Way of the street

Evan voelde de moet hem in de schoenen zakken en hij snapte best dat als er iets belangrijke gezegt ging worden een van de bende leden of Rosa zelf vroeg of hij even weg kon gaan. Het was ook zo hij brak nog en dat ging niet zomaar weg zoals zoj heel goed wist. Maar toch de woor voelde scherp aan als Rosa het zei. Ook tot ze zei dat ze van 6 jaar al werd getraint iets wat hij zich kon voor stellen met de gevaren die er allenmaal waren, ze had alles behalve een gewone jeugd gehad.  Nu ze bij de doelen waren ging ze over op het andere onderwerp het leren goed schieten en de houding was belangrijk. Dat wist hij omdat hij dat ergens gelezen had maar hi keek hoe Rosa het voor deed. Hij probeerde op alles tegelijk te letten. Als Rosa het doel meteen goed raakt maakt hij een fluitend geluid van goed keuring.' Ik hoef niet te raden wie dat was.' Zegt hij waarna hij langzaam de houding aan nam die Rosa had voor gedaan.hij zocht een dichter bij doel uit hij ademde diep in en uit richten op het doel  maar dit voelde niet hele maal goed hij verplaatste zich als iemand de binnen plaats op komt gelopen.' Rosa, meneer blackwood heefd ons net gebeld jullie twee moeten jullie gaan om kleden. Er is een belangrijk zaken evenement en je vader kan niet al zijn klanten alleen te woor staan. Hij belde je zo nog ik neem hem al mee naar binnen.' Zegt hij en wijst naar Evan. Hij had de laatste paar weken wat kleding voor hem gehaald en had nu ook wat dingen gehaald voor vanavond

Rosa grijnsde even door zijn opmerking. "Ik denk dat je heel goed weet wie het was." Ze schoot nog een keer, deze keer op een target iets verder weg. Weer recht in de roos, zonder probleem. "Jou beurt" zei ze rustig. Ze stak haar geweer weg en keek toe hoe Evan ging staan en richtte. Zijn houding was netjes, nog een beetje zenuwachtig maar voor een stil target was het zeker goed. Hij zou het raken als hij goed zijn best deed. Maar er werd niet geschoten. Ze zag dat hij twijfelde en op het punt dat hij de trekker had moeten overhalen hoorde ze voetstappen achter zich. Ze draaide zich met een ruk om, wapen getrokken en gericht op de soldaat van haar vader. "Kondig jezelf aan sukkel." mopperde ze terwijl ze haar wapen weer opborg. Ze snoof afkeurend. "Tuurlijk, weken lang opgesloten zitten, maar nu hadden ze haar nodig. Ze knikte. "Komt goed. Ik zie jullie straks." Ze schoot nog een keer op de verste target, raak, en liep toen in de richting van de kamer waar ze de afgelopen dagen overnacht had. Ze had eerder een kledingzak van haar vader toegestuurd gekregen, maar had er nog niet in gekeken. Nu was het moment dan toch daar. Ze ritste hem langzaam open een een mooie rood glitterende jurk kwam tevoorschijn. Ze sloeg haar armen over elkaar heen en keek er naar. "Serieus pa? Meen je dit?"

evan had getwijfeld en keek later om dan rosa toen de andere bende lid er was die verkondigde dat ze naar een evenement moesten gaan. hij had ook gezien dat de man geschrokken was van rosa zijn wapen op hem richten wat hem deed glimlachen. hij zag in haar ogen dat ze wel vuur kon spugen om het fit dat ze eerst hier moest blijven en dan wegg moest naar een zakelijk iets. hij zag haar nog eventjes schieten en hij keek naar zijn pistool en liep er mee samen met ht andere lid naar zijn kamer.'ik heb je 2 pakken mee genomen kijk maar welke je past. 15 minuten en we vertrekken.'zegt hij waarna hij weg liep. evan gooide zijn pistool op het bed om zich weer om te kleden al de derde keer vandaag.

meneer blackwood belde naar rosa op.' dag lieverd. ik had je liever niet laten komen gezien de omstandig heden. maar ik heb geen keuze dan je laten komen ik vertrouw jou het meeste, maar als jij iets merkt of niet vertrouwd ga je weg met beveiliging begrepen .'liet hij haar weten omdat hij het haar toch even moest zeggen. hij was zich ook al klaar aant maken.

axel zat in een bestelbusje op een verborgen lokatie hij dacht terug aan de afgelopen dagen waardoor hij nu hier zat hij had een nieuw plan dankzij mika die altijd op alles deed letten en dankzij zijn broertje kay die de nodige liefjes had in de horeca kon hij dit plan doen. nu moest hij nog eventjes wachten. wachten en je geduld werd beloond zeiden ze.

evan had zich netjes om gekleed en stond binnen bij de voor deur te wachten tot rosa ook klaar zou zijn. het leek er op dat ze ergens heen gingen dat een belangrijke avond was. evan vond het niet erg om heel eentjes weg te zijn van hun schuil adres. het enige wat hem een beetje zenuwachtig maakte was dat hij had gehoord dat het klanten van hun waren en hij wilde een goede indruk maken zo ver dat zou kunnen. hij beloofde zich zelf goed op te letten. dan ziet hij de chauffeur komen die al naar de auto loopt en knikt goed keurend naar evan.'wacht maar dat je rosa haar jurk ziet. ik hb gezien welke meneer blackwood heefd laten brengen.'fluisterd hij even naar evan voor hij in de auto stapt. evan bleef wachten en schudde zijn hoofd.

Rosalinde had een paar minuten naar de jurk gestaart en was toen tot de conclusie gekomen dat er er niet onderuit zou komen. Ze had net de jurk op het bed gelegd toen haar mobiel afging. Ze had een nieuwe gekregen toen ze op het schuiladres aan kwam zodat haar vader contact met haar zou kunnen opzoeken wanneer nodig. Ze keek naar het nummer. Het enige nummer dat er voor nu in stond. Dat van haar vader. Ze grinnikte en nam op. Ze zette de telefoon op speaker zodat ze zich ondertussen kon omkleden. "Je kunt me niet voor altijd opsluiten vader, dat weet u." zei ze rustig terwijl ze de jurk aantrok en de rits aan de zijkant sloot. En zoals u weet ik kom niet ongewapend zei ze rustig. Ze had in de zak naast de jurk ook een tasje met accessoires gevonden waaronder een bovenbeen band waar haar geweer in kon, die was ze nu aan het bevestigen." Ze knikte op zijn woorden dat als het te gevaarlijk werd ze weg zou gaan met genoeg beveiliging om haar veilig te houden, maar dat kon hij natuurlijk niet zien. "Ik zie u straks vader." zei ze rustig waarna ze ophing. Ze deed de rode band om haar hals, haar ketting met zender viel er netjes onderuit en stak zorgvuldig haar haar op in een knot aan de zijkant van haar hoofd waarna ze de grote rode bloem erin stak. Ze bekeek zichzelf even in de spiegel en zuchtte. 'Zo niet mezelf....' zei ze waarna ze de kamer verliet met haar telefoon in een klein tasje dat ze om haar schouder hing. Ze liep naar buiten waar de auto klaar stond om hun naar het adres te brengen. Ze knikte naar Evan. "Dat pak staat je goed." zei ze grinnikend.

Axel had voor de verandering een keer iets zwart aan gedaan dan iets wit om minder op te vallen. Daarbij had hij mensen uit zijn bende van andere steden op geroepen om hem te helpen bij dit klusje hun zouden niet herkent worden dat wist hij zeker. Als hij iets deed zou hij het goed doen ook niets mocht fout gaan iedereen wist wat hun opdracht was. hij voelde dat de bus stopte en hij werdt een kat een zwarte stomme kat hij had niks met die beesten hij had giftige dieren en reptielen daar ging hij voor maar hij mocht niet op vallen en moest naar binnen vandaar de kat. Mika zat ook in het busje en had een tas om hangen en tilde hem als kat op en liep het bus uit alt een onschuldige tiener die naar binnen ging via de achter deur. Ze waren binnen en mika ging naar de afgesproken plek de keuken, kay was al daar om met zijn vriendje te zoenen die een van de koks was en mika trok een vies gezicht en zette axel neer die mens werd. Hij was wel wat gewend van zijn jongere broertje. Nu moest hij hier wachten. Mika pakte uit haar tas haar laptop en maakte hem open om in te loggen en de camera beelden te koppelen die hier in het pand aan wazig waren.

Evan keek naar rosa die aan kwam gelopen naar de auto. Hij snapte meteen waarom die chauffeur dat tegennhem had gezegd. De rode kleur stond Rosa heel erg goed. Onbewust begon hij er van te blozen. Hij hoorde haar compliment en glimlachte naar haar. ' dankjewel, maar dat is niks in vergelijking hoe jij er uit ziet. Adembenemend.' Geeft hij toe aan haar en hij gooide de deur dicht als ze in was gestapt en stapte zelf aan de andere kant er in. Op deze momenten kon hij een echte heer zijn zoals hij was voordat hij hier in was gerold dan was hij vaak bij zion bijeenkomsten geweest. Het zou een andere bijeen komst zijn dan waar hij normaal heen zou gaan. Maar toch op zoon feesten en bijeenkomst kon hij zich thuis voelen. Na een 10 minuten kwamen ze er aan en hij stapte uit om daarna netjes Rosa te helpen uit te stappen.' Ik weet dat je het niks vind, maar daar ben ik goed in. ' Zegt hij fluisterend als hij haar uit de auto helpt. Je merkte dat zijn houding perfect was zoals een zaken man zou doen. Hij begeleiden haar naar binnen toe. Alleen zijn ogen toen hij binnen kwam deden hem even verraden dat hij toch onder de indruk was van de omvang binnen. De zaal was innorm groot met 2 bars aan iedere kant een grote.de obers gingen op en aan om de gasten van drinken en hapjes te voor zien. Er waren al de nodige mensen die duidelijk genoeg geld in hun zakken hadden. De zaal zag er ook op en tip uit.Het was hem meteen duidelijk dat dit een belangrijk feest was en hij liet Rosa los als er een echtpaar op haar afstapt en haar begroeten. Hij nam beleefd wat af stand.  Hij keek nog eens rond en zag dan meneer blackwood zich door de menigte heen werken om zijn dochter ook te begroeten als hij bij haar aan komt.' Beeldig.' Fluisterd hij in haar oor dat kon Evan zien maar de rest kreeg hij niet meer mee. En Evan hield zich bezig met iedereen te bekijken zo on op vallend mogelijk.

