Avatar RPG

Winter keek hem aan. Ze wist dat hij de waarheid sprak. "Denk je dat er een mogelijkheid is het daar te ontdekken?"

'misschien als we goed zoeken. en op de juiste plek zoeken.'zegt axel en hij keek winter aan.'dus we hebben een deal. ik help jou en je stam...en jij helpt mij.'vraagt hij

Winter knikte. "Eerst moet ik je eruit krijgen.. Dat moet denk ik wel lukken." zei ze toen en ze keek om zich heen. Het was nacht en wss kon ze hem zo meenemen.

axel knikte en keek van winter naar de tralies.

Winter haalde snel de sleutel tevoorschijn en opende zijn cel. "Kom volg mij. Doe voor de zekerheid de muts van de jas op." zei ze en ze begon te lopen.

Axel keek winter aan. Dan doet hij de muts van zijn jas over zijn hoofd heen en hij knikte naar haar en hij volgde haar.hij was stil en keek waakzaam rond. 'Gelukkig is he nacht. ' fluistert hij.

Winter knikte en ze ging door tot ze de uitgang bereikte. Niemand. Mooi. Ze sloop door de stad heen tot een verlaten stuk. Ze kwam tot stilstand en keek hem aan. "Dus wat doen we? Gaan we naar de vuurnatie?"

Akel keek haar aan alsof ze gk was. Tuurlijk gaan we daar heen. Maar we moeten het slim aanpakken we gaan een stuk de zee oo en het laatste stuk onder water en via het riool naar het paleis zo ziet niemand ons. Legt hij uit.

Winter knikte. "Oke, we nemen een boot en vertrekken." zei ze en ze liep naar het deel van het dorp waar alle boten lagen. Ze pakte er een en maakte die los. Ze sprong aan boord en wachtte op Axel.

axel volgde winter en hij klappertande lichtjes binnen was het toch wat warmer geweest dan buiten. bij de boot hielp hij de boot los te maken en sprong hij na winter er in. 'laten we gaan veel tijd hebben we niet.'zegt hij tegen haar denkent aan de kortste nacht al over een week ongeveer was.

Winter knikte. Ze richtte haar handen op het water en zo kwam de boot op een snel tempo in beweging. Terug richting het vaste land, de vuurnatie. Ze vond het spannend. Maar blijkbaar was het haar taak om dit te doen. Ze wilde het er goed vanaf brengen.

Axel zweeg en zat rustig in de boot voor zich uit te staren. Hij wist niet goed wat te zeggen. H II j wist wat de vuur natie deed en nog doet

Winter zweeg ook. Ze stuurde de boot zo snel mogelijk weer richting het land. Maar het zou nog wel een paar uur duren aangezien ze helemaal naar de vuurnatie moesten.

Axel schraapte zij keel. 'Ehm.hoelang kunnen we onderwater blijven als jij waterstuurt...want als dat net gaat moeten we een andere ingang nemen. ' zegt hij en hij keek haar aan hij vi d het vervelend tot zij alles moest doen.

Winter dacht na en maakte een kleine inschatting in haar hoofd. "Ik denk dat drie kwartier moet lukken." zei ze toen bedachtzaam. "Dan moeten we we heel rustig blijven en langzaam proberen te ademen. Anders is de zuurstof zo op."

axel keek nog steeds niet naar winter en hij dacht na.'dat is genoeg tijd om het te halen.'zegt hij en hij keek vervolgens winter aan.'nog een kleinstukje vooruit en dan kunnen we het beste duiken want dan is het niet meer zo ver.' zegt hij en hij keek naar het water.

Winter knikte en dook waar hij had aangegeven. Ze maakte een grote luchtbel om beiden en ging onderwater de weg door. Ze hoopte dat hij gelijk had en het plan zou werken. Anders was dit waarschijnlijk het laatste wat ze zouden doen.

Axel voelse zich meteen een stuk ongemakkelijker town ze onder water waren. Hij keek rond en zei welke richting ze moesten nemen. Dan ziet hij de tunnel en wijst er naar als ze daar doorheen gingen zouden ze in het riool uit komen.

Winter volgde zijn instructies. Haar hart bonsde in haar keel, ze vond het heel spannend. Wat als het mis zou kaan?

axel was net zo gespane als winter. toen ze boven kwamen in het riool zuchte hij opgelucht en hij keek winter aan.'goed gedaan.'zegt hij en hij keek even rond.'nu wordt het moeilijker ik weet tot deze riolerigen er waren maar niet welke precies bij het paleis uit komt.'zegt hij tegen haar. dus ik moet een beetje zoeken.' geeft hij toe.

"Dat maakt niet uit, ik denk dat we er wel uit komen, je hebt me al zo ver gebracht. Ik ben je alleen maar dankbaar." zei Winter tegen hem en ze volgde hem. Ze voelde de spanning in haar lijf toenemen. Ze hoopte maar dat het ging werken. Het was een kwestie van leven en dood. Van het voortbestaan van haar stam. Van haar volk. Van de watermeesters!

Axel liep door en stopte dan en wees verder op. Daar is een trap zegt hij e hij liep er heen en keek omhoog.

Winter knikte en ze sloop achter hem aan de trap op. Ze was benieuwt hoe lang het zou zijn tot ze het paleis binnen gedrongen waren.

Axel deed heel voorzichtig het kleine smalle luikje open en hij klom omhoog en hij keek rond. Het was hier best groot en er stond heel veel spullen voornamelijk rommel.'dit is volgens mij de berging.' Fluisterd hij naar winter. En hij begon te lopen en maakte een bolletje vuur in zijn hand zodat ze wat konden zien. Hijliep door tot bij een deur en hij bleef stil staan. ' oke nu moeten we voorzichtig zijn...' zegt hij tegen winter omdat ze wellicht andere van de vuurnatie konden tegen komen.

Winter knikte en ze volgde hem door de ruimte. Ze had haar water flacon al geopend, mochten ze betrapt worden ze meteen kon aanvallen. In haar hoofd werd hard gewerkt. Wat moest ze doen als ze de vuurheer bereikt hadden?