Avatar RPG

"Als je je had gedragen had ik je een jas gegeven." zei Winter toen kalm tegen hem. "Jammer dat je alleen maar lelijk kan doen." ze liep weg van hem. De leider van de stam wilde met haar praten. Ze verliet de gevangenis en ging naar zijn huis.

Axel hoorde het woordje jas en hij liet een klaaglijke zucht horen. Hij wilde haar vragen om de jas maar hij deed zijn mond dicht en liep weg van de tralies en ging op het bed/bank geval liggen

Het hoofd van de stam. Denahi zat in zijn hut vanalles te regelen voor de nieuwe bewoners. Dan ziet hij winter. ' winter...hoe kan ik je ooit bedanken voor jou daad van moed. 'Zegt hij

Winter keek hem aan en glimlachte heel kort even. "Je hoeft me niet te bedanken. Het was een kleine daad waardoor de watermeesters voor zichzelf op konden komen en samen hebben we de vuurmeesters overheerst." zei ze. "Maar we moeten uitkijken. Vroeg of later zal de vuurnatie erachter komen. We moeten een plan hebben om onszelf te verdedigen dit keer."

Denahi keek winter aan en knikte.'daar heb ik ook net aan zitten denken. We vinden wel een oplossing anders roep ik morge de raad bijheen.' Zegt hij en hij kwwk wi ter aan. Ik bedank je nogmaals..je weet hoevewl dit voor ons betekent. ' zegt hij dankbaar.

Axel had zich opgerold tot een bal en hij rilde van de kou soms vlies hij vuur om het warm te krijgen. Maar het leek steeds minder te helpen.

Winter knikte. "Ik ben zelf ook blij dat het gelukt is." zei ze tegen hem. "Ik hoop alleen dat ik het niet erger heb gemaakt.."

Denahi keek winter aan. ' erger heb je het niet gemaakt.zegt hij geruststellend. 'J hebt alleen versnelt wat komen gaat. Zegt hij twgen haar en hij wenkte haar en haalde een paar brieven tevoorschijn waar in stond tot de vuurnatie als ze allen benders weg gehald hadden hier aan zouden vallen.

Winter keek naar de brieven en slikte. Ze wilde helemaal geen oorlog.. Waarom kon de vuurnatie ze niet gewoon met rust laten. "Ik moet gaan.." zei ze. "Fijne avond."

Denahi knikte. Als er iets is...ik sta voor je klaar. Zegt hij tegen haar als ze weg loopt en hij gi g in de stoe zitten.

Axel klappertanden van de kou

Winter liep rond door het dorp. Ze dacht diep na. Als ze maar meer wist... Misschien kon ze het dan voorkomen. Die jongen, hij wist het misschien wel. Ze ging terug naar het cellenblok en stond stil voor zijn cel. "Een tweede kans. Wat zijn de plannen van de vuurnatie?"

Axel hoorde voetstappen en ging meteen rechtzitten en probeerde zo weinig mogelijk te klapper tanden. Hij ziet het meisje van net weer. ' ik weet misschien iets wat je kan helpen...als ik dat zeg krijg ik dan een jas. Vraagt hij aan haar.

Winter knikte. "Als jij mij waardevolle informatie geeft zorg ik dat je een warme jas krijgt." zei ze tegen hem.

Axel keek winter aan. ' ze willen op de langste dag en de kortste nacht jullie stam aanvallen. Dat is iets langer dan een week

Winter beet op haar lip. Dat was natuurlijk slim van de vuurnatie.. Ze moest iets bedenken om ze te slim af te zijn. "Bedankt" zei ze en ze knikte naar de bewaker die haar de jas gaf en ze gaf de jas door de tralies aan Axel. "Weet je nog meer?" wilde ze weten.

Axel stond op en liep naar de tralies en pakte de jas aan.' Dankje.' Mompelt hij en hij doet zich snel de jas aan. ' ze zochten nog een zwake plek..naast het geen tot de maan zo kort schijnt. ' zegt hij dan. Meer wist hij niet hij had stiekem geluistert een paar weken terug.

Winter knikte. "Bedankt.." ze dacht na. Wat kon ze doen? Ze wist dat de vuurnatie veel meer soldaten had dan de waterstam krijgers.. Dit was gevaarlijk.

axel was blij met de jas en liep weer weg van de tralies en hij wreef in zijn armen hij keek even achter om naar het meisje en hij zag tot ze zich zorgen maakte. hij gaf haar geen ongelijk de vuurnatie was ook met veel. en niet iedereen was zo als hij hij was eigelijk nog te mild volgens vele. ineens moest hij aan de kinderen denken die hij van hier had meegenomen naar de gevangenis en hij wist tot die hier nu ook waren.

Winter ging tegen de muur aanzitten om na te denken. Als ze dan nog vragen zou krijgen kon ze die meteen stellen. Ze zou natuurlijk naar de vuurnatie toe kunnen gaan. Maar ze had hulp nodig. Ze keek naar Axel. Ze wist te weinig van hem. Maar waarschijnlijk was hij niet te vertrouwen.

axel rilde nog steeds van de kou. hij wreef in zijn handen en vlies er lichtjes war vuur in en na een tijdje weer zo probeerde hij het warmer te krijgen. 'zeg eens je was niet hier toen we je dorp aan vielen dan was je al op dat eiland....wat deed jij daar.'vraagt hij nieuwschierig.

Winter keek op. "Zorgen dat ik niet gepakt werd en ondertussen op zoek naar de watermeesters die jullie al eerder hadden gevangen. Ik had heel veel geluk dat jullie gevangenis daar was en ik jullie aan zag komen."

axel luisterde naar wat ze zei en hij was stil. hij wist niet goed wat hij moest zeggen nu. dus blies hij maar weer vuur tussen zijn handen.

Winter keek naar Axel. "Hoe komt het eigenlijk dat je in het leger zit? Ik vind je er eerlijk gezegd helemaal geen type voor."

axel keek naar winter. 'mijn vader zit in het leger, en zijn vader zat in het leger, en diens vader ook. je kent het wel.' zegt hij en hij wuift het snel met een hand weg. 'dus waarom zou ik er niet in gaan.'sluit hij zijn zin af. op het laatste ging hij nog niet eens in.' wat heb je met de andere mannen gedaan.' vraagt hij dan.

"Ook opgesloten. Hoe later de vuurnatie dit te weten komt hoe beter." zei Winter kalm. "Hoe kan ik het beste het vuurnatie paleis binnenkomen?"

axel stond op en keek naar de muur niet naar winter.'in kom je er wel uit niet.'zegt hij. 'alleen als je slimmer en beter opletten was .'mompelt hij er achter aan tegen zichzelf.

"Wat zei je daar? Leg uit!" zei Winter dringend.