Avatar - The last * bender

Bai-jo stuurde hen naar de kant toen de rivier afboog.
"Hier moeten we te voet." Toen keek hij even naar gren. Hij zag dat hij in gedachten verzonken was, zich zorgen maakte misschien.
"Als je je zorgen maakt om mij, dat hoef je niet te doen. Elke andere vuurnatie soldaat had mij herkend als Bai-jo, de Hydra van het noorden." hij grijnsde
"Ik heb jaren lang in het leger gezeten en waterstam soldaten opgeleid, dus als je nog een docent zoekt om jou watersturen bij te brengen..." hij boog.
"Zou mij dat een eer zijn."

Mana knikte.
"Goed, soldaat Kaine. Ik hoop dat je het in mijn patrouille wat meer naar je zin hebt, ik zal er voor zorgen dat er geen consequenties hangen aan het verlaten van je eigen patrouille."

Rox wachte af hij had verwacht tot ze kwaad werd en dan kijkt hij verbaast op maar dat word al snel een blij gezicht. Dankje ik voel me vereert. Ze behandelde me namelijk als een klein ki d. Zegt hij en hij keek mana dankbaar aan. Eindelijk mocht hijecht helpen. Hij zou proberen zich in te houden met zijn hyperheid maar hij kon natuurlijk niks beloven en hij glimlachte uitgebreid en hij keek weer voor zich.

Gren stapte van het ijsplatform af en was blij dat hij weer vaste grond onder zijn voeten had. Hij keek om naar Bai-Jo toen hij door had dat hij zich zorgen maakte en erop reageerde. Hij hoorde dat hij jarenlang in het leger had gezeten en soldaten had opgeleid. Hij keek weg toen Bai-Jo zei dat hij het een eer zou vinden als hij zijn waterstuur-docent werd. 'Dat zal ik onthouden.' zei hij alleen. Hij trok zijn capuchon over zijn hoofd en stak zijn arm uit zodat Vaine erop kon landen. De havik landde op zijn arm en verplaatste zich naar zijn schouder. 'Ik weet alleen niet of ik het in me heb... Of ik de balans in de wereld kan behouden...' Hij keek naar de lucht en dacht even terug aan het verleden, toen het luchtsturen hem steeds niet lukte en zijn vader hem incompetent en zwak noemde. Zo langzamerhand was hij het ook gaan geloven en begon hij weg te vluchten voor zijn lot. Toch had hij ergens een goed punt: De avatar was er om de balans in de wereld te behouden, niet om één of ander zielig keizertje af te zetten. Dat konden de andere rijken ook wel doen door middel van vechten. Als ze nou eens goed zouden samenwerken, zouden ze de vuurnatie goed kunnen uitschakelen. Wat revoluties en opstanden wel niet konden doen... De vuurnatie was sterk, maar de andere rijken zouden sterker zijn door middel van samenwerking. Hadden ze daar echt een avatar bij nodig? Naar Gren's mening niet.

Eens kijken hoe ik mijn dingen het verhaal in kan krijgen. Was er gister maar half dus dacht dat ik vandaag beter kon inspringen:P
----------------

Yin had zich omgekleed en liep nu door de straten van Ba Sing Se. Hij had enkele uren getraind en was tevreden voor vandaag. Hij moest toegeven dat hij hoopte op wat meer ervaring. Echte gevechten. Niet alleen maar de wedstrijden die hij speelde. Dat maakte hem namelijk niet heel waardig. Hij besloot rond te gaan lopen in andere stukken van de stad waar hij minder vaak kwam. Om te kijken hoe de mensen daar waren. Of er misschien wat te beleven viel.

Nani zwierf al een tijdje rond de stadsmuren. Ze kon niet beslissen of ze wilde blijven of dat het tijd werd voor een nieuwe plaats. Uiteindelijk zou ze sowieso hier vertrekken. Ze was bang dat als ze te lang bleef ze te gehecht zou raken aan deze stad. Het deed nu al zo veel met haar. De mensen die ze had leren kennen waren vriendelijk. Ze was warm ontvangen. De stad was verder ook prachtig, vol nieuwe dingen die ze niet gewend was. Het was duidelijk, nog even hier en ze zou nooit meer weg gaan. Ze haalde diep adem en ging naar buiten. Ze had wel gemerkt dat de bewakers van de muur haar in de gaten hielden. Ze waren vast opgelucht nu ze eindelijk vertrok.

Mai vloog door en landde bij de grote muur van Ba Sing-Sei. Ze landde rustig op haar voeten en begon te praten met wachters. Haar familie woonde in de stad, of in elk geval haar tante. Dus ze hoopte op die manier binnen te kunnen komen.

