The wrath of the Half God

chrathion, zat rustig op zijn soort van paard te kijken hoe het afliep, hij lachte "mooi schot Lyra" toen steeg hij af en liep rustig naar de stefende man toe, tikkte 2 keer op de pijl en zei "jaah, dat doet toch maar ff pijn he...had je niet gedacht he, dat deze jongen hier versterking zou krijgen" hij praate tegen hem alsof hij het tegen een kind had. toen liep hij verder naar de man die in brand stond, met een zwaai van zijn hand doofde hij te flammen, pakte de man pijn zijn keel vast en trok hem omhoog, de man hing nu op gezichts hoogte van chrathion, waardoor de man nu boven de grond bungelde, chrathion keek de man aan en zei toen heel serieus "waarom zitten jullie achter deze jongen aan, en nog belangrijker...hoe durf je in het elfen bos iemand aan te vallen" dat laatste schreeuwde hij bijna.

"Geen dank. Maakt niet uit wie het zijn, een gevecht van twee tegen een is niet eerlijk." zei ze kortaf en knikte naar de jongen. Toen draaide ze zich naar Chrathion. "Houd je stem laag, waar er een is zijn er altijd meer. We moeten NU gaan."

axel keek toe terwijl de andere elf die langer was nu ook in beweging kwam en zich tot de man richte. En dan naar de man die hij in vlammen had gezet hij doofde de vlammen iets waar axel minder blij mee was. Hij zag hem de man op tillen en hem uit vragen wat eigelijk ook meteen een preek was. Axel keek naar de man en dan naar het meisje dat lyra genoemd werd. Hij knikte even en hij liep naar zijn paard en steeg weer op het dier. Hij hoort nog net hoe de man die in vlammen had gestaan een paar woorden zei. ‘Hij heeft het.’ Voordat hij levenloos werd. Axel fronste zijn voorhoofd maar dan geeft hij zijn paard de sporen het meisje had gelijk ze moesten hier weg en hij lette niet op de andere hij snapte er niks meer van,

Chrathion knikte naar lyra en smeet de nu dode man weg, die vloog weg tot hij tegen een boom tot stilstand kwam.
Chrathion keek naar de jongen, sprong op zijn paard en ging naast de jongen rijden, "Ik ben Chrathion, high elf, en dat is lyra ...half elf"hij boog zich naar de jongen toe en zei "daarom is ze zo klein .. . Ow ik bedoel. .voor jou is ze natuurlijk normale lengte..." hij hield aprupt op met praten keek even rond en zei toen"llaat maar. ..lyra kom op schiet een beetje op" dat laatste zei hij lachend.

Lyra kon hem wel villen. "Als je denkt dat ik zomaar met iemand heen ga? Ik heb mijn pad al uitgestippeld en ik wil daar niet van afwijken omdat er een vuurbalgooiende jongen op komt dagen!!" Ze steeg op haar paard. Ze keek even naar het pad en toen naar die twee...Toen zuchtte ze en draaide ze haar paard in hun richting. "Je hebt geluk dat ik me zorgen maak over jullie veiligheid." Zei ze koppig.

Chrathion lachte "zoals ik al zei, over mijn veiligheid hoe je je geen zorgen te maken, jij bent degene die werd aangevallen door dwergen, ik niet ow en als je het bijna was vereten, jij rende weg van de dwergen" zei hij met een glimlach "maar! Ik voel me vereerd dat een half elf zich zorgen maakt om een 'omhooggeschoten' ras als highelfen" voegde hij eraan toe

Axel keek naar de jongen die zich meteen voorstelde en met hem mee reed ook maakte hij grappen over de andere elf of half elf. Dan bemoeit het meisje zich er mee en hij zucht. Jullie hoeven echt niet met me mee ik vond jullie hulp fijn maar ik...begon hij maar hij maakte de zin niet af en spoorde zijn paard meer aan. Waarom gingn die nu met hem mee hij had niks gevraagd. Ik heb geen oppas nodig door jullie beide niet. Roept hij hun na

"Ik had die twee makkelijk aan gekund, dat had echter teveel lawaai gemaakt en er waren toch wel nieuwe gekomen. Deze ken ik tenminste en dan weet ik wat mij te wachten staat." Ze schudde haar hoofd toen de jongen weg reed. "Zie, hij wil onze hulp niet."

