Toen zag ze Alexander uit de steeg tevoorschijn komen en haar kant op rijden. Ze verborg de grijns die zich op haar gezicht wilde vormen onder een gespeelde blik van pijn en angst. Ze voelde het koude metaal van Emilio zijn dolk koud tegen haar been. Nog even en ze zou doen waarvoor ze hier gekomen was. Ze keek toe hoe haar vroegere geliefde zich naar haar toe snelde en hielt hem niet tegen toen hij achter haar op Mystery zijn rug klom. Ze leunde zachtjes tegen hem aan om enige blijk van liefde te tonen zodat hij geen argwaan zou krijgen. Ze knikte op zijn vraag. 'Beetje geschrokken maar het gaat.' zei ze zachtjes. Ze keek naar haar handen die de teugels van haar rijdier vasthielden. 'Ik heb me weten te verzetten.' loog ze alsof het niets was. 'Toen hij erachter kwam dat ik niet maar aan zijn kant stond, werd Emilio laaiend.' Ze huiverde. 'Hij probeerde me weer aan te randen, toen ik me verdedigde trok hij een mes en haalde hij uit naar mijn keel om me te doden zoals hij ook gedaan heeft met je broertje.' Ze beet zachtjes op haar lip en liet een korte pauze vallen. 'Ik kon het maar net ontwijken. Hij kon mijn keel niet doorsnijden, maar haalde me wel open bij mijn hals.' Ze ging voorzichtig over de openwond bij haar sleutelbeen en keek naar het bloed dat de wond op haar vingers achterliet. Ze voelde hoe hij haar haar aan de kant haalde om de wond ook te kunnen bekijken. 'Voordat je het weet is de wond weer weg. Het stelt niet veel voor.' zei ze rustig. Alsof hij het op commando deed briesde Mystery ongeduldig en begon hij met zijn hoef te schrapen. Delihla boog zich naar voor en klopte het dier op de hals om hem te kalmeren. Ondertussen haalde ze het dolk uit haar laars en stopte hem in haar mouw zonder dat Alexander het zou opmerken.

Daniel keek Alexander na toen die de steeg uit reed en toen Caleb afsteeg pakte hij de teugels van dienst paard vast. Hij keek rustig toe hoe zijn broertje naar de hoek van de steeg sloop en om het hoekje naar het tweetal keek. Hij zag hem zijn hoofd schudden en terug lopen. Vragend keek Daniël zijn broertje aan. 'Wat is er? Klopt er iets niet?' Hij luisterde rustig terwijl Caleb hem vertelde wat hij gezien had. Hij haalde een hand door zijn haar. 'Grote wonden kan ze niet genezen. Maar blij kleine wondjes op haar eigen lichaam zou ze het genezingsproces moeten kunnen versnellen. Haar lichaam is sterk genoeg daarvoor.' Hij keek Caleb serieus aan. 'Denk je dat het een truc is? Dat ze nog altijd in de ban van Emilio is? Of is dat ons zusje die er gewoon niet over na gedacht had om zichzelf te genezen en alleen maar gefocust was op ontsnappen en weg komen? '

Alexander zat achter delihla op mystery en hij voelde hoe ze tegen hem aan leunde en hij ging troostend en voorzichtig met een hand over haar arm heen, om haar gerust te stellen. Hij hoorde haar zeggen tot het wel ging en hij beet op zijn lip.’zo zie je er niet uit.’fluistert hij tegen haar en daarna luisterde hij verder naar haar verhaal je zag zijn ademhaling wat versnellen en zijn spieren spannen als emilio aan bod komt. Hij zou hem vroeg of laat laten boeten voor zijn daden, al zijn daden. Hij zou hem de ultime prijs er voor laten betalen zelfs. Hij kee naar delihla en ging met een hand over haar haren heen waar als ze over de wond begint buigt hij ich voor over en bekijkt hem om te kijken of hij niks heeft geraakt wat ernstige schade zou kunnen geven. Hij staarde verdrietig naar de wond en slikte de brok in zijn keel weg en er waren zo veel vragen in zijn hoofd maar daarnaast ook blijschap tot delihla weg was bij emilio.’wat is er gebeurt…waarom was je hem gaan zoeken.’begon hij dan met zijn eerste vraag. Je hoorde zijn ongerustheid er in door klinken.’wat is er gebeurt toen jullie vochten…want..toen in de gang in mijn huis…je beschermde hem na….nadat hij benjamin…had vermoord….wat bedoel je met toen hij de macht over je verloor mijn lief.’vraagt hij door en hij keek hoe ze mystery even gerustellend klopte en hij glimlacht.’het maakt niet veel uit.’zegt hij ineens tegen haar en hij keek haar liefde vol aan.’zolang jij maar weer veilig bent mijn lief,’fluistert hij naar haar en hij pakte voorzichtig haar kin vast en draaide hem een beetje zijn kant op waarna hij haar een zachte kus gaf. Hij merkte niks aan haar hij was o blij tot ze weg was bij emilio veilig bij hem.

