Avatar - The last * bender

Rox zat nog altijd op de rots in de zon en hij keek een beetje verveeld ro d als hij verderop wat stof omhoog komen. Daar was iets gaande en hij wist vanzich zelf tot hij wilde gaan kijken ookal mocht het niet. En hij beet op zijn lip toen hij nadacht of hij ging en dan grijnst hij speels hij zou gaan kijken. En hij rende terug dichter naar het dorp pakte een paard en klom er op en spoorde die aan. De wolk was misschien van andere vuurnalie patroeies en zo niet dan moest hij zich uit de problemen praten of vechten. En dat vond hij leuker dan het andere. En hij reed vlug door.

Nani zat op een rand van een fountein in het wat rustigere gedeelte van Ba-sing-se. Ze moest toegeven dat deze stad anders was dan de andere steden. De stad deed iets met haar. Ze overnachtte in een herberg, iets wat ze wel vaker deed in een stad. Het voordeel van de stad was dat ze weer toe kwam aan een beetje uiterlijke verzorgen. Ze had een behoorlijke tijd in de wildernis geleefd voor ze de stad bereikt had. De luxe die het stadsleven met zich mee bracht maakte dat ze wat beter in haar vel zat. Niet omdat ze erg materalistisch was, in tegendeel. Maar ze voelde zich echt schoon en voldaan door het goede eten hier. Ze kon er zo weer maanden tegenaan. Ze moest toegeven dat ze een beetje haar doel uit ogen was. Ze moest hier gaan zoeken naar een nieuw doel. Iets om die radertjes lopende te houden. Ze wilde iets kunnen betekenen.


Yin was aan het trainen in de gevechtschool. Hij oefende zijn techniek en bewegingen op een snel tempo achter elkaar. Door zonder sturing te trainen werd hij sneller en kon hij zich beter op zijn houding concentreren. Dit deed zijn sturing zeker ten goede. Alles moest perfect zijn. Hij was dol op de kunst van het aardesturen en alles wat daar bij kwam kijken. Hij was hard aan het trainen en bestuderen zodat hij op een dag andere jonge meesters deze kunst kon bijbrengen. Dat was zijn droom. Les geven. Zijn inspiratie was zijn eigen leermeester. Deze had met zijn wijsheid en talent hem een hele nieuwe kijk op het leven gegeven. Dat wilde hij later ook kunnen.

Mana zat helemaal voorover gebogen op haar paard. Deze keer mocht ze hem niet mislopen. Of het nou haar broer was of niet, er zal een einde komen aan de geruchten over de man met de havik. Toen hoorde ze de hoorn. Het kwam van de achterhoede, twee mannen te paard die een eind achter hen reed om achtervolgers te spotten. Ze werden dus achtervolgd....

Gren grinnikte kort en haalde zijn schouders wat op. 'Tja, het leven gaat door, of het nou leuk is of niet.' zei hij nonchalant terwijl hij verder liep. Hij keek weer naar Bai-Jo vanonder de rand van zijn capuchon en vroeg zich af wat hij in Ba Sing Se deed als iemand van de waterstam. Dat hij van de waterstam kwam, was nog steeds wat hij geloofde. 'Wat doet u dan in Ba Sing Se? U lijkt niet uit de buurt te komen.' zei hij en hoorde Vaine licht krassen. Hij fronste en legde zijn vinger tegen zijn lippen, gewoon om het idee. 'Sssht, Vaine. Je mag hem niet aanvallen, oké?' Helaas begreep Gren niet volledig wat Vaine bedoelde want Vaine's diereninstinct voelde gevaar in de buurt.

rox reed te paard een stuk achter de wolk aan maar dan als hij dichter bij komt hoort hij een hoorn een van de vuurnatie en hij wist tot ze hem gezien hadden. hij was zich nou ook niet bepaald aant verstoppen. daar was hij ook niet goed in hij was nammelijk niet zoon heel geduldig persoon. en hij reed dichter bij en hij zag nu de groep zelfs en hij spoorde het dier meer aan tot hij er bijna letterlijk naast reed. waarom hadden ze zoon haast. maar dan ziet hij iemand die hij herkent dat was de dochter van een hoge officier in het leger toch. waarom zoon haast jullie zijn te zien in de wijde omtrek met die stof die jullie laten op waaien. zegt hij brutaal weg. hij mocht dan in het leger zitten omdat hij goed kon vuur sturen manieren had hij nou niet bepaald.