Bai-jo keek bedenkelijk....Hij snapte de jongen wel. Maar als contact tussen de geesten wereld en deze wereld had de avatar een taak te volbrengen.
"Je vorige levens konden het, en jij bent alleen maar een nieuwe versie van hen. Ik weet dat de avatar on partijdig moet zijn, en ik mag eigenlijk niet jou beinvloeden. Maar wat de vuurnatie doet is het ergste wat er is. De balans is weg, en ALLEEN de avatar kan daar wat aan doen. Als de andere volken in oorlog de vuurnatie verslaan, dan hebben zij het overwicht en is het evenwicht nog steeds niet hersteld.....Denk daar maar over na." Bai-jo draaide naar het pad en begon te wandelen.

Mana zag de grote muren opdoemen in de verte. Ze draaide zich naar achter.
"Iedereen hun vermomming aan." Zei ze, waarna zij haar reismantel aan deed, en zo de vuurnatie tekens verborg. Ze deed haar kap af en zette het meest vriendelijke gezicht op dat ze kon krijgen.

rox zag de muur ook en niet veel later hoorde hij mana bevelen geven. hij boog zich naar zijn zadel tas en haalde daar nog een mantel uit en deed die aan. gelukkig had die die bij anders had hij toch nog terug kunnen gaan. en dan keek hij weer naar de muur die had hij nog nooit gezien en hij was zo groot.

Gren keek weer naar Bai-Jo toen hij begon te spreken en had al wel verwacht dat hij hem tegen zou spreken. Wat hij hem vertelde klopte eigenlijk wel. De andere volken zouden het overwicht hebben als ze de vuurnatie zouden verslaan. De balans was dus niet zomaar te herstellen. Híj moest het doen, uiteindelijk. Zijn vorige levens hadden het gekund dus zou hij het ook moeten kunnen. Hij zuchtte opnieuw en liep achter Bai-Jo aan. 'Zelfs mijn eigen zus zit achter me aan.' mompelde hij bedrukt.

Nani haalde haar struisvogelpaard op bij een boerderij buiten de stad en reed het bos in. Ze was niet zo van de hoofdwegen en nam liever de route buiten het pad. Wat sneller was en interessanter. Ze vond het ook fijn omringt te zijn door de rust van de bossen. In gedachten verzonken ging ze haar weg. Ze had geen concrete plannen voor haar volgende bestemming. Meestal reisde ze een paar dagen en kwam ze vanzelf een stad of dorpje tegen waar ze een paar dagen verbleef voor ze verder ging. Ze wist niet beter dan leven als reiziger. Het beviel haar prima.

Yin zag in een wat verlaten straat een theehuis. Hij glimlachte, daar had hij wel zin in. Hij ging naar binnen, er was bijna niemand. Hij nam plaats aan een tafeltje in de hoek. Toen de heer van het huis zijn bestelling kwam afnemen vroeg hij om een sterke kop groene thee. De heer knikte en verdween naar de bar. Yin keek de ruimte door en bestudeerde de enkele mensen die binnen zaten. Voornamelijk wat oudere heren. Het was vreemd dat zoveel jonge mensen niet wisten wat voor goede eigenschappen thee had. Het kon je sterk maken, ontspanning geven en nog vele andere dingen.

Bai-jo keek bedenkelijk.
"Dat was dat meisje dat die soldaten leide?" vroeg hij. Ondertussen waren ze al dicht bij de poorten van Ba-sing-se. Hij knikte naar een van de aardmeesters. Deze boog en opende vervolgens de poort.

"Ok splits de groep in vieren. Ieder neemt een andere poort. Zorg dat je de stad binnen komt, zonder al te veel aandacht op jezelf te vestigen." zei Mana. Ze bracht haar paard tot stilstand, en keek naar Kaine.
"Jij komt met mij mee."

rox keek mana aan en knikte en hij keek naar de andere soldaten die weg gingen en hij ging met mana mee en hij vond het geweldig tot hij me mocht en hij glimlachte lichtjes, en hij ging naast mana staan met zijn paard. wat is je plan als ik het vragen mag.

Gren knikte slechts als antwoord en keek op toen ze bij de poorten waren. Hij keek even naar Bai-Jo, die enkel hoefde te knikken en de aardemeesters maakten de poort al open. Hij was nog nooit in Ba Sing Se geweest. Hij had de andere grote steden wel bezocht, maar deze had hij nog nooit gezien. Hij wist niet wat hij kon verwachten, maar hij was benieuwd. Reizen was zijn ding geworden, iets waar hij erg van genoot.

Het viel Mai op dat er achter haar mensen de poort binnenkwamen, het waren de jongen en de man. Ze glimlachte onwillekeurig en liep verder, ze zou ze later misschien nog aanspreken.

