Box Gang RPG

haha jah he, vind hem grappig en schattig tegelijk
----

Axel was bijna bij de 80e als hij een stem hoort en hij stopt meteen en komt recht en hij kijkt naar de grond. Hij keek langzaam en wat gespannen o maar als hij nathan ziet verdwijnt het hen hij bekeek hem gewoon.’ook goede morgen.’zegt hij dan terug. Je merkte aan axel tot hij nathan aardig vond want hij was niet meer zo bang als gistermiddag en hij durfde hem aan te kijken. Hij knikte als hij hoort tot ze gaan ontbijten en hij vroeg zich af wat het was…al hoopte hij stiekem tot hij zelf mocht kiezen dan kon hij eten wat hij altijd at.’ja ik heb goed geslapen, ik hoorde wel mensen thuis komen vannacht, maar daarna sliep ik al snel weer.’ zegt hij en hij ging even met een hand door zijn haren heen. Hij liep achter nathan aan de keuken in en hij keek rond en zag de andere benden leden en hij keek meteen onderdanig naar de grond en je zag hem zijn spieren aan spannen. Hij wist niet hoe de rang hier was maar bij hem thuis stond iedereen boven hem dus voor hier deed hij het ook maar, al brachten veel dingen hem hier aant twijfelen maar vooral nadenken.
Een van de jongens plante een ellenboog op tafel en zijn hand onder zijn kin en bekeek axel.’nou..nou nate je moet je schamen om je door zoon jochie te laten in maken.’zegt hij met een grijns. Hij had het gevecht niet gezien hij was op een missie geweest en hij kon zich niet voorstellen tot dit jongetje, zo angstig en terughoudend hun nathan zo toegetakeld had.
Axel hoorde de woorden en bekeek de jongen even,’u maak ik zo in.’ vlapt hij er weer uit zonder na te denken en hij sloeg een hand voor zijn mond omdat hij wist tot dat nogal uitdagend was en dat wilde hij eigenlijk niet hij dacht het en voor hij het wist was het er al uit

Hij is leuk ja :3
Ik ben ook gek op Nathan, hij is zo'n happy en sociaal en actief karakter hihi~

Het was al heel anders dan gisteren, waar Axel nog gespannen en nerveus was geweest. Nu was hij al wat losser en leek veel meer ontspannen. Nathan was er blij om, maar hij kon niet verklaren waarom hij er eigenlijk zo blij om was. Normaal had het hem geen ruk kunnen schelen, nu was het anders. Misschien omdat deze jongen oprecht aardig was en hij hem gisteren had willen verdedigen tegen Tristan... Die drang had hij maar weinig, vooral wanneer het om bendeleden van andere bendes ging. Als hij Axel niet had gesproken in de kamer van de zuster had hij Tristan ook genegeerd. Uiteindelijk kon Nathan niets anders dan stoppen met erover na te denken en dingen gewoon te laten lopen, omdat hij toch nergens kwam met denken. 'Da's mooi.' zei Nathan met een glimlachje en liep de keuken in, waar drie andere bendeleden zaten. Hij keek gelijk even naar Axel en zag al de gespannen houding verschijnen, dat verwachtte hij wel. Nathan keek weer naar de jongens, waarvan eentje met hem probeerde te sollen. Net toen hij wou reageren, besloot Axel te reageren. Hij keek Axel even verbaasd aan toen hij zo reageerde.
Toen opeens begon hij nonchalant te lachen en gaf Axel een zachte klap op zijn schouder. 'Oh, je maakt hem met gemak in. Let maar niet op hem, hij is misschien één en al spier, maar zijn vaardigheden zijn niet indrukwekkend.' zei hij met een grijns, zijn woorden waren plagerig en vooral gericht op de man. Hij zette het koffieapparaat aan, haalde een kom, een pak cornflakes uit een kast en dumpte dat op de tafel voor hij de melk uit de koelkast haalde. Hij plofte neer op een stoel. 'Pak wat je wil pakken.' zei hij nog tegen Axel terwijl hij zijn cornflakes naar binnen begon te lepelen.

jah nathan is echt aardig
en mijn stukje is niet echt geweldig...
------

de jongen was ook stom verbaast tot axel zo reageerde en hij keek eerst ook zo maar dan grinnikt hij.
axel hoorde de jongen en dan nathan lachen en hij kleurde een beetje rood. maar dan voelt hij de klap op zijn schouder en daar schrok hij van maar hij deed niks terug. maar dan hoort hij hoe nathan over gaat in gerustellende woorden en een grap in een. en hij keek hem langzaam aan en hij knipperde even met zijn ogen maar hij durfde niet te lachen. de jongen grinnikte.'pas op je woorden nathan anders sla ik je weer een blauw oog.'zegt hij uitdagend maar speels tegelijk.
axel keek nathan aan die zijn eten pakte en hij keek de keuken rond hij hoorde tot hij mocht pakken wat hij wilde en je zag hem alles observeren en dan begon hij met lopen en maakte de eerste de beste kast open. daar haalt hij het pak met eieren uit de kast en hij pakt 2 eieren en zet de bak terug en hij loopt naar een andere kast en pakt daar een glas uit en hij sloeg de eieren kapot en goot de inhoud er in en gooide de schillen weg. dan loopt hij wat twijfelend naar de stoel naast nathan en hij ging er zitten. hij keek even naar de corneflex en dan naar zijn eigen glas en hij dronk de 2 rauwen eieren op zonder huiveren of wat dan ook. hij zag de jongens staren en hij keek naar zijn handen en voelde zich weer wat ongemakkelijk. hij vroeg zich af wat hij moest doen en hij beet op zijn lip.