Mana keer woest naar de jongen die zojuist naast hen was komen rijden.
"De brutaliteit, hoe waag je het gewoon naast ons te komen rijden. Houd je bij jezelf burger!" ze spoorde haar paard nog harder aan.

Bai-jo grinnikte. "Ach, ik ben een oude man die van de rust wilt genieten, en ik was het ijs en de sneeuw wel zat." Dat was gedeeltelijk waar. Hij vond het hier rustig, en hij was het ijs en de sneeuw zat.....Toen hoorde hij de hoorn. Als reflex draaide hij zich om.
"Dat was een vuurnatiehoorn...."

die brutaliteit heb ik in het leger geleert, dus noem me maar geen burger. zegt rox en hij keek mana aan. nouw wat voeren jullie uit. vraagt hij uitdagent en hij keek rebels naar mana. en hij had zijn paard ook harder aan gespoort om naast mana te blijven rijden. hij was nog jong voor in het leger maar zijn ouders hadden het gedaan omdat hij roekeloos is en ook omdat hij disepline nodig heeft volgens hun. maar ze kregen hem dat niet echt aangeleert.kom op vertel. dringt hij aan.

Mana kookte van binnen. Wie was deze jongen?
"Dat gaat jou niks aan. Officiele zaken."

Gren grinnikte zacht om zijn antwoord. Hij herkende het wel. Zijn grootvader was al het vuur, al de lava zat geweest. Hij was toen ook naar het aarderijk gegaan. Het verveelde wel na een tijdje, steeds dezelfde omgeving. 'Snap ik.' zei Gren en liep kalm verder tot een hoorn hoorde. Het geluid herkende hij maar al te goed. Hij keerde zich razendsnel om en zijn hand lag al op zijn zwaard voor hij er erg in had. Shitshitshitshitshit... En op zijn gezicht kon je precies die uitdrukking zien, een ietwat geschrokken en paniekerige uitdrukking. Ze mochten hem niet vinden nu! Hij keerde zich opnieuw om en rende zo vlug hij kon langs wat bomen heen. Dat hij Bai-Jo achterliet kon hem even niks schelen. Hij wou niet gevonden worden! Hij sprong over een aantal takken en rotsen heen en rende onder wat lage takken door. Vind me alsjeblieft niet!

rox keek mana aan en hij zuchte diep en verveeld. kom op laat me helpen...de patroeie waar ik in zit daar valt niet echt veel te beleven. zegt hij tegen haar hopent tot hij mee mocht. anders ging hij dood van verveling.

Bai-jo keek even om toen gren naar zijn zwaard greep, en toen plots weg rende. 'Blijkbaar zit er toch wel meer achter deze jongen dan ik dacht...' dacht hij.
"Hey!! Als je over het pad naar Ba-sing-se wil rennen, kom je ze geheid tegen...ik zou van het pad af blijven als ik jou was!!" riep hij de jongen na. Op de een of andere manier mocht hij hem...hoewel hij gren nog maar net ontmoet had.
"Deze oude man heeft genoeg stil gezeten...tijd voor wat actie..." mompelde hij. Hij liep de rivier in en stuurde maakte een plakkaat ijs. Toen ging hij erop staan, en bracht het in beweging. Steeds sneller, tot hij gren had ingehaald

