Way of the street

Rosa nam plaatst in de auto en sloot de deur achter zich. Ze keek iets wat verbaast op toen ze Evan hoorde praten. Ze trok haar wenkbrauw op toen hij vertelde dat hij voor hun zou werken maar onder drie voorwaardes. Ze kruiste haar been over haar andere sloeg toen ook haar armen over elkaar. Ze nam een zakelijke houding aan, dat was iets wat ze vaker onbewust deed als er iets besproken werd. "Ik luister." zei ze rustig. De journalist gaf aan dat hij het zou doen maar dat hij wilde leren hoe hij zich moest verdedigen en hoe hij met een pistool om kon gaan." Ze knikte enkel als acceptatie van zijn voorwaarde. Dan hoort ze zijn verzoek om een nieuwe camera en moet lichtjes lachen. "Kies een leuke uit zou ik zeggen, zonder maximaal budget." Geld hadden ze genoeg dus als een nieuwe camera er voor zou zorgen dat hij hun zou helpen, dan wat dat een kleine moeite. Ze ontspande wat meer in haar stoel en voelde hou de auto nog een stukje doorreed. Ze waren op weg naar een kleine praktijk in het gebied van de Blackwoods. De praktijk die Lydia opgezet had met hun hulp en waar ze hun mensen verzorgde die niet naar het ziekenhuis konden om welke rede dan ook. "Lydia is bij ons gekomen na problemen. Ze zal je verzorgen, je wonden schoonmaken en hechten." zei Rosa kalm terwijl ze uit het raam keek en zag dat ze er bijna waren. Toen de auto stopte stapte ze uit en bijna meteen daarna kwam een jonge vrouw van 23 jaar naar buiten gerend en omhelsde ze Rosa. "Ooh Rosalinde, ik maakte me zo een zorgen. Ik hoorde wat er gebeurd was." Rose streelde de ander vrouw over haar hoofd. "Geen zorgen ik ben ongedeerd. Er is alleen iemand anders voor wie je moet zorgen." ze keek om naar Evan. "Dit is Evan. Onze nieuwe journalist. Zorg goed voor hem. Ik moet met mijn vader spreken over wat er gebeurd is." Lydia knikte en stak haar hand uit naar Evan. "Kom, ik zal je helpen."

evan bleef naar rosa kijken terwijl hij srak en merkte dat haar houding weer veranderde toen hij zijn voorstellen had gedaan en ze knikte. bij de derde over zijn camera begon ze zelf lichtjes moest lachen.'de ijskoningin kan lachen.'mompelde hij zachtjes meer tegen zich zelf dan tegen rosa. hij hoorde hoe hij eentje mocht uit kiezen en hij wist meteen wat voorn soort hij moest pakken, dat zou later van pas kunnen komen. dat zou hij haar nog wel eens uit leggen. dan keek hij naar buiten als ze verder rijden, af en toe vertrok zijn gezicht van de pijn als de auto bewoog. hij hoorde rosa vertellen naar wie ze hem  bracht een vrouw lydia die hem ging verzorgen en hij knikte enkel. niet zo lang na haar uitleg stopte de auto bij een kleine praktijk. hier werden geen vragen gesteld zoals in een ziekenhuis wel altijd deden. hier gingen mensen heen met duistere achter grond of te weinig geld die iets zouden regelen. hij stapte langzaam uit en zag een jonge vrouw die rosa omhelsde en haar rosalinde noemde. rosa ging heel lief met de vrouw om waardoor hij eventjes weg keek. het was eventjes zo vreemd voor hem nu hij hier in terecht was gekomen. vanmorgen had hij gedacht dat hij de volgende ochtend weer thuis zou zijn maar nu twijfelde hij of hij daar ooit nog een voet binnen kon zetten.  evan keek op uit zijn gedachten als hij zijn naam hoort. hij hoorde dat zij hem moest verzorgen maar ook dat rosa weg ging naar haar vader om dingen te bespreken, dit was zijn schuld hij was achter zijn camera aan gegaan. hij deed zijn mond open om iets te gaan zeggen maar lydia sprak al tegen hem. hij keek even twijfelend naar haar hand en even naar rosa. maar dan pakt hij met zijn niet gewonde arm haar hand vast en knikte enkel naar haar om met haar mee te lopen. hij wist niet of hij rosa nog zou zien. hij hoopte van wel en niet dat hij hem zo aan zijn lot zou over laten. hij liep mee de kliniek in.

meneer blackwood zat in zijn penthouse in zijn kantoor kamer en tikte rusteloos met zijn vingers op het glazen onderblad terwijl hij wachten. hij had gehoord wat er gebeurt was gedeeltelijk. nu wilde hij het van zijn dochter horen. het was hem op gevallen dat wings zijn aanvallen steeds vaker gericht waren op rosalinde en dat baarde hem toch wel iets zorgen.


Alexander liep door zijn grote villa heen door de gangen heen to hij bij een kamer waar hij moest zijn. Zonder te kloppen ging hij de kamer binnen die grotendeels donker was. Hij werd alleen verlicht door de 4 computer schermen die aan waren en door de kamer waren opgesteld. Achter een van de schermen dat een jonge vrouw met een bril op haar neus en de haren geknipt in een boblijn ze was 19 jaar. Ze speelde met een lolly in haar mond maar kijkt meteen op als de deur open gaat. Ze glimlacht liefjes naar hem. Dag meneer wings.' Zegt ze en ze rolt haar stoel van een scherm vandaan.' Wat kan ik voor u doen.' Vraagt ze aan hem. Axel glimlacht en sloot de deur achter zich wn liep de kamer verder in. Deze jonge Damen had hij als tiener van haar familie weg gepakt toen ze over staat zwierf omdat ze niet meer terug wilde naar ze. Hij had van haar gehoord omdat ze goed was op de computer en had haar onderdak gegeven in ruil voor haar diensten.' Liefje, kun jij voor me uit zoeken waar Rosa vannacht zal gaan slapen. Het zal deze keer denk ik niet in haar eigen appartement zijn vermoed ik. Ze moet een journalist een nieuweling onder haar hoede nemen als de bronnen kloppen. die nemen ze meestal niet meteen mee naar hun gebruikelijke plek.' Legt hij haar uit en hij ging op een van de hoeken van een bureau zitten. Het meisje knikte en schoof naar de andere kant van de kamer en begon te tippen op haar computer. Axel wachten geduldig. De andere twee leden die hij net gebeld had konden dadelijk aan komen dan kon hij met hen zijn plan bespreken.

Lydia leidde de Evan de praktijk binnen. "Geen zorgen. Ze doet zich wel kil en koud voor maar ze zal je nooit in de steek laten als je haar nodig hebt. Ik kan het weten." De jonge vrouw ging Evan voor naar een van de behandelkamers waar ze een papier over de behandelbank trok en er op klopte. "Hier, ga zitten." Ze liep naar de kast en begon wat gereedschap te pakken wat ze nodig had. Een kommetje, een tang, een flesje met een heldere vloeistof, doekjes en naald en hechtdraad. Ze pakte haar stoel erbij en legde de materialen op een tafeltje dat ze dichterbij trok. Toen Evan was gaan zitten. trok ze twee handschoentjes aan en pakte ze de tang waarna ze naar hem keek. 'Dit kan een beetje prikken, maar zelfs de kleinste splinters moeten eruit, anders kan het gaan ontsteken en dat willen we niet." Ze begon voorzichtig glasscherf voor glasscherf uit zijn arm te trekken terwijl ze met een doekje het bloed weghaalde dat langs zijn arm naar beneden drupte. "Gelukkig zijn er geen belangrijke spieren of aderen geraakt zo te zien. Het zal wel even gevoelig zijn, maar dat trekt wel weer bij." Toen ze de glasscherven en splinters verwijderd had pakte ze een schoondoekje en deed daar wat ontsmettingsmiddel op waarna ze de wond zorgvuldig schoonmaakte. Ze keek naar de journalist terwijl ze hechtingnaald en draad pakte. "Met of zonder verdoving?" ze hielt haar hoofd een beetje scheef terwijl ze hem nieuwsgierig aankeek.

Rosa was meteen nadat Lydia en Evan naar binnen waren gegaan in de auto gestapt die kort daarna terug reed naar het penthouse van haar vader. Ze liep haastig naar binnen. Ze keek nog even kort om naar de chauffeur. 'Breng hem naar een onderduik adres. Als ik echter kan komen waar hij woont, kan Wings dat ook.' Met die woorden liep ze naar binnen. Ze stapte in de lift en unlockde de penthouse knop met haar keycard waarna de lift in beweging kwam en naar boven zoefde. Ze stapte uit en knikte kort naar de 2 bewakers die boven bij de lift de wacht hielden. Dan loopt ze meteen door naar het kantoor van haar vader. Ze klopt een keer maar wacht niet op antwoord. Ze wist dat hij haar verwachtte. "Ik ben er vader." zei ze rustig terwijl ze voor het bureau stil bleef staan.

