The Wheel Of Time

Dahlia grinnikte. 'Door hem eten te beloven.' lachte ze. Ze keek naar de rest. 'Ik stel voor dat we vanavond goed uitrusten en morgen bij het vallen van de dag zorgen dat we bij het kasteel komen. Tegen die tijd zou James haar brief gekregen hebben en zouden de soldaten zich voorbereid kunnen hebben. Ze keek in de rode vlammen.

"is goed, dan kan ik in contact blijven met jullie....word 'operatie open de poort' nog iets?" zei david en grinnikte even van de manier waarop allen tegen meneer augurk praate.

Allen grijnsde lichtjes toen Dahlia hem uitlachtte voor zijn methodes en zette Meneer Augurk weer op de grond. 'Nee, we kunnen het beste zo snel mogelijk gaan. Rat lijdt vast ontzettend door zijn geestenkracht en ik vrees dat ze niks goeds met ze van plan zijn. Bovendien is het nacht en slapen de meeste waarschijnlijk wel. Dit is dé kans om ze te bevrijden.'

Dahlia keek naar Allen. 'We zijn net van schuilplaats verplaatst. David is nog half dood.' Ze keek opzij naar David. 'Hij mag dan misschien beweren van niet. Maar als hij nu gaat vechten met iemand omdat hij geen andere keuze heeft weet ik zeker dat we hem verliezen.' Ze keek naar Allen. 'Wanner is het de laatste keer dat je geslapen hebt? En waag het niet te liegen.' Ze keek hem doordringend aan. 'Ik weet dat we de andere moeten helpen maar dat kunnen we niet als we niet op onszelf letten Allen.'

david keek dahlia aan. "nee ik vind ook dat we nu moeten gaan...de kans grijpen, nu we nog de kans hebben dat arianne en rat soort van ongedeerd zijn. we kunnen ze niet daar laten zitten....niet voor onze kleine probleempjes." hij had moedig geklonken, maar diep van binnen wist hij dat zij gelijk had...hij was nog erg zwak....doorzijn uitbarsting tegen arianne en zijn gevecht met james...

Dahlia kwam overeind. 'Goed. Ga je eigen dood maar te gemoed.' Ze keek David aan. 'Ik had van iedereen behalve van jou verwacht het niet eens te zijn met wat ik net zei. Maar als je zo graag de stoere jongen wilt uithangen best.' Ze keek naar de rest. 'Van mij mogen jullie je dood te gemoed gaan maar ik ga daar niet aan meedoen.' Ze liep naar de opening van de grot en klom in de eerste de beste boom die daarnaast stond. Ze keek naar de sterren hemel.

Ik mag haar niet meer x]
EN OMYGOD, JOUW AVATAR <333
---

Hij wist dat ze gelijk had met wat ze zei maar het veranderde zijn mening niet, ergens ook omdat hij meer aan anderen dacht dan aan zichzelf. Hij kon toch niet slapen als hij constant dacht aan die arme Rat en Arianna? Hij zuchtte diep toen Dahlia de grot verliet maar stond nog steeds op, zo koppig als hij ook was en gespte zijn wapenriem om zonder ook maar iets te zeggen. Vervolgens keerde hij zijn rug naar de groep, begon te spreken in een harde toon in plaats van de gewoonlijke zachtaardige. 'Ik weet niet wat jullie willen maar ik kan hier niet zitten of slapen terwijl zij daar bij Shai'tan zijn. Noem me dom, noem me wat je ook maar wilt maar ik geef om Rat en Arianna en ik sta het niet toe dat zij daar in die vreselijke plek zitten. Het is aan jullie of jullie meegaan of niet. Maar ik ga en desnoods ga ik alleen!' En met die woorden verliet hij de grot.

direct sprong david op en greep naar zijn zwaard. die gespte hij om en wilde de grot uit rennen....toen herinnerde hij de rest en draaide zich even om..."uhm....ja...wat hij zei..." toen rende hij achter allen aan. "hey, grote leider! waar ga je heen zonder je trouwe duistere magier?"