Chrathion lachte "ja dat denkt ie, maar hij kan niet eens met de magie om gaan, en dit waren maar gewoone grond soldaten" Chrathion veranderde van vrolijk naar geïrriteerd toen hij merkte dat de jongen niet meer terug zou komen, hij strekte zijn hand uit en er schoot een zwarte straal uit die zich om de jongen en zijn paard, die werden aan het oog ontrokken, de bal werd steeds kleiner, Chrathion richte zijn andere hand op de schaduw van een boom, en daar stond nu oppeens de jongen en zijn paard, hij keek de jongen aan "onze bedoelingen zijn noet slecht en we willen je alleen maar helpen, dus als ue even wilt luisteren, die vuir bal van net was zoals je waarschijnlijk al weet magie, en ik laat je niet gan totdat je accepteerd dat je hulp nodig hebt om dat onder de knie te krijgen, doe je dat niet dan verslind het je" hij keek de jongen aan en deed zijn armen over elkaar, wachtend op een antwoord

Axel schrok toen opeens alles zwart werd rond hem en niet veel later stond hij weer bij de jonge i de shaduw van een boom. Hij keek de jonge aan en heild zijn paard in bedwang die geschrokken was hij luisterde naar wat die jonge zei. Dat weet ik wel maar ik wil niemand tot last zijn. Zeg hij eerlijk. Hij aide zijn paard die rustig was geworden. Het kan beter mij verslinden d a n iemand anders. Zegt hij en hij keek het tweetal aan. Worden jullie ook achter na gezeten. Vraagt hij dan.

Chrathion lachte " ik word niet achter na gezeten, en nee het is niet beter als het jou verslind ook ben je niemand tot last als diegene het aanbied" zei hij vriendelijk

Lyra luisterde naar wat Chrathion te zeggen had. "Ik denk niet dat ik verrast moet zijn dat jij magie beheerst..." zei ze tegen hem. Toen draaide ze zich naar de jongen. "Ik word wel achterna gezeten...door de halfgod...hij wil mijn kracht en blijkbaar ook de jouwe..." Toen wees ze naar Chrathion. "Hem willen ze waarschijnlijk niet om zijn zwaar irritante karakter." Ze keek hem speels aan.

Chrathion lachte "de reden dat ie mij niet wil is omdat hij niet weet dat ik besta, best handig hoor zo'n beschermende elfen stad, plus het feit dat ik mijn magie heb wat er voor zorgt dat ik moeilijk gezien word help ool mee" zei hij

Haha. Zegt axel droog tegen de jongen en dan kijkt hij het meisje aan. Zij werd dus ook achterna gezeten maar axel wist het pas vanaf vandaag maar zijn gevoel had hij het al langer. Door die half god. Zegt hij rustig en hij keek even nadenkend. Jah. Maar ik wist niks ik had een gevoel en vandaag kwam ik er achter tot ik gevolgd werd. Zegt hij en dan kijkt hij naar de jongen en hij moest toch een beetje grinniken town het meisje zijn karakter er bij haalde. N nu....we kunnen hier niet blijven. Helpt hij hen herinneren.

Chrathion lachte "ow nee waarom niet" zei hij terwijl hij op zijn soort van paard steeg .

Lyra's uitdrukking veranderde van lacherig naar streng. "Ik ben geboren in de elven stad....echt heel erg beschermend daar zoals je ziet. Ben ondertussen al bijna 25 jaar op de vlucht." Ze draaide haar paard terug naar het pad. Ze knikte naar de jongen. "Inderdaad, we hebben al te lang rond gestaan." Ze gaf haar paard de sporen. 'En nu heb ik twee vreemden om mij zorgen over te maken. Geen van twee weten ze hoe het is om op de vlucht te zijn...Net als Farodin." Haar hart sloeg weer een slag over. Ze grimaste.