Evan liep braaf mee naar binnen. Hij had gehoord hoe Rosa over deze vrouw praten en hoe ze elkaar hadden begroet dus dan moest het wel goed zitten dat ze hem bij haar achter liet. Ze verzekerde hem dat Rosa hem niet in de steek zou laten maar daar kende hij haar nog niet goed  genoeg voor, maar aan de andere kant had ze hem net wel gered en leek Rosa hem ook wel  iemand van haar woord en lydia was gek op haar.Hij keek de praktijk goed rond toen hij naar binnen liep achter lydia aan die hem een kamer in leide. Hij zag hoe ze de behandel bank klaar maakte en hij ging braaf zitten toen ze het zei. Het kon gaan prikken en hij knikte daar op. Hij vertrok af en toe een beetje zijn gezicht als ze er eentje uit haalde.' Gelukkig.' Zegt hij kort aan dat niks schadelijke was geraakt dan zijn huid en hij maakte een pijnlijk sissend geluid als ze het ontsmet. Dan hoort hij haar vraag en keek naar de naald en draad.' Zonder.'Zegt hij dan glas helder. Het klonk stom maar hij moest er tegen kunnen. Hij zou wel vaker pijn leiden was zijn vermoede. ' mag ik vragen waar Rosa jou bij geholpen heeft.' Vraagt hij haar.


Axel zat nog op het uit einde van het bureau en keek toe hoe het meisje beter bekend als mika achter de computer zat. Haar vingers vlogen over het toetsen bord heen en je hoorde haar driftig tikken. Er ging een dik half uur over heen waarna ze axel wenkte. Hij stond op en liep rustig naar haar toe om achter haar te gaan staan om mee te kunnen kijken op het scherm.' Het was even zoeken maar ik heb 2 plekken gevonden die zei welligt eens zou kunnen gebruiken. Al wordt ze er bijna nooit gezien.' Begon ze haar uit leg aan axel. Ze keek even over haar schouder naar hem en daarna weer naar het scherm. Deze twee woningen staan op haar eigen naam of schuilnaam. Daarom duurde het zoeken wat lang ze heefd meerdere plekken op haar naam. Deze twee gebruikt ze zelde. De stroom en water worden maar een keer in de paar maanden gebruikt. Ik gok de grootste van die twee als ze die journalist mee neemt.' Zegt ze tegen hem. Axel keek met zijn groene ogen naar de twee woningen. Het kon kloppen wat ze zei. ' geef me het adres van ze allenbij maar voor de zeker heid.' Zegt hij tegen haar en ging even door haar haren heen waarna hij naar de deur liep.' Goed werk mika. Kijk ook eens of je iets van die jonge man kan vinden voor me.' Zegt hij en hij verliet de kamer, ze wisten niks van hem en hadden niet eens een foto van hem laat staan een naam. Axel wilde altijd graag weten met wie hij te maken had. Bij Rosa wist hij dat al maar toch bleef zij hem verbazen met de dingen die ze uit haalde om hem dwars te liggen.

Meneer blackwood kijkt op als er geklop klinkt en zijn dochter binnen komt zoals ze altijd deed als hij haar verwachte. Ze kwam binnen en bleef voor zijn bureau  staan.' Ik ben blij dat je gezond en wel hier bent, maar ik wil wel weten hoe dit heeft kunnen gebeuren op ons eigen gebied.' Vraagt hij aan zijn dochter als hij op staat en naar haar toe loopt en even haar wang aan raakt. Hij keek naar de blauwe ogen. ' ik wil dat je voorzichtiger te werk gaat,' waarschuwt hij haar al vast. Want hij had een vermoede dat het totaal niet om de journalist was gegaan. Die waren vervangbaar. Maar als het Rosa haar opdracht was beet ze zich er in vast dat wist hijzelf. Dus wings waarschijnlijk ook.

Lydia keek Evan verbaast aan. "Ben je zeker?" vroeg ze iets wat argwanend. Ze legde de hechtingsmaterialen snel weg en liep naar een van de hangende kastjes achter haar bureau. Ze pakte er een glas uit en wat whisky en schonk een glas voor hem in. Ze liep en rijkte het hem aan. "Ik vind het dapper van je, maar het is geen pretje. Drink op, dat verzacht de pijn een beetje door de roes van de alcohol. Oh en wen maar aan de smaak, je gaat het vaker nodig hebben dan je denkt. Niet alleen om pijn te verzachten." Met die woorden pakte Lydia de hechtingnaald weer en ging terug op haar stoel zitten. Ze schoof hem dichterbij en begon voorzichtig de wonden die gehecht moesten worden te hechten. Gelukkig waren het er niet veel, maar toch een aantal waar de grotere scherven in gezeten hadden. Als ze klaar is legt ze de draad weg, ontsmet het nog een keer en draait dan voorzichtig verbandjes om de wonden heen zodat er geen vuil in kon komen. Ze pakt de gebruikte materialen op en legt ze in de gootsteen zodat ze ze zo dadelijk schoon kon maken wanneer Evan weg was. Bij de klop op de deur kijkt ze om en knikt ze groetend naar de man die in de deuropening staat. Ze kijkt naar Evan. "Je chauffeur is er. Hij zal je naar een schuiladres brengen zodat je vanavond veilig bent van Wings. Zolang Rosalinde en haar vader niet weten waarom hij het op jou gemomd had is het niet veilig naar huis te gaan. Als wij je kunnen vinden, dan kan Wings dat ook." legt ze rustig uit. "Blijf op het adres tot Rosalinde contact met je opneemt. Ze weet waar je heen gaat, ze heeft het geregeld." Lydia liep naar een kastje en haalde er een klein plastic potje met pilletjes uit. Ze gaf ze aan Evan. "Hier, tegen de pijn en het zorgt dat je wonden sneller genezen. Als je meer nodig hebt weten Rosa haar mannen me te vinden. Ga niet alleen op pad."

Rosa bleef staan terwijl haar vader het woord nam en opstond. Ze keek hem rustig aan terwijl hij om het bureau heen liep en leunde met haar wang tegen zijn hand aan toen hij die tegen haar aanlegde. "Het was die journalist. We zijn waarschijnlijk vanaf het begin af aan al gevolgd door een van Wing zijn slaafjes en toen we klaar waren bij de Lions Den wist de knul de camera van Evan te bemachtigen. Hij had me op de grond geduwd omdat hij dacht dat de jongen het op mij had voorzien, maar tegen de tijd dat ik overeind was gekomen was hij al achter de knul met zijn camera aan gerend. Hij luisterde niet naar me toen ik hem achterna riep dat het een val was. De sukkel had geen idee wat hij aan het doen was." Rosalinde balde zijn vuist. Ik herkende de jongen. Ik kon Evan niet in de handen van Alexander laten vallen. Daar hebben we hem te hard voor nodig. Dus ik ben achter ze aan gegaan. Tegen de tijd dat ik ze terug gevonden had was het een ravage. 2 voertuigen waren op elkaar geknald, 2 man dood en een derde op het punt om Evan te vermoorden. Ook de derde man kan het niet na vertellen. Ik heb Evan naar Lydia gebracht zodat ze zijn wonden kan verzorgen en daarna word hij door een van uw mannen naar mijn schuiladres gebracht. We zullen daar blijven totdat we er achter zijn of ze het daadwerkelijk op de journalist gemomd hebben of op iets anders." Ze keek haar vader aan en ontspande haar vuist. "Dat is, als u uw toestemming geeft vader."

meneer blackwood luisterde naar het verhaal dat zijn dochter hem vertelde hoe het precies was gegaan met de aanval. de jonge was onwetend dit hadden ze kunnen verwachten maar toch was he voor hun niet fijn dat dit gebeurt was. maar de hoofd zaak wat zijn dochter ook aan haalde was ook wat hem de zorgen bracht. op wie van van de twee had wings het gemunt gehad toen hij de aanval pleegde. echt op de jonge journalist of misschien wel op rosalinde. hij hoorde haar vragen of het goed was dat ze beide op het schuil adres verbleven tot ze meer wisten waarom. hier om moest hij grijnzen .'je bent een dochter naar me hart weet je dat. als ik iets denk. zeg jij het zelf al.' begon hij tegen haar en gaf een knik naar haar.' ik vind het goed dat jullie naar het schuil adres gaan, ik ga kijken of we er achter kunnen komen waarom die aanval nu precies was.' verzekerd hij zijn dochter.'ga nu en doe voorzichtig.' zegt hij tegen haar en raakte even haar ketting aan.

Evan keek naar lydia die wat verbaasd was.' Ja ik ben me zeker.' Zegt hij tegen haar. Hij keek haar zelf na als ze op staat om een glas ta pakken en iets er in te doen en hoe hoefde niet te vragen wat het was. Het was whiskey ze rijkte hem het glas aan en hij pakte het aan. Hij goot het in een keer achter over en drok het snel op. Hij hoorde de uitleg van lydia en hij knikte naar haar. Hij begon wel al een vermoeden te hebben waarom. Evan keek voor zich uit als lydia dichter bij komt, hij voelt dat ze begint. In het begin is hij een beetje stil maar na een tijdje hoor je hem toch zachtjes pijnlijke geluiden maaken en zijn handen ballen tot vuisten. Hie dacht aan de man die zo lang zijn mond had gehouden tot de panter in zijn arm had gebeten. Hij keek weer naar zijn arm die lydia nu begon te verbinden. Ze was netjes te werk gegaan moest hij zeggen.' Bedankt voor je goede zorg.' Zegt hij tegen haar. Aven kijkt meteen naar de deur als er geklop wordt. Lydia legt hem alles uit wat de bedoeling is en aan de hand is. Hij voelde zich weer even wat schuldig tegen over Rosa, door zijn domme actie moesten ze dit doen.' Dankje en Geloof me ik zal niet meer alleen op pad gaan. ik zal wachten tot ik wat hoor van haar.' Beloofd hij lydia als hij op staat en even wankelt niet alleen van de alcohol maar ook omdat de adrenaline weg was van toen straks. Hij ging braaf met de chauffeur mee In de auto. Na een klein kwartiertje kwamen ze bij een gewoon klein woonhuis. De chauffeur maakte de deur open en deed een ronde binnen waarna hij naar binnen mocht. Hij nam plaats in de keuken. Evan zag de bank en liep daar meteen heel en liet zich er op neer vallen. Hij was zo moe.