dahlia is een klein krengetje :P
jah he vond ik ook <3
-----------------------------------------
Dahlia keek naar beneden toen ze voetstappen hoorde. 'Dit ga je niet menen.' Ze sprong uit de boom en lande vlak voor Allen op de grond. 'Het is dat ik om jullie geef.' mompelde ze zachtjes meer tegen zichzelf. 'Luister, ik vind ook dat ze daar niet moeten zitten maar hoe wil je in je toestand vechten tegen een vampier, een shapeshifter en iemand die door muren heen kan lopen? En dan heb ik het nog niet eens over Shai'tan gehad.' Ze keek Allen met een schuin hoofd aan. Ze gaf hem een tik tegen zijn voorhoofd. 'We hebben dan wel tot leider gekozen maar dat zegt niet dat je overhaaste beslissingen moet nemen.'

Kirye wist zich van haar halsband te bevrijden en legde deze, met het brieft, voor de poorten van het kasteel. Dan draaide ze zich om en maakte dat ze weg kwam. Op het briefje stond met grote sierlijke letters: James.

david keek dahlia aan. "shai'tan is een oude man die alleen maar gevaarlijk is door de mensen die voor hem werken. serieus...moeten we bang zijn van een man die zich achter zijn veilige muren verstopt voor een groep tieners? en de positie van leider betekend juist wel dat hij overhaaste beslissingen mag nemen. het plan is niet eens zo slecht.....stap 1, breek in het kasteel, stap twee er gebeurd iets...interessants....stap 3 missie geslaagd."

GAUCHE <3
---

Hij dacht heel even dat hij dit echt helemaal alleen zou moeten doen tot hij voetstappen achter hem hoorde. Hij keek om en zag David aan komen rennen. Hij glimlachte naar hem. 'Dank je, Dave.' zei hij en wou verder lopen tot Dahlia voor hem landde. Hij stopte en keek haar aan, weer met een serieuze blik en kneep zijn ogen even dicht toen hij een tik tegen zijn voorhoofd kreeg. 'En wat als ik een overhaaste beslissing heb gemaakt? Denk je dat ze gaan wachten tot we wakker zijn, ontbeten hebben en op pad gaan? Denk je dat ze Arianna en Rat met rust laten tot wij arriveren? Wat als ze ze vermoorden? Kun je dan nog langer met jezelf leven, wetend dat ze zijn vermoord in de tijd dat je sliep? Deze beslissing is misschien niet erg slim maar het is een beslissing waar ik vrede mee heb en waar ik geen spijt van zou krijgen, ongeacht de gevolgen ervan. Ik heb een trots en ik ben zeker niet bang voor de dood!' Hij klonk nu misschien nogal gemeen maar hij meende elk woord. Hij liep langs Dahlia heen zonder haar nog een blik waardig te keuren.

'Ik zal aan jullie denken wanneer jullie plan is mislukt en jullie naast Arianne en Rat in een cel zitten!' Dahlia keek de 2 kwaad na. Overhaaste beslissingen? Jazeker. Ze had David vel aan gekeken toen hij zo makkelijk deed over hun plan. Ze hadden GEEN plan. Ze zouden in de val lopen, gevangen worden genomen en dan was het van nog 4 geleiders buiten de muur naar 2 gegaan. Ze slaakte een diepe zucht en liep terug de grot in. Ze plofte naast Kyara op de grond.

david negeerde dahlia's blik en liep achter allen aan. "zo....het is dus alleen ons twee....typisch....zwarte magie en witte magie....dit word nog leuk..." hij lachte hard. "nou....een zekere dood, weinig kans op succes....waar wachten we nog op." hij greep allens arm en veranderde samen met hem in rook. toen vloog hij wervelend richting kasteel. "dit is iets sneller...."

wow, wat is er gebeurd?

uhm....arianne en rat zijn ontvoerd en nu zijn allen en david ze gaan redden.

