Rome (freek&feniks)

emilio keek naar aen die terug op bed was gevallen. ‘nee, dat kan ik niet doen…’ zucht hij en hij keek niet meer naar aen en hij gooide hem weer de dolk toe die had hij meegenomen toen hij aen had gevonden. ‘blijf wakker tot ik terug ben’ zegt hij dan en met die woorden liep hij weg en hij keek niet achter om. Ceaser kon er achter zitten maar die zou gezorgt hebben tot het geslaagt was…en ceaser zou het in de arena laten gebeuren niet hier. Dus die was het niet dat wist hij zeker. En hij versnelde zijn pas terug naar de kamer waar de edelen vast nog waren aant drinken.

Aen zuchte "wat moet ik nou doen in de tussen tijd..." hij probeerde weer te staan, hij hield het even vol maar ging toen toch maar zitten. Hij keek naar de dolk, het was een mooi ding, hij ging er met zijn vinger langs, en scherp ook, dacht hij terwijl hij snel zijn vinger terug trok en op het sneetje begon te sabbelen.

emilio kwam na een uurtje terug en hij had een zwarte mantel aan en hij had nog eentje vast en keek aen nog steeds niet aan. hij gooide die op zijn schoot. 'vlug doe aan.' zegt hij en hij liep weer naar de deur en keek gespannen om de hoek en hij wachte op aen tot hij bedacht tot die nu niet kon staan en hij liep terug en heilp hem overeind.

Aen trok de mantel aan en lachte grimmig, "bedankt voor de hulp, maar waarom die haast...heb je iets gedaan, of weet je wie het was?"
vroeg hij, terwijl hij op Emilio steunend, de deur uit liep.

emilio deed de cap over zijn hoofd en de van aen ook. 'het eerste.'zegt hij als antwoord op de vraagt die hij stelde en hij liep door terwijl hij aen goed ondersteunde.

Aen keek Emilio aan "Wat precies heb je gedaan" vroeg hij met een serieuze blik. terwijl hij verder struinde

'niet hier...niet nu.' sist emilio tegen hem en hij was blij toen ze na een stuk wat een eeuwigheid voor hem leuk bij de poort kwamen en hij aen nit de koets in helpte maar hem los liet en de 2 paarden van voor los maakte en hem dan op het paart heilp en hij steeg zelf ook op.

Aen steeg met behulp van Emilio op het paard "je weet dat ik moeilijk paard kan rijden in mijn huidige situatie he" zei hij vragen aan emilio. Hij zetten een draf in en reed achter Emilio aan, "waar gaan we heen, en...wanneer is het wel een goede tijd en plek om te praten over wat er net gebeurde

Mijn moeder heeft een huisje i. Het bos daar gaan we heen tot je bent aangesterkt dan zie. We verder. Zegt milio en hij red en keek naar aen en dan spri gt hijbebehendig achter op bij aen en hij heild de teugels van zij. Paard nog vast. Hij pakte de teugels over van aen. Even op de tanden bijten. Zegt hij en hij spoort het dier aan.

Aen knikte, het was niet prettig om paard te rijden,want het gif had zijn hele lichaam aangetast waardoor nu alles pijn deed, maar hij deed wat emilio zei ,hopend dat het snel over was.

Emilio reed een stuk dor tot ze bij een huisje aan kwamen buiten de stad. Hij steeg af en keek aen aan en hielp hem weer. 'Ik...ik heb en paar adelen gedood en verwond. ' zucht hij en zijn handen trilde van woede als hij terug denkt. 'Ik kwam binnen en een van de adelen sloeg een meisje die hem bediende en ze viel tegen de tafel...zeg hij lqngzaam.

Aen keek emilio aan, eerst geschokt en daarna met een grijns "hoewel ik dit niet van jou had verwacht. ..vind ik dat je goed hebt gehandeld. ..het probleem is nu alleen dat we niet terug kunnen naar de stad" hij steeg af met hulp van emilio.

emilio keek aen aan. 'het was het verkeerde moment aen ceaser had ook daar moeten zijn.'zegt hij tegen hem en hij hielp hem mee naar binnen toe en zette hem neer op een stoel.

Aen dacht na "het is maar beter dat hij er niet was, anders was je nu dood geweest en konden we die opstand wel op onze buik schrijven...plus ik wil er graatbij zijn als hij dood gaat...zodat hij kan weten dat ik mijn vader heb gewroken".

daar heb je gelijk in. zegt emilio die ook was gaan zitten. we blijven hier tot je bent opgeknpt. zegt hij dan weer en hij deed zijn mantel af en je zag tot zijn kleding onder het bloed zat.

Aen schrok van het aanzicht van al het bloed, op een of andere manier paste het niet in het plaatje bij emilio, "als ik jou was zou ik die kleren weg gooien, of beter nog, verbrand ze..." hij keek even rond, "ik ben nogal moe, waar kan ik gaan slapen" vroeg hij.

emilio keek naar de kleren en hij knikte. ow jah de linkse duur. zegt hij vervolgens en hij zelf liep naar de was kamer daar deed hij de kleren uit en gooide een deel in de hoek en het andere deel dat hij nog aanmoest begon hij te wassen.

Aen struinde struikelend naar de deur die Emilio aan wees, deed die open en zag een bed staan, hij kroop onder de dekens en deed zijn ogen dicht, dit is het zachtste bed waar ik ooit in geslapen heb, dacht hij bij zichzelf.

emilio had de kleren schoon en hangde ze te drogen en hij begon zich zelf schoon te maken. hij maakte zich zorgen.

Aen lag lekker te slapen, hij was zo moe van de afgelopen dag dat hij als een blok inslaap was gevallen

emilio had gewacht tot de kleding droog was en deed die aan de andere had hij in de haart gegooit maar nog niet aangemaakt als iemand de rook zag was het feest. emilio sliep nu ook heel vast