Box Gang RPG

Drukken straten, hogen wolkenkrabbers, mensen die het druk hebben. Of studenten die uit hun dak gaan na een drukke schoolstad is een van de dingen die zich kenmerken van een drukke stad. In deze stad leven meerdere bendes maar omdat ze niet gepakt willen worden door de politie hebben ze een idee bedacht om bepaalde conflicten op te lossen namelijk in een box ring. Ruzies worden er in uit gevochten. Weddenschappen worden daar in afgehandelt. Of iemand word daar gestraft. In de box ring mag alles en het gevecht stopt pas als een van de twee tegenstanders 10 seconden op de de grond ligt. De gene die 10 seconde op de grond licht verliest. De gene die rechtstaad wint.

Er zijn meerdere bendes maar we zoemen in op 2 bendes waar je bij kunt horen in dit rpg. The dragons is een van de twee bendes deze bende staat bekent om hun harde hand en disepline. Deze benden handelt op veel dingen die verboden zijn. Ze zijn heel sluw en doen alles zo tot de politie en soms andere bendes er zelfs niks van merken. De andere bende is la phoenix deze benden staat vooral bekent om het stelen van dingen. Ze zijn heel goed in stelen en dit dan weer verkopen voor een mooi prijsje.


Naam:
Leeftijd:
Uiterlijk:
Innerlijk:
Bende:
Extra:
Door:

Naam:axel (Alexander rohan wings
Leeftijd:19
Uiterlijk:komt
Innerlijk:axel is een jonge die nogal wat terughoudend is. hij houd zich meestal stil en kijkt naar wat er rond zich gebeurt. als je hem beter leert kennen doet hij dit met een reden dit is alleen om te kijken naar de zwakheden van andere mensen. daarom treed hij niet op de voorgrond bang tot andere zijn zwakheden zullen zien. axel is best nieuwschierig al probeert hij dit te onderdrukken. dit lukt natuurlijk niet altijd. als hij bij mensen is die hij vertrouwt gedraagt hij zich anderster is hij aardig en operner.
Bende:the dragons
Extra:axel komt niet echt bijzonder over maar als hij in de ring stapt lijkt hem iets over te nemen iets wat hem nergens van weerhoud om te winnen. hij wint ook bijna altijd.
Door:feniks

Naam: Eren Altman
Leeftijd: 20
Uiterlijk: http://fc08.deviantart.net/fs71/f/2013/168/a/d/jean_kirschtein_by_anhellica-d68icpq.jpg
Voor meer plaatjes, zoek op Jean Kirschtein.
Innerlijk: Zelfverzekerd - Dapper - Eerlijk // Hard - Meedogenloos - Minachtend
Bende: La Phoenix
Extra: Eren heeft een enorme mobiliteit. Hij is lenig, snel en kan allerlei kunstjes waardoor hij ergens heel snel kan zijn zonder een auto of motor te hoeven pakken. Hij heeft veel tatoeages, de meeste staan op zijn bovenarmen en rug, en hij heeft nog enkele losse op zijn polsen en in zijn nek. Hij rookt daarnaast ook.
Door: Ruuz

laat me raden je hebt ook morte instruments gezien en bent gek van jace

oke mijn rol is af en jouwe ook zullen we beginnen op een avond tot ze beide een ander gevecht hebben

Is goed :3
En ik heb die film nog niet gezien xD
---

Met de grote schakelaar knipperden de volumetische lichten aan, als nep-spotlichten gericht op een gebied omheind door hekken. Mensen begonnen aan te komen, allemaal blijkbaar opgewonden over de gevechten van vandaag. Veel meer opgewonden dan Eren, eerlijk gezegd. Eren's bruine kijkers richtten zich op het hok, zijn schouders lui maar beneden hangend en zijn expressie lichtelijk verveeld, al dan niet chagrijnig. Hij had er geen zin in vandaag door de koppijn die hij had opgelopen door 's ochtend zijn hoofd tegen het plafond te stoten (hoe dat kon? Eren sliep in een drie dubbele hoogslaper op de bovenste verdieping en na een nachtmerrie was hij wakker geschrokken. De rest spreekt vanzelf). 'Moet dit nou vandaag, verdomme.' mompelde hij bits.

dit is axel: http://asemcah.info/wp-content/uploads/2013/08/amaizing-anime-art-boy-with-blue-hair.jpg
aah die film moet je zien
-------

Axel stond in een hoekje en hij zag lijkbleek en zijn handen trilde lichtjes van de spanning die hij voelde. dit had hij vaker voor hij de ring in moest. Hij keek op als hij een stel voeten voor zich op de grond ziet en hij kijkt op het was zijn leider de gene naar wie hij moest luisteren hij was namelijk zijn eigendom had hij hem ooit vertelt. De leider boog naar hem toe. Succes….maar dat heb jij niet nodig ’fluisterde hij naar hem. Axel knikte en keek de leider nog even aan en dan weer naar de grond voor zich hij rilde nog lichtjes dadelijk een stap in de ring en het was weg dat wist hij zeker. langzaam kwam axel in beweging en liep hij achter zijn leider naar de ring. axel wist meestal niet waarom hij vocht dat zei de leider hem nooit misschien was dat ook beterder. hij ademde diep in en zag de ring en hij ging naar binnen en toen was alles weg. zijn angst was weg en hij ging rechter staan en zijn ogen zochten naar zijn tegen stander maar die was nog niet in de ring. en hijzelf begon zijn armen een beetje te rekken.