axel kwam beneden in de keuken als hij een van de twee mensen in zijn koelkast ziet zitten die hij gebeld had om te komen helpen. 'smakelijk.' zegt hij op een toon van. je bent mijn eten aant op eten. de jonge man keek op en slikte een stukje van het worst op die uit zijn mond stak.'dankje.'zei hij met een mond vol en hij gooide de deur dicht. daarna ging de deur van de andere ingang van de keuken open en een mesje kwam binnen die ietsjes jonger was dan axel.' bedankt dat jullie konden komen. als het goed is weten we de schuil adres waar de twee dadelijk heen gaan. ik wil rosa daar weg halen.' legt hij hun meteen uit. de jonge begon te lachen ' hoe denk je dat te doen. 'vraagt hij hem. axel werd een slang en haalde vinnig naar hem uit zonder hem te raken. toch sprong hij achter uit. axel werd weer mens. 'ik zet ze voor blok ik bijt haar als slang dan moeten ze ons door laten want ik heb alleen het tegen gif. krijgt ze dat niet dan sterft ze binnen een uurtje. 'legt hij hem uit. dan gaat zijn gsm dat hij een berichtje heeft. die was van mika met welk huis het was met de mede deling dat er ligt was aan gedaan. 'we gaan.' zegt hij en hij liep al de keuken uit richting van zijn garage.

Rosa knikte. "Hou me op de hoogte vader, u weet me te vinden." ze gaf hem een zoen op zijn wang en verliet toen de ruimte. Ze stapte in de lift en wachtte tot deze beneden aangekomen was voordat ze een zucht slaakte. Had zei weer. Ze had zo veel te doen en nu zat ze vast in haar huis omdat ze niet wisten of Alexander het op haar of op de journalist gericht had. Ze had hem wel vaker in de weg gezeten en ook al een keer afgewezen. Ze wist dat Alexander haar heel graag naast zich zag staan en hierdoor hoofd van beide bendes zou worden. Maar ze was het totaal niet eens met zijn aanpak en zou ook nooit toestaan dat iemand anders dan haar vader haar zou vertellen wat ze kon doen en laten. Ze liep naar de auto en knikte naar haar chauffeur. "Naar m'n tweede huis" zei ze rustig terwijl ze in stapte en de deur sloot. Rosa keek iets wat dromerig uit het raam terwijl ze straten voorbij zoefde. Ze keek naar de gebouwen en naar de zon die hoog aan de hemel stond. Ze hoopte dat ze er snel achter kwamen waarom Alexander zijn mannen in hun gebied waren en dat ze daarna gewoon weer door kon gaan met het doen en laten. Niet veel later stopte de auto voor het huis waar ze die avond zou blijven. Ze zag dat er al licht brandde, maar toch bleef ze iets langer zitten dan zou horen. Ze wilde niet, maar ze moest. Met tegenzin stapte ze uit. Ze sloot de deur en de auto reed weg. Ze wist dat alle mannen nu in gezet werden om te kijken wat de situatie was. Heel even bleef ze naar het huis kijken waarna ze met tegenzin door het poortje de voortuin in liep.

Axel ging aan de bij rijders kant zitten van de zwarte puma wagen. De andere jongen die de sleutels had ging aan de  bestuurders kant zitten en starte de wagen. Het meisje ging achter in zitten als axel het adres aan de jongen geeft waar ze heen moeten en zegt hem er bij dat ze ietjes verder weg moeten stoppen. Hij ging gemakkelijk zitten terwijl hij met zijn groene ogen naar buiten kijkt. De poort van de garage gaat omhoog. De jonge achter het stuur gaf een stroop gas als ze weg rijden. Nu kon die nog lawaai maken met de auto dadelijk niet meer en hij grijnsde onschuldig naar axel. Axel rolde met zijn ogen omdat hij dat deed, en je hoorde het meisje hard op zuchten achter in.' Jij wordt nooit volwassen toch.' vraagt ze hem. De jonge achter het stuur die kay heet bleef grijnzen.' Tuurlijk niet dat is saai.' Zegt hij Axel wist hoe kinderlijk die jonge af en toe was maar tja het was zijn jonge broertje en hij deed zijn werk nu eenmaal goed maar hij had het hem zelf ook goed geleerd. het meisje achter in ook, ze wist wat van haar verwacht werd en deed het ook. Deze mensen had hij nu nodig de opdracht mocht niet valen. Hij hoefde maar een kleine beet bij Rosa te doen en ze was van hem. Hij leunde met zijn elleboog op de leren leuning en hield een hand bij zijn hoofd. Dan als ze bij het huis aan komen gereden ziet axel dat Rosa in de voortuin van het huisje staat. Dit kon niet beter uit komen.' Stop hier maar en laat de moter draaien.' Beveeld hij naar kay en hij springt als het waren uit de auto en hij werd een slang hij gleed op top snelheid op Rosa af en hij beet haar zonder waarschuwing in haar onder been net waar haar laars op heild. Hij werd een mens en greep haar vast sloeg een arm om haar armen heen en slog een hand voor haar mond voordat ze zou gaan schreeuwen van de pijn. Dat zou toch niet lang duren zijn gif werkte snel en zou zou snel van de wereld zijn na een brandende pijn. Hij legde zijn kin in haar nek.' Nu heb ik je.' Fluisterde hij in haar oor.

Evan lag op de bank te slapen hij was uit geput geweest van deze ochtend en hij was gisteren laat naar bed gegaan.  De chauffeur was naar een van de slaap kamers gegaan en had voor hem op de tafel een stapel nieuwe kleren neer gelegt. Die zou de jongen strakjes aan kunnen doen. Als Rosa er dadelijk zou zijn zou hij weg gaan om ook zijn werk te doen. Er was nu genoeg werk om te doen.Evan sliep rustig door. Ze hadden beide niet door wat er buiten gebeurde.

Rosa zocht in haar zakken naar de sleutels. Ze stopte hem in het sleutelgat op het punt dat ze een scherpe pijn net boven naar laars. Ze vloekte zachtjes en trapte met haar been. Ze voelt hoe een tinteling zich langzaam door haar been heen naar boven werkt als ze ineens een gedaante achter zich voelt. Ze merkte hoe een arm zich om haar middel sloeg en een hand haar lippen blokkeerde zodat ze niet kon roepen of schreeuwen. De tinteling in haar been begonnen steken te worden en waar ze zich eerst nog had proberen te verzetten tegen de greep van de onbekende begon ze nu te merken dat ze steeds minder en minder kracht had. Ze voelde een adem in haar nek die haar nekharen overeind liet staan en hoorde toen de bekende kille stem van Alexander. Met alle kracht die ze nog in zich had probeerde ze hem in zijn hand te bijten of uit zijn greep te komen. Maar met de seconde die voorbij tikte voelde ze dat ze minder en minder kracht overhield en uiteindelijk moest ze haar poging staken. De sleutel stak nog in het slot, het licht stond aan. Ze was zo dicht bij hulp en toch zo ver weg. "Help...." wist ze zachtjes uit te brengen voordat ze voelde dat haar spieren het begaven en het zwart werd voor haar ogen. Ze zakte roerloos ineen in de armen van Alexander Wings.

Axel merkte dat Rosa langzaam slap werd na een kort verzet terwijl hij haar vast hield. Als hij er zeker van is dat ze geen geluid meer kan uit brengen dan een kreun of zo haalde hij zijn hand voor haar mond weg en pakt haar in bruidshouding vast een arm onder haar rug en een onder haar benen. Zijn groenen ogen keken even naar het huis hij zag de gordijnen niet bewegen en hij zag niemand in de beurt was die het gezien had. Hij pakte haar haar gsm af en stampte hem kapot en schopte hem de struiken in. Eindelijk ging het een keer makkelijk. Hij draaide zich om en met Rosa in zijn armen liep hij naar de zwarte auto waar het meisje de deur voor hem open hield van de achter bank. Kay lachend achter zijn stuur.' Dit had je veel eerder moeten doen broer, dit was bijna te makkelijk. Dan had ik niet die  nukkige houding van je de hele tijd moeten zien.' Zegt hij nog half lachend. Axel keek zijn broer dodelijk aan als hij Rosa op de bank neer legt en zelf naast haar plaats neemt en een lok van haar haren goed legt. ' zorg jij nu maar dat we snel thuis zijn voordat we gespot worden.' Waarschuwt hij kay. Het meisje gooide de deur dicht en stape bij de bijrijdersstoel in.

