Way of the street

Rosa merkte dat op het punt dat Alexander reageerde op haar kus, dat hij er duidelijk veel meer achter zocht dan zij. Ze voelde hoe hij zachtjes en teder haar arm streelde. Ze huiverde. Hoelang zou ze dit kunnen verdragen voordat ze gek zou worden? Toen hij zich terug trok fonkelde haar ogen met haat en walging maar Alexander bleek het niet te deren. Hij keek haar aan en vroeg haar of het echt zo erg was. Als ze er niet zelf ongelofelijk ziek van zou worden of zelf van zou kunnen sterven zou ze nu haar mond spoelen met bleekwater om al zijn bacillen uit haar mond weg te spoelen, maar ze wist dat dat niet kon. "Wen er maar niet aan." zei ze enkel rustig waarna hij afstand nam en zei dat hij haar naar haar kamer zou brengen. Ze volgde hem door het penthouse in de richting van de kamer die hij voor haar had bedacht. Maar als hij ineens stopt knalt ze tegen hem aan. Hij draait zich om en duwt haar tegen de muur aan waarna hij haar benen blokkeerde met die van hem. Ze voelde hoe hij opnieuw zijn lippen op die van haar drukte. Ooh nee dit ging niet gebeuren. In plaats van het dit keer te laten gebeuren begon ze zich te verzetten. Een voordeel was dat hij beide handen gebruikte om haar tegen de muur te drukken dus waren haar handen vrij. Ze probeerde zijn armen open te krabben en hem van zich af te duwen.

Christop keek rustig toe terwijl Evan op het eerste doel richtte. Hij miste. Ergens verbaasde het hem niets. Hij rolde met zijn ogen maar trok niet meteen de stekker eruit. Hij moest kijken wat die jongen kon. Hij hoorde de mannen van Alexander lachen en grinnikte zelf ook een beetje. Het verbaasde hem dan ook lichtjes dat Evan het tweede doel wel wist te raken. Wel is waar niet in het midden, maar de emmer was raak. Oke misschien niet helemaal nutteloos. Hij kwam iets overeind van de stoel waar hij weer op was gaan zitten en keek toe hoe Evan ook het volgende doel raakte. Nu in het midden. Hij ging bedenkelijk met zijn hand over zijn kin terwijl hij afwachtte wat de laatste twee en verste doelen zouden zijn. Beide raak. Oke oke.... Misschien hadden ze toch wat aan hem. Hij kwam overeind toen Evan naar hem toen Evan het wapen overhandigde. Hij zag dat de jongen er moeite mee had, maar het wapen was nutteloos zolang er geen kogels in zaten en hij wist dat Evan dat ook door had. Hij keek hem rustig aan. "Misschien ben je niet helemaal nutteloos." gaf hij eerlijk toe. Hij knikte naar de bewakers die hun wapens op Evan richtte. De jongen nu vastbinden zou moeizaam gaan, te veel moeite, maar een verkeerde beweging en hij was dood. Zelf pakt hij ondertussen zijn telefoon en zoekt in geschiedenis naar het nummer van Mika. Hij drukte op de belknop en wachtte totdat de telefoon werd opgenomen. "Mika, met mij. Ik weet niet wat je met die knul wilt. Maar hij kan schieten. Wel dat is. Op afstand raakt hij beter dan dichtbij."

mika zat een spelletje te spelen op de computer terwijl ze ook een aantal dingen deed op zoeken. de heletijd werken was ook zo saai. ze bleef een tiener. ze speelde met haar lolly in haar mond als ze haar telefoon hoort gaan. ze duwt op de pauze knop van haar spel om daarna op te nemen. ze hoorde christoper aan de andere kant van de lijn tegen haar spreken. hij had  het geprobeerd met die journalist. ze begon te glimlachen als ze hoort dat hij inderdaad kon schieten. wat ze zelf had bedacht bleek te kloppen. van dichtbij slecht van ver weg goed dat was genoeg. 'fijn om te horen. alexander zei dat hij een nieuwe scherpschutter zocht ik denk dat hij er wel geschikt voor is na een beetje training.' legt ze hem uit.'kun je met hem hierheen komen, dan zeg ik tegen axel dat we iemand gevonden hebben.'zegt ze half vragend aan hem. mika was goed in over dingen na denken waar voor ze mensen konden gebruiken. de computer helpte haar juist er bij. nu was alleen het probleem nog dat hij moest gaan luisteren, dat moest geen probleem zijn hij was nieuw, een nieuw iemand kon je nog naar je hand zetten had ze axel vaker horen zeggen. ze kon niet langer wachten en hangde op en ging huppelend richting axel zijn prive verblijf ze moest weer met de lift omhoog. ze zou niet zeggen wie hoe en wat maar dat hij moest komen kijken of zo. als ze met de lift omhoog gaat en axel zijn prive vertrek in tot ze axel trof met rosalinde...ów...'bracht ze uit

