Avatar RPG

Axel was nog wakker in tegen stelling tot andere mannen daar. Hij kreeg het koud en keek rond en san ziet hij het de muur was aan een kant donkeser door het water. Hij vloekte luid en rende de kamer uit naar de ingang al hoorde hij al tot andere gevangenen het door hadden van het water. Hij kun de ingang blokkeren met vuur.

Winter zag iemand van de vuurnatie haar kant op rennen. "Dacht het niet." zei ze tegen zichzelf en ze sprong tevoorschijn en blokkeerde hem te weg. "Waar denk jij zo snel heen te gaan?" vroeg ze met een grijns en ze stuurde een ijsregen op hem af. No way dat hij haar plan ging dwarsbomen.

Axel kwam slippend tot stilstand. Iets wat jij bent aant doen de weg blokkeren. Sist hij en hij maakte een vuur zee o. De ijsrege te laten smelten en dan stuurt hij 2 vuurstoten op haar af. Hij zou de wegblokkeren en haar ook hier op sluiten.

Winter blokkeerde met een golf van water de vuurstoten. Ze zag dat de waterstuurders hun taak genomen hadden door te vechten. Er waren sowieso meer waterstuurders dan bewakers. Ze hadden een hele grote kans. "Vergeet het, wij zullen stuk voor stuk vrij komen en we laten geen haar van jullie heel. Je kan niet een heel volk uitroeien!" en ze stuurde een sterke waterstraal op hem af.

Axel werd geraakt door het water en hij viel achter uit in de modder. Hij hoorde wat ze zei en hij wist tot vele bijna alle vuurbenders waren genadeloos. Hij kwam weer recht en keek haar aan. Dat zullen we nog wel eens zien. Zegt hij en met die woorde stuurde hij een vuurstaal op haar af en dan rent hij naar haar toe hij zet zich af tegen de muur zodat hij hoger in de lucht komt en van daaruit stuurt hij nog wat vuur stoten op haar af.

Winter dook weg met een halve salto en rolde de andere kant op. Ze kwam weer overeind en ze maakte vuisten. Ze knalde als een groot waterkanon waterballen op hem af. Toen kreeg ze een idee. Ze hief haar handen omhoog waardoor de hele ruimt vol kwam te staan met water. Ze hoopte dat haar medestuurders begrepen waar ze heen wilde en ze begon alles te bevriezen.

Met hele ruimte bedoel je dan alleen de muren of echt alles vol met water?
Ik denk tot je de muren bedoeld dus dan reGeer ik zo er op mocht dit f ook ut zijn verbeter ik het zo.
-----

Axel zag zag het water komen en hij ontweek ze zij bewegingen waren best goed normaal was het beter op niet zoon glade natte ondergrond. Dan ziet hij wat het meisne doet en hij kreeg meteen kippenvel van de koud. Hij wilde op haar af rennen als hij merkt tot zijn voeten vast zitten in de bevroren grond en hij stuurt vuur er op af om het te ontdooien. Hij keek het meisje kwaad aan en stuurde meer vuur oo haar af. En dan ook op de wanden het werd hem namelijk wat te koud.

Winter was tevreden. Het ijs was een perfecte afleiding. Ze vuurde opnieuw ijskegels op hem af nu hij bezig was met het ontdooien van de muren. Vanuit haar ooghoeken zag ze dat al veel watermeesters de uitgang bereikt hadden. Het was haar gelukt.

Axel was bezig met de muur zijn handen trilde wat van de kou. Dan voelt hij een stekende pijn in zijn arm en been en hij viel op de grond. Hij zag ook andere waterbenders. Dit was fouteboel. Hij draaide rond op zijn rug en stuurde vuur rond met zijn benen. Hij kwam recht en keek naar het meisje en hij wist tot hij in de val zat en hij begon bliksem aan te maken met zijn vingers.

Winter zag de bliksem. Leuke poging maar daar ging ze zich niet gewond door laten raken. Nam ze zichzelf voor. Ze begon een heleboel ijsballen achter elkaar aan op hem af te vuren om hem af te leiden.

Axel zag de ijspegels komen en hij had de bliksem in zijn hand die gingen daar nooit langs komen en dan legt hij zij ha d op de grond en alles binnen twee meter komt onder bliksem te staan doordat hij bukte miste een paar ijspegels hem mar niet allenmaal hij werd ook geraakt en hij viel op de grond en hij kreu de hij had Ijn dag niet. Hij zag een paar waterbenders op de grond liggen die had hij dan toch geraakt met de bliksem.

Winter boeide zijn handen en voeten met ijs. "Game over voor jou." zei ze tegen hem. Ze knikte naar twee mannen van de waterstam die hem vastpakte. Winter keek om zich heen. "We gaan terug naar de waterstam. De gevangenen gaan allemaal mee in onze gevangenis. Het moet maar eens over zijn met die oorlog tegen de waterstam."

axel wilde recht komen ook al was hij geraakt door die ijspegels net maar dan voelt hij iets kouds rond zijn polsen en enkels en hij kon niet rechtkomen. hij vloekte zachtjes en hij keek naar winter. dan voelt hij hoe twee sterke paar handen hem vast grepen en het ijs ging weg en ze tilde hem van de grond af. axel probeerde los te komen maar het lukte niet en hij was gewond dus voor nu gaf hij het op. hij keek het meisje aan die voor water hierbinnen had gezorgt. dit is nog niet voorbij.'zegt hij zachtjes maar wel hoorbaar voor het meisje terwijl hij mee werd genomen richting buiten.

