Rome (freek&feniks)

Aen knikte "danktje" toen draaide hij zich om en liep terug naar de andere die hem verbaast aankeke "...Wat!" Zei hij en hij draaide zich om en liep naar de oefen poppen en begon daar met zijn 3tand te oefenen.

Emilio was zich gaan op frissen en was dan gaan ontbijten met zijn ouder de rest van de dag liep hij rond bij de jongere gladiatoren om ze af te blaffen of nog zwaarder de training te maken met opdrukken of hard lopen in de zon. Uiteindelijk ging het tegen 5 uur aan en hij ging naar de koets daar wachte hij op aen. Die zou wel moe zijn van de dag maar dat maakte he. Niks uit.

Aen liep richting de koets, hij had Emilio er al heen zien lopen, maar wilde zich nog een beetje opfrissen in het badhuis. Hij was lichtelijk uitgeput, vandaag was een zware training,...maar ik ga hem niet laten merken dat ik moe ben ...dat is trouwens ook nog toede training... dacht hij bij zichzelf. Ondertussen was hij bij de koets aangekomen "Goedemiddag meneer, heeft u een prettige dag gehad? Zei hij

Emilio keek op naar aen. Jah het was wel aan genaamd. Zegt hij en hij keek aen onderzoekend aan. Je hebt goed getraind hoorde ik. Zegt hij en hij stapte de koets i die open werd gedaan n hij wenkte aen tot ook kon komen. Luister we gaan naar een gladiator gevecht kijken caeser heeft ons uit genodigd wees beleeft praat alleen als je iets gevraagd wordt. En hou je ogen open ik heb veel vijanden. Zegt hij en hij gaf aen een dolk. Allen gebruiken bij gevaar laat het niemand zien. Befeeld hij e nieuwe emilio ging gemakkelijker zitten. Vertel eens wat meer over je zelf aen. Zegt hij dan.

Aen keek naar de dolk en stopte die onder zijn riem, "ik ben geboren op een boerderij in het zuiden en ik heb daar mijn hele leven gewerkt... mijn vader had vroeger gevangen gezeten bij de Romeinen, maar hij had zijn vrijheid verdient, hoe hij dat had verdiend wilde hij nooit zeggen. hij heeft me veel geleerd over zwakke plekken bij mensen, maar hij heeft me nooit leren vechten..tot een paar jaar geleden, toen werd hij weer op gepakt, ik dacht dat ze hem weer zouden menemen. ..maar..in llaats daarvan...werd..werd hij voor mijn ogen onthoofd met de worden, laat dit een waarschuwing zijn...mij vader had toen gezecht dat alles goed zou komen...maar nu zit ik hier en is mijn moeder alleen op de boerderij.. zo goed is dat ook niet.. hij boog zijn hoofd om zijn verdriet niet te tonen

Emilio hoorde het verhaal van aen aan en hij luisterde geïnteresseerd. Het spijt me van je vader maar daar kan ik niks aan doen. Ik kan je wel met het andere helpen maar dat leg ik je later wel uit. Zegt hij somber en hij keek uit het raam. Hij dacht aan wat zijn moeder hem had verteld en hij beet op zijn lip. Let dadelijk maar goed op. Zegt hij nog eens tegen hem

Aen dacht na, "Emilio...hoe komt het eigenlijk dat jij uitgenodigd bent bij Cesar...ik bedoel...nee dat is eigenlijk wat ik hedoel" dat laatste zei hij een beetje schaapachtig

Emilio keek geschrokken op toen aen hem iets vroeg. Ehm. Begon hij tot de vraag tot hem door drong. Vrienden heb je graag dicht bij je. Maar vijanden nog dichterbij. Zegt hij tegen hem en hij keek hem door dringend aan. Hij ziet me als een bedreiging dus spreek hem niet tegen. Antwoord hij.

Aen knikte "ik begrijp het....alleen..wat nou als hij mij iets vraagt wat ik niet kan of wil beantwoorden? "

Gewoon antwoorden. Niet over na denken. Zegt emilio eerlijk tegen aen en de koets stopte en hij stapte als eerste uit en hij werd begroet en hij liep met n andere bediende mee en hij keek aen aan of die hem volgde en dat was het geval. Daarna keek hij voor zich en zag hij caeser. Mijn heer ant woord hij en hij boog voor caeser en die knikte begroeten. Heer tarus aangenaamd kom we gaan naar onze plaatsen. Zegt hij en hij liep verder.

Oke zei Aen en hij stapte de koets uit en volgde emilio, toen hij bij cesar aan kwam maakte hij eem buiging en liep stil met gepaste afstand achter het 2tal aan, wat een groote plek ik het hier zeg dacht hij bij zichzelf.

emilio liep met caeser mee en knikte beleeft en gaf antwoord op dingen die hij vroeg. toen ze bij hun plaats waren gingen ze zitten caeser zat wat hoger dan emilio en emilio zat ook wat van hem af. aan de andere kant zat de vrouw van caeser en diens dochter.emilio keek aen even aan en dan naar het gevecht

Aen keek gefascineerd naar het gefecht, de gladiatoren haden niet veel bescherming aan maar konden wel goed omgaan met hun wapens, de gene die aen het meest fascineerde was degene met de grote Hamer, de man was groot en gesoierd maar slieg toch met een snelheid die lastig te ontwijken was, zo wil ik ook worden dacht aen en hij keek weer verder.