Oeeh~
Oh, ik verander mijn dude zijn naam trouwens naar Grim. Vind ik leuker om de een of andere reden
En een iets duidelijker plaatje: http://images6.fanpop.com/image/photos/35500000/Jean-jean-kirschtein-attack-on-titan-35598933-600-800.jpg
---

Grim keek op naar de mensen die al aan begonnen te komen. Hij vermoedde dat er maar een paar gevechten waren vandaag, dus kon hij gelukkig snel weer weg en in zijn bed liggen. Hij was niet helemaal klaar voor zijn eigen gevecht, maar zijn halve voorbereiding kon hem dan ook niets schelen. Als hij in de ring stond, was er geen tactiek meer voor hem. Dan ramde hij er gewoon op los en won hij vaak ook. Hij was gekleed in makkelijke kleding: een zwart t-shirt, waardoor zijn tattoos duidelijk waren, oude spijkerbroek, leren vingerloze handschoenen en afgetrapte sportschoenen. Zo kon hij fijn vechten. Hij zuchtte opnieuw en keek even naar de blauwharige jongen die langs kwam. Hij was één van de vechters vandaag, maar niet degene tegen wie hij moest vechten. Hij fronste licht en sloeg zijn armen over elkaar. 'Hé, is die gast wel oud genoeg om in de ring te stappen?' vroeg hij spottend aan de leider.

leuke naam X3
en jah dat plaatje is duidelijker
oke...ik heb ook eens een lang stuk gemaakt <3.<3
-----

De leider keek grim aan. ‘geen regels weet je nog. Behalve geen pistool’ zegt hij tegen hem en hij keek naar de ring het gevecht zou zo beginnen.
Axel was zijn benen aant rekken als hij de tegenstander de ring in ziet komen en hij ging rechter staan en hij wilde er meteen op af gaan maar de scheidsrechter heild hem tegen. ‘wachten.’sist die tegen hem. Axel deed dit met enige moeite en hij begon te ijsberen. Steeds weer drie stappen voor hij zich omdraaide en zijn blik bleef op zijn tegenstander gericht. De scheidsrechter nam het woord door door een microfoon te praten. ‘dams en heren zijn we zo ver.’vraagt hij terwijl hij een hand omhoog bracht en het publiek schreeuwde van opwinding. ‘nog een keertje de regels mensen. Geef vuurwapens maar naast dat mag alles en we stoppen pas als een van deze 2 tien secondes op de grond licht de gene die rechtstaat of er op zit wind.’ Legt hij uit. Axel was niet aant luisteren naar de regels maar bleef heen en weer ijsberen en naar de tegenstander kijken hij kon niet wachten want hij begon wat sneller te ijsberen. De scheidsrechter liet een bel horen. Toen de bel ging rende axel meteen naar voren toe op zijn tegenstander af. Axel haalde uit maar de tegenstander ontweek dit maar axel had dit verwacht en greep de tegenstander bij zijn schirt en trok er aan en gooide hem over zijn rug heen tegen de grond aan. De tegenstander trapte axel achter uit en stond al weer recht bij seconde twee. De tegenstander haalde een mes tevoorschijn iets dat je wel mocht hebben in de ring. Hij rende op axel af en haalde uit axel maakte een draaiende ontwijk beweging en greep de arm beet en keek de jongen even dodelijk aan en hij trapte hem op zijn knieen en dan pakt hij de arm steviger beet en hij trapt er tegen met zijn voet en je hoorde een krak gevolgt door een luide pijnlijke schreeuw van zijn tegen stander. Axel liet los en ging achteruit en bleef zijn tegenstander aan kijken. De tegenstander hijgde zwaar maar kwam weer recht. Hij gooide het mes naar axel die ontweek het niet meer en die kwam in zijn schouder terecht. Axel liet niks horen van pijn en ging weer op de tegenstander af die weer normaal recht stond maar zijn rechter arm niet meer gebruikte. Axel trekt het mes uit zijn schouder en haalt daarmee uit naar hem. De tegenstander had dit verwacht pakte axel zijn pols en haalde met een vuist uit dit raakte axel zijn wang en hij liet een grom horen van eritatie. Axel trapt de tegenstander in zijn buik en hij laat hem los en dan laat hij het mes op de rug terecht komen van de tegenstander en hij lat op de grond en je hoorde hem kreunen. Axel ging boven op hem zitten en heild hem tegen de grond aan. Hij hoorde de secondes die de mensen riepen. En bij 10 bleef hij nog gewoon zitten. Tot de scheids rechter hem er vanaf trok. ‘De winnaar is axel van the dragons.’roept hij. De scheids rechter bleef even staan en dan brengt hij axel de ring uit als hij de ring uit stapt pak de leider hem bij zijn niet gewonde schouder beet.

Back again :3
En ik verander mijn karakter weer, want Grim was mèh en niet goed uitgedacht xD Sorry ik ben heel erg onzeker over mijn karakters en alles xD
Hij heet vanaf nu Nathan en ziet eruit als op die ene tekening die ik gemaakt heb, nog steeds wel met alle tattoeages en zo.
---

Nathan groef in zijn broekzak en haalde een pakje sigaretten tevoorschijn. Zijn ogen bleven op het gevecht terwijl zijn vingers het pakje open maakten. De blauwharige jongen die in de ring stond bleek een behoorlijke vechter te zijn. Aan zijn uiterlijk was het niet te zien, of dat vond Nathan tenminste. De meeste vechters zaten onder de tattoeages, net zoals hemzelf of waren groot en gespierd. Hij drukte een sigaret tussen zijn lippen terwijl zijn ogen bij Axel's gevecht bleven. Hij moest even wegkijken om zijn sigaret aan te steken, maar daarna was hij weer op het gevecht gefocust. Axel had zijn tegenstander uiteindelijk op de grond gekregen en zat bovenop hem, drukte hem tegen de harde betonnen grond. Nathan grijnsde licht, onder de indruk van de jongen, toen er tot 10 was geteld en hij de winnaar werd. Helaas, the Dragons hadden gewonnen, maar dat zou Nathan nog wel goed maken.