alexander had wel degelijk de haat en walging in de ogen van rosalinde gezien toen ze hem had aan gekeken na de zoen. het kon hem niet heel veel schelen wat ze dacht over hem, zolang hij maar kreeg wat hij wilde. ze hoefde hem niet aardig te vinden of te mogen als ze maar deed wat hij van haar vroeg. ze zei dat hij er niet aan moest wennen. hij grijnsde daaardoor naar haar maar ging er niet op in ze moest eens weten dat hij haar niet meer zo snel zou laten glippen door zijn vingers. axel merkte dat hij haar verraste doordat ze tegen hem was op gebotst voordat hij haar tegen de muur duwde. hij heild haar schouders stevig vast als rosa zich verzet onder hem. hierdoor kreeg hij meer adrenaline door zich heen. hij knep harder in haar schouders als hij voelt hoe rosa met haar handen zijn arm open krabt, hij kreunde van frustratie en hij kwam even van haar los zijn ogen stonden donker en hij voelde hoe ze hem probeerde weg te duwen. hierdoor grijnsde hij weer en hij trapte met zijn benen tegen de zij kant van die van rosa waardoor ze omlaag zou vallen en hij volgde haar snel waardoor hij boven op haar zat en hij haar polsen boven haar hoofd vast heild.' denk je dat ik stom ben, ik weet hoe ik dames de baas ben.'sist hij tegen haar waarna hij haar hals kust en weer langzaam omlaag gaat met een hand trok hij de jurk van rosa wat omlaag en wilde verder gaan als hij iets hoort achter zich. hij keek op zijn ogen schoten vuur toen hij mika zag staan in de gang met haar lolly in haar hand. dit was de 2e keer met rosa dat iemand hem stoorde,'wat.'vroeg hij niet al te netjes. mika wist even niet wat te zeggen dat was duidelijk en ze schraapt haar keel en speelde wat met de lolly in haar hand. 'sorry dat ik stoor, ik heb misschien iets wat u moet zien.'zegt ze verlegen. axel rolde zijn ogen en keek naar rosa linde en gaf haar een kus nog.'heb je toch nog geluk.'zegt hij tegen haar als hij recht komt hij baalde dat hij niet verder kon gaan. hij  liet haar laat liggen en loopt naar mika toe.'vertel.'begon die vel en kil weg.

evan had wat verbaast op gekeken dat christoper zei dat hij niet helemaal nutteloos was. dit was een teken dat ze hem nog niet gingen vermoorden heild hij zich zelf voor. maar als de bewakers hun geweren op hem richten sloeg zijn hart toch eventjes een slag over. zijn instinkt zei dat hij het op een lopen moest rennen. maar hij wist dat dat geen optie meer was dus bleef hij braaf staan terwijl hij mika weer terug deed bellen en hij heild zijn oren open. christoper had het over zijn schieten dat het ver weg goed was maar van dichtbij niet. van alles ging door zijn hoofd waarom schieten zo belangrijk was en hij was rosa dankbaar voor die paar korten lessen die ze hem had kunnen geven de afgelopen weken. hij vroeg zich af hoe het met haar ging, als hij kon moest hij haar helpen op een manier. door hem was ze natuurlijk weer bij axel beland en hij had gezien waarvoor hij haar wilde. bij die gedachten huiverde hij eventjes. hij was het haar verplicht haar te helpen op een of andere manier.