'Ooh, nou ben ik bang, grote jongen.' reageerde Nathan met een grijns terwijl hij zijn cornflakes pakte en deze rustig begon te eten. Het koffiezetapparaat maakte zachte rommelende geluiden in de achtergrond en zijn buurman smakte ontzettend. Het was even stil, maar Nathan vond dat nooit zo erg. Het voelde niet ongemakkelijk, soms was er gewoon niets te zeggen. Hij schonk wat koffie in toen het koffiezetapparaat klaar was en ging zitten zonder er melk of suiker in te doen. Daar hield hij niet echt van, hij dronk zijn koffie graag zwart. 'Hmh, hij blijft 24 uur hier omdat Deuce en die verachtelijke leider van the Dragons een weddenschap hadden gesloten. Wat ik zelf een beetje absurd vind, in een weddenschap zou ik om andere dingen vragen.' zei hij uiteindelijk. De man naast hem knikte wat en fluisterde toen iets in Nathan's oor, waar Nathan zijn schouders bij ophaalde. 'Klinkt aannemelijk. Dat heeft Deuce je toch niet verteld?' De man schudde zijn hoofd. 'Dacht ik al. Hij is altijd vaag over dat soort dingen.' mompelde Nathan en at zijn cornflakes verder. Hij keek even om naar Axel toen hij ging zitten met een glas waar hij twee rauwe eieren in had gekraakt. 'Axel, je...' Jup, daar gingen de eieren. Axel dronk ze op zonder ook maar een kik te geven. Nathan trok een gezicht. 'Oké, hoe heb je dat weg gekregen? Zelfs in een proteïnedrankje kan ik die gore smaak nog proeven. En jongen, dat is toch niet genoeg als ontbijt?' Misschien was het voor Axel genoeg, maar Nathan vond het nog steeds wat vreemd.

axel luisterde afwezig naar de geluiden en hij keek soms even naar nathan. Hij vriemelde wat met zijn handen onrustig maar hij stopt als hij nathan en de andere jongen hoort fluisteren. Hij wist tot het over hem ging en niet veel later bleek tot hij gelijk had en hij keek ze niet aan. waarom had deuce voor hem gewed. Hij wist zeker waarom tristan had gewed voor nathan hij wilde kijken hoe die was en dan een keer wedden om hem te hebben aangezien nathan een zeer goede vechter was. Hij zou hem in zetten om veel geld of andere dingen in de wacht te slepen. Hij keek even naar de cornefles die nathan was aant eten. Dan hoort hij zijn opmerking over de eieren en hij keek nathan langzaam aan.’ ik drink dit al jaren daarom…als ik het niet dronk kreeg ik niks anders dus dan leer je het wel drinken.’zegt hij langzaam en hij negeerde de andere want hij had het gevoel alsof hij alleen was met nathan en hij draaide zich naar hem toe.’een uur later na trainen eet ik een boterham met kaas.’zegt hij dan en zijn blik ging van nathan naar de cornefles die hij er wel lekker vond uit zien. Hij had dat nog nooit gehad vroeger bij zijn echte familie was er geen geld voor en bij tristan mocht hij heel veel niet en andere wel.’m…mag ik een hapje…alsjeblieft.’vraagt hij dan zachtjes en je zag hem weer rood worden. Maar je merkte wel tot hij heel nieuwschierig was naar die nieuwe dingen rond hem en hij had nu de kans bepaalde dingen te doen en tristan kon daar niet achter komen en hij beet weer op zijn lip.
De jongen had nathan negeerd en keek naar axel het was zo opich een aardige jongen vond hij…niet iemand die je zo snel zag vechten en darbij leek hij ook heel bang en hij trok net als nathan een vies gezicht bij de eireren.’bah…’zegt hij en hij luisterde wel aandachtig. Maar zijn mond viel open toen axel een hab vroeg van nathan zijn eten hij was te verbaast om een opmerking te maken.