'Succes, Nathan.' moedigde zijn partner hem aan, maar Nathan wuifde nonchalant met zijn hand. 'Niet nodig.' mompelde hij en stapte de kooi in. Hij blies wat rook uit en wachtte op zijn tegenstander, ontspannen in houding en geest. Zijn tegenstander stapte de kooi binnen, een oudere man maar met bijna hetzelfde postuur als hem. De regels werden nogmaals herhaald door de scheidsrechter: geen geweren, maar voor de rest mocht alles. Zijn tegenstander kon dus net zo goed een mes achter zijn rug hebben. Niet dat dat Nathan af schrok, hij had zo ook zijn ''tools''.
Met het geluid van de bel werd het gevecht geopend. Zijn tegenstander rende op hem af en was klaar om zijn smoel te verbouwen. Nathan liet de sigaret vallen. Toen zijn sigaret de grond raakte, vloog er een vuist zijn richting op. Nathan ontweek de vuist snel en bukte voor de volgende vuist. Hij greep de man zijn pols vast en smeet de man over zich heen. De man raakte de grond, maar stond binnen twee seconden weer recht. Nathan was echter al op hem afgerend en haalde uit met zijn eigen vuisten, die nu plots omringd waren door boksbeugels - hij had ze uit zijn zakken gehaald. De man ontweek beide aanvallen en trok een mes uit zijn riem, waar hij Nathan mee aanviel. Nathan voelde het mes net langs zijn schouder schieten en verwachtte geen tweede mes, waardoor hij zijn onderarm moest heffen, wou hij niet dat zijn halsslagader doorboord werd. Het mes raakte zijn onderarm en liet een lelijke snee achter, maar Nathan gaf geen kik en ontweek de volgende aanval, waarna hij de man zijn arm weer vastpakte en deze keer de arm lelijk draaide, waardoor er wat gekraak te horen was. De man kreunde van de pijn en kreeg vervolgens twee rake klappen in zijn gezicht van metalen vuisten. Hij deinsde achteruit en smeet de messen naar Nathan als laatste lijn van defensie, maar Nathan wist de messen te ontwijken en mepte de man tweemaal in het gezicht. De klappen kwamen hard aan, er vloog een tand of twee uit, maar de man ging nog steeds niet neer. De man haalde uit naar Nathan, die een combinatie van een vuistslag tegen zijn kaak, een vuistslag in zijn maag en een trap tegen zijn kin kreeg. Hij viel op de grond en zag de man over hem heen torenen, die hem weer wou slaan. Nathan wist echter een mes dat in zijn bereik lag te grijpen en stak dit in de zij van de man. De man viel na de messteek op de grond en Nathan ging slechts zitten op de rug van de man terwijl er tot 10 werd geteld. Hij was de winnaar... ''Had niet anders verwacht.'' mompelde Nate en pakte zijn sigaret van de grond, stak het weer tussen zijn lippen.

sorry dit bericht is een beetje kort heel even er weer in komen.
en mijn uiterlijk verandert ook nog.
jah ik vond jou tekening echt mooi XD
---------------------------------------------------

Toen axel uit de ring stapte zag je zijn houding meteen veranderen. Van de agressieve jongen naar een terughoudende jongen. Hij keek zijn leider aan en hij wist tot hij gewonnen had, omdat zijn leider glimlachte als die dat niet deed dan was het zeker prijs voor hem geweest. Maar zijn blik gleed weer naar de ring waar twee nieuwe tegenstanders in stonden. Hij had ze allen bij al eens gezien en de naam nathan was hem bij gebleven. Hij had gezien tot die jongen goed kon vechten. Hij was gefascineerd aant kijken als er aan zijn schouder geduwd word en hij keek naar zijn leider.’ Je gaat hier na de ehbo post en laat je wonden even verzorgen…ik moet nog wat dingen regelen.’ Legt hij uit. Axel wist tot dat met weddingschappen te maken had want hij wist als geen ander tot zijn leider graag heel erg graag deed gokken.’jah.’ zegt hij gehoorzaam en hij ziet hoe hij zich een weg baant door de menigte. Axel zijn blik gaat snel weer naar het gevecht en hij ziet nog net hoe nathan wint en hij vroeg zich stiekem af of hij zou winnen tegen hem of zou verliezen. Hij bekeek de jongen van top tot teen en als hij zich er zelf op betrapt tot hij aant staren is kijkt hij snel weg. Dan valt hem in tot hij even naar de ehbo moest. Normaal deed iemand het thuis verzorgen maar de leider bleef langer vandaag. Axel begon zich een weg door de menigte te lopen tot hij bij een apparte kamer kwam en hij klopte even voor hij de kamer in ging. Axel mocht in de ring dan de geen manieren hebben. Er buiten was hij juist het tegen overgestelde. Hij hoorde iemand zeggen tot hij binnen mocht komen en dat deed hij ook en hij begroete de zuster en hij ging op het veldbedje zitten en deed gehoorzaam zijn shirt uit. Hij had bijna geen tatoeages op eentje in zijn nek dan na. Hij had een aantal flinke littekens in de plaats.