Het ene moment was Rosa aan het proberen Alexander van zich af te duwen, het volgende moment voelde ze hoe hij haar benen onder haar vandaan trapte en lag ze op de grond. Ze voelde een harde knal tegen haar achterhoofd en bleef even versuft liggen. Op het moment dat het draaierige voorbij was en ze weer helder zag had Alexander haar op de grond vast gepind met zijn eigen lichaam. Ze voelde hoe hij handen boven haar hoofd hield met voldoende kracht, hij was in het voordeel hier dat wist ze heel goed. Een enkele traan rolde vanuit haar ooghoek door over haar wang, langs haar oor en verdween in haar haar. "Doe het dan, monster." siste ze toen ze zijn koude hand op haar heup voelde terwijl hij haar jurk een stukje omhoog schoof. Op dat moment hoorde ze een zachte "oh" van achter hun. Haar aandacht was, net als die van Alexander verschoven naar de gedaante die ander hun stond. Op Mika. Ze was nog nooit zo blij geweest iemand van de tegenpartij te zien die haar uit de brand hielp op het moment dat ze het zelf niet kon. Ze tufte in de richting van Alexander toen hij weg liep en kwam zelf overeind. Snel trok ze haar kleren goed en keek rond om een manier te vinden om te kunnen ontsnappen terwijl Alexander en Mika bezig waren.

Alexander had zich sterk gevoeld toen hij Rosa de baas was dat zou hij niet ontkennen. Hij was nou iemand die graag duidelijk de touwtjes in handen had, bij Rosa had hij dat meestal niet ze had hem vaak genoeg dwars geboomt met dingen in de handel. Daarbij was ze mooi en wilde hij haar hebben. Een vrouw breken ging meestal door hun op een intieme manier zou hij het zo maar zeggen. Hij had de traan gezien als was die nog zo klein geweest, ze had hem monster genoemd. Dat kon hem helemaal niet schelen hij had zo veel dingen al naar zijn hoofd geslingerd gekregen van vrouwen en mannen. Dat was met dit beroep. Hij was wel boos dat mika hem gestoord had nu hij haar net goed vast had, hij hoorde dat Rosa tufte en hij keek haar even dodelijk aan.' Ik kan ook door gaan waar mika bij is hoor.' Dreigt hij naar haar dan keert hij zich tot mika die nogal een rood gezicht had gekregen. Normaal zou axel haar uit lachen maar dat deed hij nu niet hij pakte mika haar kin zodat ze hem moest aan kijken en niet meer naar rosa.' Waarom stoorde je mij.' Vraagt hij scherp aan haar. Mika had naar rosa gekeken ze wist heel goed wat Alexander wilde van haar, maar toch was ze eventjes van de kaart geweest.' Sorry maar ik denk dat ik een scherpschutter heb gevonden.' Stamelt ze wat snel en zachtjes. Axel spieren zag je aan spannen ze had hem geroepen voor het feit dat ze een scherp schutter had gevonden op dit moment. Hij hief zijn hand klaar om haar een flinke klap in het gezicht te geven want hij snapte niet hoe ze het in haar hoofd te halen nu over een scherp schutter te beginnen.' Het is de journalist. ' roept mika bang en verschrikt uit net voor dat axel haar raakt. Alexander stopte zijn aanval net voor hij mika raakte.mika was duidelijk geschrokken axel had nog nooit naar haar willen slaan, nog nooit. Hij deed haar wel eens trainen en dan konden deze dingen gebeuren. Maar dit...hij was duidelijk echt boos geweest dat ze hem gestoord had.
Axel liet haar los, hij was nog steeds boos dat ze hem had gestoord hierom maar misschien kon hij hier nog een leuk spelletje van maken.' Maak je weg, ga naar onze schiet baan wij komen zo.' Zegt hij scherp. Mika bedacht zich geen moment en vertrok zo snel als ze kon naar de lift weg uit axel zijn verblijf, ze zou voorlopig voorzichtiger zijn.
Axel keek een keer achter om naar mika die weg ging, hij kon haar verleden misschien was hij wat hard geweest voor haar maar ze had hem gestoord. Hij keek naar rosa.' Die geen moeite zo snel kom je deze keer niet weg. Vertel me eens is het werkelijk dat je deze journalist hebt gepakt omdat hij voor de krant werkt of omdat hij misschien iets anders goed kan.' Vraagt hij aan haar terwijl hij op haar af liep. Zijn ogen waren donker groen die nog steeds boos stonden. Als hij bij Rosa is pakt hij haar boven arm stevig beet terwijl hij er erg hard in knijpt.