Mana rolde met haar ogen. ze hadden elke man nodig...dit was niet zomaar een patrouille...
"Algoed, maar als je met ons mee gaat dan hou je je in het gelid hoor je? Bij mijn group geen desertie!!" Daarna keek ze vooruit en lette niet meer op de jongen.

rox grijnsde breed. ik beloof tot je er geen spijt van krijgt. belooft hij haar en hij ging wat meer naar achter rijden zodat hij niet meer naast haar reed. hij zag een paar andere soldaten nors kijken maar daar trok hij zich lekker niks van aan. hij hoopte tot hier meer te beleven viel. En hij reed mee met de rest

Gren hoorde nog net wat Bai-Jo hem na riep. Blijf van het pad af. Hij rende nu gelukkig niet over het pad. Hij ging door aan zijn vluchtactie terwijl Vaine van zijn schouder afvloog en voor hem ging vliegen. Hij wist niet precies waar de vuurmeesters waren, maar als hij Vaine opdroeg te gaan kijken zou hij geheid gevonden worden. Hij rende verder, maar zijn voet bleef haken achter een boomwortel. Hij viel tegen de grond. Zo snel mogelijk krabbelde hij weer overeind en rende hij verder. Op een gegeven moment zag hij plots Bai-Jo. 'Sorry, ik mag niet gevonden worden door hun! Dan nemen ze me mee terug!' zei hij licht hijgend.

Mai had de hoorn ook gehoord, ze had zich niet ver bevonden van de plaats waar Gren en Bai-Jo waren. Ze sprong in een windvlaag omhoog en lande op een tak. Ze keek onderzoekend om zich heen en sprong van boom naar boom. Al snel was ze dichter bij het geluid, ze wist dat het gevaarlijk was, maar ze wou gewoon rustig kijken wat er aan de hand was. Ze was wel vaker ontsnapt aan de vuurnatie, bovendien was er niks dat ze op dit moment verkeerd deed.

@Klaas: Ik zag net pas dat je je bericht had veranderd. Heb de mijne gelijk aangepast ;P

haha ja ik dacht anders laat hij jou alleen...ook weer zo lullig.

Bai-jo keek naar gren. Hij aarzelde. Iemand van de vuurnatie die rend van de vuurnatie....Appart....
"Goed dan. Kom hier." Hij stuurde het schot ijs righting de kant.
"Over het water zijn we er sneller dan lopend."

Mana zag in haar ooghoeken dat de jongen naar achter ging. Mooi, had ze daar geen last meer van. Het pad kwam langs een rivier...

Mai zat in een boom en zag vanuit daar een oude man en een jongeman bij de rivier staan. Aan hun kleding kon ze zien dat ze niet allebei van dezelfde plek kwamen. De man leek van de waterstam te zijn, en die jongen.. die jongen had een havik. Vreemd, bedacht ze zich. Ze bleef zitten op haar tak, omdat ze niet zomaar tevoorschijn wou springen. Zou de vuurnatie achter hen aanzitten? Ze had een hoorn gehoord..

Rox bleef mee rijden en zag ook de rivier en hij wist tot ze iemand achter na zaten maar hij vroeg zich af wie het was en waarom ze hem of haar moesten hebben. En hij bleef bij ze rijden.

Gren keek Bai-Jo aan en wist wat hij dacht. Iemand van de vuurnatie die voor de vuurnatie vluchtte. Het was raar, ja, maar hij zou nog wel een smoes bedenken waarom. 'Ik leg het je nog wel uit.' zei hij tegen hem en sprong toen bij Bai-Jo op het plakkaat van ijs. Hij keek even achterom. Vaine landde weer op zijn schouder en bleef daar zitten. Hij bad dat ze nu niet gevonden zouden worden.

Bai-jo hief zijn armen en zette zijn voeten alsof hij op een surfplank stond.
"Zet je schrap!!" riep hij. Toen liet hij zijn handen naar beneden en naar achter gaan, alsof hij zit ergens aan afzette. Het schot ijs zette zich in beweging en ging steeds sneller, tot het leek alsof ze over het water vlogen.

