In the Lost City

Voor het eerst sinds tijden wist Xaviet licht te glimlachen. Glimlachen was iets wat hij vrijwel nooit deed maar de woorden van Hugo deden hem wat. Hij snapte niet waarom dat zo was, hij was nooit echt geraakt door woorden tenzij ze vijandig waren. Hij was sowieso niet heel expressief en toonde vaak geen gevoel, maar dit deed hem wel wat. Dat vond hij vreemd maar ergens was het ook fijn. 'Bedankt, Hugo.' zei hij.

Arianna glimlachte naar Hugo. 'Ah je kan toch wel lief zijn dus.' zei ze. Ze sprong omhoog zodat ze op het aanrecht zat. 'En is het ook al klaar, of moet ik nog even wachten?' ze streek een krul achter haar oor en keek van Hugo naar Xavier, en toen weer naar Hugo.

Hugo legde bemoedigend zijn hand op Xavier's schouder. "Geen dank." zei hij met een glimlach. Vervolgens haalde hij drie schaaltjes uit de kast en gaf die aan Arianna. "Ja het is klaar, en dat is maar goed ook want ik heb honger als een beer." hij grijnsde en zette de pan op de tafel. "Hopelijk jullie ook want ik heb genoeg soep gemaakt voor een heel leger." Hugo overdreef graag. Onder de autoritaire Hugo en zijn spieren zat namelijk een broederlijk humoristisch wezen verscholen die op goede dagen tevoorschijn kwam.

Arianna glimlachte naar Hugo, het was fijn hem weer zo mee te maken. Ze wist dat hij lief was, vriendelijk en zorgzaam. Maar net zoals iedereen had hij meerdere kanten. Ze zette de schaaltjes op de tafel en ging zitten. "er zijn genoeg mensen die honger hebben.' ze hadden een tijd niet echt eten gehad.

Xavier voelde een hand op zijn hoofd en wist niet hoe hij die hand moest opvatten. Als een vriendelijk gebaar of om hem nog kleiner te laten voelen? Vast het eerste, dacht Xavier. Hij keek even naar Arianne, die er heel wat vrolijker uit zag en toen naar Hugo, die ook vrolijk was. Hij werd er zelf ietsje vrolijker van maar dat was haast niet te merken. Hij ging alleen op een stoel zitten en maakte een opmerking over zijn vergelijking. 'Houd ook wat voor ons over Hugo.'

Hugo grinnikte. "Maak je maar geen zorgen, ik zou niet willen dat jullie allemaal zouden verhongeren." hij pakte een grote lepel en begon de soep te verdelen over de kommen. Hij liet ook nog over voor de andere. "Eet smakelijk." zei hij tegen de andere. Voor het eerst in dagen voelde hij zichzelf weer een beetje ontspannen. Het was fijn dat de onderhandelingen goed waren gegaan en dat iedereen even de kans had gehad bepaalde zaken even te laten rusten. Nu ze eindelijk een keer weer goed konden eten voelde hij zich weer een beetje ontspannen.

Arianna knikte naar de rest en begon te eten, in gedachten verzonken dronk/at ze haar soep. Ze zweeg een tijd en haar ogen stonden op de 'niets ziend' stand, gefocused op iets in de verte.

'Eet smakelijk.' sprak Xavier tegen de rest voor hij zijn lepel oppakte en aan de soep begon. Het voelde goed om een warme maaltijd dat niet geroosterd en vrijwel smaakloos was naar binnen te krijgen. Hij voelde zich ontspannen, ook door de sfeer. Er heerste een kalme sfeer in de ruimte. Het voelde niet spannend of zwaar, maar licht en relaxed. Mede daardoor wist Xavier ook te ontspannen. Hij had zijn soep op en legde de lepe neer, leunde met zijn stoel tegen de rugleuning en haalde diep adem. Het was fijn om hier te zijn, vond hij, ook al werd hij niet vertrouwd. Hij vond Hugo erg aardig, met Arianne had hij niet veel gesproken maar zij was ook sympathiek, van Caleb wist hij niets en Luna... Hij had het niet zo op haar xD

dat is dan mooi want luna heeft het ook niet op hem
-----------------------------------------------------------------
Jarred hoorde de stem van Julia ergens in de verte. Hij haastte zich erheen en niet veel later zag hij haar dan ook. "Julia, gaat het wel?' vroeg hij bezorgd. Je ziet zo pips." Hij liep naar haar toe en knielde naast haar neer. Toen hij een arm om haar heen legde voelde hij dat ze rilde, dus legde hij zijn jas over haar schouders. "Wat is er gebeurt?"