"Voor deze wil ik dubbele bewaking." zei Winter enkel tegen de mannen. De mannen knikte en namen hem mee. Ze liep rond en zorgde ervoor dat er niemand werd achtergelaten en ze ging naar buiten. Daar maakte ze een groot ijs vlot waar iedereen op kon en samen met een paar andere stuurde ze het dingen in volle vaart richting zuidpool.

axel keek winter aan tot hij haar niet meer aan kon kijken toen ze op het vlot waren werd hij op zijn knieen gedwongen. hij kon zichzelf wel voor de kop slaan waarom had hij niet beter op gelet. zoals hij normaal altijd deed. hij wist wel waarom ze het deden dit deed zijn volk hun volk ook aan. hij voelde tot het kouder werd en hij ademde diep in en dan blaast hij vuur uit zijn mond richting de mannen die hem vast hadden. nu kon hij nog dingen straks als hij het te koud had ging dat een heel stuk moeilijker.

Door de vele mankracht waren ze binnen een paar uur terug bij de noordpool. Winter hield alles goed in de gaten. Ze voelde veel woede voor de vuurnatie. Ze wist dat het doel was geweest de waterstammen uit te schakelen en dan met name de watermeesters. Net zoals ze eerder bij de luchtnomaden gedaan hadden. Maar ze weigerde ze die kans te geven. Ze hield toezicht op hoe de bewakers de vuurmeesters in de cellen stopte. Toen alles rustig was ging ze naar de cel van Axel. Ze stond voor de tralies en keek naar hem.

Axel wat in de cel hij had het koud. Hij had ook geen jas aan toen ze hem hierheen hadden meegenomen en overal was sneeuw en ijs iets waar hij niet bepaald vrolijk van werd. Hij wreef in zijn handen en blies er lichtjes wat vuur in om warm te blijven. Hij kijkt op als hij voetstappen hoort. Hij klapt in zijn handen. Slim van dat water meid. Zegt hij tegen haar.

"Zo zie je maar weer dat er maar één iemand voor nodig was om de waterstam de kracht te geven zichzelf te redden." zei Winter tegen hem. "Ik heb een paar vragen voor je. De eerste is simpel. Waarom? Waarom mochten we niet vrij zijn? We vormde geen enkele bedreiging. We leefde in vrede. Niemand had last van ons."

Axel keek haar aan en grinnikte er om ze had gelijk daar in. 'Ik deed eigelijk gewoon wat mijn meerdere zei. Ik weet niet waarom ze jullie wilde opsluiten....misschien zijn ze wel bang voor julie.' Zegt hij en hij keek weg van haar. 'En hoe heet het waterstam meisje eigelijk.' Vraagt hij aan haar.

"Voorlopig ben ik degene die vragen stelt." zei Winter. Ze wist niet wat hij kon doen met haar naam maar het leek haar toch niet slim om die aan hem te geven. "Waarom zou je zoiets doen zonder te weten waarom? Waarom ben je bereid een hele bevolkingsgroep uit te schakelen?"

Axel keek haar niet aan toen ze zei tot zij de vragen stelde. Maar als hij haar vraag hoort komt hij kwaad recht. ' hebben ik of mijn bemaning oo het schip iemand gedood...nee...'snauwt hij vel. Axel was niet iemand die zomaar mensen dode hij deed het alleen als hij zichzelf moest beschermen tegen de dood. 'Ik deed wat mijn meerdere zei waterbender weg halen op de zuidpool. Zegt hij

"Je nam hun vrijheid af en sloot ze op. Je scheurde families uit elkaar. Haalde kinderen weg bij hun ouders. Hoe kan je dat ooit goedpraten?" reageerde Winter minstens even boos. "Hoe kan je gelukkig zijn met jezelf als je zoveel mensen zoveel pijn aandoet!"

Axel hoorde de woorden van haar en deze deden hem wel degelijk pijn maar dat liet hij niet zien.'nogmaals ik deed mijn plicht. E probeer niet in mijn hoofd te kruipen kleine meid daar krijg je spijt van.' Zegt hij al zat er ook wat dreiging achter. En hij stuurde een lichte vuurstraal naar haar voeten hij wilde haar weg hebbwn.

Winter blokkeerde de vuurstraal en keek hem aan. "Je plicht? Je had gewoon een normale baan kunnen zoeken hoor." beet ze hem toe.

Axel wilde van alles behalve hier over praten. En hij komt tot bij de tralies en stuurt weer een vuurstraal naar haar voeten. 'Weg.' Snauwt hij tegen haar. En hij stuurt weer vuur.