Ze zag hen. De jongen met een mantel en een oude watermeester. Ze zoefden over het water op een stuk ijs.
"DAAR!!" ze wees en liet haar paard over de struiken naar de oever springen. Daar zette ze de achtervolging voort....Dat postuur, dat haar, die havik....'Dit is hem' dacht ze voldaan. Binnen in laaide het vuur in haar op. Ze had hem gevonden....Na zo lang zoeken.

Rox volgde mana en hoorde haar ineens roepwn en hij keek rond en zag het een waterbender en een jonge bij hem die waarschijnlijk van de vuurnatie was in eerste opzicht. Hen moesten ze dus hebbwn. En hij stuurde zijn dier achter dat van mana aan en dan gaat hij op diens rug staan en hij stuurt een vuurstoot af nee twee. Een op de watermeester en de andere op de jongen van rond zijn leeftijd.

Mei fronste, die mensen waren duidelijk op de vlucht voor de vuurnatie, en ze wist goed hoe dat voelde. Ze sprong snel naar een boom langs de oever en stuurde een sterke windvlaag op dat schreeuwende meisje af, hopend dat ze haar misschien van haar paard kon blazen, of in elk geval kon afleiden. Zelf zat ze nog redelijk goed verborgen in de boom. Ze zag Rox komen en fronste, hij viel ze nog echt aan met vuur ook! Ze stuurde ook een sterke windvlaag naar de jongen toe.

Gren knielde neer op de surfplank en ging op één knie zitten. Hij zette zijn handen op het ijs en maakte zich klaar voor een versnelling. Hij merkte hoe ze sneller gingen. Ze schoten over het water. Door de snelheid en de wind vloog zijn capuchon af en waaiden zijn zwarte haren achter hem aan. Hij hoopte maar dat ze snel genoeg weg waren of hij zou geheid herkend worden. Hij keek rond en merkte toen iemand achter hen op. Hij vloekte. 'Bai-Jo, we zijn gevonden!' riep hij en zag toen een vuurstoot op hun af komen. Gren ging recht staan, ving de vuurstoot op met zijn handen en stuurde het terug met dubbel zoveel kracht. Hij keek verbaasd op toen hij een meisje in een boom opmerkte die duidelijk een luchtvlaag naar de mensen toe stuurde. Haar moesten ze later nog bedanken.

Bai-jo keek om en zag een de groep soldaten hen achtervolgen. Behendig liet hij het ijsschot de tweede vuurbal ontwijken, en keek hoe gren de andere weg sloeg. 'Nog een vuurstuurder ook...word steeds leuker dit' dacht hij.
"Houd ze bezig, ik zorg dat we hier weg komen." hij stuurde het schot nog sneller aan. Ze zouden straks bij de brug komen...daar konden ze hen afschudden.

Mana zag hoe de jongend e vuurbal afweerde. Ze keek achterom.
"HAD IK EHT BEVEL TOT AANVAL GEGEVEN?!?!" riep ze.
"Die jongen moeten we levend heb-" toen werd ze plots van haar paard geslingerd door een windvlaag. Met een plons belande ze in het water. 'oh fijn een luchtmeester...' ze kwam weer boven.
"HOUD DE ACHTERVOLGING VOL!! GRIJP HEM, DAN HOUD IK ME HIER BEZIG!!" riep ze naar haar mannen. Ze kwam het water uit en ging klaar staan om aan te vallen.
"Kom maar naar beneden lafaard!!" ze wist dat deze persoon ergens in de bomen moest zitten...

Mai schoot met een enorme snelheid de boom uit, en landde achter mana. Ze duwde nog een luchtstroom op haar af, en sprong direct weer omhoog voor als er vuur terug zou komen. "Wie noem jij een lafaard?' riep ze. Ze hoopte dat de jongen en de man zouden kunnen ontsnappen nu zij zich hier met dit heethoofd bezig hield.