De dingen die Axel deed waren zo anders dan alles wat zij deden hier. Immers leefde Nathan niet onder constante onderdrukking van zijn leider, maar mocht hij doen wat hij wou, eten wat hij wou en dragen wat hij wou. Axel had niet zo'n leven en het was jammer, heel jammer. Hij besefte zich nu pas onder wat voor een invloed Axel had geleefd... Eentje waarin hij bijna niets mocht, eentje waarin hij altijd de underdog was. Nathan's blik verried voor een momentje spijt, maar die veegde hij al snel weer weg. 'Aha... Nou ja, het is vast goed vanwege proteïnen en alles...' zei hij, niet zeker wat hij nog meer kon zeggen. Hij nam een slok van zijn koffie en hoorde dat Axel wel meer at. Hij knikte kort, maar wist daar ook niets op te zeggen. De leider van the Dragons steeg op het moment nog verder in zijn lijst van personen die hij niet mocht. Misschien was Nathan te gevoelig, misschien was hij te mensen-mens of leefde hij zich teveel in in anderen, maar hij kon het vaak niet eens helpen. De pijn die zijn ouders hem gegeven hadden in het verleden, dat had zijn hele wereldbeeld veranderd.
Nathan's expressie werd één van verbazing toen Axel vroeg om een hap van zijn cornflakes. Had hij nog nooit cornflakes gehad, of was hij gewoon extra hongerig? Wat de reden ook was, Nathan schoof zijn kommetje naar Axel toe. Hij glimlachte vriendelijk. 'Ga je gang.' zei hij en merkte de verbazing van de andere drie mannen. Hij grinnikte zacht en nam nog een slok van zijn koffie. Boy, dit is een apart geval... dacht hij even.

axel hoorde tot het mocht en zag tot de kom naar hem toe werd genomen en hij glimlachte dankbaar en hij pakte de lepel en bekeek de cornflex nog even maar nam dan een hap en kauwde er op en hij vond het heerlijk, dat zag je aan hem en hij keek nathan even aan en nam nog een hap en schoof de kom vervolgens terug.’zeg niks tegen tristan alsjeblieft…jullie ook niet.’ vraagt hij aan de andere drie.
De jongen grijnsde en keek natha aan en knipoogde naar hem.’tuurlijk niet..on geheim.’zegt hij gerustellend. En hij keek van axel weer naar nathan hij had nathan nog nooit zo naar iemand zien kijken.
Axel zuchte opgelucht en veegde zijn mond af.’weet je al wat we gaan doen vandaag.’vraagt hij dan nieuwschierig aan nathan. Hij was dan toch nog wat verlegen maar het ebde een beetje weg.
-----

moet gaan slapen daarom is die kort.

Dit is wel het liefste RPG ooit awww... Arme Axel, hij is zo verwonderd door dingen die hij nooit mocht, ookal zijn het de simpelste dingen D:
Ik heb trouwens het gemeenste plan ooit bedacht: Deuce stuurt ze op een missie om een bendegebied te bewaken omdat er de laatste tijd veel mensen op hun territorium staan en dan moeten Nate en Axel die mensen wegjagen. Deuce belooft dat het geen leden van the Dragons zijn, maar achteraf (na het in elkaar slaan/vermoorden) blijkt dat ze dat wel zijn en dat Deuce ze belazerd heeft >D Wat denk je er van? Een reden voor Deuce om dat te doen, kan zijn dat hij Axel bij zijn bende wilt en hem daardoor uit zijn eigen bende wilt laten schoppen, of dat hij Axel wil elimineren en tegen zijn eigen bende op wilt zetten omdat hij zo'n sterke tegenstander is en Deuce wilt niks anders dan de sterkste zijn en altijd winnen en zo >D
---

Het was grappig om te zien hoe zo iets simpels als een bakje cornflakes een duidelijk effect had op Axel. Zijn hele gezicht klaarde op en het was duidelijk dat hij het lekker vond. Het was een ander soort uitdrukking, echter. Bijna als die van een kind die voor het eerst snoep probeerde. Dit was blijkbaar de eerste keer dat hij cornflakes had gehad... Nathan grinnikte zacht en dronk zijn mok leeg terwijl hij Axel liet eten en in de tussentijd naar iets anders staarde. Axel schoof het bakje terug naar hem en vroeg ongerust of ze niets wouden zeggen. Nate vond het bespottelijk dat hij voor zoiets kleins gestraft kon worden, het waren maar cornflakes. Hij at geen belangrijk laboratorium experiment of een levenselixer. Het was gewoon melk met geroosterde granen. Wat was er verkeerd aan? De lichte irritatie was van zijn gezicht te lezen, maar vaagde weg toen zijn collega zei dat ze niks zouden zeggen. Hij kwam weer terug uit dromenland en keek naar Axel, zijn lippen gekruld in een lach. 'Geen zorgen, we zeggen helemaal niks.' verzekerde hij Axel en gooide zijn mok en kom in de vaatwasser. Daarna stak hij een sigaret op en ging even bij het raam staan zodat de rook naar buiten kon. Axel vroeg hem wat ze zouden gaan doen. 'Oh, Deuce zal wel op ons wachten. Normaal zou ik nu ergens iets moeten stelen omdat diegene zo idioot was geweest om op Facebook te zetten dat hij twee weken op vakantie ging, maar sinds jij er bent en mijn been niet werkt, moeten we een andere missie gaan doen. Kom mee, ik denk dat Deuce vast wel alternatieven heeft.' zei hij en zei nog even doei tegen de mannen voordat hij de keuken uit liep.