Allen en David gaan Rat en Arianne redden. Dahlia vond dat ze eerst moesten rusten en dat dit hun dood ging worden enzo. Ze is achtergebleven in de grot bij Kyara. Kirye heeft een brief voor James bezorgd bij de poort van het kasteel. Lyra wil ook iemand doden of doen om te bewijzen dat Raven enzo niet zonder haar kunnen en eehm... Arianne en rat zitten dus vast.... ooh en Arianne weet dat Dahlia een spion is

Hij kreeg heel even zin om haar aan te vliegen toen ze zo sprak maar eindigde met slechts een snijdende opmerking. 'Bedankt dat je zoveel om ons geeft.' zei hij op een sarcastische manier en keek haar niet eens na. Hij liep verder met David, keek hem aan terwijl hij sprak. 'Het zijn toch weer de tegenpolen die elkaar helpen, niet?' Hij glimlachte waterig en keek naar voren, zag hoe het kasteel in de verte boven de horizon uittorende. Hij haalde even diep adem. 'Moge God of Allah of welke spirituele gast dan ook ons bij staan.' zei hij. Zijn arm werd vastgegrepen door David en veranderde samen met hem in rook. Het gedeelte waar hij zich bevond bestond uit witte rook, hoe typisch. Hij knikte instemmend en keek naar het naderende kasteel.

Arianna zat nog steeds in de cel, lala.

Raven was, met een beker drinken en wat eten onderweg naar de cel van Arianne. Hij had een plan.

hij lande net uit het zicht van de torens. "dit is het verst dat ik je kan brengen...je valt erg op met die witte rook van je...." hij keek allen aan. "als jij de wachters buiten uitschakelt, dan glip ik naar binnen via het poorthuis."

lyra liep naar de noorder toren...daar ging ze altijd heen als ze nadacht. het was er rustig en ze kon goed naar de sterren kijken daar. maar toen ze boven was zag ze met haar vampier zintuigen een flits van iets wits in de verte.....net zo snel als dat het zichtbaar was was het weer weg.....maar zij wist genoeg. ze rende snell terug naar beneden...maar werd afgeleid door iets kleins dat langs haar vloog. als reflex greep ze het uit de lucht. ze had iets in de hand dat op een klein bolletje met een staart leek....met een opgetrokken wenkbrauw liet ze het op en neer stuiteren terwijl zij het aan de staart vast hield.

Arianna zuchtte diep en staarde naar de muren, ze was nu al een tijdje alleen en hoopte dat ze nog even met rust gelaten zou worden.

Raven trok zijn vriendelijkste gezicht. Hij opende de celdeur en liep naar binnen. Regelrecht op Arianne af. Hij zette het dienblad met eten en drinken op de grond en begon haar los te maken.

Zodra ze los was rukte ze zich los en ging zo ver mogelijk bij hem vandaan staan terwijl ze strak voor zich uit keek.

Allen keek op toen ze landden, keek omhoog naar het gigantische kasteel voor hun. 'Sorry, het gaat automatisch.' zei hij en keek David aan. Hij knikte instemmend. 'Goed. Succes, Dave.' zei hij en sloop als een soort jager langs de laatste bomen, kwam zo dichtbij mogelijk de wachters. Hij haalde opnieuw diep adem, vloog vervolgens haast op de vier wachters af. De repen van zijn cape grepen twee wachters vast, bonden ze vast aan een pilaar. De derde schakelde hij uit door met zijn busterzwaard tegen diens hoofd te slaan. Vanzelfsprekend ging de wachter knock-out. De vastgebonden wachters schakelde hij ook uit door ze op dezelfde manier te slaan. De laatste wachter viel hem aan met een zwaard, die geblokkeerd werd door Allen's. Allen sprong achteruit, liet zijn cape weer tot leven komen wat zich verlengde en de wachter vast greep om hem daarna tegen de grond te werpen en bewusteloos te slaan.

Timcanpy maakte geen geluid maar was wel degelijk in paniek. Hij flapperde paniekerig met zijn grote vleugels en probeerde weg te vliegen.

Hier een plaatje van Timcanpy, voor het geval je je niet kan inbeelden hoe ie eruitziet xD
http://fc05.deviantart.net/fs37/f/2008/272/f/5/Timcanpy_by_sushidragon.png
http://www.absoluteanime.com/dgray-man/timcanpy%5B2%5D.jpg

ik wil nog niet vrij hoor! xD