Chrathion draafde achter lyra aan "nou voor mij was het er in ieder geval heel erg veilig, en ben je in deze elfen stad geboren of in een andere?" vroeg hij beleeft

Axel keek naar de twee (moet nog even wennen aan de namen) ze hadden blijkbaar allebij magie hij ook maar hij had nooit echt gemerkt kleine dingen maar niet di ge. Die de doorslag gaven. Hij reed met de andere twee mee. Ik heb gehoord over die half god maar waarom zou die jullie en mij willen hebben. Vraagt hij en hij bleef naast ze rijden maar hij was ook heel op lettent

Chrathion, keek de jongen aan "ken je het verhaal van de half god, hij had iets gedaan en daarom is ie verbannen, nu wil hij terug naar zijn eigen wereld, maar daar heeft hij de hulp van een magier nodig, de enige die hem terug kunnen helpen, daarom zoekt hij ons" zei hij in een korte samenvatting "en jij hebt het gelukt...of de pech, dat vuur lekker sterk en soepel is, je kan er namelijk heel veel mee" voegde hij eraan toe

axel keek chrathion aan en dan naar lyra. 'dan zorgen we tot die ons niet te pakken kan krijgen.' zegt hij vast besloten tegen hun twee en je zag even een twinkeling in zijn ogen iets dat heild van deze uitdaging. 'kom niet te dicht bij vuur anders brand je je nog.' zegt hij tegen hem en ondertussen dacht hij na aan de half god.

Lyra knikte maar bleef vooruit kijken. "Ik ben in deze geboren...een bastaardkind van een elfse vrouw van adel en haar kamerknecht. Farodin was mijn halfbroer, en de enige in die familie met meer hersenen dan trots." Toen draaide ze zich naar de jongen. "Mij wil hij omdat ik met mijn magie hem de energie kan geven de poort open te houden, door steden vol met mensen en elven te offeren....jou willen ze waarschijnlijk als wapen...en hem.." Ze wees naar Chrathion. "Waarschijnlijk omdat hij kan verplaatsen van schaduw naar schaduw." Ze lachte toen de jongen sprak. "Heel goed plan, maar dan moeten we blijven reizen..."

Chrathion lachte, "dat is niet de enige reden waarom hij me wil...maar daar komen jullie nog wel achter. " hij keek naar lyra "het spijt me van je half broer, als ik dat had geweten had ik eerder in gegrepen" zei hij, toen keek hij naar de jongen "hoe heet jij eigenlijk" vroeg hij

axel keek het meisje lyra aan. 'wat erg voor je.'zegt hij gemeent, hij keek haar niet aan toen ze zei waarom de half god hen wilde hij werd er misselijk van bij die gedachten, maar hij grinnikt wel als hij zegt tot ze moeten blijven reizen. hij keek chrathion aan toen die zei tot hij hem ook nog ergens anders voor wilde maar niet zei wat. en hij vroeg ook maar niet verder er naar. 'mijn naam is Alexander wings, maar zeg maar axel'zegt hij tegen hem

"Aangenaam kennis te maken Axel, ik denk dat het een goed idee is als we ergens een plek gaan zoeken, waar we je kunnen leren om in ieder geval de beginselen van de magie te laten leren" zei hij en hij keek naar lyra en axel "toch?"

Lyra keek hen aan. "Leren kan tijdens het reizen. We kunnen in dorpen stoppen om middelen in te slaan, maar nooit langer dan een week op 1 plek. Daarnaast moeten we ten alle tijden bedacht zijn op ontdekking en direct vertrekken bij het geringste teken van aanwezigheid van onze vijand." Toen keek ze naar Axel. "Aangenaam, ik ben Lyra Delemya."