Na een korte snelle rit wat deze auto waarschijnlijk een boete zou op leveren reden ze weer de garage in waar ze nog geen half uur geleden uit waren gereden. Axel had in de auto Rosa van al haar wapens ontdaan. Axel stapte soepel uit en tilde Rosa zorgvuldig uit de wagen. Hij keek naar kay. 'Waarschuw me alleen als het echt nodig is.' Zegt hij tegen hem. Hij liep dan het huis binnen om vervolgens de grote trap op te lopen en hij zag sommige bende leden even verbaast kijken als hij Rosa in zijn armen heefd. Maar dat kon hem niks schelen. Hij liep naar zijn eigen slaap kamer. Maakte de deur open met zijn elleboog en duwde hem weer dicht als ze samen binnen zijn. Hij liep naar het grote bed toe om Rosa daar op neer te leggen. Hij keek naar haar en glimlachte tevreden. Hij liep naar zijn kast en haalde er een aantal hand boeien uit. Axel was alles behalve stom en onvoorzichtig. Hij dacht bij alles dubbel na. Hij pakte een pols van Rosa en maakte eentje daar vast daarna haalde hij het stuk ketting tussen het bovenstuk van het  bed door waarna hij dan de andere kant van Rosa haar pols vast maakte. Hij controleerde of ze strak genoeg zaten zodat ze zich niet los kon komen. Hij trok haar wat naar onder zodat haar armen omhoog lagen en hij zeker wist dat ze nergens met haar handen bij kon.dan trekt hij ruw haar schoenen uit en gooit ze aan de kant en maakte met de andere twee boeien haar enkels vast en zorgde er voor dat die weer vast zaten aan het uit einde van het bed. Hij deed een stapje terug en bekeek of ze niks kon uit voeten en dat was zo. Dan pakt hij uit de zelfse kast een flesje met een spuit en maakt die klaar. Het was het tegen gif en hij liep naar rosa en zette die in haar boven arm. Hij gaf haar er genoeg van zodat ze ook snel weer wakker zou worden en op knappen. Daarna nam hij plaats in zijn stoel

Nadat Rosa het bewustzijn verloren was had ze niets meer meegekregen. Dat ze in een auto gelegd werd en dat Axel haar naar zijn huis bracht was haar volkomen bijster, en ook dat hij haar naar binnenbracht en dat bende leden hem verbaast aankeken kreeg ze niet mee. Het eerst volgende wat ze mee begon te krijgen was een koud, zwaar gevoel om haar polsen en enkels. Ze begon langzaam bij te komen maar haar bewegingen werden geblokkeerd, werden tegen gehouden door iets. Ze hoorde het rinkelen van een ketting en haar ogen schoten open. Ze keek naar het plafond dat haar vreemd was, ook het zachte bed waar ze op lag kon ze niet registreren. Ze probeert omhoog te komen maar de boeien blokkeren haar bewegingen. Een luide vloek ontsnapt uit haar mond. "Godver!" woest kijkt ze om zich heen tot ze Alexander ziet zitten. Hij keek naar haar, op het kastje naar zijn stoel zag ze een lege spuit liggen. "Wat heb je met me gedaan? Waarom ben ik hier. Laat me gaan vuil serpent" Bijt ze hem toe terwijl ze langzaam meer en meer kracht in haar lichaam terug krijgt begint ze steeds harder om zich uit de boeien te werken. Maar zonder succes. Ze probeert te veranderen, in iets kleins. Een rat zodat ze kon vluchten, maar haar krachten werden geblokkeerd. Het transformeren lukte niet. Ze keek Alexander met vuur schietende ogen aan. Als blikken konden doden was hij mors dood. "Het ging je helemaal niet om die journalist." Ineen keer viel het kwartje bij haar. "Je probeerde mij weg te lokken. Het was je allemaal te doen om mij." Met een vloek en een kreet viel ze terug in de kussens waar ze op lag. Ze voelde de ketting om haar hals. Die zat er nog. Gelukkig. Dan wisten ze in ieder geval waar ze was.

Axel zat in zijn stoel te wachten tot Rosa wakker zou worden, hij gooide iets in de open haard terwijl hij wachten en deed zijn witte jas uit om die over de stoel heen te hangen terwijl hij bleef zitten. Hij keek op als hij de boeien hoort rinkelen een teken dat ze wakker werd. Daarna begon ze wild tw bewegen en een niet zoon net woord ontsnapte haar lippen. Ze keek woest rond tor ze hem zag zitten en hij moest er om glimlachen toen ze tegen hem begon.' Niet zo ondankbaar je bent hier na mijn slangen beet. Ik had je ook dood kunnen laten gaan.' Zegt hij simpel. Axel stond vervolgens op en liep naar rosa toe die geen enkele kant uit kon nu al deed ze nog haar best' Dat je vader je zomaar alleen liet of die stomme chauffeur van je en dat je zelf zo onwaakzaam was heefd je in deze positie gebracht schat. Maar je hebt gelijk het ging me niet om die journalist. Het ging me al een tijdje om jou. Niemand bij jullie heefd het gemerkt de afgelopen maanden dat de aanvallen tegen jullie altijd waren waar jij bij was meid.'Zegt hij tegen haar terwijl hij naast haar op het bed ging zitten. Zijn groene ogen keken in die van haar die van haar schoten vuur op het moment.terwijl zijn hand een lok van haar haren goed deed en hij langs haar kaak lijn ging en vervolgens haar kin stevig beet pakte om haar hoofd zo te kantelen dat ze hem niet kon bijten want hij wist heel zeker dat ze het zou doen als ze de kans kreeg.langzaam gaf hij een kus in haar hals vlak bij haar oor. Hij ging langzaam via haar hals naar onder al wel kussen en stopte bij haar boezem en liet haar los waarna hij  wat af stand nam.' Ik herinner me ineens die leuke cadeautje die je me vandaag hebt gestuurd.' Begon hij terwijl hij op stond en naar de cocktail bar liep en een bak met ijsklontjes pakt en komt terug gelopen. Hij zet ze op het nacht kastje binnen hand bekijk terwijl hij met een hand een beetje haar trui omhoog deed en haar broek los maakte en haar broek een heel klein beetje omlaag trok. Hij boog zich voor over en net voor zijn lippen haar lies raken on die te kussen die hij had blood gelecht trok hij zich terug. Hij keek haar aan met een blik die onheil voorspelde. Hij stond op en liep naar de haard toe. ' ik heb ook een cadeautje voor jou.' Verklaart hij dan en hij pakt naast de haard een tang en hij vist iets uit de open haard. Hij liep langzaam op Rosa af. Hij keek even Rosa aan.' Eens kijken of je hardt kan schreeuwen lievert.' Zegt hij kil weg. Hij kon heel soms aardig zijn maar hij bleef een bende leider die lieten niet met zich sollen en sommige daden moesten gestraft worden. Hij duwde met zijn vrije hand tegen haar buik om die op de plek te houden en hij plaatste zijn knie op haar boven benen zodat die nog minder bewogen dan ze al deden. Wat hij vast had met de tang was zijn slagen broche het zelfde teken dat Rosa haar had op gestuurd dat ze bij de mannen had weg  gesneden. Hij groeide om dat hij heel heet was geworden in het vuur. Dan duwt axel hem hard tegen haar lies aan. De plek die hij voor 2 redenen had uit gekozen. Die was niet zichtbaar voor alle andere bendes maar voor haar wel. En je kon hem daa moeilijk verwijderen omdat daar onder de huid belangrijke aderen liepen. Hij hield hem lang genoeg er tegen aan om daarna de tang en broch op de grond te gooien en een ijsblokje te pakken en die meteen tegen de wond aan te duwen.

"Ik ben hier omdat je me beet. Je had me ook gewoon met rust kunnen laten stuk vergif" snauwde Rosa Axel toe. Ze draaide haar hoofd weg. "Had me maar laten sterven, hoefde ik jou nu tenminste niet te zien." Ze probeerde zich opnieuw los te krijgen maar zonder geluk wat nog een kreet van frustratie opleverde. Ze probeerde zo ver mogelijk bij hem weg te komen toen hij naast haar op het bed ging zitten. Ze hoorde zijn woorden aan en werd even stil. Nu ze er aan terug dacht had hij gelijk. Elke keer was zij erbij geweest als er wat gebeurd was. Nooit haar vader, wie je juist zou verwachten bij een aanval op een bende. Je zou denken dat ze de baas wilde hebben, niet zijn dochter. Haar tanden schoten in zijn richting toen hij haar haar goed deed. "Blijf van me af." siste ze kwaad. Ze voelde hoe hij haar kin pakte en haar hoofd draaide. Een rilling liep over haar rug toen hij zachtjes haar hals kuste. Ze sloot haar ogen en huiverde, veel kon ze er niet tegen doen. Ze moest het over zich heen laten komen. Ze hielt haar adem in terwijl hij langzaam een spoor van kusjes over haar hals naar beneden trok. Ze was niet gelovig, maar nu bad ze toch echt tot god dat het snel op hielt. Ze keek op toen hij over haar cadeautje begon. Ze dacht terug aan de brandmerken die ze hem gestuurd had. Hij zou toch niet...? Hij was gek. Haar ogen schoten wijd open toen hij weg liep en even later terug liep met een emmer met ijsklontjes. Haar ogen schoten tussen de bak en hem heen en weer en ze voelt zijn warmen handen op haar blote huid als hij haar shirt omhoog trekt en haar broek los maakt. "Raak me niet aan." siste ze nog een keer maar hij liep al weg. Ze kwam een beetje overeind en volgde zijn beweging. Ze zag hoe hij met een metalen tang iets uit het haardvuur haalde en toen terug liep. Haar ogen werden groot toen ze doorhad wat hij van plan was. "Nee..." zei ze zachtjes. Zijn hand hielt haar lichaam in positie terwijl hij met met zijn gewicht, met zijn knie haar benen blokkeerde. Hij was sterker dan haar, dat voelde ze meteen, dus ze kon niet bewegen. Ze lag onder hem vast gepind terwijl hij de broche aan haar laat zien. Ze zag het zelfde teken als dat ze uit de huid van zijn doden mannen had gesneden. Het volgende moment voelt ze het hete ijzer tegen haar koele lichaam aankomen. Ze wil gillen, schreeuwen van de pijn, maar ze gunt hem die plezier niet. Ze bijt haar tong vast, houd haar lippen stevig op elkaar terwijl de ze pijnkreten die aan haar willen ontsnappen smoort. Langzaam sluit Rosa haar ogen terwijl de tranen van de pijn over haar wangen rollen. Ze glijden van haar gezicht af en druppen op het kussen waar haar hoofd op ligt. Zo snel als de hitte gekomen was zo snel verdween hij ook weer. Gevolgd door een ijzige kou. Ze hielt haar ogen gesloten maar ze kon wel raden wat hij deed. Ze draaide haar hoofd van hem af terwijl de tranen bleven lopen, niet meer van pijn. Maar van afschuw. Hij had haar gemerkt als de zijne. Letterlijk en figuurlijk gezien."

