Anniek en Sifra

Ja (:

Dus hoe gaan we het doen met rolverdeling?

Welke sprookjes wil jij zijn? Haha het maakt mij niet zo heel veel uit! Doen we gewoon allebei een prins en prinses?

ja dat is goed.

hmm ik wil eigenlijk wel graag sleeping beauty

Is goed:) Euhm ik twijfel nog.. Ik denk dat Cinderella wil zijn:D

haha oke ;D

waar beginnen we?

Euhmm op een sprookjes bal waar iedereen lang en gelukkig aan het leven is?

haha oke. shit, ik begin nu toch te twijfelen XD Doornroosje of sneeuwwitje? XD

Haha ik was net ook aan het twijfelen over sneeuwwitje:P Ik had vroeger een hekel aan dat sprookje omdat ze kort haar hadxD Maar in alle andere verfilmingen is ze wel leuk:) Maak snel je keuze! We kunnen ook doen vanaf het moment dat het goed komt met de sprookjes en dat daarna een groot bal isxD

oke ik ga toch voor sneeuwwitje! inderdaad, de kortharige versie is stom

Ja dan doen we dat wel, dus we beginnen bij het happy end?

Jaa dat lijkt me een leuk begin:D

hoe heet die prins van cinderella eigenlijk? XD


ik weet niet hoe ik moet beginnen, ik vind dat altijd lastig

Heten niet zo'n beetje alle sprookjes prinsen Charming? De prins van snowwhite had ook geen naam geloof ik.. We moeten zelf maar namen verzinnen.

Cinderella zat op haar kamer, opgesloten. Ze hoorde hoe de prins werd binnengelaten en hoe haar moeder en stiefzusjes hem begroette. Een traan rolde over haar wang, zo mocht het niet eindigen. Wanhopig bonsde ze op de deur. "Laat me eruit! Alsjeblieft!" schreeuwde ze.

Prins William reed zo snel als hij kon op zijn witte paard door de bossen. Hij moest haar vinden, voor het te laat was. Hij ging zo hard als hij kon maar het was nog ver. Hou vol zei hij in zichzelf gericht op haar.

Ja vervelend is dat xd

Prins James begroette de familie beleefd en keek stilletjes toe hoe de twee zusters het glazen muiltje pasten. Hij vroeg zich af waar het meisje was die hij op het bal had ontmoet, hij wist zeker dat hij zich dat niet had verbeeld.

Sneeuwwitje lag in een glazen kist in een diepe slaap, bijna als in een coma. Ze leek dood maar ademde nog wel.

Een zuster probeerde het veel te kleine muiltje om haar voet te krijgen. "Kijk het past!" krijsde ze enthousiast. Hopend dat haar trucje zou werken. Ondertussen deed de stiefmoeder de deur dicht. Ze was bang dat de prins het gebonkt van Assepoetster zou horen. Dat stomme wicht was dan ook nooit stil. "Wilt u wat te drinken sire?" vroeg ze beleefd.

Assepoetster keek wanhopig om zich heen. Er moest toch een manier zijn om deze ellendige kamer uit te kunnen komen? "Alsjeblieft laat me gaan." riep ze nog eens wanhopig in de hoop dat iemand haar zou opmerken en haar zou laten gaan.

William bereikte het bos en zag in de verte kleine dwergen. Hij liet zijn paard nog harder rennen en kwam voor de mannetjes in stilstand. Zwijgend keek hij naar de glaze kist waar de beeldschone prinses in lag. Hij slikte. "Wat is er gebeurt?" vroeg hij zacht.

James glimlachte. "Niks, dankuwel," zei hij beleefd. "Is uw andere dochter niet aanwezig?" vroeg hij toen en keek de stiefmoeder vragende aan.

"Een vergiftigde appel," zei een van de dwergen somber. "Het is te laat, ze is dood."

Sneeuwwitje lag roerloos in de kist.

William slikte. Dit kon niet waar zijn. Hij knielde somber bij de glazen kist neer en legde zijn hand op het glas. Hij staarde stilletjes naar het meisje wat roerloos in de kist lag. "Het spijt me zo." zei hij zacht.

"Dit is mijn enige dochter." loog de stiefmoeder en ze keek James aan. "Hoe komt u erbij dat er nog een zou zijn sire?" haar stem was beleefd al waren de woorden gewaagd. Ze keek de prins doordringend aan.

"Omdat ik haar ontmoet heb," zei James kalm. Hij keek over zijn schouder naar de zus en hoopte vurig dat ze het muiltje niet zou breken met haar grote voeten. Ze kon het niet zijn.