Bai-jo liep door de dikke muur heen en draaide zich om toen ze binnen waren.
"Nou, welkom in Ba-sing-se..."

Langzaam schuifelde de rij naar voren. Het duurde Mana echt veel te lang. En voor hun zat een man met een kar vol kool...'die gaat straks natuurlijk omvallen.' dacht ze....

Rox stond bij mana en hij zuchte ergerlijk wachten vond hij vreselijk. En hij keek naar mana. Wat is je plan. Fluistert hij naar haar heel zachtjes zodat alleen zij het hoorde en hij bleef kijke. Naar de kar vol kool. Als die maar niet om viel dacht hij. En dan kijkt hij weernaar de muur.

OH sorry ik had niet gelezen dat je aan mana vroeg wat dr plan was eerst XP

Mana kwam even overeind in het zadel en ging toen weer zitten.
"Lief lachen, en onverdacht doen." Antwoordde ze Rox.

Rox grinnikte. Dst lukt me wel. Zegt hij speels terug en hij gi g wat gemakkelijker zitten. Maar nog iets hoe wil je hem te pakken krijgen zonder aan te vallen. Dat gaat toch niet. Fluistert hij en je merkte tot hij er wat over na had gedacht. En hij kijkt op van een geluid. En zijn gezicht werd zuur de kar met kool was om gevallen.

Mana rolde met dr ogen.
"Ach bij de baardharen van de vuurheer.." vloekte ze. ze draaide zich naar Rox.
"Ik schakel hem uit. Wees gerust, als ik dicht bij hem kan komen krijgen we hem te pakken."

rox keek mana ongeloofwaardig aan. het zal wel. zegt hij tegen haar en hij keek weer naar de kar met kool die om lag. bah hij had echt een hekel aan wachten en hij balde zijn handen tot vuisten hij moest rustig blijven. en hij ademde diep in en weer uit.

Gren keek verwonderd rond door de stad. Hij had Ba Sing Se nog nooit gezien, maar vond de stad echt mooi. Zijn ogen gingen verwonderd rond en vingen toen een bekend gezicht op: Het meisje van eerder dat hen geholpen had. Hij keek haar recht aan en liep toen vlug op haar af. 'Hé, bedankt dat je de soldaten afschudde. Zonder jou waren we misschien wel gepakt.' zei hij dankbaar en glimlachte vriendelijk.

Bai-jo keek naar waar gren naartoe liep, en herkende het meisje dat in een boom had gezeten toen ze werden aan gevallen.
"Ja inderdaad. We hebbe een groot aantal brand wonden minder door jou werk."

Mai legde haar vinger op haar lippen en wees naar haar haarband, ze wou duidelijk niet herkend worden als luchtstuurder. 'Graag gedaan' zei ze glimlachend. 'Ik ben blij te zien dat jullie het veilig gered hebben naar Ba Sing-Sei'

Nani reed rustig over het bospad tot ze stemmen hoorde. Ze hield haar struisvogelpaard stil en stapte af. Stilletjes sloop ze wat verder door de struiken tot ze zag waar de stemmen vandaan kwamen. Tussen de bladeren door zag ze een aantal sterk-uitziende mannen. Ze kon flarden van het gesprek opvangen en maakte daar uit op dat de mannen een aanslag op Ba Sing Se aan het plannen waren. Hieruit maakte ze ook op dat het aardemeesters waren. Ze wilde binnendringen en het hoofd van de beveiliging gijzelen voor een heleboel geld. Nani kon ze nu niet aan dus stilletjes ging ze terug naar haar struisvogelpaard. "we gaan terug" fluisterde ze en ze reed terug naar de stad. Ze moest de beveiliging waarschuwen.

Yin dronk rustig zijn thee op en betaalde de heer. Hij gaf hem nog wat extra omdat de thee hem zeker goed gedaan had. Vervolgens verliet hij het theehuis en liep hij verder door de straten. Hij voelde er niks voor om terug naar zijn kleine kale appartement te gaan. Als hij daar te lang was kwamen de muren op hem af. Hij moest echt eens zijn best doen om zijn sociale netwerk wat te vergroten. Maar eigenlijk had hij het niet zo met mensen. Toch miste hij af en toe wat gezelschap.

Jongens, waarom loopt het nou vast? Echt jammer dit..

Bai-jo knikte, om duidelijk te maken dat hij haar begreep.
"Ik ken anders nog wel een rustige plaats waar we kunnen praten." Hij wist nog een thee huis dat erg lekker thee schonk en nog rustig was ook. Veel van zijn vrienden kwamen daar vaak.

Mana hield het niet meer.
"we gaan dr langs." zei ze, en reed haar paard om de kar heen. de man keek haar verontwaardigd aan.