Aven zat in de auto met de chauffeur. Hij zat deze keer aan de bij rijders kant en had een kolrtriu aan en een zwart vest er over aan. De chauffeur reed op een hoge snelheid. Ze hadden een tijdje geleden de sleutels gevonden die op de deur staken, zonder iets te vragen wist aven dat die van Rosa moesten zijn geweest en dat er iets mis was. De chauffeur was daarna rond gaan bellen en kreeg bevestiging dat Rosa bij hun had moeten zijn. Wat niet zo was. Hij had zwijgend geluisterd tot hij de chauffeur hoorde zeggen iets over een tracker. Dit was zijn kans om te helpen. Hier kon hij zich nuttig maken en zo gauw de man had neet gelegt en een ander nummer wilde bellen had hij zich er in gemengd. Hij had hem zijn plan uit gelegd dat weinig mensen koste en dat dit axel niet zou verwachten omdat hij hem nog niet zo goed kende.
de chauffeur twijfelde heel erg maar evan bleef vol houden dat dit de beste mogelijkheid was om rosa daar weg te halen. de chauffeur belde daarna met zijn baas en legde het plan van evan kort aan hem uit en die stemde er meteen mee in. dus nu zaten ze in de auto in wings hun gebied. na nog een stukje stopt de man in een zei weg en geeft evan een gsm, zaklamp en een pistool. evan pakte de gsm en zaklamp meteen en bij het pistool twijfelde hij even maar pakte deze ook aan.' zorg er voor dat we meteen weg kunnen rijden.' zegt hij tegen hem een klein beetje zenuwachtig waarna  hij snel uit stapte richting een riool put liep de deksel op tilde en naar binnen toe klom behendig, hij ging zo vaak via het riool te werk om informatie te krijgen van bepaalde nieuws dingen dus dit moest ook gaan werken. hij klom naar beneden en een maal beneden legt hij de zaklamp neer. kijkt op de gsm waar de tracker zich bevind om vervolgens een rat te worden en begon met rennen. na een stuk werd hij even mens en keek op de gsm. hij was er bijna en hij had voornamelijk recht door gerend. hij werd weer een rat en rende door en op het laatste een stukje links. dit liep gedeelte lijk dood voor een mens maar je zag een klein rond gat. evan werd weer een mens en keek naar de gsm hij was op de goede plek zag hij en hij stuurde een whats app bericht waarna hij weer een rat werd en zich door het kleine gat omhoog werkt.

axel had al haar protest van aan raken of van angst voor het brandmerk wat hij haar ging geven genegeerd toen hij te werk was gegaan. omdat hij toch voorzichtig moest zijn met wat hij deed hij wilde niet dat het een vervaging werd van zijn brandmerk, dat wilde hij niet bij zoon mooie dame. hij deed dit omdat ze toch gestraft moest worden. hij keek naar haar terwijl hij het ijzer op haar huid duwde. hij zag dat het haar veel pijn deed maar ze weigerde te schreeuwen hij hoorde wel wat geluid maar niet wat hij wilde, ze gunde hem dat blijkbaar niet. hij zag de tranen komen en hij glimlachte. dat was toch wat. nadat hij het ijsklontje er tegen aan duwde zag hij haar hoofd weg draaien. hij gaf haar een kus op de buik.' nauw je verbaast me weer schat. 'zegt hij en hij bracht zijn hand naar haar gezicht en veegde de tranen weg, om haar daarna een kus te geven op haar wang. maar hij heild wel haar kin weer vast. hij nam geen enkel risico.
dan klink er geklop op de deur en axel komt met een ergerlijke kreun recht van rosa."ik had gezegt niet gestoord te willen worden.' gromt hij als zijn broer binnen komt. 'meneer blackwood aan de telefoon.'  verklaart hij. axel wist dat hij hier niet onder uit kon en dat hij aan de telefoon moest gaan. maar waar rosa niet bij was natuurlijk anders zou ze dingen gaan roepen. hij keerde zich tot haar. 'pappie belt al.' zegt hij waarna hij op staat en zijn stropdas af doet. hij gaat dichter bij rosa en doet het rond haar hoofd en wikkelt het voor haar ogen en meet er een knoopje in. zodat ze niks kon zien.' als je niks ziet kun je niks bedenken. 'fluistert hij in haar oor en geeft een kus op haar voorhoofd waarna hij de kamer verlaat met kay.

Rosa voelde het koude ijsklontje de pijn van het ijzer dat haar huid gebrand had iets verzachten. Ze ontspande wat en zorgde ervoor dat de tranen zouden ophouden. Ze had genoeg zwakte getoond. Rosa voelde hoe Axel zachtjes haar buik kuste. "Krijg de klere" snauwde ze hem toe. Ze voelde hoe hij haar kin pakte en een kus op haar wang drukte. De rillingen van afschuw bleven over haar heen lopen. Ze zou, als ze hier uit zo komen eerst een uur onder de douche gaan staan om al zijn aanrakingen weg te wassen. Rosa keek woest in de richting van de persoon die binnen kwam. Ze zag dat het Kay was, het broertje van Axel. Als blikken konden doden lag hij momenteel morsdood op de grond. Dat Axel haar zo zwak en machteloos had vastgebonden was tot daar aan toe, maar dat iemand anders haar zo zag. Daar kon ze niet tegen. Het volgende moment werd ze geblinddoekt door Axel, maar ze voelde dat de knoop niet bepaald strak zat. Dat zou in haar voordeel kunnen werken. Ze liet het allemaal begaan, bleef roerloos op het bed liggen en toen ze de klik van de deur hoorde begon ze haar hoofd naar boven en naar beneden te bewegen. Heel langzaam voelde ze hoe de stropdas naar boven gleed en niet veel later kon ze hem met een zwaai van haar hoofd helemaal afwerpen. Haastig scande haar ogen de ruimte rond. Er moest een manier zijn om zichzelf van de boeien vrij te komen. Maar ze kon geen sleutel zien, geen scherp voorwerp. Ze moest iets beters bedenken. Ze keek omhoog naar de ketting die om het hoofdeinde van het bed vast zaten. De houten balk waar de ketting was niet al te breed. Ze kon deze eventueel kapot krijgen. Haastig begon ze zaag bewegingen te maken met haar armen. Het was zwaar en haar krachten waren nog niet helemaal terug maar ze kon het wellicht proberen. De ketting waar ze aan vast zat begon in het hout van het kopstuk te bijten. Beetje bij beetje .

Evan liep als een rat door het riool omhoog de eerste afslag pakte hij en kroop omhoog en kwam in de keuken uit dat moest niet dus hij ging snel terug voor iemand hem kon zien anders waren er grote problemen en liep snel verder met zijn pootjes en dan pakte hij de volgende afslag hij klom uit een wc en merkte dat hij in een grote chicken badkamer kwam. Hij werd mens en keek op de gsm het knipperde lampje was ontzettend dicht bij dus hier moest het zijn waar Rosa was. Hij was zelf nog nat van het water van de wc als hij door de badkamer heen loopt en de deur heel voorzichtig open maakt tot een kier. Het was een slaap kamer merkte hij, hij zag wat vreemds op de grond liggen maar verder niets tot zijn ogen op een gedaante in het bed vallen het was Rosa. Die een zaag beweging met haar armen maakte om los te komen. Hij liep voorzichtig de kamer binnen en keek even vluchtig rond er was niemand wat hij verwachte anders probeerde Rosa niet weg te komen. ' psst Rosa ik ben het.' Zegt hij voorzichtig en gerustellend als hij dichter bij komt. Dan bleef hij even versteend staan als hij haar broek los ziet en een brandmerk die nog heel vers en rood is. Hij slikte eventjes en vermande zich. Hij moest snel zorgen dat ze hier weg kwam. Voordat ze terug kwamen. ' ik zal je even helpen gaat makkelijker..' zegt hij tegen haar met een kleine glimlach om de situatie iets wat makkelijker te maken en hij keek naar de tang op de grond en grijnst hij pakte hem op en bracht hem naar de boei rond een van Rosa haar polsen en gebruikte wat kracht om hem door te knippen. Dit herhaalde hij bij de andere. Dan pakt hij het pistool wat hij had gekregen en gaf het aan Rosa. ' hier pak vast, daar kun jij meer mee dan ik.' Zegt hij zenuwachtig en ging naar haar enkels en bevrijde die ook terwijl hij sprak.' Rosa je moet dadelijk een rat worden en door de wc heletijd omlaag lopen tot je bij een grote tunnel komt. In die tunnel moeten we meteen links. Dan zie je een zaklamp verder op liggen  daar de trap omhoog daar wacht een auto op ons.' Legt hij haar ondertussen fluisterend uit. Hij keek even gespannen naar de deur. Hij trok haar overeind en keek naar de badkamer en heel even de kamer rond waar veel kasten stonden dit was hun kans.Daarna loopt hij zelf naar de kast en trekt  hem open en je zag hem spullen door zoeken als een razende waar hij goed in was. Hij had dit vaker gedaan kon je zien. Als hij papieren vind die belangrijk lijken stopt hij pakt de gsm en maakt fotos er van en hij doet het bij een andere la ook. Dan ziet hij de stoel en keek naar de raam ze mochten niet te weten komen van het riool dat konden ze in de toekomst weer gebruiken en hij pakt de stoel en gooit er mee het raam stuk om hem daarna weer netjes op hun plek te zetten. Hij wilt de bad kamer op lopen als hij het anti gif ziet staan en graait hem van het kastje af er zat nog een beetje in. Hij duwde hem in zijn zak.