Rosa liet iets van haar hardheid varen. Ze glimlachte. "Wen er maar niet aan, je zult me niet vaak zo zien tenzij het echt moet." Rose stapte in de auto en liet Evan de deur dicht doen. Ze keek voor zich uit. Rosa wist waarom haar vader haar nodig had, ze was goed met andere mensen, goed in hun overhalen en op hun in praten. Maar waarom nu. Wat was er zo belangrijk dat hij haar nu nodig had waardoor ze haar onderduik adres moest verlaten en een target op haar rug terug zou krijgen. Ze dacht na. Wat als ze daar juist gebruik van konden maken. Ze schudde de gedachte weg, haar vader zou het nooit toestaan. Ze liet zich door Evan uit de auto helpen en legde haar hand op zijn arm terwijl hij haar naar binnen begeleidde. Ze boog zich kort naar hem toe. "Hou je ogen en oren open voor onverwachte dingen. Je kan veel informatie op zo een avond achterhalen zonder dat je het direct vraagt aan mensen." zei ze zachtjes. Ze keek hem aan. "Dat is je specialiteit toch?" Ze merkte dat Evan een beetje afstand nam toen er een wat ouder echtpaar op haar afkwam. Ze begroette ze beleeft met een glimlach en keek toen naar haar vader die zich bij haar voegde. "Hallo vader." Ze glimlachte naar hem. "Had u anders verwacht? U heeft zelf de jurk gekozen." Ze glimlachte en pakte een glas met bubbels van een dienblad als er een ober voorbij komt. Ze keek de kamer rond en richtte toen haar aandacht weer naar haar vader. "Ik weet waarom je me gevraagd hebt te komen. Wat heb je nodig en van wie?" vroeg ze rustig.

Evan had gehoord wat Rosa tegen hem had gezegt over ogen en oren open houden.' Je hebt gelijk daar voor ben ik gemaakt.' Geeft hij aan haar toe. Zijn ogen keken naar meneer blackwood die overal en van iedereen respect af dwingen. Dat kon Evan zo zien aan hemzelf en de omstanders. Zijn ligt contact met Rosa was anders subtiel vriendelijk maar niet te open baar. Hij zelf pakte wat sterke drank van een dienblad en gooide het achter over en keek de zaal wat rond. Zo veel mensen. Allenmaal druk aant praten over van alles en nog wat. Hij luisterde naar sommige onderwerpen. Tot zijn oog valt op een stel obers die best lang naar rosa keken. Misschien moest hij het haar dadelijk toh even zeggen.

Meneer blackwood keek naar rosa en glimlachte om haar opmerking van de jurk.' Ik weet wel wat jou goed staat. Dat wist ik bij jou moeder ook namelijk.' Zegt hij tegen haar. Maar daarna werd ze zakelijk en hij ook.' Ik weet dat je niet opgesloten wilt zitten en daar kunnen we misschien iets aan doen.' Zegt hij als hij weg loopt van Evan. ' bronnen zeggen dat wings alles op alles zet om jou te pakken en waarschijnlijk vanavond al. ' Begon hij zijn uit leg. Hij pakt haar schouder vast en boog naar haar toe.' We laten de val dicht klappen, verzet je eerst Doe tegen stand bieden op een hoogte dat hij het nog acepteerd. Doe alsof je breekt schoonheid van me. Speel het spelletje mee tot je genoeg vrijheid krijgt om het karwei af te maken.' Fluisterd meneer blackwood haar zachtjes in het oor toe terwijl ze bij de mensen vandaan blijven staan.'Rosa je weet wie op het moment de zakken schakel is, hecht je niet te veel aan hem als de val dicht klapt haalt hij de nacht misschien niet.' Waarschuwt hij zijn dochter dan waarna hij naar Evan kijkt die rustig rond keek

Rosa trok haar wenkbrauw lichtjes op toen haar vader zei dat ze misschien iets konden doen aan het feit dat ze al zo lang ondergedoken zat en dat ze daar niets van vond. Ze liep samen met hem weg van Evan. "Ik luister." zei ze rustig. Ze probeerde zo min mogelijk aandacht op haar te richten op de andere deelnemers van de bijeenkomt. Ze keek met een glimlach naar haar vader alsof ze gewoon een vader dochter onderonsje hadden. Ze luisterde naar haar vader zijn idee. Wilde hij nu letterlijk dat ze zich tegen Wings zou verzetten en zich dan ineens gewonnen zou geven? Was hij gek geworden ofzo? Maar ze knikte. Ze wist dat protest niets zou bieden anders dan irritatie en langer op het schuiladres te blijven. Ze volgde zijn blik naar Evan. "Als je niet wilt dat ik me zorgen om de mensen maak die met me mee gaan, geef hem dan een andere opdracht, laat hem van buitenaf de boel in de gaten houden. Daar is hij goed in." zegt ze rustig. "Als je wilt dat ik me op het doel focus, het neerhalen van Wings. Dan doe ik het allen, zonder tegenspraak." Ze gaf hem zachtjes een kus op zijn wang. "Laat hem me informatie van buitenaf geven terwijl ik me in het hol van de slang bevind." Ze draaide zich om en liep weg om met andere mensen een praatje te maken. Als dochter van de gastheer moest ze zich wel beschikbaar stellen voor de rest van de gasten. Maar ze deed het niet zonder haar ogen en oren open te houden.

Meneer blackwood keek naar rosa en wist dat zijn idee hem niet aan zou staan maar veel keuze hadden ze niet op het mommenthij hoorde de woorden van Rosa aan dat de jonge beter niet met haar mee kon gaan, maar hij wist niet wat er vandaag ging gebeuren alleen dat hij er weinig aan kon doen.' Ik kijk wat ik kan doen lieverd.' Had hij nog gezegt voor ze weg liep naar de andere gasten.

Evan had een tijdje alleen aan de bar gestaan en rustig rond gekeken en zijn oren open gehouden maar na enkele uur liep hij naar rosa toe als ze alleen staat en keek beetje verveeld rond of hem nog iets op viel maar dat was nou niet het geval, alles wat hij kon op merken had hij gedaan de afgelopen uren dat veel obers naar sa keken. Hij kreeg weer een drankje aan geboden door een ober die hij al een paar keer gezien had tja daar waren ze voor maar toch bleven ze kijken naar Rosa en hij pakte het drankje aan.' Ze kijken naar mijn mening iets te veel naar jou alsof ze op iets wachten.' Zegt hij tegen Rosa om net als eerder op de avond het drankje in een keer achter over te slaan. Evan deed het eigelijk bij allen sterke dranken die hij dronk en hij had de afgelopen weken er de nodige gedronken met Rosa of zonder haar of met lydia en lydia had gelijk dat had je nodig hier in dit leven. Ineens voelde hij zich wat misselijk misschien omdat hij weer dacht aan dit leven, het bende leven waar hij in gerold was op niet zoon leuke manier. in het begin soms van angs of stress had over gegeven op de bad kamer van het schuil adres.hij hoopte dan tot niemand hem hoorde en hij hoopte nu dat niemand hem toen had gehoord want dan voelde hij zich nog zwakker dan hij af en toe al deed tussen hen allenmaal in. ' ik ga even naar de wc.' Zegt hij tegen Rosa als hij het glas weg zet op een dienblad en hij liep tussen de zaken mensen en de nodige obers door naar een van de gangen. Als hij in de gang is en het wc bordje ziet en er heen loopt. Voelt hij zijn benen zwaarder worden als hij zijn hand wat hoger op tilt voelt hij dat die ook zwaarder aan voelt. Meteen schoten hem een van zijn lessen voor bij met Rosa. Als je iets abnormale voelt aan je lichaam na eten of drinken aan de bel trekken kon hij zich herinneren. Hij begon zich om te draaien als twee man van de bediening bij hem staan Evan bedacht zich niet en haalde 't maar het ging zo zwaar en traag dat de man zich moeiteloos weerde en hem bij zijn boven arm pakte en om draaide. De andere pakte de andere kant vast, gij probeerde zich 't verzetten maar alles was zwaar. Evan keek over zijn schouder richting de zaal waar hij van af was gekomen en wilde Rosa roepen als hij zijn mond open doet Maar er kwam enkel een raar geluid uit omdat zijn tong zo dik aan voelde dat hij er niks mee kon uit brengen, dan een raar gemompel. Hij zag ook dat een ober het zich van de zaal onttrok door er voor te staan met een dienblad. Dit was foute boel. Dacht hij en hij probeerde zich los te trekken maar zijn bewegingen waren te sloom en te traagbom iets uit te kunnen halen. Hij zag dat ze voorbij de wc liepen en een stukje door liepen tot ze de ruimte van de  koks berijkte. Ze gingen daan naar binnen. Op een tafel midden in de grote keuken zat Alexander wings die hem met vonkelenden groene ogen aan keek. Hij sprong van de tafel af en liep langzaam naar Evan toe. Evan probeerde langzaam en on opgemerkt zijn gsm te pakken uit zijn broek zak te pakken ook al voelde alles zwaar en traag hij moest het proberen om rosa te waar schuwen. Maar axel was al bij hem en pakte hem bij zijn kin vast om met zijn andere hand in zijn broekzak al in te gaan en graait de gsm weg.'a..a..a...' zei axel kinderlijk.' Jij dwarsboomt mijn plan niet nog eens. Je hebt de vorige keer al iets van mij gestolen, vandaag kom ik dat terug halen trouwens. Deze keer help je me er zelfs bij.' Sist hij hem toe waarna hij zijn kin los liet en een paar zachte tikken tegen zijn wang gaf bij de laatste zin. Hij speelde wat met de gsm in zijn handen. Evan probeerde los te komen maar voelde nog steeds wat zwaar aan zodat ze hem makkelijk vast konden blijven houden. Ze...niet...jou.' bracht hij moeizaam uit.
Axel grinnikte om Evan.' Grappig wat wat kwallen gif kan doen bij iemand die het op drinkt vind je niet. Werkt net lang genoeg.' Bijt hij Evan toe  maar ging er niet op in wat Evan bedoelde al wist hij het heel goed wat hij bedoelde. Dat Rosa niet van hem was. Axel keert zich tot Christopher. 'Het gif werkt zo uit zorg er voor dat hij helemaal niks kan uit vreten op welke manier dan ook dat hoeft niet zacht aardig te gebeuren. Ik moet iemand gaan bellen.' Zegt axel na het laatste woord pakte hij de gsm van Evan en zocht de naam die hij zocht en vond hem al snel en hij belde Rosa op terwijl hij neer keek op Evan waar christoper mee bezig was. De gsm gaat een paar keer over tot hij iemand hoort op pakken.' Hey schat. Ik denk dat je iemand anders verwachte maar hij is eventjes bezig.' Begon axel charmant maar zoetjes.' Waag het niet op te hangen anders schiet ik die journalist meteen af dan krijgt je vader de schuld en beland hij achter de tralies. ' dreigt hij meteen ijzig kil tegen haar want hij wist waartoe ze in staat was. maar Haar vader in gevaarlijk vaar water brengen was de enige manier om haar te doen luisteren dit was de ideale plek want er waren veel mensen. Die getuigen konden zijn van wat meneer blackwood zogenaamd gedaan had.hij was met hun gekomen namelijk. Als ze aan de lijn bleef zou hij zeggen wat ze moest gaan doen.