Ja he.
Dat is een goede alleen axel vecht buiten de ring niet zo goed als er in
Kijk maar wat het beste bij jou rol past. Wat die het liefste zou doen.
------

Axel was opgelucht en zag de uitdrukking van nathan en hij wist bijna zeker wat hij dacht. Waarom hij dit niet mocht en waarom hij andere dingen moest. Maar zo was tristan die wilden alles onder controle hebben. Hij keem toe hoe nathan alles oo ruimde en hij bracht het glas ook naar de vaatwasser en zette het er in. Hij keek even naar de andere aan de tafel.'fijna dag nog.' Zegt hij dan en hij liep achter nathan aan.inbreken daar was nathan II j keek een beetje goed in naast vechten blijkbaar. Axel wist tot hij eigenlijk alleen in de ring mocht vechten niet er buiten. Verder was hij jiet echt ergens goed in zei tristan. Hij keek treurig naar de grond maar dan weer naar nathan en hij glimlachte. Hij was benieuwd naar wat ze moest en doen en hij liep vlak achter nathan aan.thuis deed hij enkel trainen en soms wat klusjes maar tristan heild hem in de buurt en bleef waakzaam omdat hij hem niet vertrouwde. Hij stopt al hij deuce ziet en kijkt weer naar beneden.' Goede morgen meneer.' Zegt hij beleeft. Axel wist nog steeds niet echt of hij zich zelf mocht zijn of zo moest blijven doen als bij teistan bij hem.

Na een tijdje lopen vonden ze Deuce, die net op weg was gegaan om Nathan en Axel verder in te lichten. 'Goedemorgen.' zei hij eerst voor hij zijn tablet - gestolen uiteraard - erbij haalde en een kaart tevoorschijn haalde. 'Dus Deuce, wat heb je in petto voor ons?' vroeg Nathan en blies wat rook uit. Hij wachtte het maar af, hij wist niet waar Deuce mee zou komen maar het kon iets simpels zijn, zoals wat geld afleveren, maar ook het bewaken van iets of iemand. Deuce hield zijn tablet omhoog en had een bepaalde plaats omcirkeld. 'Zoals je weet, Nathan, zitten er steeds mensen in ons territorium. Ze weten dat dit gebied van ons is en dat ze het niet mogen betreden als bende. Toch zie ik dezelfde personen steeds verschijnen, vooral rond het omcirkelde gebied. Ik heb aan de noordkant twee mannen neergezet, jullie bewaken de zuidkant en-'
'We moeten alle vijandige bendeleden wegjagen.'
'Precies.' zei Deuce en gaf Nate nog even tijd om naar de locatie te kijken. 'Het zijn trouwens geen leden van the Dragons, dat je het even weet, Axel. Het zijn steeds die knullen van de Snake bende.' vertelde hij verder. Nathan knikte. 'Ah ja, die junkies.' zei hij nog zacht hardop. Deuce liet zijn tablet zakken en groef vervolgens in de zak van zijn jas. 'Als er problemen optreden...' Hij haalde een zwart ijzeren object uit zijn zak, wat hij vervolgens in Nate's hand drukte. 'Wees dan niet bang om hem te gebruiken.' Nathan keek even naar het geweer in zijn handen, een glock 19. Hij haalde even het magazijn eruit, controleerde of hij vol zat en stak het terug in het geweer. 'Geen probleem.' zei hij ietwat emotieloos en klemde het geweer tussen zijn riem, waar hij zijn jas over drapeerde. Hij keerde zich om en liep door de gang naar de uitgang van het gebouw.

Axel luisterde naar het gesprek en keek langzaam deuce aan. Hij moest mensen verjagen. Hij vond zichzelf nu niet echt angstaanjagend. Hij beet weer wat op zijn lip. ' gelukkig..want ik mag niet met leden vechten..ze zijn hoger in rang.' Zegt hij zachtjes en wat beschamend en hij bleef deuce aan kijken en hij kon hem niet goed pijlen zijn houding of zwakheden normaal ging dat makkelijk die van tristan wist hij ze wel. Dan ziet hij het pistool en bekeek het en hij kreeg het wat warmer. Maar tristan had die oook vaker gebruikt en h II keek weg en als nathan weg loopt volgt hij hem en axel keek even achter om. Hij keek naar nathan als ze buiten zijn.' We maar eten ze alleen weg jagen toch.' Vraagt hij en hij liep op een stevig tempo door en je zag hem de omgeving scherp in de gaten houden.

Met het geweer achter zijn riem liep Nathan de deur uit, zo de straat op. Het weer was buiten redelijk kil, de lucht was grijzig en omdat het nog vroeg was, hing er lichte mist. Nathan stopte even om zijn jas dicht te ritsen en liep daarna weer verder, zijn kruk tikkend op de grond bij elke stap die hij zette. 'We moeten ze inderdaad alleen wegjagen, ze duidelijk maken dat dit niet hun territorium is en ze hier niks te zoeken hebben. Mogelijk met geweld, sinds sommige mensen het niet pikken. Daarom heb ik dit gekregen,' Hij klopte even met zijn hand op de plek waar hij zijn pistool geborgen had. 'En eigenlijk ook omdat Deuce weet dat ik nu beperkt ben qua vechten.' Hij keek in de verte en was op weg naar de plaats die Deuce aangegeven had. Zijn voeten brachten hem over de straat, waarna hij ergens af sloeg en over de stoep verder liep. 'Ooit op straat gevochten?' vroeg hij toen.