Mika rende door de gangen heen en was een stuk kleiner dan de meeste van de bende leden maar dat maakte haar niet minder gevaarlijk. Ze had axel geprobeerd te bellen maar kreeg hem er niet aan. Ze had hem vaker gezegt dat een 2e gsm niet verkeerd was dat bleek nu wel eens. Ze zou hem dat ook nog eens onder de neus schuiven. Ze rende de gang door naar zijn kantoor. Ze gooide zonder kloppen de deur open en hijgde van het rennen. Ze was een computer nerd geen sport vrouw.
Axel keek op als de deur open vliegt terwijl hij aan de telefoon zit achter zijn bureau. In gesprek met meneer blackwood. Hij heild een hand voor de luid spreker en knikte naar mika. Kay keek op die op de vensterbank zat.
' ik probeerde je te bellen.' Hijgt ze terwijl ze tegen de deur aan leunt.' Er is een onbekende gsm in de woning. Ik...' Begon mika maar axel stond al op had de gsm af geduwt en rende de kamer uit vloekend langs mika door. Een andere gsm in het gebouw dat betekenen maar een ding er was iemand bij rosa.hij hoorde dat kay achter hem aan rende. Hij rende door de lange gang heen naar zijn slaap kamer en gooide hem open. Zijn groene ogen keken meteen naar het bed waar niemand meer lag. Hij voelde hoe de wind ging toen hij binnen kwam. Dan ziet hij een jonge man staan die hij nog nooit eerder heefd gezien die zich geschrokken om draait. De blik die hij had in zijn ogen verraden de jonge het moest die journalist zijn.' Jij.' Snauwt hij fel.
Evan keek angstig naar axel die hem dodelijk aan keek. Hij werd weer een slag en storte zich op Evan, Evan werd een honing das en verdedigde zich zelf.

Rosa stopte met haar bewegingen toen ze geluid hoorde. Ze keek op en zag dat Evan in de deur vanuit de badkamer stond. Ze lag er nou niet bepaald prettig bij maar ze zou hem later laten zweren niets te zeggen over het brandmerk. Niemand anders mocht het weten. "Fijn dat je ook last kon komen." zei ze sarcastisch. Wat deed hij hier in godsnaam, alleen nog wel. Ze keek hoe hij te werk ging terwijl hij haar boeien los knipte. Op het punt dat hij haar polsen bevrijd had trok ze haar broek op, deed die vast en trok haar shirt omlaag. De ruwe stof van haar broek schuurde over de wond maar ze negeerde het. Ze kon zich nu niet tegen laten houden door pijn. Ze moesten hier weg en snel, voordat iemand er achter kwam dat ze vrij was. Ze nam het geweer aan en stopte dat in de band van haar broek zodat ze er makkelijk bij kon komen als ze hem nodig zou hebben. Zonder te lang te twijfelen kwam ze overeind en deed ze haastig haar schoenen aan. Ze keek even rond en pakte de tang waarmee Evan haar los had gemaakt over. Ze pakte een stuk brandend hout uit de haard en wilde die net bij het gordijn leggen om zo de boel in de hens te steken toen de deur open vloog. Ze zag hoe Axel en Evan elkaar te lijf gingen en twijfelde geen moment. Ze gooide het hout op het gordijn die, dankzij de wind genoeg zuurstof kreeg om meteen om zich heen te grijpen. Ze pakte het geweer en schoot doelgericht op Kay om hem bij hen weg te houden waarna ze naar de badkamer rende. "Evan, ren!" riep ze naar hem terwijl ze nu op Axel schoot, doel gericht om hem te doden maar ze wist dat ze daar meer geluk voor nodig had. Ze deed het om Evan de kans te geven achter haar aan te gaan. Toen hij de badkamer in schoot blokkeerde ze de deur met de tang die ze nog vast had. Het zou wel even duren voordat ze er doorheen zouden komen en dat gaf hun de tijd om te ontsnappen. "Het maakt niet uit dat ze van het riool weten." zei ze haastig. Ze rook de brandlucht die heftiger en heftiger werd. "Als hij niet zoveel zijde en fluweel in de kamer had zou de brand niet zo snel om zich heen grijpen, het is zijn eigen schuld." Ze veranderde in een rat en deed wat Evan haar had gezegd. Ze volgde het pad door het riool, haar pootjes trippelend op de koude stenen. Zo nu en dan keek ze achterom om er zeker van te zijn dat Evan haar nog volgde en bij de uitgang van het riool veranderde ze terug in een mens. Toen Evan dat ook deed greep ze hem ruw bij de keel en duwde hem tegen de muur aan. "Geen woord over wat je daar binnen gezien hebt. Niet een kik, teken of hint over wat hij me heeft aan gedaan of je hangt alsnog." beet ze hem toe waarna ze de trap omhoog klom. Alles ging meteen op de automatische piloot. Ze knikte naar de chauffeur. "Laat Lydia naar het 2de schuiladres komen. De eerste weten ze te vinden. Ik wil 4 man bewaking in de straat en breng mijn vader op de hoogte dat ik veilig ben. Het landhuis van Wings is ondertussen waarschijnlijk zo goed als afgebrand. Hij zal voor ons komen, niet alleen voor mij, waar het de hele tijd om ging, maar ook voor de andere. Ik wil extra mannen bij mijn vader en ik wil dat ze Wings in de gaten houden. Deze keer zullen we hem voor zijn." Ze stapte in de auto en kreunde even toen ze het brandmerk voelde. Het was zo goed als genezen, maar nog wel gevoelig.

evan moest het rosa na geven dat ze ook al lag ze er niet goed bij haar mondje wel goed er bij had om hem sarcastisch antwoord te kunnen geven. ook stond hij er van versteld hoe makkelijk rosa zich er pakte wat er net ook gebeurt mocht zijn het was waarschijnlijk alles behalve prettig. hij had gezien dat rosa iets uit de haard had gepakt. maar dan was er axel. evan ontweek als das de aanval van de slang hij had ooit gelezen dat een honing das goed tegen giftige dieren kon dit leek hem het beste. evan had nog niet vaak gevochten, vroeger op school wel eens maar dat was het dan ook. hij ontweek axel zijn nieuwe aanval en hoorde vuur knetteren en hij zag axel op kijken naar het vuur dan klonk een schot en axel stoof weer op hem af als rosa zegt dat hij moet rennen en dan klonk weer een schot. evan deed meteen wat rosa zei en rende de bad kamer. axel dook aan de kant maar siste luid en werd een mens dat kreng had hem geraakt maar niet dodelijk. het was een schramschot in zijn zei. hij stond op rende naar de deur en trok er woest en wilt aan maar hij gaf niet mee. het vuur verspreiden zich snel'IK KRIJG JE WEL ONTHOUT DAT GOED. 'schreeuwt hij rosa na waarna hij de kamer uit rent en het brand alarm gaat af. kijk keek kay aan en liep langs hem door en pakte mika bij haar pols die naar het vuur staarde en trok haar mee. de rook ging snel net als het vuur.'mijn computers.'roept ze maar axel hield haar goed vast.'je krijgt nieuwe. 'sist hij terwijl ze het gebouw verlieten zoals vele andere leden.