Caleb was weer bij daniel gaan staan en keek zijn grote broer aan terwijl die hard op zijn gedachten tegen hem uit sprak.’eerlijk gezegt twijfel ik.’zegt hij langzaam tegen hem n hij keek richting de uitgang van de steeg en dan weer naar daniel.’alexander twijfelt er niet aan tot zij het is, het zou kunnen tot ze het vergeten is….alleen vraag ik me af of emilio haar zo makkelijk zou hebben laten gaan en dat in zijn eigen huis.’stlt hij vast en hij keek daniel aan.’jij kende moeder langer weet jij of z dit ook kon en wat voorn effect het had.’vraagt hij door aan hem.

Daniel liet zijn hoofd een beetje hangen. 'Moeder was met de kracht en hulp van haar moeder opgegroeid. Die wist wast ze aan het doen was. Delihla niet. Ze heeft niemand gehad die wist hoe ze die kracht kon beheersen. Genezen is niet zo moeilijk, dat is dat onderliggende kracht die in haar schuilt, die is zoals zij is. Zacht, aardig, behulpzaam en beschermd. De kracht die ze geprobeerd heeft te gebruiken is duister. Ik heb hier alleen maar van gehoord. Iemand die het leven uit iemand anders wilt zuigen. Het kan de gebruiker of de persoon op wie het gebruikt word fataal worden als het mis gaat. We mogen van geluk spreken dat ze niet gestorven is.' Daniel schudde zijn hoofd en keek naar Caleb. Hij slaakte een zucht en steeg ook af. Hij liep naar de hoek van de steeg en keek om het hoekje naar zijn zusje en Alexander. 'Dat is ons zusje niet en die jongen, die is enkel verblind door liefde.' zei hij verslagen. 'Maar ik heb geen idee hoe we haar terug kunnen krijgen.' Toen hij wat beter keek zag hij een dolk glinsteren in het licht van de ondergaande zon. Hij vloekte zacht. 'Alexander kijk uit!' riep hij zonder erbij na te denken wat de gevolgen konden zijn.

Delihla legde haar vinger tegen Alexander zijn lippen aan toen hij haar vroeg waarom ze hem was gaan zoeken. De oceaan van vragen golfde over haar heen terwijl ze hem het zwijgen op bracht. 'Het maakt niet uit waarom. Wat gebeurt is is gebeurt.' zei ze zacht. 'Ik heb mijn redenen gehad om hem te gaan zoeken en het was dom van me geweest, dat besef ik nu en wat ik gedaan heb valt niet goed te praten. Dat weet ik. Ik vraag je ook niet om verevening. Ik wil verder. Ik wil dit alles vergeten.' zei ze zachtjes. Ze voelde hoe hij haar kin vast pakte en haar hoofd naar hem draaide. Ze voelde dat dit haar kans was, misschien wel de eerste en laatste kans om de klus te klaren die Emilio haar opgedragen had. Ze voelde hoe zijn lippen zachtjes de hare vonden. Ze legde een hand in zijn nek terwijl ze met haar andere hand langzaam het dolk uit haar mouw liet geleiden. Ze genoot van het moment dat zijn lippen de hare streelde en even nam de hartstocht het over. Ze sloot haar ogen en drukte haar lichaam tegen hem aan terwijl ze van een zachte, tedere kus overging in een hartstochtelijke zoen. Ze opende haar mond en streelde met haar tong zacht zijn lippen. Toen hij zich aan haar overgaf hief ze langzaam het dolk op achter zijn rug. Het glom gevaarlijk in het schijnsel van de ondergaande zon. Ze ging met haar vrije hand langs zijn hals naar zijn borst en liet hem op Alexander zijn hart rusten. Haar lippen lieten de zijne los waarna ze een spoor van kusjes over zijn hals naar zijn oor maakte. Heel even snoof ze zijn geur in. Toen opende langzaam haar mond en fluisterde. 'Voor Emilio' Met die woorden liet ze het dolk naar beneden schieten, net op het moment dat ze vanuit de straat waar Daniel en Caleb stonden te wachten de stem van haar broer hoorde. Haar ogen schoten open en toen ze Alexander aan keek schoot er een kille blik doorheen. Maar de schreeuw weerhielt haar niet om het dolk richting Alexander zijn te steken. Met volle vaart kwam het glimmende dolk dat ze van Emilio af had genomen richting Alexander zijn rug.