Oh, je bericht is prima. Mijne is ook wat kort xD
Aww dankje~
---

Nathan zuchtte diep en liep de ring uit. Hij schoof de boksbeugels van zijn vingers en stak ze terug in zijn zak. Zijn leider kwam op hem aflopen en klopte hem trots op de schouder. ''Goed gedaan, Nate.'' complimenteerde hij hem en trok zijn hand vlug terug toen Nathan's gezicht licht vertrok. ''Ja, vast... Morgen heb ik waarschijnlijk nog ergere hoofdpijn, dus dank je zeer voor dat.'' mompelde hij. Zijn leider rolde met zijn ogen en wierp hem een flesje water toe. ''Drink dat met wat aspirine en ga naar de ziekenboeg. Niet zo zeiken.'' Nathan ving het flesje en zuchtte opnieuw. ''Oké... wat dan ook...'' Hij liep weg bij de kooi en kwam bij een aparte kamer, waar de EHBO zat. Hij klopte aan en werd naar binnen geroepen door een tweede zuster, waarna hij de kamer binnen kwam en plaats nam op een bed. Hij zag Axel ook in de kamer, maar zei niets terwijl de zuster zijn wonden begon te verzorgen. Hij vroeg naar wat aspirines en kreeg er een aantal, die hij vervolgens doorslikte met wat water. ''Zo zonde altijd...'' mompelde de zuster zacht. Nathan keek even naar de vrouw die zijn armwond hechtte en fronste iets. ''Wees dan niet hier als je dit gedoe zo zonde vindt.'' Hij keek weg en hoorde nog licht het gejuich van buiten. Tja, waarom zat hij hier eigenlijk?

Axel staarde voor zich uit terlijk de zuster zijn schouder wond was schoon aant maken. Hij voelde het wat prikken maar liet niks in geluid of uitdrukking wat er van merken. Dat was een van de dingen die hij geleerd had. Hij keek op als hij geklopt hoort en hij zag nathan binnen komen en hij keek snel weer naar de grond. Axel zijn houding was onderdanig naar alles en iedereen zei waren meer dan hem zij waren vrij en hij was eigendom werd hem steeds weer en weer verteld. Dan hoort hij de zuster wad zeggen en hij keek meteen op.’vind ik ook…’ flapt hij er uit en je zag aan hem tot hij zelf van zijn woorden schrok.  Hij keek nu snel naar zijn handen en friemelde wat onrustig met zijn vingers aan zijn shirt die hij vast had.’al…al is het ook fascinerend om te zien wat een mensen lichaam kan…en kan verdragen…en iemands creativiteit.’ Zegt hij er dan snel achter aan om de schade van zijn woorden te beperken. Hij keek langzaam weer op naar nathan.’ Je hebt goed gevochten.’zegt hij dan langaam na een lange stilte.
-----

dit is axel, hij heeft ook blauwe ogen

http://twinkleelychee.deviantart.com/art/Riku-self-inflicted-33698345

Nathan keek weg van de zuster, ietwat geërgerd door haar uitspraak. Het was niet alsof hij dit met plezier deed. Het begon oud te worden, kon hij zelfs zeggen. Het was dag in, dag uit hetzelfde. Hij pleegde wat diefstallen, ontsnapte aan de politie en mocht 's avonds iemand van de tegenpartij in elkaar meppen. Hetzelfde regiem, elke dag weer. Hij had er op een gegeven moment geen zin meer in en kon eigenlijk net zo goed iets beters doen. Dus ja, het was zonde. Maar het was bitter om dat te horen. Hij keek op naar Axel toen ook hij sprak. Zijn ogen bleven even op hem hangen en moest toen licht grijnzen. 'Ontspan, boy. Je doet net alsof je op een podium staat. Niemand hier vreet je op...' zei hij geamuseerd door zijn onrustige gefriemel en zijn ongemakkelijkheid. 'Hmm, als je het mij vraagt is het gewoon onzin. Vecht het niet op straat uit, maar in een kooi? Bah, ik heb liever dat ze op mijn hoofd jagen over straat dan dat ik elke dag in een kooi word geworpen en elke keer hetzelfde gevecht heb. Ik heb het wel gezien, boyo.' Hij stak een sigaret op en negeerde de geërgerde uitdrukking van de zuster. Hij keek weer naar Axel toen hij hem complimenteerde op zijn gevecht. Nathan knikte licht. 'Jij ook goed gevochten... Een nieuweling? Of heb je eerder gevochten?'

---
Nice :3

Axel voelde zijn hart kloppen van de spanning maar gelukkig werden zijn wangen niet rood dit keer. Hij verwachte een preek over waarom het onzin was aangezien hij er ook aan meedeed. Maar die nathan grijnsde naar hem als hij weer voorzichtig op kijkt en maakt een grappige opmerking over ontspannen en hij ontspande er ook wat door. Hij bekeek de jongen en hij kon zien tot hij heel wat gevechten had gehad. Hij luisterde naar wat hij te vertellen had en hij was het met hem eens en hij glimlachte lichtjes. hij hoorde het compliment en hij knikte.’jah…maar hier was het pas de tweede keer.’zegt hij wat zachtjes en hij beet even op zijn lip.’mijn meester sluit graag weddenschappen af met hoge inzetten en als hij op een plek alles gehad heeft wat hij graag wilt gaan we verder.’zegt hij en keek weer naar zijn handen. Er speelde een vraag in hem op maar hij wist niet of hij die mocht stellen.’w….waarom vecht jij…als je het onzin vind.’ Zegt hij dan zachter en hij keek hem niet aan. De zuster deed net wat verband om zijn wond heen.’zo je bent klaar.’zegt ze en met die woorden stond ze op en ruimde de spullen op.