Axel deed zijn vest dicht en rilde eventjes van de kou maar naar maten tot ze verder liepen kreeg hij het warmer. Hij luisterde naar wat nathan zei.' Ze weten waartoe je in staad bent als ze jou herkennen doen ze jou jiet zo snel wat.' Zegt hij op het eerste en hij liep door en hij lette op alles nog steeds. Hij knikte en keek even nathan aan.'je moet wel goed die trekker over halen die blijft vast hangen.' Zegt hij dan.' Dus echtra kracht gebruiken.' Zegt hij hij merkte namelijk ook zwakheden in andere dingen op. Hij schud zijn hoofd.' Nee alleen voor weddenschappen in de ring...er buiten jiet al vocht ik in het begin tegen alles in de bende om weg te kunnen lopen. Maar dat heb ik op gegeven.' Zegt hij en hij bleef even staan maar dan liep hij weer verder.

'Toch, met een kruk lijk ik zwakker en dan durven ze waarschijnlijk meer, omdat ze dan denken "Oh die is invalide".' zei Nate en nam nog een trek van zijn sigaret. Hij zuchtte de rook uit en keek even rond, hij zag maar een paar mensen op straat. Twee mannen die aan het joggen waren, een persoon die aan het rennen was in een net pak met een koffertje en wat fietsers die blijkbaar op weg waren naar werk. Meer mensen waren er niet, het was nog redelijk vroeg. Pas om 8 uur waren er veel mensen op de straten te vinden. Hier hoorde hij echter niet te zijn, dit was niet zijn plaats van bestemming. Hij sloeg ergens een steeg in en liep door de ietwat lugubere ruimte. Zijn ogen gingen observant rond, tot hij uit het niets stopte met lopen en zich omkeerde naar een muur. Op de muur was met een spuitbus een speelkaart gespoten, een schoppen twee. Door de speelkaart heen was een rode streep gespoten dat licht droop, waardoor het leek alsof er bloed op de muur zat. Nathan fronste even en mompelde zacht een obsceen woord. Hij haalde zijn mobiel uit zijn zak, maakte een foto van de graffiti en liep vervolgens weer verder. Alsof hij alweer was vergeten wat hij zag, begon hij weer met Axel te praten op een actieve toon. 'Ah, dat weet ik. Ik kon er eerst geen ruk van, ik kon de trekker niet eens goed overhalen. Helaas heb ik dit ding iets te vaak moeten gebruiken waardoor ik nu weet hoe ik moet schieten.' Er klonk een ietwat somber toontje in zijn stem, maar die was al vlug weg toen Axel hem verder vertelde over wat hij allemaal deed bij zijn bende. Nathan knikte kort. 'Je zit niet bepaald in een ideale situatie. Ik hoop dat ooit op een dag die onderdrukkingen weg zijn, dat je dan kan... leven.' Het klonk vaag toen hij het hardop zei, maar het was zijn eerlijke mening. Axel's leven was geen leven. Hij mocht niks, hij leefde onder constante druk, hij werd tot dingen gedwongen... Nee, Nate was daar te fel tegen. Dan zou hij juist nog harder vechten voor zijn vrijheid.

axel volgde hem nog steed en had zijn handen in de zakken van zijn vest gestoken hij keek voornamelijk rond en heild alles nog in de gaten hij was niet bang maar gewoon waakzaam hij voelde als of er iets ging gebeuren en hij ziet nathan stoppen en hij stopte net optijd om niet tegen hem aan te lopen. Hij zag tot hij naar een teken keek en dat teken kwam axel bekent voor al wist hij niet waar van en hij keek om en hij zag nathan verder op lopen en hij rende achter hem aan en liep pas weer als hij naast hem loopt. Hij hoorde nathan en hij lachte voor het eerst.’dat bedoel ik niet… dat pistool is kapot.’zegt hij tegen hem. Hem viel hele kleine dingen op de zwakheden van mensen en dingen. Hij liep rustig verder en keek naar nathan.’ik mag geen pistool en de rest van de bende mag hem niet laten slingeren want tristan weet als ik eentje vind zal ik schieten en niet missen zoals vroeger.’zegt hij tegen hem en hij keek beschaamd weg. Hij wist nog toen hij had geschoten hij allenhoeken had gezien en hij had een week niet kunnen lopen en het was kantje boord voor hem geweest. hij blijft staan als nathan die woorden zegt en hij beet op zijn lip maar het hielp niet hij voelde zijn tranen al over zijn wangen heen lopen. Hij keek naar zijn voeten en hij veegde de tranen snel weg.’sorry..het is soms…zwaar en…nu kan ik even…even mijn emoties laten gaan thuis zit..zit ik in een kooi.’zegt hij als teken tot tristan alles door had en hij liep door nu wat voor nathan. Hij schaamde zich dood en hij liep langs een steeg en nu bleef axel stil staan en je zag hem de situatie opserveren maar hij zei niks. In de steeg stonden 4 jongen mannen eentje zag hem.’wat moet dat daar.’snauwt hij naar hem en hij beent op axel af.