caleb keek daniel aan en zag hoe die zijn hoofd liet hangen. hij luisterde naar zijn uitleg waardoor hij zich eigelijk nog meer zorgen begon te makn dan eerst.'waarom heb je haar dat nooit vertelt. als z dat had geweten had ze het nooit geprobeert.'zucht hij tegen hem. caleb heild de paarden vast terwij daniel dezee ker een kijkje ging nemen. zoals hij al had verwacht stelde daniel meteen vast tot dat niet de echte delihla was.'er moet toch iets zijn, misschien een voorwrp waar ze erg aan gehecht is of...'begon hij hart op na te denken tegen zijn broer. maar dan hoort hij hem roepen en hij rende de steeg uit terwijl hij de twee paarden vast had.

axel keek delihla aan terwijl ze langzaam een vinger op zijn lippen legde, waardoor hij stil werd. hij hoorde haar woorden aan en keek haar liefdevol aan en je zag tot zijn ogen nog wat rood en waterig waren van het huilen toenstraks.'doe dat nooit meer, j wet niet waartoe hij in staat is. sluit me nooit meer zo buiten.'fluistert hij tegen haar.je zag aan zijn ogen hoeveel hij van haar heild en tot hij alles voor haar veiligheid zou doen.alexander voelde hoe delihla zijn kus beantwoorde en hij voelde haar hand in zijn nek. niet lang daar na voelde hij oe ze zich tegen hem aan drukte en de tedere kus een hartstogtige zoen werd. dit voelde zo goed n vertrouwd tot axel zelf verdronk er in en hij zoende haar verder en ging teder met een hand over haar onder rug heen, de andere bracht hij langzaam omhoog om haar wang te strelen.axel laat een kreun van puur genot horen als ze zijn hals richting zijn oren kust. hierdoor voelde hij een vlaag van kippenvel over zich heen komen. maar dan lijkt zijn gevoel te breken als kwetsbaar porselein als hij delihla voor emilio hoort zeggen. 'wat. 'zegt hij verbaast en komt wat rechter en keek verwart naar delihla. dan gbeurde r meerdere dingen teglijke. daniel die hem voor iets waarschuwde, de blik in de ogen van delihla die hij zo vaak in emilio zijn ogen had gezien. net even daarna voelde hij een stekende pijn achter in zijn rug, maar de pijn die hij in zijn hart voelde omdat delihla hem gewoon weer deed veraden was vel erger. hij snakte naar adem terwijl hij delihla vast pakte.'juist ja,'brengt hij uit terwijl hij delihla recht aan keek.'ik maar denken tot jij sterker bent dan emilio of zelfs mij met...'zegt hij langzaam en hij pakte haar schouders vast en had moeite met recht te blijven zitten. maar bleef haar recht aan kijken.'je lief hebbenden hart. je stelt iedereen teleur hiermee. daniel, tristan, caleb, je vader...arya....mijzelf....al..al weet ik tot je daar ergens bent mijn delihla....maar je stelt het meest..je..je moeder teleur.' brengt hij langzaam uit. hij voelde hoe er bloed uit de wond in zijn rug stroomde. hij bepaalde dingen in zijn lichaam koud begonnen aan te voelen. dan voelt hij hoe hij van het paard af zakt en delihla los laat.

calen zag wat er gebeurde en het enige wat hij eerst kon doen was versteend naar zijn zusj kijken en na het geen wat ze had gedaan. dan als axel valt komt hij in beweging en rent naar hem toe en laat zich op zijn knieen vallen terwijl hij zijn eigen pijn negeert.'DELIHLA.'roept hij wanhopig naar zijn zusje terwijl hij naar haar kijkt van wat doe je.