Het voelde naar, die naald door zijn huid. Zijn gezicht toonde geen teken van pijn, maar in zijn gedachten vloekte hij. Hij haatte naalden en haatte het gevoel van hechten. Gelukkig deed de zuster haar werk snel en had hij Axel als afleiding. Prettige afleiding, ook. De jongen beviel hem wel. Hij was sympathiek, misschien een beetje gespannen, maar wel fijn om mee te praten. Het was beter dan de bruten die hij hier altijd zag. Met hen kon je geen woordje wisselen, hoewel Nathan dat soms wel deed voor de uitdaging. 'Wel goed voor een tweede keer.' zei hij nog toen Axel vertelde dat dit zijn tweede keer was. Hij wist nog hoe hij was toen hij begon met vechten. De eerste paar keren werd hij compleet ingemaakt, zijn leider dacht er zelfs over na om hem niet in te zetten. Het duurde twee weken voordat hij begon te winnen en na zes maanden werd hij steeds vaker in gezet. Tegenwoordig was hij degene die altijd moest vechten als er hoog ingezet werd op een weddenschap. Dat zou ook het lot van Axel zijn, vermoedde hij zo. 'Hetzelfde hier.' mompelde Nate met een knik van zijn hoofd, als antwoord op Axel's verhaal. Hij keek op naar de zuster, die hem een seintje gaf dat ze klaar was. Hij keek even naar zijn verbonden arm en slingerde toen zijn benen van het bed, maar bleef wel op de rand zitten. Hij leunde zijn ellebogen op zijn knieën en hief zijn hoofd toen Axel een verwachte vraag stelde. Nathan haalde zijn schouders wat op. 'Gewoonte? Het gevoel dat ik de bende terug moet betalen? Ik zit al lang bij mijn bende, ze hadden me opgevangen toen ik weggerend was voor mijn gewelddadige ouders. Mijn verblijf zou tijdelijk zijn, maar ik kreeg een band met de mensen daar en ik mocht uiteindelijk blijven. Wel met voorwaarden natuurlijk. Ik moest diefstallen plegen en later moest ik mee doen in gevechten... Ironisch, van het ene geweld naar het andere, niet?' Hij grinnikte bitter en blies wat rook van zijn sigaret uit. 'Blijkt dat mijn lot al uitgestippeld was bij mijn ouders.' Hij keek op naar Axel. 'En waarom vecht jij?'

‘bedankt.’zegt axel beleeft tegen de zuster. hij deed zijn shirt weer aan. hij hoort na een tijdje het compliment van nathan en hij moest wat blozen. Normaal kreeg hij dit niet, hij moest normaal gewoon winnen dat was zijn opdracht iets anders werd niet geacsepteerd.’d..dankje.’stamelt hij wat verbaast. Hij frunikte weer wat aan zijn shirt die hij aan had maar stopt er mee als nathan zijn verhaal begint en je ziet hem geintreseerd luisteren en hij schoof wat naar voren toe.’dus jij doet dit toch een beetje graag.’stelt hij vast en hij beet nadenkentd op zijn lip. Axel was even stil als hij alles op een rijtje zet.’ Dus jij werkt eigelijk vrijwillig voor ze inruil voor huis en eten…en een familie.’ Fluistert hij meer tegen zich zelf dan tegen nathan en het deed hem toch pijn. Hij had geen andere keuze hij moest of hij wilde of niet. de leider had duidelijke regels wat hij wel en niet mocht doen en wanneer. Dan kijkt hij hem weer aan en glimlacht.’jah een beetje wel.’ Zegt hij. Vervolgens hoort hij de zelfde vraag voor hem en zijn blik word onbewust somber.’ik vecht omdat het moet…mijn vader had een weddenschap en ik was de inzet, dus ik ben zijn eigendom geworden toen hij die weddenschap verloor.’zegt hij zachtjes en hij keek naar zijn handen. Hij wist verder niet wat hij moest zeggen. Hij sprak niet graag over zicht zelf en hij keek zenuwachtig rond hij wilde over iets anders beginnen maar over wat. Maar dan vliegt de deur zonder kloppen open en zijn leider stond daar. Axel stond op en boog zijn hoofd naar beneden en keek hem niet aan als onderdanig heid.’ah axel.’zegt hij en hij keek even naar nathan en knikte begroetent naar hem. ‘je mag nu nog eens de ring in…ik heb net een zeer intressante weddenschap afgelecht.’zegt hij en zijn blik ging even naar nathan en dan naar axel.’kom…nu.’zegt hij bevelend. Axel had dit niet verwacht maar zei daar niks op.’zoals u wilt.’zegt hij en hij keek nathan aan en dan volgt hij snel zijn leider naar buiten.
----

