Anniek en Sifra

De stiefmoeder vloekte kwaad toen ze iemand hoorde bonken. Ze moest dit klusje snel klaren voor ze gedwarsboomd werd.

Will ramde nog 4 keer en de deur schoot open en Will viel naar binnen. Hij zag de stiefmoeder met Catherine en stormde er meteen op af en hij probeerde haar greep los te krijgen.

Catherine maakte gebruik van de situatie en rukte stiefmoeders handen wel van haar keel, hoestend boog ze voorover.

Will drukte de stiefmoeder tegen de grond aan en ging op haar zitten zodat ze niet weg kon. "Met jou ben ik voorlopig nog niet klaar." zei hij kwaad.
De stiefmoeder trok haar wenkbrauwen op en verdween toen in het niets.
"Whatthe?" mompelde Will maar toen hoorde hij Cahterine hoestte en hij ging snel naar haar toe. "Gaat het met je?" vroeg hij bezorgd en hij sloeg zijn armen beschermend om haar heen.

Catherine keek op naar Will met betraande ogen. "Ik ben zo blij dat je er bent," verzuchtte ze en drukte haar gezicht tegen zijn borstkas aan.

Will streek met zijn hand zacht door haar haar en de andere hield hij om haar heengeslagen. "Ik voelde gewoon dat het mis was." zei hij zachtjes tegen haar. "Maar het is goed nu, je bent veilig." zei hij sussend.

"Ik ben een slechte leugenaar," mompelde Catherine. "Ze had het door."

"het maakt niet uit" zei Will sussend. "we hebben wat we nodig hebben, we gaan die vloek verbreken en dan gooien we haar in de kerker."

Catherine keek op naar Will en glimlachte waterig. "Ik kan niet eens in woorden uitleggen hoe dankbaar ik je op dit moment ben," zei ze.

Will hield haar stevig in haar armen. "Dat maakt niet uit." zei hij zacht. "Kom dan gaan we weg uit dit vervloekte huis. Er is een vloek die we moeten oplossen."

Catherine knikte en stond op.

James liep onrustig heen en weer.

julia ging voor james staan en pakte zijn hand vast. 'rustig nou maa.r:' zei ze sussendl. 'ze komen vast elk moment naar buiten.'

will sloeg zijn arm beschermend om haar heen en liep naar buiten.

Catherine liep met Will mee naar buiten.

James glimlachte aarzelend. Hij keek op toen hij Will en Cath naar buiten zag komen. "Is alles oke? Wat duurde er zo lang?" vroeg hij bezorgd.

"De boze stiefmoeder had Catherine door.. Maar nu is alles oke, laten we snel terug gaan naar het hotel en de vloek op proberen te heffen." zei Will. Het was duidelijk dat hij zo snel mogelijk alles weer perfect wilde hebben.

Julia keek bezorgd naar Catherine. "Heeft ze je geen pijn gedaan?" vroeg ze. Ze wist waartoe de stiefmoeder in staat was en hoopte dat het beperkt was gebleven.

"ze probeerde me te wurgen, maar Will kwam gelukkig op tijd," zei Catherine met een grimas. "Ze is gevlucht."

James fronste zijn wenkbrauwen. "Kom, dan gaan we," zei hij en begon te lopen.

"Dat meen je niet?!" bracht Julia met grote ogen uit. "Hopelijk heb je geen pijn meer? Gelukkig had Will een voorgevoel.."

"Ja, snel." zei Will en hij sloeg zijn arm weer om Catherine heen en begon te lopen.

Catherine sloeg glimlachend een arm om Will's middel en liep met hem mee. "Gelukkig wel."

James keek om. "Maar waar is ze dan heen?" vroeg hij zichzelf hardop af.

Julia keek James aan. Als we de vloek kunnen verbreken komt alles goed, dan gooien we haar in het gevang. Laten we hopen dat ze ons niet vind voor wij die vloek hebben verbroken." ze liep het hotel in naar de kamer van Will en Catherine.

Will glimlachte en drukte een kus op haar voorhoofd en liep naar binnen. Hij schudde zijn tas leeg boven het bed en het boek en de staf vielen eruit.

Catherine plofte neer op bed en pakte de staf op. Peinzend keek ze ernaar.

James knikte en glimlachte. "Ja, we komen er wel uit," zei hij. Hij leunde tegen de muur aan en keek naar de voorwerpen.

Will sloeg het boek over en zocht naar een register, maar dat stond er niet in. "Fijn.. we kunnen elke bladzijde gaan bekijken in de hoop iets tegen te komen.." zuchtte hij. Het boek was zo dik, daar zouden ze nog wel even zoet mee zijn.

Julia keek naar de andere. "Het lukt ons wel, we hebben in ieder geval houvast."