Nathan keek wat verbaasd toen Axel iets op merkte over zijn pistool. 'Huh, echt?' Hij haalde het pistool uit zijn riem en bekeek het even. 'Hoe in hemelsnaam zag je dat?' Hij kon het zelf absoluut niet zien, het was er gewoon normaal uit voor hem. Hij was wel observant, maar niet zó observant om een kapot pistool in een seconde te herkennen. Hij keek weer even verbaasd naar Axel. Deze jongen had echt talent... Niet alleen was hij een goede vechter, maar hij zag in een flits ook alles wat verkeerd was aan iets of iemand... 'Dat is knap, dat je dat zó zag... Scherpe ogen heb je, Hawkeye.' Hij grijnsde en stak zijn pistool weer terug in zijn riem, waarna hij weer verder rond keek. Zijn opmerking bleek pijn te doen bij Axel, hij keek met ietwat grote ogen om toen er een aantal tranen over Axel's wangen rolden. Hij zei zelf niks, maar zijn hart voelde zwaar, massief als een stuk beton. Hij ging wat langzamer lopen en beet licht op zijn onderlip, waarna hij een hand op zijn schouder plaatste. Zo liep hij verder in stilte. Hij haalde zijn hand van zijn schouder toen Axel voor hem ging lopen. Nate keek weg, had spijt dat hij het onderwerp had geïnitieerd. Hij zweeg en merkte toen vier mannen op in de steeg. Zijn uitdrukking ging van lichtelijk ontroerd naar hard, fel en vurig. Hij liep in een sneller tempo naar voren en ging zo langs Axel op de man af. 'Hey, ik verzoek jullie om deze plek te verlaten. Dit is Phoenix gebied en jullie hebben hier niks te zoeken. Flikker toch op.' snauwde hij tegen de man en bleef recht voor hem staan. Hij was op gelijke lengte met de man en keek hem recht aan.

Oke deze is even heel kort moet zo even trainen namelijk.
-------

de man keek naar nathan en grinnikte.' Voor jou ben ik niet bang. We komen waar we willen.' Sist hij en dan haalt hij uit naar nathan. Axel had als versteend toe gekeken. Maar toen de man uithaalde naar nathan stomde axel naar voren hij trapte hart naar diens heup en toen hij hem raakte hoorde je de man schreeuwen van de pijn.' Blijf van hem af.' Zegt hij dan en hij ging in vechthoudig staan maar viel niet aan hij was nu rustig en gecontroleerder dan wanneer hij in de ring stond. De andere jongens keken nu ook op en kwamen aan gelopen.

Oké, ze hadden een reden om nu niet bang voor hem te zijn sinds hij er toegetakeld uit zag en niet echt bedreigend over kwam met zijn kruk. Maar oh, ze zouden het bezuren. Hij vergat dat hij rustig aan moest doen en wou niets anders dan de jongens flink een lesje leren. De man haalde uit naar hem, waar Nathan vlug op reageerde door te bukken. Net toen hij de man een vuist in zijn gezicht wou geven, stapte Axel naar voren en trapte de man tegen zijn heup. De man schreeuwde van de pijn en strompelde achteruit. Nate keek dankbaar naar Axel en richtte zich toen op de andere jongens. 'Tch, kom maar op. We zien nog wel wie hier bang voor wie moet zijn.' siste hij met een lichte sadistische grijns. Vier jongens stonden nu om hem heen, klaar om aan te vallen. Nathan keerde zich om en keek naar twee jongens. 'Hey, ik pak deze puistenkop en bulldog. Jij pakt de andere twee, goed?' zei hij nog tegen Axel, terwijl hij zijn boksringen om zijn vingers schoof. Hij ging in de aanval tegen de twee jongens, haalde hard uit naar de ene met zijn vuist vol metaal en naar de andere met zijn kruk, gericht op de knie.
De twee jongens die voor Axel stonden vielen de jongen aan, de ene haalde uit met een vuist en de andere trapte naar Axel.

axel bleef waakzaam kijken en bekeek nathan even die had niks gelukkig en dan gaat zijn blik naar de jongens die hun hadden omsingeld. Nathan pakte die twee aan zijn kant en hij moest voor deze twee zorgen hij bekeek ze. Eentje was blind aan een oog dat ko hij zien omdat er een kleine vreemde glas in dat oog zag en de andere was zijn enkel die deed hij net wat meer ontzeggen kwa steunen er op.
De twee jongens bij nathn grijnsde de jonge die een vuist van metaal naar zich toe kreeg ontweek het net en gaf een stoot met zijn ellenboog richting diens arm. De andere jongen wie de kreuk naar zich toe kreeg vloekte luid toen hij geraakt werd en hij haalde ook met een vuist uit richting de buik van nathan. De andere jongen haalde een stuk touw tevoorschijn en probeerde die rond nathan zijn nek te krijgen.
Axel ontweek de vuist behendig maar de trap niet die vangde hij op met zijn handen en hij keek naar zijn enkel en hij begon met zijn ellenboog harthandig er op in te slaan terwijl hij hem vast bleef houden en dan duwt hij hem weg en hij draaide zich om naar de andere jongen en trapte richting van zijn blinde kant. Hij wilde weer uit halen maar hij verstijfde door de tatoeage op zijn hand…dat …dat was iemand van hun. Angst werd hem mester en hij bleef staan tristan deed hem wat…