dus ze moeten nu tegen elkaar goed? X3

Yep ;D
---

Het deed al lang geen pijn meer om zijn verhaal te vertellen. Het was een oud verhaal, vaak verteld en vaak gelezen. Op een gegeven moment had het geen impact meer en kon hij het gerust vertellen zonder dat hij in een heftige gemoedstoestand terecht kwam. Zijn uitdrukking was daarom ook kalm en zijn houding ontspannen. Er lag een harde uitdrukking in zijn ogen, maar dat kwam door zijn verharde mentaliteit, gecreëerd door jaren van stelen, training en geweld. 'Hmm, je kunt het op die manier zeggen... Als ik hier niet was geweest, was ik nergens. Dan lag ik waarschijnlijk onder een brug weg te rotten of zou ik in een weeshuis zitten met verstoten probleemkinderen.' Hij smeet zijn sigaret uit het raampje achter hem en richtte zijn aandacht weer op Axel, luisterde naar zijn verhaal. Nathan fronste licht. Wat een ouder, zomaar zijn kind inzetten in een weddenschap... 'Hmm, sorry.' mompelde Nathan, wist niet wat hij verder nog moest zeggen. Hij wou net over een ander onderwerp beginnen, tot Axel's leider naar binnen kwam. Hij werd even toe geknikt, waarna de leider Axel mee nam. Blijkbaar had de leider een heel interessante weddenschap afgesloten... Nathan stond nieuwsgierig op en liep de deur uit. Hij zag in de verte zijn eigen leider naar hem toe komen. 'Yo, blijkbaar is er iets interessants aan de gang?' vroeg Nathan. Zijn leider knikte en nam hem bij de schouder. 'Ik en de leider van the Dragons hebben een weddenschap afgesloten. Je zult zo horen wat we hebben besloten, helaas moet je wel weer te kooi in.' Nathan zuchtte diep en wou net iets zeggen, tot hij zich realiseerde dat Axel ook de kooi in moest... Oh, fan-tas-tisch. dacht Nathan met sarcasme, terwijl zijn leider hem een duwtje tegen de schouderbladen gaf, zo de ring in. Hij beet licht op zijn onderlip en veegde zijn asblonde haar naar achteren terwijl hij op zijn tegenstander wachtte. Hij had al verwacht dat hij en Axel ooit tegen elkaar zouden moeten vechten, maar nu al? Wauw. Gewoon wauw.

Axel liep braaf achter de leider aan en. Hij dacht nog aan nathan die best positief was om in een box bende te zitten. Zoals hij zelf de bendes zag. Kon hij er maar ook zo licht over denken maar helaas op het moment kon hij dat nog niet, hoe zou zijn bende zijn. Waren ze daar ook zo streng of niet. hij kijkt zijn leider aan als die begint te spreken.’denk er aan winnen is het enige wat telt jonge.’ Zegt hij waarschuwend tegen hem. Axel kende deze woorden maar al te goed dit hoorde hij zo vaak tot hij ze soms niet meer hoorde. Axel knikte langzaam en hij deed zijn schoenen weer uit zo ko hij beter vechten en je zag zijn gespannen zenuwachtige houding. Hij draait zich om naar de ring en ziet net nathan naar binnen geduwd worden. Dit was fout heel fout. Oke hij wist tot hij ooit tegen hem zou moeten vechten maar tot dat vandaag was had hij niet geweten. Hij keek zijn leider aan.’treuzel niet zo dat doe je normaal ook niet.’sist die hem toe. Axel keek naar nathan en dan gaat hij de ring in en je ziet zijn houding veranderen als sneeuw voor de zon. De onschuldige lieve jongen was weer weg. Axel zijn ogen stonden dodelijk en hij rende richting nathan maar de scheidsrechter heild hem tegen.’wachten.’ snauwt die. Maar axel probeerde langs hem te komen. De scheidsrechter kon hem bijna niet houden.’Jullie kennen de regels…BEGIN.’roept hij dan en hij liet axel door gaan. Axel stormt op naten af en haalt meteen uit met een vuist richting diens kaak.

Het enige wat Nathan nog kon doen, was zuchten en wachten tot de scheidsrechter begon met aftellen. Axel's hele houding veranderde. Er was niets over van de jongen die hij twee minuten hiervoor had gesproken. Zijn uitdrukking was dodelijk, bijna die van een seriemoordenaar. Was het gedrag in de ziekenboeg een façade geweest, of was dit een façade? Hij wist het niet, het enige wat hij wist, was dat hij moest vechten. Het was zijn lot, het was het enige wat hij momenteel kon. Er waren geen uitwegen meer, de hoop op een betere plek was er niet meer. De enige plaats waar hij nu nog terecht kon komen, was een gevangenis. Hij had niets behalve zijn bende, zijn plaats. 'Kom maar op dan.' fluisterde hij, meer tegen zichzelf dan tegen Axel. Hij balde zijn handen tot vuisten en het ''begin'' signaal werd gegeven. Axel stormde op hem af en haalde uit met een vuist richting zijn kaak. Hij hief zijn onderarm en weerde Axel's aanval af. Hij haalde uit met zijn vrije vuist richting Axel's buik en trapte richting zijn scheenbeen, met de intentie om zijn evenwicht te verbreken.