evan werd een mens en hijgde van de spanning zijn hart ging te keer. hij keek naar rosa die kalm leek te blijven dit was normaal voor haar om in deze situaties om te gaan en denken. hij hoorde haar uitleg over de brand en hij knikte. ze werd een rat om daarna te verdwijnen in de wc, evan volgde meteen haar voorbeeld. hij volgde haar op de voet. als ze mens wordt doet hij dat ook en voor hij eer erg in had belande hij hart handig tegen de muur aan met een hand strak om zijn keel heen. hij snakte geschrokken naar adem. hij waarschuwde hem niks los te laten over wat hij gezien had wat er gebeurt was met haar en zo snel zij hem had vast gepakt liet ze hem ook al weer los en ging omhoog.' bedank voor je hulp ,o was geen moeite.' mompelde evan mopperend zachtjes tegen zich zelf waarna hij omhoog klom. als hij uit het riool klimt ziet hij dat rosa weer zo hart is als ijs en meteen alles regeld. hij keek eventjes achter om waar een paar straten een hevig vuur brand en je hoort de sirenes van brand weer auto,s gaan. hij hoorde dat et om haar was gegaan. hij wist ook hoe axel had gekeken toen rosa niet meer op het bed lag en hoe hij haar had gewaarschuwd. hij hoorde rosa en over een nieus schuil adres en hij dacht na terwijl hij met hun in stapte en hij hoorde rosa kreunen maar keek haar niet aan. als hij zit en de chauffeur ook valt hem iets te binnen. 'wacht niet naar dat adres gaan, ze wisten je bij de eerste te vinden. dan weten ze die woning ook als ze je in de gaten hebben houden. 'legt evan snel uit en hij dacht eventjes na.' zoek een huis dat te koop staat, pak die gewoon even of een wat leeg staat iets dat niet meteen zegt waar je bent .'stelt hij voor. hij wachte rustig af terwijl hij zijn gsm pakt en naar de fotos keek en hem dan aan rosa gaf, het was de gsm van de chauffeur geweest . de foto stond nog open en je zag informatie over zijn druks handel waar die en hoelaat ze deden aan meren.'heb je misschien iets aan.'zegt hij kort en hij keek naar buiten en hij dacht even aan alles wat net gebeurt was

De woorden van Alexander echode na in haar hoofd. Ik krijg je wel, onthoud dat goed. Dat is wat hij naar haar geroepen had. Ze had er geen twijfel aan dat hij het inderdaad zou proberen. De enige manier om van hem af te komen was door hem te doden. Maar de kans dat dat zou lukken was klein. Hij zou niet alleen zijn, net zoals zij niet meer alleen zou zijn als het aan haar vader zou liggen. Ze had Evan wel gehoord. Maar ze was te boos om hem te bedanken. Ergens had ze gehoopt dat het zou ophouden. Dat het klaar was. Nu moest ze leven met een brandmerk op haar lies. Een brandmerk waar ze nooit vanaf zou komen. Die haar tot haar dood zou tekenen. Ze keek uit het raam in de richting van de rookwolken die opstegen. Het was hem goed recht voor wat hij haar had aangedaan. Hij verdiende het. Maar ze wist dat ze hiermee ook kolen op het vuur had gegooid. Ze keek op naar Evan. "Prima, je kan je daar beter mee uit dan ik. Zoek een adres en geef de gegevens door." Haar hoofd zat te vol om echt helder te gaan nadenken, daarbij wist Alexander hoe zij dacht. Het zou niet helpen. "Wings kent mijn manier van doen en laten. Hij weet niets over jou. Het is veiliger als jij iets kiest." zei ze zacht. Ze neemt de telefoon aan en kijkt naar de foto's van de documenten. Zodra het veilig zou zijn zou ze zorgen dat deze gegevens bij de juiste persoon zouden komen. Ze verwachtte niet dat haar vader haar nu zou laten gaan om een einde te maken aan de drugs handel van Wings. Hij zou haar helemaal niets meer laten doen zonder haar te laten volgen. Ze pakte de ketting vast in haar hand en kneep er zachtjes in.

evan stond in de bad kamer zijn bloedneus af te vegen met een lading water. hij keek langzaam op in de spiegel. wie had ooit gedacht dat hij hier zou belanden. bij een bende ergens in een huis terwijl hij van alles leerde. evan had net een ronde stil zwijgen zoals hij het zelf noemde gehad. dan werd hem geleerd beetje bij beetje dat hij stil moest zijn ook al werd hem dan pijn gedaan. hij wist dat het nodig was maar dit vond hij toch het aller moeilijkste. hij leerde ook vechten van rosa, hier was hij redelijk in. niet geweldig maar ook niet heel slecht maar het was wel duidelijk dat hijzelf geen geboren vechter was. hij probeerde altijd het voordeel te zoeken om iemand zijn zwakke plek te vinden. hij veegde met een handdoek zijn gezicht schoon waarna hij nieuwe kleren aan deed die rood waren geworden van de bloed neus. ze waren hier nu 4 weken en in die 4 weken waren hij en rosa maar 2 keer weg mogen gaan. hij had het met rosa niet meer gehad over de dag dat ze weg waren gegaan bij alexander wings, hij en rosa zelf meden het onder werp als de pest. maar toch vroeg hij zich iets af. hij liep de woon kamer in op zoek naar rosa, ze ging vandaag met hem beginnen over wapens. ze hadden er hier ook wel de ruimte voor. na die nacht waren ze naar een oude bordeel gegaan. mede omdat het een redelijk groot gebouw was voor als ze werden aangevallen, er waren genoeg kamers. en hij ging er van uit door dat rosa een vrouw was en ze zoon vrouwen meestal hielp er bij weg te kamen dat hij haar hier niet zou zoeken. dat was tot heden gelukt. en als ze hier ooit kwamen er waren genoeg kamers om zich te verschuilen voordat versterking kwam. hij zocht verder naar rosa tot hij haar uit eindelijk vond.'ik ben klaar voor je wapen les.'zegt hij als hij tegen de deur leuning aan leunt.

axel lag op de bank een beetje te dutten. ze waren die nacht zo goed als alles kwijt geraakt doordat rosa brand had gesticht in zijn slaap kamer, dat kwam weer doordat die journalist die blijk baar evan heette had hij gehoort toen rosa hem had geroepen haar los had gemaakt. hij zou hem krijgen hoe dan ook, met rosa er bij. hij had nu een penthouse gekocht en ze waren net een week klaar met alles opnieuw te hebben in gericht. hij had gehoord dat die twee nog niet zo vaak van hun onder duik adres waar dat ook mocht zijn weg waren geweest. hij had een paar mensen speciale opdrachten gegeven om dingen in de gaten te houden, met wat hulp van mika die behoorlijk van de kaart was geweest na de brand. nu ging het weer beter met haar en deed ze goed haar werk. axel dacht wel al na over hoe hij het ging aan pakken als hij ze vond.

Het voordeel van de locatie die Evan voor hen had uitgezocht als nieuw onderduik adres was dat ze allebei een eigen kamer met badkamer en douche hadden. Daar had Rosa de eerste dag dan ook volop gebruik van gemaakt toen ze terugkwamen van het landhuis waar Alexander haar vast gehouden had. Ze had zonder een woord teveel te zeggen zichzelf terug getrokken en had een kleine 2 uur onder het stromende water water gestaan in de hoop dat ze het brandmerk van haar huid af kon spoelen, maar dat was natuurlijk niet gelukt. Wat wel gelukt was was dat ze alle bacillen van Alexander van zich af had geschrobd en daarna zo goed als schoon onder de douch vandaan was gestapt. In de weken dat ze hier nu zaten was ze amper buiten geweest en die een of twee keer dat ze buiten was, was het onder strenge beveiliging geweest. Op het punt dat haar vader gehoord had dat het Wing om haar te doen was had hij haar verboden om alleen naar buiten te gaan totdat ze hem te pakken hadden en dat ze zijn landhuis in brand had gestoken maakte het er niet beter voor haarzelf op. Ze had de voorbije dagen gebruikt om de details rondom de drugssmokkel uit te zoeken. Niet vanuit het veld zoals ze normaal zou doen, maar van binnen uit door mensen aan te sturen, te richten en alle punten bij elkaar te halen die een connectie hadden. Daarnaast had ze haar tijd nuttig besteed door Evan zo goed mogelijk te trainen waar en hoe ze kon, om hem voor te bereiden op als ze wel weer naar buiten konden en hij ook een doel zou kunnen zijn voor de Wings group.
Nu zat ze voor een kleine tafel waar ze verschillende wapens voor zich had liggen, allemaal uit elkaar gehaald. Een van de eerste lessen was onderhoud geweest. Ze wilde nu na die dagen Evan wel even testen op hoeveel hij had opgepakt, had gezien en had geleerd als zei bezig was haar eigen wapens te onderhouden en wat hij had onthouden. Had hij überhaupt wat opgepakt of had hij er geen interesse in gehad? Ze keek op toen ze Evan zijn stem hoorde. Ze kwam overeind en ging op de bank achter haar zitten. "Laat maar zien wat je al weet" zei ze rustig terwijl ze naar de wapens voor zich wees. "Dan weet ik waar ik moet beginnen zonder dat we kostbare tijd verspillen."