Rosa keek op van haar sta plaats toen Evan zich bij haar voegde. Haar blik was wat verveeld. Ze hielt al niet van deze bijeenkomsten waar ze mooi moest zijn en mensen duidelijk moest maken dat ze haar vader niet als vijand wilde. Nu ze wist dat haar vader haar hier wilde zodat ze Alexander in de val kon lukken wilde ze hier nog minder zijn. Dan bleef ze liever in het verlaten bordeel, een beetje op de achtergrond maar nog wel nuttig. Ze volgde met haar blik de obers die rondliepen. "Klopt" was het enige wat ze zei. Ze wist waarom de obers haar in de gaten hielden, het waren hoogst waarschijnlijk mannen die voor haar vader werkte maar wie Alexander op een of andere manier had weten over te halen iets voor hem te doen. Ze zou er nog wel achter komen wat dat was. Geld, drugs, dwang. Ze zouden ervoor boeten daar zorgde ze wel voor. Ze werd uit haar gedachten getrokken toen Evan zei dat hij even naar de wc ging. Ze vroeg zich nog steeds een beetje twijfelend af of hij wel geschikt was voor dit leven en voor de drank die je nodig had om het te kunnen overleven, mentaal dan. Ze knikte. Nadat hij voor de zoveelste keer een glas in een teug naar achter had gedrukt vond ze het niet zo vreemd. Zeker als ze voor haar ogen haalde hoe hij de de eerste keer gekeken had toen ze hem om 8 uur in de ochtend al whisky had ingeschonken. Ze pakte zelf een glas van een dienblad, niet om te drinken, maar om gewoon voor het idee vast te houden en begaf zich weer tussen de mensen voor een paar praatjes en lichte dwang. Nadat ze een tweede gesprek had afgerond voelde ze haar telefoon in haar tas trillen. Ze keek naar het scherm. Evan? Verbaast nam ze op. "Evan, waarom bel je me in godsnaam?" vroeg ze iets wat geïrriteerd maar haar stemming veranderde meteen toen ze Alexander zijn stem hoorde in plaats van die van de journalist. Op het punt dat Alexander haar toesprak vooral niet op te hangen keek ze kort op, ze maakte oogcontact met haar vader en knipperde een keer kort. Dan draait ze zich om en verlaat ze de zaal, haar telefoon aan haar oor. "Ik luister." zei ze rustig toen ze zich afgezonderd had.

Christoph stond verveeld tegen een gasfornuis geleund. Als het aan hem lag staken ze dat ding aan, brandde het huis af als payback voor wat Rosa bij hun gedaan had en gingen ze weer weg. Maar helaas had zijn baas andere plannen en daar moest hij zich dan ook maar aan houden. Zijn ene hand leunde op het bad, in zijn vrije hand hielt hij een dolk dat hij rondjes liet draaien terwijl hij naar het tafereel met de journalist keek. Toen Alexander zich op hem richtte knikte hij en kwam hij overeind. Met in zijn ene hand nog altijd het dolk liep hij rustig op de jongen af. Hij dwong hem langzaam naar de muur waarna hij de journalist eens goed bekeek. "Zo jammer dat je levend nodig bent. Na wat je Alexander geflikt hebt had ik er al lang een einde aan gemaakt als ik hem was. Maar helaas. Bosses orders" Hij grinnikte. "Mond dicht en braaf zijn."

Alexander glimlachte omdat hij Rosa hoorde beginnen tegen Evan die ze niet aan de telefoon had. Maar toen ze zijn stem hoorde wist hij meteen dat ze hem herkende. Nu een lange stilte keek axel even naar het scherm dat mika klaar had gezet voor hem zodat hij mee kone kijken in de zaal. ze waarschuwt niemand en gaat buiten gehoor afstand van mensen staan die haar zouden kunnen horen' Brave meid, dat was niet zo moeilijk toch. Nou luister je gaat naar de dames wc. Daar vind je een meisje met kleren voor je je trekt alles uit en doet alles af wat je om hebt. Daarna doe je de kleren aan die ze je geeft. Dan volg je haar,Doe je haar wat schuif ik de schuld bij je vader in de schoenen heb je me gehoort.' Legt axel haar uit en hij houd de beelden in de gaten hij keek niet meer naar Evan waar Christopher op deed letten. Hij duwde de gsm af en hij wachten tot mika dadelijk met Rosa zou komen.

Evan werd door de twee mannen los gelaten die bij de deur gingen staan als Christopher dicht bij genoeg is. Evan zag de jonge die Christopher heet op hem af komen met de dolk, hij dwong hem naar achteren toe en hij deed wat hij moest doen tegen de muur aan staan. Zijn armen en benen begonnen wat te tintelen alsof ze geslapen hadden. ' Ja jammer he.' Sist hij nog wat moeizaam tegen de jonge man maar hij kon al iets uit brengen. Maar hij was niet van plan zich rustig te houden hij moest iets doen. Hij wist alleen nog niet wat.

Mika stond te wachten op de wc mwt een stapel kleren. Ze moest Rosa naar de plek brengen maar eerst alles wat ze aan had moest uit wn de gsm moest weg. Deze keer zouden ze haar niet meer vinden. Als het aan hun lag.

Rosa kokhalsde toen Alexander haar brave meid noemde. Hij praatte tegen haar alsof ze zijn hondje was. Ze moest doen wat haar vader van haar vroeg, maar zodra ze de kans zou hebben zou ze die gladde praat en die grijns van zijn gezicht slaan. Ze luisterde rustig naar wat hij te zeggen had. Alles uit en af. Hij moest door hebben dat ze de vorige keer iets anders bij zich had gehad dan een telefoon met een tracer. Ze vloekte in zichzelf maar hielt haar gezicht in een plooi. Ergens wist ze bijna zeker dat hij mee kon kijken dus ze moest zich niet verdacht gaan gedragen. Ze had niet eens de kans om te reageren op hem want hij had de verbinding al verbroken. Zonder te veel tijd te verspillen liep ze in de richting van de dames wc. Daar aangekomen zag ze een jonge vrouw staan, waarschijnlijk Mika. Ze knikte kort naar haar en bekeek de stapel kleren. Simpel maar stijlvol en met groene tinten. Waarom verbaasde haar dat niets. Ze liep naar de was tafel nadat ze de wc deur op slot had gedraaid en begon daar alles neer te leggen wat ze droeg. Haar tasje waar haar telefoon in zat, de versiering in haar haar, de ketting met de tracer van haar vader, de andere ketting die bij de jurk hoorde. Ze draaide zich om naar Mika en maakte volop in haar beeld de band los die om haar bovenbeen heen hing, waar haar geweer in stak, en legde die overdreven op de wastafel bij de rest van de spullen. Dan begint ze de jurk los te maken en uit te doen. Ze wist dat er in de toiletten geen camera's waren maar ze was er zeker niet van geïntimideerd om voor de jonge vrouw te strippen. Ze ritste de jurk los en liet die op de grond vallen, ook haar handschoenen deed ze uit. Het enige wat ze niet uittrok was haar net panty, die het brandmerk van Alexander verborg van het zicht. Daar stond ze dan, in enkel haar bh, ondergoed en panty. Ze keek naar het meisje. "Goed zo? Gezien. Ik heb niets meer bij me." zei ze rustig, totaal geen emotie in haar stem. Rosa wachtte niet eens op antwoord of goedkeuring maar begon de kleren aan te trekken die voor haar klaar lagen, ze pakte een haarelastiekje uit haar tas, liet het overdreven aan Mika zien zodat die wist dat het niets gevaarlijk was, niet iets waar een zendertje in zou kunnen zitten, en bond haar haar in een staart. "Leid de weg." zei ze rustig toen ze klaar was. Haar blik had het meisje niet een keer los gelaten. Wings en zijn mannen zouden haar dan wel met elke beweging volgen. Dat wilde niet zeggen dat zij niet hetzelfde zou doen bij hun.