De dwergen keken somber naar de prins. "Als er ook maar iets is wat kan helpen.." zei hij er eentje hoopvol

De prins keek de dwerg aan. "Zou ik.. zou ik afscheid van haar mogen nemen?" vroeg hij zacht. Hij wist dat als hij haar niet kuste hij altijd spijt zou hebben.

De moeder keek de prins aan. "Ze is een bediende, ze was niet eens op het bal. Ze is vuil en lelijk.. Ik denk niet dat u haar wilt ontmoeten."

James keek de stiefmoeder zou geduldig mogelijk aan. "Ik zou haar graag willen ontmoeten, ik kan misschien nog wel een bediende gebruiken," zei hij. Het was een leugen, maar hij hoopte dat het zou werken.

De dwerg knikte aarzelend en schoof het deksel van de glazen kist.

Sneeuwwitje lag doodstil, met gesloten ogen en een ontspannen uitdrukking op haar bleke gezicht.

De stiefmoeder keek hem even aan. Diep van binnen zou ze hem wel kunnen vernietigen. Maar ze hield zich in en probeerde haar blik zo neutraal mogelijk te houden. Ze wende zich tot haar dochter. "Ik wil dat je Assepoester even haalt." zei ze met tegenzin en ze gaf haar dochter de sleutel.
"Maar moeder!" protesteerde het meisje maar na een strenge blik sjokte ze naar boven.
Assepoester hoorde iemand boven komen en toen de deur werd opengedaan keek ze met grote ogen naar haar stiefzuster. "Je moet naar beneden komen." snauwde het meisje en Assepoester volgde haar de trap af, niet begrijpend wat er aan de hand was. Toen ze beneden kwam zag ze de prins en een stralende glimlach verscheen om haar lippen.

William boog zich over sneeuwwitje heen en streelde haar prachtige blanke huid voorzichtig met zijn vingertoppen. Ze was zo beeldschoon. Hij kon het niet langer stoppen en sloot zijn ogen en drukte zacht zijn lippen op de hare, die tot zijn verbazing warm waren. Na een tijdje liet hij haar lippen weer los en bleef hij kijken naar haar beeldschone gezicht.

James keek naar Assepoester en glimlachte. Hij herkende haar meteen als de eigenaresse van het glazen muiltje, maar wilde het toch zeker weten. "Laat haar het muiltje passen," zei hij tegen zijn bediende die gelijk met het schoentje op haar af liep.

Sneeuwwitje werd met eens schok wakker toen ze William's lippen op de hare voelde en hapte naar adem. Ze opende haar ogen.

Assepoetster voelde haar hart in haar borst tekeer gaan. Hij was hier, hij wilde dat zij het muiltje paste, maar ze zag aan zijn ogen dat hij haar herkent had. Ondanks de vodden die ze droeg. Ze ging zitten en deed haar schoentje uit en liet de bediende het muiltje aan haar voet schuiven.

William keek haar met grote ogen van verbazing aan maar glimlachte toen warm naar haar en tilde haar op uit de kist. Gelukkigzalig draaide hij haar om zich heen en zette haar toen voorzichtig op de grond en streek een zwarte pluk haar uit haar gezicht. "Ik dacht dat ik te laat was." zei hij zacht terwijl hij haar in haar ogen keek.

James keek toe hoe Assepoester het schoentje paste en een glimlach verscheen op zijn gezicht. "Het past. Jij bent et," zei hij op een opgeluchte toon. Hij had haar eindelijk gevonden.

Sneeuwwitje omhelsde William en keek hem glimlachend aan. "Je hebt me gered," zei ze zachtjes op een dankbare toon. Ze was zich nauwelijks bewust van haar juigende dwergenvrienden, al haar aandacht was op de man voor zich gericht.

"Je hebt me gevonden." zei Assepoester zacht met een glimlach. Ze had nooit verwacht dat ze zoveel geluk zou mogen hebben in haar leven. Ze kwam overeind en omhelsde hem. Ze voelde de woedende blik van haar stiefmoeder en zusje maar negeerde dit, zij zouden nu verdwijnen uit haar leven.

"Natuurlijk heb ik je gered. Toen ik hoorde wat er gebeurt was ben ik zo snel als ik kon gekomen." zei William zacht. "Ik kan niet zonder jou bestaan." hij drukte opnieuw zijn lippen op de hare en zoende haar liefdevol.

James sloeg zijn armen om Assepoester heen. "Mag ik dan de eer hebben om met je te trouwen?" vroeg hij terwijl hij haar een ring voorbeeld. Hij glimlachte.

Sneeuwwitje sloot haar ogen en zoende William terug. Ze kon haast niet geloven dat ze het geluk had om hier te staan, levend en wel en in zijn armen.