evan stond nog rustig in de deur opening en keek naar rosa haar haren als ze op staat en op de andere bank gaat zitten ziet hij pas wat ze op tafel heeft liggen. langzaam komt hij dichter bij gelopen als hij haar hoort zeggen tot hij moest laten zien wat hij onthouden had. hij keek met zijn ogen even naar haar blauwe ogen en hoe ze wees naar de wapens. dit was om te kijken wat hij kon. hij hoorde zijn eigen hart kloppen van op winding als hij op zijn knieen gaat zitten en bij het eerste wapen begint die hij haar het vaakste had zien schoon maken. dit ging hem vlekkeloos af. daarna pakte hij een andere en begon die wat langzamer in elkaar te zetten. evan was iemand die het van zijn ogen en oren moest hebben. hij gebruikte ze ook altijd dat was eerst zijn werk geweest. als rosa bezig was met wapens had hij vaker stiekem mee gekeken in de hoop dat ze het niet zag. hij probeerde sowieso zo veel mogelijk te leren maar niet alles ging hem vlekken loos af. dicht bij vechten ging moeizaam en het beste als hij een dier. dat wapen was ook klaar en hij legde het neer. hij wachten een tijdje door eerst naar de twee wapens te kijken die over waren en uit elkaar lagen en hij begon aan eentje maar stopte halver wegen en hij schudde zijn hoofd. hij wist het verder niet meer en hij beet op zijn lip als hij langzaam naar rosa op keek. 'verder weet ik het niet meer.' geeft hij eerlijk aan haar toe. hij had ook een keer geoefend met een pistool en dat was niet echt geweldig geweest moest hij bekennen dus hij had er ook geen hoge dunk van pistolen op moest hij bekennen. soms was het alsof hij te veel rond zich kon zien of zo. hij vond het knap want hij had rosa met ze allenmaal zien werken die op de tafel lagen. ze was zo thuis in deze wereld en nu moest ze binnen blijven iets wat niet leek te passen bij haar vond hij zelf.' hoe order jij je gedachten als iets gebeurt, hoe weet jij stil te blijven.' vraagt hij haar de twee vragen die hem bezig heilden al een tijdje en hij keek haar vragend aan. de eerste was doelend op wat er gebeurt was bij Alexander de andere omdat hij begon te spreken als de pijn te erg werd hij het spelletje van ondervragen. hij keek langs rosa heen terwijl hij wacht op een antwoord als hij iets bij de muur ziet glinsteren. tegen de muur stond een sluip schutters geweer en hij zag de lens er van glinsteren door de lamp in de kamer. hij had niet door dat hij er met een open mond was aant staren. een van de andere leden had het hier laten staan blijkbaar.

mika kwam smakkend op een kauwgum de kamer binnen gelopen met een laptop in haar handen. ze ging op een andere bank in de kamer zitten en keek even over haar scherm naar axel en maakte een luchtbel en liet hem knappen. axel kreunde omdat mika dat geluid maakte. 'moet dat hier.' vraagt hij zuur aan haar. mika haalde haar schouder op.'ik kan ook weg gaan en je niet vertellen wat ik te weten ben gekomen.'zegt ze zoetjes en stond op. axel kwam recht zitten en keek haar enkel vragend aan. mika liep naar hem toe en nam plaats naast hem.

Rosa keek rustig toe terwijl Evan met zijn eerste geweer aan de gang ging. Het was een van de makkelijkere en meest handzame modellen en had zelf haar eigen voorkeur. Ze wist dat hij mee keek als hij niets aan het doen was en zij was bezig haar wapens schoon te maken dus het verbaasde haar niet dat hij hem zonder problemen vlotjes in elkaar zetten. Ze sloeg haar armen over elkaar en bleef rustig kijken terwijl hij aan het tweede wapen begon. Deze ging wat moeizamer en langzamer maar hij kreeg hem nog wel goed en veilig in elkaar en was dus ook voor deze geslaagd. Aan de derde begon hij wel, maar halverwege legde hij hem neer. Ze knikte toen hij aangaf dat hij het niet wist. Goedzo. Eerlijk zijn dat je het niet weet is beter dan een wapen verkeerd in elkaar zetten en dan een risico vormen voor jezelf of andere die het wapen zouden kunnen handteren. Hij wist in ieder geval de beginselen. Ze wilde hem graag mee naar hun schietbaan nemen zodat hij kon oefenen, maar daar moest ze eerst toestemming voor krijgen van haar vader. Zolang moesten ze maar met demper in binnenplaats van het gebouw werken. Hopen dat niemand hun opmerkte. Ze kwam overeind en nam weer plaats voor de tafel. "Let goed op." zei ze terwijl ze ook de laatste twee wapens langzaam in elkaar zette en elke handeling die ze deed uitlegt. Ze ging geconcentreerd tewerk toen Evan haar ineens een vraag stelde. Een beetje van de kaart gebracht stopte ze kort met het in elkaar zetten van het laatste geweer maar ze keek niet naar hem op. "Training." zei ze rustig. "Met de jaren leer je dat emoties en zwakte een schakel zijn voor je vijand om je klein te krijgen. Als je die zwakte niet toont levert het frustratie en irritatie op en word je tegenstander on zorgvuldig en slordig omdat hij of zei niet krijgt wat hij wilt." Ze keek op naar hem met een lichte schittering van pijn in haar ogen maar wist die weer te verbergen. Ze zag hem ergens naar staren en draaide zich om. Ze volgde zijn blik en keek naar het scherpschutters geweer. Ze grinnikte. "Zolang je deze 4 niet in elkaar kunt zetten is zeker dat wapen veel te hoog gegrepen voor je." zei ze rustig. "Het komt vanzelf, maar niet met te grote stappen vooruit willen springen. Dat kan je allen maar vertragen." Ze kwam overeind en stopte de 2 laatste wapens in hun holster. De eerste gaf ze aan Evan en de tweede hielt ze zelf vast. "Ik had je graag naar de schietbaan gebracht, maar voor nu zal de tuin goed moeten zijn. Ze haalde een demper tevoorschijn en zette die op haar eigen geweer. Daarna pakt ze er nog een en houd die voor. "Zorg dat hij goed zit, anders horen mensen ons en we mogen geen aandacht trekken." Met die woorden liep ze richting de binnenplaats waar ze een aantal doelen in elkaar gezet had van oude voorwerpen die ze in het gebouw gevonden had.

evan had gemerkt dat rosa hem de hele tijd met haar ogen oplettend bekeek toen hij de wapens in elkaar had gezet tot hij niet meer verder kon. rosa leek redelijk tevreden toen ze weer plaats nam waar ze eerder had gezeten en langzaam de andere in elkaar begon te zetten met een uitleg er bij. hij keek en luisterde aandachtig om weer alles op te slaan. ze stopte heel even bij de laatste geweer toen hij zijn vraag had gesteld. heel even dacht hij dat het misschien niet goed was geweest om het te vragen maar ze gaf hem wel antwoord, training, daar was hij nu al mee bezig 1 keer per dag een half uurtje of een uurtje het lichte er aan hoe het ging. 'soms luk het me maar meestal op het laatste breek ik.' zucht hij zachtjes en schud zijn hoofd.'ik hoop dt het me lukt met de jaren.' zegt hij tegen haar en je hoorde dat hij het wilde kennen. hij wilde geen zwakke schakel zijn in een ketting.'maar frustratie maakt iemand onzorgvuldig en slordig. die onthoud ik wel.' zegt hij tegen haar mt een glimlachje. hij keek in rosa haar gen en hij zag heel eventjes de pijn in haar ogen 1 seconde en hij was al weer verdwenen. hij hoorde haar grinnikte om dat ze zag waar hij naar keek.' wat...'zegt hij onschuldig en hij porde haar met zijn ellenboog speels .'ik keek naar de lens die er op zit.' bekent hij aan haar want het was zo de lens er op had zijn aandacht getrokken door zijn liefde voor foto's en camera's . hij hoorde haar uitleg over te snel willen gaan ook niet was en hij knikte instemmend. 'begrijpelijk.' geeft hij toe en hij keek nog een keer naar het geweer met de lens . hij zag rosa recht komen en keek naar het pistool dat ze hem gaf dat hij aan pakte terwijl hij recht kwam. hij hoorde over een schietbaan dat vandaag er niet in zat maar ze het met de tuin moesten doen. 'geloof me de tuin vind ik ook prima, na het vele binnen zitten.' zegt hij. niet dat het hem stoorde want hij was eigenlijk wel de hele tijd bezig. en als hij wat vrije tijd had zocht hij dingen op op het internet over alles wat hij kon vinden over alexander wings. hier en daar vond hij soms wat wat hij deed op slaan, het waren allenmaal van die kleine dingetjes die rosa welligt wist maar hijzelf wist niks van die man en had hem nog maar een keer gezien. hij pakte de demper aan en zette hem net zo vast als hij rosa had zien doen. daarna volgde hij haar op de voet en als ze op de binnen plaats komen ziet hij de doelen. je zag hem wat op monteren want alles was beter dan dat iemand te dicht bij hem zou zijn.' welke eerst en...ehm hoe moet ik staan.'vraagt hij zachtjes en on gemakkelijk hij had het ze vaker zien doen maar toch het zelf doen was anders.

Rosa snoof. "Vergelijk jezelf niet met mij" zei ze op weg naar de tuin. "Je gaf aan dat je breekt op het laatste moment bij de training. Verwacht niet na een paar keer per week een half uur of een uur training dat je meteen alles voor je kan houden. Het vergt jaren en jaren van training voordat je niet meer te breken bent." Ze liep de tuin in en keek naar de doelen die ze had opgesteld. Ze ging op een plek staan, centraal van alle doelen, zodat ze op volgorde van afstand goed te zien waren. Ze keek naar Evan. "Ik ben getraind vanaf het moment dat ik ook maar iets begreep van de wereld waarin ik opgroeide. Ik was toen 6 jaar oud." met die woorden kapte ze dat onderwerp af en richtte ze zich op de schiettraining. "Ik zal het een paar keer voor doen. Kijk naar mijn houding, de manier waarop ik mijn arm hou en hoe ik richt. Als je je arm te stijf houd zal je je arm verwonden door de reactie van je wapen, deze zal terug schieten door de kracht, probeer dit niet volledig te forceren. Dat kan je arm niet hebben." Ze gaf hem nog een aantal tips en tricks en schoot toen op de dichtstbijzijnde target. "En probeer nu iemand in te beelden die je haat, het helpt je focus, je beter te richten." Ze richtte op het doel, beeldde zich Alexander in en schoot recht in de roos, zijn hoofd.