Christoph keek grinnikend naar de knul die tegenover hem stond. Hij moest het de jongen toegeven, voor dat de Blackwoods hem nog maar zo kort bij zich hadden, had hij al wel een houding gekregen. Maar dat maakte hem niet uit. Een knul als hij was voor hem nog geen partij. Hij bleef rustig met het mes rond draaien terwijl hij naar Evan keek. Toen hij merkte dat de journalist al wat meer begon te praten haalde hij een reep stof uit zijn zak. Hij liep naar Evan toe en duwde het ruw in zijn mond waarna hij de uiteinden achter diens hoofd vast knoopte. "Zo, hoeven we je stem ook niet meer aan te horen." Dan haalt hij een set boeien, het zelfde soort boeien als waarmee Alexander Rosa eerder had geboeid en die haar krachten om te transformeren hadden geblokkeerd, tevoorschijn en begint die om Evan zijn polsen te klikken. Nu de jongen nog een beetje gesedeerd was van het gif dat hij binnen had gekregen, was hij makkelijker te houden dan wanneer hij zijn krachten terug zou hebben. Dat de jongen lef had wist Christoph wel, anders was hij niet naar hun territorium gekomen om Rosa te helpen ontsnappen.

mika zag een jonge vrouw binnen komen waar ze al af en toe foto's van had gezien. ze knikte naar haar en zij glimlachte enkel liefjes. ze had haar blik in de ogen al gezien die wist wat dit leven allenmaal in heild, ze wist ook heel goed wat deze jonge vrouw die ouder dan haar was allenmaal kon. ze wende haar blik ook niet af terwijl ze zich uit begon te doen en soms wel eens wat over dreven gebaarde er bij maakte als er een wapen komt of wat anders. als echt zo goed als alles uit was vroeg ze of dit goed genoeg was en mika moest toch eventjes grinniken.' voor deze keer wel, de volgende keer zie ik je graag helemaal bloot. 'zegt ze zo koel mogelijk maar aan het twinkelen in haar ogen merkte je dat ze rosa alleen maar aan het plagen was. mika keek toe hoe ze de kleren weer aan deed als rosa het elastiekje liet zien en dat ze die in haar haren deed rolt mika met haar ogen. 'bijna. 'zegt ze en ze loopt op de kleren af en makt haar gsm en ze tikte wat dingentjes in en ging de kleding stukken af tot ze bij de ketting kwam en haar gsm piepte. ze nam de ketting mee axel had gezegd dat hij die strakjes nog nodig zou hebben. ze gooide hem een keek in de lucht en vind hem soepel op ze pakte de andere kleren en duwde die in de prullenbak bij de wc waarna ze rosa de weg begon te leiden. van de wc weg een gang verder ging ze de keuken in die normaal alleen voor personeel was. mika keek niet eens de kamer rond of zo en liep op axel af die bij een computer stond zijn ogen waren zeer waakzaam. mika gaf hem de ketting. 'dit was het.'fluisterd ze waarna ze haar laptop pakt.

evan hoorde christoper grinniken tegen hem dat beviel hem al niet zo, laat staan dat hij de hele tijd met dat mes rond zat te draaien voor hem. dan ziet hij hem een stuk stof pakken uit zijn broek zak hij wilde zijn hoofd weg draaien maar wist dat het geen zin had voor nu dus liet hij het braaf toe. ook gaf hij geen antwoord op het commentaar wat hij hem gaf. hij zag dat hij boeien haalde die het zelfde waren die rosa ook om had gehad toen hij haar weg had gehaald uit de kamer van wings. dit liet hij ook begaan niet dat hij veel keuze had. maar hij keek meteen op als de deur open gaat. hij zag een jong meisje binnen komen en daarna rosa zelf die andere kleding aan had dan ze de laatste keer aan had toen hij haar had gezien. onbewust probeerde hij haar naam te zeggen maar dat lukte natuurlijk niet. hij voelde alles nu tintelen in zijn lichaam en het gevoel terug kwam zijn vingers kon hij alweer gewoon bewegen nu. hij voelde zijn hart als een bezetenen te keer gaan. maar hij probeerde rustig te blijven zoals hij geleerd had. ondertussen probeerde hij na te denken.

axel had het aangenomen van mika en bekeek de ketting eventjes die had ze die nacht ook om gehad. daarna stopte hij het in zijn zak. die had hij strakjes pas nodig. hij keek naar rosa die binnen kwam en hij liep naar haar toe.'die kleuren staan je mooi. 'zegt hij waarna hij zonder blikken of blozen haar pols pakte en er een kus o haar hand gaf. hij pakte ook een stel boeien en deed ze bij haar polsen om wel bij haar aan haar voorkant. ' je hebt dan wel geluisterd door naar mij te komen, maar ik twijfel nog wel als het gevaar voor je vader geweken is.' begon hij terwijl hij de andere ook vast klik.' of je mij dan niets aan doet. dus voor de zekerheid.' zegt hij tegen haar waarna hij haar los laat. hij ging even met een hand door haar haren heen om dan rond haar te lopen tot hij achter haar stond en hij keerde haar naar evan toe.' nu wil ik van jou weten rosalinde, wat doet een bende met iemand wat van hen steelt.' fluistert hij zachtjes in haar oor als hij achter haar staat terwijl hij zijn handen op haar schouder plaatst.

Rosa keek rustig toe hoe Mika met haar telefoon langs de kleding en spullen ging die za af en uit gedaan had. Z keek toe hoe het apparaat begon te piepen bij haar ketting waar de zender van haar vader in zat. Ze hadden dus toch een vermoeden dat ze nog iets bij zich had gehad waardoor haar locatie gevonden kon worden. Het zou haar niets verbazen als ze dat nu gingen gebruiken om haar vader op een verkeerd spoor te zetten. Ze hoopte dat die zo slim zou zijn het niet te volgen als ze wisten dat Alexander haar mee zou nemen. Ze volgt Mika als die de badkamer verlaat en volgt haar richting de keukens. Ze vroeg zich af hoe het Alexander was gelukt om binnen te komen, ze zou het nog wel uit hem weten te trekken een deze dagen. Ze wist zeker dat ze daar genoeg tijd voor zou hebben als ze hem voor zich wist te winnen. Ze liep de keuken in en haar ogen gingen snel de ruimte rond. Ze zag Evan en een voor haar nog onbekende man staan, Alexander en het meisje dat haar hier naar toe geleid had. Voor de rest was de keuken leeg. Ze keek naar Alexander toen hij de ketting bestudeerde, ze zag een lichte blik van herkenning in zijn ogen toen hij er naar keek. Ze wist dat hij de link in zijn hoofd aan het leggen was. "Iets te koud voor mijn smaak, ben meer van rood en oranje." zei ze enkel als antwoord op zijn opmerking. Ze liet hem haar hand pakken en de kus erop drukken maar volgde elke andere beweging. Ze zag hem de boeien tevoorschijn halen. Echt waar die dingen moesten ze vernietigen als ze de kans hadden. Ze glimlachte sluw naar hem toen hij haar de boeien om deed. "Bang dat ik in een tijger verander Alexander?" vroeg ze liefjes. Ze probeerde hem te bijten toen hij met zijn hand door haar haar ging, maar ze miste net. Jammer. Haar hoofd draait langzaam naar die van hem als hij achter haar staat en in zijn oor fluistert. Ze keek dan naar Evan. Ze wist dat wat ze nu zou zeggen effect zou hebben op wat hij met Evan zou doen, maar ze moest ook zijn vertrouwen winnen. "Normaal zouden we er voor zorgen dat hij niet meer kon stelen." zei ze rustig. Maar denk je niet dat je beter gebruik van hem kan maken? Al met al weet niemand dat je hier bent en mij hebt. Je hebt mijn tracker, dus niemand weet waar je mij naartoe zal brengen als je me meeneemt. En iedereen weet dat als ze me proberen terug te krijgen je me dood." Ze draaide zich om en legde haar handen zachtjes tegen zijn borst aan. "Wat nou als je hem gebruikt voor je eigen doeleinden? Voor je eigen nut." Haar ogen hielden zijn blik vast.

Christoph hielt Evan nauwlettend in het oog. "Haal je niets in je hoofd." waarschuwde hij kalm terwijl hij zijn aandacht op hem gericht hield en niet op Rosa, Alexander en Mika.

axel vond het altijd weer prachtig hoe rosa haar mondje bij zich wist te hebben ook al was de situatie in haar naar deel. haar woorden schat bleef on beroerd. in zijn ooghoek zag hij dat mika druk op haar computer bezig was de camera's in de gaten aant houden en heel af en toe naar hun keek.'jammer dat je ze niet zo mooi vind, wie weet laat ik je de volgende keer zelf wat uit zoeken.'zegt hij beetje uitdagend. toen rosa naar hem deed bijten als hij aan haar haren zit trok hij zo snel als een slang zijn hand terug.'jah eerlijk gezegt ben ik daar inderdaad bang voor.' zegt hij eerlijk tegen haar, niet dat hij bang was voor katten hij heild niet zo van die beesten, te groot en lawaaierig. ze mochten niet te veel aandacht trekken voor nu. axel keek naar rosa toen ze sprak over zorgen dat iemand niet meer kon stelen en hij glimlachte vals en keek naar evan.'juist iemand koud maken bedoel je.'zegt hij zo hart genoeg dat evan hem zou kunnen horen. zijn groene ogen keken in de licht bruine van hem even maar het was duidelijk dat alexander hem uit de weg wilde ruimen. hij hoort rosa weer begon te spreken en hij haalde zijn dodelijke groene blik van hem af terwijl hij naar rosa haar ogen keek de koele blauwe ogen. hij luisterde naar haar over hoe hij haar zou meenemen en zou doden als er iets mis ging in haar ogen, ze moest eens weten dat hij har helemaal niet dood wilde .ze stelde voor om deze jongen te gebruiken voor zijn eigen gewin. hierom moest hij toch eventjes lachen ook nog echt van plezier. als hij haar weer aan kijk heeft ze haar handen op zijn borst liggen. haar blik heild ze zijne vast en hij pakte haar hand vast.'ik heb al iemand die me van de beste informatie voor ziet. leg me eens uit waarvoor ik hem nodig zou hebben of zeg me iets wat hij heel goed kan...wie weet laat ik hem dan wel leven.'stelt hij haar kil voor want hij was tolle rand tegen rosa maar evan had van hem gestolen rosa vertrouwen was een ding evan was een heel ander verhaal. hij vertrouwde de jongen niet helemaal niet ook de blik die hij naar rosa had. zijn blik werd nog killer hij gaf rosa even aan zijn broer kay als hij naar evan dodelijk kijkt om op hem af te lopen .'laat maar schat,'begint hij tegen rosa' christoper. zorg dat hij stilletjes ergens verdwijnt. laat hem voor dood achter zodat hij weet wat hij fout heeft gedaan .'zegt hij tegen christoper. hij keek of kay rosa goed vast heild en dat was zo. hij gaf een knik naar christoper zodat hij wist dat hij evan ook moest vast houden, dan pakt axel evan bij zijn schouder en pakt een mes en maar een kleine diepen snee.' ik geef hem de ketting dan kunnen ze hem vinden als een cadeautje.'zegt hij als teken dat het niet hier mocht gebeuren want dat had hij rose beloofd haar vader zou er niet voor op draaien het zou gewoon noodlottig lijken voor als iemand anders dan hun hem zouden vinden. axel pakte de ketting en duwde die in de wond van aven die het uit schreeuwde maar dat werd gesmoord door de stof. axel veegde zijn handen af en liep naar kay en rosa en pakte haar over om vervolgens zonder om te kijken en haar stevig vast houdend weg te lopen.'gewoon mee lopen of je vader krijgt de schuld dat kan altijd nog.'fluistert hij rosa toe terwijl hij met haar door de gang loopt naar de achter uit gang waar 2 autos staan een voor hem rosa kay en mika de andere voor christoper en evan. hij had even getwijfeld om evan te laten levn maar er as iets gevaarlijks aan die jongen. axel hielp rosa in de wagen om daarna netjes naast haar te gaan zitten.

