White vs Black Maaike en Anniek

We weten waarover, kort de rollen maken en aan welke kant je staat.

Gabe staat aan de kant van zwarte magie, Emma aan de kant van witte magie ;3

Riven Zwart en James wordt wit

Wie kent elkaar al?

Zwart kent zwart en wit kent wit gewoonxD ze werken gewoon samen

Haha oke

James reed op zijn witte paard door de bossen. Hij was op verkenning, hij wist dat de soldaten van het zwarte deel hier op verkenning zouden gaan en hij zou er wel voor zorgen dat deze heel snel maakte dat ze op hun eigen grondgebied zouden komen.

Riven sloop door de bossen, ze was een spion op zoek naar zwakke plekken in de witte verdeding. Ze nam haar taak erg serieus.

Gabe reed rustig op zijn paard door het bos, het was een wit paard, zo zou hij niet meteen al verdacht overkomen. Hij keek rustig om zich heen en luisterde naar elk geluidje wat hij maar hoorde.

Emma liep over een bospad ergens aan de rand van het bos, ze luisterde of er voetstappen of hoefgetrappel in de buurt was/waren.

Riven gebruikte al haar zintuigen in de hoop iets te horen of ruiken voor ze het zag, zo kon ze het beste ongezien blijven.

James ging naar Emma toe. "De oostkant is veilig." zei hij kalm. "Hoe zit het met jou gedeelte?"

Emma keek hem aan. "Ik heb tot nu toe niks gezien.' zei ze. 'Of gehoord. 'voegde ze daar aan toe.

Gabe bleef stilstaan, er waren mensen of wezens in de buurt.

Riven baande haar weg stilletjes door de struiken. Ze had haar paard bewust aan de rand van het bos achter gelaten zodat ze ongezien zichzelf kon verplaatsen.

James glimlachte. "Dat is een goed teken, maar we moeten alert blijven, je weet hoe achterbaks ze zijn." zei hij zachtjes.

Emma knikte. 'We hebben al een paar dagen niks gezien of gehoord en ik word er steeds zenuwachtiger van.' mompelde ze.

Gabe steeg geruisloos af en keek om zich heen, hij tuurde door de bomen heen.

"Dat is nergens voor nodig." zei James kalm. "Want als we ze zien kunnen we ze aan."

Riven had de grens van het witte gebied bereikt en overtreed deze. Stilletjes en subtiel;

Emma keek hem aan 'Dat weet je niet.' zei ze.

Gabe glimlachte lichtjes en steeg weer op, hij reed verder.

"Maak je daar nou maar geen zorgen over, ik weet hoe sterk je bent." zei James glimlachend.

Riven hoorde stemmen en ze kwam tot stilstand om te luisteren.

Emma glimlachte. 'Maar je weet niet hoe sterk zij zijn.' zei ze, en ze keek weer om zich heen.

Gabe besloot terug te rijden naar de plek waar hij verbleef.

"Je bent af en toe zo onzeker, dat is echt niet nodig." zei James kalm.

Riven luisterde stilletjes het gesprek af.

Emma haalde haar schouders op. 'Als ik weet dat ik meer moet trainen dan doe ik dat, dat maakt me niet uit.' zei ze.

Gabe reed terug, eenmaal daar aangekomen zette hij zijn paard in de stal en liep hij naar binnen.

Riven sloop weer weg aangezien er niks nuttigs gezegd werd.

"Laten we het maar voor gezien houden voor vandaag. Kom je mee bij mij thuis wat eten?" vroeg James.

Emma glimlachte. "ja is goed' zei ze, ze was blij dat ze eindelijk klaar waren, ze was best moe.

Gabe vroeg zich af hoe het Riven verging en waar ze nu was.

Riven bereikte haar paard en ging terug naar de verzamelplaats.

"Oke, laten we dan maar meteen gaan." zei James grijnzend. "Dan maak ik een lekker warm soepje."

Emma lachte. 'De enige jongen die ik ken die soep kan maken.' zei ze.

Gabe was over een brief gebogen en las deze nu al voor de 3e keer.

Riven kwam binnen waar Gabe zat. "Een hele goede avond." zei ze glimlachend en ze ging zitten. "Die soldaten beginnen concentratie te verliezen, ik hoorde er twee buurten." zei ze geamuseerd.

"Tja, als je geen vrouw of moeder meer hebt moet je zelf maar voor je soep zorgen." zei James en hij klom op zijn paard. "Kom je voorop zitten?"

Gabe glimlachte tevreden. "Dat duurt dus niet lang meer.' mompelde hij.

Emma glimlachte. 'Ja is goed' zei ze, en ze liep naar hetp aard toe en steeg op.

James glimlachte en hij wachtte tot ze goed zat en reed toen op een rustig tempo terug naar de bewoonde wereld. Zijn huisje stond een beetje achteraf maar dat vond hij fijn. Zo had hij ruimte om te trainen en kon hij genieten van zijn rust.

Riven knikte. "We kunnen de invasie gaan beginnen met plannen." zei ze tevreden. "We zullen de oorlog kunnen winnen."