Emilio keek naar het gevecht zoals de hele arena deed ook m zijn mond had hij een glimlach maar van binnen niet. Hij was erg opletten en dat niet allen hij wist tot als zijn geheim ontdekt werd hij hier ook zou belanden. Dan zou het heel moeilijk zijn om zijn plan voor te zetten en dan keek hij naar aen die volgen hem zichzelf al in de arena zag staan

Aen liep naar Emilio, boog zich naar voren en verluisterde "wie is die hele grote man met die hamer, het lijkt namelijk of hij er al lang staat?"

Emilio keek om naar aen. Hij mocht eigenlijk nu gn vragen stellen. Dat is een krijgsgevangenen die laten ze meestal 5 keer achter elkaar vechten als hij niet gedood word. Zeg hij twgen aen. Vraag me nu niks meer. Sist hij zachtjes n hij keek weer verder toen het af gelopen was begroete hij caeser en zijn gezin en liep hij weg.  Richting de koets kreeg hij een naar voor gevoel en hij keek zoekend rond. Aen....begon emilio maar dan komt de aan valler al via achter emilio en hij voelt het en pijn in zijn zij en hij grijpt de aanvaller beet en gooit hem wel vloeiend tegen de grond en hij bleef wankelent staan.

"Emilio!" Riep aen en hij snelde zijn richting op, drulte de belager tegen de grond, greep zijn mes en drukte dat hard tegen zijn keel, "emilio gaat het!..heeft hij je geraakt" Aen was zo druk bezig met kijken hoe het met emilio ging dat hij was veegeten dat hij het mes nog tegen de keel van de belager had,  hij keek naar beneden,  herinnerde het zich weer en vroeg "Wie ben je! Wie heeft je gestuurd!"

Emilio keek toe hoe aen in beweging kwam en de belager tegen de grond drukte. Hij vroeg ook of het ging en hij knikte enkel n bleef dan kijken naar de belager die op de grond lag en probeerde weg te komen maar wat niet lukte bij aen. Laat me gaan. Riep hij tegen aen. En hij wilde nog wat zeggen maar dan komt uit de menigte een dolk aan gevlogen die de belager doeltreffent raakt. Een andere die met hem en aen er was pakte emilio vast die de menigte i  wilde rennen vast. Nee heer we moeten weg. Zegt hij dringend en trok hem mee naar de koets. AEN MEE KOMEN. roept de man naar aen als hij emilio de koets in duwt.

Aen keek naar de dode belager en haalde zijn mes weg, er zat een grote rode streep op de keel van de belager. Hij hoorde Emilio roepen, stond op en rende achter hem aan "Emilio, wat was dat...waarom werd jij aan gevallen en waarom is de belager dood.. Emilio wat is hier aan de hand!"

Emilio zat in de koets en liet niks merken. Hij keem aen aan van hou je mond. En toen de koetsdeur dicht was keek hij even naar buiten en niet veel later begonnen ze te rijden. Stel nooit zo veel vragen in het bijzijn van andere doe dat als we alleen zijn. Snauwt hij naar hem en hij keek hem aan. Hij was niet als andere lanista's maar hij had wel een paar regels die van belang waren. Iedereen die net getuigen was kon jou mij dingen horen vragen een slaaf mag geen vragen stellen. Legt hij weer uit en zijn kwaadheid zakte wat. Ik zei toch tot iemand me graag dood wilt. Deze was niet van caesar die gaat veiligerte werk. Zucht hij drukte een hand tegen zijn zei aan. Hij werd gedood zodat hij niet verder zou praten dus niemand zal verlinken. Legt hij rustig uit.

Aen knikte "oke ik zal niets meer vragen in t bijzijn van andere..maar..hoe gaat het met uw zij...t ziet er niet heel goed uit"

Emilio keem aen aan en hij had een waterige glimlach op zijn gezicht. Het is je vergeven. Zegt hij en hij keek naar zijn handen waarmee hij op zijn zei drukten. Die waren wat rood van het bloed. Alleen vleeswond daar ga ik niet dood aan. Grapt hij al wist h ij wel tot hij eenmaal thuis wen snel verzorgd worden. Heb jij niks. Vraagt hij dan n hij bekeek aen.

Aen schudde zijn hoofd "nee ik heb niks" zei hij terwijl hij een stuk van zij kleding af scheurde "hier gebruik dit om t bloed te deppen in plaats van je vingers" voegde hij eraan toe.

Emilio knikte. Goed. Zegt hij daarna nam hij wat aarzelend het stuk stof aan en duwde het tegen de wond aan. Hij hoopte tot ze snel weer huis zouden zijn want het werd hem wel wat licht in het hoofd. Dus jij wilt als die...die krijgsgevangenen worden. ...z..zoon gladiator. Vraagt hij.

"Ja. .. nou niet precies. .. Ik ben beter met een 3tand maar ik wil wel winnen. .. zodat ik levend uit dit hoofdstuk van mijn leven kom. .. tenzij het mijn lot is dat dit het laatste hoofdstuk van mijn leven is. .. dan zal ik dat accepteren, zoals mijn vader dat ook heeft gedaan" zei hij, en hij keek naar Emilio. .."hou je het nog vol? "