Luna lag buiten te slapen. Het begon buiten donker te worden en het koelde redelijk snel af. De avond was gevallen. Maar ze kreeg het allemaal niet mee. Luna was diep in slaap. Ze begon te draaien en te mompelen toen ze een poosje lag. Een nachtmerrie had bezit van haar genomen. Langzaam gleed het angstzweet over haar gezicht en drupte op de grond. Ze slaakte een gil, maar werd niet wakker.

Xavier hoorde op dat moment iemand gillen keek verbaasd op. 'Ik kijk wel.' zei hij. Hij was al klaar met eten en dit was ook een manier om hun vertrouwen te winnen. Hij stond op en liep in de richting van de gil. Hij kwam buiten en zag Luna tegen een muur liggen. Het zag eruit alsof ze een nachtmerrie had en dat was hoogstwaarschijnlijk ook wel zo. Nou mocht hij die meid echt niet, maar hij besloot haar toch maar wakker te maken. Hij liep op haar af en knielde naast haar neer. 'Hey, word wakker.' sprak hij luid en keek fronsend op haar neer. 'Word wakker!'

Arianna knikte en keek hem na. Ze keek naar Hugo en glimlachte. 'de soep was lekker, bedankt Hugo.'
Ze zette haar bordje op het aanrecht en zuchtte diep.

Luna draaide nog een aantal keer en mompelde: 'Nee dood hem niet. Dood mij.' voordat ze wakker werd. Je zag duidellijk aan haar dat ze bang was en dat de nachtmerrie haar goed beet had genomen. Dan kijkt ze opzij naar de persoon die haar wakker heeft gemaakt. Het was dan wel Xavir, en hoe dan ook verachtte ze hem, maar hij had er nu wel voor gezorgd dat ze wakker werd uit haar nachtmerrie. En daar was ze hem dankbaar voor. Ze keek naar hem en wist een moeizame glimlach op haar gezicht te toveren. 'Dankje.' Zei ze zacht terwijl ze het zweet van.haar gezicht af depte met haar mouw.

Xavier keek naar Luna terwijl ze woorden mompelde en probeerde haar wakker te krijgen. Niet alleen omdat ze een nachtmerrie zag maar ook omdat ze buiten in de kou lag, en dat was niet goed voor haar. En nou kon het hem vrij weinig schelen of ze ziek werd, maar hij besloot haar toch maar te redden van verkoudheid. Hij merkte dat ze wakker werd. Ze glimlachte dankbaar naar hem, bedankte hem zelfs. Hij trok kort een wenkbrauw omhoog, haalde toen een zakdoekje uit zijn zak en gaf die aan haar. 'Geen dank.' zei hij kort.

Julia keek Jarred aan met haar vochtige ogen. "Ik denk dat ik verkeerde besjes gegeten heb." bracht ze zwakjes uit. Het koude zweet brak haar uit, wat het ook was, dit was niet goed. "Help me." fluisterde ze wanhopig. Ze was doodsbang. Ze wilde niet sterven, wat zouden deze besjes met haar gaan doen? Hoe had ze ooit zo stom kunnen zijn. Meer kon ze niet denken want opnieuw keerde haar maag zich om. Er kwam niet veel meer uit. Haar maag was duidelijk van streek want hij was allang leeg.

Jarred sloeg de jas dichter om haar heen. 'Kom, jij moet naar huis. Je moet medicijnen hebben.' Hij kwam overeind op zijn hurken en hees haar in zijn armen. Voorzichtig ging hij recht staan waarna hij haar dicht tegen zich aan hielt. 'Sluit je ogen en probeer te ontspannen.' zei ze zacht, maar vooral bezorgd tegen haar. Dan begin hij te lopen, zo hard als hij kan. Terug naar het kamp, terug naar huis. Eenmaal daar legde hij haar op de bank. 'Sin! Ga water halen. Audrey haal de medicijnkist.' Hij depte Julia haar hoofd voorzichtig af met zijn mouw.