evan merkte dat hij door christoper in de gaten werd gehouden die keek nog niet een keer weg van hem terwijl hij hem waarschuwde niks in zijn hoofd te halen. evan kon zich wel voor zijn kom slaan dat hij dat verdomde pistool op de bad kamer had laten liggen en niet meegenomen had. ze hadden hem niet na gekeken op wapens hij had dat moeten onthouden, hij hoorde aan hoe axel rosa voor stelde iets goed over hem te zeggen wat hij goed kon anders werd het zijn dood. zijn hart begon sneller te bonken. dan hoort hij axel zich bedenken. hij werdt nog bleker dan hij al was. hij kwam op hem af gelopen en net als hij naar voren wilt komen pakt axel hem vast. hij trapte naar hem maar haalde niks uit. dan voelt hij de snee. daarbij kreunde hij pijnlijk. maar dan ziet hij iets glinsteren en een scherpe pijn als iets in de wond wordt geduwt schreeuwt hij het uit. dan neemt de druk af en hij ziet axel weg lopen. hij wilde achter hem aan rennen. hij wilde het hem betaald zetten. hij zou hem krijgen.

Rosa snoof. Zolang zou ze niet bij hem blijven al gaf ze nu grotendeels gewonnen, dat zou niet zo blijven. "Sorry, groen past gewoon niet zo goed bij mijn ogen." Ze grijnsde. "Wat jammer, katten zijn heel goed in ongedierte verjagen." Ze hielt haar hoofd wat schuin. "Ik bedoelde niet koud maken, als iemand iets van me gestolen heeft en ik heb het terug gevonden en hem of haar dus niet meer nodig. Wat heeft die persoon dan nog voor nut om te leven?" vroeg ze rustig. Ze hielt haar aandacht op Alexander gericht, wetende dat haar woorden hem zouden steken, maar ze moest gefocust blijven en hopelijk snapte hij waarom ze zo deed. Het was niets persoonlijks bedoelt. Rosa schudde haar hoofd. "Ik heb enkel de informatie van binnenuit. Met alleen dat kan je geen stad runnen. Je moet weten wat er gebeurd in de stad zelf. Je ogen en oren zijn de journalisten. Waarom denk je dat we hem hebben binnen gehaald? Hij kan je helpen de verhalen binnen te brengen en die informatie naar buiten te brengen die jij wilt. Niet die die de krant wilt laten weten aan de burgers. Ze zag iets van jaloezie in zijn ogen. Het kwartje rolde. Evan was de afgelopen weken erg close bij haar in de buurt geweest, dat wilde Alexander natuurlijk ook. Hij wilde haar naast hem hebben en iemand die meer tijd met haar doorbracht zag hij als een rivaal. Ze voelde hoe hij haar over gaf aan zijn broer en hoe die haar op haar plek hielt. Ze keek naar Alexander, niet wetende of ze hem moest stoppen of niet.

Christopher draaide eindelijk zijn aandacht naar Alexander. Hij zag hoe zijn baas recht op Evan af liep en ging achter de journalist staan. Hij hielt hem stevig vast terwijl. Hij knikte om het verzoek van zijn baas. Hij zou Evan op sterven na dood droppen zodat de Blackwoods hem konden vinden wanneer het te laat zou zijn. Het was een teken naar hen. Dat begreep Christopher heel goed. Hij hielt Evan stevig op zijn plek terwijl Alexander te werk ging. Op het punt dat Evan schreeuwt van de pijn houd hij zijn hand voor zijn mond om de kreeg geheel te smoren. Als Evan naar Alexander trapt haalt Christoph vliegensvlug uit met zijn vuist. Hij raakt Evan volop in zijn maag waarna hij de jongen geen kans geeft om te reageren. Op het punt dat Alexander de keuken verlaat met Rosa achter zich aan trekkend, verlaat hij de keuken door een andere dienst uitgang. Er zouden 2 auto's klaar staan. Hij wilde een kleine omweg nemen zodat de auto van Alexander al weg zou zijn en Evan niet perongeluk de richting zou zien in welke deze op ging. Hij sleurde de jongen ruw mee naar de tweede auto waarna hij de kofferbak open trok. Snel controleerde hij Evan op eventuele scherpe of losse voorwerpen. Toen hij niets vond, ook niet in diens sokken, duwde hij de jongen in de kofferbak en gaf hem een harde mep tegen zijn slaap aan. "Slaap zacht." grijnsde hij waarna hij de kofferbak dicht en op slot deed en zelf plaats nam in de auto die vervolgens weg reed, op weg naar een plek, buiten de stad waar hij de jongen zou dumpen.

Rosa had zonder blikken of blozen toegekeken hoe Alexander de zender in de wond van Evan duwde. Ze was erger gewend maar toch deed het haar enigszins pijn het te zien gebeuren. Maar ze liet niets los. Ze mocht geen zwakte tonen. Als Alexander klaar is met Evan martelen pakt hij haar over van zijn broer en leid haar naar buiten waar twee auto's wachten. Ze wist dat de ene voor hun zou zijn en de andere voor Evan en Christoph. Heel kort keek ze achterom. Ze wist nog niet hoe, maar ze zou hem vinden, en ze zou ontsnappen. Anders zou het haar dood worden. Ze stapte zonder protest in de auto en ging zitten. Toen Alexander ook plaats nam keek ze hem niet aan maar ze had wel een glimlach op haar gezicht. "Je bent jaloers." zei ze rustig. "Jij, leider van de tweede bende van de stad bent jaloers op een simpele journalist. Wat schattig." Daarna bleef ze de hele weg stil.

Alexander zijn hersenen werkte op vollen toeren als ze in de auto zitten. Hij had wel gehoord dat Rosa had gezegt dat journalisten alles van de stad wisten, dat hun juist de gene waren die het nieuws brachten maar dat had hem niet over kunnen halen op dat moment hij was te druk bezig met Evan in persoon op zicht. Hij wilde hem niet bij Rosa in de buurt hebben. Die blik in zijn ogen beviel hem gewoon niet al kon hij niet plaatsen wat het was met die jongen, voor het eerst in een gele lange tijd had hij zich laten leiden door zijn gevoelens. Hij was wel blij dat Rosa gewoon braaf was mee gegaan en geen scene had gemaakt al had hij dat ook niet verwacht na zijn woorden. Als ze in de auto zitten begon Rosa de eerste keer te spreken nadat ze had gezien wat hij met Evan had gedaan. Zijn handen balde zich tot vuisten bij haar woorden over dat hij jaloers was. Mika die voor in de auto naast kay zat hoorde je zachtjes grinniken omdat ze wist dat Rosa gelijk had, waardoor kay ook begon te grinniken. Langzaam keek hij Rosa aan.' Sorry ik ben ook maar een man van vlees en bloed.' Zegt hij tegen Rosa en er speelde een gevaarlijke speels glimlach rond zijn lippen.' Jij vind dat schattig.' Zegt hij en hij rolde met zijn ogen. Hij had er een hekel aan dat vrouwen altijd zo iets door hadden nu werd hij ook nog schattig genoemd, dat was hij niet en zeker niet als hij nog eens boos op die gene was.
Mika kuchte even voor ze begon met spreken.' Rosalinde heeft trouwens wel gelijk.' Begon ze langzaam, mika had net als axel zelf een uitgesproken mening maar ze wist wel wanneer ze die gaf. Rosa wist ook hoe bendes dachten dus voor haar hoefde ze haar mond niet te houden al was ze axel zijn zogenaamde gast en axel dacht nu niet maar liet zijn gevoel leiden dat was fout dat zou hij later zien.' Ik weet alles vanuit mijn computer, hij zorgt er normaal voor dat het in een computer, krant of waar dan ook komt. Daarbij heb je die blik...'begon mika nog er achter aan. ' genoeg gezegt.' Legt axel haar het zwijgen op hij wilde niks horen over Evan zijn blik hij had die blik al lang gezien, de eerste keer toen hij Rosa weg haalde uit de kamer. Hij keek naar rosa aan. Hij pakte zijn gsm en toetste een paar dingen in. Hij wachten tot Christopher zou op nemen.' Hey met mij, ik hoop dat je hem nog niet gedumpt heb, ik heb hier twee vrouwen hier zitten die zeggen dat hij van pas gaat komen.' Legt hij uit.' Daarbij is het leuker om hem levend te laten leiden dan een dood te schenken.' Geeft hij toe dit kon nog wel eens een voorbeeld voor andere bendes worden dat niet met hem te sollen viel. Hij bleef naar rosa kijken. Hij hangdecoratie weer op net op het moment dat de auto stopt en hij uit stapt en Rosa helpt bij uit stappen. Ze liepen samen naar de lift toe. Ze hadden een aantal verdiepingen van deze wolkenkrabber en natuurlijk het penthouse helemaal boven op. Axel heild Rosa haar arm vast tot de lift stopt en mika en kay uit stappen en hun naar boven toe gaan.' Ik wil jou geen pijn doen, geef me er geen reden toe om het te moeten doen, luister je krijg je steeds meer vrijheid.' Legt hij haar uit dan stopt de lift en hij stapt met haar samen uit en hij laat haar los.' Ik moest een ander huis zoeken.' Zegt hij tegen Rosa terwijl hij op een bank neer plof en haar aan keek.