---
FIGHT~

axel voelde hoe zijn vuist tegen de onderarm van nathan kwam. Je hoorde een ergerlijke grom uit de mond van axel komen en zag de vuist richting zijn buik komen en hij greep die vast net voor het zijn buik raakte. De trap kon hij niet meer ontwijken en hij verloor bijna zijn even wicht maar hij had de vuist van nathan nog vast en hij trok hier aan om weer terug met bijde voeten op de grond te komen. Hij stond dichtbij genoeg en gaf hem een harde stoot met zijn ellenboog richting zijn zij en hij liet de vuist los. Zijn ogen zochten naar een fatale zwakke plek waar hij hem kon raken. Dan grijnst hij en maakt een draaiende beweging en hij slingert zijn been op hoog en dan met een snelle beweging richting zijn schouder waar hij de wond had want die was hij niet vergeten. Axel was normaal niet zo gemeen alleen in een boxring dan werd hij anders. Waarom dat was voor de meesten een vraag. Axel wist wel tot hij dat had en herrinerde zich er ook alles van maar hij kon het niet tegen gaan. hij had al eens een keer iemand dood geslagen in de ring in een lagere klasse dan deze. Hij had nachten wakker gelegen ervan. Maar hij was niks verandert hij ging nog altijd even hardt er tegen aan.
----

Dit gevecht zou wel of niet in zijn voordeel zijn... Hij had Axel niet lang genoeg zien vechten, dus hij kon zich nog niet geheel op zijn stijl aan passen. Hij moest het zelf vooral van zijn spierkracht en snelle denken hebben. Een snelle tegenstander was altijd lastig geweest, maar het was niet onmogelijk voor hem geweest. Het snelle denken hielp hem in dat geval behoorlijk, maar als nog moesten zijn klappen wel raken anders kwam hij nergens. Nathan haalde uit naar Axel's buik, maar zijn vuist werd vast gegrepen. Zijn trap raakte nog wel, maar had niet het effect waar hij op gehoopt had. Hij keek Axel even fel aan, maar lette toen weer op zijn bewegingen. Hij gebruikte zijn vrije arm en weerde zijn elleboog-stoot af, waarna zijn vuist los werd gelaten. Gelijk daarna volgde er een roundhouse kick die hij wou blokkeren, maar het ging niet zoals gepland. Zijn onderbeen kwam hard tegen zijn gewonde schouder, waardoor Nate even naar adem hapte. Een nare pijn schoot door zijn schouder en hij verloor zijn evenwicht, waardoor hij wat naar de zijkant wankelde, maar hij bewaarde zijn balans en bleef recht staan. 'Tsk.' kwam even uit zijn mond, waarna hij weer op Axel af stormde en twee keer naar hem uit haalde met zijn vuisten. Hij bleef echter niet stil en probeerde hem daarna nog bij zijn shirt te grijpen, zodat hij zijn bovenlichaam naar voren kon buigen en hij een knietje in zijn maag kon geven.

Axel was blij tot de trap tegen de schouder raak was en zeker als hij nathan naar adem hoort snakken dit gaf hem meer energie. Hij vond het wel jammer tot nathan niet gevallen was, al had hij ook niet echt verwacht tot hij zo snel ging vallen. Hij wist tot nathan stevig in zijn schoenen stond. Dan ziet hij hem op zich af stormen en hij ging op de bal van zijn voeten staan en hij wachte tot het laatste moment en hij week uit voor de eerste maar de tweede kreeg hij tegen zijn wang aan. dit maakte axel wat bozer en hij wilt uit halen als hij voelt hij zijn shirt word gegrepen en vervolgens een pijn in zijn buik waardoor hij moest hoesten. Dit was genoeg geweest en zijn hand ging naar zijn zak. Waaruit hij een klein maar scherp uitvouw mesje uit haalde. Vlug klapte hij hem open en hij haalde snel uit naar het been waar hij net een kneitje van had gehad in zijn buik die was het dichts bij. Vervolgens haalt hij nog een keer met zijn vuist uit naar zijn schouder. Dat was in axel zijn ogen de zwakke plek van nathan voor nu. Maar hij moest hem zien te vloeren en daar houden voor het met hem gebeurde en met die gedachten trapt hij in de richting van zijn enkel. Hij had nathan nog niet heel veel zien vechten zoon 3 keer. Toen had hij niks van zwakheid kunnen merken. Hij kon goed blokkeren en zijn spierkracht was iets waar axel zich zorgen over kon maken. Axel was iemand die het liefste door ramde op een zwakke plek die. Of als iemand op de grond lag er over heen vliegen en door rammen. Axel wist van geen stoppen tot hij uit de ring was.

Hij kon het niet laten om licht te grijnzen. Hij kon het ook niet stoppen, zijn mondhoeken krulden vanzelf omhoog. De jongen wist hoe hij moest vechten en was zeker een gewaagde tegenstander. Hij merkte het nu al, aan zijn bewegingen, zijn reacties, zijn houding. Hij had zo niet door wat zijn tactiek was, maar dat zou hij nog wel uitvogelen. Eerst moest hij wat klappen zien te verkopen. Zijn eerste uithaal werd geblokkeerd, maar zijn tweede niet. Zijn vuist smakte tegen Axel's gezicht, waarna zijn andere vuist het t-shirt vast had, zijn bovenlichaam naar voren boog. Zijn knie plantte zich in Axel's buik. Hij hoorde hem hoesten en wou de jongen net omgooien, tot hij iets zag schitteren. Hij probeerde nog weg te springen, maar het mes raakte zijn knie, de ruimte net onder zijn knieschijf. Nathan deinsde wat naar achteren en vloekte om de verwonding, maar kon niet te lang vloeken. Hij kon nog net Axel's vuist die richting zijn gewonde schouder ging stoppen. Pas toen klikte er iets in zijn hoofd. Zwakke plekken, hij ging voor zwakke plekken. Zijn volgende aanval zou op zijn knie gericht kunnen zijn, of weer zijn schouder. Nathan haalde zijn been naar achteren toen Axel zijn enkel wou raken. Hij viel de jongen weer aan met een vuist, gevolgd door een hoge trap gericht naar zijn hoofd.