Luna nam het doekje aan. Ze haatte dit. Hij had haar kwetsbaar gezien. Wist dat ze ergens bang voor was, zo erg dat het zweet erdoor over haar gezicht liep. Ze hoopte maar dat ze geen dingen had geroepen waar hij ook maar iets meer kon. Met de zakdoek depte ze haar hals en gezicht nog wat na tot ze al het zweet had gehad. Ze keek naar Xavier. 'Nee echt. Ik meen het.' Ze rilde van de kou toen ze overeind kwam. 'Er had ik weet niet wat kunnen gebeuren als ik daar nog langer had gelegen. Door de kou, door de dieren die hier rond sluipen. Door de angst..' Ze slikte. Maar toch hielt ze koppig vol. Dat hij haar had geholpen wilde nog niet zeggen dat hij op haar lijst met personen die ze vertrouwde kwam te staan.

Julia keek naar Jarred. "Bedankt." mompelde ze. Ze had nog nooit zoiets meegemaakt. Haar lichaam voelde zwak en gevoelig aan. Ze had het bloedheet en kon zich niet concentreren. Het enige waar ze aan dacht was hoe stom ze geweest was en de angst om dood te gaan.

Gabe kwam de kamer binnen en zag Julia liggen, zijn ogen werden groot. "Wat is er gebeurd?' vroeg hij ernstig, terwijl hij bij haar neerknielde naast de bank. Hij maakte zich zorgen en keek van Jarred naar de anderen in de ruimte.

Sin was in gedachten verzonken maar schrok op toen de deur opeens open vloog. Hij keek op en zag Jarred met Julia in zijn handen, sprong gelijk overeind en rende naar de keuken om water te halen. Hij kwam weer terug, zette het op het tafeltje voor de bank. 'Ik haal ook even een handdoek.' zei hij, haalde vervolgens zo snel mogelijk een handdoek en knielde toen bij haar neer, depte haar voorhoofd af met de handdoek. 'Wat is er gebeurd?' vroeg hij bezorgd.

Xavier bleef nog even bij haar. Hij wist niet precies waarom, deed het gewoon voor het geval ze opeens zou uitbarsten of zo. Hij stond zelf ook op en knikte alleen. 'Dat gevoel ken ik als geen ander.' mompelde hij en liep naar binnen omdat hij het ook koud kreeg.

mensen ik typ nu echt met een hand nadat ik mijn bot heb zien bewegen dus typen duurt langer bij mij. en van die hele lange stukjes kan op zich laten wachten...


Luna zag hoe Xavier opstond en weer naar binnen liep. Ze slaakte een diepe zucht en liep toen ook naar binnen.

Jarred keek naar de andere. 'Ze heeft iets verkeerds gegeten. Ik denk dat ze voedselvergiftiging heeft opgelopen.' Met die woorden keek hij naar Julia. Hij maakte zich zorgen. 'Gabe, kan jij haar temperatuur laag houden door koude doekjes op haar voorhoofd te houden?'

Audrey keek met grote ogen naar Julia. Ze draaide zich snel om en ging de medicijndoos halen. Ze overhandigde hem aan Jarred en leunde over de bank heen om naar Julia te kijken. "Het komt helemaal goed, maak je geen zorgen," zei ze sussend. "Probeer gewoon je ogen open te houden."

dat is echt kut sanne :\

Gabe knikte, hij pakte een emmer met koud water en een doekje. Hij ging zitten bij haar en legde een doekje op haar voorhoofd. 'het komt wel goed, wij zorgen voor je.' zei hij.

Het ging helemaal langs Julia heen, ze sloot haar ogen en viel in slaap.

Ik ben er vanavond niet:( Duszz doe maar met haar wat jullie willenxD

Gabe zuchtte en keek naar haar. Het was goed dat ze sliep, in slaapstad kon je lichaam zichzelf beter maken.
Hij bleef bij haar zitten terwijl ze sliep.

Arianna liep de woonkamer in en ging verveeld op de bank zitten.

ik doe momenteel helemaal niet veel meer word er echt gek van....

Jarred knikte dankbaar naar Audrey en begon door de medicijnen te zoeken. Waar was Axel als je hem nodig had?

Sin keek bezorgd naar Julia. Voedselvergiftiging dus. Hij hoopte dat het goed met haar zou komen. Met de juiste medicijnen zou ze er wel weer bovenop komen. Hij bleef naast de bank zitten en depte haar gezicht en hals nog steeds af met de handdoek.

Xavier kwam de.woonkamer binnen en ging rustig op de bank zitten.