Evan voelde zijn schouder kloppen van de pijn maar dan voelt hij een vuist in zijn maag waardoor hij dubbel klapt. Nog niet helemaal er van bij gekomen trekt Christopher hem al mee de keuken uit door een andere gang. Hij keek om of hij Rosa zag maar zag haar of axel niet. Als hij ruw wordt mee getrokken ziet hij de auto staan. Hij keek rond zoekend naar de andere tot hij de koffer bak hoort en zijn maag draaide. Hij probeerde weg te komen maar hij werd er al in geduwt. En dan een harde mep waardoor hij sterretjes zag en hoorde iets van slaap maar de rest hoorde hij niet meer want alles was hem zwart geworden. Hij kreeg niet meer mee dat de auto was beginnen met rijden.

Christoph zit naast de bestuurder van de auto. Hij hoort zijn telefoon af gaan en kijkt verbaast naar het scherm als hij Alexander zijn naam ziet staan. Rustig neemt hij op. "What's up?" Hij luistert rustig naar wat Alexander te zeggen heeft. "Geen zorgen hij leeft nog. Ik zal er voor zorgen dat hij leid." Met die woorden hangt Christoph op en kijkt hij naar de bestuurder. "Plan verandert, rij naar de loods." zegt hij rustig waarna hij weer naar voor kijkt, naar de weg. Hij moest even goed gaan bedenken hoe hij dit ging aanpakken, nu hij hem niet mocht dumpen zat hij nog wel met die tracker die Alexander in de jongen had geduwd. Daar moest hij van af zien te komen. De auto reed een verlaten loods binnen en Christoph stapt uit als die tot stilstand is gekomen. Hij loopt om de auto heen en opent de kofferbak. "Eens zien hoe we dit gaan aanpakken." hij keek naar het bewusteloze lichaam van de journalist en keek rond waarna hij 2 mannen wenkte die ergens aan het werk waren. Ze gebruikte deze loods als tussen station en er waren altijd mensen in de buurt. Dat was nu wel handig. "Til hem op en bind hem vast." zegt hij rustig. Als de mannen Evan zijn lichaam optillen en naar een van de pilaren slepen die het gebouw ondersteunen loopt hij zelf richting een hoekje waar een voorraad kast staat. Even kijkt hij erin waarna hij wat doekjes, een emmer met water en een stoel pakt en terug loopt naar de pilaar waar de mannen Evan ondertussen hebben vast gebonden. Hij zet de stoel neer en gooit zonder pardon de emmer water over Evan heen. Als de jongen dan toch gemarteld moest worden, moest die ook bij kennis zijn. Hij bleef rustig voor hem staan terwijl hij wachtte op enig teken van leven of reactie.

Rosa was iets wat verbaast dat Mika haar dekking gaf wat Evan betrof. Ze had niet gedacht dat iemand van Alexander zijn mensen het met haar eens zou zijn maar ergens was ze haar er dankbaar voor. Anders had het Evan zijn leven gekost zonder dat ze er wat tegen had kunnen doen. Ze vond de journalist dan misschien aardiger dan dat ze hem in eerste instantie had gevonden, maar haar vader ging toch echt voor en als ze moest kiezen wie er bleef leven, dan haar vader. Ze zei niets terwijl Alexander met Christoph aan het praten was maar knikte toch naar hem als hij ophing. Ze negeerde zijn hand toen hij haar even later wilde helpen met uitstappen en klom zelf uit de auto. "Ik ben niet van porselein." zei ze kalm. "Ik kan zelf lopen." Ze volgde hem naar de lift die naar het penthouse van de flat zou leiden. Ze snoof. Hij wilde haar niet pijn doen maar ondertussen hielt hij haar wel tegen haar wil in bij zich en dwong hij daar zelfs toe. Ze grinnikte om zijn opmerking. "Ach vond je je oude huis niet meer praktisch?" Ze zag hoe hij op de bank ging zitten maar liep zelf naar het raam toe. Ze kijkt uit over de stad, vel verlicht door de vele lichtjes achter de ramen. Het uitzicht had wel iets, maar deed te min aan de rede dat ze hier was. "Je geeft me steeds wat meer vrijheid maar zal me altijd hier houden tegen mijn wil in. Ik heb je nooit een rede gegeven om me te vertrouwen en ik weet dat je dat ook nooit zal doen zolang mijn vader leeft en daar mijn plaats is." Ze keek hem niet aan maar bleef met haar rug naar hem toe staan. Haar armen nog altijd voor haar, geboeid in boeien die haar weerhielden te veranderen. "En hoelang ben je wel niet van plan me geboeid te houden. Je weet net zo goed als ik dat zodra je ze af doet en we alleen zijn een van ons beide zal sterven door toedoen van de andere. Ga je echt dat risico nemen Alexander? Of hou je me gekooid als een prijs paard waar je mee kan pronken?" Met deze woorden draaide ze zich om. In haar blik was haat af te lezen. Haat voor de man die tegenover haar zat.

Evan had eerst niks door wat er rond hem heen gebeurden. Alles was zwart en rustig. Maar dan begint een kloppende pijn ergens in zijn lichaam hem naar de oppervlakte te trekken. Hij kreunde even als hij een druk voelt rond zijn polsen dat strak werd getrokken. Zijn hoofd hijg slap naar onder als hij aan de pilaar vast zit maar als de emmer water over hem heen komt schrikt hij snakt hij naar adem van de schrik waarmee hij wakker was geworden. Hij probeerde te bewegen wat niet ging hij keek omlaag en zag dat zijn enkels en posten vast zaten aan iets. Hij keek verder op om naar het gebouw te kijken maar zijn ogen vonden Christopher eerst gingen zijn ogen open van schrik maar die maakte plaats voor woede. Hij mompelde wat maar was niet te verstaan door de doek in zijn mond. Hij probeerde zich wild los te trekken maar kromp ineen van de pijn in zijn schouder. Hij probeerde het Christopher niet te laten zien door zijn gezicht weg te draaien maar dat was waarschijnlijk al te laat.


Axel moest nu glimlachen.' Datbis ook een van de dingen wat ik zo leuk aan je vind.' Zegt hij eerlijk tegen haar omdat ze niet van porselein was. Hijbkeek haar met een schuin hoofd aan.' Nee dat klopt niet genoeg camera's en te veel mogelijk heden.' Zegt hij tegen Rosa over het nieuwe huis.' Daarvoor moet ik je eigelijk bedanken nog trouwens, nu kan mika alles beter in de gaten houden.' Vertelt hij haar terwijl hij haar met zijn groene ogen volgde. Hij luisterde eerst naar haar en stond op om tot voor haar 't lopen.' Bedankt voor de praktische info, zal kijkennof ik wat aan die dingen kan doen. Daarbij heb ik de tijd en tijd en methodes veranderen mensen rosalinde.' Vertelt hij haar op een waarschuwende toon die je kippen vel deed bezorgen hij keek haar haat dragende ogen aan.' Jij bent geen paard dat moet showen, jij bent iemand die daden bij het woord voert daar hou ik van en je uiterlijk zit ook nog eens mee.' Zegt hij als hij haar polsen vast pakt.' Daarbij kan ik heel overtuigend worden.' Fluisterd hij in haar oor en hij duwt haar tegen het glas aan als hij in haar nek een kus geeft en nig een. Hij was niet bang voor Rosa. Hij heild wel van een uitdaging en hij zou wel iets vinden om haar in toom te gaan houden maar ze moest ook zich zelf blijven.

Christoph kijkt grijnzend toe terwijl Evan bij zinnen begint te komen nadat hij de emmer water over dienst hoofd had leeg gekiept. "Goede morgen zonnestraal." Hij lacht als hij de haat in Evan zijn ogen ziet. "Wat ben je niet blij dat je nog leeft? Je had ondertussen ook ergens in de rivier kunnen liggen, langzaam verdrinkend terwijl je niet naar boven kan komen omdat je vast zit aan een gewicht." Hij zag hoe Evan probeerde los te trekken, maar zonder succes. Een kleine glimp van pijn ging door de journalist heen. "Ooh ja, dat helpt me herinneren." Christop loopt naar Evan toe en zonder waarschuwing houd hij de wond open met een hand om vervolgens met de andere de tracker uit hem te halen. Hij keek er even naar. "Dit ding moet weg." Hij loopt terug naar een van de mannen. "Zorg dat het verdwijnt. Stop het in een doodde zwerfhond ofzo of gooi het aan iets drijvends in de rivier zodat ze kunnen gaan zoeken. Maar zorg dat het hier weg komt." De man knikte en Christoph liep terug naar de stoel waar hij het ontsmettingsmiddel en de doekjes had neer gelegd. Hij deed wat ontsmettingsmiddel op het doekje en keek even naar Evan alsof hij hem zou helpen. Maar dan begint hij zijn handen schoon te maken, te zorgen dat Evan zijn bloed verdwijnt. Als hij klaar is gaat hij op de stoel zitten en kijkt hij naar de jongen. "Weetje ik had je veel liever zelf in de rivier gedumpt, dan waren we meteen van het probleem af, maar helaas hebben de dames je leven gered. Naast je geliefde Rosalinde heeft ook Mika het voor je opgenomen en heeft Alexander mij gebeld voordat ik de kans kreeg om ons kleine probleem uit de wereld te helpen. En nu zit ik hier, als babysitter, totdat ze besluiten wat voor een nut je zou kunnen hebben voor ons." Hij kreunde verveeld. "Zo stom." mopperde hij.