Ondanks dat hij zijn been niet veel kon gebruiken, wist Nathan dat hij alsnog wel kon vechten. Hij had in ergere situaties gezeten met veel ergere wonden en hij was toen ook blijven vechten. Nu kon hij dat ook, desnoods knalde hij ze neer met zijn geweer. De ene man ontweek zijn vuist en haalde uit met zijn elleboog richting zijn arm. Nathan hief zijn hand en ving de elleboog op in de palm van zijn hand. Hij hield de elleboog zo tegen en gaf de man een kopstoot. De andere haalde uit met een vuist richting zijn buik nadat hij geraakt was door zijn kruk, Nathan wist echter op tijd weg te stappen van de man - zette daarbij wel meer kracht op zijn gewonde been, maar hij gaf geen ruk om de pijn. Hij zwiepte zijn vuist naar de man toe en richtte op zijn buik. Met de boksbeugels om zijn vingers zou het meer pijn doen dan normaal. Omdat hij zo bezig was, merkte hij het touw te laat op waardoor het touw om zijn nek werd gewonden. Nathan liet zijn kruk los en greep het touw vast met beide handen, dat hij probeerde te stoppen. 'K-Klootzak...' siste hij en probeerde het touw weg te duwen, zodat zijn keel niet dichtgeknepen zou worden. Het ging bijna niet, de vingers van zijn rechterhand bleven achter het touw haken en drukten tegen zijn keel.
De man met de defecte enkel wist Axel te trappen, maar Axel ving zijn trap op en begon toen opeens hardhandig op zijn enkel in te slaan. Hij vloekte luid en probeerde zich los te trekken, maar werd uiteindelijk omver geduwd omdat hij zijn been niet los kon krijgen. De andere jongen met het blinde oog miste zijn klap en werd vanaf zijn blinde kant getrapt. Hij was daar echter op getraind en weerde de trap af. 'Jij kleine etter.' siste de man nog even en haalde uit naar Axel's gezicht met een vuist.

De man die de kopstoot kreeg was zo verduft door de kopstoot zodat hij omvalde en even sterretjes zag. De jongen die het touw rond nathan zijn keel had weten krijgen trok deze hard handig aan.’nou deze klootzak wint wel.’zegt hij vals en hij bleef harder druk uit oefenen. Hij zou nathan krijgen hoe dan ook.
Axel stond versteend aan de grond genageld hij had iemand van zijn eigen bende wat aangedaan en hij beet op zijn lip maar dan krijgt hij een volle vuistslag tegen zijn gezicht en hij was totaal niet voor bereid en hij kreunde en valt op de grond hij schudde verwardt zijn hoofd en hij keek op. Hij ziet wat er met nathan gebeurt.’NEE..’schreeuwt hij dan en hij komt snel overeind grijpt de kruk van de grond en slaat de half blinde jongen ermee. Vervolgens rent hij naar nathan en de man toe hij graade het pistool uit zijn broekzak en richte op de jongen met het touw en haalde de trekker over en je hoorde hem vast zitten de trekker. Axel vloekte en de jongenman lachte hem uit. Axel keek hem neidig aan en sloeg met zijn hand tegen het pistool en dan haalt hij de trekker weer over en schiet zonder enige genade de man door zijn hoofd heen. Hij draait zich om naar de andere.’jullie gaan nu weg of ik schiet jullie een voor een neer.’zegt hij gespannen en zijn hand trilde maar hij zou het doen.

De jongen met het blinde oog werd gemept door een kruk en viel op de grond, maar stond snel weer op, net als zijn maatje met de defecte enkel. Ze wouden net weer aanvallen, tot ze zagen wat er gebeurde.
Nathan probeerde het touw te stoppen, maar tevergeefs. De man had overmacht in de situatie en trok het touw steeds strakker aan. Uit Nathan's keel stegen stikkende geluidjes op, terwijl hij langzaam sterretjes voor zijn ogen probeerde te zien. 'S-Stop...' wist hij nog uit te kramen terwijl zijn hand zocht naar zijn pistool. Echter, in paniek en door zijn trillende hand kon hij het maar niet pakken. Hij voelde het geweer opeens verdwijnen en het volgende moment klonk er een knal, waarna hij verlossing voelde. Hij viel op zijn knieën, greep naar zijn keel en haalde diep en schokkerig adem. De man viel naast hem op de grond met een kogelschot recht door zijn hoofd. Nathan schrok wat door het aanzicht en keek op naar Axel, die daar met het geweer stond en de mannen bedreigde. 'Axel...' zei hij zacht.
De twee jongens keken elkaar even aan en keken toen naar Axel, woedend op hun bende lid. 'Tristan zal hier van horen, Axel.' snauwde een van de jongens en vervolgens strompelden ze weg, zo de steeg uit. Nathan krabbelde overeind en bleef trillerig staan. Hij keek met ietwat grote ogen naar Axel.
'Fuck.'