axel zijn ogen glommen gevaarlijk als hij merkt waar zijn mesje had toegeslagen. Recht in de knei van nathan dat moest hem toch wel pijn doen. als hij daar eens een flinke trap tegen zou geven. Wie weet wat dan gebeurde. De aanval op zijn wond was mislukt en hij maakte weer een gromend geluid en de enkel was ook mis. Axel had het nu vooral gericht op nathan zijn knei. En hij stoof weer naar voren toe als hij uit haalt. Hij plaatst twee platten handen achter elkaar en weet zo de harde vuistslag te stoppen als een soort stoot kussen. Het was een harde stoot geweest. Maar dan ziet hij de voet en hij draait zijn hoofd nog wat zodat de trap niet tegen zijn neus aan kwam. Dan was hij zeker K.O gegaan. Hij voelde een klap en een duidelijke pijn. Axel viel als een marionet ineen waar je de touwtjes van door had geknipt. De scheidsrechter begon meteen te tellen zo goud axel helemaal de grond raakte. Axel was even van de wereld maar schrikt dan wakker bij het getal 3 en hij sprong overeind. Hij kwam op zijn voeten terecht maar wankelde wel het was een harde trap geweest en alles draaide rond hem er door. Hij ademde diep in voordat hij zelf een paar keer naar nathan uit haald. Hij moest die knie proberen te raken en hij knipperde een paar keer om het draaien te laten stoppen. Alleen het bleek niet te helpen. In een flits zag hij de knie en hij haalde er naar uit met zijn ellenboog. Door zijn slechte zicht vermogen was hij nu meer aant gokken waar hij hem raakte. Dit was een nadeel een groot na deel. Axel wilde zijn zwakkepunt raken maar hoe ging hij dat doen als hij hem niet kon zien.

God, wat deed zijn knie pijn... Wat deed het godsgruwelijk veel pijn... Hij kon nauwelijks gewicht zetten op zijn been en de pijn kwam in golven, het was zo erg dat zijn been ervan trilde. Nathan hijgde licht en aan zijn frons te zien, was het duidelijk dat het pijn deed. Maar Nathan liet zich niet verslaan, hij moest Axel op de grond krijgen en de ring verlaten als winnaar. Hij wist Axel tegen zijn hoofd te trappen en zette met een korte kreun zijn been weer neer. Het been waarmee hij getrapt had, was de gewonde omdat hij er weinig gewicht op kon zetten. Het had maar een tikje nodig en hij zou omvallen. Maar dat leek nog niet te gebeuren. Axel zakte ineen. Nathan hinkte op de jongen af en wou hem net tegen de grond drukken, tot hij weer opstond. Compleet gedesorienteerd en met een flinke hoofdpijn, natuurlijk. Toch ging hij door. Toch viel Axel hem weer aan. Nathan kon zijn vuistaanvallen ontwijken, kreeg uiteindelijk een mep in zijn gezicht en de afleiding van de mep was genoeg om zijn knie te raken. Hij voelde eem harde klap en zakte met een kreetje van pijn door zijn been. Hij wist zich nog op te vangen op zijn handen en vloekte aan een stuk door terwijl hij weer overeind probeerde te komen. Hij balanceerde nog maar op een been, het zweet droop langs zijn gezicht, maar hij hield het vol. Hij kon nog maar een beweging uithalen en het ging pijn doen, maar het was alles wat hij nog kon. Nathan zette zich schrap en rende op Axel af, bijtend door de pijn, en beukte hem omver - of probeerde het. Hij zou zelf ook mee gaan, maar at was zijn plan: het gevecht op de grond laten doorgaan. In rammen op Axel tot hij niet meer kon staan.

Axel had gevoeld hoe allenbij zijn aanvallen raak waren. Maar hij was het meest tevreden over de knie.je zag hem daarom grijnzen. Hij hoorde nathan tekeer gaan van de pijn waarschijnlijk of omdat hij was neer gegaan. De scheidsrechter had maar tot twee geteld. En axel was op nathan af gerend maar die stond spijtig weer recht. Axel zag op hem moment nog wat dubbel maar niet meer zo erg als toen net. Hij zag nathan op zich af komen en hij stopte zelf met naar nathan toe gaan en zette zich schrap voor een vuist slag. hij bracht zijn armen wat omhoog ter verdediging. Maar hij zag geen vuistslag komen en op dat moment raakte nathan hem vol met zijn lichaam en axel maakte een verbaasde kreet als hij achter over valt. Dit had hij niet verwacht misschien omdat hij niet goed kon zien wat voor signalen zijn lichaam weergaf. Hij wilde overeind komen maar voelt iets boven op zich vallen en dat was nathan. Tuurlijk die had geen evenwicht met zijn gewonde knie. Axel maakte een grommend geluid en probeerde met zijn vuist weer de knie van nathan te raken. Maar hij kwam er niet aan omdat nathan boven op hem lag, zijn armen waren niet lang genoeg. Dan moest het zijn schouder worden. Met deze gedachten haalde hij uit naar zijn schouder. Hij hoorde de scheidsrechter al tellen dit maakte hem nog gefrustreerder dan hij al was. Hij probeerde om te rollen. Om boven op hem te komen. Hij wist niet wat de inzet was van vandaag, eigenlijk wist hij dat nooit maar hij wist tot zijn leider alleen maar hoge weddenschappen sloot. Met gevolg als hij een keer verloor het hem duur kwam te staan.