Rosa grijnsde. "Bang dat we je huis nog een keer afbranden? Of ben je bang voor een rattenplaag?" Ze doelde op de manier waarop Evan het vorige huis van Alexander was binnen gedrongen om haar te redden. Ze zag hoe hij opstond en naar haar toe liep. Hij had de tijd, zij niet. Ze zou hier geen minuut langer blijven dan nodig is en daarna zou ze er voor zorgen dat ze alle mannen die ze nodig zou hebben zou krijgen en zou ze een einde maken aan dit gedoe. Ze zou hem eigenhandig vermoorden. Haar blik schoot naar haar polsen toen Alexander die pakte. Dan duwt hij haar tegen het glas aan en geeft haar zacht een kus in haar nek. Ze walgt ervan. Nog een.... "Blijf van me af." sist ze hem toe waarna ze haar hoofd zo hard mogelijk tegen die van hem aan laat komen als hij opkijkt. Het doel om zijn neus te breken. "Raak me niet aan, niet met je handen, niet met je lippen, met niets."

Evan keek naar Christopher die duidelijk in zijn nopjes was hoe hij er bij zat. Hij wilde hem de huid vol schelden maar dat ging niet door het stuk stof en hij bedacht zich ook dat het aan Christopher lag of hij bleef leven nu dus heild hij zijn mond al probeerde hij wel voorzichtig zijn polsen los te wrikken. Hij keek naar Christopher op als die zegt dat hij zich iets herinnerde. Hij ziet hem op zich af komen om de wond open te houden qat hem doet kreunen van de pijn en hij schud wilt zijn hoofd heen en weer om niet te schreeuwen tot zijn hand er in gaat. Dan houd hij het niet en schreeuwt het uit dat niet helemaal te horen is door het stof. Hij kijkt hoe Christopher de ketting waar de GPS in zit bekijkt. En weg loopt van hem. Evan hijgde nog na van de pijn als hij ziet hoe de jongen de mannen uitleg gaf. Hij keek toe wat Christopher allenmaal deed en hij schoof zijn hoofd heen en weer Odat het stuk stof beetje bij beetje verschoof zodat zijn mond vrij was. Nu kreeg hij beter lucht en hij kon weer woord gaan geven op Christopher.  Hij had niet verwacht dat Christopher hem zou helpen dus het verbaasde hem ook niet dat hij zijn handen schoon maakte om daarna te gaan zitten. Evan spuugde op de grond voor Christopher. ' ik zou bijna denken dat jij me laat leven zodat je me eerst kan pesten.' Zegt hij maar hij had Rosa wel gehoord hoe ze hem van nut probeerde te maken en hij had mika zien kijken denkend. Maat gij had niet gedacht dat ze axel er van konden weerhouden het was ze toch gelukt en de jongen voor hem was er niet blij mee en dat liet hij ook merken.' Ga je gang ik zie niet wat ik zou kunnen doen, je kan zo veel zegen waardoor ik toch het loodje heb gelegd. ' daagde hij Christopher uit hij wist dat het stom was maar iets anders kon hij niet al gingen Ijn ogen geregeld de loods rond maar hij kon nergens bij en Christopher voor hem zou alles meteen door hebben. Hij bleef wel proberen Ijn polsen los te wrikken.

Alexander was niet blij met haar uit spraak. In het huis hadden veel spullen gelegen maar de opmerking van Evan was de druppel. Hij was met Rosa bezig als hij haar hoort zeggen dat hij van haar af moest blijven, axel zag de beweging te laat en voelde de klap recht op zijn neus komen die meteen begon te bloeden. Hij hoorde haar naar hem snauwen. Hij draaide zich om pakte haar bij haar haren in haar nek vast en trok haar ruw mee naar de grote eet tafel waar jij haar gezicht tegen aan duwde hij trok haar shirt wat om.hoog en gaf dan met zijn elleboog een harde tik tegen een van haar ribben haan. Niet om te breken maar gewoon om haar pijn te doen. Hij pakte iets uit zijn zak en zette het voor haar neus neer op de tafel een klein flesje. En duwde haar hart tegen de tafel aan.' Kijk uit met wat je doet schat. Ik kan je ook geven wat ik die journalist gaf. Dan kan je even niks en ik kan alles met je doen wat ik maar wil. 'Dreigde hij gevaarlijk naar haar . Het bloed stroomde nog uit zijn neus.

Christoph keek naar de plek op de grond waar Evan naartoe gespuugd had. Hij trok zijn wenkbrauw op en keek weer naar de man voor hem. "De enige rede dat ik je laat leven is omdat mijn baas het wilt. Niet omdat ik er blij van word." gaf hij heel eerlijk toe. "Als Alexander nu zou bellen en zeggen dat ik er alsnog een einde aan moest maken, zou ik het direct doen." Hij keek naar Evan die druk probeerde zijn polsen los te krijgen. "Doe geen moeite, het gaat je niet lukken." zei hij rustig. Het vervelendste vond hijzelf nog wel dat hij hier nu vast zat om op de jongen te passen en te zorgen dat die niet ontsnapte. Wie weet hoelang het zou gaan duren voordat Alexander eindelijk nut voor de knul had en Christoph hem aan het werk kon zetten. Tot die tijd kon hij allemaal maar wachten en als er iets was wat Christoph niet kon dan was het wel wachten.

Rosa merkte meteen actie reactie toen ze Alexander de kopstoot gegeven had. Ze voelde hoe hij haar bij haar haren greep en weg sleurde bij het raam. Ze probeerde zich te verzetten, maar met haar polsen nog steeds geboeid kon ze weinig verzetten. Ze voelde het koude hout tegen haar wang toen hij haar tegen de tafel aan duwde. Daar stond ze dan voorover gebogen, zonder uitweg. Haar gedachten maakte momenteel overuren. Ze kromp ineen van de pijn toen ze een knal tegen haar ribbenkast voelde. "Godver....." was het enige wat ze uitgebracht kreeg van de pijn. Ze keek naar het flesje dat voor haar op tafel werd gezet, niet in staat om te kijken naar Alexander omdat hij haar stevig in de houdgreep hielt. Ze huiverde bij het idee dat ze verlamd zou zijn en er schoten talloze scenario's door haar hoofd heen over wat hij allemaal met haar zou kunnen doen als ze verlamd was door het gif. Scenario's van pijn en martelen, mentaal breken tot verkrachting. "Ik dacht dat je wel van een uitdaging hielt?" was het enige wat ze uit wist te brengen waarna ze zichzelf probeerde te ontspannen en stopte met tegen werken.

evan probeerde zijn polsen los te kijken als hij christoper hoort zeggen dat het niet zou lukken. het liefste zou hj hem iets toe snauwen maar hij deed zijn mond weer dicht wetend dat het niks uit zou maken. hij had gelijk hij leefde alleen omdat zijn baas het wilde. hij keek de lootd langzaam rond op zoek naar iets, maar als christopers gsm weer gaat keek hij meteen naar hem. hij hoopte dat christoper nu niet gebelt werd om de klus af te maken.

mika zat achter aar laptop en had haar gsm tegen haar oor aan terwijl ze christoper belde, ze had eindelijk de naam van evan gehoord door rosa waardoor ze hem beter kon op zoeken ze had nu van alles open staan wat ze had kunnen vinden over hem, ook omdat ze hem gezien had dat was eerder het geval niet geweest kon ze zien dat de naam klopte met het uiterlijk. ze had wat dingen gevonden, de jongen was vroeger goed geweest in individuele sporten op school en natuurlijk foto's maken wat haar een idee had op geleverd, maar het was gevaarlijk dat ook weer. 'hey met mika, luister kun jij kijken of die journalist goed kan mikken.' stelt ze opgewekt voor.' hij heeft altijd door een camera gekeken dus ik dacht misschien licht daar zijn roeping, 'stelt ze aan christoper voor. ze wist dat het idioot moest klinken voor hem maar ze had er een voor gevoel bij en als die klopte zou het nog eens van pas kunnen komen, daarbij was hij nog nieuw hij wist nog niet veel va allen bendes af misschien konden z hem nog naar hun hand zetten. ze had dit nog niet tegen alexander vertelt.' gebruik verf kogels of zo stel je voor dat hij raak ziet,'grapt ze er nog achter aan.

axel hield rosa goed vast terwijl hij van haar naar het flesje keek, hij had haar horen vloeken van de pijn. maar dat deed hem niet veel al voelde hij haar wel huiveren toen hij over het flesje was begonnen. hij hoorde haar uit dagende woorden maar toch ontspand.e ze zich langzaam onder hem waardoor hij zijn greep een klein beetje minder strak werd.'klopt daar hou ik ook van, als ik dat niet deed had ik het je meteen gegeven. 'fluistert hij naar haar waarna hij haar recht trek. hij schoof met zijn voet de stoel op zei en hij duwde haar langzaam in de stoel. hij keek haar met zijn groene kille ogen aan, maar je zag e uitdagend heid er in glimmen als hij polsen weer vast pakt.' luister goed werk mee, ik kan wel in een dier veranderen al bijt je mijn tong er af, een zoen en ik laat je de rest van de avond met'rust op je eigen kamer.'zegt hij heel langzaam om de woorden tot haar door te laten dringen als hij langzaam met gespreide benen op haar schoot te gaan zitten. haar polsen met een hand vast houd en de andere haar nek vast pakt om haar te zoenen. als ze iets deed was hij zo in een python verandert om haar half te wurgen had hij zich zelf voor genomen.