arme axel. die gaat dadelijk bij deuce tekeer. X3
-----------

axel zag hoe nathan op de grond zakte en zijn belager op de grond viel en roerloos bleef liggen een bendenlid van hem die hij niet vaak had gezien. Zijn hand trilde en hij bleef richten op zijn andere leden. Als ze een stap dichter bij zouden zetten zou hij weer schieten maar dat deden ze niet. maar ze keken elkaar aan en dan kwamen de dreigende woorden en je zag axel meteen wat bleker weg trekken hij keek zijn bende leden na en als hij ze niet meer ziet staan zakt hij door zijn knieen en zijn handen trillen heel erg en het pistool valt op de grond hij hoorde nathan vaag.’wat heb ik gedaan.’zegt hij trillerig en adem loos en en zijn ademhaling schoot omhoog heel erg en zijn handen bleven rillen. Wat ging tristan met hem doen, dit overleefde hij waarschijnlijk niet en hij werd nog bleker..’k…kunnen..w..we.g..g.ga…aan.’stamelt hij dan naar nathan en hij keek hem bang aan hij wilde hier niet blijven. Zijn ademhaling ging nogsteeds heel snel en hij begon zich koorts achtig te krabben aan een kant van zijn pols gewoon van de spanning.

Zijn blauwe ogen staarden de bendeleden na terwijl ze weg liepen na Axel bedreigd te hebben. Hij had geen woorden meer over en wist niet wat hij verder kon zeggen of doen. Dit was slecht, echt heel erg slecht. Axel was hierdoor in groot gevaar, hij kon op het moment niet eens meer terug, vermoedde hij zo. Als hij terug zou gaan, zou Tristan hem afmaken... Nee, nee, dat mocht niet. Axel mocht niet meer pijn lijden dan hij al deed. 'Wacht even.' sprak hij tegen Axel en pakte het geweer van de grond. Zonder kruk en al rende hij de steeg uit.
In de verte klonken knallen. Niet een, niet twee, maar vijf. Ze echoden en klonken luid door de stille straten. Er klonk geen geschreeuw, helemaal niks. Alleen vijf knallen, dat was alles. Het waren geluiden van onheil, iedereen werd zowat gewekt door de knallen, maar niemand durfde te kijken. Uiteindelijk kwam Nathan terug de steeg in, bloedspetters op zijn kleding. Zijn blik was hard, koud en emotieloos. 'T-Twee van de drie zijn dood. De derde is helaas ontsnapt.' sprak hij kort en borg zijn geweer op. Hij knielde naast Axel neer en pakte hem bij zijn arm. 'Kom, w-we kunnen... terug...' Hij hielp de jongen overeind en pakte zijn kruk op. Hij strompelde de steeg uit en nam een route terug naar het huis. Onderweg dacht hij aan hoe erg hij zichzelf nu in de problemen had geholpen en dat Axel nog steeds ontzettend diep in de problemen zat bij Tristan... Hij had gedacht de schade te kunnen beperken door alle getuigen te vermoorden, de drie bendeleden dus. De eerste had hij twee keer in de borst geschoten, de tweede had een schot recht door het hoofd, maar de derde was ontsnapt.. Hij had hem in zijn arm geraakt, daarna een paar keer gemist en daarna was het magazijn leeg geraakt. Fuck. Nathan zuchtte diep en keek naar Axel. 'A-Axel... Ik zweer je... dat ik hier absoluut niets van wist. Deuce gaf de instructies en ik dacht dat hij wist wat hij deed... Ik dacht dat... Godverdomme...' Hij keek naar de grond en beet op zijn lip. 'En nu... Nu zit je tot aan je oksels in de problemen... FUCK.'

axel keek naar de grond en zijn handen trilde nog steeds hij reageerde niet echt op nathan hij knikte enkel en keek pas op toen nathan terug kwam.'het maak niet uit tristan komt het te weten.'zegt hij zachtjes en hij voelt hoe hij omhoog werd geholpen en dat liet hij toe. axel wist tot hij wat ging beleven thuis, maar of hij dood zou gaan wist hij niet misschien bijna maar als hij geluk had ging hij het misschien wel dan was hij vrij. dan hoort hij nathan weer die verzekert tot hij niks wist en hij keek hem aan en zijn ogen vernauwde zich. nathan had niks geweten dat wist hij zeker en hij dacht aan hoe deuce had gedaan tot hij hem niet had kunnen pijlen...hij had het geweten.'jij niet...deuce wel hij wist het anders had hij die woorden niet gezegt.'zegt axel pijnijk en hij trok zich los van nathan en hij begon te rennen het was al niet meer zo ver en hij trok de deur open en hij ging naar binnen en stormde de woonkamer in.' je wist het...'valt hij paniekerig uit tegen deuce.'waarom...waarom liet je me gaan.'vraagt hij wanhopig en zijn ademhaling was onregelmatig en je zag de paniek bij hem grote paniek. hij wilde het weten waarom deuce dit had gedaan. hij had nathan beschermt dat wist hij en daar had hij geen spijt van.alleen tristan....