Christoph was zich aan het afvragen wat hij in godsnaam met de jongen aan moest toen zijn telefoon ging. Hij keek op het schermpje, zag Mika naar naam staan en nam op. "Zeg me alsjeblieft dat ik hem toch af mag maken Miek..." Mompelde hij verveeld. Maar ze stelde hem teleur. Ze had andere ideeën. Hij keek verbaast naar de jongen terwijl ze aan hem vroeg of hij wilde achterhalen of de knul goed kon richten. Vroeg ze hem nu serieus om een geweer aan de jongen te geven en te kijken of hij doel zou raken? Toen ze de tip om verfkogels te gebruiken gromde hij. "Tuurlijk en er dan uitkomen als een gekleurde schietschijf zeker. Prima Mika, ik bel je terug." mompelde hij waarna hij op hing en overeind kwam. "Je hebt geluk. Een van Alexander zijn leden heeft iets waarmee je je mogelijk nuttig kan maken." Hij wenkte een van de bewakers en nam diens geweer over waarna hij de kogels eruit haalde en verving door verfkogels die in de voorraad kast lagen. Hij stopte ze er een voor een in en keek weer naar de journalist. "Een verkeerde beweging, een verkeerd target en je bent dood begrepen? Je bent allen, zonder schade doend wapen, wij zijn met meer. Al verander je in een dier, je bent dood, al kijk je de verkeerde kant op, dan ben je dood. Het kan me een worst wezen of je nuttig bent of niet. Als je probeert te ontsnappen, maak ik een einde aan je leven." Hij stopte zijn eigen wapen in zijn broekriem en liep naar Evan toe om hem los te maken. Hij overhandigde hem het wapen met de verfkogels. "Er zitten 5 kogels in." zei hij rustig waarna hij zijn eigen wapen pakte, gewoon voor het geval dat, en op 5 verschillende voorwerpen wees in de ruimte. Allemaal op verschillende afstanden. "In het midden. Van elk target. Laat maar zien wat je kunt." zei hij rustig Christoph zelf, maar ook de andere mannen die in de ruimte aanwezig waren hielden Evan nauwlettend in het oog.

Rosa grijnsde een beetje toen Alexander toegaf. "Waarom jezelf de fun ontnemen en me een lappenpop maken als je ook moeilijk kan doen maar wel krijgt wat je wilt?" Ze wist dat ze heel erg zijn limieten aan het uittesten was en dat ze er op een gegeven moment voor zou boeten. Maar ze wilde hem niet meteen geven wat hij wilde. Geen haar op haar hoofd, en dat waren er nog al veel, die er aan dacht om hem zomaar te geven wat hij wilde. Zijzelf, geserveerd op een gouden dienblad. Never. Als hij haar verteld dat ze met een zoen de rest van de avond geen last van hem zou nemen dacht ze snel na. Ze huiverde bij het idee, maar dan was ze voor nu wel van hem af en kon ze altijd proberen om een uitweg te vinden als ze alleen opgesloten was in een kamer, of ze kon zichzelf van kant maken, dan was het ook klaar. Die laatste gedachte schudde ze snel van zich af. Niet voordat hij dood zou zijn. Ze gunde hem dat plezier niet. Ze ging met iets wat tegenzin op de stoel zitten en keek hem aan terwijl hij over haar heen boog. "Een zoen, en dan laat je me met rust." Ze trok haar handen los uit zijn grip en legde ze aan weerszijde van zijn hoofd waarna ze hem zachtjes op zijn lippen kuste.

Evan bleef een beetje rond kijken naar wat er allenmaal te zien was in de loods. Maar wist ook als hij los kwam hij niet op tijd aan iets zou kunnen komen omdat Christopher hem nou lettend in de gaten hield, daarbij als hij langs hem kwam waren er nog andere hier binnen. Hij wist ook heel goed dat Christopher het helemaal niet leuk vond dat hij hem moest letten. Hij keek meteen naar Christopher als diens telefoon ging. Hij voelde zich misselijk worden als hij hem hoort vragen of hij hem toch mocht af maken. Zijn hart die net een beetje gekalmeerd was van Christopher die aan zijn wond had gezeten begon nu weer sneller te kloppen omdat hij dacht dat zijn laatse uur misschien toch geslagen had. Hij ziet hoe hij verbaast naar hem kijkt, nu hoopte hij dat het een goed teken was. Hij hoorde hem wat mompelen naar de telefoon en kreeg het niet echt mee al hoorde hij wel een naam, die moest hij onthouden misschien als het hem goed gezind was. Als Christopher recht komt volgt Evan hem nauw lettend met zijn ogen. Ze hadden iets bedacht hoe hij zich misschien nuttig kon maken en hij kon zelf niet echt bedenken hoe hij zich nuttig kon maken. Hij zag hoe Christopher het geweer van een de bewakers aan pakte, onbewust deed hij zijn ogen dicht hij had even gedacht dat hij zou gaan schieten maar als hij ze open doet ziet hij hem andere kogels er in doen. Die waren van rubber leek het wel. Hij hoorde een innormen was lijst aan dingen die hij zich niet in zijn hoofd moest halen want mocht hij een van die dingen proberen zou hij een einde maken aan zijn leven of hij nuttig was of niet. Evan twijfelde er ook niet aan dat hij het niet zou doen. Christopher kwam op hem af en maakte hem los, dit voelde toch nog wel even fijn zijn polsen los, dat hij weer kon bewegen. Langer stilstaan er bij kon hij niet want hij kreeg et wapen in zijn handen geduwd van Christopher. Hij deed zijn mond open omdat hij hem wilde zeggen dat hij nog nooit had geschoten en niet te veel moest verwachten. Maar Evan bedacht zich en deed zijn mond weer dicht, het was beter als Christopher dit gewoon niet wist. Hij wist waar de deur was zonder te kijken want hij had de loods helemaal bekeken toen straks. Dat ging hij nooit halen met hem in de buurt. Het enige wat hij kon doen was die doelen proberen zo goed mogelijk te raken. Ook door te doen zoals Rosa hem geleerd had. Hij keek naar de vijf target die hij aangewezen had gekregen. Zijn handen trilde lichtjes en hij ging langzaam klaar staan hij beet op zijn lip. Zijn houding was bijna goed. Hij richte op de eerste dicht bij zijn de doelwit een cola fles. Dan haalt hij langzaam de trekker over. Hij hoorde de knal en het wapen schoot wat terug in zijn handen waardoor zijn arm pijn deed en het geweer bijna op de grond was gevallen als hij het niet op tijd had vast gepakt weer Hij keek naar het doelwit de cola fles die alleen wat beweegde omdat de verf kogel er langs was gegaan. Hij hoorde de andere zachtjes lachen. Ze moesten wel door hebben dat hij nog nooit had geschoten. Hij keek met zijn ogen even op zij naar Christopher maar weer snel voor zich naar het volgende doelwit. Een witten emmer een stukje verder dan de cola fles. Hij dacht na wat had Rosa ook alweer gezegt, je moest iemand inbeelden die je haat. Nou er stonden op het moment twee mensen op zijn lijstje. Hij ontspannen een beetje richten en schoot nu was die wel raak maar nog niet midden in het doelwit. Hij voelde dat hem het zweet een beetje uitbrak die laatste 3 wilde hij zo goed mogelijk doen. Maar hoe ging hij dat doen hij zette een stap op zij keek naar het doelwit richten op de bovenste auto band van een stapel die verder weg stond dan de emmer. Dan sluit  hij langzaam een oog hij wist dat dit niet hoorde maar het leek hem makkelijker. Hij haalde de trekker over en schoot op bovenste band. de verf spatte midden op de band uit een zoals de bedoeling was. Evan wist dat deze houding voor hem werkte en ging naar de laatste twee. Deze stonden allenbij even ver weg maar allebij een andere kant op een was de raam van een auto en de andere een benzine kan. Hij herhaalde wat hij net had gedaan en schoot bij ze beide ook in het midden. Hij keek even naar het geweer in zijn hand en dan naar Christopher hijbheild het wapen nog even vast. Hij dacht wel aan de deur maar waagde het niet om er naar te kijken. Hij gaf Christopher het wapen met enige tegen zin terug.' Te vreden of schiet je dadelijk een kogel door mijn kop.' Vroeg hij zachtjes aan hem.

Alexander keek met zijn ogen die vonkelde naar rosa die hem tegen spreekt over zijn manier van doen. Hij grijnsde naar haar als teken dat hij dat inderdaad leuker vond een uitdaging. Ze wist inmiddels wel dat hij van een uitdaging heild en hij wist van haar dat zij graag mensen het moeilijk maakte en een hekel had aan regels.'een zoen en ik laat je vanavond met rust.' Verbetert hij haar. Axel wilt haar polsen weer vast pakken als hij merkt dat ze zich niet los trekt maar juist hem vast pakt bij zijn gezicht. Dan niet veel later voelde hij haar warme lippen op die van hem die hem kuste. Niet vol verlangen zoals dit hoorde maar het was een kus. Hij legde zijn hand op haar arm en streelde die langzaam. Hij had een hand nog altijd bij haar nek. Hij beantwoorden die kus met een korte zoen. Waarna hij zich langzaam terug trok hij keek Rosa uitdagend aan.' Dat viel toch reuze mee.' Zegt hij plagend tegen haar waarna hij wat beleefdere afstand tussen haar en hem aan nam.' Kom ik breng je naar je kamer voor nu.' Zegt hij tegen haar zoals hij beloofd had. Hij pakte haar arm lintjes af en begeleide haar door het penthouse. De kus speelde nog door zijn hoofd heen, aan de enne kant wilde hij zijn belofte houden maar aan de andere kant dit was zijn huis, hij had het voor het zeggen. Hij bleef stil staan in een gang draaide zich naar rosa om en hij grijnsde Neil spellend naar haar.' Sorry schat plannen veranderd. ' Zegt hij tegen haar waarna hij haar hard tegen de muur aan duwt met zijn handen bij haar schouders, met een been duwt hij tegen haar benen aan zodat ze hem niet in zijn edele delen kon schoppen en hij kuste haar weer. Hij verlangde naar haar.